Ik ben Linda
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 28/03/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: communiceren met dieren.
Ben gelukkig gehuwd.
In liefdevol herinnering Scooby
Het jaarovergang zijn we gaan vieren aan de caravan. Samen met vrienden, die achter onze caravan stonden. Erg leuk, want we moesten niet weg met de auto. Enkele aperitief hapjes, het voorgerecht en soep heb ik klaargemaakt. Dit waren de aperitief hapjes Witloof met Boursin en mini tomate crevette
Zalm gevuld met garnaalsla op een lepeltje. Garnaalsla op een bedje van een eitje
Als aperitief hebben Mochito gedronken, klaargemaakt door Brigitte
Brigitte, had voor bij de aperitief ook 3 verschillende wild paté's en scampi's met een dipsausje. Het gevolg, ons buikjes zaten al snel vol.
Het voorgerecht, ik wou eerst een lekker zalmmousse maken, maar door ons Nischka haar aanvallen tussen kerst en nieuw, is dit terzijde geschoven en is het gerookte zalm geworden. Het bord heb ik gegarnierd met enkele aperitiefhapjes.
Daarna hebben we een tomatensoep gegeten, met een wolkje room in het midden. Dan even alles laten zakken, we waren al goed voldaan. Brigitte had de schotel met vlees op haar genomen, een erg mooie schotel, met meer dan voldoende. Groentjes en brood, was er ook voldoende.
Het vlees zouden we op de plaat zelf bakken, goed want dan konden we allen aan de tafel blijven zitten.
Na het hoofdmaaltijd, hebben we even naar Mr Bean op de televisie gezien. Daar werd heel wat mee gelachen (nog niet te zien op foto )
Nog wat gepraat, gelachen en gedronken, was het tijd om af te tellen Dit deden we buiten met een lekker glaasje Cava
Na amper 13 dagen heeft Nischka weer een aanval gehad.
Maar ik geef de schuld nu aan de stress van afgelopen dagen. We zijn naar de limburg gereden voor kerst. Het was erg gevaarlijk rijden, en ik zat gespannen in de auto. Nischka heeft toen meer dan de helft van de weg erg onrustig geweest. Die voelt spanning erg goed aan.
De volgende dag terug naar huis, dan was de rit wel niet zo gespannen. Haar bomma is in de limburg gebleven, dat heeft ze niet graag.
Toen we thuiskwamen was ze erg moe. De volgende dag gisteren om 23.30 u we lagen al even in't bed, en daar was de aanval.
De aanval heeft een 3 tal minuten geduurd
Nu is ze erg rustig, waarschijnlijk van de extra medicatie. Maar ze is erg aanhankelijk, zoals altijd.
Verleden week vrijdag, kom ik tot de ontdekking dat ik geen internet heb op de camping. Zaterdag gebeld, ze gingen vrij spoedig komen. Maandag al, wow, dat is pas een servis.
De technieker is geweest, maar kon helaas niets doen. Zijn woorden waren "Uw lijn is zo dood als een pier " Er zou ergens een nieuwe bekabeling moeten komen, maar geen nood vertelde die technieker, binnen een dag of 2 bellen ze je zeker op, en ze komen vrij snel.
Oké geduld wordt beloond, maar eigenlijk heb ik niet veel geduld, want heb Maandag, dinsdag en woensdag naar Belgacom gebeld, want ik wilde weten wanneer ze toch konden komen. Ha mevrouw, er is een feestdag in de week, dus, zal je nog wat geduld moeten hebben.
Nog maar wat wachten. Afgelopen maandag, na een week zonder internet, neem ik terug contact op met belgacom. De reaktie "ha mevrouw ik zal een fiche invullen en vandaag, ten laatste morgen bellen ze U op voor een afspraak" We zijn woensdag avond, dus al een dag later, nog geen teken van leven.
Mijn conclusie, niet alleen mijn lijn is zo dood als een pier, maar Belgacom ook Maar ja, ze zullen het te druk hebben met reclame te maken, je kan niet alles willen he.
Nota, van zaterdag tot en met Dinsdag, ben ik op internet niet meer te bereiken
Om 8 uur vanmorgend, ik zag het aankomen, ze begon te vlieghappen. Ik ben met Nischka naar buiten gegaan, voor haar pieke te laten doen. Nadien heeft ze eten gekregen, en zodra het opwas, zag ik dat het vlieghappen erg was toegenomen. Nog geen minuut erna, viel ze om.
De aanval heeft langer geduurd dan anders, 3 minuten. Toen is ze erg langzaam bij bewustzijn gekomen. Ik heb haar een halve dosis FB bijgegeven, want ik kreeg de indruk, dat het na een uurtje niet over was.
Nu op het ogenblik is ze soms nog aan het vlieghappen.
Gisteren avond, toen ik juist was gaan slapen, ben ik wakker geschrokken, ik had gedroomd dat Nischka een aanval had gekregen en dit was nu zo echt. Ik voelde me hetzelfde dan anders met een aanval. Moest er echt van bekomen, maar ik dacht erna, dat is vals alarm, want er zijn maar 20 dagen tussen, het is nog te vroeg voor een aanval.
Ik hoop echt dat de trigger, de toestand van nu is. Men moeder die in de kliniek is geweest met haar heupoperatie, het thuiskomen van de caravan. En de bijhorende drukte en spanningen.
We zijn met Nischka en Cachi naar de osteopaat geweest
Weet je, die man heeft echt gouden handen! Na een week is Nischka veel beter, ze speelt terug, en kan haar wandelingen terug aan.
Deze week heeft ze zich niet ingehouden om haar zus te plagen en voor haar voeten(pootjes) te lopen.
Cachi hebben we ook laten behandelen. Ze was over een jaartje terug al eens behandeld geweest door Philippe. Toen had ze ook rugklachtenen, nieren die overbelast waren. Haar stoelgang ging erg moeizaam en pijnlijk.
De rugklachten waren al veel beter, maar soms tijdens een kakje kaijiette ze en ging het er moeizaam. Maar na deze behandeling gaan haar kakjes zonder moeite. Ze houd het ook minder lang op.
Philippe, vertelde ook dat bij Cachi op haar darmen erg veel spanning staat. Cachi had de dag ervoor wel wat dunne stoelgang. Ze had wel Antibiotucum gekregen van de DA, dat kan de oorzaak zijn.
De Oseopaat is Philippe De Coster. Wij wonen in het Antwerpse, de osteopaat in Hamme - Mille, wel een eindje rijden, maar de moeite waard!
Cachi: Amaai we zijn terug thuis, amaai da heb ik ni graag Weer altijd binnen zitten, aan de caravan kan ik van s'morgens vroeg tot s'avonds laat buiten blijven. Hier zit ik maar binnen en regelmatig langs de straten wandelen, maar aan de caravan, kan ik veel ruiken, blaffen en alles in de gaten houden, dat is veel leuker. Het enige voordeel is, dat ik thuis bij men bomma mag slapen in het grote bed, en heb ik geen last van men zus die tegen mij komt liggen.
Nischka: pfff, ik ben niet graag thuis, ben liever aan de caravan, daar kan ik men vrouwke overal in de in de gaten houden. Thuis, als ze naar boven gaat, kan ik haar ni volgen. Men vrouwke is ook altijd meer in de weer als we thuis zijn, dan moet ze kuisen en dat is veel meer an aan de caravan. Strijken doet ze ook boven en dan kan ik niet bij haar zijn En als we gaan slapen, dan is mijn zus er ni bij en ik lig zo graag in Cachi haar buurt. Terug aftellen naar de zomer zene, want de winter is veeeeeel te koud voor mij.
)
We zijn met Nischka en Cachi naar de osteopaat geweest
