Fietsreis in 2013 van Brugge naar Baku (Azerbeidzjan) via Istanbul
05-07-2013
Rit 7 Passau-Melk
Na het gebruikelijke ochtendritueel gingen we samen ontbijten om 6u30. Het ontbijt was meer dan gevarieerd. Daarna de laatste voorbereiding voor de start om 7u30. De bewolking hing laag in de bergen. Hier hebben enkele rijders een tactische fout gemaakt om geen regenvestje bij te hebben. Het buitenrijden van Passau is niet simpel. Daarom zaten we zonder het te weten aan de andere kant van de Donau omdat we naar daar gestuurd werden. Geen probleem zou je zeggen aangezien we eigenlijk heel de dag de Donau moeten volgen. Guus evenwel zat op het juiste parcours,wij dus niet. Na 30 km kregen we een pittige helling voor de wielen. Stijgingspercentage tot 16% en dit voor een goeie 3km. Bovengekomen begon de regen met bakken uit de lucht te vallen. Uiteindelijk moesten we weer afdalen naar de Donau waar we afspraak hadden met Guus onze volger. Daar hebben we enkel droge spullen aangedaan of enkele extra spullen aangetrokken. Vandaar ging het naar Linz, een vrij grote universiteitsstad. Hier hebben we ook wat tijd verloren om het juiste traject te vinden. Het weer was enorm wisselvallig vandaag. Vertrokken met een streepje zon, na 30km de hemelsluizen open, daarna weer volle zon om te eindigen in de regen. Ondergetekende heeft bij het aankomen in het hotel ook nog een spaak gebroken. Uiteindelijk stonden er 199,7km op de teller. We zitten in een leuk hotelletje dat een beetje naar mijn werkgever verwijst Hotel Zur Post.
04-07-2013
Reistips van Jan
Het einde van rit 5 en het begin van rit 6 konden me wel bekoren, het Altmühltal in de deelstaat Beieren. Oorspronkelijk vertrokken op hoofdwegen maar terug vrij vlug verkeerd gereden en daardoor op lokale wegen terechtgekomen. Prachtige streek, heuvelachtig met klimmetjes tot 550m, bebost en groen, en die kleur verraadt regen, zoals we gemerkt hebben. Een gekende stad is Roth en dit moet triatleten bekend in de oren klinken. Wat ons hier opvalt is de ruimte die autobestuurders laten tegenover fietsers bij inhaalmaneuvers. Verder logeren we in pittoreske hotelletjes waar het goed eten is. Zuurkool en worst behoren hier duidelijk tot het verleden. De streek is een aanrader die je zou kunnen benutten als tussenstop op doorreis naar Oostenrijk.
Groetjes Jan
Rit 6 Berching-Passau
Vandaag laatste rit die aankomt op Duits grondgebied. Het zonnetje scheen al vroeg en zou ons heel de dag vergezellen op onze tocht. Onmiddellijk na de start een beklimming om op te warmen. In de berm van deze beklimming stonden honderden schapen in drommen te wachten tot de herder hun de vrijheid zou geven om te kunnen grazen. Het was nog heel stil in de groep tijdens de beklimming. Enkele rijders wilden hun benen eens testen en gingen er even vandoor. De afspraak om boven een helling te wachten wordt goed opgevolgd. Even later onderweg zagen we een Groene specht. Spijtig genoeg had het beestje kennis gemaakt met een auto en dus levenloos. Het parcours was in vergelijking met de vorige dagen vrij vlak al zijn de glooiingen en af en toe een kuitenbijter nooit ver weg. Iedereen doet in de mate van het mogelijke een deel van het kopwerk. Op de grote wegen blijven we zoveel mogelijk achter elkaar om het gevaar tot een minimum te beperken. Na 100km of ongeveer halfweg de rit zat een eenzame ooievaar te zoeken naar voedsel. Ondertussen hadden we reeds halt gehouden voor het middageten. Voor de collegas, om 10u is het pomkoek. Daarna terug verder naar Passau in snelvaart. Wat opvalt in deze streek is de grote velden zonnepanelen die je her en der ziet. Er is hier niet zoveel meer te zien van de waterellende in deze streek enkele weken geleden. Het hotel ziet er goed uit en als het eten nu nog meevalt is ook deze dag weer achter de rug. Morgen richting Oostenrijk.
Rit 5 Tauberbisschofsheim-Berching
Aangezien er gisteren problemen waren met de internetverbinding, is hier de rit van gisteren. Het zag er deze morgen grijs en bewolkt uit na het ontwaken. Ontbijt om 6u30 en om 7u30 de weg op voor de voorlaatste rit op Duits grondgebied. Het parcours was minder lastig maar de wind blies af en toe in het nadeel. In de voormiddag viel nog een drupje regen maar in de namiddag, na de middagstop, begon het feller te regenen zodat de regenvestjes en schoenovertrekjes werden bovengehaald. We kwamen dan ook kleddernat aan in het hotel. Het voordeel was dat de fiets van Jann geen vervelende tik meer had. Waar de regen al niet goed voor is. De laatste twee dagen geen moeilijkheden gehad om het hotel te vinden dat vandaag wel redelijk goed verscholen lag. Tijdens de dagelijkse stops worden de SOYA drankjes, verstrekt door ALPRO via Pauls dochter, fel gesmaakt. Er zijn verschillende smaken en allemaal even lekker. Wij zijn de firma en haar dan ook dankbaar.
02-07-2013
Rit 4 Bad Kreuznach-Tauberbisschofsheim
Het was 5u vandaag wanneer het irritante geluidje uit Jan(met enkele n) zijn gsm mij wekte. Ik bleef nog even liggen in bed zodat Jan zich kon douchen. Iedere minuut rust telt in deze expeditie. Douchen, ontbijten en inpakken lukt iedereen aardig zodat we zonder vertraging kunnen vertrekken. In en uit steden rijden zal nog enige oefening vergen. Vandaag het zonnetje mee en de wind iets tegen. Op sommige momenten was het wel heel warm. De hellingen begonnen op een kleine col te lijken. De ene al wat langer en mooier dan de andere. Zes tot zeven km klimmen met een gemiddeld percentage van 6 à 9%. De deelnemers tasten elkaars klimcapaciteiten af. Er is er eentje bij die niet snapt hoe het komt dat we steeds zijn aanvallen kunnen beantwoorden. De verklaring is dat er een ergerlijke tik uit zijn fiets komt. Je hoort hem van 100m ver afkomen. Als hij bij ons is, is het een koud kunstje om de aanval op te vangen. Ik denk dat hij Jann noemt (let wel, met dubbele n). Zou het niet de Nederlander uit het gezelschap kunnen zijn? We hebben de naam gevraagd van de fietsenmaker maar we gaan geen reclame maken op deze blog. Vandaag hebben we de overzet genomen over de Rijn. Dat is enkele fietskm gespaard. Net na deze overtocht heeft een reiger zijn darminhoud geledigd op Ronny. We hebben hem getroost met het gegeven dat hij geluk heeft dat olifanten niet kunnen vliegen. Hotelletje is rustig gelegen en we maken ons klaar om ons voetjes onder tafel te steken.
01-07-2013
Reistips voor thuisblijvers
Telkens ik van vakantie terugkom en de reisroute loopt via de Ardennen realiseer ik me welk een prachtig gebied dit is. Gisteren tijdens de tweede rit heb ik weer mooie plekjes ontdekt. Enig nadeel is de staat van het Belgische wegdek. Als je echter de moeite neemt om een kleine 150 km verder te rijden dan kom je in de Eifel. Prachtige streek, geen meter vlak, de reeds langere klimpartijen, vrij rustig van verkeer en een perfect asfaltje (zie omgeving rit 3). Ik kende deze streek niet maar het is een aanrader. Temeer daar je na de inspanning nog even aan een Weizenbier of aan een glaasje witte wijn kan nippen.
Groetjes Jan
Rit 3 Prüm-Bad Kreuznach
Toe ik in alle vroegte een blik door het raam wierp, zag ik dat het vandaag een prachtige dag ging worden. Het ontbijt stond klaar om 6u15 en een uurtje later zijn we vertrokken. We werden deze morgen koud gepakt. Hotel buiten en direct een klim van enkele km. Als men pas wakker is moet de motor nog aanslaan en doet men het best wat rustig aan. Daarna werd het constant klimmen en dalen. De streek is hier prachtig(zie reistips Jan),vooral als men de drukkere wegen kan vermijden. Op een bepaald moment Guus even kwijtgespeeld. Iedereen zat zich af te vragen waar deze achtergebleven was tot hij plots uit de andere richting opdook. Probleem opgelost en we reden verder aan een tempo waar iedereen zich goed bij voelde. We houden bewust het tempo laag. We zijn tenslotte nog maar drie dagen ver. Onderweg zagen we enkel dode dieren liggen. De discussies laaiden hoog op() welke dieren dat nu waren. De diersoorten die de revue passeerden waren hermelijn, das, bunzing, marter, enfin we zijn er nog niet uit. Ook een ongeval gezien en een snoodaard die van de weg was geraakt met zijn bestelwagen en op hulp stond te wachten. Omstreeks 17u in het hotel aangekomen. De uitbater wilde de fietsen in een open garage plaatsen waar iedereen zomaar toegang had maar na aandringen van ons heeft hij toch een veilige plek binnen gevonden. Op naar de volgende.
30-06-2013
Hoe was het vandaag?
Het was vroeg dag deze morgen. Iedereen om 6u aan het ontbijt om daarna de start te nemen om 7u. De discipline is van de eerste dag aanwezig en iedereen is stipt op tijd met zijn bagage aan de volgwagen. Hier en daar werd nog een fiets gepoetst en ingeolied want gisteren, met de soms miezerige en bijwijlen felle regen, hadden de beweegbare delen van de fiets toch één en ander te verduren gekregen. Gestart met een asgrauwe bewolking en 12gr warm of koud. Het Is zomer zeggen ze dan. Op deze momenten is een mens en vooral een fietser al tevreden dat er geen regen uit de lucht valt. Toch mogen we zeker niet klagen. Na enkele uren begon zowaar het zonnetje af en toe vanachter de wolken te piepen. De armstukjes en andere overtollige kledingstukken werden opgeborgen. De kortere hellingen zoals gisteren zijn er niet meer bij. Het waren vandaag eerder kleine colletjes. Langer en steiler dus. Al is er natuurlijk geen vergelijking met een echte col. Na 50km sloeg het noodlot toe. Het versnellingsapparaat van Kris was in het achterwiel gedraaid. Hier hebben we wat tijd verloren waardoor we wat later dan we hadden gehoopt in het hotel waren. Kris heeft op een creatieve manier verder gereden. Hoe, moet je hem later maar eens vragen. Er werden wisselstukken aangevoerd rechtstreeks uit Belgie . Bedankt aan de mensen die dit voor elkaar gebracht hebben. Alles opgelost dus. Ook de eerste lekke band te melden. De gelukkige was Raf. Bij aankomst in Prüm hadden we af te rekenen met een markt waardoor we het hotel niet onmiddellijk konden bereiken. Oplossingen lagen voor de hand. Door de menigte met onze bagage naar het hotel. Op sommige momenten moet men kunnen improviseren en op zulke tocht moet je soms rekening houden met het onverwachte. Vandaag ongeveer 196km gefietst met ongeveer 2800 hoogtemeters. Het eten was weer voortreffelijk en nu gaan we stilaan in ons bed kruipen om het afgepeigerde lichaam de broodnodige rust te gunnen
Gisteren
Acht uur deze morgen. Elf wielertoeristen of moeten we zeggen expeditieleden maken zich klaar om de tocht naar Istanbul of Baku aan te vatten. Het weer was niet echt van de partij maar toch zagen we blije gezichten aan De Burg in het prachtige Brugge waar de schepen van sport Annick Lambrecht het startschot zou geven. Het was nog even bang afwachten of de nodige visa voor Azerbeidzjan ter plaatse gingen afgeleverd worden zoals afgesproken. En inderdaad, mevrouw Norgiz Taghizode PR van de Azerbeidjaanse ambassade kwam deze persoonlijk afleveren. De hele(gele) bende zette zich daarna in beweging om naar het verder gelegen Aalter te fietsen waar we werden ontvangen op het gemeentehuis door mevrouw Brigitte Bergez, schepen van sport. Hier werd een receptie aangeboden. Tussen de lijnen wil ik even vermelden dat een aantal leden van de Melse toeristenclub WTC Statietrappers zich tussen deze gele meute zouden mengen en de hele rit tot in Gilly zouden meefietsen. Ze hebben zich niet gespaard om enig kopwerk te doen. Een heel korte stop werd ook nog ingelast aan café De Mandel in Grammene. Onderweg enkel kleinere tegenslagen gekend zoals verliezen GPS systeem, afbreken statief camera en af een toe toch de nodige regen. Voor de rest kan ik zeggen ,geen lekke banden en allen goed aangekomen op de eerste bestemming. We werden door Fausto in de watten gelegd voor wat de ontvangst en het avondeten betreft. Iedereen was meer dan voldaan en het was heel lekker. Roland kreeg ook nog een herinnering en een taart aangeboden door het huis voor zijn zoveelste (163e) beklimming van de Mont Ventoux dit jaar. Nu gaan we vroeg slapen want morgen vanaf 6u ontbijt en om 7 terug de fiets op voor de rit naar Prüm. Bedankt aan iedereen die aanwezig was in Brugge-Aalter-Deinze of ergens onderweg.
27-06-2013
Waarom deze blog
Het is de bedoeling om vanaf zaterdag een verslag(je) te maken van de gereden rit. Vermoedelijk zal dit niet dagelijks lukken omdat we moeten afwachten hoe de verbinding in de hotels zal zijn (als we al WiFi verbinding hebben). Voor zover ik kon nagaan, zijn bijna alle hotels voorzien van Wifi. De kwaliteit van de verbindingen kennen we niet. Wanneer we laattijdig ons hotel bereiken is het mogelijk dat er te weinig tijd is om nog een beschrijving van de rit te geven. Als het kan proberen we dat op een ander tijdstip te publiceren. Je kan reageren op deze blog op 3 manieren: -Via de kleine lettertjes "reageer" onderaan een geschreven artikel. -Via het gastenboek. -Via e-mail mij. Deze laatste optie komt in mijn eigen (privé)mailbox terecht en kan gebruikt worden om iets kenbaar te maken, aan één of meerdere deelnemers, die andere lezers van de blog niet mag bereiken.
Veel succes aan de deelnemers en hopelijk kunnen we elkaar een highfive geven in Istanbul en Baku.
25-06-2013
Reactie voor Kris
Dag Kris,
we wensen je alvast een goede start zaterdag.
Geert en Hilde
Even voorstellen...
Ik ben Jann Hendrickx, Dit
jaar 65 jaar geworden en dan op de fiets
naar Baku , 5500km in 34 dagen zonder rustdagen?!
Hoe kom je daar nou
bij ?is
meestal de eerste opmerking, die ik te horen
krijg.
Volgens mijn vrouw, Addy, mag je in het jaar dat je 65
wordt iets speciaalsdoen, nou ja.. vond ik ook wel, dus
toen ik met Roland Hurtecant in contact kwam via internet , was ik meteen enthousiast voor de tocht Brugge Baku.
Samen met Addy de
afgelopen jaren , vele fietstochten
( met tasjes)
door Europa gemaakt, Santiago, Zweden , Oostenrijk,
Praag, Middellandse Zee , Noordzee
Route ( deel) en ook veel tochten in ons
mooie Nederland.
Ik heb korte tijd wedstrijden gereden, was
redelijk succesvol
en heb aardig wat koersen
kunnen winnen, de laatste was het Zeeuwse
Kampioenschap, maar dat is al wel ruim 20 jaar geleden.
Daarna
14 jaar geen fiets meer aangeraakt
en wel 12 kilo erbij!! , jaartje of 5 geleden weer beetje begonnen en ben nu
met veel plezier lid van RTC De
Bidon in Roosendaal
.
Hoe moet je je
eigenlijk voorbereiden voor een dergelijke tocht ?
Om te beginnen , maar
eens wat afvallen , bergop is niet mn sterkste kant, dus
nu 8 kilo lichter dan in januari, zal allicht beetje helpen, om de 57.000
hoogtemeters te overwinnen, te hopen toch!
Verder deze winter
veel spinning, 3 a 4 keer per week en de afgelopen periode regelmatig enkele
malen per week er alleen tussenuit getrokken voor tochtjes
van rond de 100 tot140 km.
Het zal ongetwijfeld
op alle vlakken een bijzondere tocht worden, Roland noemt het terecht een
Expeditie, zeker genieten van de vele verschillende landschappen en culturen
maken het spannend.
Zelf zal ik proberen om regelmatig mijn blog via; www.waarbenjij.nu
/ jannhendrickxbij te houden,
afhankelijk van hoe fit
ik de dag ben
doorgekomen.
Ik zie uit om met
mijn fietsvrienden 29 juni te
vertrekken in Brugge, we staan er
klaar voor, iedereen succes gewenst.
24-06-2013
Even voorstellen...
Paul
Viaene wordt 65 jaar op 6 januari 2014. Als veertienjarige maakte hij kennis
met de wielersport bij de nieuwelingen. Zonder medeweten van zijn vader, op een
geleende fiets en zonder één kilometer te trainen reed hij gedurende 2 jaar
zon 14 wedstrijden per jaar.
Eénmaal
bij de junioren had hij wel de zegen van zijn vader en in 1967 behaalde hij dan
ook enkele overwinningen met als uitschieter de internatie in Reningelst.
In
1968 hield hij het voor bekeken wegens geen tijd om te trainen. Gedurende 15 jaar
hing hij de fiets aan de haak. Maar de wielermicrobe bleef kribelelen en in
1985 startte hij opnieuw als wielertoerist. Hij reed enkele grote cols op en in
2010 fietste hij mee met Roland Hurtecant van Brugge naar Moskou. Dit avontuur
was hem zodanig bevallen dat hij straks terug van de partij is voor de
International Bicycle Expedition naar Baku.
13-06-2013
Even voorstellen...
Hallo, ik ben Wilbers Ronny , 51
jaar , en woonachtig te Ramsel . Hoewel het eindpunt van deze fietstocht voor
mij in Istanbul en niet in Baku ligt is deze tocht toch wel de grootste en
misschien wel de zwaarste uitdaging tot nu toe vooral wat de hoogtemeters
betreft. Mijn eerste ervaring met een meerdaagse fietstocht was
Herselt-Berbestie (Roemenie) in 2008. In 2010 Brugge-Moskou met Roland en
het jaar daarop Brugge-Mont Ventoux en vorig jaar Harelbeke-Compstela.Hopelijk
kunnen we met zijn allen vooral veel genieten onderweg van de natuur en cultuur
en elke geslaagde rit ervaren als een overwinning .
Groetjes, Ronny
20-05-2013
Ritten Brugge-Istanbul-Baku
14-05-2013
Even voorstellen...
ik ben jan demeulemeester, 49 jaar, geboren en getogen in/te oostende en pas op latere leeftijd beginnen fietsen. tijdens een rit in contact gekomen met jean-pierre vyvey (een randonneur) en door de leuke verhalen was vrij snel de interesse gewekt voor het lange afstandwerk. na deelnames aan PBP(2007-2011) en LEL(2009)in 2010 van brugge naar moskou gefietst. (georganiseerd door roland hurtecant) in 2012 met enkele Moskovieten deelgenomen aan harelbeke-santiago de compostella en daar deden de geruchten de ronde dat roland met een nieuw avontuur bezig was "brugge-baku". op die deelnemerslijst mocht ik zeker niet ontbreken. dit is qua afstand, hoogtemeters,fietsdagen en uitdaging wel degelijk een stap in het onbekende, waarbij ik alle deelnemers een goede afloop toewens. groetjes jan.
08-04-2013
Even voorstellen...
Ik ben Luc Vanderhaeghe, geboren op 07/01/1954, 34 jaar geleden gehuwd met Kristine, vader van 4 kinderen, opa van 5 kleinkinderen.
Ik werk als magazijnier in een Renault garage in Kuurne.
Ik volgde een tijdje terug de opleiding fietsmecanicien.
Mijn hobbys zijn fietsen en lopen.
Sedert enkele jaren zijn mijn vrouw en ik gebeten door fietsvakanties. Eerst naar Nice, daarna heen en terug naar de Mt-Ventoux en een paar jaar terug zijn we een weekje gaan fietsen in Italië.
We geven samen in Poperinge Start to Bike, omdat we zoveel mogelijk mensen aan het fietsen willen krijgen. Het is de bedoeling dat ze na 10 weken 100 km fietsen.
Vorig jaar hoorde ik toevallig Roland op Radio 2 omtrent de fietstocht naar Baku en was onmiddellijk enthousiast.
Onze 1ste kennismaking met de ganse groep was heel positief. Ik kijk er dan ook echt naar uit!
Omdat dit een heel speciale uitdaging is, hebben Kristine en ik besloten om deze fietstocht te koppelen aan een goed doel.
We moesten niet ver zoeken. Uit eigen ervaring weten we dat het kinderkankerfonds van Leuven iedere euro kan gebruiken om het verblijf van de kankerpatiëntjes wat aangenamer te maken.
Ondertussen is alles geregeld en ben ik van plan om mij voor iedere km 2 te laten sponsoren. Zo kan ik 10 800 bezorgen aan het kinderkankerfonds!
Kris Heyerick, geboren en woonachtig te Grammene op 23 september 1966, één van de vier zonen en dochter van Gerard en Paula Heyerick- Goemaere. Als cafézoon met drie voetbalploegen onder dak en voetballende broers, was het voor mij dan ook logisch de voetbalschoenen iedere zaterdag aan te trekken tot op een moment dat het om medische redenen voetballen niet meer aangewezen werd. Op sportief gebied bleven er nog twee opties over, zwemmen of fietsen. Omdat ik zwemmen niet echt mijn dingvond (en ge wordt daar zo nat van!!), leek fietsen de beste keuze. Op 14 jarige leeftijd trok ik ervoor het eerst op uit met de fiets, richting Gent. Mijn moeder waarschuwde mij ge gaat verdwaald rijden en nooit thuis geraken, ik zal U moeten komen halen . Maar niets was minder waar. Gestaag dreef ik de kilometers op, de wielermicrobe had mij volledig te pakken. Schoolvakanties warende uitgelezen tijdstippen om erop uit te trekken met de fiets, tent, slaapzak, pak en zak , een stalen ros van om en bij de 40 kg. Als 16 jarige alleen naar Geneve en terug ( 1250 km), het jaar daarop terug naar Zwitserland (1400 km) en in 1985 als voorbereiding eerst naar Zwitserland(1740 km) en nadien naar de Noordkaap (Noorwegen 4018 km) met Roland. Eerlijk gezegd vind ik dat nog steeds een huzarenstukje, 18 dagen aan gemiddeld 230 km per dag door veel regen en wind, op slechts 18 jarige leeftijd.
In 1989 liet ik mij aansluiten bij de Leierenners Zulte. Jaar na jaar probeerde ik mijn grenzen te verleggen, beter presteren, meer kilometers. Twee maal Parijs Roubaix,Ronde van Vlaanderen 6 x,Gent- Wevelgem 3 x, Parijs Brussel, Luik Bastenaken Luik 3 x, Milaan San Remo, 14 ritten boven de 300 km en nog vele andere fietstochten, evenals 3 maal de voorloper van de Ronde van Vlaanderen, de Tocht der Flandriens, 265 km met 45 km kasseien, een fantastische maar o zon zware rit. Het vorm pijl ging met de jaren gestaag de hoogte in tot op een gegeven moment men mij aanraadde eens een nummer op te spelden. Op 26 jarige leeftijd reed ik mijn eerste koers bij de WAOD met als resultaat gedubbeld!! Tussen goed rijden bij de wielertoeristen en koersen is er een groot verschil. Maar de aanhouder wint!!! Nog meer trainen had als resultaat dat ik al snel meereed voor de prijzen en na een paar seizoenen regelmatig bloemenruikers mee naar huis bracht, zowel bij de WAOD, VWF en de LFT. Grote ritten bleven nu achterwege, enkel toespitsend op wedstrijden. Als 35 jarige heb ik de overstap gewaagd naar de elite zonder contract ( liefhebbers ) onder het motto, als ik het nu niet doe komt het er nooit meer van en zal ik er later altijd spijt van hebben. Vier jaar toerde ik rond bij die categorie waaronder drie wedstrijden bij de grote mannen, de profs. 2003 was mijn laatste jaar op competitief vlak. Wat nadien volgde waren ritjes rond de kerk zonder doel, enkel om het gewicht onder controle te houden. Roland zag ik bij regelmaat in het café van mijn ouders, daar hield ik hem aan een belofte die we in 1985 maakten om ooit eens naar Moskou te fietsen. Dat avontuur kwam er in 2010, met een team van 19 fietsers reden we van Brugge tot Moskou, 3000 km in 17 dagen.
Straks gaat onze volgende uitdaging van start, Brugge Baku. De rit naar Moskou was overwegend vlak, naar de Noordkaap sterk heuvelachtig, maar de rit naar Baku overtreft alle voorgaande in aantal kilometers, fietsdagen, hoogtemeters en waarschijnlijk ook in temperatuur, m.a.w. het wordt een zware dobber. Of zoals Jean Pierre V. ooit vermeldde een dagelijks gevecht tegen zadelpijnen, vermoeidheid, stijve nek -rug, maag en darmproblemen, stramme spieren en gewrichten, chaotisch verkeer , maar ook de prachtige natuur, andere culturen, het avontuur. En als het gelukt is een overwinning op jezelf, de voldoening, het euforisch gevoel!
Op privé- vlak ik ben 23 jaar gehuwd met Annick Dhondten heb twee kinderen, Pauline (17 jaar) en Florian (14 jaar). Als job ben ik orthopedisch technieker (V!go Wetteren ), wat wij maken gaat van orthesen prothesen - steunzolen korsetten tot siliconen e.d.. Een bloeiend bedrijf met een 650 tal werknemers over België Nederland Frankrijk en Polen.
Sportieve groeten.
Kris Heyerick
06-03-2013
Even voorstellen...
Mijn naam is
Johan Saey en ik woon in Wetteren. Op mijn dertiende begonnen met wielrennen.
Na ong. 10 jaar overgeschakeld naar lopen om tenslotte de sprong te wagen naar triatlon.
In 1991 heb ik deelgenomen aan de enige volledige triatlon in België nl.
Middelkerke.Daarna ben ik meer
recreatief gaan fietsen, lopen en zwemmen. Ondertussen al fietsend heel wat
cols beklommen. Enkele jaren geleden via een ploegmakker van WTC de Statietrappers in
contact gekomen met Roland Hurtecant die Brugge- Moskou ging organiseren. Na de
eerste vergadering was mijn deelname een feit. Ondertussen ook Brugge-Mont
Ventoux en Harelbeke-Santiago De Compostela gefietst. Brugge-Baku is een reis
die ik niet kon laten passeren. Dit doe je slechts eenmaal in je leven en avontuur zal er zeker zijn. Ik
wens iedere deelnemer een goede voorbereiding en een behouden aankomst in
Istanbul of Baku.
Life
is not the dreams you have,
but the dreams you realize.
