12-08-2006, 00:00 geschreven door Hill

Volgend bericht is verschenen op de intranetsite op het werk

(erop klikken om te vergroten)

10-08-2006, 00:00 geschreven door Hill

Het monument van de Antwerpse besluiteloosheid wordt één dezer dagen gesloopt. De tijdelijke noodbrug die het Rooseveldplein verknoeide wordt eindelijk tegen de kasseien gegooid, na vierendertig jaar. Ik zal er geen traan voor laten, veel heb ik nooit te maken gehad met die brug.
Als ik aan de noodbrug denk (ze heette officieel : Kipdorpbrug), dan schieten mij maar twee begrippen te binnen : ijkpunt en glijbaan.

Dat ijkpunt is een makkelijke. Als niet-Antwerpse vrienden mij met een bezoekje vereerden, diende de brug als laatste herkenningspunt :  Je neemt de leien en jij rijdt over die brug daar, je zal ze wel herkennen, een oude metalen brug, d'er is er maar eentje, wel je rijdt erover en de tweede rode lichten daarna, wel ginder woon ik. Pas wel op, er staan flitskamera's.
Als ze uit de andere richting kwamen, was de uitleg : Je neemt de leien en jij rijdt over die brug daar, je zal ze wel herkennen, een oude metalen brug, d'er is er maar eentje, wel als je daar bent, ben je te ver... 
In het vervolg zal de uitleg moeten luiden : Wel je weet waar die noodbrug stond, wel de tweede lichten daarna... De meesten hebben ondertussen trouwens toch allemaal gps.

De tweede herinnering die ik aan de brug heb is de brug als urbane glijbaan. De temperaturen moesten maar eventjes met het nulpunt flirten en de brug werd spiegelglad. Die bobbel is dan ook het tafereel geweest van mijn op één na mooiste glijpartij.
Voor dag en dauw, op een loze decemberochtend was ik in mijn tuffertje gestapt en ik reed nietsvermoedend de brug op. Ik voelde een beetje wielspin bij het opklimmen van de brug, maar de gouwe ouwe citroen trok zich behoorlijk vlotjes naar boven. Boven gekomen zag ik een bestelwagen in de vangrails hangen met er voor een politiecombi. De blauwe lichten spookten door de aardedonkere morgen en in hun schijnsel zag ik twee agenten een gesprek voeren met de bestuurder. Ik voelde ijzigheid en vertraagde. Of ik dacht van te vertragen. Ik wou wel, maar mijn auto niet. In één vloeiende beweging gleed ik de brug af en ik stond meteen geparkeerd op de linkerrijstrook beneden, hondervijftig meter verder voor de rode lichten. Eventjes schrikken wel. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik de agenten mijn Goofy On Ice prestatie volgen en prompt sloten ze de brug af voor alle verkeer. Toen ik 's avonds tegen zevenen terug thuiskwam was ze nog steeds afgesloten.

Dat was spannend, maar humor was er ook. Tegenover de brug lag de opera. (Hij ligt er trouwens nog altijd). Op een blauwe maandag heb ik daar nog gewerkt. Niet als chanteur natuurlijk, maar naast de opera waren kantoren en daar zat ik dan. Op een winterdag in januari was het,  werd onze aandacht getrokken door kerstspel van lichten (blauw, geel, oranje, wit) en sirenes. De brug was weer onberijdbaar geworden maar jammer genoeg stonden er een achttal auto's nog halverwege op. En ze begonnen te schuiven. Van links naar rechts, naar achteren, naar voor. Het was een waar spektakel om naar te kijken. Vooral toen een aantal wagentjes vooruit noch achteruit geraakten. De aanwezige hulpdiensten probeerden dan die auto's met mankracht boven te krijgen. En toen werd het pas helemaal lollig. Zeker drie agenten hebben we de brug zien afglijden op hun zitvlak. En daarna konden ze niet meer rechtgeraken, zo glad was het. Precies Comedy Capers of een betere Laurel and Hardy.

Nu je het even nagaat, het was al jaren niet meer verantwoord om die brug daar te laten roesten. Eindelijk mag ze weg.
RIP, Kipdorpbrug. Roest in Vrede.

08-08-2006, 00:00 geschreven door Hill

Beste Moose-adepten,

De Moose is moe.
En daarom gaat hij met mij op verlof.
Het moest een plaats worden waar de temperatuur niet al te hoog oploopt en waar de regen niet te overvloedig neerdrasjt.

Na weken wegen en wikken, is de bestemming geworden : een berg. Een matig hoge berg. Op zo'n wolkenkrabbertje is de temperatuur meestal aangenamer dan in het dal, en als er regen komt, dan spoelt die via het bergpuntje zo naar beneden.
De bedoeling is dus dat ik een week op dat bergtopje ga zitten op een heel dikke kei, denkend aan hoe het was, is en had kunnen zijn. Of hoe het zou kunnen worden. En waarom het zou kunnen worden. En wil ik wel dat het wordt ? 

Natuurlijk zal er op die berg geen andere mogelijkheid zijn tot communiceren dan rooksignalen. Jammer genoeg heb ik vroeger nooit hard opgelet in de les fumologie en ben ik dat alfabet niet machtig. Vandaar dat de Moose enige dagen zal sputteren kwa tekstjes. Een aantal heb ik er voorbereid en die moeten hier toch verschijnen, bij god en bill gates' wil. Maar het zal niet meer dagelijks zijn. Ook op reacties zullen jullie een weekje moeten wachten, maar ondertussen zijn jullie geen vreemden meer voor elkaar, laat mijn afwezigheid een stimulans zijn om elkaar beter te leren kennen, via het schone medium der reacties.

Tot binnenkort en Moooooooo !

07-08-2006, 00:00 geschreven door Hill

Het was een lange kerel, precies mijn lengte maar dan veel dunner, slungelachtig zelfs. Hij probeerde zich de bohémien-look aan te meten, met ongekamd haar en een ongeschoren vierdagenbaard. Zijn vieze voeten staken in afgetrapte teensleffers, maar hij droeg wel een nauwaansluitend oranjerood t-shirt van Bikkembergs, het prototype van de rijkeluiszwerver dus. 'Kleren kunnen mij niet schelen, ik heb de vrijheid lief, ik maal niet om mode en wil niet in het strakke maatschappijcorset gedwongen worden. Maar sukkelaars, ik weet wel hoe het moet want ik draag Bikkembergs'. Ik hou er niet zo van, van die types. Vooral niet, als ze meteen uit de hoogte doen.
Hij monsterde mij van kop tot teen, ostentatief. Welk vlees heb ik hier in de kuip ? en toen besloot ik om er mee te spelen. Laat ik nu eens precies het tegenovergestelde uitstralen van hij doet. Hij wil supercool, zwervervrij zijn, laat ik dan de clochard spelen, die staat op regeltjes, en niets moet weten van mensen. Dat gemengd met een gezonde dosis shizofrenie. Hieraan zou ik plezier beleven.
 
Ik moest er nog niet eens veel toneel voor spelen : ik was doorregend, dus zag er sowieso armzalig uit in mijn plakkerige beige broek en verzopen bergschoenen. Omdat ik binnenkort op verlof ga, zaten mijn mooiste truien al ingepakt in mijn valies en ik droeg dus een trui waarvan mijn vriendinnen altijd zeggen : neen, die kan nu echt niet meer. En dat zeggen ze al jaren. Een trui om bomen in om te zagen. En ik had mijn visserhoedje mee, hahaha. Regenvast, maar het ziet er niet uit. Dat had ik precies meegenomen om, indien nodig, de hilariteit te verhogen.

Hij keurde mij onmiddellijk af en sprak, we zullen er maar aan beginnen. Mmmm'kay, zei ik, extreem wel, extreem wel. Ik hield mijn hoofd neergebogen alsof ik mijn schoenen bestudeerde en hief plots mijn hoofd, zonder mijn nek te bewegen omhoog, als een bultenaar, of iemand zonder nek. Jij hebt het geld toch mee, mmm'kay ? Ja ja rustig maar, je krijgt je geld wel. Mmm'kay, mmm'kay, extreem wel, extreem wel.

Onzin verkopen is altijd spannend, gaat de andere er in trappen of niet ?, vooral als je voor de waanzin gaat. Ik probeerde het niet te overdrijven, later kon ik misschien helemaal loos gaan. Uit zijn mails had ik wel gemerkt dat hij niet zo bijster intelligent was, maar het wel dacht van zichzelf.
 
Ik logde op de site aan en stopte voor het paswoord. Hier, als je me het geld geeft, dan krijg je het paswoord, m'kay ? Ik geef het je straks wel. NEE NU, mmm'kay ! Hij schrok danig. Hier kreeg hij het heen en weer van, hij begon zelfs te schelden ! Man, zeg, freak zeg, betrouw de mensen toch eens ? Terwijl ik nog voorgesteld had om het te regelen via overschrijving, maar hij vertrouwde dat niet, toen, haha.
Hij haalde twee briefjes van vijftig uit zijn portefeuille en schoof ze naar mij toe. Het was toch 105, mmmm'kay ? De laatse vijf krijg je als ik het paswoord heb gekregen ! Hij riep het bijna uit. Ik had hem waar ik wou. Nu de onzin opdrijven.
 
Extreem wel, extreem wel. Ik gaf hem het paswoord en hij wijzigde het onmiddellijk. Voor mij was de kous af, maar nu begon hij zijn beklag te doen dat ik een geldwolf was. Dat ik geld probeerde te slaan uit iets wat ik gratis had verkregen. Ik zette mijn visserhoedje op en bleef met mijn hoofd wiegen als een schildpad vanonder haar schild. Extreem wel, extreem wel, mompelde ik. En nog een paar mmm'kays tegen mezelf. Ik moet er stapelgek uitgezien hebben. De andere voelde zich nu mijlenver boven mij. Het leuke daarvan is dat je tegenspeler je dan ongelooflijk onderschat en jij hem eigenlijk belachelijk kunt maken. En als je het subtiel doet merkt hij het niet eens.

Hij rommelde wat aan op die site en ik zag dat hij niet goed met een PC overweg kon. Wacht, zei ik, laat mij het doen, mmm'kay ? Ik nam van hem over en rammelde nagenoeg blind op het toetsenbord, opende schermpjes en venstertjes, tikte codes in. Hij opende grote ogen en ik zag hem denken van, hoe kan die zwerver dat allemaal ?
Waar werk jij, moest hij weten ? In één gulp barstte ik los : Mijn vader is reserve-kolonel bij de Nederlandse marine en mijn moeder is Schotse (vandaar McGraw, ik heb haar naam overgenomen na de dood van mijn broer, slaat nergens op, maar hij knikte) en zij was hoboïste bij Het Belgisch Kombo, heb je nog gehoord van Het Belgisch Kombo, (hij knikte weer !) dat was een trio en ze waren toch met vier, hahaha. Ik ben geboren in New-Orleans, op Blueberry Hill, vandaar mijn voornaam en ik werk nu als adviserend consultant in een advokatenbureau, specialiteit virologie en internetpiraterij. Extreem nijg, niet, mmm'kay ?
En jij verkoopt internetdomeinen, probeerde hij nog, zwakjes. Als bijhobby, als bijhobby, verdient niet extreem wel, maar redelijk wel. Bon, ik ben er vandoor. En je laatste vijf euro, nog ? Get yourself a clean shave, mmm'kay ? Hij bleef perplex achter.

In zijn vorige mailtjes had hij verteld dat hij werkte in de filmindustrie, 'decorbouw en filmen maken'. Hij heeft meteen een nieuw typetje, gratis en voor niets cadeau. Als binnenkort een tv-programma verschijnt waarin een debiele randfiguur ronddwaalt met een vissershoedje die te pas en te onpas extreem wel zegt, wel denk eraan :  je zag het eerst hier.
En dan kan ik er misschien nog munt uit slaan met auteursrechten.

Extreem wel, extreem wel.


(en beste mensen, bovenstaand verhaal is NIET verzonnen)

06-08-2006, 00:00 geschreven door Hill