Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Antipolo City, waar ik woon en leef, ligt niet zo ver van de hoofdstad Manila. Op enkele uren kan ik met behulp van een vervoermiddel dat over een motor beschikt van mijn woonplaats tot in hartje Manila geraken. Enkele uren lijken lang als je dat vergelijkt met een treinreisje van bijvoorbeeld Antwerpen naar Brussel (pakweg 45 minuten), maar de afstanden zijn langer in de Filipijnen en het verkeer is er drukker. Naar Manila reizen doe ik bovendien enkel maar wanneer ik ertoe verplicht ben, als ik er persoonlijk iets af te handelen heb. Verder blijf ik er weg, want de aanwezigheid van zowat 20 miljoen inwoners, de stank, de vuiligheid, het lawaai, sporen niet aan om er vaak een bezoek te brengen. Antipolo City is, zoals de naam al zegt, een stad, maar lijkt in vele opzichten op een uitgestrekt dorp. De stadskern ligt op zowat 30 tot 40 minuten afstand van mijn woonplaats (alweer met behulp van een transportmiddel dat motorisch wordt aangedreven). De straten liggen er daar relatief proper bij. Het verkeer is er druk maar een stuk minder druk dan in hoofdstad Manila. De voetgangers zijn uiteraard alom tegenwoordig want met een populatie-aangroei van zowat 2 miljoen inwoners per jaar (over heel de Filipijnen maar zich uiteraard vooral concentrerend in de steden) kan men moeilijk verwachten eens een stil straatje door te wandelen. De stadskern citueert zich rond Antipolo Church, het stadhuis en de kantoren van de belastingen. De kerk, de overheid en het gewin van en over het plebs Waar ik woon en leef gaat het er een stuk plattelandser aan toe: hanen kraaien, varkens knorren, duiven koeren, honden blaffen of huilen, katten miauwen. Daarnaast schreeuwen mensen. Zij schreeuwen wanneer zij door de straten marcheren en hun handelswaar aan de man proberen te brengen: zoals softdrinks-, plastiek, brood- en andere verkopers. Zij schreeuwen wanneer zij zingen (en zij zingen zowat de hele tijd). De gemotoriseerde voertuigen zoals motorfietsen, auto's, tricycles, jeepney's rijden rumoerig en hevig toeterend voorbij om de vele kinderen die op straat spelen uit de weg te doen gaan. De dierengeluiden zijn plattelands, de motor- en menselijke geluiden zijn eerder "van het stad". Velen ontwaken al rond vier uur 's morgens, wanneer het nog donker is. Velen hebben geen stromend water of, als zij al stromend water hebben, hebben zij niet noodzakelijk een badkamer. Zij wassen zich dus "op de koer", een soort van binnenplaats die meestal aan de voorkant van de woning ligt, maar zich ook achteraan of links of rechts van het huis kan bevinden. Als mensen zich daar wassen behouden zij toch graag een zekere vorm van privacy, zij willen niet in hun blootje gezien worden door de buren, dus wassen zij zich in het donker. Daarna wordt het al vlug licht en gaan de kinderen naar school. De eerste shift begint al om zes uur 's morgens. Die duurt vier uren, tot tien uur 's morgens, waarna de volgende shift aanvangt van tien uur 's morgens tot twee uur 's namiddags en dan komt er nog een derde shift van twee uur 's namiddags tot zes uur 's avonds. Gewoon omdat er zoveel kinderen schoollopen en men probeert om die allemaal wat lesuren te geven. De werkende mens vertrekt ook al vroeg van huis want zelfs met gemotoriseerde transportmiddelen duurt het een hele tijd vooraleer men op de werkvloer geraakt. De werkloze mens doet wat onderhoudswerkzaamheden in huis en besteedt de resterende uren van de dag met het passerende verkeer in de straat gade te slaan en met slapen (meestal tussen 1 en 3 uur 's namiddags) wanneer de zon op het hoogtepunt staat en het gewoon te heet is om zich naar buiten te begeven. De schoolkinderen wier shift afliep om twee uur 's namiddags moeten zich wel door de blakende zon huiswaarts begeven en de werkende mens wiens shift misschien al om zes uur 's morgens begon dient hetzelfde te doen rond twee uur 's namiddags nadat de shift er opzit. Er is minstens 1 kind hier in de straat die geestelijk onderontwikkeld is; het is fysiek geen mongooltje maar het is psychisch achterlijk. Hij loopt de hele dag op straat, luidkeels schreeuwend en spelend; hij wordt soms begroet met een high five door achterlijke volwassenen die ook wel eens door de straat voorbij kuieren en soortgenoten van om het even welke leeftijd herkennen. Waarschijnlijk gaat hij nooit naar school, want hij dient dan naar een school te gaan waar men dit soort van kinderen kan opvangen en dat is dan weer onbetaalbaar voor ouders met beperkte middelen. Aan land- en tuinbouwkunde wordt niet veel gedaan, want het is niet werkelijk een platteland. Men onderhoudt de tuin een beetje, als men er een heeft. Na drie uur 's namiddags, wanneer de zon alweer over het hoogtepunt heen is, ontwaakt men uit de namiddagslaap en begint men weer volop lawaai te maken, de radio's en de stereoketens op te zetten en schreeuwerig te zingen. De hanen kraaien lustig mee, de honden blaffen paniekerig wanneer het menselijke lawaai weer losbarst, de vogels houden zich op de vlakte en de varkens houden zich stil want weten dat zij wel eens zouden kunnen gekeeld worden om voedsel te verschaffen voor allerlei feestjes die de wakkergeworden mensen voorbereiden. Ik hou mij meestal op een afstand van allerlei feestjes, gewoon omdat ik er niet van hou. De buren zijn vriendelijk en laten mij met rust. Buren zijn heel gemakkelijk hier in de omgang. Zij tolereren zowat alles (voornamelijk lawaai zowel tijdens de dag als 's nachts), zij dringen zich niet op aan vreemdelingen maar als vreemdelingen zich opdringen aan hen staan zij daar joviaal voor open. Het is een complete mengelmoes van stads- en dorpsmentaliteit die zowat vierentwintig uur per etmaal doorgaat.
