We wensen iedereen een gelukkig, gezond en onvergetelijk 2010 !!!
01-08-2008
Vakantie in Oostenrijk
In juli zijn we 2 weken naar Oostenrijk geweest, naar een prachtig stadje Schladming. Yana heeft er flink met ons meegewandeld in de mooie groene bergen. Ook de zetelliften en kabelbanen waren een lievelingsactiviteit van haar. Heel leuk voor kinderen waren de kleine speeltuintjes die je overal vindt bij de hutten in de bergen. We vonden het alle drie een heel leuke vakantie en willen zeker nog terug naar de bergen !
Ons bloemeke tussen de gele bloemetjes :
Familiefoto tijdens een wandeling :
27-04-2006
Naar de kribbe
Ondertussen is Yana al 3 maanden bij ons thuis en gaat het heel goed met haar. Ze heeft ondertussen weer een grote stap vooruit gezet : sinds Pasen gaat Yana naar de kinderkribbe.
De 2 weken voor Pasen heeft ze enkele proefdagen gehad. De eerste keer bleef papa steeds dicht in de buurt en de volgende keren bleef ze steeds wat langer alleen bij de verzorgsters en de kindjes. Dat vond ze natuurlijk niet zo leuk en ze heeft dit duidelijk getoond door te wenen. Ondertussen gaat ze reeds 2 weken naar de kribbe en het gaat ondertussen al veel beter. Ze weent niet meer ‘s morgens als papa haar wegbrengt. En als mama ze ‘s avonds gaat halen, is ze wel blij om haar te zien en wijst ze onmiddellijk naar de deur om aan te tonen naar waar ze wil gaan. Maar ze begint nu toch niet meer vol verdriet te snikken. Overdag begint ze ook wat rond te kruipen en met het speelgoed te spelen. Maar volgens de verzorgsters heeft ze liever niet te veel volk rond haar. Ze is liever op haar eentje in een hoekje bezig. Behalve als er wordt gezongen, dan is ze graag bij de groep. En ook als er gegeten wordt, is ze er graag bij en was het verdriet snel vergeten. Deze week was Yana toch een namiddag beginnen wenen toen ze voor de muur op de grond zat en de verzorgster Katty niet begreep waarom dit ineens was. Tot ze zag dat Yana juist voor onze familiefoto zat die ze die dag had opgehangen. Ze had haar mama en papa duidelijk herkend en was beginnen wenen omdat we er niet waren. Hoe lief en ontroerend !
We zijn echt fier op ons meisje, ze doet het heel goed bij de kindjes. Ook al is ze de kleinste van de groep. Haar vriendjes kunnen al allemaal lopen en beginnen ook al wat te praten. Yana waagt zich nog maar toch enkele stapjes alleen en voelt zich nog niet zeker genoeg om alleen rond te lopen. Ze kan al wel ‘mama’ en ‘papa’ zeggen, waar we ons natuurlijk heel trots en blij door voelen. En volgens ook zegt ze ook al ‘mé’ waarmee ze ‘melk’ bedoelt. Ze geeft ook graag enorme klapzoenen, op de wang of zo in de lucht. En ze zwaait dada door haar hand open en dicht te knijpen.
16-04-2006
Pasen : ...
Pasen : ...
Pasen : eitjes rapen !
Yana heeft ondertussen ook al de Paasklokken leren kennen. Hoogstwaarschijnlijk begrijpt ze er niets van, maar daarom lust ze de chocolade-eitjes niet minder. Samen met Mirte, Jasper en tante Anja worden alle eitjes zorgvuldig in haar kruiwagen gelegd. Ze zal nog lang kunnen genieten van deze lekkernij. Ik denk dat het alle dagen Pasen mag zijn voor Yana.
14-02-2006
Het wel en wee van Yana
En Yana.... die doet het hier zeer goed. De beroemde hysterische Chinese huilbuien hebben we na het verwerken van de jetlag (dwz vanaf dag 3 in België) niet meer meegemaakt. Uiteraard heeft ze niet liever dan de volle aandacht, en als het kan van zowel mama als papa. Is ze bij mama, dan wil ze persé naar papa, en omgekeerd. Ze is (nog steeds) zeer handig in het trekken van aandacht, maar als het even niet lukt, blijft ze ook vrij rustig (spelen met blokjes of gewoon wat toekijken). En dit lijkt zelfs elke dag maar beter en beter te gaan. We kunnen dus relatief gemakkelijk de huishoudelijke taken afwerken, zonder geween op de achtergrond. En als je daarna naar haar toegaat... dan verschijnt er een glimlacht van het ene oor tot het andere.
In het stappen is ze de laatse week minder fanatiek geworden - misschien juist omdat ze zich nu ook rustig spelend kan amuseren. Vorige week liep ze al enkele passen zonder hulp, maar dat lijkt ze terug afgeleerd te zijn.
Ja, dat pruillipje is ook veel minder aanwezig. Ze lacht vaak en alsmaar gemakkelijker. Het is eerder een lachebekje geworden. En als het toch eens niet naar haar zin is, is het meer zeuren dan wenen, en is ze bovendien ook zeer vlug getroost. Ook heeft ze al zeer goed door wanneer we iets afkeuren. Dan kijkt ze (terug met haar pruillipje) naar beneden, af en toe eens terug naar ons en probeert ze met een voorzichtig glimlachje, of even met de handjes draaiend, ons terug beter te stemmen. En als dat dan lukt - uiteraard lukt dat - dan klaart ze weer helemaal op. Haar favoriete momenten van de dag zijn de maaltijden. Ze eet alles wat ze voorgeschoteld krijgt. Enkel gisteren was ze iets minder hongerig. Het badje lukt ook zonder problemen zolang je maar met water uit haar ogen blijft. Het afsproeien van haar weelderige haardos vindt ze dus minder leuk, maar ze is gelukkig ook heel snel terug getroost. En zelfs het slapen gaan stelt niet zo veel problemen. De eerste dagen moesten we er ook wel langer bijblijven, maar ondertussen kunnen we bijna onmiddellijk de slaapkamer verlaten. De eerste uren slaapt ze wel onrustig, begint dan te huilen en dan moeten we haar even laten voelen dat we er nog zijn. Soms volstaat zelfs een klein woordje in de babyfoon. Maar vanaf ongeveer 22 à 23 uur slaapt ze meestal de nacht door, minstens tot 8 uur 's morgens. En ze wordt steeds neuriend wakker, geen geween dus. Haar middagdutje is meestal van korte duur en als ze dan wakker wordt, zet ze wel haar gezonde longen aan het werk.
Het enige "probleem" momenteel is het auto rijden. Zo stilletjes in een autostoel zitten, dat vindt ze maar niets en dat laat ze snel en duidelijk merken. Het enige dat dan nog helpt zijn de liedjes van mama ; ook niet echt aan te horen, maar ja, toch nog net leuker dan het geween van Yana
Gisteren trouwens ook belangrijk nieuws gekregen van het Tropisch instituut : onze kleine meid blijkt volledig gezond. Ze heeft nog wel uitslag op haar buikje (zoals in China) waar we de echte reden niet van kennen. We hopen dat het geen reactie op lactose is, want het is niet eenvoudig melk(producten) volledig te mijden.
We bedanken nogmaals iedereen voor de lieve wensen en mooie kaartjes.
05-02-2006
Hmmm !
Met de voeding hebben we zeker geen problemen, ze lust werkelijk alles van groenten, vlees en vis. De boterhammetjes worden met korst en al mooi opgegeten, en als ze de fles melk ziet gaat ze ongeduldig op en neer wippen en haar mondje gaat al open.
Ze weegt ondertussen 9,6 kg en meet 78 cm. Ze is groot maar eerder tenger, volgens de groeitabellen. Maar als ze zo verder eet, zullen de kilootjes (of grammetjes) er wel snel bijkomen.
Adoptie definitief erkend
Sinds vrijdag 3 februari 2006 is Yana als Belg ingeschreven in het bevolkingsregister. De adoptie is dus definitief erkend en wij zijn nu officiëel de ouders van Yana. (foto van de inschrijving op het gemeentehuis).
Ondertussen maakt Yana het goed bij ons. Ze voelt zich zeker al veel meer op haar gemak. Ze kan nog wel eens wenen als het haar zin niet is, of als ze moe wordt. Maar dat is dan eerder wat zeuren. Het inslapen gaat de ene dag al beter als de andere. Maar ze is echt aan het openbloeien. Het pruillipje is vervangen door een lachmondje. Ze staat ook al veel stabieler op haar benen, maar stapt nog niet alleen. Daar is ze blijkbaar nog te bang voor.
Toen we thuis naar de dokter gingen voor een kontrole, bleek dat ze een oorontsteking had en heeft ze antibiotica moeten nemen. Maar dit is ondertussen weer genezen. En vorige donderdag heeft ze ook de eerste vaccinaties gehad, wat ze niet zo leuk vond.
