Misschien zullen jullie het op het nieuws gezien hebben maar dit jaar zijn er erg veel bosbranden in Portugal geweest. We zijn het inmiddels wel een beetje gewoon dat er in de zomer regelmatig ergens een brand is maar dit jaar was het wel extreem en op 15 oktober was het echt een verschrikkelijke nacht!
Het was een zondag en het weer was nog steeds lekker , zeg maar 30 graden, en naar goede gewoonte gingen we lekker kip eten op de markt.
Ons meisjes gingen niet mee dus ben ik alleen gegaan en het was zoals altijd weer gezellig.
Nadien zijn we met zijn allen nog even wat gaan drinken bij de engelse pub vlakbij ons en toen zagen we wel dat het zeg maar bewolkt werd. Uiteraard was het niet bewolkt, het was gewoon van de rook.
Mackenzie had ondertussen ook een berichtje gestuurd met een foto van de brand getrokken vanop ons terras.
Op zich niet zo abnormaal want zoals ik al zei we waren het bijna gewoon dat het ergens wel brandde.
Een poosje later net toen ik naar huis wilde gaan kreeg ik weer een foto toegestuurd van de brand en het was nu duidelijk op meerdere plekken.
Er werd bij de pub ook al verteld dat er huizen afgebrand waren dus ik had opeens toch zoiets van oei het is deze keer toch wel erg .
Ik reed naar huis en toen ik ons dorp inreed en naar de bergen keek zag ik pas hoe erg t was!
De verschilldende branden waren zeg maar samengevloeid en het was een grote brand nu .
Toen ik thuis aankwam ben ik van op het terras direkt gaan rondkijken om een beter idee te krijgen van de situatie. Daarna heb ik besloten om de auto in te stappen en richting Coja, en richting brand te rijden om toch echt wel beter in te kunnen schatten waar de brand zich situeerde.
Ons meisjes en de hondjes meegenomen natuurlijk en op richting Coja.
Onderweg zagen we gelijk dat het echt wel serieus was en langs alle kanten was er brand maar nog op redelijke afstand. In Coja aangekomen leek het wel een spookstad en je zag niemand. Enkel brandweerwagens die loeiend uitreden.
We zijn dan terug naar huis gereden en ik wist dus dat het een serieuze brand was en dat ik de situatie goed in het oog moest houden.
Thuisgekomen kreeg ik bericht aan dat Kevin, een Engelse vriend van ons geevacueerd was en had meegekregen dat zijn huis er waarschijnlijk niet meer zou zijn. Hij zat zowat een beetje in shock bij de engelse pub en wist niet waar naartoe. Ondertussen lagen ook bijna alle netwerken plat enkel mijn netwerk werkte nog maar ik kon haast niemand meer bereiken.
Ik ben dan naar de pub gegaan om Kevin te vertellen dat hij welkom was bij ons te verblijven,aangezien hij dus voorlopig niet naar zijn huis mocht als er dat dan nog zou zijn.
Toen ik bij de pub was om hem dat te vertellen kreeg ik een berichtje aan van Mackenzie dat het erger werd en of ik naar huis wilde komen want ze waren een beetje bang.
Uiteraard ben ik meteen naar huis gegaan en Kevin is meegegaan.Thuis aangekomen waren ook Sabine en Marco bij ons (Nederlandse vrienden) en zagen ook mee hoe ernstig de situatie was. Het vuur was inmiddels dichterbij aan het komen en we zagen de vlammenzee naderen.
Sabine en Marco kregen ook telefoon van vrienden die in paniek waren en zouden daar even naar toe gaan om te kijken hoe de toestand er aan toe was.
Ondertussen ging ook het alarm van het dorp af en was het dus tijd om te evacueren.
Maar naar waar gingen we rijden? Het was inmiddels 21u of zo en overal zag je een rode vloed van vuur. Sabine ging dus naar de Quinta van Wim, een andere vriend van ons, kijken hoe het er daar aan toe ging. Ik wilde daar niet naar toe want zijn huis is omgeven door bossen en dat zag ik niet zitten en ons meisjes al helemaal niet.
Ik had besloten om naar Tabua te rijden en te kijken of Diana thuis was. Die woont net buiten tabua. Ik kon haar niet bereiken dus gingen we maar gewoon kijken of ze er was.
Ook Kevin ging met mij mee want het was niet meer veilig om in ons dorp te blijven.
Ik vroeg ons meisjes wat spullen te pakken want we gingen zeg maar vluchten.
Inmiddels had ik ook even naar Wes gebeld want die was in Belgie om hem op de hoogte te stellen van de situatie.
Onderweg zagen we overal vuur, een aantal wegen waren afgesloten maar de weg naar Tabua was nog open. Het was wel eng om te zien want er was echt overal vuur. Op de wegen vielen er brandende assen en alles hong vol met rook!
Bij Diana aangekomen was ze gelukkig thuis en zei was blijkbaar nog niet zo echt bewust van de ernst van de situatie.
We waren uiteraard welkom om daar te blijven en besloten om even de boel af te kijken.
Ons meisjes waren inmiddels vrij nerveus en wilde het liefst naar het centrum van Tabua waar ze zich veiliger zouden voelen.
Regelmatig gingen we buiten kijken en zagen het vuur aan alle kanten maar nog vanop een redelijke afstand. Maar we wisten inmiddels dat dit snel kon omdraaien.
Ondertussen kreeg ik nog telefoon van Sabine en die waren bij Wim , en ook daar was het vuur nog op afstand.
Een uurtje later moest Diana haar zoon van het treinstation gaan ophalen want ook de treinen reden niet meer.
Dan heb ik besloten om dan toch maar naar het centrum van Tabua te rijden zodat ons meisjes zich wat meer op hun gemak zouden voelen.
Kevin besloot om mee te gaan dus zijn we naar Tabua gereden en zijn we bij een cafeetje midden in het centrum gaan zitten. We zagen de ene brandweer na de andere voorbij rijden en aan alle kanten zag je in de verte vuur.
Ons meisjes waren daar toch meer op hun gemakje dus bleven we daar maar wat zitten.
Een beetje later kwamen ook de eigenaars van de engelse pub met hun vrienden eraan . Ook die hadden hun huizen moeten verlaten. Ondertussen had ik ook contact met Jemima , Wesley zijn vriendin en die zat nog op hun quinta maar zou wanneer het onveilig werd ook naar ons toekomen.
Niet veel later was ook Jemima eraan gekomen want ook zei zag het vuur dichter komen.
Ook Sabine en de rest zijn naar oms gekomen want ook bij hun was het net hetzelfde .
Inmiddels was het al 2u snachts en zaten we daar buiten op het terras allemaal een beetje verbaasd en met ongeloof van wat er aan het gebeuren was.
Om 4 u werd de rook buiten erger en erger en was het haast niet meer te doen om buiten te zitten. We zijn dan maar naar binnen getrokken waar de rook toch minder was.
Marco is dan met Wim naar zijn huis gereden en zou ook even proberen te kijken hoe de situatie bij mijn huis was want we hadden geen een van allen enig idee hoe het met onze huizen was..
Een uurtje later waren ze terug en ze konden niet helemaal tot bij mijn huis geraken maar dachten wel dat het meeviel bij ons in het dorp.
Dat was toch al een kleine geruststelling .Ook Marco zijn huis was ok. Gelukkig!
Uiteindelijk hebben we om 6u beslist om naar het multiuso te gaan . Dit is een grote hal die was opengesteld voor mensen die moesten vluchten.
We dachten daar het veiligste te zijn en het snelste op de hoogte te zijn van de situatie.
En aangezien de rook buiten en ook binnen in het cafe steeds erger werd leek het me een goede beslissing.
Daar aangekomen lagen er matrassen op de grond , een heleboel mensen te slapen , te wachten, te huilen enz.
Ze deelden er ook water en broodjes uit en stofmaskers voor de rook maar die waren toen wij er aankwamen allemaal op.
Er waren niet veel matrassen meer vrij dus ik had besloten om met ons meisjes en de hondjes gewoon naar de auto (op de parking)te gaan en daar proberen wat te slapen.
We hadden afgesproken om niet zo maar door te rijden zonder elkaar iets te laten weten.
Om 8u werd er op mijn raampje geklopt en het was Jemima om te zeggen dat ze allemaal naar hun huis gingen kijken aangezien het licht was.
Ik ben dan Sabine binnen gaan wakker maken met de melding dat ik ook naar mijn huis ging kijken.
Zijzelf gingen ook kijken uiteraard dus iedereen vertrok angstig naar huis.
Ik kwam ons dorpje binnenrijden en zag aan de kanten nog overal vuur en vlammen.
Een beetje verder het dorp in zagen we mensen op straat staan dus ik stopte even en er werd verteld dat er verderop nog brand was.
Verder doorgereden kwamen we bij ons huis aan en gelukkig was alles nog intact. Een beetje verderop waren verschillende mensen van het dorp nog een brand aan het blussen met tuinslangen enz.
Ik ben met ons meisjes naar huis gegaan en keek van op het terras rond en rondom ons huis leek het allemaal goed mee te vallen. Ook het bos achter ons huis leek er nog te zijn. Overal zag je weliswaar rook en de lucht had een rare kleur . Op een bepaald moment zag alles precies geel..heel raar..Ons meisjes heb ik naar bed gestuurd want die hadden amper geslapen maar ikzelf was te opgewonden zeg maar om te kunnen gaan slapen.
Een beetje later hoorde ik van Sabine dat ook hun huis ok was en ook Diana was ok en het huis van Wim was ook oke ..Bij Wim was wel de ezelstal afgebrand en een deel bomen rondom zijn quinta.
Maar toen kwam Jemima bij mij aan met tranen in haar ogen dus ik wist genoeg.
Hun quinta was afgebrand! Ze hadden een hoofdhuis waar ze nog niet in woonde en aan het opbouwen waren en dat deel is intact gebleven maar het bijgebouw waar ze in woonde en al hun spullen hadden is helemaal afgebrand!!
Daar stond ze dan met haar drie honden en tranen in haar ogen nog niet goed beseffend wat er allemaal aan het gebeuren was.
Uiteraard kon ze bij ons blijven en heb ik even mee geholpen het appartement in orde te maken zodat ze daar kon blijven en even tot rust kon komen.
Ik had enorm met Wes en Jemima te doen en vond en vind het nog steeds verschrikkelijk voor hen.
Alles wat ze hadden zijn ze kwijt ..Ook Wes zijn busje is uitgebrand dus ook die is hij kwijt..
gewoon verschrikkelijk !
Alles kwijt !
Zo heb je een idee van hoe het er nu op vele plaatsen uitziet ..
Nadien heb ik ook even mijn ouders opgebeld natuurlijk zodat ook zij op de hoogte waren van de situatie. Ze hadden het natuurlijk ook al wel gehoord van Wes.
Verder die dag heb ik nog veel telefoontjes gekregen en zelf gebeld om te horen of iedereen ok was uiteraard.
Bij vele mensen is hun huis of een deel ervan afgebrand en ook de omgeving is helemaal zwart nu.. Ons dorpje is er goed vanaf gekomen en bij ons ziet het nog mooi groen maar als je ons dorpje uitrijd zie je meteen dat we geluk hebben gehad en dat de brand veel schade heeft aangericht.
Ik kan je in ieder geval vertellen dat het een helse nacht was geweest en het allemaal heel onrealistisch leek ...Maar al bij al hebben we veel geluk gehad !