Fietsreis in 2013 van Brugge naar Baku (Azerbeidzjan) via Istanbul
13-07-2013
Berichtje
Beste volgers,
We zijn vrij laat aangekomen in ons hotel waardoor het mij niet meer mogelijk is om nog iets te schrijven. Als we morgen vroeg genoeg in Haskovo aankomen, probeer ik de twee ritten weer te geven.
12-07-2013
Rit 14 Drobeta Turnu Severin-Montana
Deze morgen bewolkt toen we vertrokken maar droog en niet te warm. We hadden de wind mee en in het begin van de rit was het vrij vlak zodat we bij momenten 34km/u reden. Na 10km zagen we een doodgereden hondje liggen, maar verbaast zijn we daar niet over aangezien loslopende honden hier heel gewoon is. Zoals je bij ons doodgereden katten ziet liggen, zie je hier honden. Nu ik er over nadenk, veel katten heb ik onderweg nog niet gezien. Het ging dus vrij vlot vooruit en na ongeveer 100km stonden we aan de grens van Bulgarije. Tweemaal controle van de I.K. en alles was in orde. Daarna hebben we de brug van Calafat naar Vidin overgestoken. Vermoedelijk zijn wij de eerste Belgische en Nederlandse fietsers die over deze brug fietsten. Deze brug over de Donau maakt het traject tussen Roemenië en Bulgarije veel korter. Men heeft er jaren over gedaan om deze brug te bouwen en op 19 juni is ze ingehuldigd. Zodra men Bulgarije binnenkomt, geloof je je eigen ogen niet. We zien appartementsgebouwen waar je nog geen voet zou binnenzetten. Vuil en niet onderhouden. We zien enkel maar de buitenkant dus kan ik de binnenkant niet beoordelen. Hier en daar ontbraken rioleringsdeksels in het wegdek waardoor we extra geconcentreerd moesten blijven. Het tweede gedeelte van de rit kondigde zich moeilijker aan want we kwamen weer op golvend terrein en in de verte zien we het Balkan-gebergte opdoemen. De laatste 50km waren nog heel lastig omdat de zon na de middag ongenadig van de partij was. Omstreeks 17u30 in het hotel aangekomen na een rit van ongeveer 200km. De sfeer is opperbest en we doen er alles aan om dit zo te houden.
11-07-2013
Rit 13 Lugoj-Drobeta Turnu Severin
Vandaag 13de rit. Zou dit cijfer ongeluk brengen? Ik ging mijn fiets snel halen, omdat ik nog een ander achterwiel moest monteren, en stelde vast dat mijn voorband lek was. Deze band dus snel vervangen en ik stond toch nog op tijd klaar bij de andere rijders. We vertrokken omstreeks 7u35. Op dat moment was het 24gr en priemden de zonnestralen in de verte door het wolkendek op de westkant van de Karpaten. Het was licht bewolkt en wat frisjes. Na een tiental km wandelde een roedel honden over de weg, nochtans een drukke weg, en trokken zich niks aan van de Baku-rijders die zich langzaam in het zweet reden. Na 35km werd even halt gehouden aan een oud benzinestation dat er nu verlaten bij lag en vermoedelijk betere tijden heeft gekend toen de autosnelweg er nog niet was, en deze weg de enige was om van A naar B te rijden. Het was daar een kleine vuilnisbelt. Ondertussen was de temperatuur opgelopen tot 28gr om 9u30. De zon scheen ongenadig op de rijders en zou de hele rit aan hun gebronzeerde armen en benen gekluisterd blijven. Veel water drinken is dan de boodschap, al moet het water dan enige verkoelende werking hebben. In het dorpje Carancebes ging het even fout toen bij een plotse stop Raf ten val kwam. Gelukkig zonder veel erg. Zo'n mannen maken ze niet meer. De schram op zijn lichaam kan men vergelijken met een kras op een brok graniet. Bij de eerste stop zagen we een jonge vrouw die met haar kind op de arm naar een waterput ging om het uit een beker te laten drinken. Ik denk niet dat wij ons daar aan zouden moeten wagen. Ik bedoel dus dat drinken uit die waterput. De dorpjes die we passeerden zijn eerder armoedig en vuil. Van sommige huisjes zou je niet vermoeden dat er mensen in wonen. Na 60km klommen we langzaam op de enige helling op ons traject naar Drobeta. Het was eerder vals plat aan 1 à 2% die ons tot een hoogte van 550m moest brengen. We reden zoals de processie van Echternach. Twintig meter stijgen om dan 30m te dalen en daarna terug 40m stijgen. Het duurde wel even eer we aan die 550m hoogte waren. De laatste drie km waren iets steiler en de betere klimmers konden zich even laten gelden. Verschieten ze hun kruit niet te vroeg? De weg naar Baku is nog lang maar toch al wat korter. Na 100km houden we onze middagstop in een klein dorpje naast een apotheek. Pol doet er zijn inkopen (bij deze kan ik bevestigen dat het geen doping was) en anderen gaan binnen een kijkje nemen. In geen honderd jaar te vergelijken met onze apotheken. Het overschot pizza's van gisterenavond werden bovengehaald en opgegeten. De rest werd aan enkele inwoners gegeven die ons bekeken al kwamen we van een andere planeet. Bij vertrek daar vormden zich weer donkere wolken in de verte. "Het zou toch geen waar zijn?" Gelukkig bleef het bij wat flauw gedruppel. Na de enige helling in het parcours daalden we langzaam terug af richting Donau. Op 25km voor het einde zowaar een nieuwe lekke band voor mij. Drie lekke banden en twee gebroken spaken begint wat veel van het goede te worden. Bij het verder afdalen werd Jan terug tweemaal door een wesp gestoken. Als ervaren randonneur zou hij moeten weten dat hij zijn truitje dicht moet doen bij het afdalen. In de verte langs de andere kant van de Donau zagen we Servie blinken in de zon. Om 15u15 kwamen we aan in ons hotel. Het hotel ziet er statig uit maar het is eerder vergane glorie. Jan en ik hadden geen warm water. Ik weet niet hoe het bij de andere rijders was. Persoonlijk vind ik dit geen probleem maar Jan daarentegen...Morgen richting Bulgarije
Een nachtje in Lugoj...
21u in Lugoj. Ik ga eens vroeg onder zeil. Bij het betreden van de kamer zie ik dat mijn kamergenoot in dromenland is. Muisstil laveer ik door de kamer om mij in het éénpersoonsbed neer te vleien. Nog wat muggenmelk op mij gespoten, wat achteraf bekeken niet nodig was aangezien er een vliegenraam in de vensteropening stak. Mijn kamergenoot had ongeveer 3/4 van het bed ingenomen. Ik neem plaats op het deeltje bed dat nog over is, in de hoop dat tijdens de nacht wat ruimte zou vrijkomen. Niets was minder waar. Terwijl de veren van het matras in mijn rug priemden, begon mijn buurman te snurken. Dit is het begin van het einde, dacht ik. Nog geen oog dicht gedaan begon omstreeks één uur een hond te blaffen. Ik heb niets tegen blaffende honden maar als het plots vijf blaffende honden worden dan is het er over. Dit geblaf werd gehuil. Ik dacht, zitten hier dan wolven?
Enfin, ik moet toch even in slaap gevallen zijn toen om vier uur het gsm signaal van mijn kamergenoot afging. Blijkbaar had hij zich van uur vergist.Ik hoorde hem het ding opnieuw instellen en hij sliep verder. Ik was goed ingedommeld toen ik plots om vijf uur een luid kuukelekuu van mijn kamergenoot hoorde. Mijn nachtrust was voorbij en we konden overgaan tot de orde van de dag. Eten, fietsen, slapen.Moest iemand zich hier in herkennen is dit puur toeval.
10-07-2013
Rit 12 Szeged-Lugoj
Eerst mijn verontschuldigingen aan mijn vrouwtje omdat ik haar een bericht heb laten sturen dat we geen wifi hadden. Blijkbaar hadden ze mijn vraag slecht verstaan in het hotel. De verdere gegevens krijg je van Jan, mijn verslaggever als ik te moe ben.
Vandaag was terug een vlakke rit. We vertrokken uit Szeged en overschreden in deze volgorde de rivier Tisza, de grens met Roemenië, de tijdzone en de rivier Timis. Bij de grensovergang wilden de douanebeambten ons internationaal paspoort zien. Bij enkelen zat deze nog in de bagage en we konden de koffer van de volgwagen uitspitten. Ondertussen had Pieter, een motorvriend van Guus die kris kras door Europa trekt, zich bij ons gevoegd. Hij doet zijn eigen ding, maar zal ons s' avonds gezelschap houden. Het landschap is een aaneenschakeling van akkers, en dit voor zover het oog kan reiken, af en toe bezaaid met een klein dorpje waar ooievaars de daken bevolken en de plaatselijke inwoners langs de hoofdweg groenten en fruit verkopen. Bij de laatste stopplaats verorberen we terug een watermeloen. We rijden verder richtig Lugoj waar de onweerswolken zich samenpakken. Vandaag moeten we echter het onderspit delven en komen kletsnat in het hotel aan. In de marge kan ik nog vertellen dat Johan een lekke band had en dat Fausto over een treinspoor gevallen is, evenwel zonder veel erg. Groetjes Jan.
09-07-2013
Rit 11 Boedapest-Szeged
Na een verkwikkende nacht in alweer een goed hotel vertrekken we om 7u30. Fausto staat reeds vroeg vertrekkensklaar, hij wil namelijk zijn nieuwe bike uitproberen die gisterenavond om 10u30 aan de receptie afgeleverd werd. Als een veelkleurige rups rijden we over de kaarsrechte wegen van de Hongaarse Puszta. Vlakker kan een rit niet zijn en bij wijze van spreken vallen de mussen uit de dakgoot van de hitte. Ongeveer 35km voor de aankomst lassen we altijd een kleine stop in om de drinkbussen te vullen. In de verte zien we de dreigende onweerswolken over Szeged samentrekken maar we zijn ze net te snel af dank zij de perfecte navigatie bij het binnenrijden van de stad. Iets voor 16u arriveren we in het hotel en kunnen we eens ruim de tijd nemen om de truitjes en koersbroeken te wassen.
DE DEELNEMERS BEDANKEN JULLIE VOOR DE VELE REACTIES EN STEUNBETUIGINGEN VIA HET GASTENBOEK EN DE BLOG.
08-07-2013
Rit 10 Komarom-Boedapest
Het ontbijt dat we deze morgen voorgeschoteld kregen was al
heel wat anders dan de vorige dagen. We kregen een menukaart waaruit we konden
kiezen. Spiegelei, roerei enz. Je had 4 keuzemogelijkheden. Bijna iedereen nam
hetzelfde op één na. Men begon de borden op te dienen zodra ze klaar waren. Eén
persoon maakte de eieren klaar. Dus als de 5de zijn bord kreeg, had
de eerste al gedaan met eten. Omstreeks 7u30 vertrokken voor een kort ritje
naar Boedapest. De zon was van de partij en de temperatuur liep al snel op tot
38gr.Het parcours was niet super lastig maar het was bijna nooit vlak. Er
staken toch twee lastige klimmetjes in. We hadden ongeveer duizend hoogtemeters
over een ritje van 87km. De rijbanen waren slecht onderweg. Men moest goed
geconcentreerd blijven om niet in één of andere put te verzeilen. Na 11km was
het opnieuw prijs voor Raf. Lekke band (speciale aangekochte banden waar je
bijna nooit lek mee rijdt). Zijn tweede lekke band sinds we vertrokken zijn.
Net voor het binnenrijden van Boedapest nog even gestopt aan een fruit- en
groentekraam om een grote meloen te verorberen. Deze bevatten veel water. We
zijn probleemloos Boedapest binnengereden en hebben het hotel zonder problemen
gevonden. Onze kamers werden toegewezen en om 14u hadden we afspraak voor een
etentje met de heer Peeters, consul voor Belgie in Hongarije. Deze man heeft de
moeite genomen om het één en ander over dit land te vertellen. Sympathieke man.
Daarna ging iedereen zijn eigen gang. Vermoedelijk allemaal wel even naar het
centrum geweest. Boedapest lijkt mij een fietsvriendelijke stad waar de
fietsers ongestoord tussen de voetgangers en het verkeer door laveren. Het
stikt er van de fixies(Jan). Ondertussen heeft Fausto zijn fietsprobleem zelf
opgelost, hij heeft een nieuwe fiets aangekocht. Hopelijk zet deze trend zich
niet door want er zitten reeds twee nieuwe fietsen in het peloton. De drie
relatieve rustdagen zijn voorbij. De volgende acht dagen gaan we terug voor het
grote werk.
07-07-2013
Rit 9 Wenen-Komarom
Deze morgen om 6u30 heeft de groep een stevig ontbijt genoten. Vertrek was voorzien om 7u30 ware het niet dat Fausto kwam melden dat zijn trapas was losgekomen. We konden dit niet zo snel herstellen. Daardoor is hij vandaag nog naar Komarom gefietst met een gedeeltelijk losgekomen trapas. Morgen in Boedapest gaan we op zoek naar onderdelen en een hersteller. We zijn dus een half uurtje later vertrokken dan voorzien. Dank zij de GPS en gidsen waren er geen problemen bij het uitrijden van Wenen terwijl de vliegtuigen, rakelings over onze hoofden en met regelmaat van een klok, de landingsbaan zochten. De zon was meteen van de partij en zou ons de hele dag vergezellen tot ons eindpunt in Komarom. Door de warmte werden de bidons regelmatig bijgevuld. Het was een vrij vlakke rit met lichte rugwind. Het binnenrijden van Hongarije deed mij een beetje denken aan het binnenrijden van Polen in Brugge-Moskou. Kleine huisjes en onverzorgde soms slechte wegen. Al is dat niet overal het geval.We waren dus vlug in ons hotel zodat we iets meer vrije tijd hadden. Het hotel is gelegen aan een recreatiepark met zwembaden en speeltuinen. Enkele rijders hebben zich aan een duik gewaagd. Om 18u was het avondmaal en daarna nog even op het terras. Oh ja, in de marge kan ik nog vermelden dat mijn kamergenoot Jan twee wespensteken heeft gekregen. Morgen dus naar Boedapest.
Vandaag kort ritje. Deze morgen was het warm maar bewolkt. Eén kuitenbijter onderweg maar niet zo lang. Even over halfweg begon het wat te druppelen maar in Wenen schijnt de zon volop en is het warm. Binnenrijden in Wenen is zonder problemen verlopen. Met de GPS recht naar het hotel gefietst. Ook moet ik vermelden dat de concurrentiestrijd volop begint. Ronny had Kris op de kamer opgesloten zodat deze niet naar het ontbijt kon. Sommigen gaan deze namiddag wat rusten. Anderen gaan wat cultuur opsnuiven. Omstreeks 17u30 komt de consul naar het hotel voor een kleine drink.Morgen richting Hongarije.
Na het gebruikelijke ochtendritueel gingen we samen ontbijten om 6u30. Het ontbijt was meer dan gevarieerd. Daarna de laatste voorbereiding voor de start om 7u30. De bewolking hing laag in de bergen. Hier hebben enkele rijders een tactische fout gemaakt om geen regenvestje bij te hebben. Het buitenrijden van Passau is niet simpel. Daarom zaten we zonder het te weten aan de andere kant van de Donau omdat we naar daar gestuurd werden. Geen probleem zou je zeggen aangezien we eigenlijk heel de dag de Donau moeten volgen. Guus evenwel zat op het juiste parcours,wij dus niet. Na 30 km kregen we een pittige helling voor de wielen. Stijgingspercentage tot 16% en dit voor een goeie 3km. Bovengekomen begon de regen met bakken uit de lucht te vallen. Uiteindelijk moesten we weer afdalen naar de Donau waar we afspraak hadden met Guus onze volger. Daar hebben we enkel droge spullen aangedaan of enkele extra spullen aangetrokken. Vandaar ging het naar Linz, een vrij grote universiteitsstad. Hier hebben we ook wat tijd verloren om het juiste traject te vinden. Het weer was enorm wisselvallig vandaag. Vertrokken met een streepje zon, na 30km de hemelsluizen open, daarna weer volle zon om te eindigen in de regen. Ondergetekende heeft bij het aankomen in het hotel ook nog een spaak gebroken. Uiteindelijk stonden er 199,7km op de teller. We zitten in een leuk hotelletje dat een beetje naar mijn werkgever verwijst Hotel Zur Post.
04-07-2013
Reistips van Jan
Het einde van rit 5 en het begin van rit 6 konden me wel bekoren, het Altmühltal in de deelstaat Beieren. Oorspronkelijk vertrokken op hoofdwegen maar terug vrij vlug verkeerd gereden en daardoor op lokale wegen terechtgekomen. Prachtige streek, heuvelachtig met klimmetjes tot 550m, bebost en groen, en die kleur verraadt regen, zoals we gemerkt hebben. Een gekende stad is Roth en dit moet triatleten bekend in de oren klinken. Wat ons hier opvalt is de ruimte die autobestuurders laten tegenover fietsers bij inhaalmaneuvers. Verder logeren we in pittoreske hotelletjes waar het goed eten is. Zuurkool en worst behoren hier duidelijk tot het verleden. De streek is een aanrader die je zou kunnen benutten als tussenstop op doorreis naar Oostenrijk.
Groetjes Jan
Rit 6 Berching-Passau
Vandaag laatste rit die aankomt op Duits grondgebied. Het zonnetje scheen al vroeg en zou ons heel de dag vergezellen op onze tocht. Onmiddellijk na de start een beklimming om op te warmen. In de berm van deze beklimming stonden honderden schapen in drommen te wachten tot de herder hun de vrijheid zou geven om te kunnen grazen. Het was nog heel stil in de groep tijdens de beklimming. Enkele rijders wilden hun benen eens testen en gingen er even vandoor. De afspraak om boven een helling te wachten wordt goed opgevolgd. Even later onderweg zagen we een Groene specht. Spijtig genoeg had het beestje kennis gemaakt met een auto en dus levenloos. Het parcours was in vergelijking met de vorige dagen vrij vlak al zijn de glooiingen en af en toe een kuitenbijter nooit ver weg. Iedereen doet in de mate van het mogelijke een deel van het kopwerk. Op de grote wegen blijven we zoveel mogelijk achter elkaar om het gevaar tot een minimum te beperken. Na 100km of ongeveer halfweg de rit zat een eenzame ooievaar te zoeken naar voedsel. Ondertussen hadden we reeds halt gehouden voor het middageten. Voor de collegas, om 10u is het pomkoek. Daarna terug verder naar Passau in snelvaart. Wat opvalt in deze streek is de grote velden zonnepanelen die je her en der ziet. Er is hier niet zoveel meer te zien van de waterellende in deze streek enkele weken geleden. Het hotel ziet er goed uit en als het eten nu nog meevalt is ook deze dag weer achter de rug. Morgen richting Oostenrijk.
Rit 5 Tauberbisschofsheim-Berching
Aangezien er gisteren problemen waren met de internetverbinding, is hier de rit van gisteren. Het zag er deze morgen grijs en bewolkt uit na het ontwaken. Ontbijt om 6u30 en om 7u30 de weg op voor de voorlaatste rit op Duits grondgebied. Het parcours was minder lastig maar de wind blies af en toe in het nadeel. In de voormiddag viel nog een drupje regen maar in de namiddag, na de middagstop, begon het feller te regenen zodat de regenvestjes en schoenovertrekjes werden bovengehaald. We kwamen dan ook kleddernat aan in het hotel. Het voordeel was dat de fiets van Jann geen vervelende tik meer had. Waar de regen al niet goed voor is. De laatste twee dagen geen moeilijkheden gehad om het hotel te vinden dat vandaag wel redelijk goed verscholen lag. Tijdens de dagelijkse stops worden de SOYA drankjes, verstrekt door ALPRO via Pauls dochter, fel gesmaakt. Er zijn verschillende smaken en allemaal even lekker. Wij zijn de firma en haar dan ook dankbaar.
02-07-2013
Rit 4 Bad Kreuznach-Tauberbisschofsheim
Het was 5u vandaag wanneer het irritante geluidje uit Jan(met enkele n) zijn gsm mij wekte. Ik bleef nog even liggen in bed zodat Jan zich kon douchen. Iedere minuut rust telt in deze expeditie. Douchen, ontbijten en inpakken lukt iedereen aardig zodat we zonder vertraging kunnen vertrekken. In en uit steden rijden zal nog enige oefening vergen. Vandaag het zonnetje mee en de wind iets tegen. Op sommige momenten was het wel heel warm. De hellingen begonnen op een kleine col te lijken. De ene al wat langer en mooier dan de andere. Zes tot zeven km klimmen met een gemiddeld percentage van 6 à 9%. De deelnemers tasten elkaars klimcapaciteiten af. Er is er eentje bij die niet snapt hoe het komt dat we steeds zijn aanvallen kunnen beantwoorden. De verklaring is dat er een ergerlijke tik uit zijn fiets komt. Je hoort hem van 100m ver afkomen. Als hij bij ons is, is het een koud kunstje om de aanval op te vangen. Ik denk dat hij Jann noemt (let wel, met dubbele n). Zou het niet de Nederlander uit het gezelschap kunnen zijn? We hebben de naam gevraagd van de fietsenmaker maar we gaan geen reclame maken op deze blog. Vandaag hebben we de overzet genomen over de Rijn. Dat is enkele fietskm gespaard. Net na deze overtocht heeft een reiger zijn darminhoud geledigd op Ronny. We hebben hem getroost met het gegeven dat hij geluk heeft dat olifanten niet kunnen vliegen. Hotelletje is rustig gelegen en we maken ons klaar om ons voetjes onder tafel te steken.
01-07-2013
Reistips voor thuisblijvers
Telkens ik van vakantie terugkom en de reisroute loopt via de Ardennen realiseer ik me welk een prachtig gebied dit is. Gisteren tijdens de tweede rit heb ik weer mooie plekjes ontdekt. Enig nadeel is de staat van het Belgische wegdek. Als je echter de moeite neemt om een kleine 150 km verder te rijden dan kom je in de Eifel. Prachtige streek, geen meter vlak, de reeds langere klimpartijen, vrij rustig van verkeer en een perfect asfaltje (zie omgeving rit 3). Ik kende deze streek niet maar het is een aanrader. Temeer daar je na de inspanning nog even aan een Weizenbier of aan een glaasje witte wijn kan nippen.
Groetjes Jan
Rit 3 Prüm-Bad Kreuznach
Toe ik in alle vroegte een blik door het raam wierp, zag ik dat het vandaag een prachtige dag ging worden. Het ontbijt stond klaar om 6u15 en een uurtje later zijn we vertrokken. We werden deze morgen koud gepakt. Hotel buiten en direct een klim van enkele km. Als men pas wakker is moet de motor nog aanslaan en doet men het best wat rustig aan. Daarna werd het constant klimmen en dalen. De streek is hier prachtig(zie reistips Jan),vooral als men de drukkere wegen kan vermijden. Op een bepaald moment Guus even kwijtgespeeld. Iedereen zat zich af te vragen waar deze achtergebleven was tot hij plots uit de andere richting opdook. Probleem opgelost en we reden verder aan een tempo waar iedereen zich goed bij voelde. We houden bewust het tempo laag. We zijn tenslotte nog maar drie dagen ver. Onderweg zagen we enkel dode dieren liggen. De discussies laaiden hoog op() welke dieren dat nu waren. De diersoorten die de revue passeerden waren hermelijn, das, bunzing, marter, enfin we zijn er nog niet uit. Ook een ongeval gezien en een snoodaard die van de weg was geraakt met zijn bestelwagen en op hulp stond te wachten. Omstreeks 17u in het hotel aangekomen. De uitbater wilde de fietsen in een open garage plaatsen waar iedereen zomaar toegang had maar na aandringen van ons heeft hij toch een veilige plek binnen gevonden. Op naar de volgende.
30-06-2013
Hoe was het vandaag?
Het was vroeg dag deze morgen. Iedereen om 6u aan het ontbijt om daarna de start te nemen om 7u. De discipline is van de eerste dag aanwezig en iedereen is stipt op tijd met zijn bagage aan de volgwagen. Hier en daar werd nog een fiets gepoetst en ingeolied want gisteren, met de soms miezerige en bijwijlen felle regen, hadden de beweegbare delen van de fiets toch één en ander te verduren gekregen. Gestart met een asgrauwe bewolking en 12gr warm of koud. Het Is zomer zeggen ze dan. Op deze momenten is een mens en vooral een fietser al tevreden dat er geen regen uit de lucht valt. Toch mogen we zeker niet klagen. Na enkele uren begon zowaar het zonnetje af en toe vanachter de wolken te piepen. De armstukjes en andere overtollige kledingstukken werden opgeborgen. De kortere hellingen zoals gisteren zijn er niet meer bij. Het waren vandaag eerder kleine colletjes. Langer en steiler dus. Al is er natuurlijk geen vergelijking met een echte col. Na 50km sloeg het noodlot toe. Het versnellingsapparaat van Kris was in het achterwiel gedraaid. Hier hebben we wat tijd verloren waardoor we wat later dan we hadden gehoopt in het hotel waren. Kris heeft op een creatieve manier verder gereden. Hoe, moet je hem later maar eens vragen. Er werden wisselstukken aangevoerd rechtstreeks uit Belgie . Bedankt aan de mensen die dit voor elkaar gebracht hebben. Alles opgelost dus. Ook de eerste lekke band te melden. De gelukkige was Raf. Bij aankomst in Prüm hadden we af te rekenen met een markt waardoor we het hotel niet onmiddellijk konden bereiken. Oplossingen lagen voor de hand. Door de menigte met onze bagage naar het hotel. Op sommige momenten moet men kunnen improviseren en op zulke tocht moet je soms rekening houden met het onverwachte. Vandaag ongeveer 196km gefietst met ongeveer 2800 hoogtemeters. Het eten was weer voortreffelijk en nu gaan we stilaan in ons bed kruipen om het afgepeigerde lichaam de broodnodige rust te gunnen
Gisteren
Acht uur deze morgen. Elf wielertoeristen of moeten we zeggen expeditieleden maken zich klaar om de tocht naar Istanbul of Baku aan te vatten. Het weer was niet echt van de partij maar toch zagen we blije gezichten aan De Burg in het prachtige Brugge waar de schepen van sport Annick Lambrecht het startschot zou geven. Het was nog even bang afwachten of de nodige visa voor Azerbeidzjan ter plaatse gingen afgeleverd worden zoals afgesproken. En inderdaad, mevrouw Norgiz Taghizode PR van de Azerbeidjaanse ambassade kwam deze persoonlijk afleveren. De hele(gele) bende zette zich daarna in beweging om naar het verder gelegen Aalter te fietsen waar we werden ontvangen op het gemeentehuis door mevrouw Brigitte Bergez, schepen van sport. Hier werd een receptie aangeboden. Tussen de lijnen wil ik even vermelden dat een aantal leden van de Melse toeristenclub WTC Statietrappers zich tussen deze gele meute zouden mengen en de hele rit tot in Gilly zouden meefietsen. Ze hebben zich niet gespaard om enig kopwerk te doen. Een heel korte stop werd ook nog ingelast aan café De Mandel in Grammene. Onderweg enkel kleinere tegenslagen gekend zoals verliezen GPS systeem, afbreken statief camera en af een toe toch de nodige regen. Voor de rest kan ik zeggen ,geen lekke banden en allen goed aangekomen op de eerste bestemming. We werden door Fausto in de watten gelegd voor wat de ontvangst en het avondeten betreft. Iedereen was meer dan voldaan en het was heel lekker. Roland kreeg ook nog een herinnering en een taart aangeboden door het huis voor zijn zoveelste (163e) beklimming van de Mont Ventoux dit jaar. Nu gaan we vroeg slapen want morgen vanaf 6u ontbijt en om 7 terug de fiets op voor de rit naar Prüm. Bedankt aan iedereen die aanwezig was in Brugge-Aalter-Deinze of ergens onderweg.
27-06-2013
Waarom deze blog
Het is de bedoeling om vanaf zaterdag een verslag(je) te maken van de gereden rit. Vermoedelijk zal dit niet dagelijks lukken omdat we moeten afwachten hoe de verbinding in de hotels zal zijn (als we al WiFi verbinding hebben). Voor zover ik kon nagaan, zijn bijna alle hotels voorzien van Wifi. De kwaliteit van de verbindingen kennen we niet. Wanneer we laattijdig ons hotel bereiken is het mogelijk dat er te weinig tijd is om nog een beschrijving van de rit te geven. Als het kan proberen we dat op een ander tijdstip te publiceren. Je kan reageren op deze blog op 3 manieren: -Via de kleine lettertjes "reageer" onderaan een geschreven artikel. -Via het gastenboek. -Via e-mail mij. Deze laatste optie komt in mijn eigen (privé)mailbox terecht en kan gebruikt worden om iets kenbaar te maken, aan één of meerdere deelnemers, die andere lezers van de blog niet mag bereiken.
Veel succes aan de deelnemers en hopelijk kunnen we elkaar een highfive geven in Istanbul en Baku.
