The day after ben ik nog steeds niet bekomen van de Griekse tragedie waarbij mijn geliefde clubje het lijdend voorwerp was van een matige opvoering. Want laat ons wel wezen, ook de tegenstander AEK Athene is geen hoogvlieger. Een ploeg die in een nog niet zo ver verleden met huid en haar zou opgevreten zijn.
Op de diverse fora lees ik snoeiharde kritiek op alles en iedereen. En ja, elke supporter is ook een beetje trainer met een eigen mening. Maar vlak na de match verklaringen afleggen in het heetste moment van de ontgoocheling is nooit een goed idee. Supporters mogen dat doen, spelers en trainers zou ik het ten stelligste afraden.
Zo dus leest u hieronder de enige, echte, genuanceerde, gefundeerde analyse van een zelfverklaard kenner.
De eerste die in de frontlinie loopt is natuurlijk de trainer. Ivan Leko, een technisch zeer begaafde linkspoot met vista en altijd offensief ingesteld als speler, heeft gisteren zijn hand met Kroatische bravoure duidelijk overspeeld. Ik kon mij wel vinden in de intenties, alhoewel mijn vrees was bij het zien van de opstelling "als dit maar goed komt". Niet dus! Een ruit op het middenveld is nooit een goed idee en al zeker niet als de spelers op de verkeerde plaats geposteerd worden. Vanaken en Vossen om er maar twee te noemen! Ik had altijd met twee verdedigende, controlerende middenvelders gespeeld. De zwarte piet nu integraal naar de oefenmeester doorschuiven vind ik wat kort door de bocht. Men wist bij zijn aanstelling dat hij onervaren was en dus onvermijdelijk fouten zou maken. Gedeelde schuld annex verantwoordelijkheid!
Want wat dan gezegd van het zootje ongeregeld op het veld. Met half doorbakken pannenkoeken à la De Bock, Diaby, Cools enz... komt het nooit goed. Sterkhouders zoals Refaelov, Vossen, Vormer zijn uit vorm (hahaha). Op nationaal niveau lukt het nog net, Europees daarentegen gelden er nu eenmaal andere standaards. Vanaken moet dringend opstaan volgens Johan Boskamp. Coopman heeft gisteren ofwel zijn schoenen opgevreten ofwel anderhalf uur een aanval van de slappe lach gehad bij het zien van zoveel slapstick. Engels en Denswil, toch twee getalenteerde spelers, zijn bezig met een transfer. Waar gaan die naartoe dan? Zelfs als greenkeeper zouden ze in Engeland niet voldoen en als het toch lukt geef ik mij op als vrijwillig chauffeur om ze aan de luchthaven af te zetten! Palacios (goh wat wordt Meunier gemist), Horvath, en recente nieuwe aanwinsten Dennis en Nakamba bieden op dit niveau geen meerwaarde!
Zo kom ik last but not least bij de beleidsmakers. Je kan niet ongestraft snotneuzen blijven aantrekken om dan direct weer uit te lenen en dan opnieuw te transfereren zonder een minuut in het eerste elftal gespeeld te hebben. 3 Ã 4 gerichte aankopen met onmiddellijke meerwaarde die onbetwist beter zijn dan de rest hadden volstaan. Nu gaat het transferbeleid ten koste van eigen jeugd die dan maar, onder het mom van nog niet klaar voor het grote werk, verhuurd worden aan Belgische of Hollandse tweedeklassers. Voor een Bacca of Izqierdo zijn er dan al minstens honderd anderen gepasseerd. We moeten vaststellen dat het overgebleven grut vakkundig is leeg geperst door Preud'homme en zo hoort het ook maar dan moet je af en toe uw kern verfrissen, vernieuwen met kwalitatief betere spelers. Waarschijnlijk zal manager Mannaert bij tegenvallende resultaten beslissen dat de coach het gelag dient te betalen, zoals reeds vele supporters het zouden willen. Echter, de huidige malaise is een exponent van zijn falend beleid. De eer aan zichzelf houden zou in deze geen overbodige luxe zijn.
Vanmiddag selecteert bondscoach Martinez onze aller Chadli, die al een jaar geen deuk in een pakje boter schopt. Hij verkiest fucking Defour boven Naingolan. Het is overal wel wat!!!
Ik wil terug naar vroeger! En dat niet alleen vanwege mijn gezondheid. Mijn twenties waren echt wel de beste jaren, op alle gebied. Het einde van de Koude Oorlog, de val van de Berlijnse Muur, het ontmantelen van het IJzeren Gordijn, een Rus waar mee te praten viel. Een warme gelukzaligheid, een ongebreideld optimisme maakte zich van mij meester. We zouden de wereld bestormen, veroveren! Na de nucleaire dreiging in de jaren zeventig, begin jaren tachtig (De bom van Doe Maar, de perfecte illustratie), het terrorisme van het IRA, de ETA, de Baader Meinhoff groep, de Rote Armee Fraktion, de Rode Brigade, de CCC en de Bende van Nijvel dachten we dat de toekomst alleen maar rozengeur en maneschijn in petto had. Dit was echter zonder één belangrijke schakel gerekend : "de mens".
Mondialisering, globalisering, vrij verkeer van goederen en personen zijn wat mij betreft zeer mooie beginselen, principes. De uitkomst daarentegen is rampzalig. Anno 2017 is het pessimisme troef en we zullen het geweten hebben. De brave burger wordt gegijzeld met behulp van regeltjes, GAS-boetes, bangmakerij door die Antwerpse broekschijter met zijn gevolg, belastingen op van alles en nog wat, enz...Een vrije Westerse wereld is het al lang niet meer. De slappe beleidsmakers kiezen eieren voor hun geld (doordenkertje!?). Zou er eens iemand kunnen, willen opstaan die weliswaar genuanceerd doch wars van alle zo gezegde politieke correctheid en wars van het eigen grote gelijk de dingen bij naam noemt en er bijgevolg ook naar handelt? Uiteraard zal hij of zij beschimpt, gepest, afgebrand, weggelachen worden door het politieke establishment, fossielen à la Dewael, Onckelinckx, Peeters, Reynders... Mensen die beweren dat politiek een spel is dat volgens welbepaalde regels dient gespeeld te worden! Mijn edele delen, ja!!!
Na Parijs, Brussel, Stockholm, Nice, Londen, Berlijn (ik vergeet er nog enkele) mogen we nu ook Barcelona toevoegen aan de lijst en deze keer niet als voetbalclubs. Een gevolg van een falend beleid, niet alleen in België. Ik heb het nooit gehad voor de open grenzen van Verhofstads "Verenigde Staten van Europa". Van mij mag iedereen gaan en staan waar hij wil ("leven en laten leven") , maar als mensen beslissen om te vertrekken dan voorgoed. En niet spuwen op de wereld waar je veel aan te danken hebt!!!
Ondertussen laat men in stad Gent geiten en schapen los om het gras af te doen! Mo how seg!!!
Van sommige dingen val ik op de meest onmogelijke momenten in slaap. Van wielercommentator Renaat Schotte bijvoorbeeld, van het gezeik van Geert De Vlieger, voetbalanalist bij Play Sports, ook.
Maar alle gekheid op een stokje, slapen is de laatste tijd echt wel een probleem. Ik slaag er maar niet in om enige consistentie aan de dag te leggen. Vorige week wakker om 6.00u, dit weekend gaan slapen om 1.30u. Ik val dan eerst in slaap in de zetel maar vervolgens kan ik de slaap niet vatten als ik me neerleg. Op mijn rechterzijde slapen is een probleem. Na een half uur houd ik het niet van de pijn in mijn been (een gevoel in mijn onderbeen dat precies tot in het bot gaat). Spartelen als een vis op het droge om van positie te veranderen met zware spasmen tot gevolg. Leuk is anders, ook voor mijn partner. Overdag voelen mijn voeten en onderbenen ijskoud aan (ik verdraag geen kousen, laat staan steunkousen). 's Avonds beginnen mijn voeten te koken binnenin (het voelt aan alsof ik met duizenden naalden tegelijk geprikt word - een symptoom dat nooit meer verdwijnt) hoewel ze langs de buitenkant normaal aanvoelen. Gelukkig was mijn vriendin op post om mij zaterdagnacht een rustgevende, relaxerende voetmassage te geven. Mijn voeten zijn de barometer om mijn staat van vermoeidheid te meten. Opgezwollen, dikwijls tot boven de enkel, rood-roze uitslaan precies of ze hebben tussen een bankschroef gezeten, voorspelt weinig goeds voor het verdere verloop van de dag. Helaas zijn deze dagen talrijker dan de andere. Dit alles geeft uiteraard zijn weerslag op het mentale front. In september mag ik gelukkig terug naar Melsbroek voor een groot onderhoud. De motor, batterij, ontsteking, uitlaat moeten dringend worden nagekeken!
Vannacht als afsluiter nog eens de lussen op één en canvas bekeken. Slecht plan zo bleek. Snotneuzen die nog wachten op hun eerste scheerbeurt gebruiken, misbruiken hun sport en club om het vandaaltje te kunnen uithangen. Onze rosse die het niet aankan, niet in eigen land, niet in het buitenland. Natuurrampen overal en allerhande. Slaapwel!!!
Democrazy was lang geleden een café annex concertzaaltje waar ik wel eens vertoefde in mijn studententijd. Waren deze pioniers visionairen want anno 2017 vind ik onze democratie redelijk crazy. Eén van de beginselen betreft het solidariteitsprincipe waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Als je dan hoort of leest dat minister-president Geert Bourgeois (wat een familienaam toch!) een pensioenuitkering ontvangt bovenop zijn ministeriële wedde dan word ik kwaad. Een gepensioneerde mag slechts een beperkt bedrag bijverdienen maar dit soort mensen staat duidelijk boven de wet (ah nee het blijkt toch wettelijk te zijn). Is dit ook een vorm van graaicultuur? Zijn ze dan zo wereldvreemd dat ze niet doorhebben dat de publieke opinie er genoeg van heeft? Ik ben anderhalf jaar geleden om gezondheidsredenen op non-actief gezet, een keuze had ik niet. Ik ontvang nu een pensioen a rato van mijn dienstjaren bij de spoorweg. Echter, ik heb voordien nog zeven jaar gewerkt als zelfstandige en als loontrekkende. Bij navraag kreeg ik te horen dat het deeltje pensioen opgebouwd in die periode pas uitbetaald wordt op de leeftijd van 65. Gezien mijn progressieve ziekte, die sneller evolueert dan gedacht, zal ik het jaar 2033 niet halen! De vele bedenkingen die ik hieromtrent heb kan u er zelf wel bij verzinnen.
Democratie betekent volgens mij ook dat de verkozenen handelen ten dienste van de bevolking. Wanneer er dan beslissingen worden opgedrongen tegen de wil van een deel van de bevolking in dan neigt dit toch al meer naar "vul zelf maar in". Bv. het rookverbod. Dat de overheid beslist om roken te verbieden in openbare gebouwen, de werkvloer etc... kan ik nog wel inkomen. Op café daarentegen...
Het circulatieplan in Gent heeft absoluut geen draagvlak bij het merendeel van de bevolking. De binnenstad loopt leeg, de frustraties lopen op. Een democratische beslissing is dit allerminst! Een minderheid juicht, maar een geruststelling is er wel. De groene bakfietsenklojo's regeren zich andermaal kapot!
Regeltjes wetten, decreten, boetes, beperkingen ; ik heb er genoeg van. Ik heb al beperkingen genoeg!!!
Jaja, het is weer zo ver! Het voetbalseizoen is begonnen. Een normaal seizoen duurt drie maanden, dit minstens tien. Koning voetbal is terug in het land en dat zal in menig huiskamer zowel op gejuich als frustratie onthaald zijn. Sta mij toe, als gepatenteerd kenner, de eerste speeldag te fileren.
Den Antwaarp is terug. Een aanwinst toch wel, zeker met hun supporters. Stel u voor dat Tubeke of Roeselare was gepromoveerd. Gaan ze het redden? Ik denk het wel. Met Bölöni aan het sportieve roer en wat maffia in het bestuur moet dat wel lukken. Of het gaat blijven duren dat is een andere vraag. Ik moet er wel bij vermelden dat RSCA nog niet op kampioenen niveau acteerde.
Op zaterdag werd ik al meteen aangenaam verrast door mijn FCB. Hoewel ik enig voorbehoud had bij de opstelling moet ik toegeven dat ze die twijfels met een wervelende start weg speelden. Lokeren, toch altijd een moeilijke verplaatsing, was geen partij. Ook een aangename verrassing was W-Beveren. Fris voetbal tegen een outsider voor de titel waar Pozzuelo node werd gemist. En wat dan gezegd van Z-Waregem. Oké, tegen een tegenstander die kandidaat daler is. Maar aan het vijfde doelpunt van Coopman gaat minutenlang balbezit vooraf. Dury heeft nog maar eens een staaltje vakmanschap afgeleverd.
Op zondag dan kwam zelfverklaard titelpretendent AA Gent in actie. Nadat ze zich eerst een uur in slaap laten wiegen speelden de Buffalo's de rest van de wedstrijd als verstopte lavabo's. Met het gekende resultaat. Ook KV Oostende kreeg een koek op het bakkes van een samengeraapt vreemdelingenlegioen. Alle voorbeschouwingen en prognoses ten spijt, het belooft een spannende, verrassende competitie te worden.
Toch nog een kanttekening betreffende de shirts. Wanneer komt er een bondsreglement dat de overvloedige en storende shirt- en shortreclame verbiedt? Op de voorzijde linksboven het clublogo, rechtsboven het logo van de kledingsponsor en centraal de enige shirtsponsor. Op de achterzijde het rugnummer en de naam van de speler. Dat moet ruimschoots volstaan!
Een tijd geleden liep Godzijdank Mbokani op onze velden, sinds een paar jaar hebben we Knowledge Musona in Oostende en nu ook Marvelous Nakamba bij FCB. Prachtig, toch? De Afrikaanse bijdrage in de sport! Ze zorgen steeds weer voor een "smile on my face".
Het was wat stil de laatste tijd, vakantiemodus je weet wel. Mijn kinesist in verlof, mijn vaste verplegers in verlof, mijn vaste verzorgenden in verlof, mijn dochter heeft schoolvakantie. Enkel mijn zoon, die gaat door zoals nooit tevoren. Wat zou ik doen zonder hem? Een jonge kerel, bruisend van energie, die altijd voor me klaarstaat. Het is mijn beste vriend!
Tijdens de zomer duiken er altijd wel zaken op waarvan men denkt " hoe zou het nog zijn met...?". Hoe zou het nog zijn met "De bende van Nijvel"? Men gaat nu proberen wapens op te duiken die al decennia lang in de modder steken, hahaha. Ik weet nog goed ; ik was 15 toen er plots een extra nieuwsuitzending werd uitgezonden met verschrikkelijke berichtgeving. Jammer genoeg, er zouden er nog volgen! Ik ben er nu 49. Maar we maken ons geen zorgen, er is nog tijd zat om de grootste schande uit de Belgische geschiedenis op te helderen. Nog acht jaar om precies te zijn. Een heldendaad van justitieminister Geens. Tegen die tijd zijn de meeste betrokkenen dood en begraven ofwel zo erg aan het dementeren dat er geen enkele serieuze vraag meer kan aan gesteld worden.
De parlementaire onderzoekscommissie rond het Samu Social schandaal kan beschikken. Vindt u niet? Madame Pascale (nee, niet die van de kampioenen) wil niet praten zolang er geen zitpenningen worden uitbetaald. Met een ongelofelijk dédain wars van elke realiteitszin wandelt dat wijf (excusez le mot) de zaal uit richting gevangenis, of nee toch niet. Richting vrijheid! Maar de show was nog niet over, de headliner moest nog optreden. Tijd voor een "Trumpke" dacht onzen Ivan. Ik kon hem volgen toen hij zei dat elke organisatie een bestuur nodig heeft en dat daar een vergoeding tegenover staat. Maar wanneer een aannemer, garagist, loodgieter, schilder niet uitgevoerde werken factureert noemt men dat fraude, paljas en vliegt men den bak in. Iedere Belg gelijk voor de wet? I rest my case!
De Gentse Feesten zitten erop! 1.3 miljoen bezoekers, wat een succes! De parkings halfleeg, halflege straten op momenten dat die vroeger overvol liepen. Enfin, ik kan het moeilijk geloven. Vele Gentenaars maken dat ze weg zijn op vakantie tijdens deze tiendaagse. Waar is de tijd dat men zijn vakantiegeld integraal opsoupeerde aan deze braspartij? Een omgekeerd regime van 's nachts feesten en overdag slapen. Er zijn er ongetwijfeld nog hoor, bij St Jacobs en de Vlasmarkt blijven fenomenen, maar toch. Volgens mijn vriend Ratteeuw heeft het circulatieplan zijn deugdelijkheid bewezen. Van een beunhaas gesproken. Over de 100.000 euro's aan boetes uitgeschreven, peperdure parkings, overvolle trams en bussen. Wat een feest!!! Maar de bakfietsen zijn tevreden, dus opzet geslaagd.
Komkommertijd, jawel! Echter één probleem ; ik lust geen komkommers!!!
Een tijdje geleden, na Roland Garros, heb ik de loftrompet laten schallen voor Rafa Nadal. Nu, een dag na de finale van Wimbledon, doe ik met heel veel plezier hetzelfde voor één van mijn allergrootste sporthelden nl. Roger Federer. Toen hij de fakkel overnam van Pete Sampras, nog een genie met een racket, kon niemand vermoeden dat hij al die grote iconen (Borg, McEnroe, Connors, Laver, Agassi...) zo ver achter zich zou laten. Hij stond als junior samen met Malisse te boek als groot aanstormend talent (Malisse heeft hem ooit geklopt in de Davis Cup), van de één is al lang geen sprake meer, de ander wint op bijna 36-jarige leeftijd zijn achtste Wimbledon. Net zoals Nadal in Parijs zonder setverlies.
Velen hadden hem afgeschreven toen hij zijn nummer 1 op de wereldranglijst verloor. Hij antwoordt met winst in Melbourne en London. Indian Wells is maar een tussendoortje. Voor mij staat hij terug op 1, hij is er eigenlijk nooit weggeweest. Dat de uiterste tegenpool momenteel die positie bezet is met een beetje verbeelding een blaam voor deze mooie sport.
Natuurlijke flair, Zwitserse precisie als was het een Rolex horloge, ongeëvenaarde slagen, een loepzuivere opslag, een aura dat neigt naar arrogantie voor de mensen die het spelletje niet volgen maar in feite het gevolg is van genialiteit, virtuositeit, techniek. Hoe omschrijf je zo iemand? Gekoppeld aan een fantastische wedstrijdmentaliteit (geen Kyrgios-toestanden) maakt het van hem de allergrootste aller tijden.
Dat zo'n kampioen na de zoveelste triomf nederig en dankbaar zijn geluk deelt maakt hem niet alleen groot als sporter maar nog meer als mens!
Om het met Seasick Steve te verwoorden ; "Let's get down to business here". In tijden van verzuring, verrechtsing, toenemende onverdraagzaamheid, groeiende hypocrisie hebben we nood aan meer Steve's. Wat een muzikant, wat een drive en wat een levensverhaal. Zoek het op!
Deze week besliste het Vlaams Parlement om de huurwaarborg terug op te trekken van 2 naar 3 maanden. Een maatregel, die in een vorige legislatuur werd genomen om huurders (vaak een kwetsbare groep) wat meer ademruimte te geven, wordt teruggeschroefd onder impuls van ons aller Liesbeth. Vandaag lees ik dat sommige politici, momenteel deel uitmakend van de meerderheid, er van uitgaan dat de modale Vlaming één of meerdere eigendommen bezit. Hallo!!!??? Uiteraard is dit de zoveelste truc om hun electoraat van "hardwerkende tweeverdieners" veilig te stellen. In hun idiote, ouderwetse logica van huisje, tuintje, boompje, kindje, hondje houdt dit natuurlijk wel steek. Helaas, beste politici, zijn er heel veel mensen die niet in deze categorie thuis horen. Men spreekt al een aantal jaren over creatie van jobs, jobs en nog eens jobs. Vraag maar eens aan een jongere met twee masters die, om aan de bak te komen, hamburgers staat de bakken met een interim of tijdelijk contract. Ik zal nog maar zwijgen over kansarmen, laaggeschoolden, werklozen, chronisch zieken.
De politieke kaste begint steeds meer op een sekte te lijken waarin de leiders hun volgers brainwashen, want anders geen kans op een mandaat. Vroeger hadden de toppolitici ook hun protégées die ze dan zo snel mogelijk naar het politieke firmament piloteerden, maar in het huidige bestel gaat het over bijna volledige fractie's. Het partijstandpunt wordt ten allen tijde rigoureus verdedigd, het maakt niet uit wie het woord neemt. Dissidente stemmen worden geweerd. Als de federale oppositie in lokale besturen de lakens uitdeelt regeren ze zich kapot. Mislukte wereldverbeteraars zijn het. Ik voorspel nu al een vernietigend debacle bij de gemeenteraadsverkiezingen voor het huidige bestuur in Gent.
Naar analogie met de "movemento" van Beppe Grillo in Italië zou ik oproepen om hetzelfde te doen in België. Maar daar waar het in Italië was gericht tegen één figuur, Berlusconi, zou ik uw hulp willen vragen tegen wie of wat we het bij ons zouden moeten richten. Ik zou het echter niet reactionair maar wel toekomstgericht, niet negatief maar positief, niet tegen maar voor willen benaderen. Afbreken is nu eenmaal veel gemakkelijker dan opbouwen. Ik wacht op jullie suggesties.
Ondertussen luister ik verder naar Seasick Steve!!!
Een tijdje weggeweest wegens ziekenhuisopname. Ik heb dus bijgevolg wel wat ergernissen opgebouwd. Niet zozeer mbt het ziekenhuis want ze hebben mij daar echt in de watten gelegd. Al meermaals heb ik de lof gezwaaid over het verplegend personeel, en ook nu weer! Ook mijn neurologe, dr. Demeulemeester, die zich ten allen tijde 100% geeft voor haar patiënten. Wat een drive!!! Om maar te zwijgen van de juffrouw die de liften bedient. Alomtegenwoordig, 24/7, behulpzaam, vriendelijk. Geen gezeur over lange werktijden, ploegpremies, overuren, pensioenregeling, maaltijdcheques.
School is out en we zullen het geweten hebben. Ik heb er geen problemen mee als jongeren, die zelf al bekwaam zijn om zaken te delen, fier zijn op hun behaalde resultaat en dat willen delen. Wanneer ouders echter de nood voelen om hetzelfde te doen omdat hun spruit van het tweede naar het derde leerjaar mag, ja dan... Een school reikt zelfs diploma's uit aan kleuters die van het eerste naar het tweede klasje over gaan. Op basis van wat? Hebben Fientje of Tibo een week niet in hun broek gekakt en is dit dan het criterium? Het ergste vind ik dat achterlijke mama's de nood voelen om dit te posten, uiteraard met bijhorende foto! Ik zou mijn kleine kinderen van deze waanzin vrijwaren. Het gaat met de opvoeding van onze jeugd de verkeerde kant op. Ik ben natuurlijk een oude conservatieve zak, maar geloof mij. Inspraak, overleg, discussie met een zes-jarige, ik dacht het niet. Ik ben ooit jeugdcoördinator geweest bij een voetbalclub en ik stak meer tijd in ouders ontvangen dan in het louter sportieve. Ik voelde mij meer schooldirecteur, psycholoog, pispaal dan gediplomeerd trainer. Beschermen moet, waarschuwen moet, toezicht moet. Maar te is trop. Nu staat overal het woordje "over" voor. Laat kinderen in hun kindertijd kind zijn. We leveren een generatie af van weerloze, bange, respectloze jonge mensen die geen tegenslagen kunnen verwerken.
De graaicultuur is in het land en we zullen het geweten hebben. Wordt er iets aan gedaan? Ik dacht het niet! Op zijn Belgisch, dat wel. Een beetje paaien en een beetje zalven en de ware toedracht verschuilen achter een parlementaire onderzoekscommissie. Als ik het goed begrijp onderzoeken de stropers de stropers. Mayeur neemt ontslag bij de PS, straf! Ze smijten hem niet buiten hé, hij trapt het zelf af! Als ik steel dan zorg ik er best eerst voor dat het niet uitkomt en indien wel dan moet ik teruggeven wat niet van mij is en krijg ik nog een straf er bovenop. Straffen doe je niet alleen tegen de dader, het begrip impliceert nog heel veel andere dingen. Zou het geen goed idee zijn om, samen met zijn afschuwelijk geblondeerde OCMW-del, zijn zitpenningen terug te storten en de belastingeuro's daar te laten toekomen waar ze thuishoren?
Ik zoek mijn heil bij "Prophets of Rage", een metal/hiphop/rock collectief bestaande uit leden van Rage against the Machine, Public Enemy en Cypress Hill. Waarbij de gitarist Tom Morello zich openlijk excuseert bij Europa voor wat er gaande is in zijn thuisland, hoe het zelfverklaarde welvarendste land ter wereld er in slaagt om iemand te verkiezen die geen woorden van meer dan twee lettergrepen laat staan volzinnen gebruikt en hoe men toekijkt hoe deze "zakenman" zowel binnen- als buitenland aan het verkloten is.
Jebroer, jezus, therapist, als je op de juiste plaats een spatie plaatst of een klemtoon verandert, krijg je soms zeer grappige inzichten. Ik kan mij er wel mee amuseren. Woordspelletjes, raadseltjes, flauwe grappen laat maar komen.
Op geregelde tijdstippen verblijf ik in het NMSC te Melsbroek om gedurende een aantal weken te revalideren. Met uitsluitend MS-patiënten, waarvan een aantal er echt niet goed aan toe zijn, is dit niet altijd de meest aangename plaats om te verblijven. Bij mijn laatste opname kregen we te maken met een overlijden op onze afdeling. Via een verpleegster vernam ik dat een mede-patiënt tot euthanasie was overgegaan, iemand waar ik een zéér goede band mee had. Als we samen aan tafel zaten, lachen, gieren, brullen, ambiance verzekerd!!! Ik ben er zeer populair, al zeg ik het zelf. Het sleutelwoord is humor, een positieve houding (alhoewel, ik heb ook mijn baaldagen, mag het?). Ik zag de laatste keer iemand terug die er al twee weken verbleef. De eerste avond al vertrouwde ze mij toe dat ze voor het eerst sinds lang terug kon lachen. Een mooier compliment kon ze mij niet geven. En tonnen respect voor het verplegend personeel (ook voor alle anderen hoor) die dag in dag uit, met hart en ziel, in moeilijke omstandigheden (zelfs de patiënten merken dat er zwaar gesnoeid, gemaaid, gerooid wordt in de gezondheidssector) het beste, het uiterste van zichzelf geven. Laat alle parlementariërs, volksvertegenwoordigers (dat is toch echt wel een verkeerd gekozen term) hun zuur verdiende zitpenningen daar maar eens gaan verdienen. Het zou de Servais Verherstraetens van deze wereld (de man die wereldkampioen is in het groen kunnen lachen met een bakkes als een oranje betonmolen ; ik mag hopen dat deze man geen liefhebber is van bepaalde stukken beschreven in de Kamasutra, ocharme het vrouwmens) snel tot inzicht doen komen. Geen gelul over bevoegdheden, geen bullshit over verantwoordelijkheden. Integendeel, werken met inzet, toewijding, engagement ten dienste van de mensen.
Misschien moet ik een carrière overwegen in de comedy. Ik heb het er onlangs over gehad in een chatgesprek met de vermaarde Nigel Williams. Wat denk je Nigel, vroeg ik hem, van een stand up comedian in een rolstoel. Hilarisch antwoordde hij. Jouw eerste mop kan al niet meer stuk!
Nederlandse protestantse dominee's willen onze jeugd waarschuwen voor de duivel. Ik ben opgegroeid met "Number of the beast" van Iron Maiden, "Sex and drugs and rock 'n roll van Ian Dury, "Roxanne" van The Police om nog maar te zwijgen over Debbie Harry van Blondie. Het is met mij al bij al nog goed gekomen. Om Alex Agnew te parafraseren ; "Als we doorheen de geschiedenis de wandaden in naam van Jezus en Mohammed bekijken dan is Satan er nog niet zo slecht vanaf gekomen".
Met wie het ook altijd wel goed komt zijn de geldverslaafde, postjes vergarende politici. De schandalen van de afgelopen maanden in Gent, Antwerpen, Luik en nu in Brussel schokken de gemeenschap, maar laat ons eerlijk zijn. Ze zijn van alle tijden. Vroeger werden ze gemakkelijker onder tafel geveegd. Men moest al een krant of tijdschrift lezen waarin een of andere onderzoeksjournalist klokkenluider speelde en dan nog werden deze artikels slechts door een minderheid meerwaardezoekers bekeken. Anno 2017 en dankzij de sociale media (mijn god, wat haat ik die term) is het veel gemakkelijker geworden om klokken te luiden en affaires openbaar te maken. Dat protagonisten het risico lopen zichzelf in de voet te schieten (cfr. Bracke) nemen we er dan maar bij onder de noemer "collateral damage". Zelfs de machtigste man op aarde bezondigt zich dagelijks aan al dan niet ongepast "tweet-gedrag". En wie herinnert zich nog Leterme? Was dat lachen zeg!!!
Maar wat nu in Brussel komt bovendrijven is nog erger dan het deksel van de beerput optillen. Een burgemeester en OCMW-voorzitter die zich schaamteloos verrijken op kap van de sociaal zwaksten?! " Faut le faire!!!". Allebei ter linkerzijde, maar dat is blijkbaar al lang geen item meer. Ik zou, met mijn naïef verstand, toch durven stellen dat een voorzitter van een maatschappelijke instelling op zijn minst onafhankelijk is. Maar niet in België waar dit mandaat wordt toegekend door de burgemeester. Ons hele bestel is georganiseerd in een sfeer van ons kent ons. Competenties, ervaring, betrokkenheid zijn ondergeschikt aan connecties. Het is ook niet te verwonderen als we zien hoeveel regeringen, executieves, ministers, staatssecretarissen ons land telt. Er wordt goed voor elkaar gezorgd! Men spreekt al lang om de Senaat af te schaffen. Het duurt toch zijn tijd, vindt u niet? En kan iemand mij vertellen wat de bevoegdheden van de provincies zijn? Afschaffen die troep!!! Om nog maar te zwijgen van de intercommunales. Voor mijn part worden al die besturen bevolkt door politici maar als iemand wordt aangeduid om te zetelen dan zonder vergoeding. Men zou dit moeten zien als "part of the job" eens men in de politiek stapt en de vergoeding die men opstrijkt als kamerlid of schepen zou moeten volstaan. Vergeet niet ; velen houden er nog een advocaten- of dokterspraktijk op na. In Brussel is er dan nog ophef over het het feit dat Mayeur schepen zou kunnen blijven, niet te geloven. Evenmin als het feit dat zijn vervanger ook niet onbesproken blijkt te zijn! Moet politiek niet ten dienste staan van de mensen? De praktijk leert ons van niet!
Volgers van mijn blog weten dat ik een sportliefhebber ben en dat ik, vanwege mijn chronische toestand, uitsluitend passief sport beoefen. In afwachting van de Tour en Wimbledon moeten we ons nu beperken tot minder tot de verbeelding sprekende evenementen, Ronde van Zwitserland, tennis in Rosmalen of Halle. Gelukkig staan er nog een paar leuke films op mijn digicorder, dus we kunnen onze dagen wel een beetje opvullen. Over het nut van mijn tijdsbesteding stel ik mezelf al lang geen vragen meer.
Toch nog even terugkomen op een sportgebeurtenis van de afgelopen weken (nee, niet de getalenteerde maar lamlendige Rode Duivels of de Dauphiné, prélude van de tour of de Yellow Tigers. Kan er nog iemand volgen met al die namen voor nationale ploegen voor de diverse sporten?). Ik bedoel de enige, echte Spaanse stier Rafaël Nadal die voor de tiende, echt waar de tiende maal Roland Garros wist te winnen. Zonder setverlies, in een mum van tijd, ongezien. En ja, ik kan mij ook ergeren aan zijn talloze tics, zijn routine. Maar eens zijn tennis op gang komt zoals alleen hij het kan spelen kan ik alleen maar kijken met bewondering, plezier, soms ongeloof. En ja, ik ben er wel eens kwaad op geweest toen hij mijn all time favourite Federer een pak slaag gaf. Door velen, waarnemers, de journaille afgeschreven na een minder jaar 2016 door hoofdzakelijk blessures. Maar wat wil je? Met dergelijke verwoestende, belastende speelstijl. Op zijn veertigste zal hij waarschijnlijk rondlopen met een lichaam vol artrose maar hij staat toch maar mooi in de geschiedenisboeken. Tussen elke set wordt de gravelbaan schoongeveegd, Rafa veegt bij 8 op de 10 punten zijn tegenstander van de baan, elke mindere bal van de tegenstander ( te kort, te hoog, niet hard genoeg etc...) wordt genadeloos getrakteerd op een uppercut. De oerdegelijke Stan Wawrinka heeft zich waarschijnlijk in de finale meermaals afgevraagd waarom hij de eer van deze sportieve slachtpartij niet heeft overgelaten aan de mateloos irritante Andy Murray, schapen op de Schotse Highlands blèren slechts een fractie van dit klein kind. Het opkomende Oostenrijkse talent Dominique Thiem beseft na zijn kwartfinale tegen Rafa dat er nog veel spek met eieren zal moeten aan te pas komen vooraleer hij nog maar in de buurt komt.
Eén negatief puntje : wedstrijden met Rafa zijn saai. Geen spanning noch sensatie! Als hij demarreert zien zijn concurrenten binnen de kortste keren zijn rugnummer niet meer, kunnen ze de namen van zijn sponsors op zijn trui niet meer lezen en hangt er een volgwagen tussen die slechts kan toezien hoe zijn voorsprong steeds groter wordt. Je moet je optrekken aan zijn gigantische meesterschap, zijn technische superioriteit (niemand slaat zo'n topspinballen), zijn ongelofelijke fysische présence. Een resultaat van keihard werken, trainen maar denk nu niet dat zijn tegenstanders dat ook niet doen hé. Hij wordt, op zijn eenendertigste, nog steeds voortgestuwd door zijn brandende ambitie, nimmer aflatende drang om het maximum in zijn sport te bereiken. Een briesende stier die in de arena de torreadores, piscadores geen kans geeft om toe te slaan. Off court, een aimabele labrador. Voorwaar een groot sportman, zéér groot!!!
Sta mij toe op deze 31e mei, wereld MS-dag, een bijdrage te leveren mbt MS.
In het jaar 2010, ik was toen nog voetbaltrainer, kreeg ik zo nu en dan gewaarwordingen die ik niet echt goed kon plaatsen. Af en toe doe je als trainer bepaalde dingen voor (demonstreren noemt men dat) en dingen die vroeger moeiteloos en achteloos werden uitgevoerd leken op bepaalde momenten voor problemen te zorgen. Evenwicht, coördinatie, mobiliteit, stabiliteit daar ging het voornamelijk over. Ik weet het aan het aloude cliché van stilaan een dagje ouder worden, niet meer goed getraind te staan, enz...Ook thuis kreeg ik problemen. Huistaken niet kunnen afwerken zoals gras afrijden, in de tuin werken, de auto wassen. Daarbij werd ik heel snel moe, kon ik geen zon of warmte verdragen, kreeg ik tintelingen, prikkelingen in voeten en benen. Een deugddoend warm bad of douche kon ik niet meer verdragen. Ik besliste om op consultatie te gaan bij de huisarts en aangezien ik aangaf dat er iets scheelde in mijn hoofd verwees hij mij door naar een neuroloog. Een klinisch onderzoek en twee MRI-scans later kreeg ik op 30 juni 2011 de diagnose MS. Mijn wereld stortte in hoewel ik toen van de ziekte niet veel afwist. Ik maakte mezelf wijs dat het wel zou meevallen ; ik was tenslotte altijd sportief, actief, bon-vivant en nog zoveel meer geweest. Nu, zes jaar later, weet ik wel beter. Het valt zwaar tegen! MS is een aandoening van het centrale zenuwstelsel waarbij de myeline (een stof aan de uiteinden van de zenuwen die zorgt voor de geleiding van de commando's van de hersenen naar de spieren, ook het ruggenmerg vervult een zeer belangrijke functie in de geleiding) ontsteekt. Dit zorgt voor littekens in de hersenen en het ruggenmerg, "plaques" genoemd. In België lijden 12.000 mensen aan de ziekte en de symptomen zijn individueel verschillend. In mijn geval gaat het vooral over vermoeidheid (te vergelijken met de vermoeidheid de dag na een voetbalmatch maar dan X 100), problemen met evenwicht, stabiliteit, coördinatie, spier spasmen (vooral in de onderste ledematen), vertraagde oogreflex, een constant tintelend, prikkend gevoel in de voeten. Ik verdraag geen warmte, de afgelopen dagen waren een hel voor mij. Iedereen verlangt naar de zomer. Barbecue, uitstap, reizen, maximaal genieten zeg maar. En terecht, maar ik moet binnen blijven en proberen het huis zo fris mogelijk te houden. Dus het verwondert niemand dat ik soms angstig uitkijk naar Frank en Sabine. En ja, het gebeurt dat ik mij neerslachtig voel. Stappen lukt nog net met een rollator voor max. 10 meter (als ik alleen ben durf ik niet want veel te veel risico om te vallen), staan lukt nog net voor 10 sec. Maw de rolstoel is mijn vriend!
Daarom, op deze wereld MS-dag, heb ik eigenlijk maar één wens ; genezen. Of zelfs dat nog niet. Een medicijn of therapie die mijn ziekte afremt zou al welkom zijn. De wetenschap is keihard aan het werk, ik hoop alleen dat ze op tijd komen.
Noodgedwongen moeten mensen zoals ik, die veel tijd doorbrengen voor TV en sport minded zijn de Giro volgen op het vermaarde kanaal Eurosport. Door één of ander contract is deze spectaculaire wielerwedstrijd niet meer te volgen op één met Renaat Schotte (amai, ze hebben die jongen zijn speelgoed afgepakt) en Jo,jo,jo,josé De Cauwer. De toch wel typisch Belgische, onderbouwde en gedocumenteerde commentaar werd vervangen door een schabouwelijk allegaartje van nietszeggende one-liners, Babylonische spraakverwarring en een hilarische uitspraak. Een Belgische commentator wordt bijgestaan door een Nederlandse ex-wielrenner. Vergeef mij, maar de namen ontsnappen mij even. Tot mijn grote verbazing rijden er een aantal renners mee waar ik nog nooit van gehoord heb. Wie bv is Possofifo of Nibaaaaali. Als Dumoulin aan de kant moet voor een sanitaire stop hoor je opeens een dolgedraaide Hollander "hij moet poepen" roepen. Gelukkig voor hem is het Nederlands geen wereldtaal! Komen daar nog bij de talloze al dan niet commerciële onderbrekingen. Vaak zijn het nietszeggende spotjes die al jaren worden uitgezonden en waar bv Johan Cruyff (het voetbalicoon is al ruim een jaar niet meer onder ons) oproept tot respect en fair-play in het voetbal. Terwijl de kijker probeert de ontknoping van de koers te volgen. Dit is toch veel te moeilijk voor een simpele ziel als mezelf.
Ik had nooit kunnen denken dat ik het volgende ooit zou schrijven maar geef mij dan maar de veel minder sterk bezette Ronde van België met schoolmeester Michel Wuyts en zijn side-kick Sven Nys.
Wat een sof gisterenavond. Oké, de titel is voor Anderlecht. Dat was al duidelijk na twee wedstrijden in PO1 en was enkel nog een kwestie van tijd. Maar wat mijn FCB weeral op de mat legde, of beter niet op de mat legde, tart alle verbeelding. Een hoopgevend eerste kwartier met kansen voor Joske en Vanaken, daarna niks meer! Voetbal wordt gespeeld volgens een aantal wetmatigheden (het ABC vd voetbal genoemd) aangevuld met virtuositeit, intuïtie, ingeving van het moment, genialiteit... Gisteren speelde mijn clubje als een stelletje ongeletterden. De pijnpunten werden nog eens ongenadig bloot gelegd. Te traag, te slap inspelen, uit positie lopen, geen recuperatie op de tweede bal, te weinig creativiteit enz... Natuurlijk, achteraf spreken is gemakkelijk maar een coach en sleutelspelers moeten overtuigen om er nog een jaartje bij te doen is bij voorbaat een slecht idee. Het vat is af, de citroen uitgeperst. De ambities zijn op geen enkel moment waargemaakt, de doelstellingen nooit gehaald. Het kampioenschap werd al verloren in de reguliere competitie, CL was een drama en de beker ocharme. Uitgeschakeld worden door een vreemdelingenlegioen, daardoor na nieuwjaar aan een regime van 1 match/week. En toch zo moe. Een grote schoonmaak dient zich aan, zowel binnen de spelersgroep als de technische staf. Het doet pijn aan de ogen wanneer duur betaalde profs zelfs de basis van het spelletje niet kunnen opbrengen. En stop aub met spelers tijdens de rust voor de camera te halen. Waarschijnlijk is dat een verplichting afgedwongen door de betaalzenders, maar hou er toch maar mee op. Tenen krullend soms, hilarisch dikwijls, onwerkelijk meestal! Ik heb heimwee naar de tijd toen men slechts drie buitenlanders mocht opstellen, dat waren dan ook spelers die een meerwaarde betekenden. Niet zoals nu, waar in sommige ploegen spelers rondlopen wiens naam nauwelijks uit te spreken valt.
Ik lees en hoor dat Frank De Boer in beeld zou zijn. Doen, onmiddellijk! En een grove borstel kopen voor die jongen, één die goed veegt!!!
De afgelopen dagen las ik toch zeker twee verontrustende artikels omtrent het nieuwe mobiliteitsplan in Gent. Het eerste ging over de toenemende agressie, onverdraagzaamheid tussen autobestuurders, fietsers en voetgangers. Logisch, lijkt me. Autobestuurders worden het leven zuur gemaakt met de meest onmogelijke omwegen met files tot gevolg. Oké, die waren er vroeger ook al. Maar nu is het immobilisme troef. Al eens door de Lange Munt gewandeld? Fietsers racen er gewoon door. Afstappen in een voetgangerszone? Ho maar! Ik zou niet in een rolstoel zitten, ik had waarschijnlijk ook al eens een elleboog laten uitwaaien. Ik begrijp het ongenoegen en de frustratie. Sinds het nieuwe circulatieplan is de fietser verheven tot koning in het verkeer, enfin dat maken ze er toch zelf van. Eens men op een fiets kruipt zijn verkeersregels van geen tel meer. Het gezond verstand verdampt onder hun fluorescerende pothelm. Politieke correctheid, milieu verantwoordelijkheid, alternatieve vervoerswijzen ; mijn kloten ja!!! Je moet eens als gehandicapte zelfstandig met het openbaar vervoer de binnenstad proberen te bereiken! Ik daag de bakfietsen onder ons uit.
Maar nog meer onthutsend vond ik het tweede artikel. Ik kon het moeilijk geloven in tijden van "fake news", maar als daar ook maar 20% blijkt van waar te zijn dan nog is dit te gek voor woorden. Handelaren, die stilaan het water aan de lippen hebben, zouden benaderd worden door voornamelijk West-Vlaamse bouwpromotoren om hun zaak van de hand te doen. Stadsvlucht lijkt haast onvermijdelijk. Horecazaken zien hun bezoekers en dus ook hun omzet dramatisch dalen, Tavernes en restaurants slaan al eens een service over, de binnenstad is zo dood als een pier 's avonds. En dat allemaal omdat een opportunistische pipo uit West-Vlaanderen, gesteund door zijn coalitiepartner, denkt zijn visie hier te moeten doordrukken. Onder het mom van een groene, ecologische binnenstad. Maar er zit blijkbaar meer achter. Zoals in het artikel vermeld staan bouwpromotoren, architecten (zijn vrouw is er één van), aannemers te springer om onze stad een nieuw aanzicht te geven. Onze bourgondische identiteit wordt gefnuikt, kapot gereguleerd.
Mijn progressieve stem zal bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen en dat voor het eerst in mijn leven een blanco stem zijn!
Ik heb er nu wel even genoeg van, ziekenhuizen! Vorige week naar AZ Maria Middelares voor een multi-disciplinair verslag, nodig om een elektrische rolwagen te bekomen, maandag naar AZ Jan Palfijn bij mijn neuroloog dr. Demeulemeester voor mijn MS-medicatie Gilenya dat enkel verkrijgbaar is via het hospitaal. De reden is dat die medicatie verlaagde hartslag veroorzaakt, de balans witte en rode bloedcellen verstoort en nog zoveel meer, maar dat zijn zowat de voornaamste bijwerkingen. Dus vooraleer het medicijn, dat dient als afremtherapie, mag worden meegegeven wordt er voorafgaandelijk een bloedstaal afgenomen en enkel als de parameters binnen de norm vallen mag het medicament (1 pilletje/dag) worden toegediend. Om die reden is Gilenya niet te verkrijgen bij de apotheek. En vandaag naar het NMSC ofte Nationaal Multiple Sclerose Center te Melsbroek. Daar maakte ik deel uit van een studiegroep die vermoeidheidsmedicatie uitteste. Fampyra is nu uit de testfase en zal vanaf heden wel in de apotheek verkrijgbaar zijn. Vandaag moest ik toch nog een aantal testen ondergaan. De belangrijkste is een staptest die eruit bestaat 2x 8m zo snel mogelijk te stappen (in mijn geval met rollator). De eerste maal in 57sec. de tweede in 54sec. Voorwaar een succes. De tijden waren zelfs nog iets beter dan de vorige keer! Voor gezonde mensen lijkt dit banaal en dat zou het voor mij 10 jaar terug ook geweest zijn toen ik nog 10 km liep onder de drie kwartier maar vandaag in de gegeven omstandigheden ben ik toch heel tevreden.
Nu stilletjes hopen dat de wetenschap op tijd iets vindt, wat dat ook moge zijn, om ons terug normaal te laten functioneren. Of, wie weet, zelfs te genezen. Terug kunnen genieten van de zon (ik verdraag absoluut geen warmte), een kleine wandeling maken, een terrasje doen en nog zoveel meer, dat is toch wel mijn allergrootste wens.
Als zelfs Rik T, na zijn ferme buis, een tweede kans krijgt. Waarom ik dan niet? Ah ja, ik ben geen theoloog! Ik sta niet in verbinding met één of ander opperwezen. Geef mij dan maar Professor T.
Ondanks het feit dat ik al een kleine dertig jaar in het Gentse vertoef ben ik al van kleins af supporter van Club Brugge. Ik ben er geboren. Zoals wel eens wordt beweerd verander je soms van vrouw maar nooit van club.
Vanmorgen werden we overstelpt met berichten over het al dan niet opstellen van gouwe ouwe Timmy Simons. Ten slotte haalde Club in de laatste twee matchen een zes op zes waarvan de laatste overwinning zonder de geschorste Timmy. Bovendien speelden ze tegen Zulte Waregem zeker op een niveau, toch de eerste helft, dat in lange tijd niet meer te zien was. Dus, "never change a winning team?".
Ik heb het diepste respect voor Timmy Simons en zijn fantastische carrière maar als veertigjarige u nog moeten meten met jonge spelers en andere op de top van hun kunnen, ik weet het niet. Hij zal ongetwijfeld nog steeds bij de beste scoren op fysische test, qua mentaliteit is hij top maar vaak start Club traag, slap aan een wedstrijd. De oplossing ligt ook te vaak in een laterale of achterwaartse pass. Met Claudemir en Vormer en Vanaken en Simons staat er zeker één centrale middenvelder te veel. In het moderne voetbal is pos.6 volgens mij super belangrijk. Duels winnen en de aanval lanceren met een verticale pass, het recept! In een voetbalwereld waar alles op snelheid, zelfs spurt snelheid gebeurt wringt nu net daar het schoentje. De startsnelheid, de eerste vijf meter zijn de belangrijkste. Het is geen schande om als ouderdomsdeken uw meerdere te moeten herkennen in spelers waarvan je zelfs de vader zou kunnen zijn. Ongetwijfeld is hij belangrijk in het bewaken van de tactische displine, als het verlengstuk van de coach op het veld en speelt hij een doortastende rol in de kleedkamer maar, en zeker in topwedstrijden zoals PO1 of Europees, toch valt op dat het ritme, tempo stilaan te hoog ligt. Daarom, neem Timmy op in de technische staf volgend seizoen en laat Mannaert de prioriteit van een vooruit voetballende 6 ter harte nemen. Claudemir is, ondanks de favoriet van Preudhomme, te weinig en Pina, ja dat weten we eigenlijk niet. Heeft die jongen eigenlijk een eerlijke kans gekregen? Dit laatste doet mij sterk denken aan Gato Silva, vergelijkbaar!
Zou de trainer mijn blog lezen? Waarschijnlijk niet. En indien wel dan zou hij er eens goed om lachen, denk ik.
Toch zal ik vanavond weer trouw voor de buis zitten en mijn Clubje van Brugge naar de zege schreeuwen!!!
Moeten wij nu met zijn allen ongerust worden als zelfs al politici slachtoffer worden van agressie? Blijkbaar is een messteek acheraan het been een gecodeerde boodschap van de maffia. Welke maffia? Aan André Cools kunnen we het niet meer vragen. Er heerst in ons land en ook daarbuiten een gevoel van collectieve ongerustheid en echt gerustgesteld door bekwame beleidsmensen worden we niet.
Een heleboel mensen, waaronder veelal minderheidsgroepen, worden niet gehoord. Sinds 06/2011 behoor ik jammer genoeg ook tot één van die categorieën. Er werd Multiple Sclerose vastgesteld, een chronische ziekte van het centraal zenuwstelsel. De medische, technische details zal ik u besparen (documentatie genoeg op het internet). Sindsdien is er een hele wereld voor mij opengegaan waar ik als gezonde mens niet het minste benul van had. En ja, we hebben één van de beste opvangsystemen genaamd onze sociale zekerheid. En ja, er bestaan veel ondersteunende verenigingen en liga's die ons helpen. Helaas botsen deze laatste vaak op dezelfde muur als de patiënt nl. bureaucratie. Tientallen voorbeelden kan ik geven van frustratie's, ontgoochelingen, onheuse behandelingen, onrechtvaardigheden die mij de afgelopen zes jaar te beurt zijn gevallen. Vaak moeten wij hetzelfde horen, geduld meneer. En ons neerleggen bij de talloze, ondoorzichtige, nutteloze regeltjes opgelegd door mensen met niet de minste voeling met de werkelijkheid. Ik zou willen oproepen tot algemene ongehoorzaamheid maar ik vrees dat dit een utopie is. In onze vrije wereld is de stok achter de deur nooit ver weg. Als de brave burger niet in de pas loopt zijn de represailles onvermijdelijk. Nochtans, het is niet in het kieshokje dat we iets te zeggen hebben. Al geeft men ons wel continu dat gevoel. "De kiezer heeft ons een mandaat gegeven" hoort men vaak als motivatie. Iemand aanduiden op een voorgekauwde lijst, minister posten die willekeurig worden uitgedeeld. Heeft de burger daar inspraak in? Ik zou graag gehoord worden, ik zou graag vertegenwoordigd worden door mensen die hun nek durven uitsteken. Er zijn wel een paar enkelingen, idealisten, dikwijls mensen die vanuit een persoonlijke tragedie het nodige engagement tonen. Ook zij lopen al heel snel tegen de bekende muur. Het was tijd voor verandering, zei een BV bij de vorige verkiezingen. Er is inderdaad veel veranderd maar of de mensen daar beter zijn van geworden...
Ik ben ongerust. Niet alleen over mijn progressief evoluerende ziekte maar ook over de talloze praktische problemen die dat met zich mee brengt. En ik ben niet alleen. Dan te moeten lezen dat men langdurig zieken terug aan het werk wil krijgen, ik was vragende partij om van thuis uit te werken, helaas niet mogelijk aan "de spoorweg". Uiteraard zijn er fraudeurs, profiteurs, opportunisten maar neem het van mij aan ; gezonde mensen hebben duizend wensen, mensen zoals ik hebben er maar één!
Gisteren in het federaal parlement grote consternatie toen bleek dat België de kandidatuur van Saudi-Arabië steunt met een ja-stem om hen deel te laten uitmaken van de vrouwencommissie binnen de VN.
Wat volgde tijdens het vragenuurtje in de kamer tart toch wel elke verbeelding. Ik heb sterk de indruk dat ons land geleid wordt door mensen de naam volksvertegenwoordiger of minister niet waardig. Zoals verwacht kon de opper fils-a-papa weeral de schade komen opmeten en de gevolgen minimaliseren. De liberalen dachten waarschijnlijk aan de economische voordelen om vriendjes te blijven met de Saudi's, de tsjeven zaten er bij voor spek bonen met een groene glimlach zoals wel vaker, de populisten willen vooral hun non-beleid verderzetten, de racisten hadden een ambigu gevoel want enerzijds geen vriendjes met de arabieren maar anderzijds voorstander van vrouw aan de haard, de sossen hebben teveel interne issue's en de koorknapen van groen worden telkens weer niet au sérieux genomen.
De hamvraag echter ; waar waren ons Didjeke en zijn onderloper Alexander.
De lispelende minister van BZ blonk uit in afwezigheid, tactisch slimme zet toch. Sjarel lost het wel op. Deze man beschouwt zichzelf als "untoucheable". Eerst het departement Financiën jaren aan een stuk ten dienste gesteld van het groot kapitaal en nu BZ te kakken zetten voor de hele wereld. Maar het is de schuld van de diplomaten, wel Didier, als dat zo zou zijn dan bent u onbekwaam en dient er zich maar één oplossing aan : ontslag! Weg met deze nitwit die waarschijnlijk al denkt aan de volgende bestelling door de Saudi's aan FN Herstal.
Maar er is ook goed nieuws ; men gaat een procedure uitwerken zodanig dat diplomaten niet meer zonder overleg met de hoogste gezagvoerders op eigen houtje dergelijke beslissingen zouden kunnen nemen. In de categorie "achter de feiten lopen" kan deze wel tellen!!!
Genoeg ergernis voor één dag, ik ga snooker kijken. Ik word daar rustig van!
