Na vele jaren facebook-loos door het leven te zijn gegaan, ben ik sinds enkele weken toch actief op dit sociaal medium. Jullie kunnen mijn fietstochten daar verder volgen.
Zaterdag ben ik een halve dag bezig geweest met het lezen van de handleiding van de GPS en het uitzoeken hoe ik op die ingewikkelde "evadeo met stafkaarten" fietsroutes kon importeren en oproepen . Uiteindelijk is het gelukt en gisteren heb ik het dan ook voor de eerste keer uitgeprobeerd. Het is namelijk de bedoeling dat we op onze fietsvakantie in Nederland de GPS naast de knooppunten achter de hand hebben. Extra kaarten bij je hebben, is namelijk nooit een overbodige luxe.
Het weer zag er zeer wisselvallig uit en na 15 km fietsen met behoorlijke tegenwind had ik al een hagelbui en twee regenbuien over me heen gekregen. De waterdichtheid van regenjas en fietsbroek is dan ook goed bevonden. Ook belangrijk om te weten natuurlijk, want voor de fietsreis naar Praag en naar Denemarken had ik dit niet uitgetest en bleek twee keer een niet gewassen en dure regenjas en - broek toch niet meer helemaal waterdicht te zijn na een jaar hangen en liggen in een kleerkast. Een fototoestel had ik niet bij deze keer met mijn dure grap van de fietsreis naar Bordeaux in het achterhoofd. (GSM en fototoestel gesneuveld na dagenlange regen in een waterdichte stuurtas, maar geveld door condens.) De fietsroute voerde me via ons bos (eerste hagelbui) naar het gezellige Hulst (eerste regenbui). Van daaruit ging het recht de polders in . In Schuddebeurs (Ja, ja dat bestaat echt en is een gehucht van Hulst) kreeg ik de derde regenbui over me heen met zicht op een regengordijn zover ik kon kijken. Eventjes dacht ik aan terugkeren, maar met de wetenschap dat ik de volgende twee weekends verplichtingen heb op school, zette ik toch maar door. Ik bolde dus vrolijk verder langs Terhole, Roversberg en Lamswaarde waar de regen eindelijk ophield. Moedig vervolgde ik mijn tocht naar Hengstdijk, waar een warme thee op mij wachtte. Een beetje opgewarmd en opgekikkerd, maar ondertussen weer achtervolgd door een bui reed ik richting en naast de Schelde tot in Griete. Via Zaamslag leidde de weg mij terug naar Hulst. Een mooie fietstocht die ik zeker nog eens ga rijden als het mooi weer is, want dit was maar niks. En alsof het weer mij wilde uitlachen stond de zon stralend aan een azuurblauwe lucht toen ik thuiskwam natuurlijk. Nog snel de laatste 20 kilometers van een saaie Amstel Gold race meegenomen (wat een verschil met die prachtige Parijs-Roubaix van vorige week !) en daarna nog een tweetal uurtjes verder gewerkt aan de voorbereiding van de fietsvakantie.
De knooppunten van deze route: 50, 52, 49, 47, 58, 68, 14, 55, 13, 17, 11, 19, 10, 40, 41, 42, 46, 43, 44, 45, 78, 79, 89, 88, 80, 50. Een totaal van 66 km.
2016 bracht nog niet veel regenloze zondagen zodat het fietsen de eerste 3 maanden op een laag pitje heeft gestaan. Maar voor vandaag waren de weersverwachtingen uitstekend. Het stalen ros werd van onder het stof gehaald en een tocht van 60 km werd uitgestippeld. Ik had zin in een ritje langs de grens van België en Nederland. Ik vertrok dan ook langs het bos van de Hoge Geest, richting Hulst. Daarna probeerde ik de nieuwe fietsautostrade uit richting Sint-Jansteen en Heikant. Wat een veilig fietspad, zeg ! De route leidde me naar de Hollandse Koewacht en het Belgische Overslag, een gehucht van Wachtebeke. Het aantal grenspalen dat ik onderweg ben tegengekomen was niet te tellen. Voortdurend deed ik haasje-over over de grens. Via autoluwe wegen (Ik ben hooguit 5 auto's tegengekomen de eerste 40 km.) en een vervelend stukje langs de parallelweg naast de expresweg ging het richting Heidebos en Moerbeke- Waas. Onderweg kwam ik het "scheef huis" nog eens tegen (zie foto) en ik moet zeggen, het ziet er nog lelijker uit aan de zijkant dan op de foto te zien is. In Moerbeke was het tijd voor het eerste terrasje van het jaar. Uit de wind en in de zon was het genieten. Na dit rustpunt ging het richting het oude station van Moerbeke met het leuke standbeeld van meneer Pheip. Deze man kwam in het stripboek "Zwarte Voeten" van Nero voor het eerst op de proppen. Hij was in het verhaal de kleine, niet al te snuggere en opvliegende burgemeester van Moerbeke en de baas van de suikerfabriek.
Aan het station nam ik de oude spoorweg van Moerbeke naar Sint-Gillis Waas. Een veilig en mooi fietspad, maar de vele kilometers rechtdoor waren saai. Uiteindelijk kwam ik aan de afslag naar het Stropersbos en stond ik na 60 km weer thuis. Moe, maar voldaan.
De fietsvakantie voor deze zomer is al helemaal gepland en geboekt. Samen met mijn oudste dochter gaan we op bezoek bij onze noorderburen. Wij zijn letterlijke grensgevallen (De Nederlandse grens loopt achter onze tuin.) en we houden ontzettend veel van het landschap, het water, de rust, de dijken en de polders bij onze buren. Logeren doen we vooral bij Vrienden op de fiets. Dit is een Nederlandse organisatie die leden verenigt in Nederland en ondertussen ook al in België, Duitsland, Frankrijk .... die één of meerdere kamers ter beschikking stellen om te overnachten. Als je te voet of met de fiets komt en je bent lid van de vereniging (kostprijs: 9 euro voor een jaar) betaal je slechts 19 euro per persoon voor een kamer en ontbijt. Ik heb al regelmatig gelogeerd bij deze mensen en het is (zo goed als) altijd tot in de puntjes verzorgd.
De dagafstanden liggen rond de 70 km. Dit is aan de voorzichtige kant, maar met een versleten heupgewricht dat in september vervangen moet worden, speel ik liever op veilig. Voor Evelien is het ook de eerste keer om 19 dagen te gaan fietsen, dus het moet leuk voor alle twee blijven.
Een overzicht van de fietsdagen:
Dag 1: De Klinge- Vrouwepolder : 65 km
Dag 2: Vrouwepolder - Rockanje : 68,5 km
Dag 3: Rockanje- Katwijk: 74,5 km
Dag 4: Katwijk- Egmond aan zee: 71,5 km
Dag 5: Egmond aan zee - Texel: 57 km
Dag 6: Rondje Texel: 65 km
Dag 7: rustdag op Texel
Dag 8: Texel - Stavoren : 70 km
Dag 9: Stavoren - Franeker: 70 km
Dag 10: Franeker - Leeuwarden: 64,5 km
Dag 11: Leeuwarden - Echtenerburg 60,5 km
Dag 12: Echtenerburg - Genemuiden: 65 km
Dag 13: Genemuiden - Apeldoorn: 80 km
Dag 14: rustdag in Apeldoorn
Dag 15: Apeldoorn- Millingen aan de Rijn: 73 km
Dag 16: Millingen aan de Rijn - America: 80 km
Dag 17: America- Maaseik: 71,5 km
Dag 18: Maaseik - Diest: 70 km
Dag 19: Diest - De Klinge: 101 km
Jullie zullen hier de voorbereidende fietstochten kunnen volgen en natuurlijk de reis door Nederland zelf. Wij kijken er alvast naar uit.
Als alles goed gaat, trek ik volgend jaar opnieuw naar Nederland om te gaan fietsen. Enkele jaren geleden was ik enorm onder de indruk van de Ronde van Nederland en ik wil de komende maanden mijn eigen ronde van Nederland samenstellen. Ik wil echt op zoek gaan naar de mooiste natuurgebieden, de gezelligste dorpjes en de meest waterrijke landschappen bij onze noorderburen. Via deze blog zullen jullie de voorbereidingen kunnen volgen en misschien ook wat inspiratie opdoen. Tot binnenkort.
Tussen 11 en 19 juli hebben we een deel van het Thames Path gewandeld. We startten aan de bron in de buurt van Kemble en eindigden in Wallingford, de woonplaats van wijlen Agatha Christie. Voor mij was het mijn eerste wandelvakantie, voor Sandra de zesde in Engeland. We hebben gemiddeld ongeveer 20 km per dag gewandeld, met een maximum van 27 km en een minimum van 14 km. Het Thames path is een volkomen vlakke wandelroute. Je wandelt door weidse landschappen met af en toe eens een verloren gelopen heuveltje , vele koeien- en schapenweiden en de rivier als een goede gids. Ik vond het leuk, maar houd toch meer van fietsen. Mijn ongedurige aard verveelde zich steeds na een 12- tal kilometer omdat er weinig afwisseling in het landschap zat en omdat er niet zo veel te zien was. Vanaf Oxford werd het interessanter. We overnachtten in Christchurch, ontbeten in de eetzaal van Harry Potter en schreden de trap af uit de Golden Kompass. Heel even waanden we ons een echte filmster. De air- b en b in de buitenwijken van Oxford deden ons dan weer aan Hyancinth Bucket en Onslow denken, hoewel de huizen in de wijk pareltjes waren. In Wallingford waanden we ons in het Causton uit Midsomer Murders. Niet zo moelijk als je weet dat dit centrum daarvoor gebruikt werd. Ik wil jullie graag een foto-impressie van de tocht geven.
Lang geleden dat ik nog iets op de blog heb gezet. De voorbije maanden ontbrak me de tijd en de goesting wegens een zware burn-out. Gelukkig is alles nu de goede kant uit aan het gaan. Ons wandelproject komt dichterbij. Half juli vertrekken Sandra en ik naar Engeland om daar een deel van het Thames path af te leggen. Jullie zullen onze avonturen kunnen mee beleven vanop de eerste rij.
Gisteren stond een wandeling in Lokeren op het programma. Zij werd georganiseerd door de Reinaertstappers in Belsele. Ik koos voor de 11 km. Aanvankelijk was de tocht saai door een industriepark en een woonwijk, maar na een 3-tal kilometer kwamen we terecht in het Molsbroek, zoals jullie al weten een van mijn favoriete natuurgebieden in het Waasland. Enkele weken geleden ben ik er met mijn leerlingen naar toe geweest voor een educatieve uitstap met de gidsen van vzw Durme. Nu was het mijn beurt om ten volle van de natuurpracht te genieten. We mochten genieten van het uitzicht op de vele watervogels, waaronder een aalscholver en een reiger. Daarna trokken we naar de Buylaers. Het is een unieke brok natuur binnen de bebouwde kern van Lokeren, op nauwelijks tien minuten wandelen van het eigenlijke stadscentrum! Dit natuurgebied van 20 ha is gelegen op de linkeroever van de Durme, tegenover het stedelijk zwembad en de Sportlaan. De meersen langs de Durme hebben hier grotendeels hun historisch uitzicht behouden met weinig beplantingen in de vlakte, fraaie vochtige hooilanden en daarnaast een aantal rietveldjes. Van daaruit kwamen we het Verloren Bos binnen. En zo was de cirkel rond. Door het mooie weer was het echt genieten geblazen.
Zondag ben ik gestart in mijn eigen dorp De Klinge met de 9 km lange Tweelandenwandelroute.
Deze wandelroute loopt door de grensstreek van De Klinge die in de geschiedenis haar eigen plaats heeft verdiend. Niet alleen omdat er vroeger heel wat smokkelaars actief waren, maar ook om de aanwezigheid van de Spanjaarden die een fort hadden op het Spaans Kwartier. In de streek werd strijd geleverd tussen protestanten en katholieken, een strijd waardoor een grens werd getrokken tussen het Waasland en Zeeuws-Vlaanderen. Deze woelige tijden hebben plaats gemaakt voor rust en mooie natuur. Een mix van vroeger en nu is kort gezegd wat de Tweelanden Wandelroute te bieden heeft.
De wandeling van 9 km vertrekt aan de polyvalente zaal De Klingenaar in de Kieldrechtstraat. Daar is ook een ruime parking waar men zijn wagen kan parkeren. De wandeling loopt, zoals de naam doet vermoeden, door België en Nederland, door De Klinge en Clinge. Je wandelt door een ronduit prachtige streek met bossen, waterputten, dijken, en nog eens bossen, de Witte Bergen en rond de Kriekeputten, ook gekend als de Weelkens. Deze weelkens ontstonden in 1592 na een dijkbreuk. Aandachtige wandelaars zullen ontdekken dat er nu een hele habitat is voor zeldzame fauna en flora. Her en der leer je zelfs nog wat bij over de legende van Reynaert de Vos. Op de route passeer je vijf gietijzeren genummerde grenspalen, die in 1839 werden geplaatst. Die duiden de grens tussen het Waasland en Zeeuws-Vlaanderen aan.
Dit weekend ben ik begonnen aan een nieuw project. Volgende zomer wil ik immers een wandeltrektocht maken met de rugzak. Omdat ik geen grote wandelaar ben, start ik nu al met de fysieke voorbereiding. Jullie zullen mijn wekelijkse voorbereidingstochten van nabij kunnen volgen op deze blog. De fiets zweer ik niet af, maar ik ben even toe aan een andere uitdaging.
