Ooit had ik net als vele anderen een beste vriend. . .
Maar sinds vandaag ben ik er wel achter dat ik niets voorstel voor hem.
De laatste dagen praatte we als maar minder met elkaar en op een bepaald moment zeiden we niets meer tegen elkaar.
Maar dat heb je in elke vriendschap wel eens zo een klein dipje.
Altans dat was wat ik erover dacht.
Vandaag ben ik te weten gekomen dat hij al die tijd mij uitlachte achter mij rug, dat ik helemaal niets waard ben in zijn ogen ...
Het ergste vind ik niet dat hij mij al die tijd heeft voorgelogen maar wel dat ik het via Facebook zelf heb ontdekt.
Ik stond altijd voor hem klaar. Ik heb hem getroost wanneer hij het moeilijk had keer op keer en altijd advies gegeven.
Maar nu blijkt dat ik eigenlijk 1 jaar helemaal heb verpest door dat te doen.
Meer dan 1 jaar lang heb ik geloofd dat we echte vrienden waren dat niemand tussen ons in kon komen maar dat is allemaal niet waar.
ooit zei hij tegen me: " we zijn beste vrienden, dat is iets waar niemand of niets tussen komt. Ik zal er altijd voor je zijn net al jij er voor mij bent. En als iemand jou ooit pijn doet dan vergeef ik dat die persoon nooit."
Mooie woorden als je het mij vraagt maar wel jammer dat ze totaal geen betekenis hebben.
Op zo een moment vraag ik me af of die woorden ooit wel betekenis gehad hebben, of de (voor mij) mooie momenten die ik met hem heb beleefd eigenlijk wel momenten waren waar we vrienden waren en of hij al die tijd zo goed geacteerd zou hebben of was er toch nog iets waar van zijn mooie woorden ?
Vele vragen waar ik warschijnlijk nooit een antwoord op zal hebben...
Iets wat je aan het denken zet,
maar zeker en vast iets waarvan je zelfvertrouwen een deuk krijgt.
Gewoon omdat ik het nooit had verwacht of toch niet van hem niet van degene die al die tijd deed alsof hij een vriend was,
iemand waar ik alles tegen kon vertellen, iemand die ik kon vertrouwen, iemand die echt om mij gaf.
Dat alles blijkt gewoon een grote leugen te zijn en dat doet toch wel behoorlijk veel pijn . . .
