De keuken is verduisterd, het moet half één zijn in de morgen. Alleen de vaatwas snort zoetjes en nog iets verderop in de living de rosse kater. Ik kijk naar de microgolf, waar een kersenpittenkussentje draaimolentje speelt met zichzelf. Ik doe iets onbestemds, vaagweg.
En dan komt zij binnen, ik hoor ze de achterdeur sluiten, haar laatste sigaret is op. Ze loopt naar de keuken.
Nu moet het snel gaan!
Ik spring naar de voorraadkast, ruk die open, keil er de chocopot in, sla de deur weer dicht en gooi en passant de dessertlepel op het lege aanrecht. Net op tijd.
De klink van de keukendeur gaat al naar beneden. Ik leun tegen het aanrecht en fluit kwasi nonchalant iets van de Beach Boys.
Is het kussentje al warm, schat? Bijna, poes, bijna. Nog twintig seconden.
Kom hier dat ik je kus mmm... JIJ HEBT AAN DE CHOCO GEZETEN!!!
En zo betrapt ze me nu bijna elke avond, ons kleine ritueeltje, al vijf maanden lang.
Al vijf maanden zijn we op dieet.
Het is niet simpel.
En wacht tot ze merkt dat ik vòòr dat lepeltje choco ook nog eerst een stukje kaas binnenspeel...
11-03-2008, 19:08 geschreven door Hill
|
