Ze hebben er in Mechelen precies een specialiteit van gemaakt om koren in open lucht te doen zingen: stadsvisioenen, UITkijk, en nu weer de openingsdag van het FvV, om nog niet te spreken van uitnodigingen voor muzikale koffie op de markt. Eigenlijk is dat niet de meest gunstige omstandigheden die ze aanbieden, veel van de klank gaat verloren en of het publiek echt geïnteresseerd is, is nog maar de vraag. Er moeten toch andere mogelijkheden bestaan om hun koren voor het voetlicht te brengen? Er zijn zoveel mooie locaties waar je de mensen toch ook naar toe krijgt en die tegelijk akoestisch (en materieel) meer te bieden hebben. Ik zou er toch maar eens over nadenken bij een volgende gelegenheid.
Toen Gert 30 jaar geleden naar de muziekschool begon te gaan (bijmevrouw Van Egghen in de vioolklas) was zijn/hun eerste publiek optreden er een met het liedje Kortjakje. Niet onbekend, dat liedje, want mama zong het al voor die tijd in de auto of voor het slapengaan. En om onze stemmen te smeren durven we het zelfs al eens gebruiken tijdens een inzingsessie. Maar waar gaat dat liedje eigenlijk over? De meeste mensen denken dat het een lief kinderliedje is over een klein meisje met een niet al te lang jasje. En ocharme, ze is dan ook nog veel ziek, wil ze misschien niet graag naar school?
Nee hoor, "Kortjakje" is een schunnig liedje over een hoertje. Oorspronkelijk was de totel "Een nieuw lied van Kort-Jackje. Of t leven van een secrete vrouw in dese Stad, die so gaere de borrel had." En voor alle duidelijkheid: 'secrete' is de ouderwetse naam voor een openbaar toilet. Het zou gaan over Rachel Valderappus, de aan alcohol verslaafde eigenares van zo een hok waar je tegen betaling kon plassen. Ze verdiende een centje bij in de prostitutie. Wellicht was dat korte jakje een kort rokje, om haar beroep wat gemakkelijker te kunnen uitoefenen.
De oorspronkelijke tekst gaat als volgt:
Kortjakje zeer hup en fijn Is de meeste tijd beschonken Kortjakje mag geen brandewijn Maar het moet jenever zijn Altijd is Kortjakje ziek Midden in de week en 's zondags niet. Dan gaat zij haar haert versterken Midden in de week wil zij niet werken. Altijd is Kortjakje ziek. Midden in de week maar 's zondags niet.
Toen het leidje wat gekuist werd en gaandeweg heel braaf werd, bleef er toch de zeer subtiele verwijzing naar haar grote bijverdiensten waardoor zij zich zelfs een kerkboek met zilverwerk kon veroorloven. Gaat het nu anders klinken als we het nog eens zingen?
Velen onder ons zullen met heimwee terugdenken aan de gastvrije zusters van de abdij van Male waar we zo mooie zangweekenden hadden dankzij de VFJK. Daar was jammer genoeg al enkele jaren geleden een einde aan gekomen. Maar nu wordt de abdij verkocht omdat de zusters het kasteel niet langer kunnen onderhouden. Nooit meer rijden we de parking op om naar de ridderzaal te gaan. Nooit meer warmen we de slotkerk op met onze gezangen op zondagmorgen. Nooit meer zingen we op zondagavond om 5 uur voor de kloostergemeenschap, nadat we koffie en wafeltjes hadden gekregen. Nooit meer zal Monique ons (althans niet in Male) commanderen. De nieuwe eigenaar - uit Belsele - maakt er een privéwoonst van. Maar ik ben er zeker van dat hij soms op een donkere zaterdagavond in de winter onze stemmen zal horen. Misschien wel het volgende wat ook de getrouwen onder ons altijd zullen associêren met de Sint Trudo-abdij:
Nu de inschrijvingen voor Briançon zijn afgesloten, heb ik tijd om terug te blikken op een paar hoogtepunten van vroeger. Kan je je indenken dat ik dit allemaal heb mogen mee uitvoeren (en het is nog maar een kleine selectie)?
Ik heb lang genoeg met teams gewerkt om ervaring te hebben met dysfunctionerende groepen. Vaak kan je wel de vinger op de wonde leggen, maar ben je niet in staat om de juiste remedies toe te passen. Twee mogelijkheden blijven dan open, als je al je technieken uit je mouw geschud hebt: ofwel - desnoods ten koste van je organisatie - toch het kwaad verwijderen, ofwel een stap terugzetten en het een ander laten proberen. Allebei zijn het pijnlijke beslissingen, vooral als je je echt emotioneel verbonden voelt met de organisatie. Gek hoe sommige ego's alleen maar bevredigd worden door manipulatie en het afbreken van anderen. Laten we maar liever musiceren, dat is uiteindelijk samen in harmonie mooie dingen bereiken.En onthoud: geluk is de kunst om een boeket te maken met bloemen waar je bij kunt.
Het aantal katholieken in de wereld is in 2009 gestegen tot 1,166 miljard. Dat is 1,3 procent meer dan een jaar eerder, laat het Vaticaan weten.
Hoogste concentratie in Amerika De grootste concentratie van katholieken is te vinden in Amerika. Op dat continent woont slechts 13,6 procent van de totale wereldbevolking, maar wel 49,4 procent van het aantal katholieken. In Europa is dat 10 procent en 24 procent.
Azië is goed voor 60,7 procent van het aantal mensen op aarde en 10,6 procent van het aantal katholieken. In Afrika ten slotte leeft 15,2 procent van de katholieken. Oceanië is met 0,8 procent nagenoeg verwaarloosbaar.
Minder geestelijken Er was in 2009 wel een aanzienlijke daling van het aantal geestelijken, tot 729.371. In 2008 waren het er nog 739.068. Enkel in Afrika en Azië viel nog een stijging op te tekenen.
Terwijl ik mij vanmorgen een beetje zorgen aan het maken was over de viering die Musica ad Nives met Pasen moet verzorgen, namelijk over de orgelbegeleiding die onlosmakelijk verbonden is met de mis van Bikkembergs, gingen mijn gedachten terug naar deze zomer en het bezoek aan de Dom van Salzburg. Nu is Salzburg sowieso al één van muzikale hoofdsteden van Europa. Maar in de Dom heb je een merkwaardige opstelling van vijf onafhankelijke orgels: het hoofdorgel achteraan in de kathedraal en vier kleinere orgels: het epistel- en evangelieorgel en een orgel in de westelijke en oostelijke viering. Doel daarvan was uiteraard om de vroegbarokke polyfonie in al zijn glorie te kunnen uitvoeren. En zelfs na het bombardement van de Dom tijdens de Tweede Wereldoorlog, heeft men het gelukiig initiatief genomen om (met zoveel mogelijk oud materiaal - voor zover dat enigzins gespaard was) de originele toestand weer op te bouwen.
Ik doe het echt niet alleen om onze waardevolle tenor Pïerre Vanhove uit Heffen plezier te doen, deze vermelding van twee merkwaardige concerten in Klein-Brabant. Daar heeft men namelijk "The armed Man - A mass for peace" van Karl Jenkins geprogrammeerd. Ondanks de benedenwaartse lijn van het kerkbezoek in West-Europa, blijft het componeren van missen ook in de huidige tijd bijzonder uitdagend voor hedendaagse componisten. Deze mis is een beklijvende roep om vrede: bij een uitvoering onder leiding van de componist zelf werd een videovoorstelling geprojecteerd die de verontrustende oorlogszucht van de voorbije eeuw in beeld brengt. Los daarvan echter, kan ik aan iedereen aanbevelen om één van de twee concerten bij te wonen.
zondag 20 maart 2011 - 20.00 uur - Kerk Sint Amands zondag 10 april 2011 - 20.00 uur - CC Ter Dilft - Bornem
Zoals in de menselijke geest, ontstaan er ook bij het schrijven van een blog allerlei associaties. Gisteren ging het over het nageslacht van Napoleon, vandaag hebben we het heel eventjes (later meer) over de muziekscene in Parijs rond het jaar 1800. De theaterwereld werd er op dat moment beheerst door twee musici die allebei van Italiaanse afkomst waren: Spontini (de favoriete componist van keizerin Josephine) en Cherubini. Luigi cherubini werd op de handen gedragen door monumenten als Beethoven, Schubert en Brahms. In 1796 was hij de initiatiefnemer voor het oprichten van het conservatorium van Parijs. In de nadagen van zijn loopbaan zou Cherubini zich vooraal gaan toeleggen op religieuze muziek.
Ik heb hier reeds vroeger vermeld dat ik, na "Muziek en beeldende kunsten" en "Rusland", bezig ben aan een manuscript over Napoleon Bonaparte. Uitgegeven zullen die dingen wel nooit worden, maar het is een fa,ntastische manier om je verplicht te verdiepen in een onderwerp dat je boeit. Er is natuurlijk de officiële geschiedschrijving, in het geval van Napoleon soms bijna geschreven als een heiligen- of heldenleven. Maar achter zo een epos, schuilt er ook heel wat petite histoire, het zout en peper van dergelijk verhaal. Ik wist dat Napoleon een zoon had bij zijn tweede vrouw, Marie-Louise van Oostenrijk, die jong stierf ten gevolge van TBC. En er was ook de Poolse gravin Walewska (naar wie overigens een uitstekende bereiding van zeetong is genoemd). Maar wat reken- en giswerk toont toch een ander aspect van onze Napoleon, kapoentje. Hij adopteerde 3 kinderen uit de familie van Josephine de Beauharnais (zijn eerste vrouw-, had dus een zoon bij Marie Louise,, wettigde twee natuurlijke kinderen (bij de genoemde gravin Walewska en bij Eleonore Denuelle de la Plagne), had er een stuk of vier (mogelijk meer) bij nog vier andere vrouwen, om nog maar te zwijgen over sommige bronnen die zelfs in Vlaanderen sporen van zijn bedactiviteir-ten menen te vinden. In elk geval wordt dus aangetoond dat de lengte van een p*** (roddels hebben het over een heel klein deel) geen invloed had op de kwantiteit van zijn nageslacht. Dat is nog maar een klein onderdeeltje van de zoektocht i.v.m. Napoleon. Ik verheug mij nu al op wat meer inzicht in de Franse muziek ten tijde van Napoleon (dat is andere koek, hé)
Als wij - en dat gebeurt meer na een gezongen misviering - met de koorleden bij mekaar staan, onmiddelijk na een uitvoering dan geneurt het regelmatig dat wij zeggen: "goed hé, ... en de mensen hebben het geapprecieerd, heb je gehoord hoe stil het was terwijl wij zongen." Onze grootste acteur in Vlaanderen heeft zich gewaagd aan één van de zgn. meesterwerken van de nederlandstalige dichtkunst : "Lucifer" van Vondel, niet meteen het gemakkelijkste stuk én om te spelen én om heden ten dage te volgen. En als het dan ook nog winter is, dan mag je verwachten dat er in de zaal gekucht en gehoest wordt. Maar dat was zonder de waard gerekend: Jan Decleir stopte telkens zijn voorstelling om het publiek aan te manen om liever rood aan te lopen en bijna er in te blijven, dan hem zo uit zijn concentratie te halen. Met wie ik moet sympathiseren weet ik niet goed, maar ik heb net een verschrikkelijke hoestbui.
Pablo Neruda noemde zijn honderd liefdessonnetten als gemaakt uit hout. Met bijl, mes en pennenmesje bouwde hij heel secuur zijn houtsnijwerkjes van liefde. De dichter trok, naar eigen zeggen, honderd keer opnieuw een kleine huisje op van telkens veertien planken, opdat daarin Matildes ogen konden leven, kijkers die Neruda zelf aanbad en bezong.
XI
Ik honger naar je mond, je stem, je haren En vasten en stom loop ik door de straten, Het brood voedt me niet, de ochtend ontwricht me, Ik zoek je voetgeklater in de dagen.
Ik honger naar je losgeslagen lach, Je handen, als het razend graan gekleurd, Ik honger naar je bleke stenen nagels En wil je huid, gave amandel, eten.
Ik wil eten de straal door je schoonheid verbrand, Je neus, de vorstin van je trotse gezicht, Ik wil eten de vluchtige schaduw van je wimpers
En hongerig besnuffel ik de schemer Jou zoekend, zoekend naar je bloedwarm hart Als poema in 't verlaten Quitratùe
Ik ging het vandaag over M. Vasalis hebben (13 februari 1909 - 16 oktober 1998), nederlandse dichteres en psychiater. Maar veel meer dan woorden spreken haar nagelaten gedichten, waaronder Sotto voce mij iedere keer weer ontroert. Vandaag dus dit gedicht en morgen ... Pablo Neruda die hetzelfde thema uitwerkt op zijn eigen onnavolgbare wijze.
Zoveel soorten van verdriet ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zon pijn, maar het afgesneden zijn.
Nog is het mooi, t geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard. Maar tussen de aderen van het lijden niets meer om u mee te verblijden: mazen van uw afwezigheid bijeengehouden door wat pijn en groter wordend met de tijd.
Darwin Dag is een viering van de geboortedag van Charles Darwin op 12 februari 1809. Op deze dag wordt speciale aandacht gevraagd voor zowel de bijdrage van Darwin aan de wetenschappen als de wetenschap in het algemeen. Het gaat in cycli: eerst verketterd, nu is het de beurt aan de zgn. creationisten om in het verdomhoekje te staan. Schone baard, dat hebben de apen in elk geval niet
Met al die drukte rond voorzitterswissels is het er vorige dinsdag niet van gekomen om een stukje jeugdsentiment in herinnering te brengen. Nochtans was 8 februari (1828) een memorabele dag, want één van de mensen die mij later tot een verwoede lezer hebben gemaakt werd toen geboren. In Nantes zag toen Jules Verne het levenslicht. Nu wordt hij beschouwd als de vader van de science fiction. Maar dat zou mij in mijn jonge jaren worst wezen: ik verslond de avonturen van Michael Strogoff, de koerier van de tsaar , reisde naar de maan en naar het middelpunt van de aarde, ging met kapitein Nemo Twintigduizend mijlen onder zee of reisde rond de wereld in 80 dagen.
Achteraf is gebleken dat Jules Verne visionaire trekjes had. Hij voorzag een reis naar de man die meer dan 100 jaar later werkelijkheid zou worden in het Apolloprogramma. Zijn personages vlogen inderdaad rond de maan en keerden terug naar de aarde. Het was weliswaar geen raket die hen lanceerde maar een reusachtig kanon. Daarentegen is dan weer in zijn boek de lanceringsplaats Cape Canaveral en ook de plaats waar de kogel terug op de aarde landt, ligt bij hem maar enkele kilometers van de landingsplaats van Apollo 11. Achteraf bekeken zijn veel van Verne's fantastische verhalen populair wetenschappelijke aardrijkskunde of natuurkunde, verpakt in een spannend kleedje en bevatten dus een educatief element.
Stembandknobbels zijn het resultaat van een epitheelreactie van de stembanden ten gevolge van verkeerd stemgebruik of stemmisbruik met of zonder lichamelijke vermoeidheid of emotionele stress.
Stembandknobbels zijn goedaardige gezwellen.
Het zijn de meest voorkomende larynxafwijkingen die ontstaan door overbelasting van de stembanden.
Mensen met stembandknobbels zijn typische stemgebruikers (beroepssprekers, zangers ...); ze neigen tot veel sociaal stemgebruik, vertonen soms enige gespannenheid, spreken dikwijls veel te luid (stemmisbruiken),
Verschijnselen
Mensen met stembandknobbels klagen van keelpijn en een globusgevoel (krop in de keel).
Ze hebben vaak een droge hoest en schrapen hun keel.
Deze mensen spreken met een lage toonhoogte.
Hun stem klinkt hees met wilde lucht, omdat tijdens het stemgeven de stembanden onvoldoende sluiten.
Meestal gaat dit samen met een slechte adembeheersing.
Ontwikkeling
Stembandknobbels komen voor op het voorste 1/3 en het achterste 2/3 van de stembanden, omdat dat de plaats is waar de stembanden het meest contact maken tijdens het spreken.
Ze kunnen uni- of bilateraal aanwezig zijn.
Er zijn drie fases te onderscheiden in de ontwikkeling van een stembandknobbel: 1. Roodheid 2. Onrijpe knobbels met zwellingen en verdikkingen 3. Vast weefsel (eelt)
In de eerste twee fases kunnen de stembandknobbels nog verdwijnen door stemrust en stemtherapie.
Het stemgedrag moet veranderen: stemmisbruik en verkeerd stemgebruik moeten afgeleerd worden. De rijpere knobbels zijn vaak niet meer te verhelpen door alleen stemrust en stemtherapie. Hier is chirurgische verwijdering aangewezen, wat opgevolgd moet worden door stemtherapie om het terugkomen van de knobbels te vermijden.
De gevoeligheid voor het ontwikkelen van stembandknobbels varieert volgens geslacht en leeftijd.
Het komt vooral voor bij kinderen tussen 5-10 jaar (vooral de actieve kinderen en meestal jongens). Rond 21-25 jaar treedt het vooral op bij vrouwen. Na 50 jaar komt het nog zelden voor.
Gedrag
Vermijd de volgende gedragingen:
roepen, krijsen, gillen, schreeuwen;
fluisteren
spreken op een te hoge of te lage toonhoogte.
Te gespannen spreken.
Pas uw levensstijl aan: rust en relaxatie van het hele lichaam.
Gebruik een juiste ademhaling (buik-flank ademhaling).
Vermijd stoffige, rokerige en lawaaierige ruimtes.
Voor zangers: combinatie van energiek en relaxerend zingen.
Het is dus gebeurd gisterenavond op de repetitie van KORILE: wisseling van de wacht, wisseling van de macht (?). De nieuwe voorzitter is gekend. Het wordt Alida Polfliet, nog maar pas op de algemene ledenvergadering in het bestuur opgenomen en nu dus voorzitter als opvolgster van Rita Fiscalini. Sinds twaalf jaar lid van KORILE, draagster van muzikale genen (zowel in de eerste als de tweede lijn - zoals genealogen dat zeggen), ervaren wereldreizigster, ex-zakenvrouw, schitterende taartenbakster, sociaal betrokken in Leest. Het applaus voor aantredend en uittredend voorzitter was veelzeggend. De continuïteit is verzekerd en het schip is in goede handen.
Een extra-bestuursvergadering moest voor KORILE er voor zorgen dat er geen zwart gat ontstond na het ontslag van onze onvolprezen vorige voorzitter Rita. In een mum van tijd hebben wij een nieuwe voorzitter kunnen aanduiden: wie het is blijft een (leuke) verrassing voor de repetitie van vanavond. Verder hebben wij wat taken geschikt: Maurice, de secretaris, zorgt voor de adminstratieve relaties met Koor & Stem en voor de aangiften bij SABAM, het huis van Alida is groot genoeg om het archief onder te brengen, de creativiteit van de leden is groot genoeg om mee te helpen met affiche-ontwerpen e.d.m., Fanny blijft zorgen voor allerhande evenementen, Simone verzorgt verder het ledenblad en het beheer van de partituren. Lieve blijft onze plichtsgetrouwe "schat"bewaarder. En zelfs de dirigent mag blijven. Eind augustus plannen we een koordag als opstart van het nieuwe werkjaar en als voorbereiding van het adventsconcert (nog steeds op 26/11). Voor dit concert zullen we beroep doen op een goede organist en een trompettist. Het programma ligt al ongeveer vast. En tenslotte gaan we bij de Sint-Niklaasschool van Leest aftoetsen of er geen mogelijkheden zijn om in 2012 met een kinderkoor samen te werken.
25 jaar geleden overleed in Brasschaat op bijna -jarige leeftijd de Vlaamse componist Armand Preud'homme.Armand Preud'homme leefde van 1904 tot 1986 . Hij werd ereburger in 5 steden. Zijn liefde voor de mizke kreeg hij van z'n vader, een schoolhoofd die organist was in de plaatselijke parochiekerk van Peer. Hij ging na z'n middelbaar naar het conservatorium en werd organist in Geel. Omdat muziek echter volgens zijn vader geen "vak" was, haalde hij ook een regentaat.
Door z'n Vlaamse teksten in de liederen die hij componeerde werd hij beschuldigd van fascistische ideeën en werd veroordeeld tot 1 jaar gevangenisstraf. In 1949 werd hij hiervoor in beroep vrijgesproken. Dat dit later nog gevoelig was, bleek in 1981 toen kort na de inhuldiging van een standbeeld van de man, er een bom op werd gegooid.
Hij schreef heel bekende Vlaamse liederen en componeerde zo'n 450 liedjes. De bekendste hiervan zijn 'Kempenland', het kerstnummer 'Suza Nina', 'de Poppenstoet' en als bekendste 'Op de purperen heide'.
De Belgische Grondwet wordt afgekondigd. België wordt een parlementaire monarchie met scheiding van de drie machten: de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht.
James Chadwick publiceert in het tijdschrift Nature voor het eerst over het neutron, een deeltje zonder elektrische lading dat voorkomt in atoomkernen.
Bij het dorp Qumran aan de rand van de Dode zee in Palestina worden zeer oude handschriften gevonden, de zogenaamde Dode Zee-rollen. Ze bevatten onder meer fragmenten van bijna alle boeken van het Oude Testament.
Naar aanleiding van het jubileum van Paul Lansu (Pax Christi) op zondag 6 maart zal Musica ad Nives de hoogmis zingen in Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw (Borgerhout). Er wordt gekozen voor een mix van koor- en volkszang.
Het programma ziet er als volgt uit: * Intrede: Signore delle Cime (G. de Marzi) * Kyriale: Taizé * Tussenzang : Otsje Nasj (N/ Kedrov) * Acclamatie: Alleluia (Mancini) * Voorbeden: Ubi Caritas et Amor * Offerande: O Gracious Lord (J. Sibelius) * Communie: Incline thine ear (Himmel) * Slotzang: Exsultate justi (J. Williams)
Enkele dagen geleden heb ik reeds een paar prestigieuze uitvoeringen van de Matthäuspassion van J.S. Bach aangekondigd. Ik had het toen over het groot aantal uitvoeringen dat ieder jaar rond de Paastijd geprogrammeerd staat. Sindsdien heb ik nog twee aankondigingen ontvangen die ik volledigheidshalve wil vermelden: * zondag 3 april om 14.30 in de Sint Michielskerk in Antwerpen met o.m. de Chorale Royale Protestante de Bruxelles en In Dulci Jubilo uit Sint-Niklaas o.l.v. Daniel Burdet. *dinsdag en woensdag 20 en 21 april om 19.30 in de Sint-Pauluskerk in Antwerpen met Koninklijke Chorale Cecilia en het Antwerps Kathedraalkoor o.l.v. Paul Dinneweth.
Qua kader en Antwerpse traditie is deze laatste natuurlijk het meest uitnodigend. Van de andere kant geeft de dirigent van Octopus (DeSingel en PSK-Brussel) de meeste garanties op autenticiteit. Maar je keuze hangt natuurlijk van zo veel factoren af. Als men er in lukt om volle locaties te krijgen dan zijn er dus al meer dan 4000 potentiële luisteraars.
Naar goede traditie is de familie Claes dit weekend verenigd in de Ardennen. Je moet toch maar het geluk hebben dat iedereen zo goed overeen komt. Kinderen en kleinkinderen, ze vormen een mooie hechte groep, waar je als ouders alleen maar fier op kan zijn. Het is niet mijn sterkste kant, maar er zal dus weer flink moeten gewandeld worden, al dan niet geleid door Geocache. Ken je Geocache? Een groeiend internationaal netwerk van wandelaars die met allerlei vernuftige verwijzingen en aan de hand van coördinaten u leiden naar een verborgen "schat". Spannend voor de kinderen, maar even uitdagend voor de papa's en mama's die zich kunnen vermeien in allerlei berekeningen. Dit jaar is het Waimes geworden (Hoge Venen). Als verassingsuitstapje voor de kleinen is er een wandeling naar het kasteel waar de opnames gemaakt werden voor het Huis Anubis.
Blijkbaar betekent het voorzitter zijn van een koor heel wat zorgen en extra werk. Na de wisseling in Musica ad Nives (Kris treedt aan) is het nu de beurt aan Rita Fiscalini die een stapje terug zet in KORILE. Daarmee is dit koor eventjes "moeder-loos". Gedurende zes jaar heeft Rita met -welke staatsman zei dat ook weer? - rustige vastheid haar koor in goede banen geleid. Veel van haar werk gebeurde ongezien, of werd als vanzelfsprekend aanvaard. Vergaderingen voorbereiden en leiden, inleidingen op concerten verzorgen, als eerste gereed staan om een stand op Uitkijker op te bouwen, nieuwjaarsrecepties met haar man Félicien verzorgen, knopen doorhakken, goede relaties onderhouden, ... Dit alles zullen wij (helaas) moeten missen. Voor deze jaren verdient Rita een applaus en meer dan dat. Gelukkig blijft zij één van de steunpilaren van de alten. Bedankt voor alles, Rita.
In zijn aankondiging van de Mattehüspassie schrijft Octopus het volgende: "Bach's Matthäuspassion is zonder twijfel het ongeëvenaarde kroonjuweel uit de westerse muziekgeschiedenis. Nooit werd het passieverhaal op zulke roerende wijze naar de luisteraar gebracht als in deze aria's, koralen en koren van Johann Sebastian Bach, die in het muzikaal geheugen van velen gegrift staan." Het is dan ook niet verwonderlijk dat elk jaar opnieuw rond de Goede Week dit werk geprogrammeerd staat. Als je Nederland mee in ogenschouw neemt, is het voor een amateur vaak "l'embarras du choix", moeilijke klus om te kiezen.
Misschien moet je dit jaar maar één van de twee volgende uitvoeringen overwegen, eentje in Belgie, eentje in Nederland. * OCTOPUS brengt de passie op 22 april in DeSingel in Antwerpen en op 23 april in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. * Het Vlaams Radiokoor brengt dan weer een prestigieuze uitvoering in de Rotterdamse Doelen op 20-21-22 april. Voor diegenen die geen verre uitstap willen is Antwerpen een aanbevolen locatie en uitvoering.
Ht zal geen kat interesseren, maar een excuus voor een korte blog zonder spectaculaire dingen is er wel. Van morgen ff naar de rechtbank voor een akkefietje zonder gevolgen, vanmiddag met moeder de vrouw mee om een nieuwe keuken te kiezen (hoop doet leven). En tussendoor een massa mail te verwerken. Dus zwaai ik eventjes naar jullie en zal morgen wat reclame maken voor de traditionele uitvoeringen van de Mattheüspassie van Bach.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
