Aan alle trouwe bloglezers, hier volgen de lang beloofde foto's, van al wat we gezien en of niet gezien hebben op de Camino naar Santiago de Compostella, klik op onderstaande link en laat je gaan..........
Gisteren in het hotelletje aangekomen waar Claire en Jean-Pierre vorig jaar ook verbleven na hun pelgrimstocht naar Santiago, waarvoor dank voor de goede tip, ook aan zoon Björn, voor de boeking van het hotelletje Santa Rita, het boeken van mijn vliegticket, want morgen kom ik naar huis,dank aan dochter Ingeborg voor de steun en de vele goede tips de afgelopen maanden, dank aan mijn moeder, dat ik terug kunnen hervatten heb, kort na het overlijden van mijn vader, en dank aan ons Martine, voor het engelengeduld die ze drie maand heeft opgebracht met ons 2 kereltjes Sky en Tango, ook dank aan Rene en Marie Ange om de reis mee te helpen voorbereiden, en dank aan alle trouwe bloglezers die zich telkens de moeite deden om dit blog te volgen, die worden binnen enkele dagen getrakteerd op de vele foto's die genomen zijn onderweg. Nu een ander gebeuren, 25 juni 2011, de dag na aankomst in Santiago, de bus genomen naar Fisterra, na 71 dagen lopen kon ik de moed niet meer opbrengen om nog eens 3 a 4 dagen verder te stappen. Het is onbeschrijfelijk wat Fisterra doet met een mens zijn emoties, vanop de bus bekeken is het enorm, aan prachtige woeste natuur, wie het zeetje kent in België, wel, het eerste contact met de Atlantische Oceaan, doet je krimpen, als je de breedte ziet van dat water, krijg je min of meer schrik, en kan je begrijpen waarom ze in de middeleeuwen dachten dat de wereld plat was en als te te veruit in zee ging, je er af zou tuimelen, inderdaad, als je een tijdje naar de horizon tuurt, dan is het precies of dat die altijd hoger ligt dan de plaats waar je jezelf bevind, het geeft jet het gevoel dat het een barrage is en je daar achter in het niets zou verdwijnen, daar word je heel stil van, deze morgen heb ik ook het geluk mogen proeven een tiental dolfijnen te zien zwemmen die ei zo na de weg wezen aan de kleine visserssloepjes die uitvaarden en een witte streep achter zich lieten op deze voor vandaag althans, gladgestreken watermassa. Fisterra en de streek daarrond, wel, wie nog moet boeken voor zijn zomervakantie, verzot is op woeste natuur, witte stranden, zee, tal van kleine vissersdorpjes, this is the place to be, bovenop vertoef je tussen de spiritualiteit van de pelgrims. Heb ik ze niet gezien onderwg naar Santiago, waarschijnlijk dat dit het enige doel is wwarvoor je loopt of oog hebt, de Camino is af en toe zwaar en lastig lopen, maar vandaag in Fisterra zag ik de eerste citrusbomen, appelsienen, zo groot als tennisballen, citroenen bijna even groot, bij ons ken je appelsienen en citroenen alleen maar van in de supermarkt of bij de kruidenier, en dan nog in houten kistjes, hier hangen ze voor het plukken aan de bomen langs de weg, Fisterra was de kers op de taart voor mij.
Deze morgen opgestaan met dubbele gevoelens, 1- de laatste kilometers naar Santiago worden een feit, 2- in het Duitstalige boekje die ik mij aanschafte in Pamplona stond dat er op 5Km van Compostella, Monte de Gozo lag, aangezien ik de laatste weken goed begrepen heb wat Monte hier betekent in Spanje, dacht ik, gaan ze ons nu nog eens goed doen klimmen vooraleer we in Santiago binnenlopen, gelukkig had ik iets verkeerd begrepen, het klimmetje was een lachertje, het had een lengte van 370M klimmen, ik had begrepen dat er een hoogteverschil van 370M moest overbrugt worden, en dat ia weer andere koek. Dus liep ik Santiago de Compostella binnen op vrijdag 24 juni 2011 om 10:45H met 2609Km op het scherm van het GPS systeem.
Het einde komt in zicht, deze morgen vertrokken om 6:30H vanuit Melide in het gedacht 29Km te stappen, daar ik later vertrokken was dan andere dagen, kon je opmerken dat niet de nacht veranderde voor de dageraad, maar gewoon, dat het een bewolkte hemel was die boven je hoofd hangde, dit beloofde om te stappen vandaag, tegen 9:00H stak de zon even door de bewolkte hemel, maar echt warm werd het niet, vandaag ging het richting Santa Irene, waar ik zou halt houden, dit omdat het dan nog 22Km naar Santiago was, spaghettitje gegeten op de middag en terug verder, hoe traag ik ook stapte, na al die kilometers word een mens zoals een machine en stap je toch door zonder na te denken, om 13:15H werd de Albergue in Santa Irene bereikt, nog drie kwart uur om binnen te kunnen voor een bed, dan krijgt men een adrenalinestoot, de machine komt terug op gang, en denk je, drie kwart uur verder stappen is op dit parcours een drietal kilometers dit dichter bij uw doel, en ja om 14:30H stond ik voor de Albergue, 3Km verder in Arca Pedrouzo op nog 19Km van Santiago
5:50H was het uur om te vertrekken deze morgen, de kamer van 6 was voor mij alleen vannacht, zo kon ik niemand storen en de rugzak klaarmaken voor aan te zetten.Santiago komt dichterbij en de moed word groter, normaal zou ik de laatste 101Km in vier dagen verdelen, maar vandaag zat alles een beetje mee, als je heel vroeg vertrekt is het stikke donker en kan je niet voorspellen wat voor een weer het gaat worden, in eerste instantie, bij het opklaren, was het bewolkt, tegen 8:20H kwam de zon haar neus voor het venster steken, er stond een felle wind, iets voor de middag werd het zonnetje verstoord door stapelwolken, nog steeds met felle windstoten, het parcours was een paar keren steil klimmend deze morgen, maar ging al vlug neerwaarts over naar bijna vlak, na 47,3Km en dik 9:40H stappen kwam ik binnen in Melide
De Albergue Communal was wel ouderwets, maar slapen doe je hier wel goed, de kamers waren inggedeeld met 2 stapelbedden, en dit voor maar 5 geen snurkers. Ben heel vroeg gaan slapen 19:15H: Dus vanmorgenheel goed uitgerust en om 6:00H al op pad, 39,4Km richting Mercadoiro, het parcours was minder zwaar dan gisteren, hier in Galicië is heel weinig plat te stappen, tot z'on uur of tien half elf, redelijk te doen, daarna begint de zon haar werk weer te doen, vandaag alweer 32C, dit is tijdens bergritjes wel vermoeiend, toch hoop ik op vrijdag in Santiago binnen te lopen,zoals het boekje me probeert wijs te maken, nog 101Km te stappen
Goed geslapen, deze morgen om 6:30H vertrokken richting Triacastella, 40,1Km die nogal zwaar verteerdwerden, het ging de ganse voormiddag redelijk steil omhoog tot 1351m boven de zeespiegel, zo dicht bij Santiago, en wie denkt dat het makkelijk zal verlopen, vergeet het, zoals het spreekwoord zegt, de laatste loodjes wegen het zwaarst, of misschien toch wat verzwakt na die buikloop, het bleek over te zijn, maar steekt terug de kop op, waarschijnlijk een combinatie van de hitte hier, en de koude frisdranken die men hier verslind onderweg. Volgens het boekje staat er morgen terug een zwaar parcours op het programma, iets vroeger vertrekken of het aantal kilometers beperken, we zien wel wat en hoe, nog 139Km naar Santiago.
