Houd je van mooie koormuziek, romantiek onder de sterren, een muzikale wandeling in een betoverend kader, dan kan ik je alleen maar aanraden om eind augustus (30 of 31) een avondlijke uitstap te maken naar de abdij van Villers-la-Ville voor het jaarlijkse "Stemmen onder de sterren". Door een uitgekiende programmatie kan je wandelen van het ene optreden naar het andere en zo luisteren en kijken naar I Muvrini, Voice Male, The Priests, het koor van de stad Rome, het koor van München en Martin & Right. Aan het einde van de avond komen alle artiesten samen voor een pakkende apotheose en het afsluitende vuurwerk.
Gisteren zijn we bij KORILE begonnen met het instuderen van Jef Tinel's "Fantasia". De kleinzoon van Jef Tinel, Peter Leys, schrijft op zijn blog het volgende over Tinel:
Jef Tinel. Deze componist leefde van 1885 tot 1972. Hij studeerde o.a. bij Edgar Tinel (Lemmensinstituut: orgel, harmonie, contrapunt en fuga) en Leo Moeremans (compositie). Jef Tinel was muziekleraar, directeur van de Maldegemse muziekschool, dirigent van harmonieën, fanfares, koren, organist en pianist.
Hij was vaak dirigent op Vlaamse manifestaties zoals de IJzerbedevaart en het Vlaams-Nationaal Zangfeest. Uiteraard componeerde hij. Bij het grote publiek is hij vooral bekend als toondichter van stap- en strijdliederen zoals 'Wij zijn bereid', 'Stormvogels', 'Vikingenlied', 'Vlaanderens schoonste dag', 'Mijn Vlaanderen' en 'Daar waren drie tamboers'.
Hij schreef echter vooral ook grotere werken voor orkest, toneelmuziek, missen voor koor en orgel, motetten, kunstliederen, volksliederen, koorwerken met of zonder begeleiding (gemengde stemmen en gelijke stemmen), kinderliederen en werken voor piano en orgel. Zijn werk kadert in de laatromantiek: klassiek en beheerst zoals Schumann en Mendelssohn maar ook melodieus en volksgebonden zoals Benoit.
Behoudens de ongeëvenaarde schoonheid van dit retabel, de meesterlijke technieken, de tintelende en stralende kleurenpracht en de schitterende uitbeelding van materie en figuren, bevat het Lam Gods onweerlegbaar ook een enorme symboliek en daarenboven ook onmiskenbare verwijzingen naar de Kruistochten, de Tempeliers en de Teutoonse Ridders.
Dit is het geval in het paneel van De Ridders van Christus, dat zich bevindt naast de Rechtvaardige Rechters en aan de andere kant wordt geflankeerd door de triomf van Het Lam.
In de Ridders van Christus zien we drie ruiters in krijgsuitrusting, die de coalitie aanvoeren van de makkelijk te herkennen Europese vorsten. Hun leider draagt een zilveren schild met daarop een kruis van bloed. Als men dit kruis aandachtig bekijkt, beginnen zich langzaam maar zeker groepen letters los te maken: D(OMINU)S FORTIS ADONAY SABAOT V. EM(MANU)EL EL I.H.S. XR. AGLA.
Dit nauwelijks verstaanbare mengsel van Latijn, Hebreeuws, Grieks en Koptisch zou een magische formule vormen, die men destijds op discrete wijze op wapens aanbracht om de trefkracht ervan te vergroten.
Men beweerde dat deze formule door de hand van God zelf was geschreven op een perkament dat werd aangetroffen in de zijwonde van Jezus, toen men hem van het kruis haalde.
Deze formule werd gebruikt door de Katharen, de ketters tegen wie de Kerk een eeuw voordien ten strijde trok met de bedoeling om ze volledig uit te roeien.
Gisteren kooruitstap met MaN, een mooie dosis extra cultuur voor zijn leden, zoals het past voor een koor. Gent was de bestemming en het thema "op zoek naar het Lam Gods". Zoals de gids zei: het bleef droog en in de kathedraal was er een Italiaans koor 'besteld', dat liederen zong die ons vertrouwd in de oren klonken (Bach, Mozart, Franck, di Marzi). Met een ervaren gids is het elke keer weer een belevenis om een vertrouwd meesterwerk te herontdekken. Details uit het Lam die naar voor gehaald worden: de hand van een engel, de knipoog op de kopie van de Rechtvaardige Rechters (Leopold III tussen de figuren), de verwijzingen naar de tempelorde. Boeiende tentoonstelling in het Carmersklooster, waar de restauratie van het triptiek van de gebroeders Van Eyck op een boeiende wijze wordt toegelicht en getoond. En dan was er natuurlijk de obligate boottocht, waar wij leerden dat Karel V 36 bastaarden had, en hoe de Gentenaars met de strop om de hals achter hun rug toch nog een spottend teken maakten. Om maar te zwijgen over de gezellige en cholesterolrijke momenten in de ontdekking van de dag: een koffiehuisje met de toepasselijke naam "Chocolade en boeken", of in de Acht Zaligheden en tenslotte in het Vleeshuis. Leuke dag (met bijzondere dank aan Jan, die ons steeds weer op minder bekende paden leidt).
Op de bestuursvergaderingen van de koren die ik leid heb ik de neiging om een dutje te doen als het over de financiën gaat. Ik vind het al lang goed als ik uit het saldo van de rekeningen kan opmaken dat we nog leven en met onze (magere) middelen nog een tijd kunnen voort werken. Maar ... een goede huisvader moet af en toe ook eens op de kleintjes letten. In december 2012 hebben mijn drie koren op drie locaties gezamenlijk een kerstconcert gegeven. Identiek programma, identieke toegangsprijzen, identieke soort locaties (kerken) en - op enkele tientallen na - hetzelfde aantal toehoorders. Zoals het brave burgers past, hebben wij vooraf tijdig de aangifte bij SABAM ingevuld en doorgestuurd. Nu hebben wij ook bij elk van de koren een aanslag gekregen. Surprise, surprise. Het ene koor betaalt minder dan 40 euro, het koor dat het meest betaalt kreeg een factuur van bijna 90 euro. Nu ben ik de laatste om te betwisten dat componisten een billijke vergoeding krijgen, wanneer hun werk wordt uitgevoerd. Op ons programma stonden twee hedendaagse componisten ( John Rutter en Lorenz Maierhofer). Voor de rest denk ik dat Johan Sebastiaan Bach en andere Schuberts weinig zullen opstrijken. Wat SABAM er echter van bakt, vind ik gortig.
Na de missen uit de 20e eeuw (Missa Eucharistica) en de 19e eeuw (Gounod Missa Brevis) gaan we met Musica ad Nives voor de 17e eeuw. We beginnen met de Missa brevis in D van Johann Pachelbel. Pachelbel (1 september 1663 3 maart 1706) is bij de doorsnee muziekliefhebber vooral bekend om zijn Canon die in talloze versies gebracht wordt. Toch was hij immens veel meer dan dat. Als organist in Eisenach, Erfurf en later aan het hof in Stuttgart heeft hij een aanzienlijk aantal instrumentale ensemblewerken, cantates en orgelwerken op zijn naam, die vooral bestemd waren voor de Lutherse kerk. Zijn belangrijkste leerling was Johann Christoph Bach III, de oudere broer van Johann Sebastian Bach.
Op 21 mei 1995 - een dag na haar 84-ste verjaardag - overlijdt Annie M.G. Schmidt. In een interview in Het Parool van 15 oktober 1971 zegt Annie: "Volwassenen zijn over het algemeen mensen die één dimensie missen. Glimlachende mensen buiten het hek. Ze kunnen niets begrijpen, want ze hebben hun vleugels verloren. Ze zijn ook niet wezenlijk belangrijk. Kinderen hebben geen interesse in volwassenen. Kinderen begrijpen, die zijn nuchter en kalm."
Af en toe een kleine spielerei mag wel eens. Op de website van het Nederlandse dagblad Trouwvind je enquêtes die je helpen bepalen hoe fundamentalistisch je bent, of hoe calvinistisch.Voor de aardigheid deed ik deze waaruit zou blijken of ik al dan niet calvinist ben. En ziehier mijn uitslag (korreltje zout bij de hand houden).
Arbeid: 43%
Met het calvinistische arbeidsethos ben je niet behept. Je werkt vooral voor jezelf, en veel harder hoeft het niet.
Geloof: 100%
Zwaarmoedig hoef je zeker niet te zijn, maar het geloofsgoed van Calvijn zit tot in je genen.
Rechtlijnigheid: 60%
Je hebt iets rechtlijnigs, zoals wel meer calvinisten hebben. Voordeel is dat men op je aankan, nadeel dat genieten niet je sterkste kant is. Laat eens wat van je afglijden. Onnuttige zaken maken het leven aangenamer!
Relaties: 33%
In je relaties ben je weinig gereserveerd. Zeg maar: oncalvinistisch. Daarvoor laat je je te gemakkelijk gaan.
Soberheid 50% Voor een leven als calvinist ben je niet in de wieg gelegd. Katholicisme past je beter - een tikje hedonistisch, los en emotioneel.
Voor de vijfde keer reikt Klassiek Centraal zijn gouden labels uit, omwille van dit lustrum met de nodige pump and circumstance. Het evenement gaat door in Mechelen op zondag 23 juni om 15.00 uur in de Stadsschouwburg (Keizerstraat). Fred Brouwers houdt de feestrede na de verwelkoming door burgemeester Somers. Eliane Rodrigues, Lucas Blondeel, Nicolas Callot en Billy Pletinck bespelen de Steinwayvleugel, Gjorgi Spasov laat het accordeon zingen.
De Doelen is de meest prestigieuze concertzaal van Rotterdam, maar is tegelijkertijd ook veel meer dan een gewoon gebouw. Sinds 1697 wordt er geconcerteerd, en wat voor een concerten! De programmatie voor 2013-2014 is bekend. Ik ga niet proberen om hiervan een overzicht te geven. Daarvoor dient hun brochuren die meer dan 100 bladzijden telt. Een paar opmerkelijke dingen: Valerie Gergiev (de fenomenale Russische dirigent) komt opnieuw dirigeren, naast andere grote namen als Frans Bruggen en Philippe Herreweghe. Er is uitzonderlijk veel plaats ingeruimd voor orgelconcerten (vaak gratis), en grote aandacht voor middeleeuwse, renaissance- en barokmuziek. Ik denk dat ik nu al ga reserveren voor een heel weekend. 25 en 26 januari 2014. Op zaterdag is er in de namiddag Ben van Oosten die o.m. de 6e symfonie "pour le grand orgue" van Widor zal spelen. 's Avonds speelt het Kamerorkest van het Concertgebouw Mendelssohn, Mozart en Tsjaichowsky, en de zondag de klap op de vuurpijl: Jordi Savall en Je concert des Nations met dansen uit de 16e en de 17e eeuw. Nu eventjes een zakdoek nemen om het kwijlen te verwijderen.
Na al de jaren werken met koren, blijft er voor mij een onberekenbare factor: de chemie die er al dan niet bestaat tussen de dirigent en het koor waar hij mee werkt. Soms krijg je een reactie die leidt tot toverachtige kleuren, soms kan je elementen bij mekaar klutsen die alleen maar leiden tot ontploffingen of in het beste geval tot een heel neutraal iets waar geen pit in zit. In het eerste geval geeft het een zalig gevoel om naar de repetitie of de uitvoering te gaan, in het tweede geval wordt het een wekelijkse plicht die je eventueel wel een tijd volhoudt, maar die uiteindelijk geen toekomst biedt. Het onverklaarbare zit hem in het feit dat niemand schuld heeft, maar dat je gewoon moet aanvaarden dat de klik er niet is. En dan stop je er mee.Jammer maar onvermijdelijk.
Het is weer zo ver, de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano bereikt zijn beslissend stadium. Ik vol het dit jaar met heel speciale aandacht want ik heb het genoegen gehad om met alle vijf de muzikale leden van het gezin Van de Velde te kunnen samenwerken. Zowel in missen (met de vader op de trompet en één van de zonen aan het orgel) als met de vier kinderen in een heel mooi aperitiefconcert, kwam ik in contact met deze fenomenale familie. Yannick heeft de halve finales bereikt en maakte volgens de pers een grote indruk op de aanwezigen. Ik kom zeker nog terug op de wedstrijd, maar ik heb op Cobra een fantastisch filpje gevonden over de familie.
Als je iets onbekend kan benoemen, dan verliest het een klein beetje van zijn geheimzinnigheid en van zijn angstwekkendheid. De Standaard Weekendmagazine brengt deze week een uitgebreid artikel over TGA (Transient Global Amnesia of Tijdelijk Globaal Geheugenverlies). Niet levensbedreigend en zonder blijvende schade maar voor de getroffenen wel heel angstaanjagend. Het syndroom kreeg zijn naam al in 1958 - is dus al 55 jaar bekend, en is niet zo extreem zeldzaam: men schat dat tussen de 5 en de 50 mensen op 100.000 per jaar er door getroffen worden. Een deel van wat gebeurd is, is compleet weggevaagd uit het geheugen en komt wellicht ook nooit meer terug. Erger is dat nieuwe informatie vaak ook niet meer opgeslagen wordt in het geheugen. Vandaar dat de patiënt telkens opnieuw dezelfde vragen stelt. Vroegere herinneringen blijven intact. Er is geen medicatie voor en therapie schijnt niet te helpen. Het is alleszins zaak om te zien in hoeverre de opslag van nieuwe dingen nog wel gebeurt: heel belangrijk om te weten of iemand redelijk autonoom kan functioneren. Als je een specialist ter zake wil, dan kan je best professor neurologie Rik Vandenberghe van het UZ Leuven raadplegen.
Morgen moederdag (tenminste voor de gewone Vlaming - de Antwerpenaar houdt er zijn eigen dag op na). Dat wordt dus samen met de massa winkelen. Als ik mij nu heel vroeg in het strijdgewoel werp dan vind ik nog een parkeeplaatsje in het koopcentrum, en kan ik achteraf mensjes kijken wat veruit het leukste is van zo een winkelmoment. Ik geef graag cadeautjes, maar wat er vooraf gaat is niet echt mijn ding.
Als we de Bijbel kunnen geloven zijn er minstens vier personen die een hemelvaart hebben meegemaakt: Mozes en Elias, Jezus en Maria. In Deuteronium 34 staat dat Mozes stierf en dat God hem begroef. Apocriefe boeken vertellen er bij dat de aartsengel Michael eerst met de duivel om Mozes lichaam vocht.
In het tweede boek der Koningen wordt beschreven hoe Elisa getuige was van Elias hemelvaart op een vurige wagen. De profeet Maleachibelooft dat Elias weer naar de aarde zal gezonden worden. De Joden hebben daarom de gewoonte om op sederavond een extra bord op tafel te zetten en de voordeur open te laten voor het geval dat Elias bij hen zou binnenkomen.
En toen dachten ze bij een bepaalde partij dat ze de hoofdvogel afgeschoten hadden. Maar het is niet omdat je uit een muzikale familie stamt of het Festival van Vlaanderen kan managen dat je ook goed kan communiveren of coördineren in het geval van een ramp
Het moet niet altijd voor zangers zijn dat we hier aankondigingen doen. Laten wij ook eens de dirigenten verwennen. Van 8 tot 15 september gaat de 7e "Academy for choral conductors" door in Fano (Italie). Het is een professionele masterclass voor ervaren koorleiders , waar dirigenten met een professioneel koor kunnen werken onder leiding van de franse Nicole Corti (voormalig directeur van de koorschool Maitrise de Notre Dame de Paris. 2Oe eeuwse muziek uit Frankrijk, Italië en Engeland staan op het programma. En ook "luisteraars" zijn toegelaten. Een initiatief van Fenarco (de Italiaanse koorfederatie).
Natuurlijk kennen ouders en grootouders Ketnet. De TV is een integraal deel van het kinderleven geworden en dan is het maar goed dat er iets als Ketnet bestaat dat moet opboksen tegen Amerikaanse "cultuur" à la Disneychannel. Hopelijk heb je ook al genoten van de lijst van dingen die een kind zou moeten gedaan hebben voor het 12 jaar is. Voor sommige dingen draait een moderne jongere zijn hand niet om, andere daarentegen zijn ofwel moeilijker ofwel meer gericht op bewustwording. Ik had één van de kleinkinderen over de vloer om één van items van de checklist te kunnen doen: doe klusjes en verdien zo 20 EUR die je aan een goed doel moet wegschenken. Van dit soort dingen moet je er 50 gedaan hebben. Wat dacht je van "een hele nacht opblijven" of "een liedje leren spelen op een instrument" of nog "een vlot bouwen dat blijft drijven". Ik heb zo eens eventjes teruggekeken naar mijn eigen jeugd, maar van de 50 opdrachten haalde ik er hoogstens 20 toen ik twaalf was. Nou nou, mijn kleinkinderen hebben voorsprong.
Tijdens mijn bezoek aan Sinal Fine maakte ik kennis met een voor mij totaal onbekend componist Toon Daems. Ik was onder de indruk van een werkje dat uitgevoed werd onder de titel Innocens captus. Ik ben dan maar eventjes gaan grasduinen en vond o.m. het volgende op zijn website:
Al vrij jong werd Toon geboeid door de muziek. Componeren zat hem in het bloed. Wegens omstandigheden kon hij geen muzikale opvoeding genieten maar dat belette hem niet om door grondige zelfstudie muzikale kennis op te doen.
Hij schreef tal van kerkliederen, bewerkingen, zettingen en composities voor uiteenlopende gelegenheden. Zijn eerste grote werk, een passieconcert, ' Jezus lijden dood en verrijzenis ' voor twee koren en kamerorkest werd in 1993 werd gecreëerd en in 1994 en in 2011 nogmaals met veel succes uitgevoerd.
In 1999 werd De Gouden Stemvork, een kindermusical, gecreëerd door de Lambertijnen, een kinderkoor uit Ekeren o.l.v. Els De Cauwer. Wegens het enorme succes schreef hij een tweede kindermusical Lachen is Gezond. In 2001 voltooide hij het liturgische werk Drie Psalmen voor sopraan, mezzo‐sopraan en alt, 4‐st. koor, orgel en kamerorkest. In november 2003 werd zijn Requiem uitgevoerd door het jeugd en muziek orkest o.l.v. Ivo Venkov met medewerking van het Vlaams Radio Koor, het Middelburgs kamerkoor en Helikon. Het Requiem is een werk voor twee sopranen, twee koren en symfonisch orkest.
Eind januari 2005 werd een derde kindermusical getiteld: De Kerstman is het beu, uitgevoerd en in maart 2006 werd de kindermusical Roger de leeuw gaat met pensioen ten gehore gebracht.
Hij won in 2005 de Klara compositiewedstrijd voor pianotrio naar aanleiding van 75 jaar radio met als thema Hommage aan Mozart. In datzelfde jaar voltooide hij een muzikaal sprookje voor symfonisch orkest, ballet, sopraan en jeugdkoor getiteld: Het meisje dat zo vrolijk danste. In 2006 voltooide hij Gedachten aan een engel, een werk voor mezzosopraan, koor en orkest. Dit werk schreef hij in nagedachtenis van, en geïnspireerd door Imke Vanhaecke (° 28/7/2005
7/2/2006), zijn eerste kleinkind dat geboren werd met een ernstige hartafwijking. Na zes maanden strijd werd zij een engel. In augustus 2007 voltooide hij een muzikaal sprookje voor verteller en symfonisch orkest Bjoke de Beer.
In maart 2007 werd een nieuwe kindermusical De Academie voor Dierenmanieren uitgevoerd. In 2008 werd het muzikaal sprookje Kabouter Trommelijn gecreëerd door de Academie voor Muziek en Woord te Schoten. Hij schreef ook muziek voor de Jachthoorngroep Botermelck ‐ La Garenne uit Schoten dat reeds in verschillende landen werd uitgevoerd. Een nieuwe kindermusical getiteld
Fenneman Florian Flinterjan voltooide hij in 2009. Ook schreef hij een dertigtal liederen voor Amatogo junior, een jongerentoneelgroep uit Gooreind. In 2010 voltooide hij een nieuw werk voor piano, koor en symfonisch orkest: In het Licht. Tevens voltooide hij recent een nieuwe kindermusical Het Geheim van Imkester dat in 2013 zal uitgevoerd worden. Vorig jaar startte hij met Sempre (koortje van zes enthousiaste meisjes) waarvoor hij Angel songs schreef, 8 Engelstalige liederen over het geloof in engelen en hun plaats in ons leven. Begin 2012 zal dit werk gecreëerd worden. Recent schreef hij een boek Aanvaarden : filosofische gedachten over de zin van het bestaan, bedoeld voor jongeren.
Ik heb het hier al eens gehad over de subsidies van de overheid aan cultuur- en muziekgezelschappen. En als je er dan van uit gaat dat deze subsidies vooral tegemoet moeten komen aan vernieuwende zaken, dan is er uiteraard een probleem voor grote gevestigde ensembles. Eén van de slachtoffers van de politieke besluitvorming (die ik wel enigzins kan begrijpen in tijd van krapte) is het gezelschap La petite Bande van Sigiswald Kuyken, dat al ruim 40 jaar actief is. Vandaag kregen wij een "noodkreet" in onze mail, waarin gevraagd wordt om financiële steun. Voor de wat meer kapitaalkrachtige muziekliefhebber: "Save La Petite Bande", via de stichting Support la Petite Bande. De goedkoopste vorm van sponsoring is 160 eur.
Dat dirigenten van kerkkoren een belangrijke rol kunnen spelen in de muzikale ontwikkeling van jongeren, wordt vandaag nog maar eens bewezen, wanneer wij de sterfdag van Antonin Dvorak (+ 1 mei 1904) herdenken.Bij Antonin Liehmann, dirigent van het kerkkoor in Zlonice (Bohemen) kreeg hij piano- en vioollessen. Mij blijft Dvorak vooral bij van zijn symfonie De nieuwe wereld. Dit was één van de favoriete stukken die wij op internaat te horen kregen op zondagmorgen in de muziekstudie. Denk nu niet dat er dan muziek gestudeerd werd. Een van de internen mocht naar het bureel van pater prefect om er de grammofoon te gaan halen en een paar platen uit te kiezen die in de voormiddagstudie gedraaid werden. Zoals gezegd was Dvorak er één van, naast toppers als Tsjaichowsky s 1812, de Pastorale van Beethoven, en andere Mozarts. Wonder genoeg herinner ik mij niet dat Bach in de rijkgevulde kast van de prefect aanwezig was. Voor gospelmuziek moest je daarentegen bij kom eens op mijn kamer-pater Garmin zijn. Maar dat was voorbehouden voor de lievelingetjes.
Op 20 september 1944 werd ik geboren in Diest. Vandaag gaat de titel van baron van Diest over op Willem Alexander van Oranje-Nassau. Mijn sympathie voor Nederland dateert echter van later. Een belangrijk stuk van mijn opleiding kreeg ik respectievelijk aan het Radboudziekenhuis in Nijmegen en aan het doveninstituut van Sint Michielsgestel. Vervolmakingscursussen in Tilburg en 's Hertogenbos versterkten nog dit gevoel van betrokkenheid met Nederland. Ook in de muziek waren er heel mooie momenten in Utrecht, Roterdam ..., om nog niet te spreken van de Nederlandse vrienden in het koor van Ter Looveren. Ik zal met heel veel sympathie vandaag kijken naar het aantreden van koning Willem Alexander en koningin Maxima.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
