Goed teruggekomen van het eiland... beetje moe...zoek zo snel mogelijk nu zelf maar mijn bed op...uitgebreider verslag morgenvroeg (voor jullie morgennamiddag).
Van harte gefeliciteerd met jullie 50ste huwelijksverjaardag vandaag. Feesten doen we later samen. We wensen jullie nog vele jaren samen, en in een goede gezondheid ! Cheers, Katrien en Marc
We hebben er gezien... heel veel... greywhales. Deze reis die zo al niet meer stuk kon, heeft nog maar eens een hoogtepunt bereikt. Kalme zee, weinig wind, en zonnig... er zijn zo van die uitzonderlijke dagen in Tofino, waar het doorgaans bijna altijd regent. En dan die walvissen, die hun blinkende ruggen lieten zien in de zon, en wuifden met hun staart. Als waren we vrienden voor het leven. De superlatieven weergalmden uit onze kelen. We voelden ons als mens zo klein tussen deze majesteuze dieren. De zeehonden, zeeleeuwen, oyster-catchers, bald-eagels, en vele andere dieren, bekeken het schouwspel van op afstand, en binnen hun territorium. De zeeleeuwen brulden het uit van de pret. We zagen zeesterren in alle kleuren, en mosselen in alle formaten... Dit is zo'n unieke plaats in de wereld. De moeite waard om 6 uur en 320 km ver voor te rijden. Ondertussen onze intrek genomen in het Claoycyot Field Station. De zelfgemaakte gehaktballetjes in tomatensaus en puree, hebben gesmaakt. We maakten een wandeling op de beach met ondergaande zon op de achtergrond. Er waren opnieuw weer enkele -vrouwelijke- ijsberen die de Pacific Ocean trotseerden. Ondertussen is het een gezellige boel aan het kampvuur.
Deze morgen verzameld op de Port Moody School. De ferry van 11u bracht ons naar Vancouver Island. Naarmate we het eiland naderden begon het meer te regenen. Vanaf de ferry naar Victoria is het 45' rijden, en we werden verrast door sneeuw en ijs-regen. Eenmaal aangekomen in Victoria scheen de zon, zoals meestal. Victoria heeft een soort van een micro-klimaat. We namen onze intrek in de jeugdherberg, in het centrum van de stad. Whawh... het deed me herinneren aan mijn legertijd. Slaapzalen, bedden 2 hoog, de stijl van inrichting... We bezochten het Royal British Museum. Hier konden we zien hoe Canada er uit zag, vroeger en nu. Nadien, shopping, sightseeing, ... Onze studenten, vooral Thomas, hebben vele 'freaks' gezien in town. Hij lag er 'strike' van. Delphine vindt het hier leuk. Laura vindt het hier de max. Simon doet de groeten aan Buggenhout. Ruben vindt Sanne "de max". (He misses you!) Zoals je kan lezen, had een aantal studenten de mogelijkheid om een eigen impressie mee te geven. Wapiti misses Fonsie! Tschijnt dat the teachers here smells like garlic! De avonden zijn lang...en de ochtenden zijn vroeg! Sommigen zien nu reeds walvissen...
En ik die van plan was om vandaag niets te schrijven... er is nog veel te veel gebeurd gisterenavond, dat ik het thuisfront niet kan onthouden. De Belgische maaltijd bestond uit courgettesoep, een stukje lamsvlees in de oven, met gegratineerde aardappelen, boontjes en witloof. Als dessert een dame blanche'ke. Ik weet niet of ons Canadese vrienden het lekker vonden, maar ze aten toch allen hun bord leeg. Of was het uit beleefdheid!? Wij Belgen, schepten allen een 2de keer op. En Wapiti Damarken zelfs 3 keer. Binnenkort Wapiti Damart ? Kenny, onze gastheer, trok na de maaltijd zijn cowboy-boots aan. We gingen zowaar nog uit naar de Country-bar. Yeeeeehaaaa. We kwamen er al gauw in de 'mood' en kregen allen een cowboy-hoed op ons hoofd. 'Save a horse, ride a cowboy' is er het meest gespeelde nummer. An introduceerde er de huckle-buck, en kreeg het voor mekaar dat een 20-tal cowgirls haar volgden op de dansvloer. Na een 2-tal pintjes zag ik een Chinees met een cowboyhoed. Yeeeehaaa ! En na 3 pintjes was diezelfde chinees met my wife aan het dansen. Ik heb gelukkig geen 4de pintje meer gedronken !
Vandaag een beetje sightseeing gedaan, Eerst naar Stanley Park in het centrum van de stad, Dit is het grootste stadspark in Noord-Amerika, We konden er de totempalen bewonderen, en we konden vasstellen hoeveel schade de storm van vorig jaar had toegebracht, Men spreekt hier van de zwaarste storm van de laatste 100 jaar, Op sommige plaatsen waren alle bomen omvergewaaid, In de plaatselijke shop hadden onze leerlingen de mogelijkheid om de eerste souvenirs te kopen. De meesten kochten ook postkaartjes, De "Inoukchouk" wordt de mascotte van de komende Olympische winterspelen die in 2010 in Vancouver worden gehouden, En vele van de souvenirs droegen een afbeelding van deze "steenman", De "Inoukchouk" werd door de "First Native People" gebruikt als herkenningspunt om o.a. hun weg terug te vinden, Het is eigenlijk een hoopje stenen dat men op mekaar zette, in de vorm van een mannetje,
Verder in Stanley Park zagen we watervliegtuigen, en Redgy deed de 'high five' met een raccoon.
In de namiddag brachten we een bezoek aan Granville Island, de lievelinsplaats van de schrijver van deze weblog, Wat vroeger een achtergestelde industriele site was, met o.a. een stort, werd door een prestigieus vernieuwingsproject omgetoverd in een leuke buurt met vele winkeltjes, en waar de plaatselijke bevolking graag alles ziet en gezien ziet worden. Ook op Granville Island is er de plaatselijke overdekte marketplace, met produkten van over de ganse wereld (zelfs Belgisch witloof !).
Morgen is het een vrije dag in de gastgezinnen. En ook ikzelf neem een dagje vrij om te schrijven. Soms moet ik echt de tijd ergens stelen om toch een bericht te kunnen schrijven (zoals nu, bij een leerkracht thuis, op een qwerty-klavier, en voor de soep en de patatten > mijn 3 vrouwen zijn nu een Belgische maaltijd aan het bereiden voor onze gastgezinnen), Aangezien ik dan beter niet in hun weg loop, nam ik wat tijd voor dit berichtje,
Bij een volgend berichtje zullen we al op Vancouver Island zijn. Het gaat hier allemaal heel snel. Ik probeer ondertussen wel nog een aantal foto's op te loaden op de blog,
Het is altijd leuk om de verhalen van ons mannen te horen, nadat ze de eerste nacht in de gastgezinnen hebben doorgebracht. Iedereen leek best te vreden... ik hoorde woorden als "de max", "super", "crimineel wijs"... We vertrokken 's morgens vanop Port Moody Secondary school per bus naar 1 van de plaatselijke bergen. Er zijn er 3 in Vancouver waar je kan skiën: Grouse, Seymour en Cypress. Wij gingen naar Seymour om te gaan snowtuben. Naarmate we de top van de berg naderden, begon het meer en meer te sneeuwen. De sneeuw lag bovenaan nog steeds 4 m dik, wat uitzonderlijk is in Vancouver zo laat op het seizoen. Bij het snowtuben ga je op je buik op een band liggen, en schuif je zo de berg naar beneden. Met een sleeplift kom je dan zelf en je band weer naar boven. De sneeuw veranderde in een sneeuwstorm, wat het niet aangenaam maakte om te snowtuben. Velen kregen kou aan voeten en handen, enkelen hadden hun bril vergeten. Na een 4-tal afdalingen hielden de meesten het toen al voor bekeken, en zochten de warmte van de cafetaria op. Wapiti Damarke was de pechvogel van de dag: ze kwam nogal onzacht in aanraking met de tube van Jana (die zorgt er op die manier voor, dat haar naam dagelijks op de weblog verschijnt), met als gevolg lichte schade ter hoogte van d'er bovenlip. 's Middags een korte stop in een plaatselijke mall (winkelcentrum). Samen met de buschauffeur ging ik er een Starbucks coffee (wat een hype in Canada!) drinken. Ik moet zelf zodanig onder de indruk geweest zijn van deze koffie, dat ik er zowaar mijn rugzak was vergeten. In de namiddag naar Lynn Valley, met de suspension bridge. Ja, en onze mannen deden de brug wiebelen als nooit te voren. Tot ergernis van andere mensen, die de schrik van hun leven opdeden. Men was er op dat moment op deze locatie ook een 'Commercial' aan het draaien. Vancouver is inderdaad bekend om zijn filmindustrie; de derde grootste in Noord-Amerika (Holliwood is nr 1). We konden de acteurs in actie zien, waarop we besloten om zelf ook maar een commercial te draaien, met reclame voor underwear (alweer !). Wat een paar uur voordien, op de top van de berg, op hun hoofd viel als sneeuw, passeerde hier in de vallei als snelstromend water. Onder het motto 'push the limit' (verleg je grenzen), besloten onze mannen (en ja beste Stroobantjes, o.a. ook jullie Annelies !) om te gaan zwemmen in dit smeltwater. Dit werd vooral op ongeloof onthaald door de omstaanders, en een groep van een 40-tal chinezen begon prompt foto's te maken van dit spektakel. Wat hebben we opnieuw een 'wijze' groep leerlingen meegebracht naar Canada. Een beetje gek doen, is altijd leuk. Met de leerkrachten konden we 's avonds genieten van de plaatselijke gastronomie. Ook hiervoor is Vancouver befaamd. De keuken is meestal een 'fusion', met duidelijk herkenbare oosterse invloeden. We deden ons te goed aan Salmon die werd gebakken op cederhout, aan de Halibut en Lobster. Oooooooooverheerlijk !
Een aantal mensen kwamen deze morgen trekkenbenend naar beneden, zou het iets kunnen te maken hebben met het veelvuldig vallen van gisteren? Onderweg naar Vancouver werden we getrakteerd op afwisselende landschappen. Besneeuwde bergen aan Rogers Pass, met lawinegevaar; grote meren; een groot gedeelte van de weg liep parallel met de Pacific Railway. We zagen enorm lange treinen die werden getrokken door soms 3 locomotieven. We zagen ook een ontspoorde trein Een deel van ons traject volgde de Fraser River. Ook de klimaatsomstandigheden waren afwisselend: zon, sneeuw,regen, Op de bus hielden we het gezellig met sudokuen en hippe dansmuziek. De bus bleek zelfs niet te klein voor de Polonaise! Ons overlevingspakket bestond uit lekkere pizza, 3 keuzes met oa bbq-saus, en jammer genoeg ook looksaus J Op deze manier kwamen we toch nog de lange reis van 10u prettig door! Naarmate we Vancouver naderden en dichter bij het verblijf in de gastgezinnen werden onze mannen toch een beetje stiller
Ondertussen zijn we verdeeld in de gastgezinnen. Iedereen, behalve Ester en Jana, verblijft per 2.
Na een dagje skien ben ik altijd blij als we ongevalvrij kunnen afsluiten. Terug op de bus hebben we Thomas verrast voor zijn verjaardag: vlagjes, surprisebag, en een petje. We bezochten de befaamde 'chateau lake louise' met het bevroren meer. op het ijs stonden twee doeltjes om ijshockey te spelen... Maar onze mannen maakten er ijsvoetbal van, inclusief veelvuldige slidings. Aangekomen in de jeugdherberg, mochten we direct eten; lasagne, caesar salad, garlic bread. De kamers (voor 1 nacht) zijn intussen verdeeld. Deze avond wordt een beetje chillen. Sommigen vonden reeds de sauna, anderen zitten voor tv, of spelen een partijtje tafelvoetbal, poolen of voetballen in de sneeuw. Morgen wordt het weer vroeg opstaan voor een ritje van een kleine 1000km naar Vancouver. De techniek liet het afweten vandaag, zodat het onmogelijk was om foto's op het net te plaatsen.Morgen doen we een nieuwe poging.
Vroeg uit de veren vandaag. Om 8.15u waren we verwacht aan het skidomein van Lake Louise. Het was ongeveer een uurtje rijden van Banff. Onderweg zagen we 2 mooses. Deze grote elanden zijn herkenbaar aan hun grote (platte) gewei, grote bolle neus, zwarte of donkerbruine vacht, en lange poten. Deze dieren zijn heel schuchter en slechts in uitzonderlijke gevallen waarneenbaar. Wij waren dus de gelukkigen.... met dank aan Katrien die de dieren had waargenomen en het uitschreeuwde op de bus. Onze buschauffeur die wekelijks in de Rockies rondrijdt had zelf maar 4 elanden gezien de laatste 3 jaar! Ook onderweg zagen we het nest van een Eagle, gebouwd bovenop een brug zowaar. Zo een nest kan tot 1000 kg wegen. De zon was van s' morgens vroeg van de partij, wat de kou deed vergeten. Aangekomen in het ski-resort stond alle materiaal reeds klaar. Om 9.30u kregen we eerst een uur skiles, ingedeeld volgens niveau. Nadien was het vrij skien. In een onbeschrijflijk decor...wat zijn de Rockies toch mooi. Na de middag waagden ook de beginners zich met de lange lift naar boven. Elke, An en vooral Jana deden een poging om het snelheidsrecord te breken...Alhoewel gelukkig was de namiddag lang en waren ze net voor sluitingstijd beneden...maar ze overwonnen de berg. De betere skiers en snowboarders konden hun grenzen verleggen, en zich uitleven op de moeilijkere pistes op het uitgestrekte domein.
D'er is er eentje van ons jarig vandaag... Thomas ! Zie ook reactie/berichtje van zijn ouders... We zullen er hier straks eens voor zorgen dat Thomas zijn zeventiende verjaardag nooit zal vergeten!
Brr 12 graden onder nul deze morgen. Mijn oortjes en vingers vroren er bijna af om ontbijt te gaan halen. Teruggekomen in de jeugdherberg zat iedereen reeds aan de ontbijttafel. Bij het afruimen kregen we enkele nieuwe mannen te zien.
In de voormiddag zijn we gaan hicken in Johnston Canyon. Dit jaar hadden we crampons gehuurd. Dit zijn ijzeren pinnen die je kan monteren onder je schoenen om ook op ijs te kunnen stappen. Niettegenstaande deze uitrusting,maakte Jana toch een uitschuiver (morgen blauwe poep ?). Tijdens onze wandeling konden we de deels bevroren watervallen bewonderen. We kregen zelfs een demonstratie ice-climbing. Met behulp van speciale schoenen en met 2 pikhouwelen beklom men deze bevroren watervallen.
Het werd vandaag een zonnige mooie dag. Op de bus, op weg naar de volgende activiteit, nuttigden we onze lunch die we eerder in de voormiddag hadden gekocht in de supermarkt. Op de Icefields Parkway konden we genieten van een indrukwekkend en afwisselend landschap. We zagen de besneeuwde top van Castle Mountain blinken in de zon, en we konden de Bowl Glacier bewonderen.
In de namiddag had onze buschauffeur Fred voor ons een wandeling uitgestippeld rond Peyto Lake. Rondom het bevroren meer maakten we een leuke wandeling. Op sommige plaatsen was de sneeuw wel 1,5 meter diep. En jaja, onze lieve studentjes hebben er voor gezorgd dat ook de leerkrachten hiermee konden kennis maken.
En Fred, hij zal zich ons nog lang herinneren... hij deelde volop in de sneeuwgevechten. Kortom een toffe namiddag. Als apotheose, en onder het motto verleg je grenzen, waagden een 12-tal studenten zich in de sneeuw, enkel gekleed in hun ondergoed. En wij die dachten dat we bruine beren of grizzlies zouden zien, kregen dus een ijsberen-spektakel. Morgen hiervan fotos op de weblog!?
Een drietal uurtjes vrij in Banff town vormden de afsluiter voor vandaag. Morgen loopt het wekkertje af om 5.30u.Om 6.45 moeten we klaar staan om door te reizen naar Lake Louise, waar we ook gaan skiën.
We zijn net toegekomen in Banff in de jeugdherberg. We hadden 2 perfecte vluchten, zonder vertraging. Hier is het nu 2.45u 's morgens, terwijl het in België 9.45u is. Zo'n 27 uren dus al wakker...tijd om dringend mijn bedje op te zoeken. Uitgebreider verslag van onze avonturen van de eerste dag volgt morgen.
Iedereen heeft nu al zijn Canadese dollars op zak. Ikzelf had een brilletje nodig om de kleine letters te kunnen lezen van elke boodschap die op ieder Canadees bankbiljet staat. Dit was me eerder nog nooit opgevallen. Op één ervan staat het beroemde 'In Flanders Fields... the poppies blow..." Het had een kwis-vraag kunnen zijn... op welk biljet? De Canadese dokter John McCrae schreef het beroemde gedicht in 1915 in de Westhoek. Aanleiding was het overlijden van zijn beste vriend, die getroffen werd door een Duitse granaat. Op het moment dat men alle delen van het lichaam aan het verzamelen was in lege zandzakjes, om het te kunnen begraven, schreef hij onderstaand gedicht. Talloos zijn de kerkhoven in West-Vlaanderen met Canadese gesneuvelden.
In Flanders Fields
In Vlaanderens velden
In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row, That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.
In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen tussen de kruisen, rij aan rij, die onze plaats aanwijzen. En aan de hemel blijven de leeuweriken vliegen en dapper kwelen, tussen 't geschut beneden nauwelijks te horen.
We are the Dead. Short days go We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields
Wij zijn de Doden. Enkele dagen geleden nog leefden we, voelden de ochtendstond, zagen de gloed van de avondzon, beminden en werden bemind en nu liggen wij, gevelden, In Vlaanderens velden
Take up your quarrel with the foe : To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders Fields.
John McCrae, 3 mei 1915
Zet onze strijd met de vijand verder. Met falende handen reiken wij u over de toorts. Aan u haar hoog te dragen. Doet gij dit niet, dan zullen wij in deze aarde geen rust kennen, ondanks de klaprozen In Vlaanderens velden
De voorbereiding voor de Canadareis zit in een eindspurt. Alle puzzelstukjes vallen stilaan samen, en vormen zo een mooi geheel. Het skiën in de Rockies gaat uiteindelijk door in het Lake Louise Resort. Dat is ook het trainingsoord van de Canadese nationale ploeg, wanneer die zich voorbereidt voor belangrijke skitornooien. Alle activiteiten die we in de Rockies, Vancouver, en Vancouver Island zullen doen, staan beschreven in het boekje dat iedereen vorige week ontving. Toch zijn we nog aan het werken aan een verrassing, aan iets wat we in het verleden nog niet gedaan hebben... nee, ik vertel het voorlopig nog niet. Tipje van de sluier: het heeft te maken met sneeuw. Je kan alvast al eens raden via 'reacties' op dit bericht. Ik heb gezien dat een aantal leerlingen dit platform al ontdekt hebben. Goed zo. Uit alle activiteiten uit het verleden onthouden we de hele goede. Deze vullen we elke keer aan met nieuwe avonturen. Dit doen we nu al voor de 6de keer, en onze Canadareis wordt op die manier altijd maar beter. Begint het bij jullie ook al een beetje te kriebelen?
