'Het feest van Samhain nam deels een nieuwe wending toen de Romeinen het land van de Kelten veroverden en bezetten. Het resultaat was dat de tradities van twee verschillende culturen samenvloeiden of werden gewijzigd.
Voor de Romeinen was de periode rond 1 november ook belangrijk. Er werd een oogstfeest gehouden, gewijd aan de godin Pomona. Zij gold in het oude Rome als de godin van het fruit en de tuinen en de geliefde van vele oude Romeinse, boerse godheden. Haar speciale priester in Rome was - hoe zou het anders kunnen - Pomonalis. Voorts stond Pomona als godin van de oogst ook symbool voor mildheid en vruchtbaarheid. Vandaar dat zij in de kunst voorgesteld wordt als zittende op een grote korf van fruit en bloemen, met een hoorn van overvloed op haar voet. Anderen meten haar als voornaamste attribuut het snoeimes toe. Appels waren het gewijde fruit van Pomona. In streken die behoorden tot het Romeinse rijk, ontstond op Samhain dan ook al vlug de gewoonte om fruit te eten en weg te geven, vanzelfsprekend vooral appels.
Dat allerhande spelletjes met betrekking tot de waarzeggerij, zoals het bijten naar appels, die nu nog altijd met het huidige Halloween verbonden zijn, tot Pomona terug te brengen zijn, leidt geen twijfel.'
(Bron: Lauvrijs B., Een jaar vol feesten, oorsprong, geschiedenis en gebruiken van de belangrijkste jaarfeesten, Antwerpen, 2004, p. 250.)
De Kelten vierden de vooravond van de winter op 31 oktober Samhain. Het was het afsluiten van het zonnehalfjaar en een voorbereiding op het winterhalfjaar. De duistere, koude en levensbedreigende wintermaanden kwamen er aan.
Samhain was een vruchtbaarheidsfeest. De laatste vruchten werden van de velden gehaald, de laatste aren werden geoogst. En men voerde vruchtbaarheidsrituelen uit, zoals het verbranden en verstrooien van de laatste schoven graan om de nieuwe vruchtbaarheid te wekken. Tegelijkertijd was het ook een slachtfeest. De kuddes werden uitgedund en alleen de sterkste dieren werden gespaard. Die moesten in de lente voor een vruchtbaar en gezond nageslacht zorgen. De rest van het vee werd geslacht. De maand november wordt ook vandaag nog soms bloedmaand genoemd. Samhain was ook een nieuwjaarsfeest. Zoals in sommige culturen de nieuwe dag begint met het ondergaan van de zon, zo begint voor de Kelten het nieuwe jaar met het aanvangen van de winterperioden en niet met midwinter.
Samhain was ook een dodenvereringfeest. De Kelten geloofden dat op deze dag er een barst in de tijd ontstond en de spirituele wereld geopend werd. De zielen van de doden kregen toestemming in deze éne nacht om terug te komen op aarde. Het begin van de winter met daarbij het vooruitzicht op bezoek van rondspokende geesten, riep de nodige angst op en wekte de behoefte aan een reeks beschermende maatregelen. Zo stookten de Kelten grote vuren op de heuveltoppen om de kwade geesten die aan het einde van de zomer terugkeerden, weg te jagen. Ze brachten allerlei offergaven om alle onvriendelijke goden gunstig te stemmen. Ook droegen de mensen in die tijd dierenhuiden en maskers om de kwade geesten te misleiden. Anderen daarentegen wilden op een vriendelijke manier de familiegeesten die op bezoek kwamen, verwelkomen en te zoet houden. Door het buiten zetten van bieten en ander veldgewas. Ook werden bijvoorbeeld lampen die uit suikerbieten gesneden waren rondom het huis opgesteld. Tijdens Samhain werden alle vuren in de huizen gedoofd en werden door de druïden op de heuvels grote vuren aangestoken. Iedereen droeg het nieuwe vuur bijvoorbeeld in een uitgesneden biet weer naar het eigen huis.
Heel vaak worden muziek en godsdienst aan mekaar gelinkt. En toch van enkele van onze allergrootste kunstenaars is bekend dat zij niet gelovig waren, ook al is hun religieuze muziek onsterfelijk gebleken.
Zou je aan Ludwig van Beethoven denken, geboren in 1770 en overleden in 1827? Deze grote musicus was grootgebracht als katholiek, maar verliet de kerk en nam Goethes pantheisme aan. Pantheisme is de doctrine die god gelijkstelt aan de natuurwetten en natuurkrachten. Hoewel Ludwig van Beethoven een katholieke mis componeerde (Missa Solemnis), die door een autoriteit werd beschreven als 'misschien de grootste verrichting van muzikale expressie die de kunst bezit,' bleef hij pantheist tot het einde. Het is pikant dat de muziekexpert die zijn mis op deze manier waardeert, Sir G. Macfarren, hem beschrijft als 'vrijdenker', dat wil zeggen een atheist - (in de Imper. Dict. of Univ. Biog.).
Beethovens belangrijkste biografen zijn helder over zijn denkbeelden over godsdienst. Toen hij stervende was, gaf hij toe aan de druk van zijn katholieke vrienden en liet een priester de sacramenten leiden, maar er wordt toegegeven dat toen de priester de kamer verliet Beethoven zei, met de Latijnse woorden van het antieke Romeinse theater: "Aplaudiseer, vrienden, de komedie is voorbij." Tijdens zijn meest geïnspireerde jaren had hij nauwelijks religieuze gevoelens. Toen Felix Moscheles eens op zijn manuscript schreeft: 'Met de hulp van God", schreef Beethoven: "Man, help jezelf."
Kijk verder eens naar Hector Berlioz, geboren in 1803, overleden in 1869, een Franse componist. Hij componeerde katholieke kerkmuziek, waaronder het beroemde Te Deum en de Dodenmis, en hij is inderdaad door de kerk binnengehaald als een van hun in de Katholieke Encyclopedie. Toch heeft Berlioz vaak in zijn brieven verklaard dat hij een atheist was. In G. K. Boults 'Leven van Berlioz' (1903) is op pagina 298 een brief gedrukt waarin hij, kort voor hij stierf, zei: 'Ik geloof niets.'
We gaan verder naar Alexander Cesar Leopold Bizet, geboren in 1838, overleden in 1875, gewoonlijk bekend als Georges Bizet, de componist van Carmen etc. Zijn vroege dood beëindigde een veelbelovende carrière. Zijn brieven, die na zijn dood werden gepubliceerd door L. Ganderax in 1908, zijn vol skepsis. In een brief zegt hij: 'Ik heb altijd de antieke heidenen met oneindig plezier gelezen, terwijl ik bij Christelijke schrijvers alleen maar systeem, egoisme, intolerantie en een volledig gebrek aan artistieke smaak waarneem. '
Dit zijn werkelijk de grootsten, want de volgende is Johannes Brahms, geboren in 1833, overleden in 1897, de beroemde Duitse componist. Aangezien hij het prachtige Duitse Requiem schreef voor de protestante kerk, gaan de meesten ervan uit dat hij een Christen was, maar hij was zelfs minder religieus dan Beethoven. Hij onthult in zijn brieven aan Herzogenberg (Brieven van J. Brahms: de correspondentie met Hersogenberg, Engelse vertaling 1909) dat hij een totale agnost was. De '4 ernste Gesänge' die hij het jaar voor zijn dood publiceerde, zijn door een criticus beschreven als 'zijn hoogste prestatie in het op een edele manier uiten van nobele gedachten.' Toch wordt door de tekst van het eerste lied het idee van persoonlijke onsterfelijkheid in feite verworpen en belachelijk gemaakt.
Maar wat te denken van Claude Achille Debussy, geboren in 1862 en overleden in 1918, de Franse componist? Hij ging naar het conservatorium van Parijs toen hij 11 was, en rond 1902 waren L'apres midi d'un faune en andere composities in de hele wereld bekend, en was hij uitgeroepen tot 'een van de belangrijkste musici van zijn generatie'. Hij was een van de 'neopaganisten' (zelfbenoemd) van die briljante periode, en zijn begrafenis was puur wereldlijk.
Ook moet natuurlijk Wolfgang Amadeus Mozart worden genoemd, geboren in 1756, overleden in 1791. Hij begon te componeren toen hij vijf was, en dirigeerde een mis van eigen hand op twaalfjarige leeftijd. Het volgende jaar maakte de paus hem Ridder in de Gouden Orde, en tien jaar lang was hij concertmeester voor de Aartsbisschop van Salzbury. Rond deze tijd begon hij zijn katholieke geloof te verliezen en raakte hij in problemen met de kerkautoriteiten. Hij sloot zich aan bij de vrijmetselaars, die door de kerk in de ban waren gedaan, en begon opera's te schrijven. Hoewel hij veel kerkmuziek schreef en in de Katholieke Encyclopedie wordt ingelijfd bij de katholieken, is hij volgens twee toonaangevende biografen zonder meer een niet-christen. Wilder geeft hiervoor overvloedig bewijs, en vertelt ons dat hij op zijn sterfbed weigerde een priester te laten komen, en toen zijn vrouw dit desondanks toch deed, werd de priester geweigerd, en hij werd zonder dienst in een algemeen armengraf begraven. Zijn beroemde Requiem was gecomponeerd voor graaf Walsegg, die Mozart betaalde maar zijn eigen naam op de compositie zette. Ulibichov, de tweede belangrijke biograaf, geeft nog meer bewijs dat Wolfgang Mozart de kerk heeft verlaten.
Op zondag 16 november zingen wij in het UZ gasthuisberg in Leuven. Een beetje praktische info:
de weg vinden naar het ziekenhuis is normaal geen probleem: op alle invalswegen (gewoon of autostrade) staan er wegwijzers. Als je het UZ gevonden hebt, rijd je gewoon in een van bezoekersparkings binnen, je zal achteraf waarschijnlijk je parkeerplaats terugbetaald krijgen. Vanuit de parking staan er overal aanduidingen naar de hoofdingang. Die bestaat uit een reusachtige inkomsthall. We spreken daar af rond vijf voor tien. Mocht je te laat zijn dan kijk je maar eens in de hall welke lijn je moet volgen om in de kapel te geraken. De kapel is op de eerste verdieping.
inzingen om 10 uur. De viering is gedaan tegen half twaalf.
Nadien krijg je een drankje aangeboden in de cafetaria.
Als je voor een democratisch prijsje iets wil eten, dan kan dat ook in de cafetaria: het is er helemaal niet slecht.
Het bestuur wil - als er genoeg geïnteresseerden zijn - ook wel een bezoek aan Leuven regelen in de namiddag. Eventueel gebeurt dit o.l.v. een stadsgids.
Mochten er nog meer mensen zijn die heel dringend terug in Leest moeten zijn, dan kunnen ze met mij mee terug rijden: ik moet nl. ook nog Ceciliafeest gaan vieren in Stekene 's middags (scampi's, witloofsoepje, .... het moest maar zo goed niet zijn).
Op zondag 23 november wordt in de schitterende Sint Pauluskerk in Antwerpen de Deutsche Messe van Schubert door alle aanwezigen gezongen o.l.v. Erik Demarbaix. Voor vele koren behoort deze mis tot het standaardrepertoire. Dedatum is niet toevallig: in zijn oorspronkelijke bezetting was deze mis een ode aan Sint Cecilia, de patrones van alle koren.
Wat wordt er van u verwacht :
Zondag 23 november as. worden om 9.15u in de Sint-Pauluskerk verwacht. Tussen 9.15u en 1Ou wordt elk deeltje met het orkest doorgenomen.
Vanaf 10u, bij het binnenkomen van de kerkgangers, speelt de organist, waarna om 10.30u de dienst start!
Uit de Deutsche Messe worden volgende delen met strofen gezongen :
Zum Eingang : trofe 1 & 3
Zum Gloria : strofe 1
Zum Evangelium und Credo : strofe 1
Zum Offertorium : 2 strofen
Zum Sanctus : strofe 1 & 2
Nach der Wandlung : Strofe 1
Zum Agnus Dei : Strofe 1 & 4
Schlusssgesang
(Anhang : 'Das Gebet' wordt niet gezongen)
Alle zangers zitten in de middenbeuk van de kerk en worden per stemsoort samengezet (sopranen - alten - tenoren - bassen).
Mocht je geïnteresseerd zijn, geef dan een seintje of een mailtje, dan krijg je een kopie die auteursrechtelijk helemaal in orde is en die je dus naar hartelust mag kopiëren.
Ik ben gisteren eventjes langs geweest in Wetteren waar Koor en Stem een koorweekend organiseerde met een honderdtal jongeren. Gastdirigent was de Engelsman Peter Hunt. Het gelegenheidskoor was van matige kwaliteit maar Peter had er toch flink werk mee gedaan.
Geen wonder ook, hij is een van de drijvende krachten achter Voiceworks, een uitgavereeks uit Engeland die sinds enkele jaren furore maakt. De Voiceworks zijn een schitterende bron voor de promotie van goed zingen in kleuterscholen en scholen voor jongeren, maar ook voor gemeenschapszang, volwassenenkoren en voor elke plaats waar mensen samen zingen. Elk lied in de reeks wordt ingeleid door een situering: wat je moet weten., opwarmingsoefeningen, ideeën voor de repetitie en de uitvoering. Bij elk van de (zeer dure) boeken zitten één of twee CDs met alle nummers uit het boek.
En om een lekker lange neus te zetten naar de SEMU-fanaten: op de muziekpaginas staat uitdrukkelijk dat ze mogen gecopieerd worden.
Oorspronkelijk had Koor&Stem Oost-Vlaanderen een namiddag voorzien waar ook dirigenten van hier wat interactieve konden zijn samen met Peter Hunt. De inschrijvingen hiervoor waren geen groot succes en dit gedeelte werd dus maar afgeblazen. Jammer maar het is niet anders. Hopelijk laten Monique en co zich hierdoor niet ontmoedigen. Volgende keer lukt het misschien weer wel.
Tijdens het kerstconcert van het Ruysscheveldekoor (houd 20 december vrij!!) worden wij begeleid door Dieter Van Handenhoven.
Dieter van Handenhoven studeerde aan de conservatoria van Antwerpen en Brussel. Naast het Hoger Diploma orgel behaalde hij eveneens een Meesterdiploma klavecimbel. Als docent is hij verbonden aan de muziekacademie van Sint-Niklaas en aan de Antwerpse Kunsthumaniora. Hij is regelmatig te gast op orgelcycli en gaf recitals in o.a. de Sint-Baafskathedraal te Gent en de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal te Antwerpen. Tevens is hij een veelgevraagd continuospeler.
Hij is verbonden aan het Collegium Instrumentale Brugense (o.l.v. Patrick Peire) maar concerteerde ook bij o.a. Il Fondamento, de Beethoven Academie, het Filharmonisch Orkest van Vlaanderen, het Vlaams Radio-orkest en Ex Tempore.Sinds 2002 is hij klavecinist bij producties in de Vlaamse Opera. Zo was hij te horen in Orlando en Ariodante ( G.F.Handel) en Idomeneo (W.A.Mozart). Daarnaast is hij begeleider op de wedstrijd Musica Antiqua te Brugge.
Hij werkte mee aan verscheidene CD-opnames met als buitenbeentje een opname voor Hooverphonic (Jackie Cane). Als organist en klavecinist was hij reeds meermaals solistisch te horen in concerti van J.S.Bach, W.A.Mozart, G.F.Haendel en Hugo Distler. Dit in o.a. het Festival van Vlaanderen en Musica Flandrica.
Ook als dirigent is Dieter Van Handenhoven reeds een hele tijd actief.Hij is de oprichter van het vocaal ensemble Arc Sonore en sinds 1993 is hij dirigent van het knapenkoor In Dulci Jubilo uit Sint-Niklaas. Hiermee concerteert hij regelmatig in binnen- en buitenland. Hij werd uitgenodigd als gastdirigent bij het Vlaams Radiokoor en bij de Capella Brugensis.
Het is - volgens welingelichte bronnen - vandaag knuffeldag. Het is ook meer geluk dan wijsheid dat ik dat weet. De dagen en weken zijn nauwelijks nog te volgen en rollen holderdebolder over mekaar in een wanhopige poging om wat aandacht te krijgen. Zo heeft onze VRT deze week een taalweek, het is ook de week van de pijn, en nu dus knuffeldag. Er bestaan ook themajaren maar zover heeft het geknuffel het nog niet geschopt.
Ik ben toch wat terughoudend met dat geknuffel. Ligt het aan mij dat ik een beetje selectiever wil zijn in de mensen die ik eens lekker wil knuffelen? In elk geval weet ik heel zeker dat het percentage mannen dat ik eens goed wil vastnemen in mijn armen aanzienlijk lager ligt dan dat van de vrouwen. Daar staat dan weer tegenover dat ik minder een klap met een handtas riskeer als ik mijn affectie tegenover de mannen toon - de tijd van de handtasjes voor mannen is namelijk al 30 jaar voorbij. Hoe dan ook, ik wil er vandaag wel een stel uitdelen, heel gemeend, maar dan wel aan hen waar ik echt om geef.
En als je de media mag geloven, dan is 3 minutenper dag knuffelen een absolute garantie voor meer welzijn en welbehagen. Dus ... een dikke knuffel als je er tenminste ook iets voor voelt.
Als je muziek wil beoordelen op zijn 'klassieke' waarde dan kijk je in eerste instantie of de volgende 3 componenten aangesproken worden: onze geest (verstand), ons hart (gevoel) en ... ons lichaam.
Mutatis mutandis geldt dat ook voor de uitvoering van een (koor)muziekstuk. Onze geest gaat cerebraal om met het ritme en tempo, de noten, de aanduidingen op de partituur. Uiteraard is dat een eerste vereiste om iets goed te brengen. Maar onmiddellijk daarna komt de interpretatie van de bedoelingen, van de stemming, ons gevoel moet beginnen mee te spelen. Een gevoelloze uitvoering is frigo-muziek, spreekt onszelf en de toehoorder niet aan, en is dus verloren tijd. En tenslotte gebeurt er iets met ons lichaam: we kunnen laten zien met wat we bezig zijn. Onze houding, gelaatsuitdrukking, en zelfs onze beweging completeert het geheel.
Hoe langer hoe meer wordt ook van koren verwacht dat zij niet gelijk standbeelden op een podium staan. De nieuwe trend is om bij het koor ook een bewegingsregisseur te betrekken, of een choreograaf. Of mij dat lukt bij de koren waar ik mee werk is nog een ander paar mouwen, maar ook hier moet tijd raad brengen.
Tebe Poem Wirf dein Anliegen auf den Herrn (Mendelsohn) Da nobis pacem Domine (J.S. Bach) Jesu, Rex admirabilis (Palestrina) Domine Deus (M. Haydn) Almost persuaded (Bliss)
Op 10 december hebben we met het Ruysscheveldekoor een optreden in een rust- en verzorgingstehuis in Sint-Pauwels. Hoe langer hoe meer mensen worden ouder en hebben op hoge leeftijd zorg en warme aandacht nodig.
Ik weet wel dat het een karikatuur is om je een refter voor te stellen gevuld met oudjes die met een papieren hoedje handjeklap moeten zitten doen, en dan nog kijken ook alsof ze het allemaal enig vinden. En dan die infantiele naampjes die men je geeft: het kan niet meer op, op een verkleinwoordje meer of minder wordt echt niet gekeken. " Jefke, we gaan je in je bedje leggen, doe maar uw armkes effekes in de lucht". Oudere mensen kan je ook op een waardige manier benaderen. Je kan door de lichamelijke zwakte heen kijken en ze benaderen als een oude boom in wiens schaduw je zelf groot geworden bent en die je in al zijn knoestigheid koestert.
Maar goed, we gaan dus optreden. Ik ben echt niet van plan om het programma te verlagen tot het kleuterniveau van tante Terry. De enige aanpassingen die we doen zijn de locatie, omdat deze senioren zich bijna niet kunnen verplaatsen naar een regulier concert, en de duur van het programma. Schoonheid en echte kunst moet je niet parkeren aan de buitendeur van een rusthuis. Die neem je gewoon mee binnen, want daar wonen mensen die gelachen en geweend hebben, die genoten hebben van mooie dingen in het leven, die heimwee hebben naar blauwe luchten en zonovergoten straten.
Mag het wat meer zijn dan "zakdoek leggen, niemand zeggen"?
Geïnspireerd door mijn blog-vriendin heb ik mij ook maar gestort in de huidige rage van netwerken en heb mij dus een profieltje aangemeten op Facebook. De wereld ons dorp. Nu ben ik niet zo een fantastische verteller, luisteren gaat mij beter af dan spreken. Maar een keer dat ik echt loskom, ben ik toch wel een kletskous. Oppervlakkigheid op zijn Amerikaans is daar niet bij: niet iedereen is mijn "love". Als je echter in mijn hart gesloten wordt, dan zit je er ook voor eeuwig en een dag. Trouw is een mooie eigenschap.
Canvas neemt alle optredens van de finalerondes van "Het Koor van het Jaar" op. Een uitgebreide samenvatting van de wedstrijd wordt aangevuld met sfeerbeelden van koorrepetities en intervieuws . Deze reportages worden uitgezonden in Canvas Klassiek op 16 en 23 november voor de halve finales en op 7 december voor de finale, telkens op zondag om 12 uur. Klara stelt de 10 halve finalisten uitgebreid voor in Brede Opklaringen (weekdagen van 9 tot 12 uur) van 12 tot 26 november. De kijkers en luisteraars kunnen voor hun favoriete koor stemmen via de website van Klara.
Koor en Stem verwijst naar de website www.flagey.be om kaarten te bestellen voor die finalerondes; Maar deze ligt blijkbaar plat als het gaat om (verplicht) kaarten te bestellen.
Ik wil je - als geboren Limburger - niet onthouden wat een goeie vriendin mij een tijdje geleden toestuurde. Keep smiling, streekgenoten!
Twee Limburgers zijn na jaren werkloosheid en met wat politieke steun dan toch eindelijk aan een jobke geraakt bij de Belgische Spoorwegen. Daar beseffen ze al na een paar dagen welk vlees ze in de kuip hebben enzoeken ze wanhopig naar een plek waar onze twee zo weinig mogelijk in de weglopen.
Uiteindelijk neemt een ploegbaas ze mee naar een stuk spoorlijn dat al lang niet meer in gebruik is. Samen met de twee gaat hij midden tussen de rails staan."Mannen, nu moet ge eens goed kijken", zegt hij tegen de Limburgers, "Kijk maar eens in de verte tot zover ge het spoor nog kunt zien."Samen turen ze naar de verre horizon tot waar de rails in één punt samen lijken te komen.
"Mannen, ge begrijpt hoe gevaarlijk zoiets is, hé", zegt die ploegbaas. "Dus ga daar onmiddellijk naartoe en zorg ervoor dat de rails overal netjes even breed zijn".
"Inderdaad levensgevaarlijk" zeggen de twee en gewapend met een meetlat trekken ze richting horizon. De twee stappen en stappen, af en toe zorgvuldig metend. Kilometers en uren later blijft het gevaarlijke punt nog altijd onbereikbaar.
Vermoeid en niet begrijpend drentelen ze verder, tot de ene Limburger zich eventjes omdraait, in de verte tuurt, schrikt en roept : "Ho nee 't is niet waar hé! We zijn er al voorbij !"
Voor diegenen die van (koor)muziek houden en echt mooi dingen willen horen en zien:
zondag 26 oktober - 13.30 uur: Mariagaard Wetteren: repertoirenamiddag Voice Works zondag 9 november - 15 uur: halve finales Koor van het Jaar : Flagey Studio 4 - Brussel (wel reserveren) zaterdag 29 november - 19 uur: finale Koor van het Jaar zondag 14 december - 11.15 uur: Sint-Elisabeth-Begijnhof, Gent: Missa tribus vocibus virorum van Petr Benoit ZATERDAG 20 DECEMBER 20 uur: Kerstconcert door het Ruysscheveldekoor in de H. Kruiskerk te Stekene zaterdag 31 januari - 13.30 repertoiredag "Collectio Cathedralis" o.l.v. Kurt Bikkembergs - Abdij Keizersberg, Leuven
Voor de bloei van de Europese cultuur in de late middeleeuwen zijn de rondtrekkende jongleurs (speellieden, voordrachtkunstenaars, goochelaars, pantomimespelers) zeer belangrijk, maar in feite staan ze in laag aanzien: zeer gewild op markten en feesten omdat ze voor het noodzakelijke vermaak zorgen, maar het blijven zwervers, zoals mannen, die als jongen naar een klooster waren gestuurd en het als monnik niet konden uithouden. Of mislukte studenten van de in de late Middeleeuwen in de steden opgerichte universiteiten: "zwervers met een goede opleiding. Zij verzorgen ook de dansmuziek (bijvoorbeeld de estampie).
Van kunstliederen is in veel gevallen bekend, wie de maker is. Aan de uitvoering ervan worden hogere muzikaal-technische eisen gesteld, waardoor ze dikwijls worden uitgevoerd door beroepsmuzikanten. Daarom zijn in ieder geval veel teksten opgeschreven en is soms ook de muziek (melodie) genoteerd.
Troubadours (1100-1300) zijn afkomstig uit Zuid-Frankrijk, de Trouvères ( 1150-1300) uit Noord-Frankrijk. Bij beide gaat het om dichters-musici uit alle lagen van de bevolking van koningen tot rondtrekkende muzikanten. De liederen van de Troubadours zijn vooral aan de hoven uitgevoerd, het repertoire van de latere Trouvères (georganiseerd in gilden) ook in de steden onder patronage van de burgerij. De Minnesänger stammen uit Duitsland (1200-1325)
Toen ik gisteren na de repetitie thuis kwam, moest ik nog even denken aan mijn blog. In de definitie van het woord "dirigent" ging het hoofdzakelijk over maat en maat houden.
De menselijke geest is speels en het is dan ook niet zo verwonderlijk dat ik terecht kwam bij de Egyptische godin Maät. Zij is de verpersoonlijking van een concept dat de eigenschappen essentie, authenticiteit, echtheid, rechtheid, juistheid, waarheid, stabiliteit, kosmische orde, rechtgeaardheid en rechtvaardigheid verenigt. Eigenlijk is het de godin van de onveranderlijke natuurwet.
Elke farao had als hoofdtaak de maät (kosmische orde) in stand te houden, en velen lieten zichzelf afbeelden terwijl ze een klein Maätbeeldje in de hand houden dat ze de goden aanbieden als teken van hun slagen in die opdracht (of althans hun goede bedoeling wat dat betreft). Het was de farao of zijn vertegenwoordiger die gelast was met het voorgeschreven dagelijks ritueel voor de godheden op basis van het principe van maät.
Mijn etymologie slaat op niks, maar het is een leuke gedachte dat essentie, authenticiteit, echtheid, rechtheid en juistheid ook toetsstenen zijn om een muzikale uitvoering te waarderen.
leider van een vocaal, instrumentaal of gemengd ensemble van musici, die tot taak heeft het ensemble zodanige aanwijzingen te geven dat een compositie op de meest verzorgde wijze tot klinken wordt gebracht.
De dirigeerkunde in ruime zin is bijna even oud als de muziek: de koorleider, die in de Griekse oudheid met een met ijzer beslagen schoen de maat stampte bij de koren van de tragedies, is reeds als dirigent te beschouwen.
Het met de hand muzikale aanwijzingen geven ontstond in de door Gregorius de Grote gestichte Schola Cantorum. Deze directie omvatte vnl. het aanduiden van de verschillende intervallen en van het verloop van de melodie; daar er vóór ca. 1000 geen zuivere melodienotatie bestond), was het uitbeelden van de toontrappen een belangrijk hulpmiddel om de melodie te onthouden.
Met de opkomst van de duidelijke maatnotatie, waarbij de noten een bepaalde tijdsduur werd toegekend, begon de dirigent zich te onderscheiden van de overige executanten. De dirigeerslag die ca. 1600 werd ingevoerd, maakte het mogelijk uit te beelden hoeveel noten binnen een bepaald tempus vielen, dwz. tussen een door de dirigent gebaarde op- en neerslag.
Mijn favoriete blogstertje maakt het bont vandaag. Een hele pagina over vrouwen: zelfkennis is het begin van wijsheid. Dus hier komt mijn recht van antwoord:
Waarom hebben mannen geen midlife crisis? Ze blijven altijd in hun puberteit zitten.
Het verschil tussen een man en een hond? Het duurt minder lang om een hond te trainen.
Waarom is naar bed gaan met een man hetzelfde als een soap? Precies als het interessant wordt is het afgelopen.
Waarom zijn moppen over blondjes zo kort? Zodat mannen ze zich kunnen herinneren.
Wat zei God na de man gemaakt te hebben? Dat kan ik beter!
Waarom willen mannen met een maagd trouwen? Ze kunnen niet tegen kritiek.
Waarom geven mannen een naam aan hun penis? Omdat ze niet willen dat een vreemde al hun beslissingen neemt.
Wat is het dunste boek ter wereld? Wat mannen over vrouwen weten.
Wat is het verschil tussen een man en E.T.? E.T. belde naar huis.
Hoe fitnessen mannen op het strand? Door iedere keer als ze een mooie vrouw zien hun buik in te houden.
Waarom simuleert 90% van alle vrouwen een orgasme? Omdat ze denken dat dit mannen boeit.
Waarom kan een man geen orgasme simuleren? Omdat hij niet opzettelijk zo'n raar gezicht kan trekken?
Wat is het verschil tussen een echtgenote en een minnares? Ongeveer 20 kg.
Waarom heeft God eerst de man geschapen en pas daarna de vrouw? Om hem de kans te geven even te genieten van het aardse paradijs.
Hoe zou de wereld eruit zien zonder mannen? Vol dikke gelukkige vrouwen.
Wanneer weet een vrouw dat haar man haar bedriegt? Als hij twee keer in de week een douche begint te nemen.
Waarom heb je 1 miljoen spermatozoïden nodig om 1 eicel te bevruchten? Omdat ze de weg niet willen vragen.
Wat hebben elektrische treintjes en borsten met elkaar gemeen? In feite zijn ze bedoeld voor kleine kinderen, maar het zijn de mannen die er mee spelen.
Wat is het verschil tussen een nieuwe man en een nieuwe hond? Na een jaar is de hond nog steeds opgewonden als hij je ziet.
Wat is de beste mannier om een man iets te laten doen? Zeggen dat hij er te oud voor is.
Wat is de overeenkomst tussen mannen en computers? Niemand begrijpt waarom ze zo raar doen en ze hebben altijd te weinig geheugen.
Ik zat juist te kijken naar het reclamefilmpje op tv voor de Klara Muziekprijzen. Eén keer is het leuk, daarna krijg je zin om in de ijskast op zoek te gaan achter iets lekker (wat ik niet zou mogen doen, gezien mijn respectabele omvang). Maar weet je wie van mij de allerhoogste muziekprijs zou mogen krijgen? Dat zijn die duizenden en duizenden amateurs die elke week weer bijeen komen om muziek te maken: koorzangers, harmonie- en fanfarespelers, jongeren in allerhande groepjes. There is music in the air.
De mensen om mij heen zeggen vaak dat ik kalmte en rust uitstraal. En wellicht is dat uiterlijk ook wel zo. De Romeinse filosoof Seneca schreef 2000 jaar geleden al : "Breng eerst de vlucht van je lichaam tot staan om je geest bijeen te houden." Maar dat dat allemaal niet zo gemakkelijk is bekent hij twee zinnen verder al. "Zoals diegene die probeert zijn vroegere liefde kwijt te geraken elke verwijzing naar het geliefde lichaam moet vermijden - want niets leeft zo gemakkelijk weer op als verliefdheid - zo moet ook hij die zijn verlangens naar alles kwijt wil waarop hij voorheen verzot was, zijn ogen en oren afwenden van alles wat hij heeft achtergelaten".
Ik weet niet hoe oud Seneca was toen hij dit schreef, maar ik ben nog niet in dat stadium van kalmte en onthechting aanbeland. Misschien ben ik dan uiterlijk wel een stil rustig meer, onder het wateropvlak bevindt zich een vulkaan, die op regelmatige tijdstippen wel eens tot uibarsting komt. Het dier is nog niet getemd.
Eén van de grootste werken die dit seizoen in de Vlaamse Opera aan bod komen is de "Messiah" van Händel. Op paasdag 2009 in de Vlaamse Opera in Gent, en op Paasmaandag in de Carolus Borromeuskerk in Antwerpen. Door de enen werd het in Händel's tijd verafgood als een hoogtepunt van muzikaliteit, door de anderen verguisd als godslasterlijk omdat men de heilsgeschiedenis niet op muziek mag/kan zetten. Ik behoor bij de eerste categorie. natuurlijk zal het geen Elly Amerlinck zijn die we horen, maar het blijft een fascinerende gebeurtenis die je niet mag missen.
Is opera een ouderwets iets, dat helemaal geen belangstelling meer trekt? Als je naar de grote operahuizen kijkt, moet je toch het tegendeel gaan geloven. Uitverkochte zalen, kaartjes op de zwarte markt, stormloop voor de grote sterren van vandaag. De Munt in Brussel, maar evengoed de Opera van Parijs, de Covent Garden in Londen, de Scala van Mimlaan, de Metropolitan in New York schrijven allemaal nieuwe successtories. Er is een alternatief, wat ook voor beginners een geweldige ervaring kan zijn: Opera in de filmzaal. De hele keten van Kinepolis biedt topprodukties aan vanuit de Metropolitan Opera in New York: live met een schitterende cast iedere keer en voor elk wat wils. Moet je echt eens meemaken! Ik heb alvast gereserveerd voor een paar voorstellingen. Wil er iemand mee een gezellig avondje opera? Geef maar een gil.
Ik zit al een tijd te dubben hoe ik de verwerpelijke en gevaarlijke praktijken van een zogenaamde manuele therapeut in de grensstreek aan de kaak kan stellen zonder zelf het deksel op mijn neus te krijgen. Het is nochtans een evidentie dat deze man alle perken te buiten gaat: zijn zogenaamde therapieën dreigen de fysische integriteit van zijn patiënten aan te tasten door zijn volledig gebrek aan moderne kennis. Hij geeft zich daarnaast uit voor de superpsycholoog die de problemen van kinderen en volwassenen in een ik en een gij eens effe zal oplossen (wat op lange termijn nefast zal blijken te zijn) , zorgt voor een lekker handeltje in obscure medicijnen, beweert over paranormale gaven te beschikken waarmee hij zijn patiënten op honderden kilometers afstand kan helpen en hen in hun dromen bezoeken, speelt met de psyche van zijn patiënten door hen afhankelijk te maken en te vernederen, en heeft er een handje van weg om verschillende van zijn vrouwelijke patiënten ook nog eens sexueel te benaderen. Misschien is deze blog al het begin van het einde. Maar alleszins een begin.
Een organist had een optreden met een zangeres voor een huwelijk. Na het concert bleek dat hij 20 euro kreeg en de zangeres 500. "Vind je dat normaal", vroeg hij. "Ik speel alle nummers, de basso continuo, een heel concert voor 20 euro en jij zingt 3 nummers en je verdient 500 euro". Antwoordt de sopraan: "Ja, maar ik ben naar de kapper geweest".
Waarom moet je een dirigent altijd diep begraven?
In de grond zijn het aardige mensen.
Een koorlid belt naar de dirigent thuis, en krijgt zijn vrouw aan de lijn. Als zij naar hem vraagt zegt de vrouw dat hij spijtig genoeg de vorige nacht gestorven is. Het koorlid belt de volgende uren wel tien keer terug en vraag telkens hetzelfde. Uiteindelijk vraagt de vrouw of zij het nu nog niet begrepen heeft. Waarop het koorlid: oh ja hoor, maar ik hoor het u zo graag zeggen.
Wat is het verschil tussen een ajuin en een dwarsfluit? Niemand huilt als je een dwarsfluit doormidden hakt.
We hebben de laatste weken in onze koren hard gewerkt. Tijdens de repetitie van gisterenavond heb ik gemerkt dat het resultaat navenant is, als de aandacht er bij is. Het is niet altijd simpel om een mooie balans te vinden tussen het koor als ontspanningsmoment voor de leden en het koor als groep die werkt naar een optimaal muzikaal resultaat. In mijn dirigentenleven heb ik altijd gewerkt naar een bepaald doel. Je kent de groep waar je voor staat en je weet welk potentieel er in zit. Mijn motto is: plus est en vous. Niet tevreden zijn met een halfgoede prestatie. De ontspanning komt er door de inspanning, door concentratie, door gescherpte luisterbereidheid en studeren.
Zingen is een mooie hobby, maar ... een koor is GEEN hobbyclubje. Wie er zo over denkt, zal nooit the "limit" bereiken. En de sky is the limit. Dat betekent ook dat je - wat mij betreft - de repetities van het koor en de uitvoeringen, laat voorgaan op de zoveel andere dingen die op ons afkomen. Van een dirigent vind je het normaal dat hij er telkens weer staat, en zijn engagement nakomt. Wel, als dirigent verwacht ik hetzelfde van mijn koorleden. Het leven is nu eenmaal kiezen.
En soms ... heb je dan een moment van ontroering, als je ineens de muziek hoort openbloeien, als een bloem die naar de zon lacht. Dan wordt alles goed.
Volgens evolutiepsycholoog Geoffrey Miller zijn creativiteit en kunst een voornamelijk mannelijke aangelegenheid, omdat de onderliggende, onbewuste drijfveer is: versieren. De man moet nu eenmaal intenser om partners strijden dan de vrouw en het produceren van kunst is een activiteit die indruk maakt op de dames en dus een troef is in de concurrentiestrijd. Miller bestudeerde museumcatalogi, boekenlijsten en rockencyclopedieën en kwam tot de bevinding dat een kunstenaar maximum actief is tijdens zijn meest vruchbare periode. ... Bij nader inzien weet ik niet of je deze 'tegenzet' wel kunt gebruiken in je toekomstige discussies. Alleszins, wil je er meer over lezen, zoek dan eens naar de eerder vernoemde G. Miller, of - veel leesbaarder - de boeken van Wilfried Van Craen. (seksuoloog en psychotherapeut. Hij publiceerde verscheidene boeken over praktische psychologie en levenskwaliteit, waaronder 'De prijs van de Passie', 'De praktijk van het genieten' en 'Lessen in levenskunst'.)
Ik heb maar een paar blogs waar ik regelmatig eens ga kijken. Eentje daarvan is van een heel leuke vrouw uit Lokeren, die mij elke keer weer doet glimlachen met haar meest diverse onderwerpen: van het recept van een varkenshaasje tot reclame voor de westrijd van de openbare bibliotheken, van de verkiezingscampagne in de USA tot leuke grapjes. Vandaag treft ze mij op mijn gevoelige plek: boeken. Ons huis zakt zowat door mekaar van al de boeken die overal opgeslagen zijn: ik ben de tel kwijt geraakt alhoewel ik probeer een inventaris te maken (gaat iedere keer weer de mist in); het zullen er zowat een 11.000 moeten zijn (min of meer mijnheer pastoor). Wat er ook van zij, doen wat ze vraagt vandaag: naar www.boekegem.be surfen en stemmen op de bib van lokeren. En als dat klaar is, een lekker varkenshaasje eten.
Om op druiven te stampen trek je eerst je schoenen uit!
Hoeveel volksmuziek spelers zijn er nodig om een lamp in te draaien? Twee, een om hem er in te draaien en een om er over te klagen dat hij elektrisch is
Hoeveel folkmuzikanten heb je nodig om een lamp in te draaien? Zeven: een om de lamp in te draaien en zes om te zingen hoe goed de oude was
Opera is waar iemand een mes in zijn rug krijgt en in plaats van te bloeden zingt
Een koorzangeres komt laat thuis en ziet brandweer, politiewagens en een rokende krater, waar haar huis eerst stond. De politiecommandant stapt op haar af en zegt: "Toen jij niet thuis was, is de dirigent langs gekomen, hij heeft je gezin omgebracht en je huis in brand gestoken..." De zangeres zegt: "Dat kan niet waar zijn... Is de dirigent naar mìjn huis gekomen???"
Ik sukkel nu al een paar dagen met een serieuze verkoudheid. Het snotteren valt al bij al nog mee, maar mijn oren, oeioeioei. Ik hoor nauwelijks nog iets als mijn vrouw wat zegt (en deze keer is het echt waar, geen doen alsof). Dat is de nachtmerrie van elke musicus. Ik kan me nu pas echt voorstellen hoe Beethoven zich moet gevoeld hebben. Natuurlijk is dat het lot van iedere mens: met het ouder worden verlies je stilaan de hoogste tonen uit het klankspectrum. De kleur van de geluiden verandert wat, zonder dat je het echt merkt. Maar als daar dan bovenop zo een plots middenoorprobleem bijkomt dan word je toch wel wat hoteldebotel. Nu maar hopen dat het vlug voorbij is, of mijn koorzangers zullen er nogal wat van kunnen maken zonder dat ik het echt goed hoor. En het grappige (??) is dat je je richtinghoren kwijt geraakt: het zullen wel weer de sopranen zijn die alle opmerkingen krijgen.
In een vorig leven ben ik dertig jaar betrokken geweest bij het dovenonderwijs zowel in Vlaanderen als internationaal. Eén van mijn lichtende voorbeelden was een Nederlandse priester die op het vlak van dovenonderwijs wereldfaam had : Antoine Van Uden. Hij was een bevlogen, hartelijke man. nagenoeg heel zijn leven stond in het teken van het dovenonderwijs. Van Uden, die al enige tijd ziek was is de woensdagnacht van 23 september op 95-jarige leeftijd overleden in Nijmegen. In 1938 werd Van Udene gewijd tot priester en aangesteld als leraar op het Instituut voor Doven in Sint-Michielsgestel (Ndl). Hij werkte onder meer als adjunct-directeur voor onderwijs en opvoeding, en als hoofd van de reseaerchafdeling. Zo ontwikkelde hij een gespreksmethode ("Van hart tot hart") waarbij pratren centraal stond voor dove kinderen. Lichaamstaal tussen dove kinderen was toegestaan, maar het gebruik van gebarentaal was strikt verboden. Ook hometraining waarbij kinderen en ouders thuis door medewerkers van het instituut werden begeleid is door Van Uden bedacht en uitgewerkt. Het instituut van Sint-Michielsgestel nam hiermee jarenlang een vooruitstrevende positie in Europa in. Van Uden was een figuur waarnaar over de hele wereld geluisterd werd. De lieve kleine priester heeft doofheid opgetild uit het obscurantisme en duizenden mensen een zinvol bestaan geschonken.
Ik was gisteren bezig om met een paar mensen af te spreken om nog eens opniuew naar de Trunr of the Screw te gaan in Gent. Toch leuk om te zien, hoeveel dingen er dan kunnen mislopen in de communicatie. Dat komt natuurlijk omdat er veel zaken niet gezegd worden, die je dan maar (liefst niet alleen met je ellebogen) moet aanvoelen. De een wil de ander geen last bezorgen, de ander wil zich niet opdringen ... en zo blijf je natuurlijk een tijdje bezig.
Maar verwonderlijk is dat natuurlijk niet: je zegt: "tot binnenkort" en je bedoelt :"ik vind je heeel leuk". Of je komt iemand tegen die je nog niet zo goed kende en je zegt: "is alles goed met jou?" terwijl je eigenlijk zou willen zeggen "gek dat het klikt". Misschien heeft dat met onze opvoeding te maken. Of misschien zijn we gewoon te bang om het achterste van onze tong te laten zien. Liever een neutraal gesprekje dan het risico op een afwijzende reactie. Een mens is een raar wezen.
MOZART moet je in september spelen in het voorgevoel van herfst en winter. Het is nog warm en zonnig in de tuin nog vol van bloemen die insekten lokken, maar de nachten zijn allang gaan lengen en het eerste blad begint te kleuren, al staat de kamperfoelie (tweede bloei) nog bedwelmend in de haag te geuren.
Mozart moet je in september spelen (het klinkt naar lente, maar het is al herfst): uitbundigheid, het voorspel van de vorst. Geen maand is zo vol schoonheid als september, maar het is glorie die zijn eind verwacht: uit morgennevel wordt nog zon geboren, maar wat er binnenkort staat te gebeuren kun je 's avonds in de wind al horen.
Vanwaar toch dat intense plezier om met een koor te werken? Het zal wel wat in de genen zitten zeker. Maar het heeft ook wat te maken met mijn klassieke opvoeding en in het bijzonder met Plato.
Allereerst is Plato de geestelijke vader van de Platonische liefde. Voor Plato was platonische liefde de hoogste stap in de liefde. Het is een liefde tussen gelijken, het is tevens ook een streven naar dé schoonheid, dé waarheid, met als einddoel dé Godelijkheid.
Het is ook op deze manier dat wij muziek willen maken, als gelijken, als vrienden. De vriendschap primeerd boven al het andere net als het amusement en het plezier dat wetelkens terug vinden in muziek. Ook willen proberen we met onze muziek die schoonheid en die waarheid (en goddelijkheid) te bereiken die Plato trachte te bereiken met zijn liefde. Uiteraard zijn we daar nog ver van, maar als je geen doel hebt in het leven is er ook geen weg
Bovendien was Plato gekend om zijn liefde voor muziek. Voor Plato was muziek even belangrijk als pakweg wetenschappen en rethorica, de redenaarskunst (en dat betekende heel wat in die tijd). Daarom vond Plato ook dat muziek centraal moest staan in de opvoeding van de Atheense jeugd. Muziek droeg bij tot het meer mens worden, juist dat gene wat Plato (en zijn leermeeste Socrates) wou bereiken door het filosoferen.
Stalking (in het Nederlands belaging genoemd) is een misdrijf. Vaak gaat het om de ex-partner die moeite heeft met het beëindigen van de relatie. Stalkers reageren hierop met bitterheid, woede en haat. Vaak is er tijdens de relatie al sprake geweest van geweld of opvallende jaloezie. Nieuwe relaties van het slachtoffer kunnen leiden tot nog meer jaloezie en agressie bij de ex-partner. Stalkers kunnen zowel mannen als vrouwen zijn, echter in de meeste gevallen is de pleger man en het slachtoffer vrouw.
Stalkers vertellen hun ex-partner dat zij hem nooit meer met rust zullen laten, dat zij alles en iedereen rondom hem in de gaten houden en bestoken hem met dreigementen. Het doel van de stalker is in eerste instantie vaak nog een extreme poging om de relatie te redden; daarna wordt het stalken vaak een missie op zich. Soms heeft de stalker zich volledig vastgebeten in het idee dat als zijn ex-partner niet met haar verder wil, dat zij hem dan zeker geen nieuw leven zonder hem gunt.
Het structurele karakter van stalking uit zich onder andere in veelvuldig ongevraagd bellen (telefoonterreur), post versturen sms-berichten en e-mails versturen, achtervolgen op straat, ongevraagd op bezoek komen, dreigen met geweld, via allerlei kanalen informatie over de ex-partner verschaffen
De stalker kenmerkt zich vaak door extreem controlerend en dwingend gedrag, dat zij vaak ook al tijdens de relatie heeft laten zien.
Het BelgischeStrafwetboek noemt in art. 442bis onder de titel belaging, hij die een persoon heeft belaagd terwijl hij wist of had moeten weten dat hij door zijn gedrag de rust van die bewuste persoon ernstig zou verstoren. Belaging is een zogenaamd klachtmisdrijf: het wordt alleen vervolgd na een klacht van degene die beweert te worden belaagd. De maximumstraf is twee jaar gevangenis.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
