Donderdag 02 oktober 2008

07 uur: drie valiezen en één zware handbagage staan gepakt. Jan en Huguette zijn op tijd daar en we vertrekken. We hebben geluk, we zijn de eersten om in te checken, wel met 73 kg, dit wil zeggen 13 kg. teveel. De hostess maakt geen probleem als we de ene handbagage in 2 zakken verdelen zodat hier het toegelaten gewicht OK is. Dus lossen we dat probleem op en gaan de 2 laptops in een aparte zak. We zijn gerust, de valiezen zijn geleverd. Hopelijk maken ze de juiste trips: van Brussel over Amsterdam over Hong Kong en uiteindelijk in Zhuhai.

Bijna 09 uur: Goedele, Steven en Flint hebben de file getrotseerd en komen ons boven in de luchthaven vervoegen. Flint kan zijn ogen hier goed de kost geven: vliegtuigen die rijden en vliegtuigen die vliegen. De gesprekken blijven ontspannend.

09u45: het is tijd om naar beneden te gaan want we moeten de douane nog passeren en daar kan het aanschuiven zijn. Daar is het moment gekomen van afscheid nemen; ik krijg het moeilijk en dus houden we het kort. Nog éénmaal omkijken en zwaaien en dan krijgen de tranen de vrije loop. Maar met een liefdevolle arm om de schouder gaat het weer beter. We vertrekken om 11u30 met een cityhopper van KLM, dus hebben we al meer dan een half uur vertraging. We komen in Schiphol toe om 12u45 en na een spaghetti vertrekken we daar om 15u45. We zitten business-class en dat zit ruim.

Na wat eten en drankjes worden om 19u30 de lichten gedoofd, we gaan de nacht in. De stoelen zetten we in slaapstand, we trekken onze sokken aan en dekken ons toe. Hier en daar blijft een individuele tv aan. Ja dit is niet het uur waarop we normaal naar bed gaan. Maar toch … het wordt stil.

Maar slapen….. is niet direct voor mij weggelegd. Ik vind de knop niet om mijn hoofd in slaapstand te zetten, dus razen de gedachten door me heen. Waar ben ik aan begonnen? Automatisch denk ik aan maart 1989. Toen stonden we met al de kinderen en kleinkinderen ook in Zaventem. Opa was juist in pensioen en samen gingen ze de reis van hun leven maken: naar Zaïre.

Helaas heeft het niet mogen zijn en is oma na enkele dagen alleen moeten terugkeren. Wij weten moeke, dat je tegen onze reis opziet, je praat niet over de voorbije gebeurtenissen, maar weet dat wij er ook aan denken. We willen er eigenlijk gewoon niet over spreken, je zal zien dat wij veilig terugkeren.

De school …. Mijn opvolger vindt het helemaal niet fijn dat ik vertrek. Maar ik weet zeker dat zij met dat hele goeie team het zal redden. Ik moet me daar geen zorgen om maken.

En ons kinderen …. zullen zij deze tijd goed doorkomen? En al de kleinkinderen….. zij zullen gegroeid zijn en Sep en Jomme zullen ons niet kennen als we thuiskomen.

Ook mooie gedachten passeren. De vele mails, telefoons en sms’en die we hebben gekregen om ons een goeie reis te wensen, dat doet deugd. De kunstige schilderijen en de fotocollage van de kleinkinderen die in de valies zitten en ginder ons appartement zullen opfleuren, het doet deugd. En zo wisselen slaap en gedachten mekaar af tot om 00u30 de lichten in het vliegtuig aangaan. Om 7 uur krijgen we ontbijt en dat terwijl het op ons thuisfront 1 uur in de nacht is.

Vrijdag 3 oktober

We landen in Hong Kong

Een enorme luchthaven en hier vertrekt onze eerste mail naar het thuisfront.

Een korte treinrit later wachten we op de ferry naar Zhuhai, dit is pas om 12u15, een uur later dan voorzien.

Het is mistig en het regent heel de tijd, maar om 13u15 staat Isabella ons op te wachten en enthousiast toe te zwaaien. Isabella is werkzaam in Sunway en heeft de taak ons de hele tijd te begeleiden. En we zijn gerust: onze valiezen zijn intact toegkomen.

Met Who Spring, de driver van the car en een bekende voor Erik, vertrekken we richting appartement. Isabella heeft 2 mobielen voor ons, maar we kunnen ze enkel gebruiken om mekaar en de mensen vanSunway op te bellen. Toch een geruststelling voor mij. Wat ik hier voor de eerste maal zie zijn mensen die zwemmen in de zee met een paraplu. Raar volk is dat hier! Langsheen de Zhuhai bay is het enorm druk, het ziet hier geel van het volk. Het is middag, dus eerst een hapje eten We kunnen kiezen tussen kip, varken of gans en dus wisselen we wat af. Hier maak ik voor de eerste maal kennis met ‘eten in China’; grote zaal met veel lawaai en enorm veel personeel. Ik wil niet moeilijk doen en eet dus zoals iedereen met stokjes. Maar hoe moet ik hieraan beginnen…. dus goed kijken naar de chauffeur en naar Isabella. Zij spreekt goed engels en vertelt hoe het moet. Who spreekt geen woord maar doet het voor. En zoals we verwittigd waren: het is een gesloeber en gesmak en het tafellaken ziet er nadien niet uit. Proper eten is hier onmogelijk.

Na het eten rijden we richting appartement, het compound waarin we gelogeerd zijn is met strenge toegang beveiligd. Het lijkt hier rustig en het onderhoudspersoneel legt er de laatste hand.

Maar buiten meubelen is er niets… dus rijden we even verderop naar een megagroot warenhuis 1 + 1. Van borden tot lakens, van tassen tot matjes en waspoeder, een hele hebben en houden voor een huishouden kopen we aan. Maar wat ik niet vind zijn keukenhanddoeken en ik heb een probleem want Isabella kent dat niet, dus ook niet te vinden in de winkel. Voortaan zal ik dan afdrogen met badhanddoeken. En nu, moeten wij zelf niet voor eten zorgen? We kopen toch maar een brood (alleen rozijnenbrood of van dat zacht melkbrood te vinden) en gaan op zoek naar boter. 1 + 1 is een warenhuis met 4 verdiepingen, maar boter kennen ze niet. Hier begint het al. We vragen naar kaas en Isabella is enthousiast want dat hebben ze wel. We kunnen zelfs kiezen tussen die gesmolten ZIZ-kaas of anders zo iets als die tipjes in die ronde dozen. Met 5 volle karren rijden we naar huis. Ik ben wel gerust, ik heb een koffiezet, een strijkplank én een strijkijzer.

Vandaag is het de nationale feestdag, de viering van het liberalisme, en het is overal enorm druk. Tussen de stortvlagen door schijnt de zon en zo snel als de plassen komen, zo snel drogen ze ook weer op. Het blijft 28 graden.

Na het uitpakken rijden we weer naar het restaurant en eten er Hot Pot. Wat kan ik me daar van voorstellen? Het lijkt op fondue, maar in plaats van olie is er soep in de pot; hierbij krijgen je dan vele kleine potjes met allerlei van vlees, vis en groenten en die moet je dan zelf koken. Dus … na verloop weer een heel gevlekt tafelkleed.

Om 11u30, na een cognacje thuis, gaan we slapen.

Zaterdag 4 oktober

Wat hebben we slecht geslapen zeg, die matras is bikkelhard. We bekijken het eens van dichterbij en wat zien we: de matras lag verkeerd en we lagen dus op een plank van de ressort. We hopen nu wel dat we volgende nacht beter zullen liggen op de omgekeerde matras.

Ons ontbijt: koffie van thuis met een rozijnenboterham en confituur. Och ja, we hadden ook yoghurt van het magazijn meegebracht. Het was dus sober.

Na de regenbui wandelen we eens door het compound en we vinden het zwembad, dat is iets voor morgen. Isabella belt ons en ze komt om de computers te installeren. Maar geen geluk, whireless werkt niet, maar met de kabels werken ze ook niet. Er wordt versterking gevraagd, maar helaas. Maandag zal de ingenier van de factory komen om het probleem op te lossen. ’s Middags gaan we eten, natuurlijk chinees en in een nog groter restaurant met alleen maar chinezen en met nog meer lawaai. Maar geen probleem, ik vind het echt wel lekker en moet Erik gelijk geven. Ik voel me hier al goed thuis ondanks dat we enorm veel beziens hebben. De inwoners blijven gewoon staan om ons te bekijken. Dat geeft wel een bijzonder gevoel.

Na het eten krijgen we de kans om in een office een mailtje te versturen en dat nemen we graag aan. Hier is dus een tweede bericht naar het thuisfront, al is het niet gemakkelijk met een qwertyklavier.

Er komt een aanbod dat we niet afslaan: een voetmassage. Wat beloofd was als voetmassage werd een hoofd-, nek- en rugmassage met nadien onze voeten die elk gedurende een half uur werden verzorgd. Het geeft zo’n zalig gevoel dat ik er heb geslapen.

Na twee uur massage trekken we opnieuw naar de store voor wat laatste aankopen en nadien, zoals gewoonlijk, weer naar het restaurant. Ik vraag me af of dit kan blijven duren.

Om 21 uur zijn we thuis en we hebben nu nog een rustige avond met een chinees programma op tv voor Erik en ik met mijn dagboek.

Zondag 5 oktober

Nu wel goed en lang geslapen. En het regent!

Vandaag is het de dag van de leerkracht én de verjaardag van Els, na zovele jaren heb ik het onthouden dat dit op dezelfde dag valt. Oktober was dan ook de maand van de taartjes in school, er waren er wel drie die trakteerden in deze maand. En ze wisten het goed, die collega’s, voor mij was er altijd ééntje bij met fruit én slagroom maar zonder banaan. Dat ik daar nu aan denk…..

Half twaalf komt Isabella ons halen, samen met Mister Who en zijn dochtertje van zes. We gaan middagmalen, maar zitten niet in de grote ruimte, wel in een plaats apart. Mister Who is heel strikt, de ene plaats rook te muf en we verhuizen naar een andere. Het dochtertje loopt rond met haar eten, het is hier normaal dat kinderen niet aan tafel blijven en ze met eten rondlopen. Isabella vertelt dat de gezinnen hier 1 kind hebben en het wordt dan helemaal verwend door de ouders en de grootouders, het kan en het mag alles. Ook zij is enig kind, maar ze herinnert zich haar jonge jaren als een geheel geïsoleerd meisje. Geen broers of zussen en ouders die altijd werkten. Ze vindt het niet zo’n leuke tijd want ze heeft zich heel eenzaam gevoeld.

Het giet. We rijden naar het centrum van Zhuhai op de grens van Macau. Een nog groter shoppingcenter leren we er kennen, maar winkels zoals we gewoon zijn zien we er niet. Grote merken in nep slaan ons om de oren, maar daar heb ik geen zin in. Ik koop er toch twee sjaaltjes en ook één voor haar. Ze wil me vanalles aansmeren, maar ik bedank. Met de taxi rijden we door overspoelde straten terug naar het appartement en Isabella drinkt er een koffie uit België. Ik weet niet of het haar echt smaakt, maar onze chocolade lust ze wel. We stappen te voet doorheen de regen naar een pas geopend Koreaans restaurant. Aan de ingang staan ze met 10 klaar om ons te groeten met de handen gevouwen en het hoofd naar beneden. We worden begeleid naar onze tafel en Isabella kiest voor ons de menu, als je hier al van een menu kan spreken. We barbecuen met het vuur in het midden van de tafel, maar stel je niet voor zoals wij het doen. De kokin doet het voor ons en we eten spek en nog beaf en vis en shusi en nadien gekruide en gezoete soep, je kan het zo gek niet bedenken als wij het naar binnen werken. Sorry, maar het tafellaken is weeral gedoopt. Hier is het nog moeilijker want de stokjes zijn in metaal en schuiven dus naar alle kanten, maar ik doe mijn best en slurp het toch maar naar binnen. Eerlijk gezegd: het was zeer lekker!

We gaan slapen om 21 uur want morgen begint de eerste werkdag en om 09 uur komen ze ons halen.

Maandag 06 oktober

Half tien worden we opgehaald en rijden na een half uur de fabriek binnen. Met veel omhaal worden we daar verwelkomd. Het management zit in de bureau van Mister Bé en wij worden er met vertaling verwelkomd. Dé grote man spreekt dus geen woord engels en met drie tolken trekken we onze plan. Erik vraagt naar de verwachtingen en spreekt uit dat hij ook van hen verwacht dat ze, gezien de grote cultuurverschillen, hem tijdig verwittigen om zo een gezamenlijke weg te vinden om de kwaliteit te verbeteren.

Hij krijgt er een bureau met de nodige apparatuur. Met onze sloefen aan brengen we een eerste bezoek aan de essemblyafdeling waar de Nokia speakers gemaakt worden voor PSS Belgium.

Met de middag worden we uitgenodigd om samen met het hele management te lunchen. We rijden met 3 auto’s naar ZhuHai aan de zee en komen daar in een prachtig restaurant; Nee, we zitten niet in het restaurant zelf, we gaan door tot een heel aparte ruimte voor ons alleen, we zijn dan ook met 12. Eén grote ronde tafel, mooi aangekleed, met 2 plaatsen waar een vork ligt. Maar we laten ons niet kennen en we eten zoals zij met stokjes. Een gevlekte tafel en bijhorende eetgeluiden maakt dat het eten je smaakt, dus we doen mee. Eigenlijk kan je bijna niet anders, het is eten vanuit de grote pot op tafel of van in klein kommekes. Dus, we sloeberen er maar op los.

Na het eten is Mss Bé en Isabella met ons naar ZhuHai beach gereden en we hebben daar wat foto’s genomen aan een standbeeld in zee. Nadien zijn we met de kabelbaan tot boven op een berg gegaan waar we zicht hadden op ZhuHai, Macau en Hong Kong. Nadien hebben we samen de kindergarden bezocht waar we haar zoontje hebben afgehaald. Hier vielen mijn ogen bijna uit mijn hoofd, het is onvoorstelbaar. Het is een private internationale ‘kleuterschool’ met 800 kleuters; Van deze inrichting kunnen wij alleen maar dromen, hier is werkelijk niets te kort! Het is natuurlijk ook alleen maar weggelegd voor ouders met veel geld en buitenlandse zakenmensen die hier worden tewerkgesteld. Hier krijgen de kleuters ook al engels. Vooraleer we dineren in een plaatselijk restaurantje brengen we een bezoekje aan het huis van Mr. Bé. We worden er onthaald met een plastiek bekertje met water en een maïskolf, waarschijnlijk is dat hier de gewoonte. Er wordt niet gevraagd wat je wil, je moet maar. Seafood is het hoofdmenu in dit plaatselijk restaurantje en we zitten buiten tussen allemaal chinezen tot het donker is. Maar lekker…..

Isabella installeert de computer op het appartement en we kunnen skypen! Uit Grimbergen krijgen we het eerste contact met beeld, onze Jan en Huguette kunnen we goed zien en duidelijk spreken. Het doet deugd! Martine Maes is de eerste die chat via skype, hier kan ik ook wat nieuws kwijt.

Een eerste skype met Sven vanuit St. Joost. Hij zit er met een dikke pull aan en heeft het blijkbaar niet zo warm als wij. Blijkbaar gaat in Londerzeel alles goed. Een tweede skype met Steven en Goedele en Flint, hij is fier om zijn vis te tonen voor de camera, die heeft hij gemaakt bij juf Ans in de kleuterschool. De tweeling hebben we niet gezien, ze zijn in de kribbe. ’s Avonds om 24 uur één belletje van Sven, waarschijnlijk om te skypen met Griet, Aiko en Lou, maar we slapen al.

Dinsdag 07 oktober

We worden opgehaald om 09 uur en met Mss Bé rijden we naar een eiland. Eerst bezoeken we een viswinkel (lees magazijn) met enkel gedroogde vissoorten en eigenlijk alles wat in de zee leeft zoals zeepaardjes en zeesterren. Dit wordt gebruikt voor soepen.

Na een rit door een verlaten weg komen we bij een bananenkweker en kopen of krijgen we, ik weet het niet, trossen groene bananen. Eéntje is er rijp en helaas krijgt de gast deze banaan. Dus: ik ben het slachtoffer. Uit beleefdheid eet ik dus banaan en waar of niet: ik lust het. Deze bananen zijn niet te vergelijken met deze die we in België kennen. Onze rit gaat verder naar oesterkwekerijen met het gevolg dat we daar oesters eten in een plaatselijk barakske. In China mag je geen oesters rauw eten omwille van het vervuilde water, dus worden ze gekookt. De lunch bestaat dus uit seafood en thee. Wel gezellig en heel speciaal!

Op onze terugtocht naar het vaste land kopen we 2 ligstoelen en een tafeltje voor buiten, dit kunnen we wel gebruiken.

We nemen morgen een day off en zullen de dag alleen doorbrengen. We kunnen deze rust echt wel gebruiken. Misschien kook ik morgen zelf en gaan we op zoek naar gekende voedingswaren. En om niet te vergeten, we hebben toch wel ergens boter gevonden, er waren 2 pakjes van eenzelfde soort. Wat een geluk!

Wat ik vanaf vandaag ook weet: in China dragen ze altijd een paraplu: of voor de regen of voor de zon! Chinezen houden van een blanke huid!

paardjes en zeesterren. Dit wordt gebruikt voor soepen.

l g

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team