Tijdens het weekend van Onze- Lieve- Heer Hemelvaart hebben we met de familie vier dagen in Noord-Beveland vertoefd. De weergoden waren in tegenstelling tot vorig jaar wel bij ons en we hebben dan ook 240 km gefietst in vier dagen. De Zeelandbrug, de Oosterscheldekering, Zierikzee, Kortgene, Veere, Middelburg, Domburg, Collijnsplaat, Cats, Onze-Lieve Vrouwepolder en nog zoveel meer mooie plaatsjes hebben we vereerd met een bezoekje. We hebben er echt van genoten en de foto' s spreken dan ook voor zich. Wat blijft ons bij van deze vierdaagse ? - Het perfecte verblijf in Hotel De Kroon in Wissekerke. - Het supporteren voor de renners van de ronde van Noord-Beveland met een speciale vermelding voor Ko De Koeman in de tijdrit. - Het prachtige Veere, Domburg en Middelburg. - De opnames van een film in het authentieke Zierikzee dat voor de gelegenheid was omgetoverd in Amsterdam. - De schitterende duinen en autoluwe wegen waarvan we gebruik mochten maken. - Cats , het kleinste dorpje van Nederland. - Het prachtige fietsweer.
De mooiste dag van de week op weergebied inspireerde mij om een tocht van 105 km uit te stippelen. Een lekker zonnetje laat mij steeds verlangen naar water, dus vandaag zou het niet anders worden, namelijk een tocht naar het land van Stille Waters.Vanuit De Klinge reed ik naar Temse, een dorp van waaruit je prachtige fietstochten kunt maken . Via de dijk langs de Schelde reed ik bijna tot in Willebroek. Het was druk langs de Schelde, met de hordes wielertoeristen en mountainbikers die startten vanuit Bornem. Gelukkig waren het geen wielerterroristen en passeerden recreatieve fietsers en mannen en vrouwen met blitse wieleruitrustingen op peperdure fietsen elkaar op een veilige manier. Vanuit Willebroek bolde ik via verlaten dorpjes en gehuchten naar Ruisbroek. Hoewel het de dag was van de moeder van alle verkiezingen was er toch weinig beweging op straat te bespeuren. Daarna ging het richting Puurs, Branst en Bornem. Via de Schelde vervolgde ik mijn weg naar Moerzeke Kastel. Aan de overkant van de Schelde lagen Mariekerke, Sint- Amands en later ook Baasrode te blinken in de zon. De grote aankondigingsborden herinnerden me eraan dat de Palingfeesten in het Pinksterweekend en de folkloristische vissersdag het laatste weekend van juni in Mariekerke alweer dichterbij sluipen. Die twee evenementen zijn beslist de moeite waard om aan te grijpen om dit gezellige dorpje een bezoek te brengen. In Kastel wordt het landschap beheerst door prachtige dijken met hoge populieren als windvanger in de Wase open vlaktes en oude knoestige knotwilgen die de waterhuishouding van de weiden en akkers op peil proberen te houden. Een typischer beeld van het Soete Waasland bestaat er niet. Uiteindelijk kwam ik via omwegen in Hamme uit . Tijd voor een thee met wat extra's in de afspanning aan de molen de Grote Napoleon. Dat smaakte. Daarna reed ik voorbij de atletiekpiste van AC Hamme. Daar was het een drukte van jewelste op de jeugdmeeting van een van onze bevriende atletiekclubs. Tijd om Evelien en Veerle die daar een groep jeugdatleetjes begeleidden bij hun eerste stappen in de grote atletiekwereld een bezoekje te brengen en een babbeltje te slaan met de vele mensen die ik al jarenlang ken. Via de Mirabrug reed ik dan naar Waasmunster en Belsele om via Sint- Pauwels en de Roomanmolen in Kemzeke aan de Twistkapelletjes uit te komen. Die kapelletjes waren de plaats waar we elkaar steeds opwachtten om naar school te rijden toen we naar de middelbare school gingen. Misschien vragen jullie zich af vanwaar deze gekke naam voor twee kapelletjes komt. Wel: Tot het begin van de 19e eeuw stond er een boomkapelletje op het grondgebied van Kemzeke, maar de giften werden uit de offerblok gehaald door de kerkmeesters van Sint- Pauwels. Het armenbestuur van Kemzeke was hiermee niet akkoord en er ontstond een conflict tussen beide gemeentes over de opbrengsten. De vergevensgezinde pastoor van Sint-Pauwels bracht de offergelden naar Kemzeke , maar daar waren de kerkmeesters van Sint-Pauwels niet mee akkoord en zij bouwden een tweede kapelletje op het grondgebied van Sint-Pauwels. Sindsdien staan de twee kapelletjes als twee kemphanen tegenover elkaar en worden ze de Twistkapelletjes genoemd. Via de betonnen weg door de boomgaarden ging het dan richting de wijk het Hol en het Kalf om zo opnieuw in De Klinge aan te komen met 105 km op de teller met alweer een mooie tocht op mijn conto.
Zeeuws - Vlaanderen, natuurpracht in mijn achtertuin.
Deze morgen liep de wekker al om 7 uur af, want ik wilde de kaap van de 100 km ronden vandaag. Aanvankelijk wilde ik vanuit De Klinge naar Leuven fietsen, maar onze teergeliefde NMBS maakt het bijna onmogelijk om met de trein terug te keren naar Sint-Niklaas. Ik had dan wel zin in een ritje met de Schelde als leidraad, maar koos deze keer voor onze noorderburen en de Westerschelde. En wat voor een tocht zou het worden. De hele dag heb ik over dijken gereden, met een prachtig zicht op de polders of op de rivier. Genieten !
Via ons bos reed ik richting Hulst. Daar reed ik langs een helemaal andere kant het gezellige stadje uit, dan wat ik gewoon ben. Zo kwam ik aan de Brug, een prachtige school voor kinderen met een beperking. Hun aanpak kan echt als voorbeeld dienen voor het bijzonder onderwijs. Net voorbij de school draaide ik een schitterende lange dijk op, de Moerschansdijk. Hier had ik nog nooit gereden, maar hij zit opgeslagen in de map "prachtige plekjes in Zeeuws- Vlaanderen" . Zo kwam ik uit in het gehucht Zandbergen. Van daaruit ging het naar Graauw en Paal. Even voorbij Paal kwam ik een probleem tegen. De weg naar Perkpolder was versperd voor doorgaand verkeer en ik had even niet goed opgelet waar de gele borden stonden die ik als fietser moest volgen. Maar ik heb daar al zo vaak verkeerd gereden (Ik heb daar zeker al drie keer hetzelfde bord gemist en nog onthoud ik het niet.) dat ik ondertussen wel weet dat ik via Kloosterzande weer op de goede weg kom, met de nodige extra meters natuurlijk. Daarna volgde ik de prachtige Scheldedijk verder tot aan de Griete. Uiteraard stopte ik af en toe om boven op de dijk te klauteren en een blik te werpen op de Westerschelde. In het gezellig cafeetje De Griete was het tijd voor een terrasje. Na een lekker vers kippensoepje met brood was de inwendige mens een beetje gesterkt en kon ik weer verder tot op de dijk naar Terneuzen. Op een bankje at ik mijn boterhammen op met zicht op de Schelde die er heel rustig bij lag. Een groot schip en twee binnenschepen was de enige beweging die te zien was. Dan was het even opletten om Terneuzen uit te geraken. Gelukkig stond er maar een brug open aan een sluis, zodat ik snel weer op de juiste route zat. Aan die sluis zag ik ook de eerste vakantiefietsers van dit jaar. Het waren Fransen uit de buurt van Lille en Parijs. Madame was blij dat ze een vrolijk babbeltje kon slaan, terwijl de mannen een lekke band moesten herstellen. Daarna ging het richting Sas van Gent. Een mooie route, alleen af en toe ontsierd door de industrie van Terneuzen, Sluiskil en Sas van Gent. Jammer dat die industrie zo dicht bij de woningen ligt. Nadat ik het kanaal Gent-Terneuzen overgestoken was, ging het weer recht de polders in richting Axel. Nu ben ik al zo vaak door Axel gereden dat ik het bijna met mijn ogen toe kan, maar toch miste ik een knooppuntbordje. Waarschijnlijk omdat ik meestal vanuit de andere richting kom. Toch heb ik mij de omweg niet beklaagd, want de route over de dijken was zo mooi. En ... ik heb meteen ook een cafeetje ontdekt dat ik nog niet kende. Het terras is goedgekeurd hoor van de Bourgondier. Daarna ging het richting Hulst en de Klingse bossen om zo met 100,6 km op de teller de oprit op te draaien. Moe, maar voldaan.
De knooppunten : 80,50,52,49,62,66,67,59,16,9 (omleidingsbordjes volgen of centrum Kloosterzande doorrijden en dan de 11 volgen tot je weer op de 18 komt), 18, 10, 40, 28, 25, 26, 27, 20, 21, 24, 79, 72, 70, 71, 74, 43 (Als je hier een bordje mist, gewoon rechtdoor rijden tot je een wegwijzer naar Hulst voor fietsers ziet . Die rode wegwijzers blijven volgen tot je weer op de 45 uitkomt.), 44, 45, 46, 47, 49, 52, 50, 80.
Dit weekend is door andere verplichtingen de fiets niet van stal gekomen, maar dat wordt goedgemaakt tijdens het verlengd weekend van 1 mei. Wel heb ik dit weekend ons ticket voor de TGV van Bordeaux naar huis geregeld na onze fietsvakantie. Een fiets meenemen op een TGV van Frankrijk naar Brussel is onmogelijk, behalve als je hem demonteert en in een hoes of kartonnen doos stopt. Maar dat zien wij niet zitten omdat we onze fiets nog nodig hebben voor de rit van het station van Sint-Niklaas naar De Klinge . En ik zie Sandra en mezelf ook niet met de fietsen in een hoes of doos en bijhorende fietstassen sleuren over het perron en al zeker niet 1 of 2 keer overstappen. Dus, dan maar even de trukendoos opentrekken: een ticket boeken van Bordeaux naar Lille Europe op een TGV waar fietsen toegelaten zijn. In Lille 500 m fietsen naar het station Lille Flandres en daar de rechtstreekse IC- trein nemen naar Sint- Niklaas. Zo geraken we ook thuis.
Schitterend fietsweer vandaag: niet te warm, niet te koud, en een fijn zonnetje tot 4 uur. Dus al vroeg deze morgen het stalen ros van stal gehaald voor een tocht van 85 km naar Klein-Brabant, de streek rond Bornem.Sint-Niklaas doorfietsen ging supervlot . Ik denk dat ik in de binnenstad geen 5 auto's ben tegengekomen. Ook het Waasland Shopping Centrum lag er verlaten bij. Heel wat anders dan op een gewone weekdag ! Via het natuurgebied de Roomacker zag ik al snel Tielrode in de diepte liggen. Even doorzetten tot aan de dijk en meteen het veer op. Wat een timing ! De vaart zat er flink in en ik stond dan ook vliegensvlug in Hamme Driegoten. Daar was het even wachten op de volgende overzet naar Weert. De tijd werd gedood met een babbeltje met enkele andere fietsers en de promo-mensen die in 2 tenten propaganda maakten voor de Schelde- en Rupelstreek. Vandaag kon je trouwens voor 2 euro 3 kwartier op de Schelde varen met de milieuboot. Daar werd alvast gretig gebruik van gemaakt door de dagjestoeristen. Via het pittoreske Weert kwam ik in Branst terecht. Ook gezellig hoor. Dan liep de tocht verder door Bornem naar Puurs. Ik fietste er op wegen waar ik voor zover ik me kan herinneren nog niet gefietst heb. Maar het was schitterend ! Via autoluwe wegen peddelde ik opnieuw de Scheldedijk op net voorbij Wintam. Daar kon ik een blik werpen op de indrukwekkende zeesluis, maar ik liet ze rechts liggen en stoomde door naar het veer naar Rupelmonde. Dit gezellige dorpje zie je al van ver aan de overkant van de Schelde liggen met de kenmerkende kerk en de toren waar Mercator gevangen heeft gezeten. Eens overgestoken sta je na een klimmetje snel in het centrum van "Repmond". Mercator staat fier op zijn sokkel te kijken naar de voorbijgangers. Sneller dan verwacht kreeg ik het kasteel van Wissekerke in Bazel al in het vizier. Tijd voor een terrasje in het prachtige dorpscentrum. Dan fietste ik krinkeldewinkel door Kruibeke, Melsele, Beveren en Vrasene om via de watergang richting De Klinge te bollen. De oude vertrouwde spoorweg was mijn begeleider op het laatste stuk. Met nog een blik op de schapen die op een natuurlijke wijze de Stropers begrazen kon ik weeral tevreden zijn over deze mooie tocht.
Een weekje voorproeven van Frankrijk in de Provence
We zijn net terug van een weekje in de heerlijke Provence. Toch even voorproeven van de gastvrijheid, gezelligheid, het lekkere eten en de vriendelijke bevolking bij onze zuiderburen, kwestie van oefening voor deze zomer. De fietsen hebben we deze keer thuisgelaten en we hebben er een culturele vakantie van gemaakt. De foto's spreken voor zich. Morgen vlieg ik er in om voor de fietsvakantie echt te gaan trainen.
De arena in Saintes-Maries de la mer met op de achtergrond het prachtige Romaanse kerkje. Les tauraux stalen de show door de studenten- matadors te volgen over de boarding.
Het ornitologisch park in Saintes- Maries de la mer met zijn prachtige bewoners. De flamenco's lieten een onvergetelijk beeld achter op ons netvlies.
In het park van Paul Ricard midden in de Camargue konden we deze fotogenieke bever spotten.
De arena in Arles beheerst het stadsbeeld van dit gezellig stadje.
De maan boven de Middellandse Zee .
Een pareltje van een Romeins aquaduct in the middle of nowhere.
Les Baux de Provence, massatoerisme zelfs in de Paasvakantie.
Aigues Mortes, een schitterend voorbeeld van een ommuurde middeleeuwse stad.
Sete, ook de zee moet je gezien hebben he.
Fontaine de Vaucluse, de bron van de Sorgue, onpeilbaar diep.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets op de blog heb gezet. Ondertussen is de voorbereiding voor de fietstocht naar Bordeaux van deze zomer volop gestart. De klassieke voorbereidingsritten worden afgewerkt. Hieronder enkele sfeerbeelden van het Zeeuwse landschap en het Waasland van de voorbije weken. Volgende week trekken we er een week op uit naar de Middellandse Zee, maar daarna probeer ik jullie weer wekelijks op de hoogte te houden van de prachtige tochten die ik in het weekend maak. De planning naar Bordeaux is af, de overnachtingen geregeld. Straks verschijnt de planning op de blog. Veel leesgenot.
Deze zomer fiets ik zoals jullie al weten met Sandra van De Klinge naar Bordeaux. We volgen een deel van de route naar Santiago de Compostella. Omdat we allebei cultuurliefhebbers zijn en 'wreed' geïnteresseerd zijn in geschiedenis maken we er ook een culturele vakantie van. Dat wil zeggen dat we de dagafstanden bescheiden houden en de prachtige steden die we passeren als Doornik, Cambrai, Chartres, Saint-Quentin, Noyon, Poitiers, Tours enzovoorts de nodige aandacht zullen geven.
Hier volgt de planning: Dag 1 : De Klinge - Pollare 79 km Dag 2: Pollare - Doornik 62 km Dag 3 : Doornik - Cambrai 64 km Dag 4: Cambrai - Seraucourt - le- grand 61 km Dag 5: Seraucourt - Moyvillers 78 km Dag 6: Moyvillers - Hénonville 63 km Dag 7: Hénonville - Condé - sur- Vesgre 76 km Dag 8: Condé - sur- Vesgre - Chartres 40 km Dag 9 : Chartres - Cloyes-sur-le-Loir 69 km Dag 10: Cloyes-sur-le-Loir - Chateau- Renault 66km Dag 11: Chateau- Renault - Tours: 40 km Dag 12: Rustdag in Tours Dag 13: Tours - Ingrandes 72 km Dag 14: Ingrandes - Poitiers 46 km Dag 15: Poitiers - Melle 66 km Dag 16: Melle - Saintes 79 km Dag 17: Saintes - Montalivet-les-Bains 70 km Dag 18: Montalivet-les-Bains - Salaunes 84 km Dag 19: Salaunes - Bordeaux 30 km
Vandaag hadden Sandra, mijn fietsmaatje en ik afgesproken om eens rond de tafel te gaan zitten voor onze fietsvakantie van deze zomer. De bestemming is Bordeaux. Wij zullen een deel van de route naar Compostella volgen tot in Lacanau- Ocean. Van daaruit nemen we dan de voie verte naar Bordeaux centrum. De route is gepland, de overnachtingen zijn bijna in orde. Als alles definitief is, verschijnt de planning op de blog. We hebben er nu al zin in.
Tien fietsloze weken ! Het lijkt veel en toch ... Ze zijn voorbij gevlogen. En ... ze waren broodnodig. Niet dat ik na onze Jutlandroute de fiets beu was, maar soms gebeuren er dingen in een mensenleven waardoor alles relatief wordt. Palliatieve zorg geven en rouwen, daar moet je tijd voor nemen. Pepe, ik mis je nog steeds, maar je vroeg ons zo snel mogelijk ons dagdagelijks leven weer op te nemen en dat probeer ik. Dus ook terug tijd nemen voor mijn passie: de fiets. In mijn foto's en mijn liefde voor de natuur blijf je in mijn gedachten, want dat was bij ons echt een raakpunt.
Het werd een korte tocht, maar een prachtige rit. De herfstkleuren kwamen zo mooi tot uiting in het Zeeuwse landschap. Mijn lievelingsplekjes als de Luntershoek en de Spaanse linies lagen er prachtig bij. Het was 43 km genieten tussen De Klinge en Axel. De foto's spreken voor zich.
De knooppunten van de 43 km lange tocht:80, 50, 49, 47, 46, 45, 44, 43, 74, 75, 77, 78, 89, 88, 80 , 50.
In navolging van onze fietstocht van deze zomer organiseren we in de warmste week van het jaar op onze school: "Music for bednet" . Onze leerlingen van het zesde leerjaar zullen een heuse discobar bemannen en plaatjes draaien op aanvraag. De opbrengst gaat integraal naar bednet, dankzij het initiatief van Studio Brussel. Ik houd jullie verder op de hoogte.
Vandaag is Tanja van Bednet op school geweest om de installatie van Bednet voor volgend schooljaar uit te komen leggen aan juf Veerle van het vijfde leerjaar. Vrijdag komt een medewerker alles opnieuw installeren op school en bij Liesje thuis zodat Liesje vanaf 2 september de start van het nieuwe schooljaar live kan beleven. Uiteraard hopen we dat ze zo snel mogelijk fysiek in de klas aanwezig kan zijn, maar deze prachtige organisatie biedt ons en Liesje weer een geweldige hulp. Dank je wel.
Ik heb geprobeerd om een filmpje op het internet te zetten van onze reis. Het zou moeten lukken om het te bekijken via deze link: http://youtu.be/Roe9YKZfgwc
We zijn weer thuis. Het is nog een heel avontuur geworden. Gisteren vertrokken we rond drie uur in Viborg. De Deense treinen rijden met veel grotere stiptheidscijfers dan de Belgische en dus stonden we al om 20 uur op het station van Padborg, meer dan twee uur te vroeg. Waarom ? Omdat we de volgende trein niet durfden te nemen uit vrees om onze aansluiting te missen. We hadden dan immers maar twintig minuten overstaptijd. Maar wat trokken we een ogen toen we in Padborg aankwamen. We dachten dat we een station zoals Antwerpen Centraal zouden treffen, maar het leek wel het stationnetje van Sinaai of Belsele. Zo klein was het ! Slechts twee perrons en om het uur eens een trein. We zaten daar helemaal alleen in een wachtzaal zonder loket die om 22 uur sloot. Rond het station was geen levende ziel te bekennen, tenzij een zwerver met zijn hond. Pas om 9 uur hadden we 100 procent zekerheid dat we wel op het juiste station zaten omdat de conducteur van een passerende trein bevestigde dat de internationale slaaptrein vanuit Kopenhagen hier stopte omdat hij hier moest wisselen van locomotief. Uit die trein stapten twee andere dames die net zo verwonderd waren als wij. Maar een heel leuk gesprek met de twee Deense dames die naar Zurich zouden sporen deed de wachttijd voorbijvliegen. Om 10 voor 10 kwam nog een jonge kerel ons vergezellen die een vriend ging opzoeken in Amsterdam, nog geen ticket had en hoopte er in Padborg eentje te kunnen kopen. Hij kwam dus ook bedrogen uit. Om 22.24 uur was het dan zover. Daar was onze slaaptrein. Onze medestanders in het klein stationnetje vonden net als wij snel hun plaats en behulpzame reizigers hielpen ons onze bagage en fiets op de trein te tillen. We hadden gereserveerde slaapplaatsen en de dame die ons gezelschap hield in de couchette was al bijna in slaap toen we binnen donderden met al onze tassen, maar ze was heel behulpzaam. Van haar hoorden we ook dat we in Hamburg nog gezelschap kregen van een medereiziger. Na een half uurtje was ons bed in orde gebracht en konden we aan onze nachtrust beginnen te denken. Dit viel vrij goed mee tot om half twee onze medereiziger in Hamburg ons kwam vervoegen. Maar snel hervatten we de slaap. Tot ... om tien voor vijf een zeer geagiteerde conducteur een ellenlange uitleg begon in het Duits en Engels. Eer we goed en wel wakker waren , was de helft van de uitleg al voorbij. We konden opmaken dat er problemen waren met de trein en dat we moesten overstappen. We kleedden ons snel aan, want ook onze medereizigers hadden meer dan de helft van de uitleg niet begrepen omdat ook zij uit hun slaap werden gerukt, en gingen op zoek naar een treinbegeleider. Wat bleek ? Onze trein moest nog drie uur wachten op de trein die uit Praag kwam en aan onze trein naar Amsterdam moest gekoppeld worden. Iemand had midden in de nacht zelfmoord gepleegd door zich voor de trein te gooien en zij hadden drie uur vertraging opgelopen. De reizigers naar Brussel, Amsterdam, Parijs ... konden in Hannover , het station waar we moesten wachten, overstappen op andere treinen. Alleen de reizigers met een fiets moesten willens nillens op de slaaptrein blijven. Zij mochten met de andere internationale treinen niet mee. Dus daar hoorden wij ook bij ! We gingen dan maar op zoek naar een heel vroeg ontbijt en wat verpozing. Ook even het thuisfront verwittigd via SMS dat we nog niet wisten wanneer we in Eindhoven zouden aankomen. Tegen kwart na 7 werden we naar een ander spoor geleid en was het nog even wachten op de koppeling met de trein. De slaaptrein probeerde onderweg nog wat tijd in te halen, maar we arriveerden in Eindhoven met een vertraging van 3 uur en 20 minuten ! Grappig was wel dat we met een bijna lege trein op pad waren en dat we met onze lotgenoten nog heel wat leuke babbeltjes hebben geslagen. Ook de treinbegeleiders verwenden ons met koffie, thee en frisdrank. Moe maar voldaan, draaiden we rond half drie de oprit thuis op ! Onderweg hebben Myriam en ik alle tijd van de wereld gehad om een evaluatie op te maken van onze tocht. We hebben er allebei heel erg van genoten. De tocht was fysiek behoorlijk zwaar, zeker de laatste dagen en de dagen met veel kilometers maar beslist de moeite waard. Jutland heeft ons hart gestolen, vooral door de natuurpracht, de puurheid en de gezonde omgeving. Geen vervuiling door grote industriegebieden en grote steden, enkel puur natuur. Ook de Deense mentaliteit spreekt ons heel erg aan. Zij zijn heel vriendelijk, helpen als je problemen hebt, vragen of ze iets voor je kunnen doen en zijn bovenal heel taalvaardig. Zij spreken perfect Engels en kunnen zich ook in het Duits uit de slag trekken en dat geldt zowel voor jong als oud. En vooral ... Zij hebben een heel open geest en een fijne kijk op de wereld. Wat betreft het eten , is de Deense keuken heel goed meegevallen. Je kan enerzijds heel lekker eten, maar anderzijds heb je ook de junkfoodkeuken. Iets tussen de twee vind je er eigenlijk niet. Wat het eten betreft denken we met het meeste smaak terug aan Arthur in Viborg. Skagen is een natuurfenomeen dat echt de moeite waard is om te zien, net als de vele Vikingsporen doorheen heel Jutland. Onze overnachtingsadressen waren prima. Maar de bed and breakfasts in Svanfolk en Skallerup Klit verdienen toch wel een speciale vermelding. Zij waren de top ! Het weer was twee weken schitterend, uitzonderlijk voor Denemarken. De eerste twee en de laatste drie dagen waren minder, maar zij maakten deel uit van the real Danish summer. En wat we zeker weten is dat we zeker nog een keer naar Denemarken terugkeren by car, om de rest van het land te ontdekken.
De foto's staan ondertussen ook op de harde schijf van de computer en zullen morgen en overmorgen op de blog gezet worden. Alvast bedankt voor jullie steun en het volgen van onze avonturen.
Deze morgen genoten we van een luxe- ontbijt in de b&b van Kevin en Ian. Onze Belgische medebewoners Greet en Erwin hadden geen woord gelogen toen ze gisteravond vertelden dat ze 's morgens verwend werden tot in de toppen van hun tenen. We lieten ons alles dan ook heel goed smaken. Toen we opstonden zag de hemel er nog blauw uit en hadden we het idee dat de wind wat was gaan liggen, maar toen we onze fietsen uit de garage haalden was het al behoorlijk aan het regenen en was er ook een sterke wind komen opsteken. Dus het regengerief maar weer uit de tassen gehaald. Gelukkig was het vannacht helemaal droog geraakt. Greet wuifde ons nog uit en wenste ons een leuke trip toe. Dankzij de uitleg van Kevin zaten we direct weer op de juiste route en we volgden een oude spoorwegroute van Svanfolk naar Hadsund. Hoewel we toen nog enigszins beschut werden door een prachtig natuurgebied langs beide kanten blies de wind keihard in ons nadeel. De spoorweg ging daarbij gestaag in stijgende lijn. Na 16 km, we hadden ondertussen al meer dan een uur gefietst, arriveerden we in Hadsund. Hier maakten we kennis met het prachtige Mariager fjord. We moesten in het centrum via een brug over het smalste deel van dit fjord. Toen we even moesten wachten voor de slagbomen omdat een schip onder de brug moest passeren , werden we bijna van onze sokken geblazen door de wind. Het gezellige stadje zag er koud, grijs en winderig uit, net als het fjord. Hoeveel mooier zou dit zijn als de zon schijnt ? Onze route volgde de Mariagerruten, een plaatselijke fietsroute, waarbij we regelmatig mooie beelden kregen van het fjord. De weg ging heel wisselend op en neer. De klimmetjes werden op het kleinste verzet genomen, onze ruggen gekromd tegen de wind. Als we al eens een stukje afdaling kregen, kwamen we geen poot vooruit, want de wind joeg ons bijna weer de berg op. Daarom moesten de afdalingen ook in een kleine versnelling genomen worden. Ondertussen laveerden we ook steeds van links naar rechts,over de rechterkant van de rijstrook om de wind de baas te blijven. We moesten alle moeite doen om onze fiets in bedwang te houden. De stukken waar we de wind van opzij kregen, waren verschrikkelijk zwaar, misschien nog zwaarder dan de delen met de wind op kop. Rond de middag kwamen we aan in het pittoreske Mariager. Letterlijk betekent dit : Maria's akker. Het was oorspronkelijk een vissersplaatsje aan het fjord. Maar het is uitgegroeid tot een aantrekkelijk historisch stadje rond een heel gezellig marktplaatsje. Het centrum heeft ook zijn middeleeuws karakter bewaard. In het centrum liggen authentiek keistraatjes en staan fraaie oude huizen. Op de marktplaats vonden we een oude herberg , die reeds bestond in de 12e eeuw en daar gingen we onze koude spieren en natte kleren toch even verwarmen en drogen. We aten er meteen onze warme maaltijd van de dag maar al op, want met het tempo dat we maar konden aanhouden door de voortdurende regenbuien en vreselijke wind, zouden we pas laat onze bestemming voor vanavond bereiken. Op de koop toe moesten we nog een hele tijd blijven schuilen, want er was weer een plensbui begonnen. Na Mariager was de weg geen meter meer plat en in de buurt van Hobro zakte de moed ons in onze schoenen. Het was al half vier, we moesten nog meer dan 30 km beuken tegen de wind in en we kwamen niet vooruit. Toen besloten we:Dit kan zo niet verder. Bij het eerste beste huis klopten we aan en vroegen we of er een station in de buurt was. De mevrouw die opendeed, begreep ons volkomen en vertelde ons dat we een vijftal kilometer moesten fietsen tot in Hobro en we daar de trein konden nemen naar Viborg. Wie ons een beetje kent, weet dat we dit niet zomaar hebben gedaan. We hadden alle meters van de route gereden, maar de wind heeft ons vandaag genekt. Als we verder hadden gedaan waren we geradbraakt toegekomen in Viborg en zouden we ver over onze fysieke grenzen heen zijn gegaan. We hebben vandaag geleerd dat als je lichaam en geest stop zeggen, je daar aan moet toe kunnen geven, ook al is het hard. Toch hebben we vandaag de kaap van 1300 km bereikt. Zo een aantal kilometers fietsen in 3 weken, daar mogen we toch best trots op zijn, vinden we. Morgen vertrekken we rond drie uur met de trein van Viborg naar Padborg zoals gepland en nemen we de nachttrein naar huis. Om 9.20 uur zullen we op 15 augustus aankomen in Eindhoven, waar Jorg met de auto klaar zal staan om ons weer naar huis te brengen. We willen alvast onze volgers bedanken, net als de mensen die ons gesponsord hebben. Een kleine bijdrage blijft trouwens nog welkom tot begin september, uiteraard voor bednet. Wat mogen jullie nog verwachten op de blog ? Donderdag proberen we een kleine afronding te geven van onze vakantie. En tegen vrijdag probeer ik de foto's en filmpje (s) op de blog te plaatsen zodat jullie een beeld krijgen van wat we hier allemaal neergepend hebben. Jullie krijgen dan ook al een tussenstand van de sponsoractie.
Bedankt iedereen om onze verhalen te lezen. Hopelijk hebben jullie er wat van genoten en tot ziens en horens in Belgium !
De nachtrust had ons heel erg deugd gedaan, want deze morgen was het landerig gevoel van gisteren helemaal verdwenen. Toen we opstonden en naar buiten keken , scheen het zonnetje en leek de wind wat te gaan liggen zijn. Ook zagen we dat vandaag de scholen in Jutland opnieuw van start gingen. Het was dan ook een drukte van jewelste op de parking en oprit van onze jeugdherberg die vlak naast een school lag. Wij gingen echter genieten van ons ontbijt en zagen dat de zwemmers van gisteren gezelschap hadden gekregen van Noorse handbalsters. Om 9 uur stonden onze fietsen vertrekkensklaar voor een tocht, onze voorlaatste al, van 75 km. Toen we naar buitenstapten begon het te regenen en we moesten meteen de regenkleding aan. Daarbij stak de wind ook weer hevig op. Maar we lieten ons niet afschrikken! We reden eerst door het gezellige centrum van Saeby. Dit was lange tijd een kleine vissershaven aan het Kattegat. Nu wordt het druk bezocht door strandgasten en mensen met plezierbootjes. We hadden meteen ook al een prachtig uitzicht op de Oostzee en zij zou heel de dag van ver of van dichterbij onze gezel zijn. Heel de dag door, kregen we schitterende inkijkjes op een zilverkleurige zee. Het weer was echter heel de dag erg wisselvallig. Wel 5 keer zijn we flink nat geworden . Een keer moesten we zelfs gaan schuilen onder bomen langs de kant voor de hagel, want een gebouw was er niet in de buurt. Tussen de buien door scheen de zon ook vrolijk en veranderde de lucht voortdurend van kleur. Van helblauw over witte wolken, tot grijze en zwarte regenwolken. Alle vesten die we bijhadden waren tegen 's avonds kletsnat. Daarnaast hebben we ook wel vijf regenbogen gezien, waarvan de laatste keer er een dubbele aan de hemel stond. De bezienswaardigheden die vandaag op de route lagen, hebben we dan ook maar gelaten voor wat ze waren. Toch hebben we weer een hele dag genoten van wisselende landschappen en veel natuurschoon. We hebben een vos in de vrije natuur zien lopen en twee herten. Ook hebben we een ontmoeting gehad met langharige koeien met grote horens waarvan twee kalfjes waren ontsnapt. Ook de klimmetjes waren weer van de partij, maar nog niet zo talrijk als wat we morgen mogen verwachten. Uiteindelijk kwamen we op ons overnachtingsadres aan: een b&b in Svanfolk. Een toplocatie, misschien wel de mooiste van heel de reis. Daar wachtte ons nog een verrassing. We ontmoetten hier de eerste Belgische toeristen in Denemarken, een heel tof koppel uit Berchem. We hebben even verbroederd met hen en onze ervaringen uitgewisseld. Nu gaan we slapen om morgen gezond en fris aan onze laatste dagtocht te beginnen. Niet te geloven dat onze 1300 km er bijna opzitten !
De morgenstond heeft goud in de mond, maar dit gold niet echt voor ons vandaag. Na de overweldigende ervaring van gisterenavond konden we deze morgen heel moeilijk uit ons bed. We hadden maar een 70-tal kilometers te fietsen en dus gunden we ons een uurtje extra nachtrust. Zodoende zaten we maar om 10 uur op onze fiets. Alleen ... we hadden niet ingecalculeerd dat na twee weken schitterend weer op dit moment een real Danish summer in het land is. Dat wil zeggen veel wind, af en toe een fikse regenbui en koele temperaturen. De eerste 23 km van onze tocht liepen door hetzelfde ruige duinengebied van gisteren omdat er maar een weg is naar Skagen. Met de wind op kop gingen we heel moeizaam vooruit. Het was al bijna middag toen we dit stukje hadden afgelegd. We vonden een mooie picknickplaats, annex kampplaats met blokhutten om te overnachten en genoten er van onze broodjes. Daarna moesten we onszelf weer in gang trekken. Het leek alsof we een decompressie hadden van al dat moois gisteren en onze benen wilden echt niet mee. Gelukkig was de weg na de duinen vlak tot in Frederikshaven . Alleen de stukken gravel zorgden voor wat gemor. Onderweg waren er ook nauwelijks voorzieningen om iets in te kopen en we waren ook vergeten dat het zondag was en dat er dus veel winkels gesloten waren. Dat komt er natuurlijk van als je bijna drie weken onderweg bent. Pas in Frederikshaven vonden we een Brugsen die open was. Daarna vervolgden we onze weg naar Saeby, de overnachtingsplaats van vandaag. We vonden daar een schitterende jeugdherberg met een prima kamer. Deze jeugdherberg wordt heel veel door Deense en Noorse sporters gebruikt om op stage te komen. Er staat een prachtig zwembad met alles erop en eraan. Er is een immens grote sporthal aan verbonden en verschillende sportvelden. Deze avond zaten er zwmmers in onze buurt. Het eten was heerlijk en we sloegen nog een leuk praatje met de kokkin. Ze maakte nog een lekker kopje thee voor ons en zo konden we vroeg naar bed voor een welverdiende nachtrust.
Vandaag beleefden we het toppunt van onze fietsvakantie ! We bereikten ons echte einddoel ! We fietsen nog een viertal dagen terug naar Viborg, maar Skagen was ons echt doel. 's Morgens genoten we van een lekker en verzorgd ontbijt en een heerlijk praatje met onze gastvrouw. Rond kwart over 8 zaten we al op de fiets, want we wilden de ruim 70 km naar Skagen zo snel mogelijk overbrugd hebben. Het weer zag er bij het opstaan oke uit, maar toen we onze fietsen optuigden, begon het te regenen. Niet heel hard, maar toch voldoende om de regenjassen aan te trekken. Tot half elf zouden we regen op ons krijgen, maar gelukkig werd het daarna droog. We reden vanaf Skallerup Klit door het enig mooie duinengebied. De flora veranderde zichtbaar door de zilte zeebries. Een deel van ons traject leidde over goed berijdbare gravelpaden door het natuurreservaat Tornby Klitplantage. Alleen de laatste kilometers moesten we een iets drukkere hoofdweg volgen tot in Hirtshals. Dit is een belangrijke vissershaven, waar ook nog schepen worden hersteld. Van hieruit kan je ook overzetten naar Noorwegen. De route voerde ons langs de haven en door het aangename centrum van het stadje. Vanuit dit plaatsje ging het dan in rechte lijn naar Skagen. We fietsten door een van de mooiste en ruigste delen van Jutland. De route liep dwars door duinen met bossen en heidevelden, stukjes veen en beekjes die in de zee uitmonden. Achter elke bocht konden we genieten van een ander uitzicht en we geraakten niet uitgekeken op de natuurpracht . Ook ons fototoestel stond niet stil. Soms waande je je in een echt maanlandschap, soms in een savanne of een Russische toendra ! Even voor Skagen reden we voorbij de Tilsandede Kirke. Dit verzand kerkje bewijst dat duinen zich voortdurend verplaatsen. Enkel de toren van dit kerkje steekt nog boven het zand uit. Hier waren filmopnames bezig. Carine werd door Myriam vergast op een echte sneeuwbal die ze van een kar met ijs had gerold die daar stond voor de opnames. Brrr... koud ! En dan wachtte Skagen op ons. Skagen is een geliefd vakantieoord bij de Denen en een plaats waar vele kunstenaars , vooral schilders wonen. Eerst reden we naar ons overnachtingsadres om onze bagage al af te zetten. Vervolgens haastten we ons naar het Skagen museum, want dat sloot om 5 uur. We wilden met eigen ogen zien hoe schilders uit Skagen de luchten en het licht op doek brachten. Na een verkwikkende douche was het tijd om een restaurantje op te zoeken. We trokken naar de haven en vonden daar het gezellige Pakhuset. Ondanks het feit dat het heel druk was in de vissershaven, een van de grootste van Denemarken. Carine at een heerlijke Fisksuppe en Myriam genoot van de mosseltjes. Aan de tafel links en rechts van ons zaten twee Deense koppels. We hadden tijdens het eten een heel aangenaam gesprek met hen. Daarna was het tijd voor het hoogtepunt van de dag en de reis! Wefietsten naar Grenen, parkeerden daar onze fietsen en trokken te voet over het strand naar de landtong die het einde van Denemarken is. Op die plaats stromen het Skagerrak en het Kattegat bruisend samen. De golven botsen letterlijk tegen elkaar op omdat de Noordzee en de Oostzee elk van een andere kant komen aangegolfd. We hebben er een filmpje van gemaakt dat we ook op de blog zullen proberen zetten vrijdag. Dit natuurfenomeen bezorgde ons kippenvel, zeker als je dit ook nog eens kan bekijken onder een prachtige zonsondergang. We werden er stil van en waren erg onder de indruk ! Eindeloos veel foto's hebben we ook getrokken alvorens terug te keren naar Grenen. Om even te bekomen van al dit schoons deden we nog een terrasje alvorens te gaan slapen. Het was al te laat om nog een berichtje op de blog te zetten, maar hiermee is het goedgemaakt.
Deze morgen geen problemen om op de route te geraken, want ze liep vlak achter onze camping. Zo kwamen we ook in het centrum van het stadje Nibe . Het ziet er nog uit als het oorspronkelijke vissersstadje waar vooral haring vandaan kwam. Kronkelweggetjes leiden langs karakteristieke lage huizen. Vanuit Nibe volgden we kilometerslang de Limfjorden, dan eens dichtbij, dan weer verder af. Maar regelmatig kreeg je er mooi zicht op. 10 km verder bolden we door Norholm, een schilderachtig dorpje met halfhouten boerderijen, dicht gegroepeerd rond het 12e eeuwse kerkje. Een 10-tal km verder naderden we een drukke stad, Aalborg. Het was even zoeken naar de juiste route, maar een behulpzame postbode toonde ons vlot waar we heen moesten. Omdat het bijna middag was en we deze avond in de middle of nowhere zouden logeren, gingen we een restaurant binnen om onze warme maaltijd al te nuttigen. Want de kaart leerde ons dat we verder niet veel gelegenheden zouden hebben om te eten. Aalborg is ook een stad die al ontstond in de Vikingtijd aan een belangrijke oversteekplaats an het Limfjord. Nu is het een belangrijke en drukke handels - , industrie- en universiteitsstad. De binnenkomst met de fiets in deze stad is prachtig. Fietspaden voeren je langs het fjord en de jachthaven, waar het marinemuseum gelegen is. Het lijkt wel Bokrijk, maar dan i.v.m. de visvangst. Even voorbij Aalborg kwamen we in Lindholm Hoje. Op de heuvel ligt de grootste blootgelegde vikingbegraafplaats uit 600 - 1000. Hier zijn 682 graven gevonden. Hiervan waren er 200 in de vorm van een schip met persoonlijke gebruiksvoorwerpen, waarschijnlijk van hoofdmannen. Het waren ook al crematiegraven. Interessant om te zien ! Hierna werd het landschap compleet vlak, tot groot jolijt van Myriam. Alleen de tegenwind op de eindeloos lange stukken was een spelbreker. Het was rijen, rijen, rijen, stoempen, stoempen, stoempen gedurende een twintigtal kilometers. Rond Bronderslev kwamen de eerste glooiingen er weer aan. We hadden ze al bijna gemist. Dan naderden we steeds dichter de oostkust van Denemarken. In de verte zag je regelmatig duinen opduiken en af en toe kreeg je ook al een glimp van de zee te zien. Zeker toen we Longstrup naderden. 1, 5 km ten zuiden van dit dorpje ligt de opnamelocatie van de film Out of Africa.Op het einde van onze route washet nog even puffen blazen . Op een heuvel zagen we Vennebjerg Kirke liggen, een mooi plaatje, maar als je er naartoe moet klimmen met de fiets een hele opgave. Het biedt wel een mooi uitzicht op de duinenstrook met een verzande vuurtoren. Dan naderden we ons einddoel Skallerup Klit. Het landschap veranderde indrukwekkend in een afwisselend duingebied met bossen, weiden en kleine beschutte valleien. Midden in deze natuurpracht lag onze schitterende B&B. Een echte toplocatie !
