In Musica ad Nives is de aanwezigheid op de repetities al altijd een groot pluspunt geweest. Dat is één van de voornamste redenen dat wij er in slagen vier keer per jaar een mooi programma op poten te zetten voor de kerkelijke hoogdagen. Het is inderdaad niet niks om iedere keer met een meerstemmige mis en aangepaste liederen of motetten naar buiten te komen. Ook KORILE doet het goed, als ik de aanwezigheidslijsten bekijk. Het is niet voor niks dat wij - ondanks een paar langdurige ziektes - ook daar nog een gemiddelde van 87 % op de repetities halen. Dat verdient toch wel een pluim. Er is inderdaad niets zo frustrerend als een koor dat wel het potentieel heeft om mooie dingen te realiseren, maar dat door onregelmatige aanwezigheden afgeremd wordt. Frustrerend voor de dirigent, maar even goed voor de koorleden die wel trouw aanwezig zijn. Eigenlijk is het een kwestie van attitude. Je repetitieavond moet heilig zijn. Komaan!
Op 27 februari 1887 overleed in Sint Petersburg de Russische componist Alexander Borodin. Heelzijn leven zou hij hinken op twee gedachten. Het begon al met zijn geboorte: onwettige zoon van een russisch edelman, werd hij opgeschreven als kind van één van de knechten van de natuurlijke vader. Als kind kreeg hij uitstekende pianolessen, maar zou toch gaan studeren aan de Medisch-Chirurgische Academie, waar hij later professor chemie werd. In hetzelfde jaar dat hij die aanstelling kreeg, begon hij ook compositielessen te volgen bij Balakirev. Uiteindelijk zou hij bij de "Grote Vijf" van de toenmalige Russische muziek gaan behoren. Hij is best bekend in muzikale middens omwille van zijn symfoniën, zijn twee strijkkwartetten en zijn opera "Prins Igor". Toch bleef hij in Rusland befaamd door zijn prestaties op het vlak van chemie. Alexander Borodin, stierf vrij vroeg; hij had een zwakke gezondheid. Hij blies zijn laatste adem uit tijdens een bal van de Academie. Hij ligt begraven op het kerkhof bij het Alexander Nevskyklooster in Sint Petersburg.
Zondag ... rustdag. Het moment bij uitstek om je concertagenda op te lijsten.
* "Seasons of Love", een aperitiefconcert (in de namiddag!) van het Sint Ceciliakoor uit Sint-Niklaas in de muziekkapel van het KAHO Sint Lieven (Hospitaalstraat) op zondag 25 maart om 16.00 uur. Het koor, i.s.m. groep JABE staat onder leiding van Els De Lentacker. * Het allerlaatste concert in Vlaanderen van Liesbeth List (70 jaar) op vrijdag 16 maart om 20.00 uur in de Zuiderkroon in Antwerpen. * Een groot lenteconcert in Gent op zaterdag 24 maart om 19.30 uur in de Sint Pauluskerk (Smidsestraat) met o.a. werk van Beethoven, Bach, Händel, Offenbach, Rutter, Cherubini, Webber. Koren en orkest o.l.v. Léon-Bernard Giot * Het jaarlijkse Palmzondagconcert van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia uit Leest op zondag 1 april om 19.30 u in Zaal Ter Coose (Leest).
Van het concert des levens daarentegen krijgt niemand het programma en de uren.
KORILE werkt momenteel aan een traditionele Japanese folksong "Sakura". Sakura is het Japanse woord voor "kersenbloesem". De sakura is in Japan altijd het symbool geweest voor de vergankelijke schoonheid. Ze is nauw verbonden met de samoerai en de bushido (de erecode van de samoerai, die loyaliteit, trouw en eer tot de dood vereiste). Het leven wordt beschouwd als kort en mooi, een beetje zoals de kersenbloesem zelf. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de sakura een symbool om het Japanse volk te motiveren. De kamikazepiloten schilderden kersenbloesems op de flanken van hun vliegtuig vooraleer op zelfmoordmissie te vertrekken. De overheid moedigde de Japanners aan om te geloven dat de zielen van de gesneuvelde soldaten reïncarneerden in kersenbloesems. Ook vandaag nog gebruikt het Japanse leger en de politie de sakura op hun emblemen in plaats van bijvoorbeeld sterren.
Voor Pasen zijn we momenteel bezig met het studeren van Viadana's motet: Exultate iusti. Lodovico da Viadana (ca. 1560-2 meo 1627) was een monnik, die als één van de eersten concerterende kerkmuziek schreef. Hij zou zijn naam aangenomen hebben bij zijn intrede in de franciscanerorde. Hij was onder meer werkzaam als kapelmeester in Mantua, maar verbleef ook in Cremona, Venetië en Bologna. Toen hij, door ruzie met sommige van zijn medebroeders Viadana moest verlaten, kwam hij uiteindelijk terecht in het klooster van San Andrea in Gualtieri, waar hij tot zijn dood verbleef. Hij wordt verondersteld de eerste te zijn geweest die de basso continuo aanwendde in zijn geestelijke concerten. Zijn muziek is de echte overgang tussen renaissance en barok.
Dank u wel, met mij gaat het goed: alive and kicking! Afhankelijk van het standpunt van de lezer was het vanmorgen in de krant de Standaard heel even schrikken, nieuwsgierig zijn of gewoon geamuseerd naar de details kijken in de rubriek overlijdensberichten waarin in grote kapitaalletters de naam Carlo Claes stond. Bij nader toezien bleek het over een priester te gaan (tot nader order ben ik nog altijd getrouwd) die de gezegende leeftijd van 98 jaar had bereikt. Hoop doet in elk geval leven, al heb ik niet de ambitie om ooit in die rubriek te verschijnen. Wat er ook van zij, ik leef, wat bewezen werd door de bestuursvergadering van Ter Looveren van gisterenavond en -insjalah - de repetitie van vanavond bij Musica ad Nives. Ik ben benieuwd of ik in de komende weken mij bezorgd moet afvragen of afwezigen op de repetitie in de krant zullen verschijnen, dan wel dat ze het gewoon hebben laten afweten. In dat laatste geval kan ik er nog altijd voor zorgen dat ze een flinke tik tegen hun oren krijgen, waardoor nog maar eens bewezen wordt dat zij en ik leven.
In het groot verlof is er de Utrechts Conservatorium Kurt Thomascursus, een intensieve training voor dirgenten van alle niveaus waarin de aandacht uitgaat naar: * slagtechniek * repetitietechniek * stemvorming * repertoire: nieuw, onbekende én bekende meesterwerken
De cursus loopt van vrijdag 6 t/m zaterdag 14 juli; enke dag over drie dagdelen. Hoe ziet zo een cursusdag er uit? * Elke dag om 9 uur reveille voor alle groepen gezamenlij: inzingen, gregoriaans, stemvorming, slagtechniek * Lessen per groep met directiebeurten voor de cursisten * Tijd om afzonderlijk of in groepen zelf te studeren * Iedere avond "Avondkoor": alle deelnemers zingen o.l.v. dirigenten van groep D (de specialistengroep) * Elke cursusdag eindigt 's avonds om halfnegen: tijd om na te praten op een terrasje of repertoire voor te bereiden.
Je kan de lessen ook volgen als observator. Dan zing en kijk je mee, maar alleen de actieve deelnemers komen aan bod voor directiebeurten. De inschrijving loopt t/m 29 februari. Info en aanmelding via www.hku.nl/ktc
19 februari is een dag waarop het uit de geschiedenisboeken moeilijk kiezen isn waar onze aandacht zou moeten naar toe gaan. In 1743 werd Luigi Boccherini geboren in Lucca (Italië), vooral bekend om zijn kamermuziek. Om één of andere reden houd ik niet van de man. Zullen we het dan hebben over Eduard Douwes Dekker, beter bekend als Multatuli, gestorven in 1887: hij verwierf zijn roem door het boek Max Havelaar (Ik ben makelaar in koffie en woon op de Lauriergracht) waarin Saidja en Adindah onvergetelijk zijn. Of is 19 februari een mijlpaal in de muziekgeschiedenis omwille van het feit dat Thomas Edison in 1878 het octrooi krijgt op zijn uitvinding de fonograaf? Of houden we het toch maar bij de herdenking van de 539e verjaardag van de geboorte van Copernicus? Wat mij betreft houd ik het bij Edison: en om het goed te vieren haal ik een fonoplaat te voorschijn van Gustav Leonhardt, sluit mijn ogen en geniet.
In Londen is zaterdag de Zuid-Afrikaanse sopraan Elizabeth Connell overleden aan de gevolgen van longkanker. Ze werd 65 jaar. Dat meldt haar agent in Wenen.
Connell startte haar carrière in 1972 op het Festival van Wexford. Ze zong ook bij de opening van de opera van Sydney in 1973. Het vervolg van haar loopbaan bracht haar naar de grote opera's met rollen in stukken van Giuseppe Verdi, Richard Wagner en Richard Strauss.
Connell stond een laatste keer op de planken op 24 februari 2011, in de opera van Praag. Ze zong er in 'Turandot' van Giacomo Puccini. (belga/lb)
De oren van een musicus zijn ongetwijfeld het belangrijkste zintuig. Maar oud worden is ook niet alles, want ook andere dingen gaan stilaan verslijten. Eén van de sluipende probleempjes heeft te maken met je ogen en met de verhoogde druk in je oogbollen, met het gevaar op "glaucoom". Het voornaamste symptoom daarvan is de beperking van je gezichtsveld. Het gaat weliswaar om een ander soort inkrimping dan dat van sommige politici of heel sectarische godsdiensten. Maar toch ... goed is het niet, als je klein of slecht gedrukte partituren wil lezen. Waar is de tijd dat je vanuit je ooghoeken al dadelijk gezien had dat er een mooi meisje ronddartelde.
Zullen we vandaag eens over landgrenzen (en zelfs de continentgrenzen) kijken. Een paar leuke competities en festivals staan op stapel.
Van 17 tot 21 oktober is er Canta al mar, een koorcompetitie in Calella (in de nabijheid van Barcelona) waar niet alleen een wedstrijd plaatsvindt, maar ook talrijke vriendschapsconcerten gegeven worden. Verschillende categorieën komen aan bod: evengoed folk, als sacrale muziek of populaire koormuziek.
Van 4 tot 14 juli vinden in Cincinnati (USA) de 7th World Choir Games 2012 plaats. De inschrijvingen zijn afgesloten, maar alleen al als bezoeker er naar toe gaan is een belevenis om niet te vergeten.
En voor de vooruitzienden onder ons: 24-28 maart 2013 ; International Choir Competition en Festival in Budapest.
Iedereen heeft het op 14 februari over Valentijn, dat doe ik dus lekker niet. Er is al genoeg overgewaaid uit Amerika, dat door de commercie enthousiast is opgepikt: de Hoohoo van de kerstman met de rode neus (van de kou of van het jenevertje tegen de kou?), Valentijn die de bloemenzaken een boost moet geven. Overigens, als je probeert te achterhalen wie Valentijn was, kom je uit bij de een of andere obscure heilige die van zijn troon is gevallen en van de kerkelijke kalender werd geschrapt. Legendes zijn er wel over hem, afhankelijk van je ingesteldheid mooie en -verdoken - heel wat minder fraaie. Valentijn zou een christelijke bisschop geweest zijn die het niet zo nauw nam met het gebod van Jezus: geef aan Caesar wat Caesar toekomt .... Tegen het bevel van de Romeinse keizer in, die wilde dat zijn soldaten ongehuwd waren (kwestie van ze niet teveel naar huis te doen verlangen) zou hij in geheim toch een soldaat en een meisje hebben getrouwd. Wanneer hij in de gevangenis belandde om tenslotte ter dood gebracht te worden schreef hij nog een briefje aan het dochtertje van de gevangenisbewaker, ondertekend met "jouw Valentijn". Pedofiel avant la lettre?
Maandag 19 maart is het 150 jaar geleden dat Jef Denyn werd geboren. Vandaag de dag zegt de naam minder bij het grote publiek dan in de man zijn grote dagen en tot lang na zijn dood. Onterecht.
Jammer genoeg is de kennis over deze grote naam zoals zoveel belangrijke kennis onderdrukt door de heersende en alles bepalende ondermaatse mediocriteit Een reden te meer om aandacht te geven aan Jef Denyn, in zijn leven stadsbeiaardier van Mechelen en de eerste directeur van de beiaardschool die zijn naam kreeg: Koninklijke Beiaardschool, Hoger Internationaal Instituut voor Beiaard Jef Denyn. Het was Denyn zelf die alleen maar directeur wilde worden als het een internationaal instituut zou zijn waar ook vrouwen terecht konden om les te volgen. Dat in 1922 De man had lef en zijn lef gebruikte hij om de beiaard nieuw leven in te blazen en om onder meer de beiaard in de Verenigde Staten op de kaart te zetten. Er is veel meer over deze figuur te vertellen die je niet kan vergeten als je in aanraking komt met een of andere beiaard als luisteraar, als student of als beiaardier, waar ook ter wereld.
De herdenking bestaat uit een heel mooi programma:
Weekend 21-22 april
Beiaarddagen en Erfgoeddag
Zaterdag:
- 9 14 uur Cultuurplein - Internationale Beiaardwedstrijd voor de Jeugd
- 15.30 17 uur Cultuurplein - Voorstelling en uitvoering door studenten van de KBS van het schoolproject Denyn en de romantiek tijdens concert
- 15.30 17 uur Cultuurplein - Voorstelling van nieuwe publicatie van KBS : De beiaardmuziek van Denyn en tijdgenoten
Zondag
- 12 13 uur Erfgoeddag Torenmuziek op alle Mechelse beiaarden (Sint-Romboutstoren, Hof van Busleyden, Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijle, mobiele beiaard aan Lamot) muziek van Jef Denyn en tijdgenoten door studenten van de KBS
- 15 16.30 uur Grote Markt - Erfgoeddag Internationale beiaardwedstrijd voor de jeugd Laureatenconcert op mobiele beiaard ism het saxofoonkwartet Stedelijk Conservatorium
12 mei
Kakofonie op Sint-Rombouts Open toren
De beiaard, een instrument voor iedereen! De Mechelaars, jong en oud, worden uitgenodigd om achter het klavier van de beiaard plaats te nemen. Een BV geeft het startsein tot dit evenement.
17-18 mei
Masterclass voor professionele beiaardiers en gevorderde studenten, georganiseerd door KBS vzw, De Mechelse speelstijl ontwikkeld door Denyn
Half juni-half september
Mechelen Zomerconcerten in het teken van 150 jaar Denyn en 120 jaar beiaardconcerten
Organisatie Toren & Beiaard en Stad Mechelen
Concert van 4 juni door stadsbeiaardier Eddy Mariën: Reconstructie van een concert door Denyn met luisterplaats op de Melaan
29 september
Studiedag rond het thema Denyn in Lamot ism VBV en Resonant
De provinciale zangtornooien Oost-Vlaanderen zitten er weer op voor dit jaar. Door omstandigheden kon ik alleen gisteren naar Gent, toch met enige nieuwsgierigheid naar de respectieve prestaties van KASK (Ertvelde) en Muzenisse (Stekene). Door het onverwacht afzeggen van kamerkoor El Grillo dat normaal in ereafdeling zingt, bleven er nog 6 koren over. Sint-Lutgardis uit Grembergen behield, na deliberatie, met de hakken over de sloot derde afdeling. De brave oude stemmen, de veel te lange orgelpunten in Mendelsohn, en de zwakke prestatie in 'Gelukkig zijn' (bewerking Wilmots) waren debet aan deze uitslag. Het kinderkoor Amici in Coro (Oudenaarde) kwam voor de eerste keer naar het tornooi. Vermits kinderen fris en enthousiast zijn kwamen zij voor tweede afdeling. En dat kregen ze ook! Twee gekke dingen vielen op: er zat een brommertje tussen dat op zijn eentje een tweede stem verzorgde. En het aanzoemen werd door de dirigente geïnterpreteerd als: zing maar eerst een paar woorden. Vervolgens kwam het kinderkoor Koreando uit Gent. Eigenlijk beter dan het vorige kinderkoor maar wellicht niet klaar voor een stap hoger. En dan kwam Koninklijk A Capella -Samankoor uit Ertvelde. Lang geleden al hoorde ik er met enthousiasme over praten door Firmin Vergauwe. Nu stond Aureel Heirman ervoor. Ze presenteerden zich voor tweede afdeling en mogen zich gelukkig achten dat zij die ook kregen. Niet dat de uitvoering zo slecht was, maar met een zo eenzijdig oubollig programma, mag je geen hoge ambities koesteren. Wellicht is dat te wijten aan de dirigent. Muzenisse uit Stekene overspeelde zijn hand (waarschijnlijk een overblijsel uit vroegere tijden). Ze ambieerden eerste afdeling maar werden terecht een halt toegeroepen door de zeer deskundige jury. Tweede afdeling werd hun loon. Zoals je ziet was ik tot aan het laatste koor niet bijzonder gelukkig. Maar toen werd de hele namiddag goedgemaakt door een schitterend Makeblijde - vrouwenkoor uit Zele onder leiding van Filip Haentjens. Ereafdeling behalen betekent minstens 90 % krijgen van de jury. Met hun hypermoderne programma brachten zij de zaal in vervoering, resultaat een ovatie na hun optreden. Prachtige stemmen, aartsmoeilijke stukken, perfecte nuancering, ... deze vertegenwoordigers van het Vlaamse koorleven in het buitenland (waar zij ettelijke prijzen halen) waren schitterend. Tegelijk werd bewezen dat moderne koormuziek het publiek evengoed aanspreekt als het maar volmaakt uitgevoerd wordt.
Het gaat snel nu: de sterren uit mijn jeugd laten ons alleen achter. Alhoewel van de 48-karige Whitneuy Houston moeilijk kan gezegd worden dat zij uit mijn jonge jaren dateert. Whitney Houston werd beschouwd als één van de beste zangeressen ooit vanwege haar uiterst professionele zangtechniek, groot stembereik (5 octaven) en de mogelijkheid tot het zingen van heel diverse muziekgenres. Dit enorm talent werd echter al heel gauw geveld door een hoop persoonlijke problemen, waarvan drugsgebruik niet het minste was. De soundtrack van de film "The bodygard" is - met zijn 42 miljoen verkochte - nog altijd het meest verkocht ooit.
Ik heb met mijn blog maar gewacht tot in naar het midwinterkathedraaconcert in Mechelen was geweest. Als je aan het Spaanse voetbal denkt, dan komen zonder enige twijfel een paar namen naar voor: Barcelona, Real Madrid, eventueel Atletico Madrid, Valencia ... en je durft wel es vergeten dat er wellicht nog duizenden andere clubs en clubjes zijn die ook maar middenmoters of krabbelaars zijn. Zo gaat het ook met koormuziek. Wie Engeland zegt ziet voor zijn ogen een lichtshow verschijnen met namen van topkoren, zowel bij de kathedraalkoren als bij de klassieke volwassenenkoren. En ook daar ontgaat het ons dat dit de top is van een pyramide, waaronder 1e, 2e, 3e klasse de onderbouw vormen. In Mechelen zaten we vandaag alleszins niet bij de top. Het Boys Choir van All Saints Church (Northampton) bereikte op geen enkel moment het geïdealiseerde niveau. Het ging natuurlijk om piepjonge kinderen, maar dan nog kan je prachtige muziek maken. Het werd echter een zootje waarbij al van het begin duidelijk werd dat Bach, Händel en andere Purcells beter verdienden. Nu ja, er komen nog wel betere optredens.
We geven het niet graag toe, maar velen van ons zijn al de hoogste bergtop van ons leven gepasseeerd en nu zijn we aan het dalen naar de meet. Dat is wat Raymond Van het Groenewoud zo mooi bezingt op zijn nieuwe cd. Raymond wordt hoe langer hoe meer filosoof. Sluit dus naadloos aan bij de blog van gisteren, maar wordt toch opgedragen aan de erevoorzitter van Musica ad Nives, waarvoor we een piepklein venstertje openen dat eens een andere uitzicht geeft dan zijn barokke tuin.
Op 9 februari 1940 werd Willem Vermandere geboren in Lauwe. Hij groeide op tussen de muziek van moeders keuken en de werkbank van vader-wagenmaker-klarinettist. Als je naar zijn website gaat zie je dat hij zichzelf omschrijft als zanger, beeldhouwer, schilder en schrijver. Eerder dan met woorden te zeggen wat Willem allemaal teweeg brengt bij mensen, nadat hij zelf aarzelend en twijfelend het leven heeft geleefd, kan je maar beter kijken en luisteren naar de monumenten die hij zelf heeft opgericht.
lk ben in mijn tweede jaar theologie uit het klooster vertrokken: godgeleerdheid interesseerde me niet meer. Ik was te veel artiest. lntussen weet ik dat het allemaal iets ingewikkelder ligt: je kunt je lot niet ontlopen. Ik ben meer pater dan de mannen die zich weI hebben laten wijden. " WeIke achtergrond kan een zanger zich beter wensen dan de mijne? Het geloof is een kantwerk van verbeelding, een goudmijn voor een artiest. Wat weten we, vanuit historisch oogpunt, over Jezus? Heeft hij werkelijk bestaan? Eén bron, FIavius Josephus, maakt melding van hem. Is dat een betrouwbare bron? We hoéven dat, wat mij betreft, ook niet te weten. De spirituele boodschap van de bijbel mag niet verloren gaan: de zaligsprekingen, de bergrede, enzovoort - dat is van universele betekenis."
Wat zijn de tijden veranderd sinds mijn jeugd. Natuurlijk werden er ook goeie schoolresultaten verwacht van mij, al kan ik mij niet herinneren dat er iemand naast mij moest zitten om mijn huiswerk te helpen klaarkrijgen of om alle dagen toetsen voor te bereiden. Ik weet niet of het komt door de hoge normen die de ouders moeten halen op hun werk. Ik krijg in elk geval het gevoel dat zij dit durven projecteren op hun kinderen, meer, hoger, beter, sneller ... Het kind holt van de muziekschool naar de atletiek, doet mee aan scouting, moet spanningen in een gezin mee ondergaan, wordt doodgeknuffeld en opgejaagd. En nochtans allemaal alleen maar omdat de ouders echt wel willen dat hun kind alles uit het leven haalt. Toch denk ik dat dit allemaal niet zo wijs is. De uitslag van een schoolproef dient vooral om te laten zien waar er nog een beetje moet bijgewerkt worden. Eén of twee hobbies zijn het maximum, zodat er nog tijd overblijft om rustig thuis te zijn en te spelen. Overdreven sporttraining en prestatiedrang maken kinderen (en ouders) doodnerveus. Qualitytime = warme rustige nabijheid.
De koude van de laatste dagen strooit blijkbaar roet in het eten bij de respecieve koren. Op sommige platsen daalde de aanwezigheid zienderogen, wat uiteraard niet bevorderlijk is voor het afwerken van de zware programma's van het voorjaar. Pasen, aperitiefconcerten, er is nog flink wat werk aan en dan wordt er enorm tijd verloren als het koor niet compleet is. Allé, duffel u warmpjes in en mis geen repetitie. Sommige dingen kunnen geen maanden achteruit geschoven worden, en Pasen ... valt tot nader order nog steeds op dezelfde dag.
Ik ben een man van 67 jaar, dus al lang het tijdperk van de maagdelijkheid ontgroeid. Ook niet vies van een gepeperd grapje. Maar ik ben ook een man die al meer dan een jaar met schaamrood op de kaken rondloopt bij de niet ophoudende aanvallen op de kerk i.v.m. sexueel misbruik. En onder al die (gehuichelde?) verontwaadiging bestaat de VRT het om in één van hun populairste programma's een viespeuk van een leraar op te voeren die met zijn leerling van nog geen 18 suggestieve soms gore opmerkingen te debiteert. Voor wie het niet gezien heeft: * over zijn leerling: "hij is een adonis, maar ik moet nog een jaartje wachten hé". *"Als ik de Playboy lees, heb ik mijn handen niet vrij". * In het programma liet hij ook nog weten dat hij een "tjoepke" heeft en dat hij met zijn teamgenote Erika Van Tielen op zoek wilde gaan naar het vingerdier. Mooie leraar, zou ik zo zeggen. Mocht ik directeur zijn in de school waar hij werkt, ik zou het wel weten. Aan de schandpaal met die man en ontslag op staande voet. Heimwee naar de vorige seizoenen met Tom Lenaerts die dit allemaal niet nodig had. Shame on you, Pappenheimers.
Vooraleer het bijzonder moedige KORILE vanmorgen op een ontiegelijk vroeg uur in Hof ter Schelde aan de slag kon, moest de dirigent Dafalgan uit zijn zak te voorschijn toveren. Nochtans beweerde het lijdende sopraantje dat zij gisterenavond maar elke keer één glas wijn gedronken had. Dat was dan per ongeluk gebeurd op het altenfeest van het koor. Op een locatie met de toepasselijke naam "Amadeus" was het verzamelen geblazen. De altjes hadden er hun werk van gemaakt. Niet alleen was het eten (en zoals gezegd de wijn) uitstekend, ook de animatie mocht er zijn. Tijdens een fel gesmaakt optreden van het altenkoor waren er diverse hoogtepunten: de presentatie van Jacqueline, de schitterende vertolking van het aangepaste Kortjakje, de knipoog naar 'Zingen tot morgenvroeg'. En er was dan nog een primeur: vier leden werden in de wijn gezet omdat zij sinds september geen enkele repetitie en/of uitvoering hadden gemist.
Vandaag 4 februari is het Werelddag tegen kanker. Een goede gelegenheid om eens te kijken hoe men in de oudheid en Middeleeuwen tegen kanker aankeek.
De gekende geschiedenis van kanker begon met de Egyptenaren ; zij evolueerde zeer langzaam door de eeuwen heen met een versnelling van de kennis in de 17de eeuw dank zij verschillende ontdekkingen en uitvindingen, o.a. van de microscoop in 1590 waardoor de cel-theorie kon opgebouwd worden.
Gedurende duizenden jaren voor onze jaartelling was de notie van kanker zeldzaam maar er bestaan enkele oude beschrijvingen van kwaadaardige tumoren. Deze beschrijvingen zijn niettemin niet geheel vertrouwbaar aangezien onder hen er letsels zijn die zichtbaar resulteren uit traumas of blessures. Sommige inlichtingen vond men op papyrus en beschrijven tumoren gevonden op mummies : op een papyrus die dateert van 3000 tot 2000 vóór J.C. vindt men een beschrijving van tumoren en verzweringen van de borst behandeld door cauterisatie; op een andere papyrus over geneeskunde, en daterende van 1552 vóór J.C.wordt afgeraden een grote tumor van de dij weg te nemen wegens fataal risico voor de patiënt. Er was, desondanks, zeer weinig informatie over kanker tot Hippocrates.
Hippocrates (25 v.C 50 n.c)was een zeer beroemd Grieks geneesheer. Volgens zijn talrijke zeer precieze beschrijvingen van de verschillende ziekten, leek het evident dat hij kankerpatiënten verzorgde : hij beschreef inderdaad letsels van dit type die betrekking hadden op de huid, de borst, de maag, de baarmoederhals en het rectum en maakte een classificatie hiervan. Hij merkte op dat het beter was sommige kankers niet te behandelen, namelijk degenen die hij "occult" noemde omdat de patiênten niet lang overleefden bij behandeling. (Het woord "occult" gebruikt door Hippocrates, beantwoordt niet aan zijn actuele waarde van "beginnende kanker".). De enige behandelingen in die tijd bestonden uit cauterisatie en diverse zalven. Er was weinig vooruitgang in de kankerstudie gedurende de drie eeuwen na Hippocrates.
Op het einde van het 1ste millenium, onderscheidde de Arabische geneeskunde zich in het bijzonder in de strijd tegen kanker. Albucasis (1013-1106), van Cordoba, in Spanje onder Arabische dominantie, beval excisie aan wanneer het kanker betrof in het beginstadium en gelegen in een bereikbaar gebied : hij raadde aan de omliggende gebieden van de weggenomen tumor te cauteriseren. Bij wijze van pré-operatieve behandeling, purgeerde hij de patiënt van zijn zwarte gal en deed hem daarna bloeden wanneer zijn bloedvaten gezwollen waren ; daarna werd de patiënt op de juiste manier gelegd om over te gaan tot de operatie
Terwijl ik deze dagelijkse blog aan het schrijven ben, moet ik denken aan een jonge Amerikaan, Jake Reilly, die een heel speciaal experiment heeft opgezet voor zichzelf. Het geval kreeg de titel "Amish project". Ken je de Amish people? Een strenge religieuze gemeenschap in Amerika, die o.a. alle moderne middelen afwijst. Onze Jake heeft nu bij wijze van proef gedurende drie maanden alle moderne communicatiemiddelen afgezegd en ongebruikt gelaten. Geen telefoon, email, facebook, twitter, blogs ... En uiteindelijk is de conclusie de volgende:
Met onze moderne technologie en steeds groeiende sociale media vormen deze virtuele boodschappen een aantrekkelijke manier om relaties meer oprecht te laten lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Hoeveel van jouw 'goede vrienden' zouden wegvallen als ze meer moeite zouden doen dan alleen maar een sms-je sturen om contact te houden? Wie zou echt de tijd nemen om een blijvende band met jou te onderhouden? Hoeveel beter zouden je relaties en vriendschappen zijn als je effectief je volledig aandacht zou kunnen geven? Als we Jake mogen geloven is er maar één manier om er achter te komen.
De leden van KORILE kregen gisteren al een flyer in hun mail met de aankondiging van een kathedraalconcert in Sint Rombauts. Voor de andere lezers: op zaterdag 11 februari om 13.00 uur (u leest goed, het is een middagconcert) treedt het Boys'Choir of All Saints' Church uit Northampton (United Kingdom) op in de Mechelse kathedraal. Het zingt in een typisch Engelse samenstelling: 24 jongens tussen 8 en 14 jaar. Op het programma staan o.a. werken van Bach, Purcell, Vaughan Williams, Elgar en Flor Peeters, als eresaluut aan Mechelen. Het koor is op doorreis naar Duitsland en Denemarken. Het maakt deel uit van een groep koren die in All Saints zingen en reeds in de middeleeuwen zijn ontstaan. Zij hebben een aanzienlijk aantal CD's op hun palmares. Toegang gratis!
A capella zingen betekent zingen zonder instrumenten als begeleiding, meestal in een koor. Zingen a capella is moeilijker dan zingen met begeleiding, omdat de fouten duidelijker aan het daglicht komen en omdat het vasthouden van de juiste toonhoogte niet altijd evident is. Het is niet zeldzaam dat een koor tegen het einde van een werk tot een halve toon is gezakt.
Het woord cappella wordt gebruikt omdat a capella zingen tot het eind van de 16e eeuw vooral voorkwam in de kerk. En zelfs wanneer instrumenten in die tijd meespeelden was het toch vaak een ondersteuning en verdubbeling van de zangpartijen.De oorspronkelijke vorm van de term is alla cappella (Italiaans), waarmee men eigenlijk zegt: zingen op de maniet van de (Sixtijnse) kapel.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
