Inhoud blog
  • Aan jou
  • Brief aan mezelf
  • Verdorie toch!
    Laatste commentaren
  • littekens (meisje met de vlecht)
        op Aan jou
  • Inderdaad verdorie toch! (meisje met de vlecht)
        op Verdorie toch!
  • Nieuwsgierig... (meisje_met_de_vlecht)
        op even geleden
  • Zoeken in blog

    Chimp aan de praat

    27-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aan jou
    (Dag 1 deel 2, het volgt elkaar niet op! en jij is hier niet diegene die het leest, vermoed ik)

    En als je toch even toegeeft, de deur toch op een kiertje laat, misschien wil er iemand binnen, iemand die je goed doet, iemand anders.
    Maar je laat de deur toe. Je weet wel beter. Je geheugen laat je niet in de steek, je kijkt niet verkeerd.
    En als je het toch doet, loopt het verkeerd af. Je mag de stukken weer zelf lijmen. Littekens kan je alleen maar maken, niet genezen, niet laten verdwijnen. Je kan ze alleen maar verbergen en hopen dat niemand ze ziet.
    Ik blijf bij mij, ik kom niet naar jou. Jij mag komen en gaan, ik blijf wel staan, ik kijk wel naar mezelf, jij mag niet. Jullie hebben je kansen gehad en weggegooid, alsof ik het niets vind. Je tweede kans kreeg jij niet meer, maar jij kreeg ze. Zelfde verhaal, zelfde rotte geur en ik mag kuisen en lijmen. Verbergen en hopen...

    Chimp

    27-09-2007 om 02:53 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    23-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brief aan mezelf
    (Ik ben een paar dagen weggeweest en heb daar tijd gevonden om wat na te denken en wat neer te schrijven. Dingen die ik hier graag wil zetten. De eerste keer zal het een lange tekst zijn, de andere zijn korter. Ik hoop dat jullie me nog niet zijn vergeten na zo'n lange tijd geen bericht meer van me te hebben laten horen. Ik kom later wel terug op mijn leven nu.)

    Ik heb nu eens wat tijd voor mezelf genomen. Een paar dagen weg van de wereld, of toch van mijn wereld. Dat kan soms wel even deugd doen. Ik ben nog niet alleen genoeg naar mijn zin, maar beter krijg ik het op dit ogenblik niet, zonder me van heel de wereld af te sluiten. Nu zit ik hier op mijn gemak, bij een houtkachel met een tasje thee naast me. Met wat geluk stopt het kind hier vlakbij snel met lawaai te maken, dan zijn de enige geluiden nog de bulderende vlammen en de auto's die sporadisch eens voorbij razen.

    En nu zit ik hier en schrijf een brief aan mezelf, met in mijn achteroofd dat hij hopelijk ook bij jouw belandt. Ik hou niet van een brief aan mezelf maar beter gaat niet. Mijn leven staat op zijn kop en mijn hoofd draait dol. Dol om haar, en die andere haar, en dan komt zij er ook weer bij. Dit maakt me zo dol want uiteindelijk blijft het allemaal bij mij. Mijn hoofd maakt er een hel van, zij maken een hemel, of toch voor even, als mijn hoofd te ver weg zit om mijn hart hart te overheersen.
    Wie zijn zij?
    De eerst was en zal zijn iemand die ik al heb vermeld, ik heb haar precies geen naam gegeven, of kan hem toch niet terug vinden. Nuja zij was diegene die ik wel gehoord heb in de vakantie, maar gewoon om haar -en mijn moet ik toegeven- verhaal te doen. Zij is wel leuk, maar niet leuk genoeg. Als we praten, praat ik en praat zij, maar nooit praten wij. Als ze weg is, denk ik een dag of een week dat het misschien wat meer leek. Maar na een tijd krijg ik spijt dat ik me zo laat doen, eenvoudig weg door het gebrek aan "iemand anders".
    De tweede was iemand anders, waardoor de eerste tot vandaag verdween uit mijn gedachtengang. Nu ja veel goeds bracht het mij niet want een vervanging is niet echt een goede oplossing, zeker als je van second 0.5 weet dat het maar tijdelijk is. Maar het heeft een maand werken een stuk aangenamer gemaakt dus mij niet gelaten. Dat de eerste verdween was goed om de intensiteit ervan te relativeren, herleiden naar "door omstandigheden". En na de "afgesproken tijd" was ze weg, een prinses gebleven door tijdsgebrek. Een droom om te koesteren.
    Drie kwam binnen fladderen, huppelend en lachend, met de sterren in haar ogen en een zonsondergang in haar glimlach. Beseffen dat iedereen ze kan zien doet dan weer pijn. En haar vriend is eenvoudigweg een dik pak wolken, jammer genoeg blijken dat niet de lastigste wolken te zijn als je van je beste vriend hoort hoe hij geniet van de sterren en de zonsondergang. Maar ja-knikken en glimlachen werkt niet allen voor vrouwen, lucky me.

    Op zulke (ja zo'n klinkt beter maar AN schrijft zulke voor) momenten ben ik blij dat ik in mijn wereld zit. Met mijn mooie muur, mijn mooie harnas. Mijn gedachten zijn van mij. Dat is mijn levenservaring want het doet te veel pijn om dingen die in ik vertrouwen heb verteld, dingen die voor mij moeilijk zijn of waren om te delen, om die dingen naar je hoofd geslingerd te krijgen alsof het een mop was, iets dat iedereen mag -en best ook moet- weten. Geen van mijn goede vrienden heeft me dat bespaard. En als je je vrienden daar niet meer met kan vertrouwen, dan zet ik maar een muur op. Wat mij weinig kan schelen mogen zij weten, mag iedereen weten, wat mijn dierbaar is en moeilijk ligt, mag jij weten. Omdat je mij niet kent, niet kan voelen, niet kan horen en moeilijk kan kwetsen...

    En dit allemaal door die derde, laat ik haar Sarah noemen. Zij zit in mijn ruime leefwereld, niet lokaal, niet tijdelijk, zoals de andere twee. Wat ik van haar weet, weet iedereen, wat ik voor haar ben is niet speciaal, niet noemenswaardig. Maar in mijn hoofd... Vindt ze me wel speciaal tof, steek ik toch boven de massa uit, leg ik mijn beste vriend uit waarom ik er niets over zei, mag ik het meeste genieten van de sterren en de zonsondergang.

    Als de wereld verandert sta ik stil, bij jou en bij mij

    Chimp

    23-09-2007 om 00:43 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    25-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verdorie toch!
    Het is verdorie weer lang geleden dat ik een berichtje heb gepost. Ik weet niet dat het aan mijn nieuwe verslaving, een forum, ligt of dat het gewoon mijn leven is waar op dit moment niet zoveel in gebeurt, maar ja, zoals jullie misschien gemerkt hebben, is het wel zo.

    Had ik vorig keer niet een paasei -of een vrolijke noot- beloofd?
    Ik heb het even gecontroleerd en blijkbaar heb ik dat al gegeven, maar niet getreurd hier komt er nog eentje: mijn eerste herexamen is meegevallen! Nu kan het niet allemaal goed zijn, want mijn tweede, dat ik vandaag gedeeltelijk had is tegengevallen. En aangezien een ongeluk nooit alleen komt weet ik nu redelijk zeker dat mijn klein reisje hoogst waarschijnlijk niet zal doorgaan, mijn compagnon heeft volgens mij een beetje schrik voor dat onzekere. Ik wou het heel graag eens doen, een beetje mijn grenzen verleggen, dingen doen die je alleen maar doet als je nog (relatief) jong en onbezonnen bent, van uitstel komt afstel zeggen ze, ik hoop van niet maar ik vrees van wel. 'k zou het op mijn eentje kunnen doen, maar misschien ligt die grens nog net iets te ver. Het jammere is dat ik ergens al kon voorspellen dat hij dat ging laten weten. 't is niet leuk om mensen op die manier door te hebben...

    It's a beautiful lie
    It's the perfect denial
    Such a beautiful lie to believe in
    So beautiful it makes me [cry]

    heb je soms ook niet het gevoel dat je al de leugens van je leven zo graag wil geloven?

    groetjes uit het hoofd van
    Chimp

    25-08-2007 om 23:32 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    11-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.paasei
    zoals aangekondigd, een paasei!

    Oa studeren houdt mij een beetje weg van deze heerlijke blog-site, tot mijn eigen spijt. Anderzijds heb ik nu niet zo'n boeiende verhalen te vertellen, want mijn neus zit in de boeken! Nuja morgen zit hij altijd in de boeken, vandaag nog niet zoveel. Maar voorlopig is het nog haalbaar, hopelijk blijft dat zo!
    Mijn vakantie werk is al even gedaan en -zoals voorspeld- mijn contact met het mooie meisje ook, enerzijds jammer dat je iemand moet achter laten waar het op zo'n korte tijd zo goed met "klikt", anderzijds ben ik gewoon blij dat ik haar een beetje heb leren kennen en dat ze heeft bijgedragen dat mijn werk maand ook een leuke maand was.
    Maar ik ben, algemeen genomen wel vrolijk deze dagen, een goede vriendin van mij zit volgend jaar ook op kot in Gent en ik zal haar hopelijk dan wat meer zien, ik mag bijna zelf terug naar mijn kot, en ik ga misschien na mijn herexamens nog een kleine trip maken naar Zuid-Europa -mmmmm- maar dat staat nog niet vast.

    Een klein ietsje ligt me wel wat dwars, weer zoiets aan mijzelf dat ik liever niet te veel bloot leg, maar 't is hier een blog voor iets hé!
    Mijn (min of meer) beste vriend in Gent, (ik heb het nogal moeilijk met dat beste omdat het nogal ogenblikkelijk is bij mij, hoewel dat ogenblik ook wel eens een jaar durft duren) heeft net één herexamen meer dan mij (ik heb er 3), maar hij heeft drie van die vakken nog niet gedaan, nog nooit ècht geleerd, en ik hoop stiekem dat hij er volgend jaar nog ééntje mee moet nemen, niet omdat ik hem dat toewens, maar gewoon om toch in iets beter te zijn dan hem. Erg van mij hé?
    'k vind het moeilijk om zo'n dingen van mijzelf in te zien ik heb niet graag mensen door, hun mysterie mag gerust blijven en bij "die mensen" hoor ik ook bij. Wat is er nog spannend aan iets als je alles al weet?

    veel gegroeten

    studyChimp

    ps: dit is de tiende poging om mijn lay-out in orde te krijgen, het verschijnt altijd als lopende tekst :(

    11-08-2007 om 12:38 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    20-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eentonigheidsvrees
    (ik zal proberen mijn tekst van gisteren in grote lijnen te reconstrueren maar kan niet beloven dat dit ook zal lukken)
    blijkbaar is de tijdsspanne niet verkleind tussen mijn vorig bericht (dat van gisteren om even mijn frustratie te laten zien achterwege latend) en dit bericht, maar tijd blijkt nogal schaars en de technologie laat mij nog altijd in de steek. Niet dat ik niet genoeg dingen heb om even bij stil te staan, maar willen en kunnen is niet altijd hetzelfde.

    En met de vrees om eentonig te worden (zo voelt het voor mij bijna aan) toch nog eens het onderwerp van ik en de vrouwenmeisjes (ik zal het als één woord beschouwen omdat ik niet goed weet hoe ik ze moet noemen vanaf ze 20 zijn) aansnijden. Ondertussen geniet ik van de doodsstrijd van een mug, misschien gemeen van mij, maar zij zijn een van de weinige dieren waarvan ik het nut niet inzie, het enige wat ze doen is irritatie veroorzaken als je tv kijkt (gezoem), als je rondloopt(jeuk), probeert te slapen (beide), enz. Dus het sadistische trekje kan ik verantwoorden.
    On topic! Ik vind het onvoorstelbaar tot wat vrouwen in staat zijn teweeg te brengen bij mannen, niet dat ze alles bewust doen, maar de strelingen voor mijn ogen zijn vaak steken in mijn gevoel. Niet zozeer dat ze mij echt pijn doen maar - dit is verdorie moeilijk uit te leggen! ;-) Wink - het is moeilijk om zo'n knap (hiermee bedoel ik puur het uiterlijk, los van innerlijk!) iemand te zien en dat dat alles is, geen interactie op eender welke manier. Daarom durf ik soms wel eens te zeggen dat ik niet tegen knappe vrouwen kan. En wat ze bij mij persoonlijk doen kan ik helemaal niet verklaren, maar ik zal proberen het een beetje uit te leggen. Nu, op mij vakantiewerk, is mijn collega jobstudent een heerlijk vrouwenmeisje. Grappig, leuk, knap ik zou bijna durven zeggen net niet perfect. Dat is natuurlijk oppervlakkig van mij omdat ik haar amper drie weken ken. Maar toch ja, doet het mij iets, vind ik het bijna jammer dat het weekend is. Zij is voor mij een heldere zon en daarmee gaan duistere schaduwen gepaard. Die schaduw kan op verschillende manieren gezien worden. De ene manier is redelijk duidelijk denk ik, namelijk als ze niet meer straalt voor mij, in welke betekenis dan ook, de andere manier is te zoeken in mijn leefwereld. Hoe ik de dingen zoek en ervaar. Namelijk zij, die andere, die ik nu minder hoor. Hoe past zij hierin? Gewoon als een ander meisje dan? Of toch als die ene die mij lijkt te bekoren. Maar het antwoord lijkt mij niet echt in een positief daglicht te stellen. Althans dat is mijn mening. Als ik nu terug kijk op de gesprekken die we hebben gehad, de momenten die we hebben gedeeld, lijkt het dat we meer naast elkaar praten dan met elkaar, dat we naast elkaar staan en niet over elkaar. Ik weet wel dat dat ergens zo hoort als je "maar" goeie vrienden bent met iemand, maar in mijn visie zal het altijd zo blijven. En jammer genoeg kan ik uit mails alleen maar hetzelfde opmaken. Zij doet haar verhaal, ik dat van mij. Dat van haar interesseert mij wel, maar in beperkte mate dus verwacht ik dat het omgekeerd wel hetzelfde zal zijn.
    Daarmee stel ik mij de vraag of het dan puur haar aanwezigheid is die mij doet dromen van een toekomst met haar, of is het gewoon omdat zij het dichtste bij mij staat? Want blijkbaar lijkt de band niet echt op de boeiende gesprekken te zijn gebaseerd. Dat durven toegeven is toch wel een harde noot. En in zekere zin is zijn dan mijn vangnet, iemand waar ik op terug val als de anderen te ver weg zijn. Maar of dat zo positief is, daar heb ik mijn twijfels bij.

    Ik weet niet meer hoe ik er gisteren bij kwam, maar dit is een gedicht uit de heerlijke serie Buiten De Zone. Elke keer als ik het lees kan ik het mij levendig voorstellen, het spreekt voor mij letterlijk tot de verbeelding. De naam op het einde in de serie is Roxanne, maar van mij mag je hem zelf naar believen invullen

    Langzaam glijden treinen binnen
    en ademt de stad in en uit.
    Maar al ben je ver weg,
    ik voel je dichter dan de dag
    de nacht die verdringt in de aarde
    iedere dag weer.
    Ik teken de golf van je neus
    en de zachte lijn van je lippen
    in de broos blauwe avondlucht.
    In mijn hoofd grif ik jouw stem
    bind ik de flarden herinneringen samen
    met de zoete geur van je gezicht.
    En in mijn hart schrijf ik je binnen,
    schrijf ik je binnen met de letters
    van je naam: Roxanne


    En bij die flarden moet ik meestal denken aan een fragmentje uit Bitter Glass van Feeder, een heel mooi liedje waar ik regelmatig naar geluisterd heb bij mijn tot nog toe pijnlijkste breuk. Mijn vreemde trekje om niet-happy-muziek te luisteren op niet-happy-momenten, misschien in mijn zoektocht naar het niet alleen zijn in dingen en bevestiging van gedachten. Het fragmentje zoals ik het wil horen (op internet vond ik een lichtjes andere versie):

    Your voluntary loving
    Apologies have passed
    and come 'round again
    The fragments of a reason,
    The taste of bitter glass


    Het liedje spreekt mij nu nog altijd heel hard aan, niet het altijd op mijn waarheid zit, maar wel regelmatig, vooral in de strofen zitten mooie zinnen. En het lijkt zo gemeend hoe de zanger (een Nicholas denk ik) het brengt, maar daar zal ik (nu) niet over uitweiden...
    Nog één onderwerp heb ik gisteren even aangehaald denk ik namelijk tijdsgedachten. Ik denk dat ik altijd in een verkeerde tijd leef, niet van eeuwen maar van momenten waar ik moet aan denken, dingen waar ik met zit en over nadenken. Verleden, heden en toekomst passeren allemaal de revue, maar op de ogenblikken dat ze beter even weg zouden blijven. Zoals nu ook weer, mijn "collega", nog enkele dagen - ik kan ze al op één hand tellen - en dan zal ik ze waarschijnlijk nooit meer zien. Zal ik regelmatig denken, had ik maar dit gedaan en dat gezegd. Maar het leven biedt niet zoveel tweede kansen, ja kan niet een week opnieuw doen, een maand terug springen. Die juiste woorden en daden moeten op het juiste ogenblik komen, de juiste knop moet (al dan niet letterlijk) op het juiste moment worden aangeklikt of ingedrukt. Maar een tweede kans voor een derde of vierde keer zou soms heel leuk zijn

    Dat was mijn redelijk groot ei, hopelijk voor mijn hoofd de laatste keer, waarschijnlijk niet. Volgende keer wordt het een paasei (en daarmee wil ik zeggen dat ik mijn best zal doen om het iets opgewekter te maken ;-) Wink )

    Chimp

    (toch maar even gekopieerd naar kladblok om mijn tweede kans af te dwingen indien ik ze nodig zou hebben ;-) Wink
    en!! de smilies lijken niet te werken als afbeelding dus heb ik ze er ook gewoon bijgezet, als iemand wel weet hoe ze werken, laat dan aub een berichtje achter, nu sleep ik ze gewoon naar het tekstvak, maar dat lijkt niet te werken...)

    20-07-2007 om 01:37 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    19-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verdorie!
    'k had net heel mijn tekst getypt en nu is hij weg!

    'k zal mijn best doen hem morgen te reconstrueren maar vandaag heb ik de fut niet meer...

    ik HAAT verkeerde knoppen, en in zekere zin horen muggen daar ook bij!!

    Chimp

    19-07-2007 om 00:27 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    03-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.even geleden
    Door enkele praktische en minder praktische omstandigheden is het al even geleden dat ik hier nog een berichtje heb geplaatst. Niet dat er ondertussen niets gebeurd is om even bij stil te staan, misschien wel meer dan me lief is. Geen liedje deze keer, maar 'k weet ook niet of je (als iemand mijn blog al leest Wink ) het wel een leuk concept vindt... (?)

    Aan het "ja jij ook" is toch nog een iets langer einde gekomen. Zij moest nog even in Gent zijn, dus had ik het geluk haar nog even - een uurtje ofzo - te zien, tegen al mijn nood aan blokken in, maar 'k vond het wel heerlijk. Examens zijn nu al een dikke week gedaan en het is blijkbaar wel redelijk gelukt, door een foutje van de studenten administratie weet ik - te vroeg - dat dit mijn beste semester ooit lijkt te worden (niet dat dat zo moeilijk was maar 'k ben toch wel blij).

    Nu over "haar" er zijn twee dingen die mij bezig houden, meestal trouwens in gelijkaardige maar minder intense situaties. Namelijk
    *is zij het? En dan bedoel ik is het zij, dat meisje, die persoon, die persoonlijkheid, dat lichaam waar ik verlang wat dichterbij te staan? (letterlijk en figuurlijk) Of is het gewoon dat ik verlang naar een meisje, een persoon, enz. dat me in zekere zin wel aanspreekt. En daaruit geraken is mij nog maar op één manier gelukt. De trial en error ( of vrij vertaald gis en mis ) methode. Natuurlijk is dit niet altijd het geval maar in de recentste twee gevallen wel. Maar is dat anderzijds niet de zoektocht in "de liefde". Iemand heeft me ooit een verhaal verteld over de bloemblaadjes. Hoe het exact gaat zal ik je schuldig moeten blijven, omdat ik het niet meer weet en omdat het nogal lang is om in een blog te zetten. De essentie is dat iedereen bij iemand een lief (of wat zachter verwoord vriend(in)) wel iets vindt dat hem/haar aanspreekt in die persoon, en dat iets wordt in het verhaal dan voorgesteld als een bloemblaadje, als een deeltje van je ideale gezel. De meest voorkomenden zullen dan zijn kunnen laten lachen, lief kunnen zijn. En dan heb jij de leuke taak uit te zoeken wat voor jou het belangrijkste is, wie het meeste bloemblaadjes van jouw bloem heeft.  En beseffen dat er iemand is die je bloem is. Vooral een pijnlijke taak als je 't mij vraagt. Hoewel dat dat laatste voor in haar geval een minder groot probleem is dan voorgaande keren, ik weet al dat ze niet mijn ideale gezellin is, maar dat stoort me niet. Waarom weet ik niet en dat zet me natuurlijk nog meer aan het denken! Smile
    *hoeveel laat ik haar weten? Zij is niet zo'n smsend/e-mailend persoon dus zeg ik aan mijzelf dat ik haar niet te veel moet lastig vallen. Niet een mailtje per week, misschien een mail na twee weken? Ik voel me dan weer direct zo'n aandachtszoekende baby die van de minste gelegenheid gebruikt maakt om zijn mama te kunnen vastklampen en bedelen om een schouderklopje en een bemoedigende "akoetsjikoetsji". Ik zou zò graag in andere mensen hun hoofd willen kijken om echte feedback te krijgen, niet wat ze zeggen of doen, maar wat ze denken. Iedereen zal wel weten dat dat regelmatig twee verschillende dingen zijn en ik weet nu eenmaal graag wat mensen echt van mij vinden. Een logisch gevolg zou ook zijn dat anderen kunnen weten wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelt en die prijs wil ik niet betalen.

    De rest (ja er is nog rest  Smile ), bespaar ik je voorlopig

    hopelijk tot sneller

    Chimp

    oja een PS: (een beetje speciaal voor het gevlochten meisje: ) ik ben een vissen (er gaat hier een link schuil) en hoewel ik nogal sceptisch sta tegenover zulke zaken (er is trouwens aangetoond dat mensen de neiging hebben al dat soort zaken te geloven als je zegt dat het over hen gaat en een beetje algemeen is), moet ik toch toegeven dat ze er goed op zitten in de beschrijving van mezelf als vis, ok niet volledig, maar dat verwacht ik ook niet. 'k heb van een goede vriend eens een boekje "gekregen" (ik moet het nog terug betalen) dat volledig over mijn sterrenbeeld gaat en ja, er zitten echt delen in die mij bijna vertellen dat het niet mijn schuld is dat ik ben wie ik ben, wat een leuk gevoel is! De reeks heet "De psychologische kracht van <je sterrenbeeld>" en is geschreven door Teresa Moorey, voor moest iemand geïnteresseerd zijn... Ik ben het (samen met die vriend) tegen gekomen in de Fnac

    03-07-2007 om 23:48 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    22-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fersjwoenden
    En toen was ze weg...

    Drie maanden geen blik op haar kunnen werpen en als afscheid en magere "Geniet van je vakantie!" "Ja, jij ook!" stemmen me niet zo vrolijk deze avond.

    Maar de tijd zal me deugd om te vinden of zij het is die mij bekoort, of gewoon "iemand" een persoon, die me na aan het hart ligt. Mijn onophoudelijke nood aan aandacht zei mijn ex soms eens. Maar dat is te hard overdreven vind ik. Af en toe eens een kus en blij zijn met een aai op je rug is toch geen onophoudelijke nood aan aandacht? Nuja, dat zij verkeerd was heb ik al langer dan vandaag door.

    'k zal haar gebabbel missen!

    Chimp - back down on earth -

    22-06-2007 om 23:01 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wazen van onduidelijkheid
    ik heb vandaag weer tijd dus een nieuw bericht:
    het liedje kan je hier vinden (dus gewoon op de hier klikken)

    bijna een klassieker voor mij:
    Puddle of Mudd - Blurry


    Ik heb soms de neiging om eerder niet happy muziek te luisteren, depressieve muziek als je het in zwart wit kotjes zou willen plaatsen. Ik weet niet hoe het komt maar soms lijkt het dat ik het nodig heb, waarschijnlijk in mijn zoektocht naar herkenning, andere mensen begrijpen en lezen, zien hoe ik het naar mijn eigen leven kan doortrekken. In elk geval, dit is zo'n niet-optimistisch liedje
    Anderzijds wat heb je inhoudelijk gezien aan iets dat zegt "zon zon zon". Toegegeven op zich is dit ook wat cru, en ik hoor zeker ook eens graag een vrolijk liedje, maar de meest waardevolle liedjes zitten daar naar mijn mening niet tussen.

    Everything's so blurry
    And everyone's so fake
    And everybody's empty
    And everything is so messed up

    Ik leef in mijn wereld van wazigheid. Ik zou een bril moeten dragen, maar meestal doe ik dit niet. Om de eenvoudige reden dat als iets wazig is, je er nog je eigen gedacht van kunt maken, er zelf nog een draai aangeven zo dat het jou goed uitkomt. Het eenvoudigste voorbeeld zijn mensen. Als je op je fiets door de stad fietst en je ziet een beetje wazig, dan neemt heel de stad je gemoedstoestand over. Ben je blij lijkt iedereen naar je te lachen, ben je kwaad, kijkt iedereen boos naar elkaar. En zo hoort het, want zo voel jij je, dus voelt iedereen zich zo.

    Can you take it all away
    [...] This pain you gave to me

    Mensen zeggen regelmatig de eenvoudige woorden "vergeven en vergeten" maar ik denk niet dat ze dat ooit echt menen. Ik zou het toch nooit echt kunnen menen. Vergeven, dat gaat, een actieve keuze. Vind ik jou belangrijker of de woorden of daden waarmee je me die keer geraakt had? Meestal is de keuze eenvoudig, vergeven doe je bewust. Vergeten daarentegen... Hoe meer je iets wil vergeten... iedereen kent het vervolg van deze zin wel en van al de gelijkaardige zinnen. Vergeten kan alleen maar als iets slijt, dat alleen nog maar de scherpe kanten verdwenen zijn, is niet voldoende. 3 Doors Down omschrijft het heel mooi in een van hun niet zo bekende liedjes This Time: "Your wounds have healed by now but you still see your scars". Nu in de examens zit ik heel de dag met mezelf in mijn hoofd opgesloten, omgeven door mijn lichaam. En op die momenten vallen de al dan niet fysieke littekens van het leven me meer dan ooit op en ben ik bang dat anderen het zouden zien. Iedereen heeft wel een duister kantje achter zich liggen. En ik zou maar wat graag hebben dat iemand dat van mij kan wegnemen.

    And you could be my someone
    You could be my scene

    Het kan toch lukken? Met haar misschien wel? Het hoeft niet altijd verkeerd te eindigen? Misschien is zij wel diegene die ik op een verhoog kan zetten en aanbidden? Het kan toch?

    Chimp

    22-06-2007 om 02:01 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    16-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.muziek
    Ik ben een mateloze fan van muziek.Ik vind het geweldig welke gevoelens en emoties muziek in je kunnen doen opborrelen, soms zelfs opdringen.
    En daarom had ik het idee om er enkele van mijn favorieten uit te halen en wat meer uitleg te geven waarom dat liedje me nu zo raakt, mijn een ander gevoel geeft dan andere liedjes... Om jullie toch een beetje te laten inleven in het liedje en niet volledig in het duister moeten tasten naar hoe het liedje ook in het echt klinkt zal ik het telkens uploaden naar een server vanwaar je het normaal gezien zonder veel problemen zal kunnen downloaden, de link zal ik elke keer in de titel steken, door erop te klikken kom je er dus gewoon terecht. (Als dit niet toegestaan is volgens de regels van deze blog gelieve het mij te zeggen dan zal ik dit niet doen...)

    Om te beginnen een van mijn favoriete liedjes van het moment (hoewel het geen recent liedje is)

    Stereophonics - Dakota

    Het eerste woord zit al meteen raak... maar laten we toch maar even de zin nemen "Thinking about thinking of you" denken... 'k heb het hier al eens gezegd maar nog niet zo expliciet. Als ik met een lichte overdrijving mag spreken kan ik wel stellen dan mijn leven zich voor 80% in mijn hoofd afspeelt, denken over hoe het kon geweest zijn, hoe het had moeten zijn, wat het zal worden, hoe ik iets zal vertellen, wat ik zal vertellen... alles overdenk ik en overleg ik met mezelf talloze keren. En als het dan nog over een meisje ging, dan zit het al helemaal in mijn hoofd!

    "Laying back, head on the grass" wat is er meer ontspannend dan even de tijd voor jezelf nemen om je (al dan niet letterlijk) in het gras te leggen, eventueel met een walkman/mp3 speler) en wat naar de wolken staren, wat op je gemak mijmeren en genieten van de echt eenvoudige dingen van het leven, lucht, kleur en geur?

    Het refrein:
    Made me feel like the one
    Made me feel like the one
    The one
    Made me feel like the one
    Made me feel like the one
    The one
    Is dat niet wat iedereen zoekt? Wat iedereen nodig heeft? Wat iedereen verwacht en verlangt als ze een relatie aangaan met iemand? Al dan niet liefdesrelatie... Ik weet in elk geval maar al te goed dat dat is wat ik zoek, dat dat is wat mijn drijfveer zou zijn, het meisje dat me dat laat voelen, daarvoor doe ik alles (hoewel ik niet zo bijgelovig ben valt dit binnen mijn sterrenbeeld zoals een gevlochten meisje mij onlangs weer liet herinneren ) Nu het zou geen goed liedje zijn als alleen maar de tekst mooi en gericht was, vooral in dit refrein komt de stem van de zanger zo spontaan over, zo oprecht, zo recht-naar-je-hart, dat ik elke keer weer toch kan voelen dat hij dat gevoel met me deelt...

    (Een heel eind verder:) "Wake up cold coffee and juice" Als laatste zinnetje waar ik nog iets over wil zeggen. Wakker worden, koffie, fruitsap, ... de gewone dingen, wat je elke dag tegen komt, de routine die het leven soms dragelijk houdt. Naast dat speciale, dat ene meisje waarvoor ik de wereld wil zijn, staat tot mooi contrast, maar past in mijn vreemde ogen weer o-zo-mooi samen...

    So take a look at me now

    Chimp

    16-06-2007 om 22:44 geschreven door Chimp  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    Write me!
  • ..
  • spannend
  • /
  • brief aan jou ;)
  • ...

    Laat mij een berichtje achter





    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs