|
Ik tel de dagen af. Maandag 18/9 word ik alweer verwacht in de MS revalidatie-kliniek te Melsbroek. Daar waar je vanuit de eetzaal de vliegtuigen ziet opstijgen naar verre bestemmingen. Na de zeer goede ervaring bij de laatste opname kijk ik er echt wel naar uit. Maar mezelf kennende moet ik de hoge verwachtingen toch een beetje proberen te temperen. De vorige keren, het zal nu het vijfde verblijf zijn, hadden de therapeuten veel werk op het mentale front. Mijn gemoedstoestand is nu veel beter, waarschijnlijk heb ik de ziekte beter proberen te aanvaarden, zodat we vooral op het fysieke vlak kunnen werken. Mijn vriendin pochte onlangs dat mijn torso nog best mag gezien worden. Het onderlichaam daarentegen... Mijn onderbenen hebben alle kracht verloren, spiermassa is allang verdwenen, het zitvlak is vel over been met risico op doorlig wonden. Ik weet wat me te doen staat en ik ben er 100% voor gemotiveerd. Met de hulp van de allerbeste kinesisten (Olivia is top), ergotherapeuten (met Ann is het altijd lachen), psychologen, dokters (Prof. D'hooghe, ik kom er aan) en niet te vergeten de verpleegkundigen moet en gaat het lukken om mijn doelstellingen te halen. Wat voor gezonde mensen banaal, vanzelfsprekend lijkt is dit helemaal niet voor mij. Ik wil de sprinttest kunnen afleggen (2 x 8m, zo snel mogelijk. Mijn record staat hand geklokt op 43 sec.), De zes-minuten test (zoveel mogelijk afstand afleggen in 6 min, vorige keer toch een respectabele 54m) wordt een uitdaging want stappen lukt niet meer! Trappen kunnen doen staat ook op de lijst. Het is zoals trainen om de Ventoux op te fietsen, de Mont Blanc te beklimmen of de Iron Man van Hawaï tot een goed eind te brengen. Het wordt zwaar, loodzwaar maar hopelijk kan ik toch voldoening halen wanneer het mij weer eens gelukt is en kan ik weer een heel klein beetje fier zijn op mezelf.
"Mijn brein is mij vijandig gezind", gisteren gehoord van iemand die een hersenbloeding heeft overwonnen. En zo is het ook bij mij! Wat anders gezegd wanneer de hersenen commanderen en het lichaam consequent foert zegt. Maar klagen en zagen? Ikke niet hé. Ik ga mijn energie, vechtlust, koppigheid aanwenden om mijn levenskwaliteit zo lang mogelijk aanvaardbaar te houden. Ik ben kind van, papa van, vriend van, baasje van en die hebben mij allemaal nodig! Als dat geen motivatie is!!!
Ik heb mezelf, nu reeds, getrakteerd op twee concerten. QotSA op 16/11 en Triggerfinger op 14/12. Het najaar ziet er veelbelovend uit. "Let's rock 'n roll" verdomme!!!
|
