Het goede fietsweer van de voorbije dagen zorgt voor de nodige kriebels om erin te vliegen. Na het leuke verjaardagsfeestje van Bart, Ronny en Alex sta ik om tien uur toch paraat om aan een tocht van 82 km te beginnen. Vandaag heb ik zin om "Schipper mag ik overvaren" te spelen. Ik ben vast in één van mijn vorige levens visser of veerman geweest, want ik heb iets met water. Zet mij op een overzetbootje en ik leef helemaal op. Zet mij een uur of meer op een boot en ik word helaas zeeziek. De eerste etappe leidt mij van ons vertrouwd fietspad naar Vrasene langs "De Vaart" zoals we deze kanaaltjes (?) noemen. Daarna gaat het richting Beveren en Kruibeke langs autoluwe straatjes door de polders. In Kruibeke ligt de eerste overzet te wachten naar Hoboken. Dit is een vrij grote boot, die in de week voornamelijk wordt gebruikt door leerlingen en arbeiders en in het weekend door de vele dagjestoeristen. Al gauw bereiken we de overkant. Voor een plattelandsmens als ik kan het contrast niet groter zijn. Van een groene linkeroever van de Schelde naar een grauwe en geïndustrialiseerde rechteroever. Ik zou daar jammer genoeg nooit kunnen wennen, denk ik. Via rusitige fietswegen gaat het dan verder richting Hemiksem. Dit is een mooi stukje van de LF2-route. Je wordt dan geleid naar het Kallebeekveer, waar je kan overzetten naar Bazel, maar ik ben daar gewoon rechtdoor gereden, richting Schelle. Daar kan je het veer naar Wintam nemen. En dat heb ik ook gedaan. Zo kwam ik aan de indrukwekkende zeesluis van Wintam. Daar was het even zoeken om de sluis op de juiste plaats over te rijden. Meteen daarna deed ik de schrik van mijn leven op. Net toen ik over de sluis reed, begon de bel te rinkelen en moest ik zo snel mogelijk de sluispoorten verlaten. Het hek was zich al aan het sluiten toen ik aan de overkant kwam. Er werd dan ook nog iets omgeroepen, maar daar verstond ik geen woord van. Wilde de sluiswachter mij aanmanen om goed door te fietsen ? Ik weet het niet. Maar mijn hart stond alleszins stil. Bekomen van de schrik, kon ik even later verder fietsen richting Temse. Je rijdt kilometerslang langs de Schelde en passeert ook Rupelmonde, de geboortestad van Mercator. Net voor de brug van Temse had ik nog een ontmoeting met Tom Van Hooste, één van onze beste veld- en afstandslopers ooit in België, maar een heel bescheiden en toffe man. Ook Irina zijn vrouw is een vlotte dame. Zij hebben lange tijd in onze straat gewoond, maar zijn nu verhuisd naar Stekene. Toch blijven zij geïnteresseerd in de atletiekexploten van mijn oudste dochter, Evelien. En telkens Tom haar ontmoet, krijgt ze een heleboel goede raad mee. Tom jong, we hopen je nog dikwijls tegen te komen op de atletiekvelden als trainer en begeleider. Met een goede vijftig kilometer op de teller, was het dan tijd om even een terrasje te gaan doen. Het Sas, net voor Weert, is daarvoor een goede locatie. Na de welgekomen verfrissing, ging de tocht verder tot aan het Veer naar Driegoten in Hamme. Hier moest ik even denken aan mijn jeugd, toen er hier nog werd overgezet met een houten roeiboot, waarmee maximum 10 fietsen meekonden. Wat hebben we toen toch een lol gehad. Enkele kilometers verder ligt dan de overzet naar Tielrode. Als je Tielrode nog maar net bent binnengereden, wacht je een heel steile beklimming, een korte kuitenbijter. Meteen daarna rijd je door het natuurgebied: De Roomakker. Dit is een mooi voorbeeld van herbestemming van oude kleiputten van steenbakkerijen. Daarna liep de tocht naar het centrum van Sint-Niklaas. Vandaaruit keerde ik langs de oude spoorweg terug naar De Klinge. Het was weer een dagje genieten op de fiets. De gebruikte knooppunten: 80, 81, 74, 72, 71, 2, 5, 6, 7, 50, 47, 48, 48, 49, 42, 43, 33, 32, 70, 30, 34, 31, 54, 1, 2, 3, 5, 6, 91, 77, 76, 44, 45, 36, 83, 82, 81, 80
Vandaag opnieuw het stalen ros van stal gehaald. Het werd tijd na die lange periode van kou en barre weersomstandigheden. Maar vanmorgen straalde de zon aan de hemel. Snel een tocht van 84 km uitgestippeld richting Terneuzen. Uiteindelijk werden het er 94 door de verwarrende opstelling van bordjes in Terneuzen. Eerst leidde de tocht naar de binnenstad van Hulst.(foto 1) Langs de Dubbele Poort was ik snel de stad weer uit. Al snel fiets je dan midden in de polder voorbij typische Zeeuwse boerderijen. (foto 2) Daarna richting De Luntershoek (foto 3) . Dit blijft een prachtig natuurgebied. Kilometerslang wordt het landschap gedomineerd door kreken en welen. Het grote grasveld (prachtig gelegen en onderhouden) in Schapenbout was vandaag de perfecte picknickplaats. Schapenbout is een piepklein gehuchtje, maar vast zalig om er te wonen. Daarna ging het noordwaarts door Magrette en Spui richting Terneuzen. Voor je Terneuzen nadert, rijd je door een park langs een zijarm van de Schelde. (foto 4) Wat een prachtige intrede van de stad. Aan restaurant De Kreek was het even zoeken naar de juiste weg. En even verderop moet je zelf proberen op de Scheldedijk te geraken, want de knooppuntbordjes geven niet duidelijk aan hoe je moet rijden. Eens bovenop de dijk (foto 5) kan je genieten van de weidsheid van de Schelde. Zeil- en motorboten, vrachtschepen en binnenschepen varen af en aan. Je krijgt tijd genoeg om ervan te genieten, want je rijdt een heel eind langs de Schelde. Daarna moet je goed uit je doppen kijken, want in Terneuzen is het heel druk aan de sluizen. Verschillende bruggen staan open, maar even een eindje om rijden en over een andere brug rijden en je zit snel weer op het goede spoor. Hier zie je pas goed wat voor mastodonten er rond varen. Vervolgens reed ik via Hoek naar Philipine. (foto 6) Een gezellig dorpje waar één ding centraal staat, namelijk het consumeren van mosselen. Je vindt er het ene mosselrestaurant naast het andere. Vandaag was het er heel rustig omdat het mosselseizoen voorbij is, maar midden in het seizoen kan het er heel druk zijn. Tijd om een terrasje te doen ! Daarna ging het via Sas van Gent naar Axel. Dit was het minst interessante deel van de route, omdat je door industrieterreinen moet rijden. Maar al snel rijd je het gezellige Zuiddorpe binnen. Enkele kilometers verder wachtte er een verrassing van formaat. Ik kwam er midden een natuurpark "De Spaanse linies" terecht. (foto 7) Daar zie je mooi educatief uitgewerkt waar de forten stonden om de Spanjaarden tegen te houden en hoe gebruik werd gemaakt van het water er rond. Wel opletten dat je de sticker van de LF-route 38b niet mist, want anders rijd je een heel eind verkeerd. Je moet echt de dijk op tussen de grazende schapen. Via Sint- Jansteen bereikte ik dan snel de Klingse bossen. Het was weeral een heel mooie rit. De knooppunten: 50, 49, 47, 46, 45, 44, 43, 42, 73, 29, 28, 25, 17, 16, 15, 12, 13, 24, 79, 72, 70, 71, 74, 75, 77, 78, LF38b.
Wat een prachtig weer vandaag. Een stralende zon en een behoorlijke temperatuur zorgde ervoor dat ik vandaag een tocht heb gemaakt van 70 km. Om de GPS uit te testen ging ik richting Nederland. Het werd een prachtige tocht langs dijken, verkeersluwe banen en kilometers naast een dijk tegen de Schelde. Alleen de boeren waren druk aan het werk op hun land, wat er wel voor zorgde dat je hier en daar goed uit je doppen moest kijken voor die maxen van tractoren. Alleen de wind was een echte spelbreker. Van Clinge naar Emmadorp was het bijna heel de tijd wind op kop. Het cafeetje : Het verdronken land in Emmadorp was dan ook een welgekomen rustpunt. De heerlijk schuimende warme chocomelk smaakte verrukkelijk. De lekkere warme appeltaart die ik er al vaak heb gegeten, heb ik nu maar gelaten voor wat ze was, want anders waren de verbruikte calorieën er al weer direct bij. Vanuit Emmadorp liep de tocht dan enkele kilometers langs de Scheldedijk tot in Kruispolderhaven,snel met de wind in de rug. Daarna was het weer grotendeels wind op kop tot in Kloosterzande. Dan weer naast de Schelde tot in Griete. Je kon nog net de top van de grote schepen boven de dijk uit zien priemen. Bij minder winderig weer is het prachtig om even te voet tot boven op de dijk te gaan. Er zijn genoeg plaatsen waar je dat kan doen. Daarna ging het langs binnendijken richting Zaamslag. Een gezellig dorpje met enkele mooie winkels. En dan kwam het mooiste stuk eraan. Vanaf Luntershoek tot aan de rand van Hulst heb je een prachtig stuk natuur. Je rijdt daar bijna continu naast water. Dit zijn wêêlen of wielen. (achtergebleven kreken na een dijkdoorbraak) Ik heb hier al regelmatig gefietst, maar ik blijf het zo prachtig vinden. Daarna nog even Hulst binnengefietst. Dit stadje heeft heel veel van zijn gezelligheid ingeboet. Aan de kant van het 's Gravenhofplein staan heel wat winkels leeg. Ze zijn onteigend en moeten worden afgebroken. Daarna zullen er appartementen gebouwd worden. Dit zal de charme van de binnenstad zeker niet ten goede komen. Vandaag heb ik volgende nummertjes bij elkaar gefietst : 50, 61, 63, 64, 65, 59, 55, 13, 17, 11, 19, 10, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46 , 47, 49, 50.
Vandaag was het de bedoeling om een 70-tal kilometer te fietsen. Aanvankelijk was Hamme de bestemming, maar de wind besliste er anders over, want doorrijden met meewind en terugkomen met tegenwind was met dit weer geen optie. Daarom werd Emmapolder het doelwit. De eerste zes kilometer richting Sint-Gillis Waas werden gedragen door de zijwind, maar eens richting Vrasene langs de watergang gedraaid werd het snel duidelijk dat het een zware rit zou worden door de wind op kop. Richting Meerdonk kon ik nog wat verpozing vinden beneden de dijk, maar eens de polder ingedraaid richting Kieldrecht was het stampen. Een warme chocomelk in het centrum van Kieldrecht bracht even verpozing, maar de koude temperatuur zorgde ervoor dat de tere spieren in mijn rug en nek compleet begonnen te verkrampen. Daarom besloot ik dan maar om via Nieuw-Namen en Clinge de thuishaven op te zoeken om daar languit in de zetel te genieten van de exploten van Fabian Cancellara. Man, man wat een atleet !
Met nog maar 700 km op de teller in het jaar 2010 begin ik mij stilaan zorgen te maken over mijn fietsconditie. Het lange en zware winterweer is daar natuurlijk de oorzaak van. Daarom stippelde ik aan de hand van de CD-rom met alle fietsknooppunten in Vlaanderen een tochtje uit door ons eigen Waasland. De oude spoorweg van De Klinge naar Sint-Niklaas bracht mij naar het centrum van deze stad. Langs de prachtige brede fietspaden die de hele stad doorkruisen (wat een verschil met vroeger toen ik daar in mijn jonge jaren nog naar school ging en de stad doorfietste met een groot gevaar voor lijf en leden) maakte ik dan de verbinding met het fietspad langs de spoorweg naar Belsele. Van daaruit fiets je op een snelle en rustige wijze naar de prachtige Heide van Waasmunster en op dijken langs een oude arm van de Durme. (foto 1) De toeristen genoten er ook van het eerste zonnetje want de terrasjes zaten stampvol. Vervolgens liep de route door de Durmemeersen. Wat een prachtige rietkragen ! (foto 2) Langs smalle veldstraatjes en verkeersluwe baantjes naderde ik al snel Lokeren. Dat merk je door het aanzwellend geluid van de E17 op de achtergrond. Toen ik onder de brug van de E17 doorreed, kwam ik in het natuurreservaat: Het Molsbroek.(foto 3 en 4) Het is wel een vreemd gezicht als je hier voor de eerste keer komt, want naast de file op de E17 en de bijhorende industrieterreinen ligt hier een schitterend natuurgebied. Ik heb dit al regelmatig bezocht met het 3e en 6e leerjaar van onze school, maar als voetganger heb je toch minder een zicht op de uitgestrektheid van dit gebied. Eens Het Molsbroek door, kom je in het midden van de stad Lokeren terecht, maar je hoeft alleen maar de baan te kruisen om verder te fietsen langs de Durme. Die voert je via de Daknamse Meersen naar de immer stille en oh zo landelijke dorpskern van Daknam. (foto 5) Van daaruit liep mijn tocht verder naar Sinaai. Op de scheiding van Daknam en Sinaai, reed ik toevallig voorbij het huis van één van mijn talrijke oudleerlingen: "De Nico" . De Nico is zo één van die mannen die je nooit meer vergeet. Een geweldige kerel ! Als slimste van de klas koos hij na de lagere school voor een opleiding in de biotechnische richting. Want alles wat met natuur te maken had, was zijn dada. Hij heeft meerdere collega's verblijd met een diertje dat tijdens de les vanuit zijn mouw kwam piepen of vanop zijn bank aandachtig de les meevolgde. Dat had hij dan 's morgens snel meegesmokkeld naar school. Maar van de Nico kon je dat hebben. Na zijn middelbare school ging hij filosofie studeren, ook echt iets voor hem, en hij studeerde met glans af als filosoof. Of hij dat beroep ooit heeft uitgeoefend weet ik niet, maar nu is hij boomchirurg. Vast en zeker een schitterend vakman ! Na dit intermezzo liep mijn tocht verder tot in Puyvelde om via het Helsvuur op de Luitentuit terecht te komen, opnieuw grondgebied Sinaai. Via landweggetjes kwam ik ineens terecht langs de Stekense Vaart. Wat een mooi fietspad ligt daarnaast ! Al kronkelend reed ik dan via de Tragel terug het oude spoorwegpad op richting huis. Op 76 km stond mijn kilometerteller stil. Moe maar tevreden dat die benen weer eens goed konden draaien.
Vorige zomer ontmoette ik in Hoegaerden een man die heel bevlogen vertelde over de ronde van Nederland. Toen rijpte al het idee om deze tocht in 2010 te doen. Lydie, een sportieve en vooral fietsende collega,sprong meteen op de kar om mijn metgezel te worden op deze tocht. Tijdens de kerstvakantie gingen wij op zoek naar het boekje waarin de ronde beschreven staat. Wij bestelden ook snel de basiskaarten voor de LF-routes in Nederland, want die zijn uiteraard onmisbaar. Het infoboekje werd in een mum van tijd verslonden door ons allebei en we zagen het al helemaal zitten. Tijdens de krokusvakantie hebben we dan onze tocht opgesplitst in 17 deeltrajecten (gemiddeld 70 km per dag) en onze overnachtingen geboekt. We maken voor het grootste deel gebruik van adressen van Vrienden op de fiets, gecombineerd met enkele bed and breakfasts. Omdat we ook twee dagen naar Terschellingen willen, zullen we daar de jeugdherberg verblijden met een bezoekje. De deeltrajecten uitzetten met de fietsknooppunten en op kaart is een fluitje van een cent met de routeplanner voor recreatieve fietsers op fietsplatform.nl. En dankzij mijn man die een echte techneut is, zullen we via die site ook al onze routes kunnen omzetten in GPS-tracks zodat we met onze fiets-GPS geen vrouw-eigen oriëntatieproblemen zullen hebben. Dit zal een werkje worden voor de komende paasvakantie.
Vorige zomer ben ik voor de eerste maal in mijn 47-jarige leven op fietsvakantie geweest. Een boekje over de "Vlaanderen fietsroute" in de boekhandel wakkerde mijn goesting aan. Na een intense voorbereiding: opsplitsen van de route in deeltrajecten, uitzetten van de deeltrajecten in knooppunten met de handige CD-rom 'Vlaanderen fietskaarten', het boeken van bed and breakfasts, jeugdherbergen en trekkershutten als overnachtingsplaatsen en last but not least het aanschaffen van een degelijke trekkersfiets en zeer goed waterdichte fietstassen trok ik dan op pad. Het prachtige weer en de schoonheid van Vlaanderen zorgden voor een onvergetelijke ervaring. En ... de wetenschap: Het was de eerste fietsvakantie maar zeker niet de laatste.
Ik heet jullie allemaal van harte welkom op mijn blog. Hiermee wil ik jullie een kijkje gunnen in de voorbereiding van mijn fietsvakantie tijdens de maand augustus. Ik ga samen met een collega de Ronde van Nederland fietsen . De bedoeling is dat er later ook een verslag van onze vakantie op de blog komt, met eventuele foto's en interessante links.
