Zoeken in blog

Inhoud blog
  • Hier zijn dan de eerste foto's
  • Onverwacht maar leuk.
  • The day after
  • Het zit er op...
  • Rit 34 Samaxi-Baku
  • Rit 33 Oguz-Samaxi
  • Rit 32 Balakan-Oguz(gisteren)
    Brugge-Istanbul-Baku
    Fietsreis in 2013 van Brugge naar Baku (Azerbeidzjan) via Istanbul


    BRUGGE-WIEN-BUDAPEST-ISTANBUL-TBILISI-BAKU 5400 KM IN 34 DAGEN

    17-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 19 Istanbul-Dücze
    Zoals gisteren gezegd, werden we dus met busjes ongeveer een 50tal km buiten het hart van Istanbul gedropt. Het oversteken van de Bosporus zou iemand een harde plasser bezorgen. Persoonlijk heb ik niks gemerkt. Het was inderdaad niet veilig om daar met een groep fietsers doorheen te laveren. Met zijn 13500000 inwoners is dit dan ook een wereldstad. Het is de bedoeling om heelhuids Baku te bereiken. Het was bewolkt toen we vertrokken en in de verte kluisterden de grijze wolken zich vast aan de bergtoppen. Zouden we regen krijgen? Even voor ons middagpauze was het zover. Een fikse regenbui kletterde tegen onze lichamen en we zochten enige beschutting onder een afdak of afgebroken huisje. De wegen zagen er uit als waren ze met zeep gewassen. Opletten geblazen dus om niet weg te glijden. Ik heb mij zitten afvragen of hier een autokeuring bestaat. Wat die vrachtwagen hier de lucht inblazen, dat hou je niet voor mogelijk. Als je dan weet dat die vrachtwagens soms tot op 1m van ons voorbijvliegen, weet je wat wij allemaal naar binnen spelen. Het hotel hebben we direct gevonden en ik ga nu een douchke nemen. Morgen staat een zware rit op het programma.
    güle,güle

    16-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 18 Luleburgaz-Istanbul
    Vandaag konden we ons uitslapen want we hadden een rit in twee stukken. Het eerste stuk zou met de fiets gereden worden tot ongeveer 50km voor Istanbul. Consternatie alom toen 's morgens de man die voor het vervoer had gezorgd ons wilde voeren tot in Istanbul,vertrekkende vanuit ons hotel, omdat het verkeer veel te gevaarlijk was. Na veel gepalaver gaf de man toe en hebben we de oorspronkelijke planning gevolgd. We zijn bij elkaar gebleven en de felle oostenwind getrotseerd tot op het afgesproken punt waar we in de busjes zouden stappen. Daarna nog ongeveer 1u30 in het busje naar het hotel. Veel tijd om nog iets te bezichtigen was er niet meer maar we hebben toch iets gezien. Morgen trekken we de Bosporus over richting Dücze. Vandaag heeft Ronny ons verlaten en zet zijn reis nog enkele dagen verder met zijn vrouw hier in Istanbul. Bedankt Ronny voor je gezelschap. 

    15-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 17 Haskovo-Luleburgaz
    Toch nog een late berichtgeving omdat we morgen wat langer kunnen slapen.
    Omstreeks 7u45 vertrokken nadat iedereen keurig op tijd zijn spullen had ingeladen. De wind zat in het begin van de rit gedeeltelijk in onze rug te duwen maar dat zou later wel even veranderen. Na 36km liep het even mis. We reden bijna de autosnelweg op. We hadden vlug de goede richting teruggevonden. Daarna ging het goed vooruit tot aan de Turkse grens. Alle formaliteiten verliepen vrij vlot (toch een vijftal pascontroles) en even na 12u waren we de grens over.
    Juist voor de grensovergang heb ik (en ik vermoed ook sommige medefietsers)iets gezien dat ik voor de rest van mijn leven zal meedragen als ik terugdenk aan deze onvergetelijke tocht. Ik bespaar jullie de details maar sommige(allemaal?) rijders van deze Brugge-Baku kunnen het jullie vertellen. Sorry, dat ik dit zonder details te geven even van me af moest schrijven. Aan de grens konden we zonder veel problemen een praatje slaan met Belgische en Nederlandse Turken die op doorreis zijn naar familie en of vrienden die achtergebleven zijn in dit land. Deze mensen toonden heel veel respect voor de uitdaging die wij aan het doen zijn. Het toeteren op de wegen naar ons zijn we ondertussen al gewoon. Dit is vooral uit respect naar ons toe. Na de Turkse grens kregen we een brede golvende weg die ons toch nog een respectabel aantal hoogtemeters zou opleveren. Vanaf daar blies de wind vooral uit het oosten. Tegenwind dus.
    Deze wind en de warmte (36gr en meer zonder beschutting) waren echt verschroeiend. Onze groep viel in kleine groepjes uiteen. We zouden elkaar pas terugzien aan het hotel. Oef , deze rit ook achter de rug. Niets was minder waar. Het hotel was gesloten door verbouwingswerken. Wat nu? Blijkbaar had de verantwoordelijke voor boeking van de hotels een ander hotel geboekt maar had Roland niet meer kunnen bereiken. De fiets terug op en een viertal km verder fietsen naar een resort hotel. We zitten hier in elk geval goed en morgen fietsen we gedeeltelijk naar Istanbul. Ongeveer 50km voor deze stad gaan we de bus in omdat het gekkenwerk en levensgevaarlijk is om tot in het hart van Istanbul te fietsen. Vanavond keren we onze matras zoals ze zeggen en we kunnen beginnen aftellen. 

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Enkel voor Inge en het thuisfront van Jan
    1)Het thuisfront: dag ma, kan je voorlopig niet bellen want mijn GSM is overleden.
    2) Inge: Luc Vanderhaeghe uit Poperinge (ik denk drijvende kracht achter start to bike) wil Brugge-Mont Ventoux-Brugge organiseren met 15 vrouwelijke deelnemers. Ik ben (na contact met Franky) zo vrij geweest je daarvoor op te geven. Franky vond het geen probleem want hij kon ondertussen:
      1) de nieuwe garage schilderen.
    2) het gras afrijden
    3) de moestuin onderhouden
    4) boodschappen doen, winkelen
    5) vuilnisbakken buitenzetten.
    6) alle resterende huishoudelijke taken op zich nemen.
    Ik breng je ondertussen wel de kneepjes van het langeafstandfietsen bij.
    Groetjes Jan 

    14-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 16 Panagyuristhe-Haskovo
    Vandaag weinig te vertellen. Een bijna vlakke rit met de wind in de rug. Er toeteren regelmatig auto's naar ons met Belgische nummerplaat. Zullen dus wel Belgische Turken of omgekeerd zijn die de heimat opzoeken. De wegen zijn nog miserabel slecht. Morgen trekken we Turkije binnen.

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 15 Montana-Panagyuristhe (gisteren)
    's Morgens werden we bediend door een kolossale Bulgaar. Vermoedelijk vroeger nog een gewichtheffer of worstelaar geweest. Er stonden enkele trofeeën, maar onleesbaar welke sport deze vertegenwoordigden. Ik heb het hem ook niet gevraagd. Waarom zou ik. Wat wel opviel, de bordjes waren allemaal leeg. Dit ter zijde. De zon zou weer heel de dag van de partij zijn en we hebben een oplossing gevonden om ons water koel te houden. Het was tot op heden één van de zwaardere ritten met zijn 2600 hoogtemeters en 186km lang. Zoveel km waren niet voorzien. Vandaar de laattijdige binnenkomst in ons hotel. De rit begon nog met hellingen tot 500m hoogte maar zouden na 70km beginnen oplopen naar 1000m hoogte. Na ongeveer 95km hadden we onze dagelijkse lunchstop. Iedereen nam de nodige calorieën tot zich om het zwaardere tweede deel aan te vatten. Even na deze lunchstop passeerden we een heel hoge brug waar op dat moment iemand een benjisprong ging wagen. We bleven even wachten tot de man gesprongen had en reden verder. De weg kronkelde steeds verder als een slang door de steunpilaren onder die brug door naar omhoog. Vermoedelijk was dit een oude weg die praktisch niet meer gebruikt werd. Ik mag wel zeggen, een verschrikkelijk slechte weg. We kwamen dat meteen te weten. Bijna boven op de klim was de baan volledig onderbroken. Misschien wel nog mogelijk voor fietsers maar niet voor de volgwagen. Gelukkig konden we de weg bereiken (op de brug) en zo verder fietsen. We moesten dan door een tunnel van ongeveer twee km dwars door de bergen. Probleem, want nu zaten we te ver. Even verder vonden we dan toch een afslag die ons op het ander stuk weg bracht die we oorspronkelijk aan het volgen waren. Omstreeks 18u15 bereikten we uiteindelijk ons hotel. Prachtig hotel en iedereen een eigen kamer. Eind goed al goed. Voor diegene die er mochten aan twijfelen, iedereen is nog in de wedstrijd.

    13-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Berichtje
    Beste volgers,

    We zijn vrij laat aangekomen in ons hotel waardoor het mij niet meer mogelijk is om nog iets te schrijven. Als we morgen vroeg genoeg in Haskovo aankomen, probeer ik de twee ritten weer te geven.

    12-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 14 Drobeta Turnu Severin-Montana
    Deze morgen bewolkt toen we vertrokken maar droog en niet te warm. We hadden de wind mee en in het begin van de rit was het vrij vlak zodat we bij momenten 34km/u reden. Na 10km zagen we een doodgereden hondje liggen, maar verbaast zijn we daar niet over aangezien loslopende honden hier heel gewoon is. Zoals je bij ons doodgereden katten ziet liggen, zie je hier honden. Nu ik er over nadenk, veel katten heb ik onderweg nog niet gezien. Het ging dus vrij vlot vooruit en na ongeveer 100km stonden we aan de grens van Bulgarije. Tweemaal controle van de I.K. en alles was in orde. Daarna hebben we de brug van Calafat naar Vidin overgestoken. Vermoedelijk zijn wij de eerste Belgische en Nederlandse fietsers die over deze brug fietsten. Deze brug over de Donau maakt het traject tussen Roemenië en Bulgarije veel korter. Men heeft er jaren over gedaan om deze brug te bouwen en op 19 juni is ze ingehuldigd. Zodra men Bulgarije binnenkomt, geloof je je eigen ogen niet. We zien appartementsgebouwen waar je nog geen voet zou binnenzetten. Vuil en niet onderhouden. We zien enkel maar de buitenkant dus kan ik de binnenkant niet beoordelen. Hier en daar ontbraken rioleringsdeksels in het wegdek waardoor we extra geconcentreerd moesten blijven. Het tweede gedeelte van de rit kondigde zich moeilijker aan want we kwamen weer op golvend terrein en in de verte zien we het Balkan-gebergte opdoemen. De laatste 50km waren nog heel lastig omdat de zon na de middag ongenadig van de partij was. Omstreeks 17u30 in het hotel aangekomen na een rit van ongeveer 200km. De sfeer is opperbest en we doen er alles aan om dit zo te houden. 

    11-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 13 Lugoj-Drobeta Turnu Severin
    Vandaag 13de rit. Zou dit cijfer ongeluk brengen? Ik ging mijn fiets snel halen, omdat ik nog een ander achterwiel moest monteren, en stelde vast dat mijn voorband lek was. Deze band dus snel vervangen en ik stond toch nog op tijd klaar bij de andere rijders. We vertrokken omstreeks 7u35. Op dat moment was het 24gr en priemden de zonnestralen in de verte door het wolkendek op de westkant van de Karpaten. Het was licht bewolkt en wat frisjes. Na een tiental km wandelde een roedel honden over de weg, nochtans een drukke weg, en trokken zich niks aan van de Baku-rijders die zich langzaam in het zweet reden. Na 35km werd even halt gehouden aan een oud benzinestation dat er nu verlaten bij lag en vermoedelijk betere tijden heeft gekend toen de autosnelweg er nog niet was, en deze weg de enige was om van A naar B te rijden. Het was daar een kleine vuilnisbelt. Ondertussen was de temperatuur opgelopen tot 28gr om 9u30. De zon scheen ongenadig op de rijders en zou de hele rit aan hun gebronzeerde armen en benen gekluisterd blijven. Veel water drinken is dan de boodschap, al moet het water dan enige verkoelende werking hebben. In het dorpje Carancebes ging het even fout toen bij een plotse stop Raf ten val kwam. Gelukkig zonder veel erg. Zo'n mannen maken ze niet meer. De schram op zijn lichaam kan men vergelijken met een kras op een brok graniet. Bij de eerste stop zagen we een jonge vrouw die met haar kind op de arm naar een waterput ging om het uit een beker te laten drinken. Ik denk niet dat wij ons daar aan zouden moeten wagen. Ik bedoel dus dat drinken uit die waterput. De dorpjes die we passeerden zijn eerder armoedig en vuil. Van sommige huisjes zou je niet vermoeden dat er mensen in wonen. Na 60km klommen we langzaam op de enige helling op ons traject naar Drobeta. Het was eerder vals plat aan 1 à 2% die ons tot een hoogte van 550m moest brengen. We reden zoals de processie van Echternach. Twintig meter stijgen om dan 30m te dalen en daarna terug 40m stijgen. Het duurde wel even eer we aan die 550m hoogte waren. De laatste drie km waren iets steiler en de betere klimmers konden zich even laten gelden. Verschieten ze hun kruit niet te vroeg? De weg naar Baku is nog lang maar toch al wat korter. Na 100km houden we onze middagstop in een klein dorpje naast een apotheek. Pol doet er zijn inkopen (bij deze kan ik bevestigen dat het geen doping was) en anderen gaan binnen een kijkje nemen. In geen honderd jaar te vergelijken met onze apotheken. Het overschot pizza's van gisterenavond werden bovengehaald en opgegeten. De rest werd aan enkele inwoners gegeven die ons bekeken al kwamen we van een andere planeet. Bij vertrek daar vormden zich weer donkere wolken in de verte. "Het zou toch geen waar zijn?" Gelukkig bleef het bij wat flauw gedruppel. Na de enige helling in het parcours daalden we langzaam terug af richting Donau. Op 25km voor het einde zowaar een nieuwe lekke band voor mij. Drie lekke banden en twee gebroken spaken begint wat veel van het goede te worden. Bij het verder afdalen werd Jan terug tweemaal door een wesp gestoken. Als ervaren randonneur zou hij moeten weten dat hij zijn truitje dicht moet doen bij het afdalen. In de verte langs de andere kant van de Donau zagen we Servie blinken in de zon. Om 15u15 kwamen we aan in ons hotel. Het hotel ziet er statig uit maar het is eerder vergane glorie. Jan en ik hadden geen warm water. Ik weet niet hoe het bij de andere rijders was. Persoonlijk vind ik dit geen probleem maar Jan daarentegen...Morgen richting Bulgarije

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een nachtje in Lugoj...
    21u in Lugoj. Ik ga eens vroeg onder zeil. Bij het betreden van de kamer zie ik dat mijn kamergenoot in dromenland is. Muisstil laveer ik door de kamer om mij in het éénpersoonsbed neer te vleien. Nog wat muggenmelk op mij gespoten, wat achteraf bekeken niet nodig was aangezien er een vliegenraam in de vensteropening stak. Mijn kamergenoot had ongeveer 3/4 van het bed ingenomen. Ik neem plaats op het deeltje bed dat nog over is, in de hoop dat tijdens de nacht wat ruimte zou vrijkomen. Niets was minder waar. Terwijl de veren van het matras in mijn rug priemden, begon mijn buurman te snurken. Dit is het begin van het einde, dacht ik. Nog geen oog dicht gedaan begon omstreeks één uur een hond te blaffen. Ik heb niets tegen blaffende honden maar als het plots vijf blaffende honden worden dan is het er over. Dit geblaf werd gehuil. Ik dacht, zitten hier dan wolven?
    Enfin, ik moet toch even in slaap gevallen zijn toen om vier uur het gsm signaal van mijn kamergenoot afging. Blijkbaar had hij zich van uur vergist.Ik hoorde hem het ding opnieuw instellen en hij sliep verder. Ik was goed ingedommeld toen ik plots om vijf uur een luid kuukelekuu van mijn kamergenoot hoorde. Mijn nachtrust was voorbij en we konden overgaan tot de orde van de dag. Eten, fietsen, slapen.Moest iemand zich hier in herkennen is dit puur toeval.

    10-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 12 Szeged-Lugoj
    Eerst mijn verontschuldigingen aan mijn vrouwtje omdat ik haar een bericht heb laten sturen dat we geen wifi hadden. Blijkbaar hadden ze mijn vraag slecht verstaan in het hotel. De verdere gegevens krijg je van Jan, mijn verslaggever als ik te moe ben.
    Vandaag was terug een vlakke rit. We vertrokken uit Szeged en overschreden in deze volgorde de rivier Tisza, de grens met Roemenië, de tijdzone en de rivier Timis. Bij de grensovergang wilden de douanebeambten ons internationaal paspoort zien. Bij enkelen zat deze nog in de bagage en we konden de koffer van de volgwagen uitspitten. Ondertussen had Pieter, een motorvriend van Guus die kris kras door Europa trekt, zich bij ons gevoegd. Hij doet zijn eigen ding, maar zal ons s' avonds gezelschap houden. Het landschap is een aaneenschakeling van akkers, en dit voor zover het oog kan reiken, af en toe bezaaid met een klein dorpje waar ooievaars de daken bevolken en de plaatselijke inwoners langs de hoofdweg groenten en fruit verkopen. Bij de laatste stopplaats verorberen we terug een watermeloen. We rijden verder richtig Lugoj waar de onweerswolken zich samenpakken. Vandaag moeten we echter het onderspit delven en komen kletsnat in het hotel aan. In de marge kan ik nog vertellen dat Johan een lekke band had en dat Fausto over een treinspoor gevallen is, evenwel zonder veel erg. Groetjes Jan.

    09-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 11 Boedapest-Szeged
    Na een verkwikkende nacht in alweer een goed hotel vertrekken we om 7u30. Fausto staat reeds vroeg vertrekkensklaar, hij wil namelijk zijn nieuwe bike uitproberen die gisterenavond om 10u30 aan de receptie afgeleverd werd. Als een veelkleurige rups rijden we over de kaarsrechte wegen van de Hongaarse Puszta. Vlakker kan een rit niet zijn en bij wijze van spreken vallen de mussen uit de dakgoot van de hitte. Ongeveer 35km voor de aankomst lassen we altijd een kleine stop in om de drinkbussen te vullen. In de verte zien we de dreigende onweerswolken over Szeged samentrekken maar we zijn ze net te snel af dank zij de perfecte navigatie bij het binnenrijden van de stad. Iets voor 16u arriveren we in het hotel en kunnen we eens ruim de tijd nemen om de truitjes en koersbroeken te wassen.
    Verslaggever Jan Demeulemeester.

    Foto's


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DANK U
    DE DEELNEMERS BEDANKEN JULLIE VOOR DE VELE REACTIES EN STEUNBETUIGINGEN VIA HET GASTENBOEK EN DE BLOG.

    08-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 10 Komarom-Boedapest

    Het ontbijt dat we deze morgen voorgeschoteld kregen was al heel wat anders dan de vorige dagen. We kregen een menukaart waaruit we konden kiezen. Spiegelei, roerei enz. Je had 4 keuzemogelijkheden. Bijna iedereen nam hetzelfde op één na. Men begon de borden op te dienen zodra ze klaar waren. Eén persoon maakte de eieren klaar. Dus als de 5de zijn bord kreeg, had de eerste al gedaan met eten. Omstreeks 7u30 vertrokken voor een kort ritje naar Boedapest. De zon was van de partij en de temperatuur liep al snel op tot 38gr.Het parcours was niet super lastig maar het was bijna nooit vlak. Er staken toch twee lastige klimmetjes in. We hadden ongeveer duizend hoogtemeters over een ritje van 87km. De rijbanen waren slecht onderweg. Men moest goed geconcentreerd blijven om niet in één of andere put te verzeilen. Na 11km was het opnieuw prijs voor Raf. Lekke band (speciale aangekochte banden waar je bijna nooit lek mee rijdt). Zijn tweede lekke band sinds we vertrokken zijn. Net voor het binnenrijden van Boedapest nog even gestopt aan een fruit- en groentekraam om een grote meloen te verorberen. Deze bevatten veel water. We zijn probleemloos Boedapest binnengereden en hebben het hotel zonder problemen gevonden. Onze kamers werden toegewezen en om 14u hadden we afspraak voor een etentje met de heer Peeters, consul voor Belgie in Hongarije. Deze man heeft de moeite genomen om het één en ander over dit land te vertellen. Sympathieke man. Daarna ging iedereen zijn eigen gang. Vermoedelijk allemaal wel even naar het centrum geweest. Boedapest lijkt mij een fietsvriendelijke stad waar de fietsers ongestoord tussen de voetgangers en het verkeer door laveren. Het stikt er van de fixie’s(Jan). Ondertussen heeft Fausto zijn fietsprobleem zelf opgelost, hij heeft een nieuwe fiets aangekocht. Hopelijk zet deze trend zich niet door want er zitten reeds twee nieuwe fietsen in het peloton. De drie relatieve rustdagen zijn voorbij. De volgende acht dagen gaan we terug voor het grote werk.


    07-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 9 Wenen-Komarom
    Deze morgen om  6u30 heeft de groep een stevig ontbijt genoten. Vertrek was voorzien om 7u30 ware het niet dat Fausto kwam melden dat zijn trapas was losgekomen. We konden dit niet zo snel herstellen. Daardoor is hij vandaag nog naar Komarom gefietst met een gedeeltelijk losgekomen trapas. Morgen in Boedapest gaan we op zoek naar onderdelen en een hersteller. We zijn dus een half uurtje later vertrokken dan voorzien. Dank zij de GPS en gidsen waren er geen problemen bij het uitrijden van Wenen terwijl de vliegtuigen, rakelings over onze hoofden en met regelmaat van een klok, de landingsbaan zochten. De zon was meteen van de partij en zou ons de hele dag vergezellen tot ons eindpunt in Komarom. Door de warmte werden de bidons regelmatig bijgevuld. Het was een vrij vlakke rit met lichte rugwind. Het binnenrijden van Hongarije deed mij een beetje denken aan het binnenrijden van Polen in Brugge-Moskou. Kleine huisjes en onverzorgde soms slechte wegen. Al is dat niet overal het geval.We waren dus vlug in ons hotel zodat we iets meer vrije tijd hadden. Het hotel is gelegen aan een recreatiepark met zwembaden en speeltuinen. Enkele rijders hebben zich aan een duik gewaagd. Om 18u was het avondmaal en daarna nog even op het terras. Oh ja, in de marge kan ik nog vermelden dat mijn kamergenoot Jan twee wespensteken heeft gekregen. Morgen dus naar Boedapest.

    Foto's


    06-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 8 Melk-Wenen
    Vandaag kort ritje. Deze morgen was het warm maar bewolkt. Eén kuitenbijter onderweg maar niet zo lang. Even over halfweg begon het wat te druppelen maar in Wenen schijnt de zon volop en is het warm. Binnenrijden in Wenen is zonder problemen verlopen. Met de GPS recht naar het hotel gefietst. Ook moet ik vermelden dat de concurrentiestrijd volop begint. Ronny had Kris op de kamer opgesloten zodat deze niet naar het ontbijt kon. Sommigen gaan deze namiddag wat rusten. Anderen gaan wat cultuur opsnuiven. Omstreeks 17u30 komt de consul naar het hotel voor een kleine drink.Morgen richting Hongarije.

    Foto's


    05-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 7 Passau-Melk
    Na het gebruikelijke ochtendritueel gingen we samen ontbijten om 6u30. Het ontbijt was meer dan gevarieerd. Daarna de laatste voorbereiding voor de start om 7u30. De bewolking hing laag in de bergen. Hier hebben enkele rijders een tactische fout gemaakt om geen regenvestje bij te hebben. Het buitenrijden van Passau is niet simpel. Daarom zaten we zonder het te weten aan de andere kant van de Donau omdat we naar daar gestuurd werden. Geen probleem zou je zeggen aangezien we eigenlijk heel de dag de Donau moeten volgen. Guus evenwel zat op het juiste parcours,wij dus niet. Na 30 km kregen we een pittige helling voor de wielen. Stijgingspercentage tot 16% en dit voor een goeie 3km. Bovengekomen begon de regen met bakken uit de lucht te vallen. Uiteindelijk moesten we weer afdalen naar de Donau waar we afspraak hadden met Guus onze volger. Daar hebben we enkel droge spullen aangedaan of enkele extra spullen aangetrokken. Vandaar ging het naar Linz, een vrij grote universiteitsstad. Hier hebben we ook wat tijd verloren om het juiste traject te vinden. Het weer was enorm wisselvallig vandaag. Vertrokken met een streepje zon, na 30km de hemelsluizen open, daarna weer volle zon om te eindigen in de regen. Ondergetekende heeft bij het aankomen in het hotel ook nog een spaak gebroken. Uiteindelijk stonden er 199,7km op de teller. We zitten in een leuk hotelletje dat een beetje naar mijn werkgever verwijst Hotel Zur Post.

    04-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reistips van Jan
    Het einde van rit 5 en het begin van rit 6 konden me wel bekoren, het Altmühltal in de deelstaat Beieren. Oorspronkelijk vertrokken op hoofdwegen maar terug vrij vlug verkeerd gereden en daardoor op lokale wegen terechtgekomen. Prachtige streek, heuvelachtig met klimmetjes tot 550m, bebost en groen, en die kleur verraadt regen, zoals we gemerkt hebben. Een gekende stad is Roth en dit moet triatleten bekend in de oren klinken. Wat ons hier opvalt is de ruimte die autobestuurders laten tegenover fietsers bij inhaalmaneuvers. Verder logeren we in pittoreske hotelletjes waar het goed eten is. Zuurkool en worst behoren hier duidelijk tot het verleden. De streek is een aanrader die je zou kunnen benutten als tussenstop op doorreis naar Oostenrijk. Groetjes Jan

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 6 Berching-Passau
    Vandaag laatste rit die aankomt op Duits grondgebied. Het zonnetje scheen al vroeg en zou ons heel de dag vergezellen op onze tocht. Onmiddellijk na de start een beklimming om op te warmen. In de berm van deze beklimming stonden honderden schapen in drommen te wachten tot de herder hun de vrijheid zou geven om te kunnen grazen. Het was nog heel stil in de groep tijdens de beklimming. Enkele rijders wilden hun benen eens testen en gingen er even vandoor. De afspraak om boven een helling te wachten wordt goed opgevolgd. Even later onderweg zagen we een Groene specht. Spijtig genoeg had het beestje kennis gemaakt met een auto en dus levenloos. Het parcours was in vergelijking met de vorige dagen vrij vlak al zijn de glooiingen en af en toe een kuitenbijter nooit ver weg. Iedereen doet in de mate van het mogelijke een deel van het kopwerk. Op de grote wegen blijven we zoveel mogelijk achter elkaar om het gevaar tot een minimum te beperken. Na 100km of ongeveer halfweg de rit zat een eenzame ooievaar te zoeken naar voedsel. Ondertussen hadden we reeds halt gehouden voor het middageten. Voor de collega’s, om 10u is het pomkoek. Daarna terug verder naar Passau in snelvaart. Wat opvalt in deze streek is de grote velden zonnepanelen die je her en der ziet. Er is hier niet zoveel meer te zien van de waterellende in deze streek enkele weken geleden. Het hotel ziet er goed uit en als het eten nu nog meevalt is ook deze dag weer achter de rug. Morgen richting Oostenrijk.

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rit 5 Tauberbisschofsheim-Berching
    Aangezien er gisteren problemen waren met de internetverbinding, is hier de rit van gisteren. Het zag er deze morgen grijs en bewolkt uit na het ontwaken. Ontbijt om 6u30 en om 7u30 de weg op voor de voorlaatste rit op Duits grondgebied. Het parcours was minder lastig maar de wind blies af en toe in het nadeel. In de voormiddag viel nog een drupje regen maar in de namiddag, na de middagstop, begon het feller te regenen zodat de regenvestjes en schoenovertrekjes werden bovengehaald. We kwamen dan ook kleddernat aan in het hotel. Het voordeel was dat de fiets van Jann geen vervelende tik meer had. Waar de regen al niet goed voor is. De laatste twee dagen geen moeilijkheden gehad om het hotel te vinden dat vandaag wel redelijk goed verscholen lag. Tijdens de dagelijkse stops worden de SOYA drankjes, verstrekt door ALPRO via Pauls dochter, fel gesmaakt. Er zijn verschillende smaken en allemaal even lekker. Wij zijn de firma en haar dan ook dankbaar.


    Foto

    Archief per week
  • 26/08-01/09 2013
  • 19/08-25/08 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 17/12-23/12 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Gastenboek
  • de Bidon
  • Dikke Proficiat!
  • Proficiat
  • mr
  • Proficiat

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Link
  • Monsieur Mont Ventoux
  • Sponsortocht Luc Vanderhaeghe


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs