Gelukkig was Sandra deze ochtend heel wat beter en was de temperatuur veel aangenamer dan gisteren. Vijf graden verschil en een bewolkte hemel zorgde voor een aangenamere start dan gisteren. We moesten wel 28 km meer fietsen dan wat normaal voorzien was, maar dat was slechts een detail. Dankzij onze gastheer kwamen we ook te weten dat de verre omleiding tussen Marcilly en Ports niet meer gold voor fietsers, dus dat scheelde ook nog een slok op de borrel. De route liep door het wijde dal van de Vienne, afwisselend maar redelijk gemakkelijk te fietsen. Zo bereikten we snel Ingrandes, het eerste stadje van de Poitoustreek. We kwamen nu geleidelijk aan zuidelijker in Frankrijk en dat merk je aan de toenemende Romaanse bouwstijl bij de kerken en een andere stijl van huizen. Daarna bereikten we Chatellerault. We reden de stad binnen via de site van de technische universiteit. Het was even zoeken naar de juiste weg doorheen dit industriepark. Zo kwamen we uit op een oude spoorbrug en van dan af volgden we zoveel mogelijk de kaden en de paden langs de Vienne. Een 10-tal km buiten de stad kwamen we een op een toren lijkende ruïne tegen in Vieux- Poitiers. Het is een restant van een oud Romeins amfitheater uit de eerste eeuw. Er konden toen 10000 toeschouwers in plaats nemen. Van hieruit volgden we een mooie route tot in Poitiers. Van ver zagen we de futuristische gebouwen van Futuroscope liggen, een pretpark met futuristische visuele technologie. En zo bolden we Poitiers binnen en konden we op zoek gaan naar ons hotelletje. Na een verkwikkende douche brachten we nog een bezoek aan het prachtige historische centrum. Vooral de schitterende romaanse kerken met prachtig versierde voorgevels lieten een diepe indruk op ons na. In dit knappe historische kader genoten we van een maaltijd die ook een echte lust voor het oog was.
Toen we deze morgen opstonden, stond de zon al te schitteren aan de hemel en de temperatuur was al behoorlijk opgelopen toen we rond half 9 vertrokken. Het werd een bloedhete dag. Rond half 12 gaf een thermometer in Veigne 42!!! graden aan. We moesten ons vocht op peil houden door heel veel te drinken. Ik denk dat we elk minstens 4 liter water naar binnen hebben geslagen. De plaatselijke magasins en bars zijn er goed mee geweest. Toch werd Sandra ondanks heel veel voorzorgsmaatregelen bevangen door de hitte en zijn we na 54 km moeten stoppen in een chambre d'hote in Rilly-sur-Vienne. Het ging echt niet meer om verder te rijden. Gelukkig vonden we als 1 oververhitte en 1 totaal bezwete zwerver onderdak bij dhr. en mevr. Raineau. Dankzij hun goede zorgen en een goede nachtrust kon Sandra de volgende dag gelukkig weer verder.
De rustdag in Tours heeft ons echt deugd gedaan. Tijd om de fietsbenen even te laten rusten en het hoofd op standby te zetten. We bezochten zoals het echte toeristen betaamt de belangrijkste historische gebouwen, maar flaneerden ook zoals echte vrouwen door de winkelstraten om te kijken of we nog konden profiteren van de laatste dagen van de solden hier in Frankrijk. Het historische centrum van Tours ligt op een zakdoek. We bezochten uiteraard de kathedraal van St. Gatien. Deze heilige was de eerste bisschop van Tours, opgevolgd door de voor ons veel bekendere Sint-Maarten. De bouw van de kathedraal duurde van de 13e tot de 16e eeuw. Dat zie je ook aan de verschillende bouwstijlen. Onderaan Romaans, daarboven gotiek en afgewerkt met Renaissance koepels en hoge torens van fijn kantwerk. Binnenin vind je schitterende gebrandschilderde ramen met afbeeldingen uit het leven van St. -Maarten. Deze bekende heilige heeft zijn eigen kerkin de vorm van een basiliek. Binnenin vind je een schrijn met de stoffelijke resten en de relieken van de heilige. Ook de middeleeuwse huizen in het centrum zijn de moeite waard om te bekijken. In dit historische kader sloten we de bloedhete rustdag dan ook af met een lekker etentje op een terrasje.
Een korte rit vandaag, dus een kwartiertje langer slapen dan anders. Net na het ontbijt een stevige klim verwerken, is toch wel even op de tanden bijten, maar het was de enige manier om Chateau - Renault uit te rijden. Daarna werd het wat rustiger en volgden we het dal van de Brenne, een heel rustige en schaduwrijke weg die uitzicht bood op vele landgoederen waar wijn wordt verbouwd. We fietsten dan ook snel tussen de wijngaarden van de val de Loire. Het mooiste landgoed was ongetwijfeld Chateau Valmer, dat in 1640 werd gebouwd door een raadsheer van koning Lodewijk XIII . Het ligt in een park van 80 ha met siertuinen op Italiaanse wijze. Je kan hier ook tijd uittrekken om wijn te proeven, maar als niet-wijndrinkers hebben we dit maar aan ons laten voorbijgaan. Via een hele steile afdaling bereikten we daarna Rochecorbon waar we genoten van een picknick in de schaduw van het pittoreske kerkje. Na dit intermezzo zagen we de contouren van Tours aan de horizon verschijnen. Over de smalle hangbrug over de Loire reden we op een indrukwekkende manier de stad binnen. We zagen al van verre de prachtige torens van de kathedraal van St. Gatien. We fietsten langs het schitterende hotel de ville en bereikten zo ons hotelletje voor de komende 2 nachten. Een lekkere maaltijd sloot ons eerste deel van onze tocht af in een restaurantje in het knappe oude centrum van Tours. Morgen genieten we hier van een welverdiende rustdag.
Vandaag hebben we onze zwaarste en langste fietsdag van deze vakantie achter de rug. 95 km stonden er deze avond op onze kilometerteller. Dit was niet ingecalculeerd, maar door een wegvergissing van onzentwege en een behoorlijke omleiding kwamen we aan dit totaal. Deze morgen konden we vertrekken onder een lichtgrijze hemel en al snel zou het een zonnige dag worden. Eindelijk, na al die nattigheid van de voorbije dagen ! We namen afscheid van de supervriendelijke dame in de gite. Sandra wenste haar : "Un bon anniversaire avec le jour national", iets wat tot het gebruikelijke gefrons van wenkbrauwen leidde , want als Sandra haar beste Frans bovenhaalt, is het steeds lachen geblazen. Of wat denk je ervan dat ze aan een Fransman vraagt hoe je merci in het Frans zegt ? Of dat ze verklaart dat haar reisgezel met haar 52 zomers ouder is dan 10 ? Toch worden deze pogingen om iets uit te leggen erg gewaardeerd door de Fransen, want iedereen is hier echt heel vriendelijk. Na dit intermezzo sprongen we vol goede moed op onze fietsen en reden we richting Cloyes-sur-Loir, de voorziene slaapplaats voor gisteren. We maakten ons wel de bedenking dat het goed was dat we gisteren vroeger waren gestopt, want er zaten heel wat klimmeters in dit traject. Ondertussen veranderde het landschap ook opmerkelijk omdat we lange stukken door het dal van de Loir de rivier volgden. En zo kwamen we rond de middag in Vendome terecht. Deze stad ontstond al in de Gallo- Romeinse tijd. We bereikten de stad langs een pittoreske voetbrug van waarop we een mooi uitzicht hadden op de historische gebouwen van dit stadje. We moesten snel nog wat inkopen doen want op le quatorze juillet was alles dicht in de namiddag. We verlieten het stadje via een indrukwekkende stadspoort en de brug over de Loir. Na Vendome verlieten we het dal van de Loir en kwamen we weer in de glooiende heuvels met de eindeloze akkers terecht. Bij het buitenrijden van Vendome moeten we een fout hebben gemaakt, waardoor we ineens op de N10 terecht kwamen. Gelukkig is de kaart in de gids duidelijk en vonden wij (2 vrouwen !) de route terug als een fluitje van een cent. Net voor Marcilly kregen we dan te maken met een wegomlegging. Drie stoere mountainbikers tilden hun fiets tweemaal over het hek en kropen er zelf ook over, maar dat zagen wij niet zitten, dus de deviation maar gevolgd, maar die wordt in Frankrijk even goed of slecht zoals je wil, aangeduid. Een behulpzame local zette ons op de goede weg. Doodmoe van de vele kilometers en de warmte probeerden we eerst de camping in Pruneau-Cassereau, maar daar waren we niet welkom , dus nog maar 15 km verder gefietst tot in Chateau-Renault. Daar vonden we een plaats op de zeer eenvoudige camping municipal. Na een verkwikkende douche en een heerlijke, maar veel te weinig qua hoeveelheid, maaltijd konden we ons neervlijen met onze vermoeide benen op onze slaapmat.
Overnachten in een jeugdherberg hebben we al regelmatig gedaan, maar het verblijf in Chartres is werkelijk niet aan te raden. Onze kamer leek wel in een bunker te liggen. Je werd omsingeld door deuren met een alarm op. In de keuken werkte slechts een van de 2 kookvuren en de borden, tassen en bestek waren echt vies. Lakens bestonden uit een flinterdun gaasje. Maar het ontbijt tartte elke verbeelding. Boven in de koelkast vonden we confituur. Je had de keuze uit aardbeien, aardbeien en aardbeien. Verder stond er nog wat boter en dozen fruitsap en melk die reeds geopend waren. Sinds wanneer ? Geen idee ! Bovenop de koelkast vond je cornflakes met een onbestemde kleur. De koffie was koud. Op de tafel lag een zak niet zo vers brood gegooid. Bij ons verpakt de bakker op die manier het oud brood voor de dieren. Van lekker ontbijten kwam dus ook niet veel in huis. Om de start van de dag nog leuker te maken, had men de hemelsluizen nog maar eens volle bak opengedraaid. Alweer de regenpakken aan en de fiets op. We konden Chartres vlot verlaten en zaten weer snel in het dal van de Eure voor een toch wel mooie rit van 65 km. Na een half uurtje regen draaide men boven het kraantje even toe en zo bereikten we droog Meslay-le-Grenet. In de 15e eeuwse dorpskerk kregen we samen met 3 anderen een gratis gidsbeurt van een dorpelinge. Zij toonde ons de prachtig geconserveerde muurschilderingen van een dance macabre. Ze gaf er ook een prima uitleg bij, zodat we heel goed het verhaal konden volgen. Hieruit bleek dat de katholieke kerk in die tijd ook in crisis verkeerde, tengevolge van de 100-jarige oorlog, de onenigheid in de katholieke kerk met 2 pausen en de grote epidemieën van pest. Na een 40-tal kilometers bereikten we de oude stadspoorten van het vestingstadje Bonneval aan de Loir. Hier kan je de middeleeuwse pelgrimssfeer nog even opsnuiven. De kerk in het centrum werd gebouwd in de 13e eeuw en is opgetrokken in primitief gotische stijl. Rondom de kerk liggen smalle straatjes met middeleeuwse woningen. Een zoveelste regenbui zorgde ervoor dat we maar al een lekkere warme maaltijd achter onze kiezen staken op het gezellige plein waar men alles al in gereedheid aan het brengen was voor het volksfeest van vanavond ter gelegenheid van le quatorze juillet . Na ons middagmaal sprongen we weer ons stalen ros op richting een andere prachtige plaats: Chateaudun. Onderweg moesten we nog schuilen voor een hevig onweer. Tijd genoeg om een babbeltje te slaan met twee Nederlandse vakantiefietsers. De man zag het duidelijk niet erg meer zitten om nog verder te fietsen, maar mevrouw hield er de moed in. We bereikten Chateaudun met nog meer gerommel van onweer op de achtergrond. Terwijl we het prachtige kasteel bewonderden, viel het water weer met bakken uit de hemel. We besloten dan ook snel om hier te stoppen voor vandaag en onderdak te gaan zoeken voor de nacht. Dit vonden wij in een gezellige gite d'etappe. Na ons avondmaal konden we dit mooie stadje op ons gemak helemaal doorkruisen en ontdekken. Wat een ongelooflijk mooie houten middeleeuwse huizen en gebouwen kan je hier bewonderen op een gebied zo groot als een zakdoek ! Morgen moeten we wel 10 km meer fietsen, maar de pracht van Chateaudun doet ons dit snel vergeten. Een praatje met twee vriendelijke Hollanders sloot onze avond af samen met het vuurwerk voor le quatorze juillet.
Vannacht, eindelijk een droge nacht en dus ook een opgedroogde tent . Yes! We hadden er heel veel zin in, want het zou een halve rustdag worden . Er moesten maar 45 km gefietst worden tot in Chartres. Onze vermoeide spieren konden dit toch wel even gebruiken. Onderweg reden we langs Maintenon. Na een gezapig praatje net voor de stad Maintenon, met een stel Franse ruiters die enorme interesse hadden in onze fietstocht en ook heel veel bewondering toonden voor onze exploten, bolden we dit prachtige stadje binnen. Het wordt beheerst door het fraaie Chateau dat Madame Maintenon liet bouwen aan het riviertje van de Eure. Zij sloot een geheim huwelijk met Lodewijk XIV. Achter het chateau overspannen begroeide boogresten van een aquaduct de vallei. Aan het hek werden we aangesproken door een moeder wiens dochter trouwfoto's liet maken in het kasteelpark en die in de namiddag zou trouwen. Opvallend was dat we hier door wel vier verschillende mensen ondervraagd werden over onze fietsreis. En iedereen was enthousiast. We kwamen ook nog andere vakantiefietsers tegen, zoals het meisje uit Parijs dat we 's avonds opnieuw zouden ontmoeten in de jeugdherberg. Hierna volgde de route het groene dal van de Eure. In Champhol zagen we reeds van ver de kathedraal van Chartres het landschap beheersen. Chartres is een oude Romeinse stad aan de Eure. Men begon al in de 12e eeuw aan de kathedraal te bouwen. Chartres kreeg een van de eerste gothische kathedralen. De linker- en rechterkant toont opmerkelijk verschillen in dikte en uitvoering vanwege verschillen in inzicht van de meester - metselaars. De twee torens zien er dan ook helemaal anders uit. De gebrandschilderde ramen zijn enorm indrukwekkend, samen met de reusachtige rozetten. In de kathedraal zijn er volop restauratiewerken aan de gang, waardoor je niet alles kunt zien, maar het blijft de moeite waard. Overnachten doen we in de eenvoudige jeugdherberg net buiten het centrum.
Na een kletsnatte nacht mochten we wat langer dan voorzien op onze slaapmatjes blijven liggen, want er was geen opstaan bij als de regen met bakken uit de hemel valt en je behalve een plastieken luifel niets anders van schuilplaats hebt. Na een vliegensvlug toiletbezoek speelde Sandra alweer de reddende engel voor onze kamperende buurman, want zijn tent was in de loop van de nacht gaan lekken. Sandra is echter een fietsende klusjesvrouw en heeft een oplossing voor al je problemen inclusief lekkende tenten. Rond half 8 stopte het met regenen en konden we gaan denken aan ons ontbijt en de opruim van de tent. En wonder boven wonder konden we droog vertrekken ! Meer nog, we zouden maar een half uurtje regen hebben over heel de dag ! Een record ! Onmiddellijk na Henonville liep ons traject door het Parc Naturel Regional du Vexin. Dit is een heuvelachtige streek van overwegend kalksteen, met heel wat pittige hellingen en dorpjes gedrapeerd in een prachtig landschap. Het was genieten ! Daarna reden we even Amerika binnen [een vondst van Sandra , de vrouw met de droogste humor] langs Us en Marines. Na een flinke afdaling , gelukkig staan die ook regelmatig op het menu, kruisten wij enkele malen de Seine. Hier is de rivier een stukje smaller dan in Parijs, hoewel we op een bepaald moment een wegwijzer zagen die aangaf dat we maar 58 km van de lichtstad verwijderd waren. Ons eindpunt kwam al snel in zicht. In Conde-sur-Vesgres moesten we nog wel een ommetje van 3 km maken om onze camping te bereiken. Zo stonden er aan het eind van de rit 79 km op onze teller. Het terrein was iets beter dan gisteren, maar zeker niet om reclame voor te maken. Nochtans had de camping gisteren drie sterren en was deze aangeduid als een park. Een lekkere warme maaltijd konden we ook op onze buik schrijven, want er waren enkel frieten met 2 saucisses te verkrijgen. Tijd dus om ons noodrantsoen aan te spreken. Onder een stekende zon smaakte dit toch wel.
Na een rustige nacht in een goed bed en een ontbijt dat oke was, moesten wij vandaag alweer met de regenpakken aan vertrekken. We zien het nog steeds zitten, maar de barometer van ons humeur staat niet elk moment van de dag meer op zonnig. Fietsen in de regen mat meer af en zorgt voor strammere spieren. Daarbij zorgen de steeds langere hellingen van 5 tot 10 procent voor een behoorlijk vermoeidheidsgevoel . Toch wordt de omgeving waar we doorfietsen steeds mooier. "Dit lijkt steeds meer op Frankrijk" , liet Sandra zich vandaag ontvallen. Dit klinkt misschien een beetje raar, maar ik begrijp het wel. Als je naar het zuiden rijdt, rijd je door de prachtige glooiende heuvels waar wij nu doorfietsen. Op onze route passeerden we vandaag Clermont, niet te verwarren met het veel bekendere Clermont-Ferrand . Het is een oud stadje, gelegen op een heuvel, ontstaan bij een burcht. Het centrum is beslist een bezoekje waard. Daarna ging het richting Mouy, een dorpje dat vele watermolens telde. Wij grepen deze stop aan om onze reserves aan te vullen met een heerlijke pasta. Op de langste en zwaarste helling van de dag werden we voorbijgefietst door een Nederlandstalige man. Op de top namen we de tijd om met hem een praatje te slaan. Zijn vrouw kwam zich even later ook puffend bij ons voegen. Zij kwamen van Puurs, niet zo ver bij ons vandaan en wilden naar Lourdes fietsen. Wat is de wereld toch klein ! Na de vele kilometers door slapende dorpjes moesten we dan toch even een drukkere plaats door, Meru. Dit is altijd weer even opletten. Je moet dan veel geconcentreerder bezig zijn met de andere weggebruikers. Niet altijd vanzelfsprekend als je de hele dag in de rust en de natuur fietst. De laatste kilometers van ons traject leiden ons naar Henonville. Daar hadden we een camping geboekt voor vannacht. Na 66 km hadden het behoorlijk koud en smachtten naar een warme douche. Maar wat een tegenvaller. De camping leek werkelijk nergens op ! Omdat we geen zin hadden in nog meer kilometers, zetten we de tent maar op en maakten er het beste van. Toen we een douche gingen nemen kwam onze Dendermondse fietsgezel de camping opgedraaid. We hadden nog een interessant gesprek over het deel van Frankrijk waar we tot nu toe zijn doorgefietst. We hadden alle drie het idee dat dit het armere deel van Frankrijk is met heel weinig voorzieningen voor toeristen. Je ziet de armoe ook aan de verwaarloosde huizen en de weinige moeite die wordt gedaan voor de toeristen die er toch passeren. Wie ooit de film : Bienvenue chez Chetis gezien heeft, weet waarover wij praten.
De nacht verliep vrij rustig. Slechts af en toe een klein buitje, maar voor de rest toch ruim voldoende slaap. Bij het opkramen van de tent viel er af en toe een spatje regen, maar we konden deze keer droog vertrekken. We bleven dezelfde vergezichten aan de horizon krijgen dan gisteren, maar de lucht werd met het kwartier dreigender. Om elf uur gingen de hemelsluizen weer open en de rest van de dag zou het niet meer ophouden met gieten, plenzen, oude wijven regenen enz. om maar aan te geven dat het een verschrikkelijke dag zou worden. Niets hebben we van de omgeving kunnen zien ! Enkel in Noyon hebben we even de tijd genomen om de imposante kathedraal te bezoeken en een middagmaal te nuttigen. Voor de rest hebben we alleen maar onze trappers rondgedraaid, de 84 kilometers afgemalen, hier en daar een kilometertje verkeerd gereden, gezongen van : "It's raining man" en gezorgd dat we veilig maar als verzopen kiekens op onze bestemming , Moyvillers zijn geraakt. Hopelijk sparen de weergoden ons de volgende dagen een beetje, maar de verwachtingen voor de komende twee dagen zijn helemaal niet goed. We maken er het beste van, maar een dag als vandaag is moeilijk te verteren. Er was zoveel moois dat op onze weg lag, maar het zal voor een volgende keer zijn.
"Als we met vakantie gaan, dan gaat het regenen" was de song van de dag bij Carine. Tijdens de nacht hadden we weinig oogjes dichtgedaan, want de regen trommelde een hele nacht op het dak van de tent. Carine leek dan vandaag de eerste uurtjes ook heel veel op Grumpy door het enorme slaapgebrek. Sandra hield er de moed in en ging al direct een gesprekje aan met onze buurman, een vrij jonge man die op de bonnefooi was vertrokken met zijn fiets vanuit Dendermonde en de schelpjes wilde volgen. Op die manier wordt de route naar Compostella aangeduid. Na een dag had hij al door dat hij het zonder boekje met de routebeschrijving niet zou redden. Wij speelden dan maar zijn reddende engels door ons boekje even uit te lenen zodat hij met zijn GSM foto's van de route kon nemen. We boden hem ook een tasje koffie aan want ook zijn vuurtje was thuis achtergebleven. Nadat de tent was ingepakt, sprongen we onze fiets op om te beginnen aan de 66 km van deze dag. Ons regenpak was ook weer van de partij want het hemelwater stortte zich dolenthousiast uit de hemel. Anderhalf uur is het slechts droog gebleven vandaag ! We verlieten vlotjes Cambrai tussen het drukke ochtendverkeer. De hellingen werden steeds langer, met golvende velden en afwisselende vergezichten. Vast prachtig als het zonnetje schijnt, maar onder een grijze hemel toch ook de moeite waard om te bekijken. Regelmatig ontmoetten we de Schelde, een smal stroompje in vergelijking met de rivier zoals wij hem kennen in het Waasland . Vandaag hebben we trouwens gepicknickt aan de bron van de Schelde . Een aangenaam plekje midden in een bos. Ook het kanaal van Saint-Quentin hebben we regelmatig overgestoken. Het was ook de bedoeling om deze stad een bezoek te brengen, maar het was op dat moment zo hard aan het gieten dat we het maar bij een drankje in een cafeetje hebben gehouden. We passeerden de abdij van Vaucelles. Van buiten af gezien een prachtig gebouw. Het bezoek aan de binnenkant viel echter dik tegen. De 7 euro per persoon was dik betaald ! Na Saint-Quentin volgde de route de groene zoom van de Somme, een historische rivier uit de eerste wereldoorlog. Aan dit riviertje lag de gezellige camping van Seraucourt-le-Grand. Gelukkig konden we de natte tent opzetten in droge omstandigheden.
Na een smakelijk ontbijt stond onze barometer op zonnig want na het grijs van de voorbije twee dagen was het zonnetje van de partij. Na Doornik werd de Schelde onze gids voor een deel van de voormiddag. We fietsten door het witte land. Sinds de Romeinse tijd werd in dit gebied kalksteen gedolven. Dat merk je nog steeds aan de vele industrie die je passeert. Maar aan de overkant van de rivier zagen we ook een torentje dat een beetje leek op het kasteel van Doornroosje . Dit hoort bij het kasteel van Ligne dat eeuwenlang een belangrijke positie heeft ingenomen. Onderweg kom je ook heel wat industrieel erfgoed tegen, waarbij de oude kalkovens ons het meest aanspraken. We passeerden ongemerkt de Franse grens. Even voorbij Saméon voerde de route ons door het bos van Marchiennes. Af en toe moesten we over een brug over een gekanaliseerde rivier zoals de Scarpe. Dit soort rivieren vormen een netwerk van vaarwegen doorheen Frankrijk tot aan de Middellandse Zee. De weg slingerde zich voortdurend op en af door een landschap met plattelandsdorpen afgewisseld met mijnbouwplaatjes. Dit stuk vonden we het minst mooie van de voorbije dagen. Op het einde van de rit kwamen we weer in een heerlijk glooiend landschap met prachtige kleuren door de afwisselende akkerbouw. Na 64 km stonden we in Cambrai. Alweer een historische stad met prachtige gebouwen. Vooral het stadhuis kon ons bekoren, net als het bisschoppelijk paleis. We zetten eerst onze tent voor de eerste keer deze vakantie op en gingen daarna nog een lekker hapje eten in het centrum van de stad.&
Met een beetje vertraging verschijnen de berichten op de blog omdat hier in Frankrijk nog niet iedereen free wifi heeft. Waar we kunnen zullen we de blog aanvullen. Na de regenvoormiddag van gisteren konden wij vandaag starten onder een beter gesternte. Het was grijs, maar de regenval bleef uit tot het laatste anderhalf uur. Tournai of Doornik zouden we niet droog bereiken. De Dender werd vandaag opnieuw onze gids voor langere tijd. Al snel bereikten we Geraardsbergen. We passeerden eerst de prachtige jeugdherberg "het Schipken" om daarna even de Dender te verlaten en de klim naar het centrum aan te vangen. De eerste klimmeters konden direct tellen. Boven konden we gelukkig lekker uitpuffen op de prachtige markt. Vooral het stadhuis met Manneke Pis , het oudere tweelingbroertje van het beroemdste ketje kon ons wel bekoren. Sandra kon zich nog even uitleven op de rommelmarkt, terwijl Carine een mattentaartje, de specialiteit van de stad ging kopen. Eerlijkheidshalve moet ik wel vermelden dat bakker Kris uit De Klinge zijn mattentaartjes veel lekkerder zijn dan de droge kost die wij hier te verteren kregen. We keerden na dit intermezzo snel terug naar onze Dender en bolden vlot Wallonie binnen. Via een sluisje reden we Lessines binnen. Hier begonnen ook de hellingen die de rest van de dag ons traject zouden beheersen. We fietsten door een flink glooiende en afwisselende streek die de naam Collines alle eer aandoet. Onderweg hadden we nog een leuke ontmoeting met een man uit Bornem. Rond vier uur kwam Doornik in zicht. Druipend van de regen moesten we een fikse helling op om onze chambre d' hote van die nacht te bereiken. In Maison Tahere kregen we een hartelijk welkom. Na een verkwikkende douche was het opgehouden met regenen en konden we het schitterende historisch centrum van de stad een bezoek brengen. Een lekkere maaltijd sloot deze geslaagde dag af. 68 km stonden er op onze teller vandaag.
Deze morgen waren we allebei al vroeg uit de veren. Een tikkeltje nerveus , maar wel klaar voor de grote trip. Een enkeltje naar Bordeaux ! Sandra stond al om goed acht uur op de oprit samen met haar Tony. De mannen moesten nog even hun technisch vernuft laten zien en de voordragers op haar fiets monteren. Maar na wat gewring lukte het dan toch. Om kwart voor negen draaiden we Klinge dorp in en weg waren we. Na een kilometer fietsen moesten we al stoppen om ons regenpak aan te trekken. De regen viel met bakken uit de hemel. Via mijn vertrouwde spoorweg reden we naar Sint-Niklaas. We doorkruisten vlot het centrum en namen de weg naar Tielrode. We passeerden een van de mooiste plekjes in het Waasland: de Roomacker, de gewezen kleiputten van de steenbakkerijen. We konden onmiddellijk de overzet op en via de monding van de Durme bereikten we de Schelde, onze metgezel tot in Dendermonde. Ik kom jaarlijks minstens een keer in deze stad, maar ik was nog nooit in het centrum geraakt. Het is best een gezellig provinciestadje. Het gerechtshof is vrij indrukwekkend. Op de grote markt vind je een mooi stadhuis en de prachtige beurs van Amsterdam. Er was ook al duidelijk te zien dat de voetbalgekte vanavond in alle hevigheid zou losbarsten want alles was al in gereedheid gebracht om in grote getale de match te kunnen bekijken. Voorbij Dendermonde kwamen we op de oever van de Dender terecht. Deze rustige rivier zou onze gezel worden voor vele kilometers. Dat was echter buiten de waard gerekend. Op het grondgebied van Gysegem was het jaagpad onderbroken. De weg naar Aalst moesten we zelf maar zoeken, want de drie ! oranje omleidingsbordjes die we vonden, spraken elkaar dan ook nog eens tegen. Gelukkig zette een vriendelijke wielertoerist ons op de juiste weg en kwamen we in het centrum van Aalst. Een man legde ons in het sappige Oiljsterse dialect uit hoe we op de grote mert kwamen. Wat een gezellig plein is dat ! Een harmonie luisterde ons terrasje op. Midden op het plein staat een standbeeld van Dirk Martens, de uitvinder van de boekdrukkunst. Vanuit het centrum kwamen we al snel weer op het jaagpad naast de Dender. Deze rustig kabbelende en meanderende rivier bracht ons naar Pollare, onze eerste overnachtingsplaats. Via Vrienden op de fiets vonden wij een goed adres. Na het eten van ons verlaat lunchpakket, want ' s middags verorberden we een lekkere spaghetti in het pittoreske Vlassenbroek, zagen we de Belgen jammerlijk verliezen tegen Argentinië. Een beetje ontgoocheld zochten we daarna ons bedje op. Toch wel wat vermoeid van de 82 eerste kilometers.
De dag van het vertrek komt nu wel heel dichtbij. De fietsen zijn in orde, de bagage wordt stilaan bij elkaar geschraapt, de laatste afspraken worden nog gemaakt. Nu nog even mijn klaslokaal opruimen en dan zijn we er helemaal klaar voor ! Zaterdag 9 uur vertrekken we !
De start van onze fietsvakantie begint alsmaar dichterbij te komen en er is nog zoveel te doen. Aan de drukte op het einde van het schooljaar lijkt maar geen einde te komen. Rapporten moeten worden geschreven, overgangsgesprekken moeten worden voorbereid. Tussendoor zullen we nog een schoolfeest vieren dat een volledig weekend in beslag neemt en waar 1000 mensen op worden verwacht voor de musical : "Dromen van Katoren" met aansluitend eten/of barbecue. Mijn job als zorgco moeten worden afgerond en mijn nieuwe job vanaf 1 september krijgt ondertussen ook vorm. Het fietsen zal dus even op de achtergrond verdwijnen tot en met 27 juni.
Daarom nog wat info tussendoor over ons fietsproject. We fietsen naar Bordeaux aan de hand van 'de Sint-Jacobsfietsroute lang pelgrimswegen' van Clemens Sweerman. De fietsroute volgt westelijke historische pelgrimsroutes die eeuwenlang gebruikt werden door vele Santiagogangers. We vertrekken vanuit De Klinge over Doornik, Chartres en Tours tot in Lacanau- Ocean. We vermijden Parijs en volgen de route langs de Atlantische Oceaan. In Lacanau nemen we de voie verte (een oude spoorlijn) tot in het hartje van Bordeaux. Overnachten doen we in Bed and Breakfasts, jeugdherbergen en op campings. Alle slaapplaatsen zijn reeds gereserveerd. Zo kunnen we met een gerust hart vertrekken. We hopen dat het een cultureel en historische interessante tocht wordt en dat we ook als natuurliefhebbers aan onze trekken zullen komen. We hebben er zin in !
Tijdens het weekend van Onze- Lieve- Heer Hemelvaart hebben we met de familie vier dagen in Noord-Beveland vertoefd. De weergoden waren in tegenstelling tot vorig jaar wel bij ons en we hebben dan ook 240 km gefietst in vier dagen. De Zeelandbrug, de Oosterscheldekering, Zierikzee, Kortgene, Veere, Middelburg, Domburg, Collijnsplaat, Cats, Onze-Lieve Vrouwepolder en nog zoveel meer mooie plaatsjes hebben we vereerd met een bezoekje. We hebben er echt van genoten en de foto' s spreken dan ook voor zich. Wat blijft ons bij van deze vierdaagse ? - Het perfecte verblijf in Hotel De Kroon in Wissekerke. - Het supporteren voor de renners van de ronde van Noord-Beveland met een speciale vermelding voor Ko De Koeman in de tijdrit. - Het prachtige Veere, Domburg en Middelburg. - De opnames van een film in het authentieke Zierikzee dat voor de gelegenheid was omgetoverd in Amsterdam. - De schitterende duinen en autoluwe wegen waarvan we gebruik mochten maken. - Cats , het kleinste dorpje van Nederland. - Het prachtige fietsweer.
De mooiste dag van de week op weergebied inspireerde mij om een tocht van 105 km uit te stippelen. Een lekker zonnetje laat mij steeds verlangen naar water, dus vandaag zou het niet anders worden, namelijk een tocht naar het land van Stille Waters.Vanuit De Klinge reed ik naar Temse, een dorp van waaruit je prachtige fietstochten kunt maken . Via de dijk langs de Schelde reed ik bijna tot in Willebroek. Het was druk langs de Schelde, met de hordes wielertoeristen en mountainbikers die startten vanuit Bornem. Gelukkig waren het geen wielerterroristen en passeerden recreatieve fietsers en mannen en vrouwen met blitse wieleruitrustingen op peperdure fietsen elkaar op een veilige manier. Vanuit Willebroek bolde ik via verlaten dorpjes en gehuchten naar Ruisbroek. Hoewel het de dag was van de moeder van alle verkiezingen was er toch weinig beweging op straat te bespeuren. Daarna ging het richting Puurs, Branst en Bornem. Via de Schelde vervolgde ik mijn weg naar Moerzeke Kastel. Aan de overkant van de Schelde lagen Mariekerke, Sint- Amands en later ook Baasrode te blinken in de zon. De grote aankondigingsborden herinnerden me eraan dat de Palingfeesten in het Pinksterweekend en de folkloristische vissersdag het laatste weekend van juni in Mariekerke alweer dichterbij sluipen. Die twee evenementen zijn beslist de moeite waard om aan te grijpen om dit gezellige dorpje een bezoek te brengen. In Kastel wordt het landschap beheerst door prachtige dijken met hoge populieren als windvanger in de Wase open vlaktes en oude knoestige knotwilgen die de waterhuishouding van de weiden en akkers op peil proberen te houden. Een typischer beeld van het Soete Waasland bestaat er niet. Uiteindelijk kwam ik via omwegen in Hamme uit . Tijd voor een thee met wat extra's in de afspanning aan de molen de Grote Napoleon. Dat smaakte. Daarna reed ik voorbij de atletiekpiste van AC Hamme. Daar was het een drukte van jewelste op de jeugdmeeting van een van onze bevriende atletiekclubs. Tijd om Evelien en Veerle die daar een groep jeugdatleetjes begeleidden bij hun eerste stappen in de grote atletiekwereld een bezoekje te brengen en een babbeltje te slaan met de vele mensen die ik al jarenlang ken. Via de Mirabrug reed ik dan naar Waasmunster en Belsele om via Sint- Pauwels en de Roomanmolen in Kemzeke aan de Twistkapelletjes uit te komen. Die kapelletjes waren de plaats waar we elkaar steeds opwachtten om naar school te rijden toen we naar de middelbare school gingen. Misschien vragen jullie zich af vanwaar deze gekke naam voor twee kapelletjes komt. Wel: Tot het begin van de 19e eeuw stond er een boomkapelletje op het grondgebied van Kemzeke, maar de giften werden uit de offerblok gehaald door de kerkmeesters van Sint- Pauwels. Het armenbestuur van Kemzeke was hiermee niet akkoord en er ontstond een conflict tussen beide gemeentes over de opbrengsten. De vergevensgezinde pastoor van Sint-Pauwels bracht de offergelden naar Kemzeke , maar daar waren de kerkmeesters van Sint-Pauwels niet mee akkoord en zij bouwden een tweede kapelletje op het grondgebied van Sint-Pauwels. Sindsdien staan de twee kapelletjes als twee kemphanen tegenover elkaar en worden ze de Twistkapelletjes genoemd. Via de betonnen weg door de boomgaarden ging het dan richting de wijk het Hol en het Kalf om zo opnieuw in De Klinge aan te komen met 105 km op de teller met alweer een mooie tocht op mijn conto.
Zeeuws - Vlaanderen, natuurpracht in mijn achtertuin.
Deze morgen liep de wekker al om 7 uur af, want ik wilde de kaap van de 100 km ronden vandaag. Aanvankelijk wilde ik vanuit De Klinge naar Leuven fietsen, maar onze teergeliefde NMBS maakt het bijna onmogelijk om met de trein terug te keren naar Sint-Niklaas. Ik had dan wel zin in een ritje met de Schelde als leidraad, maar koos deze keer voor onze noorderburen en de Westerschelde. En wat voor een tocht zou het worden. De hele dag heb ik over dijken gereden, met een prachtig zicht op de polders of op de rivier. Genieten !
Via ons bos reed ik richting Hulst. Daar reed ik langs een helemaal andere kant het gezellige stadje uit, dan wat ik gewoon ben. Zo kwam ik aan de Brug, een prachtige school voor kinderen met een beperking. Hun aanpak kan echt als voorbeeld dienen voor het bijzonder onderwijs. Net voorbij de school draaide ik een schitterende lange dijk op, de Moerschansdijk. Hier had ik nog nooit gereden, maar hij zit opgeslagen in de map "prachtige plekjes in Zeeuws- Vlaanderen" . Zo kwam ik uit in het gehucht Zandbergen. Van daaruit ging het naar Graauw en Paal. Even voorbij Paal kwam ik een probleem tegen. De weg naar Perkpolder was versperd voor doorgaand verkeer en ik had even niet goed opgelet waar de gele borden stonden die ik als fietser moest volgen. Maar ik heb daar al zo vaak verkeerd gereden (Ik heb daar zeker al drie keer hetzelfde bord gemist en nog onthoud ik het niet.) dat ik ondertussen wel weet dat ik via Kloosterzande weer op de goede weg kom, met de nodige extra meters natuurlijk. Daarna volgde ik de prachtige Scheldedijk verder tot aan de Griete. Uiteraard stopte ik af en toe om boven op de dijk te klauteren en een blik te werpen op de Westerschelde. In het gezellig cafeetje De Griete was het tijd voor een terrasje. Na een lekker vers kippensoepje met brood was de inwendige mens een beetje gesterkt en kon ik weer verder tot op de dijk naar Terneuzen. Op een bankje at ik mijn boterhammen op met zicht op de Schelde die er heel rustig bij lag. Een groot schip en twee binnenschepen was de enige beweging die te zien was. Dan was het even opletten om Terneuzen uit te geraken. Gelukkig stond er maar een brug open aan een sluis, zodat ik snel weer op de juiste route zat. Aan die sluis zag ik ook de eerste vakantiefietsers van dit jaar. Het waren Fransen uit de buurt van Lille en Parijs. Madame was blij dat ze een vrolijk babbeltje kon slaan, terwijl de mannen een lekke band moesten herstellen. Daarna ging het richting Sas van Gent. Een mooie route, alleen af en toe ontsierd door de industrie van Terneuzen, Sluiskil en Sas van Gent. Jammer dat die industrie zo dicht bij de woningen ligt. Nadat ik het kanaal Gent-Terneuzen overgestoken was, ging het weer recht de polders in richting Axel. Nu ben ik al zo vaak door Axel gereden dat ik het bijna met mijn ogen toe kan, maar toch miste ik een knooppuntbordje. Waarschijnlijk omdat ik meestal vanuit de andere richting kom. Toch heb ik mij de omweg niet beklaagd, want de route over de dijken was zo mooi. En ... ik heb meteen ook een cafeetje ontdekt dat ik nog niet kende. Het terras is goedgekeurd hoor van de Bourgondier. Daarna ging het richting Hulst en de Klingse bossen om zo met 100,6 km op de teller de oprit op te draaien. Moe, maar voldaan.
De knooppunten : 80,50,52,49,62,66,67,59,16,9 (omleidingsbordjes volgen of centrum Kloosterzande doorrijden en dan de 11 volgen tot je weer op de 18 komt), 18, 10, 40, 28, 25, 26, 27, 20, 21, 24, 79, 72, 70, 71, 74, 43 (Als je hier een bordje mist, gewoon rechtdoor rijden tot je een wegwijzer naar Hulst voor fietsers ziet . Die rode wegwijzers blijven volgen tot je weer op de 45 uitkomt.), 44, 45, 46, 47, 49, 52, 50, 80.
Dit weekend is door andere verplichtingen de fiets niet van stal gekomen, maar dat wordt goedgemaakt tijdens het verlengd weekend van 1 mei. Wel heb ik dit weekend ons ticket voor de TGV van Bordeaux naar huis geregeld na onze fietsvakantie. Een fiets meenemen op een TGV van Frankrijk naar Brussel is onmogelijk, behalve als je hem demonteert en in een hoes of kartonnen doos stopt. Maar dat zien wij niet zitten omdat we onze fiets nog nodig hebben voor de rit van het station van Sint-Niklaas naar De Klinge . En ik zie Sandra en mezelf ook niet met de fietsen in een hoes of doos en bijhorende fietstassen sleuren over het perron en al zeker niet 1 of 2 keer overstappen. Dus, dan maar even de trukendoos opentrekken: een ticket boeken van Bordeaux naar Lille Europe op een TGV waar fietsen toegelaten zijn. In Lille 500 m fietsen naar het station Lille Flandres en daar de rechtstreekse IC- trein nemen naar Sint- Niklaas. Zo geraken we ook thuis.
