Ze viel me op omdat ze zich zo vreemd gedroeg. Ze stond verscholen achter een plataan, een beetje gebukt alsof ze zich verborg voor iets of iemand. Steels keek ze van achter de boom, haar neus net om het hoekje, om die onmiddellijk daarna weer terug te trekken.
Ik sloeg haar gade in het Parc du Cinquantenaire in Brussel. De "ze" was een omaatje, misschien vijfenzestig, misschien net iets jonger. Met stevige stapschoentjes aan en een lange broek. Ze bleef maar rond die boom hangen. Even leek het zelfs alsof ze de boom omhelsde. En weer schoof ze terug achter zijn stam. Zeer vreemd allemaal.
Het intrigeerde mij zo dat ik besloot het zaakje van dichterbij te bekijken. Met een air van 'ik-loop-ongeïnteresseerd-door-het-park,-minding-my-own-business' sloop ik naderbij. Ik passeerde het bommaatje, maar ze gunde mij geen blik. Heel geconcentreerd bleef ze verstoppertje spelen. Maar voor wie dan wel ?

Vijftien meter verder wist ik het antwoord. Vijftien meter verder stond een kleutertje, van het vlaskop-type, met een besproete deugnietsnoet, zich niets van de wereld aan te trekken.
De kleuter hoorde natuurlijk bij bomma en ik vermoed dat zij hem al een keer of drie tot de orde had geroepen en dat de snotneus weigerde te luisteren. Oma was het toen stiekem afgetrapt en wou nu weten hoe het manneke zou reageren als hij bemerkte dat hij er plots alleen voor stond. In de hoop natuurlijk dat het ventje een schrik zou pakken en om zijn grootmoeder zou roepen. Die dan triomfantelijk vanachter de plataan zou verschijnen en roepen van, zie je wel dat je naar mij moet luisteren ! Dat was overduidelijk het plan van oma.
De kleine was echter veel slimmer dan dat, die had oma allàng zien staan achter haar plataan. En hij besloot oma dus dezelfde peer te stoven. Toen ik voorbij het manneke liep, stond hij zich te verbergen achter een lage heg. Beiden, oma en kleinzoon stonden dus in een patstelling. De kleuter wist dat wel maar zijn bomma nog niet. Ik vraag me echt af wanneer bomma zou beseffen dat de kleuter haar weeral eens liggen had.
Mischien staat ze daar nu nog geheimzinnig te doen achter haar boom. En ligt de deugniet al in de armen van Morfeus, warmpjes verborgen in zijn heg.

16-05-2006, 21:32 geschreven door Hill