Dankbaar mogen we de Fransen zijn, want het was de kok van de Franse Edelman Louis de Béchamel die heel de wereld in extase heeft gebracht met zijn overheerlijke sausjes. Mogelijk bestaan erin de wereld wel een miljoen diverse sausjes, want dagelijks zijn koks, huisvrouwen en huismannen druk met het koken en sausjes bereiden. Een ware grote saus ontstaat nimmer door maar wat bij elkaar te  gooien: roeren, pruttelen en klaar. De basis van een goede saus is altijd het inkoken en nog eens inkoken; verder de allerbeste grondstoffen en een royale hand. Uit benepen zuinigheid is nog nooit een goede saus geboren. Wat bij het maken van een saus heel belangrijk is, dat is een goede ruime pan met dikke bodem. De bruine (espagnole) en de blanke (béchamel of velouté): Heel vroeger bond men sauzen met broodkruim, nadien gebruikte men roux, verhit vet en bloem, om een mooie bruine saus te creëren. In vele keukens begaat nen de fout te denken dat, als er maar een pan met blanke en een pan met bruine saus is, men alle sauzen kan maken simpelweg door er truffel, madera, tomatenpuree of kreeftboter eraan toe te voegen. Dit is echt een misvatting! Een moedersaus kan immers op vele manieren tot stand komen, met wildbouillon of met kippenbouillon, met rode of met witte wijn, met eindeloos gevarieerde kruidenboeketjes. En wil men de saus aller sauzen componeren, dan zal men reeds bij de moedersaus rekening moeten houden met de sausvariatie. Vandaar dat men dikwijls bij een maaltijd en famille,  waar moeder de vrouw of pa de huisman met eindeloos geduld en liefde de saus heeft bereid, een betere saus proeft dan in een restaurant, waar vaak uit één pan espagnole  zowel de sauce périgueux als de sauce grand veneur, de sauce bordelaise, de sauce bigarade, de sauce robert en  de sauce madère voortkomen. De moeilijkste sauzen zijn de sauces véritables, die niet met een roux, maar met eieren worden gebonden, zoals de sauce hollandaise, die zelfs bij een ervaren kok nog wel eens mislukt. Het grote geheim van alle met eieren gebonden sauzen is de temperatuur van de verschillende ingrediënten, die nooit te warm of te koud mogen wezen. Diverse leerboeken der kookkunst vermelden wat foefjes hoe men een mislukte sauce hollandaise weer redelijk goed op tafel kan brengen. Nee, met een dergelijke poespas houd ik me niet op! Serveert men een goed stuk vlees of een nobele vis met één van de grote Franse sauzen, dan geeft men zowel vis en vlees als saus alle eer die hun toekomt en verdoezelt men deze volmaakte harmonie niet met brutale bijzaken, die de aandacht afleiden en de eenheid verstoren. Ananas en gember, banaan en paprika, en wat voor exotische zaken er verder in de mode mogen zijn, kunnen soms allerleukst wezen en bepaalde gerechten pakkend versieren, bij de sublieme en geraffineerde eenvoud van de grote klassieke sauzen misstaan ze enigszins. Men hangt de Venus van Milo geen glinsterketting om ! Toch in deze economische crisistijd moeten we een goede keuken budgettering eropna houden en daarom heb ik voor u een interessante site opgezocht met vele kooksnufjes en ook de sauzen komen hierin ruimschoots aan de orde. Klik http://www.robsbudgetmenus.nl/ en ga naar de rubriek specials en sauzen!

07-02-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Op plaatsen waar voedsel bereid wordt of opgeslagen dient het kraakhelder te wezen en de persoon die het voedsel bereid moet altijd zorgen dat zijn handen schoon zijn. Volgens de Warenwet is het verboden om in een bedrijfskeuken dieren eropna te houden, Dus een hond in de keuken of stiekem onder de tafel in het restaurant waar je dagelijks gaat eten is uit den boze. Bekend is dat in varkens-en ook rundvlees eitjes kunnen zitten van de lintworm. Je hebt tegenwoordig in de keuken van allerlei hulpmiddeltjes om voedsel zonder er ook maar met de handen aan te komen te bereiden. Om eerlijk te zijn werk ik nog vaak ouderwets en b.v. soep-en gehaktballetjes draai ik nog met mijn handen en ook bij het kneden gebruik ik vaak uitsluitend mijn handen. Lintwormen zijn platachtige wormen, die als parasieten leven in de darm van mens en dier. Zij bezitten geen mond of darm, maar nemen het reeds verteerde voedsel van hun gastheer door de huid op. Hun lichaam bestaat uit een keten van gelijkwaardige individuen, die men leden noemt. Zij ontspruiten aan het achtereinde van de kop, die als hechtapparaat met zuignappen en soms met een krans van haakjes is uitgerust. De oudste leden zitten vol met talrijke rijpe eieren en worden door de uitwerpselen verwijderd. Komen de eieren in een tweede gastheer terecht, dan ontwikkelen zij zich tot zeer kleine larven met zes kleine haken, die we hakenbol noemen. Zij dringen langs de bloedbanen de spieren, de lever of de hersenen van de tweede gastheer binnen en worden daar tot blaaswormen of vinnen. Een vin is een blaasje dat één lintwormkop of bij vele soorten ook meer koppen bevat. Komt vinnig vlees in de maag van een eindgastheer, dan ontstaat uit elke kop een nieuwe lintworm. De belangrijkste zijn: 1.  De gewapende lintworm met vier zuignappen en twee hakenkransen. Hij leeft geslachtsrijp in de darm van de mens en kan tot 5 m lang worden. De vin leeft in het varken. 2. De ongewapende lintworm met zuignappen, doch zonder hakenkrans; hij leeft geslachtsrijp in de darm van de mens, bestaat uit duizenden leden en wordt 10 meter lang. De vin hiervan leeft in het rund. 3. De brede lintworm met twee zuiggroeven langs de kop; hij komt als rijpe worm  van 9 meter lengte bij mensen voor die in streken met veel meren wonen. Zijn vin leeft in zoetwatervissen. 4. De hondenlintworm, een halve m lang, die geslachtsrijp in de darm van de hond leeft. Hij bestaat uit slechts drie leden. De vuistgrote vin bevat talrijke koppen en parasiteert-vaak met dodelijk gevolg-in de mens, vooral in de lever, de longen en de hersenen. De microscopisch kleine eitjes kleven aan de vacht en aan de tong van de hond. In oude lectuur vond ik de zin dat men zich nooit door honden moet laten likken. Inderdaad kun je via je hond zo'n gastheer op visite krijgen, maar de kans is één op 1000.Vastgesteld is ook dat honden op hun tong bepaalde genezende stoffen hebben zitten die verder geen ander dier bezit. Loslopende en wilde honden, waar je wel mee moet oppassen, tref je hier in Nederland en België weinig aan. Ter geruststelling heb ik een veterinair parasitologische website voor u opgezocht waar veel te lezen valt over de hondenlintworm. Klik op de volgende link: http://www.wormbestrijding.nl/hond_worm2.html Waarschuwing: Vlees moet er fris uitzien, geen apart afwijkende reuk hebben, eet ook nooit rauw vlees, b.v. een gedraaid soepballetje, en ga naar de dokter als u vermoedt dat een van uw gezinsleden last heeft van een lintworm. Verlaat een lintworm via de ontlasting uw lichaam, let er dan vooral op of de kop van deze worm er ook bij zit; zo niet, meld dit dan onmiddellijk bij uw huisarts, zodat deze u verder kan helpen of verwijzen!

03-02-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Als baby heb ik één jaarlang borstvoeding gehad. In borstvoeding zit veel vitamine D. Moedermelk bevat minimaal 5 tot 136 IU per liter. IU betekent international units en staat voor de maat waarin vitamine D internationaal wordt aangegeven. Baby's hebben per dag 200 tot 400 IU nodig.Vitamine D in moedermelk is in feite geen vitamine, maar een noodzakelijk groeihormoon. Vitamine D voert Calcium en fosfaten in de darm, transporteert het door ons lichaam en zorgt dat onze botten stevig blijven. Het beste vangen we vitamine D op door buiten te lopen en om  in de zomerdag een beetje luchtig of bloot rond te lopen is zo slecht nog niet. Aleen moet je dat niet in de middagtijd gaan doen, want dan is de zon soms te fel en daardoor ontstaat huidverbranding, die met alle zonnecrèmes ten spijt vaak niet te weren is. Voor het slapen gaan kregen we als kind altijd een volle eetlepel levertraan. Heel veel kids vonden dat niet lekker en trokken er hun neus voor  op (zie inzet). In visolie zit het meeste vitamine D. Levertraan is vanaf de jaren 1970 tot aan de eeuwwisseling zo'n beetje in de verdrukking gekomen vanwege het feit dat wereldwijd verkondigd werd dat deze visolie uitsluitend afkomstig is van de beschermde walvis, maar wat de meeste niet weten is dat in de lever van de kabeljauw de meeste en beste visolie gevonden wordt. Ook nu is er volop levertraan te krijgen en vaak wordt daar een smaakje aan toegevoegd om die bittere en rauwe smaak ervan wat te dempen. Vitamine D vinden we behalve in kabeljauw ook in schelvis, paling, makreel, zalm, ongezouten boter, volle melk, rundertartaar, varkensfilet, eieren en verplicht is het op grond van het Margarinebesluit dat het aan margarine en halvarine  wordt toegevoegd. Ook toevoegingen van vitamines D vinden plaats in bak-en braadvet. Kinderen die te weinig vitamine D binnenkrijgen kunnen aan groeiziekten gaan lijden (rachitis) en bij ouderen kan osteoporose (botontkalking) ontstaan. We moeten ook weer niet een teveel aan vitamine D binnenhalen, want hierdoor kunnen hart, nieren en bloedvaten beschadigd worden. Patiënten die dit overkomt zijn misselijk, slaperig, krijgen te doen met verminderde eetlust en ook hun spijverteringsorganen werken slecht, wat zich uit door obstipatie. Door gewoon gezond te leven en te eten halen we voldoende vitamines op om ons lichaam op peil te houden en zal het evenwicht in deze niet gauw verstoord worden. Mensen die veel binnen zitten kunnen op doktersadvies eventueel wat vitamine-supplementen tot zich nemen, maar doe dit beslist niet op eigen houtje!   

20-01-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Vastgesteld door de Nederlandse Voedsel-en Warenwetautoriteit is dat er aan het brood in Nederland te veel  zout toegevoegd wordt. Op 1 juli 2009 werd het Broodbesluit in de Warenwet gewijzigd en werd de nieuwe norm, in procenten uitgedrukt, van voorheen 2,5 veranderd in 2,1. 29 Procent van de ambachtelijke bakkers zit dik boven deze norm en in de Supers lag dat percentage op 7 %. Alle zaken die boven de norm zaten hebben van de NVWA een waarschuwing gekregen en bij een volgende algemene controle valt er bij mogelijke foutgangers  onverbiddelijk een procesverbaal. Als hartpatiënt volg ik een zoutarm dieet en voorheen bestelde Soeur Marie bij een bepaalde bakker in Huissen om de veertien dagen enkele zoutarme broden, waarvoor fors meer betaald moest worden dan voor normaal brood. In heel Lingewaard was dit de enige bakker die zoutarm brood bakte. De cardioloog in het ziekenhuis had,  toen ik haar over dat dure brood  vertelde, er geen bezwaar tegen dat ik gewoon tarwebrood at, maar nu dit 'zoutvatverhaal'  over de bakkerswereld bekend is denk ik toch wel dat ze op deze visie terug zal komen. ik volg verder in deze een vrij streng dieet dat bij hartfalen hoort en ik denk dat ik om niet in moeilijkheden te geraken mij daar toch stringent aan moet houden. In 2011 heeft viermaal de ziekenwagen hier op de stoep van de 'kloosterpoort' gestaan en het eerste wat ze in zo'n ziekenwagen doen is je zuurstof toedienen, wat volgens een pas verricht onderzoek ook al niet zo wenselijk is en vooral bij patiënten met een herseninfarct is het oppassen geblazen en is men nog zoekende welke dosering eventueel hiervoor wel wenselijk is; dit alles omdat in het verleden op weg naar het ziekenhuis veel patiënten met een dergelijke aandoening zijn overleden.

13-01-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Tot op heden is het vanaf november zacht weer geweest. Weliswaar heeft het vanaf december veel geregend, en zijn de wateren volgelopen, maar koning winter heeft zich hier nog niet laten zien. Dit ligt heel anders dan bijvoorbeeld in Oostenrijk, want daar heeft het hier en daar flink gesneeuwd en voor een paar dagen terug was het zo erg dat sommige gebieden onbereikbaar waren. Met het weekend in zicht is het niet uitgesloten dat we ook met sneeuw te maken krijgen. De temperatuur zakt langzaam omlaag en mogelijk krijgen we dan toch nog een winter en eerlijk gezegd is dit voor onze oude botten heel goed. Mijn moeder zaliger zei vroeger: ,,Goed voor het wegjagen van de bacteriën en ze heeft daarmee altijd gelijk gehad"! Na zachte winters gingen er altijd veel oudjes dood en in ons café Lombok in Huissen van vroeger bleven er zondags na de hoogmis dan altijd wat stoelen leeg, die in fikse winters, ondanks de kou buiten, allemaal bezet waren. Tot op heden heb ik hier in het klooster nog weinig winterpotten op tafel gebracht, maar ik denk dat dit volgende week wel anders zal liggen.  Ik raad mijn lezers aan om eens even in mijn archief te gaan neuzen en daar vindt u vast en zeker wel een goede en stevige wintermaaltijd. De hele middag heb ik zitten mijmeren en kwam in mijn hazenslaapje terecht bij ome Hent Roelofs van het postkantoor in Huissen die, vroeger en dan spreek ik over de jaren van vlak na de Tweede Wereldoorlog of even daarvoor, achter de oude stadsmuur een perzikboom en ik meen ook een abrikozenboom had staan. Inmiddels is daar achter alles bebouwd en ik denk dat daar nu geen boom meer te bekennen is. In Oud Beijerland waar een zuster van me woont zie je nog heel veel zeldzame rassen van bepaalde fruitbomen staan en vernomen heb ik dat hier aan de overkant van het Looveer in Groessen ook zo'n kwekerij is waar deze bomen te bewonderen zijn. Van de zomer ga ik daar beslist een kijkje nemen. We gaan het nu hebben over de perzikboom die vroeger bij mijn oom stond. Zijn prachtige  bloesemkleed was vaak al tegen half april te bewonderen en zo tegen half juni kon je de vruchten al plukken. Het vruchtvlees van de perzik was fluweelachtig behaard. Van binnen zat een diep gegroefde pit en als die goed rijp was dan liet het vruchtvlees gemakkelijk los en kon je genieten van deze sappige en lekker smakende perzik. Uit het zaad van vele soorten krijgt men, in tegenstelling tot de meeste andere fruitbomen, goede en aan de moederplant gelijke boompjes. De naam Perzik is afkomstig van het land Perzië.
Wit u meer weten over de perzikboom en alle culinaire mogelijkheden over de perzik uitproberen, ga dan naar http://www.groentenenfruit.nl/veggipedia/perzik/   Ik wens u veel kijkplezier! 

12-01-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Door al die nieuwe wijken op het platteland is de notenboom uit het landschap verdwenen. De notenboom hoort thuis in een grote tuin en waar vind je die tegenwoordig nog? Vroeger thuis hadden we een boomgaard met allerlei pruimensoorten en jarenlang heb ik geprobeerd om in een zonnig hoekje een notenboom in de tuin te laten verrijzen, maar het is me nooit gelukt. Uit zaad een boom kweken gaat uiterst langzaam en er gaat bij een notenboom wel een vijftiental jaren overheen eer deze vrucht draagt. Beter is het om een geënt ras op te kweken. Er zijn hierbij rassen bekend die na vier of 5 jaren al vrucht dragen. De notenboom is een oersterke boom en bij een beetje goede oppas nooit ziek. Een zonneparaplu in de tuin kun je achterwge laten, want er is geen schaduwrijker  plek te bedenken dan onder het dikke gebladerte van een notenboom. Om een of andere reden mijden de meeste insecten deze boom, muggen zie je er sowieso al nooit rondzwermen. De walnotenboom is een uit klein Azië (v/d Hymalaya tot Japan) afkomstige boom. Door kweek-en entproeven zijn er diverse notenboomsoorten ontstaan: zo kennen we de Broadview, de Buccaneer, de Rita Coenen en  de Poolse soort Plovdivski. Volgroeid zien we bij de notenboom die bijzondere oneven geveerde bladeren.  De vrucht van de notenboom, de wal-of okkernoot, is om haar oliegehalte zeer belangrijk. Voordat zij rijp is, is zij door een groene, onaangenaam ruikende en smakende schil omgeven. Uit deze schil fabriceert men de bruine houtbeits. Het harde mooi gevlamde hout van gerooide en in houtzagerijen bewerkte bomen  wordt veelal in de meubelindustrie verwerkt. Wat de voedingswaarde van walnoten c/q groene walnoten is en waarvoor deze noten overal voor gebruikt kunnen worden leest u op: http://eten-en-drinken.infonu.nl/producten/83336-alles-over-walnoten.html & voor de echte   specifieke groene walnoten:  http://oogstenzonderzaaien.nl/2007/06/groene-walnoten     en wilt u lezen waarom artsen walnoten en veel andere natuurproducten aanwijzen als oergezond, ga dan naar: http://www.ziekenhuiskrant.nl/5-Voeding.7945.0.html   In deze, tot op heden zachte winter, droomde broeder Everard even weg in een nostalgisch kloosterslaapje over de aloude notenboom uit zijn prille jeugd en kloostertijd.

07-01-2012 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Ja, ik heb het al eens vaker verteld dat we vroeger zo'n echt plattelandsbedrijf hadden met bakkerij, café en winkel.
Al ruim voor de Sinterklaastijd werd er speculaas gebakken en alles was nog handwerk. We draaiden het deeg hiervoor en de specifieke smaak daaraan toegebracht kwam van de goede en juiste kruiden. Voor de Tweede Wereldoorlog en ook nog een tijdje erna maakten we gebruik van een ouderwetse takkenbosoven. Even nadien was het gebeurd met die takkenbossen en  werd deze oven op temperatuur gebracht door voor de ovenmond een vlammenwerper te plaatsen en in de zestiger jaren kwam er een brikettenoven met op de bakkerijzolder zo'n grote schoorsteen en tegen die wand aan hielden we de speculaas maandenlang vers. Zowel de poppen alsmede de kleine koekjes werden allemaal uit de plank geslagen. Dit waren vormen met mooie sinterklaasfiguren of echt Nederlandse beelden b.v. molens. Deze planken werden met speculaasdeeg gevuld en om een mooie platte achterkant te krijgen trokken we met een dun staaldraadje, een soort ijzerzaag, over de vorm en zette hierna de figuurtjes op de bakplaten. In die tijd bakten we ook nog pondspoppen; dit waren grote sinterklazen of zwarte pieten van speculaas. Buiten de speculaas die verkocht werd op de weg of winkel hielden we tijdens de sinterklaastijd in het café het zogenaamde 'koeklotten'-. Soms waren er op zo'n avond wel 150 bezoekers en werd er gespeeld met 6 stokken speelkaarten, waarvan er één blind uitgespreid op het biljartblad lag en 5 stokken als lot verkocht werden. Bij elke ronde werd er vijfmaal gedraaid en gingen er 25 prijzen uit. Bijna iedereen ging met tassenvol speculaas huiswaarts. Sinterklaas was in de vijfde eeuw de bisschop van Myra en stond bekend om zijn goedgeefsheid. Langzaamaan is de gedachtenis aan die man uitgelopen tot het schenken van leuke verassingen aan de kinderen en werd aan de ukkepukken verteld dat hij een speculator was; deze naam staat voor spieder (spion)! In zijn grote boek schreef hij al het goede en het kwade op. De naam speculaas kan dus afgeleid zijn van de latijnse naam speculator. Het woord zou ook afkomstig kunnen zijn van speculum dat spiegel betekent. Die speculaasjes en poppen die we uit die vormen sloegen waren spiegelbeelden van de sint of anderzijds. Omdat er in speculaas nogal wat kruiden gaan, die afkomstig zijn van specerijen is het ook niet uit te sluiten dat daar de naam van speculaas vandaan komt. Ik heb voor u een goed recept opgezocht hoe u het beste speculaas en pepernoten kunt bereiden. Klik http://zondermeermagazine.blogspot.com/2010/12/speculaas-pepernoten.html. Ik wens u er veel succes mee en doe de gebakken speculaas in zo'n oma's koektrommel en zet die bij de verwarming om de klaaskoekjes vers te houden! 

17-11-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

De banaan stamt uit Zuid-Azië, maar is tegenwoordig verspreid over de gehele tropen en een deel van de gematigde zone. In de landen waar de bananen groeien, en verwerkt worden in gezoete of gedroogde vorm in allerlei levensmiddelen, beschouwt men de banaan als een groentesoort. In de Oostere winkels, die men toko noemt,  zijn ook verkrijgbaar  gebakken bananen en zelfs bananenchips die men uit banen bereid. In Suriname noemen ze de banaan een bacove,  in Indië een pisang en in Zuid Afrika eveneens, maar dan geschreven als piesang. Hier in Holland beschouwen we de banaan culinair als een nagerecht. Het moge misschien raar overkomen, maar de banaan is geen groente, ook geen nagerecht maar dient gerangschikt te worden onder de kruiden. Op Ambon werd vroeger een kruidenlikeur gemaakt met de naam Ambon Pisang en beste lezers van broeder Everard met Kloosterrecepten:''Ik raad u aan deze heerlijke likeur te serveren zo tegen tienen 's avonds om alvast in dromenland verzeild te raken als aanloopje voor het slapen gaan"! Vroeger in de missie  van de Ivoorkust hadden we een grote bananenplantage met zo'n 500 planten.  Als de zaak aan het bloeien ging wist je niet wat je zag. Zo'n plant wordt wel 10 m hoog en haar bladeren hebben een lengte van soms 6 m. Uit de bloeiwijze ontwikkelt zich een vruchtentros, die vaak wel 50 kg weegt en gekluwd in zo'n tros tref je soms 200 bananen aan. Dat de bananen krom zijn komt doordat de loodzware bloemtros naar beneden hangt. De Ooftbananen worden groen geplukt en in speciale koelschepen of koelruimtes van een vliegtuig naar Europa gebracht. Bij de narijping in  de rijperijen van de importeurs wordt het vruchtvlees wat zoet en de banaan zacht. De meelbananen zijn minder zoet, maar bijzonder krachtig: daarom zijn ze een waardevol voedingsmiddel. Uit de bladstelen van de vezelbanaan wint men het sterke manillahennep dat tot touw verwerkt wordt. Hier in Holland heet de gerijpte banaan de dessertbanaan. De licht of ongerijpte is een uitstekende bakbanaan en de rode en babybanaan is rijk aan vezels. U ziet hier beneden diverse afbeeldingen en een tabel waarop u kunt zien wat er zoal allemaal voor voedingswaarden en vitaminen in een banaan zitten. In 1967 werd dit filmpje in Suriname opgenomen en dat gaat over de tijd dat  mijn confrater pater Herman daar in de bush-bush geposteerd was op een missiepost en de huidige president van dat land Desi Bouterse zijn vaste boy en misdienaar. Klik http://www.youtube.com/watch?v=NztSXgnJ9wM  


        L n R bakbanaan, rode banaan, babybanaan en
        dessertbanaan
        
               PROBEER HET MAAR EENS WAT
               DIE BOY DOET!

                           Gaan we in deze crisistijd
                           allemaal doen!
                

09-11-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

In Europa worden bij de hoofdmaaltijd overal bijna aardappelen gegeten. Ook in rijstetende landen kent men de aardappel. Over aardappelen heb ik al eens eerder wat stukjes geschreven; zie archief! Ditmaal gaan we iets vertellen wat we allemaal met die aardappelen kunnen doen. Met koken, braden of bakken kan er van alles mis gaan en ook daarvoor vindt u in de staatjes hierover handige tips. Maak een afdruk van deze aanwijzingen of kijk als u met huiselijke kook-en bakproblemen zit even op de site van broeder Everard met Kloosterrecepten. Op rechts van die site vindt u buiten alles wat de broeder te vertellen heeft op zijn eigen site veel linken naar grote keuken websites en met één klikje hierop komt u ongetwijfeld tegen wat u zocht. Noteer op uw kookkalender wel even het website-adres van Broeder Everard http://www.bloggen.be/broedereverard en zet deze link bij uw favorieten!  Veel kook-en bakplezier met de midweekgoetjes van alle kloosterbewoners hier in 'De Pauw' te Angeren. 

06-07-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Wat ik tegenwoordig in veel grootwinkelbedrijven, die vallen onder een bepaalde gezamenlijke inkooporganisatie of hierbij aangesloten zijn,  zie  is dat met het vervoer, de bewaring de opslag en de de aanbieding van de producten vaak van alles en nog wat mis is. We beginnen met de groenten: Zelden kom ik winkels tegen waarvan je zeggen kunt dat op de groenteafdeling er alles puik uitziet en dit komt omdat 's morgens deze groenten niet meer vers aangevoerd worden van een veiling uit de omgeving maar vaak met grote partijen door de winkelketen ergens opgekocht worden, te lang opgeslagen en dan pas in de winkel terecht komen. Het traject van in en verkoop is te lang en in die tussentijd gaat de kwaliteit achteruit en het risico van bacteriologische besmettingshaarden of anderzijds liggen voor de hand. Wat me tevens opval is dat bepaalde winkeliers meerdere zaken eropna houden en oude voorraden van de ene winkel naar de andere transporteren, en dit meestal naar kleine dorpjes waar maar één winkel is die veelal door ouderen bezocht wordt en waar klachten zelden of nooit bij de controlerende instanties gedeponeerd worden. Ik weet waarover ik praat, want vroeger hadden we bij ons thuis een driedubbel bedrijf, bestaande uit café, bakkerij en kruidenierswinkel. Voordat ik 'het klooster'  ingetreden ben was ik in militaire dienst, nadien betrokken bij het zakenleven en ik ben tevens een tijdje controleur geweest om al die plaatsen van eet-en drinkwaren te inspecteren. Als hobby heb ik jarenlang een stukje land bewerkt waarop ik voornamelijk fijne groenten kweekte. We gaan naar de vlees en vleeswarenafdeling: In sommige zaken is er van alles mis met deze producten en tref ik nog wel eens vleeswaren aan die ondanks de aangegeven verpakkingsdatum er niet erg fris meer uitzien. In feite stelt die uiterste bewaardatum niets voor. Mij gaat het erom te weten hoe het afgelegde traject was, voordat deze producten in de winkel aangeboden werden! Wanneer dit alles niet volgens goede richtlijnen gebeurt kan er veel mis gaan en is het zelfs niet uitgesloten dat al op de eerste dag bepaalde producten ten dele bedorven zijn. Nog steeds wordt er gesjoemeld met de bewaardatum en als voormalig 'etikettenspecialist'  zie ik dit op de eerste oogopslag! Kip en kiproducten: Hiermee moet u helemaal voorzichtig zijn! Kijk, bij de controlediensten weet men alle mankementen te traceren waar goede onderzoeksmethoden worden aangegeven, maar net als bij de drogeringscontrole bij de wielrenners (prestatiedrugs) weten slimmeriken altijd wel een verboden camouflage  middeltje of kleurtje te gebruiken dat niet direct getraceerd kan worden. Dit zijn voornamelijk middelen die bederf tegen houden en onhygiënische behandeling van de waar versluieren. Grote voorraden van dit soort producten betrekken we uit Aziatische landen. Voor nog geen euro leveren ze daar een mooi ingepakte kip die hier voor het vijfvoudige verkocht wordt. Openbreken van verpakkingen: Hier, in ons land vertoevende buitenlanders hebben nog wel eens de gewoonte om in winkels de verpakkingen open te breken en wat doet die kruidenier? die durft niets te zeggen, want dan wordt hij mogelijk beschouwd als iemand die discrimineert. Wat doet de bediende op last van zijn chef wel? Hij of zij plakken alles weer netjes dicht zodat de klant er weinig of niets van merkt. Kijk, ook met dit soort handelingen kan er een bacteriologische besmetting van bepaalde waren optreden! Alternatieve controles op eet-en drinkwaren: Doordat we hoe langer hoe meer megabedrijven krijgen, en alles zowel door de zakenman alsmede door de controlediensten op de oude manier van een of twee controles per jaar niet meer te overzien is,  en dit ook de gezondheid van de consument in gevaar brengt stel ik een andere inspectie op levensmiddelen voor. In elke grote zaak, pakweg met een omzet boven  de 500.000 euro,  moet dagelijks een controleur van de Warenwet aanwezig zijn om visie te houden op het hele hygiënische traject van het  winkelgebeuren. Zo'n controleur moet ook de bevoegdheid hebben (onbezoldigd politieagent)  om klanten die overal aan voelen, verpakkingen open maken e.d.  na twee waarschuwingen vooraf en bij herhaling te kunnen verbaliseren. Vroeger moesten we als zakenman of winkelbediende overal onze diploma's voor hebben en op een examen moest je van a tot z alles van een bepaald product afweten. Tegenwoordig werken grootwinkelbedrijven  met vnl. jong personeel en wordt er meer gelet op de omzetcijfers en kostenbesparing  en is warenkennis in hun ogen van geen enkel belang. Alle bedrijven die onder de Warenwet vallen zijn ingeschreven en betalen retributiekosten. Mijn voorstel is om ook daarvoor een andere regeling te gaan treffen waarbij kleine bedrijven,  die nog wel aparte controles krijgen,  gewoon dezelfde retibutierechten betalen, maar voor die grote winkelketens geldt dat de helft van het salaris van de daar aanwezige zijnde controleur door de winkelorganisatie betaald wordt en/of door de zaakbeheerder die tevens mogelijk de eigenaar van het bedrijf is. Uiteraard is de keurmeester volgens wettelijke regeling in rijksdienst en legt zijn verantwoording af door wekelijks een rapport van bevinding te schrijven en op grond daarvan heeft deze rijksdienst de bevoegdheid om ter besherming van de volksgezondheid passende maatregelen te nemen en  in te grijpen, indien dit noodzakelijk is.

    
     Boven:  ouderwetse groenteboer met allemaal verse producten

Van vervoer zien we weinig, maar we eten het allemaal wel!

04-07-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Morgen start de 95ste editie van de Ronde van Vlaanderen en onze Vlaamse pater Leo Van der Brande en Soeur Bernadette, beiden geboortig uit Geraardsbergen,  zijn helemaal al in de sfeer van deze klassieker. De kijktafel staat al klaar en ik reken op zo'n 20 personen die dit spektakelstuk komen bekijken. Van Soeur Sonia die bevriend is met de Braziliaanse dokter Paulo Ubiratan uit Porte Alegre ontving ik een dieetlijst voor mensen die niets dan pillen slikken, dag en nacht lopen te klagen en jaarlijks een halve ton uitgeven voor allerlei dieetvoeding en zich op die manier alleen maar het leven vergallen. Ik ben zo vrij deze hier af te drukken en die te laten zien aan echte Vlamingen die alle wielerkoersen afsjouwen en, ondanks het frietje en pintje onderweg, er patent uitzien. Zelf heb ik vroeger ook veel gefietst en voor zestig jaar terug bijna de Ronde van Vlaanderen op mijn palmares bij kunnen schrijven, maar op de Patersberg reed ik lek en die twee  tubes om mijn nek had een of andere onverlaat met een scheermesje bewerkt. Twee minuten nadien reed de hele meute me lachend en wijzend voorbij en weg was mijn illusie. Iets om nooit te vergeten! Linksboven ziet u mij koersen en aan die gespierde benen kun je wel zien dat ik die jongens van toen allemaal het nakijken gegeven had als  me die ellende bespaard was gebleven. Klik voor een voorbeschouwing http://www.rondevanvlaanderen.be/    

02-04-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Hier in het klooster maken we ons bezorgd over het voedselketen. Er zijn verschillende kernrampen in deze wereld geweest en die van Tjernobyl in 1986 en pas geleden in Japan spreken ons wel het meest aan. Hier in Nederland is radioactief stof nog steeds te vinden op de ruimplaatsen van de Bijlmerramp (vliegtuig tegen hoge flat in Amsterdam) en waar dit allemaal terecht gekomen is, weet  niemand. Ook al die atoomproeven oorlogen met stralingswapens en het neerstorten van vele vliegtuigen met kernraketten aan boord heeft ertoe bijgedragen dat wereldwijd in de lucht, in de bodem en in ons voedselketen radioactief besmette deeltjes terecht gekomen zijn. Berucht na een besmetting zijn verschijnselen van schildklier, beenderkanker en leukemie. De Wereldgezondheidsorganisatie, de WHO,  maakt zich na de ramp met de kernreactoren van de Fukusshima Daiïchi zich erg bezorgd en vastgesteld is dat in de wijde omgeving  van deze centrales al grote hoeveelheden radioactieve aantasting van gewassen gevonden is in spinazie, broccoli, peterselie, kool en in de Japanse bladgroente, de komatsuna. Gewoon drinkwater uit de kraan is besmet en dan maar niet te spreken over het zeewater uit de Japanse Zee. Gemeld is dat er in geitenmelk eveneens radioactieve stof aangetroffen was. Op alle plaatsen in de wereld vind je radionucleïden, zoals cesium en strontium en dit zijn stoffen die zich direct aan diverse groentesoorten binden.

31-03-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Schoon drinkwater en brood zijn de meest voor de hand liggende begrippen als het gaat om te leven en te overleven. Wist u dat tweederde van de wereldbevolking ondervoed is en honger lijdt? We staan er allemaal niet bij stil en wat nog erger is dat er inzamelinstanties zijn die zoveel kosten voor zichzelf in rekening brengen dat er voor al die stumpers in de ontwikkelingslanden alleen nog kruimeltjes resten. Als u iets voor deze mensen wilt doen, geef dan uw centjes bij een klooster of kerk in de buurt af, waarvan u weet dat bij die parochie, orde of congregatie helpers in de missiegebieden werkzaam zijn. Voor het bakken van een goed broodje hebben we goed meel nodig en dat kregen we vroeger binnen uit landen zoals Rusland en Amerika. Deze granen waren erg glutenrijk en de bakkers konden er goed mee werken. Anders was dat in oorlogstijd toen we voornamelijk aangewezen waren op eigen productie en omdat deze niet voldoende was werd er van alles gemalen en toegevoegd aan het meel, tot erwten aantoe. Dit verkregen product heette regeringsbrood. Alleen in het Westen van het land schortte de toevoer van voeding en dit ontstond na 17 september 1944 toen er vanuit het bevrijde Zuiden en het frontgebied geen toevoer meer was en het westen geisoleerd raakte. In grote steden zoals Amsterdam, Rotterdam, Den Haag heeft dit met de strenge winter van 1944 erbij aan 20.00 mensen het leven gekost. Pas eind april/begin mei 1945 kwamen er voedseldroppings vanuit de lucht. In de wijde omgeving ging men de boer op; er waren goede boeren die de mensen hielpen, maar ik heb ook schrijnende verhalen gehoord van boeren die de mensen tot op het bot uitgebuit hebben door ze te beroven van zeer kostbare familiestukken en daardoor nadien schatrijk geworden zijn. De geldsanering van na de oorlog had op goederen en gebouwen geen invloed. In oorlogsgeweld is onze familie veel betrokken geweest, maar honger hebben we nooit geleden. Wat ik nog steeds niet kan zien is dat schoolgaande jeugd klakkeloos pakken brood met beleg en al weggooien en overal op die routes langs 's herenwegen kom je etenswaren tegen. Door de geschiedenis heen hebben vette jaren zich afgewisseld met magere jaren en het is niet ondenkbaar dat we door de grote afstoot van onze eigen productie  en overgeleverd aan import vanuit andere landen straks op een houtje moeten gaan bijten doordat de infrastructuur op tilt slaat. We zagen het pas terug nog, toen bij de eerste en beste winterse toestand alles in paniek was, treinen, bussen en vrachtwagens stil stonden en winkels onvoldoende bevoorraad werden. 

Vroeger waren de mensen zuinig en ik heb de tijd nog meegemaakt dat oud en verdroogd brood, waar onze viervoeter vandaag aan de dag de neus voor op zou trekken, weer ovenvers gemaakt werd en zacht door het korte tijd in een vochtige doek te wikkelen en dit opnieuw te bakken in de oven van de fornuispot. Broodroosters had je in die tijd niet en doordat we zilverpapier voor de missie spaarden was er altijd wel zo'n kwattavelletje waarop we op de plaat van de fornuispot oud brood roosterden. De messen slepen we buiten op een slijpsteen en vers brood sneden we aan met een mes dat we even met de snijkant op de kachel gelegd hadden.

In militaire dienst hadden we aan het front vlak achter het veldgeschut een veldkeuken staan op slechts enkele kilometers van de frontlijn en op een smal loopgraafje met een rooster erop en smeulende houtblokken eronder werd alles gebakken en gekookt. Krijgsgevangenen mochten van onze commandant niet gemaakt worden, want anders werd de pot voor ons te schraal. In de missie hadden we de kapel in de open vlakte staan en als er diensten waren, dan deed de medicijnman een rondedans waarna er een groot vuur aangestoken werd om wild op een afstand te houden. We wisten ons op alle gebied met primitieve middelen te redden. Getijgerd heb ik in mijn opleiding tot Aal over lange afstanden, dit is niet meer mogelijk. Overgeleverd ben ik aan mijn rollator en de loopstok, maar ik heb, mocht de nood aan de man komen bvb door overstromingen, van een oud bureau al een bootje gemaakt waar mijn vervoermiddel in kan staan, de kloosterhond onder de zitting hiervan een droge ligplaats heeft en aan de achterzijde van het bootje heb ik een duo slaapplaats gecreëerd. Soeur Sabina, onze apothekersassistente, heeft voor een tweede loopstok gezorgd, waar een paar door mij gemaakte spatelbladen met één handbeweging aan vastgemaakt kunnen worden, zodat ik samen met mijn dierbare verzorgende zuster Marie me comfortabel voortbewegen kan over  Gods wateren. Dit alles in de hoop dat er gauw een reddende engel vanuit de hemel aan boord verschijnt om ons weer in een veilige thuishaven af te zetten. 


KETELS IN GAARKEUKEN TE ROTTERDAM

HIER ZIE JE KEUKENMEISJES DE GAMELLEN SCHOONMAKEN

BOVEN VELDKEUKEN 2de PERSOON RECHTS BR.EVERARD

MISSIEPOST CONGO IN 1955 EN SLAPENDE LEEUWEN

NEE, DAT ZAL BROEDER EVERARD NIET MEER KUNNEN!

11-01-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Vroeger kwamen bij ons de kisten met krenten en rozijnen binnen en aan de buitenkant stond op de kist ingebrand: "Sundried" wat betekent door de zon gedroogd. Pruimen, druiven, vijgen en dadels worden in zijn geheel gdroogd. Abrikozen en perziken gehalveerd en van pit ontdaan. Bij appels gaat het klokkenhuis eruit en hierna worden ze gevierendeeld.

De vruchten worden in een lichtzuur zwavelbad gewassen en daarna twee tot vier weken op rekken of anderzijds gelegd en gedroogd. Als dit proces achter de rug is, dan is al het vocht eruit en houdt men van een kilo vruchten nog pakweg 300 gram over.

Vroeger in de bakkerij bij ons thuis droogden wij voor onze klanten appels en die werden dan op bakplaten niet in, maar bovenop de oven gelegd. Het was daar zo warm dat na 3 weken alles ingedroogd was en als ik de appeltjes naar de boer terugbracht dacht hij vaak dat ik de helft opgegeten had, dit vanwege de hoge mate van indroging.

Weekt men de appeltjes hierna in water, dan rijzen ze weer naar het normale niveau. In de bakkerij worden veel zuidvruchten gebruikt. Hier in het kleine kantoorhokje van de grote kloosterkeuken komt net zuster Laetitia naarbinnen die vanmiddag op de huishoudschool met haar leerlingen appelbollen wil gaan bakken en ik heb ze geadviseerd bij boer Nijenhuis in Huissen een kist Jonathans te gaan halen en zo ze die daar niet kan bemachtigen een kist Jonagold, een appel die een kruising is tussen een jonathan en een Golden Delicious. Bij appelgebak moet je altijd een stevige en een beetje harde appel gebruiken, want anders drijft de hele boel uit. Het is dan wel te eten, maar in feite geen gezicht!

Je kunt stellen dat het drogen van vruchten bederf tegengaat, de vitaminen beter in de vrucht houdt en een groot voordeel is ook dat je minder pakhuisruimte nodig hebt voor de distributie van deze producten.

In mijn archief kwam ik nog een paar foto's van een halve eeuw terug tegen en in de archiefkasten van ons klooster liggen nog duizenden van die missiefoto's van vroeger. Een drietal interessante beelden ziet u  daar! Natuurlijk zijn veel mensen zo leergierig dat ze alles over het drogen van zuidvruchten af willen weten en dan dienen ze met de linkermuis te klikken op http://passie.horeca.nl/pdf/6019/Gedroogde_zuidvruchten
 
Terugkeren naar de site van broeder Everard doet u door op pijl linksboven te klikken.


MARKTTAFEREELTJE IN EEN DORPJE IN LIBERIA

Op het erf van deze plantage te Ghana liggen de cacaobonen te drogen

1960: Novice Laettitia in Lapland en kijk wat zij in Noorwegen aantrof

1960 Foto geschoten door Zr. Laetitia van visdrogerij in Lyngenfjord

05-01-2011 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Broeder Everard gebruikt van allerlei medicijnen en ik denk dat deze absoluut nooit nodig waren geweest als ik wat bewuster en regelmatiger geleefd had en vroeger nooit gerookt. De klok is op mijn leeftijd van 77 niet meer terug te zetten en eerlijk gezegd heb ik het hier in het klooster nog prima naar de zin, leef nú volgens de regels en daarom laat Petrus hierboven nog maar even wachten voordat ik bij de hemelpoort aanklop. Dat mijn buikje wat proportioneel geworden is, heb ik als voormalig bierproef specialist  hier aan ons klooster te danken. Dit laat ik tegenwoordig de bevallig ranke Beierse Soeur Gertrude doen, die meer habijt dan buik heeft.

Overal waar ik op huisbezoek kom, hebben ze ultra moderne keukens, maar dat is meer om iets van hun welstand, dan van hun kookkunst te laten zien. Moeder de vrouw heeft tegenwoordig haar werk buitenshuis en als er gegeten moet worden is dat vaak uit de automaat, ergens in een bistro of worden er kant en klare maaltijden uit de super ingeslagen die in de oven of magnetron warm gemaakt worden.

Hier beneden heb ik enkele staatjes staan van een fabrikant die voedselsupplementen aanbiedt en volgens mededeling zijn die inlichtingen daarop juist en wetenschappelijk getest. Nu staan er wat begrippen en woorden in die mogelijk niet voor iedereen duidelijk zijn. Hebben we het over thiamine, dan praten we over vitamine B-1, wat volop aanwezig is in brood, granen, melk, groenten en gist. Niacine is vitamine B-3, wat zit in vlees, vis, volkoren graanproducten, groentes en aardappelen. Hebben we het over riboflavine, daarmee wordt bedoeld vitamine B-2, wat zit in eiwitachtige producten, zoals melk, eieren, vlees, lever en nierproducten, bladgroenten, gist en bruin brood. Met folaat wordt bedoeld vitamine B-11 (buitenland ook wel B-9) en deze stof zit in 90 procent van alle voedingsmiddelen. Genoemd wordt tevens pantotheenzuur, vitamine B-5, wat op natuurlijke wijze binnen ons lichaam aangemaakt wordt door de opgenomen voedingsstoffen. 

In de folder hebben ze  het tevens over de Orac-waarde. Wat is dat nú weer? ORAC betekent Oxygen Radidical Absorbance Capacity en is niets anders dan de zuivere Antioxidant indicatie-waarde met een honderdtal producten met aan de top alle soorten noten, kruiden, bessen en cacao.

Mensen die thuis wonen, zelf koken, bejaarden in tehuizen en mensen die verblijven in een ziekenhuis of anderzijds hoeven per drie keer per dag op gezette tijden eten en zich minstens een half uur per dag bewegen door een eindje te wandelen, te spelen met hun kinderen, kleinkinderen of de hond uitlaten, normaliter geen voedingssupplementen te gebruiken. Anders ligt het voor veel buiten de deureters, want die komen bepaalde elementen in hun voeding tekort en logisch is het dat de voedingsindustrie daar op inspeelt en een vloeibaar supplement aanbiedt waar alle vitamines, mineralen en noodzakelijke stoffen in verwerkt zitten, die een mens nodig heeft om vitaal te blijven. Beste lezers, ik hoop dat u met dit schrijfsel van broeder Everard wat meer voedingslicht heb opgestoken richting de Kerstdagen en het Nieuwe jaar.

10-12-2010 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

De beste manier om gezond te blijven is regelmaat bij uw dagelijkse werkzaamheden en probeer ook op wat oudere leeftijd in beweging te blijven. Hoge bloeddruk komt het meest voor bij mensen die onregelmatig leven, onder druk hun werkzaamheden verrichten, te veel ongezond en te vet eten en te veel roken. Doktoren en apothekers willen vaak niets weten van producten die bloeddrukverlagend zijn en zien het alleen met hun medicijnen zitten. In onze familie zijn er er veel personen die last hebben van hoge bloeddruk en dan praat ik over onderwaarden van over de 100 en bovenwaarden van tegen de 200 of er net over. Een kerngezond iemand heeft een bloeddruk van 80/120 en op wat oudere leeftijd is 90/140 ook normaal. Met een deftig woord wordt hoge bloeddruk ook wel hypertensie genoemd.

Hier in het klooster ben ik de enige persoon die behept is met hypertensie en al jaren slik ik van allerlei medicijnen. Op 31 januari 2009, aan de koffie en op visite bij de verloofde van mijn zoon in Huissen, ging alles fout en sloeg ik plotseling tegen de grond en raakte na een gevecht tegen mezelf buiten bewustzijn. Volgens soeur Marie was ik klam van het zweet en had een doodskleur op mijn gelaat. Aanvankelijk werd er door de weekenddokter een verkeerde diagnose gesteld door de veronderstelling dat ik een fikse blaasontsteking had. Een week later kwam men na bloedprikken erachter dat er bijna geen kalium meer in mijn bloedwaarden zat.
Toen dit bekend werd nam mijn huisarts onmiddellijk alle plastabletten in en werd ik op een ander medicijnplan gezet. Eraan overgehouden heb ik dat mijn mobiliteit heel slecht geworden is en ik me alleen kan voortbewegen achter een rollator of met behulp van een loopstok. Ook mijn uithoudingsvermogen is geslonken naar een bedenkelijk dieptepunt. Waar ik ook mee zit, dat is oedeem in mijn benen. Al jaren heb ik last van longemfyseem en deze is pas ontstaan nadat ik in 1986 met roken ben opgehouden. Een zwaar dieet gebruik ik al sinds 1962, toen ik in een kort tijdsbestek te maken kreeg met twee fikse maagbloedingen. Verder heb ik last van artrose in mijn nek en ook te maken met een prostaataandoening. Doordat ik vroeger als broeder tuinman veel in de zon gelopen heb, zijn er op mijn gezicht ook een paar nare plekjes weggehaald, maar daar heb ik nu geen last meer van.

Sowieso betaal je hier in Holland ontzettend veel premies voor ziektekosten en alles wat daarmee verband houdt. Een echtpaartje of bijeenwonend stelletje, beiden behept met kwalen zijn aan ziektenkosten en premies ongeveer 4000 euro per jaar kwijt en dan gaan we dus als bejaard echtpaar van onze bescheiden inkomsten van samen ongeveer 16000 euro bruto per jaar uit. Bij deze 4000 euro kun je ook nog eens 1000 euro aan andere kosten tellen en waaruit bestaan die dan?  Je zit beiden met plasproblemen, wat inhoudt dat je vaker je bed moet verschonen, vaker de wasmachine aan moet zetten en veel nieuw beddegoed moet kopen, jezelf ook vaker moet verschonen, artikelen moet aanschaffen die je wc-gebruik wat veraangenamen, voor vervoer aangewezen bent op familieleden of kennissen en je op zijn minst vergoeding geeft voor de gebruikte benzine of als dank een bloemetje laat bezorgen.
Het vakantiegeld gaat op aan tekorten en zo tegen half oktober zit je weer met een mager saldo of sta je in het rood bij de bank. In feite is het zo niet prettig leven!

Met de bezuinigingen in het vooruitzicht en nog hogere premies voor ziektekosten e.d. heb ik besloten om met ingang van januari 2011 geen medicijnen meer in te nemen en volledig over te gaan op natuurproducten die mijn kwalen en die van soeur Marie wat verlichten. En over wat voor producten hebben we het dan? Voor het plassen drinken we beiden al een kopje brandnetelthee of groene thee en voor de hoge bloeddruk laat ik mijn zoon tabletten meebrengen die samengesteld zijn op natuurlijke basis. Ongeveer een half jaar gebruik ik bij mijn medicijnen ook veel gedroogde abrikozen, maar sinds een paar weken heb ik die vanwege te weinig pecuniaatjes in mijn portemonnee niet meer kunnen kopen.

De bloeddruk die vorige week nog op 95/ 160 zat is nu weer opgelopen tot 110/195 en echt bepaald fruit kan de bloeddruk heel goed op peil houden en veel bloedwaarden op het juiste niveau en over wat voor producten hebben we het dan? Aan te raden hiervoor zijn avocado's, gedroogde abrikozen, kiwi's, tomaten, sinaasappelen, vijgen en watermeloen. Met deze fruitsoorten werk je niet alleen de benodigde vitamine C naar binnen maar neem je ook stoffen zoals bvb kalium op die je bloedwaarden en je bloeddruk reguleren en op orde brengen. Veel Belgen klagen nog wel eens over hun inkomen, maar zijn bij ziekte met hun gezondheidspakket beter uit dan wij Hollanders. Dus Vlamingen die zo graag bij Holland willen horen, zet dit uit uw hoofd, want je gaat je scheel betalen op alle gebied!

Samen met Soeur Marie, die ook flink aan het sukkelen geslagen is, zit ik in mijn appartementje van het klooster 'De Pauw' te Angeren nog redelijk comfortabel, maar met ingang van 2011 wordt het ons door al die prijsverhogingen er niet gemakkelijker op  gemaakt. Misschien is het wel prima zó en probeert onze gedoogregering ons gezond te houden met een rijksdieet van droog brood, water uit de kraan en  verstrekte rijksvitaminen om in leven te blijven en zie je straks op 's Herenwegen allemaal van die 'geschoren dennen' en 'strijkplanken' rondwandelen. 

Als je ouder wordt, heb je nog wel eens veel last van vallen en moeilijk opstaan en houd je hier een blessure aan over in de vorm van een etterend wondje, leg er een paar gedroogde vijgjes op, want die halen de push en de bacteriën eruit en doen de wond weer zuiver maken. Afgelopen zondag had  Soeur Marie zo'n wondje op haar rechterbovenbeen en dit ter hoogte van haar kuisheidsgordel, maar onze overste Geert Wilderman heeft me verboden hierop wat gedroogde vijgen te leggen en adviseerde zuster Marie om dit wondje met wijwater te besprenkelen.

Van zuster Theresia kreeg ik ook nog een goede tip om de bloeddruk te verlagen en tevens om de paters, broeders en kloosterzusters wat op te peppen door wat Spaanse peperkorrels in te slaan. Ik vond dit nog nog niet zo'n gek voorstel en omdat het tegen Sinterklaas loopt zal ik bij de firma Buisman er ook maar een 50 kg-zak pepernoten bij bestellen.

Mensen, houd u gezondheid in de gaten en luister  naar broeder Everard!


GEDROOGDE ABRIKOZEN

AVOCADO'S & BENEDEN KIWI'S

SINAASAPPELEN ZO UIT HET HANDJE OF UITPERSEN!

HIER ONZE VIJGJES DIE VROEGER IN MATJES ZATEN!

Bijlagen:
80 G Tomaten.jpg (21.7 KB)   

Voedingswetenschappers van de universiteit te München hebben voor een tijdje terug vastgesteld dat bij het verhitten van aardappelproducten de giftige stof glycidamide vrijkomt. Al in 2002 werd geconstateerd dat bij gerede patatproducten ook al een verwant daarvan was aangetroffen en wel acrylamide. Al deze genoemde stoffen hebben de eigenschap tot een bepaalde celvorming in het lichaam en zijn dus kankerverwekkend.

Ja zult u zeggen, dan is het toch heel simpel om toevoeging van deze stoffen te verbieden en bij constatering van aanwezigheid hiervan de fabrikant of producent te bestraffen, maar zo eenvoudig is dit niet! Even een klein voorbeeldje. Toen ik in 1961 op een gegeven moment als keurmeester van levensmiddelen een klacht moest gaan controleren bij een mevrouw die bij een slager een stuk braadvlees had gekocht en hierbij een soort voedselvergiftiging had opgelopen, kwam ik erachter dat de desbetreffende slager geen enkele blaam trof, maar dat de schuld te wijten was aan het behandelen van het product. Zij had het vlees aan laten branden en dus ook het vet waarin gebakken was. Vetten hebben de eigenschap dat bij te hoge verhitting daarvan het vet zich gaat ontleden en hierbij scheikundig gevaarlijke nevenstoffen gaan vormen en ook als je bij het geheel wat water toevoegt en alles weer opwarmt en consumeert, dan word je daar echt ziek van.

Lange tijd is gedacht dat bij hoge verhitting de boel goed gaar werd, de frites mooi bruin, het brood flink doorbakken, gerede producten als kruidnootjes, speculaas, beschuit, cornflakes, crackers, chips, zoutjes, toastjes en mooi donker gekleurd roggebrood extra pikant, maar dat blijkt toch niet de beste manier te wezen. Alle koolhydraatrijke producten  die boven de 120 graden celcius verhit worden kunnen giftige stoffen bevatten en zijdelings noem ik hierbij ook de producten waarin vruchtensuikers of gewoon riet of bietsuiker in verwerkt zijn en ook niet te vergeten stoffen met veel gluten, zoals brood en andere graanproducten.

Je zou bijna zeggen dat we maar tot volledige rauwkost moeten overgaan. Inderdaad is er een grote toename van het eten van dergelijke producten. Vroeger bij ons thuis in de bakkerij en ons Horeca bedrijf besteedden we de uiterste aandacht aan de receptuur, de bak en kooktijd en niet vergeten de temperatuur. In de bakkerij vroeger hebben we nog met takkenbossen gestookt, nadien werkten we met een vlamoven, vervolgens zijn we overgestapt naar een brikettenoven. In de keuken hadden we vroeger zo'n ouderwets fornuis staan en nadien zijn we overgestapt op een groot elektrisch fornuis. We wisten alles wel op gelijkmatige voet te houden en er stond altijd wel iemand in de buurt van de oven of het fornuis om alles nauwkeurig in de gaten te houden.

Van glycidamide en acrylamide hadden we nog nooit gehoord en  carcinogene aandoeningen zoals huidkanker, borstkanker en baarmoeder/halskanker bestonden in die tijd niet of waren niet onderkend.

Ik weet dat er tegenwoordig haastig gewerkt wordt, geen moeder zie ik waakzaam bij het fornuis staan om de stoofpot in de gaten te houden. Toch zullen we bewuster onze levensmiddelen in huis moeten halen, meer aandacht aan het koken moeten besteden, ook buiten bij het barbecueën zullen we goed uit moeten kijken met  de braadjes op het rooster en willen we het helemaal goed gaan doen overgaan op zo'n dure Amerikaanse barbecue met alles erop en eraan.

Vermeld zij dat acrilamide ook aanwezig is in verfstoffen, plastics en veel verpakkingsstoffen. Door de toename van de ontelbare huishoudelijke middeltjes om de badkamer, het wc, tot het konijnenhok aantoe klaar te houden en niet te vergeten al die spuitbussen en weet ik veel kunnen, alhoewel alles op veiligheid getest is,  in combinatie met andere middeltjes ook weer scheikundige factoren een rol gaan spelen, waarbij het niet uitgesloten is dat dit de gezondheid ook kan aantasten.

Doe alles met beleid, denk aan uw gezondheid, wees niet angstig, maar bedenk wel dat voorzichtigheid nog steeds de moeder van de porseleinkast is!

26-10-2010 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

De aardappel behoort tot de familie van de nachtschaden en is afkomstig uit het hoogland van Peru. Na de verovering door de Spanjaarden voor ruim vier eeuwen terug  werd de aardappel aanvankelijk als sierplant ingevoerd. In de hongersnoden van de 18de eeuw ontdekte men zijn belangrijkheid. Toch was er enige overheidsdwang nodig, aleer de boeren en tuinders tot het algemeen verbouwen overgingen. De aardappelen zijn stengelknollen. Bij de meer dan 200 verschillende rassen vallen de bloemen voortijdig af; bij andere soorten worden ze niet meer gevormd, een bewijs dat de plant als zodanig onder menselijke verzorging ontaard is, omdat de bloemen en de vruchten voor de mens geen waarde hebben.

Men onderscheidt consumptieaardappelen, fabrieksaardappelen, aardappelen voor veevoer en pootgoed. Er zijn veel rassen in omloop zo bvb de vastkokende Accent, Bildstar, Redstar, Gloria, Laura en Nicola en de wat kruimige soorten zoals Alpha, Het Bintje, Doré, Irene en Eigenheimer. Een aardappel bevat 75 pct vocht, 20 pct zetmeel en 2 pct eiwit. Meestal worden de aardappels geschild gegeten en dat is in feite verkeerd, want daarmee haal je alle vitamine C bij de aardappel weg.

De beste grond om consumptieaaardappelen te verbouwen is kleigrond en de allerbeste piepels komen dan ook uit provincies met veel rivieren of de zee in de buurt. Aardappels worden verwerkt tot chips, aardappelschijfjes, patatjes en zoutjes. Doordat aardappels zoveel zetmeel bevatten worden speciaal op de veengronden gekweekte aardappelen verwerkt in de zetmeelfabrieken en ook van allerlei bindmiddelen worden van aardappels gemaakt. Zo maakten we vroeger bij ons thuis van een soort opgeklopte aardappelpapje plaksel voor het behang.

In de wetgeving met betrekking tot de verbouw van aardappelen komen veel bepalingen voor die genomen zijn in verband met bepaalde ziektes van dit gewas. Zo kennen we de aardappelmoeheid van de grond, die veroorzaakt wordt door uiterst kleine wormpjes en vandaar is ook een regelgeving ontstaan dat aardappelen niet steeds op hetzelfde stuk land verbouwd mogen worden. Berucht is ook de aardappelziekte. De verwekker is een zwam die bladeren doet verrotten en ook de knollen flink aanvreet. Deze ziekte zien we veelal in een vochtig en warm aardappelseizoen optreden. Verder kennen we bij aardappelen veel degeneratieziekten die door een bepaald virus veroorzaakt worden, zo bvb de bladrol, streep & mozaïekziekte. Men noemt deze aandoeningen ook wel systeemziekten. De overdragers of vectoren zijn bijna altijd de groene perzikbladluizen. De laatste aandoening komt tegenwoordig wat minder voor, vanwege het feit dat dat bij aardappelakkers tegenwoordig geen perzikbomen meer staan. Toch heb ik het voor drie jaar terug nog bij iemand in het Betuwse Gendt meegemaakt dat in de buurt van gewone fruitbomen op een stukje aardappelland bladrol was opgetreden. Als je een degelijke ziekte op het dak krijgt kun je het beste alles rooien en de hele zaak ter plaatse, maar dat mag niet meer, verbranden en hierna de grond een stoombeurt geven. Vermeld zij dat het loof van de aardappelplant giftig is en akkerboeren moeten uitkijken met kinderen dat ze niet op de bladeren gaan kauwen.

De aardappel is uit onze Europese cultuur niet meer weg te denken; het enige wat ik hier over de aardappel nog wil zeggen is: ,,Eet niet te veel piepeltjes, want door de aanwezigheid van veel zetmeel en bepaalde omzettingen hiervan in het lichaam kun je behoorlijk dik worden"! Altijd groentes bij de aardappelen serveren! Als je bvb op vrijdag gebakken krieltjes of schijfjes aardappelen eet, bak ze dan in plantaardige olie of vet en serveer er vis bij! Vooraf een bordje linzensoep en als toetje Yoghurt met bessen of bramensaus. Ik hoop dat mijn lezers wat meer over de aardappel aan de weet gekomen zijn; het is altijd leuk dat je in een tafelgesprek erover mee kunt praten. In mijn volgende stuk krijgt u iets te horen over kankerverwekkende stoffen, zoals acrylamide en glycidamide in ons voedselpakket en u zult zich afvragen waar broeder Everard deze wijsheid vandaan haalt. Kijk beste lezers, toen ik nog niet in het klooster zat, en dan hebben we het over begin zestiger jaren van de vorige eeuw, was ik Keurmeester van de Warenwet in het district Dordrecht  en ja, dat word je niet als je niets van levensmiddelen afweet en ook deze materie heb ik altijd bijgehouden; vandaar! Ik vind het zeker in deze tijd belangrijk om de mensen in begrijpbare taal in te lichten wat er allemaal aan de hand is en waarop men op zijn of haar hoede moet wezen bij het nuttigen van de voorgeschotelde spijzen of de producten die men in huis haalt.

Ruim gesorteerde groentehal met alles kersvers!

Hier wat verwerkte aardappelen

Dit is dan weer het kloostermopje van maandag 25 oktober 2010

25-10-2010 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Tegenwoordig gaan er nog maar heel weinig mensen naar de kerk om de H. Mis of Dienst  bij te wonen, maar vroeger zag je op zondagmorgen in  druk loopverkeer mensen richting kerk gaan en was voor de rest van de dag het in alle katholieke en protestantse dorpen zeer rustig. Vroeger op school heb ik nog eens het gedicht van Starinck, niet boer zoekt vrouw, maar de "Hoofdige Boer" van buiten moeten leren en dat ging over een boer die ondanks dat er in zijn gereformeerde dorp een brug over een brede sloot gelegd was hij het zondig vond om daar overheen te lopen en daarom ging hij zoals van oudsher met lieslaarzen aan door het slootwater om ter kerke te gaan.

Als broeder van de O.F.P. had ik vroeger een vriend die dominee was, nog ongehuwd, dús op zoek naar een vrouw.
Als dominee moet je nooit met een arme sloeber gaan trouwen, want dat is helemaal verkeerd en de vrouwen met de beste bruidschat vind je in overwegend strenge protestantse dorpjes zoals Staphorst, Spakenburg en hier het Betuwse Opheusden. In die dorpen moest je 's zondags niet verschijnen per fiets, auto of bus, dus stapten we de bus al ver voor die dorpjes uit en kwamen tegen de late kerktijd  even een bezoekje aan zo'n dorp brengen. Ik kon me dit allemaal permitteren, omdat in ons klooster de zogenaamde  'melkersmis' om 5.45 in de ochtend al gelezen werd en wij ons na het ontbijt en breviergebed met stichtende dingen konden bezighouden. 

Uiteindelijk slaagde mijn vriend Pim erin om zo'n statige boerin uit Staphorst aan de haak te slaan en het had niet veel gescheeld of ik zou mijn gelofte van kuisheid verbroken hebben als ik ingegaan was op de avances van Marietje Aal uit de Palingstraat, waar niet alleen de koperen deurknop maar ook Marietje op springen stond.

Dit alles speelde in de tijd dat er een strenge scheidsmuur bestond tussen het Katholicisme en het Protestantisme, maar ook in dat tijdperk sprong een enkeling er nog wel eens dwars doorheen als de lusten in het lichaam sterker waren dan alle geboden en verboden van mijnheer pastoor, dominee of zo'n dwars door je ziel kijkende ouderling.

In belang van wederzijdse parochies of gemeentes was het uiteraard wel belangrijk om in de vruchtbaarheidsjaren van de vrouw minstens om de twee jaar een kind op de wereld te zetten en in die periode was het dan ook geenszins vreemd dat er gezinnen waren van 10 tot 15 personen en met een vijftal van zulke huishoudings was al gauw een schoolklas gevuld met een veertigtal leerlingen.

Hoe moest je die mensen allemaal uit elkaar houden? Het was ook de tijd van de vele bijnamen, waarbij bijna de hele dierenwereld aan de orde was. Plant en dierkunde hoefde niet onderwezen te worden, want meestal zat de os, de ezel, de aap, de olifant en de draak allemaal in één klas en kwam je Jan de Muis of Mientje raapsteel tegen, dan zag je ook gelijk zo'n beest of zo'n spinazieachtige voorbij komen.

Nu zijn er steeds professoren en studenten die het wiel opnieuw weer uitvinden en van de week las ik een stukje dat ze op een of andere universiteit de ontdekking gedaan hadden dat vezelstoffen die rijkelijk aanwezig zijn in tarwe, gerst en haver zo goed waren voor de mens en stond er een aansporing bij om vooral veel bruinbrood te eten. Iets totaal nieuws onder de horizon der wetenschap was de boodschap dat moeders die veel groentes en fruit verorberen tijdens de zwangerschap van gezondheid blakende baby's ter wereld gaan brengen. Het is daarom om dezelfde redenen niet vreemd te noemen dat ik op hoge leeftijd hier binnen de kloostergemeenschap de keuken beheer, mijn gezicht wat weg heeft van een ouderwetse sterappel, mijn neus lijkt op een gedroogde abrikoos en mijn benen iets weg hebben van een paar wandelende komkommers. 

Hier in het klooster hebben we gisteren ook een nieuwe ontdekking gedaan en dat is, dat bierdrinkers nooit last van nierstenen krijgen en onze imker broeder Vesuvius vertelde dat hij als hoogleraar in de geneeskunde aan de universiteit van Nijmegen de leerlingen in een uitgebreid college verteld had dat hij speciaal was ingetreden bij onze orde, omdat zijn hele familie ten gronde was gegaan aan jicht en reumatiek en er maar een redmiddel ter bestrijding is en dat zijn een paar van die seizoen prikjes van die zoemende vrienden.

Een goed gruismiddel voor nierstenen is ook citroensap en zich onthouden van het gebruik van tafelzout en als men toch zout wil gebruiken is het beter om zeezout te nemen.

Hier voor me ligt een mailtje uit Iran van professor Ali Archimedes van de universiteit van Teheran die ontdekt heeft dat zweetvoeten en verstopping van huidporiën verholpen kunnen worden door zich in eigen water te baden.
Omdat op mijn leeftijd deze productie aan de krappe kant is, heb ik Burgers Dierenpark in Arnhem gebeld en per expres koerier zouden ze me een honderd literstank met geproduceerd niervocht van een olifant komen brengen, zodat ik even vooruit kan. Het zijn allemaal, zeker in deze tijd van welvaartsdaling, nuttige wenken om in je weke hersenmassa op te slaan! 
 

16-09-2010 om 00:00 geschreven door Broeder Everard

Vroeger stond er bij het St. Theresia Missiehuis van de paters Assumptionisten te Boxtel langs de Dommel niet alleen een pracht kasteel, maar daar kwam je ook het mooi onderhouden park binnen en vooraan, verscholen achter wat hoge bomen, stond een grote boerderij, die door een heuse broeder boer beheerd werd. Men had ook wat landerijen in bezit waarop aardappelen en graan verbouwd werden en groenten geteeld. Achter de houten kapel stond een serre  die verzorgd werd door pater Gregorius die als botanicus en geboren in de bollenstreek alles afwist van hoe je met bloembollen moest omgaan. Ook vertoefde hij veel buiten het klooster en was gecharmeerd van paddestoelen, waarover hij tijdens de lessen Nederlands en natuurkunde ons ook wel eens iets vertelde.

De broeders mogen in hun reftertje in de keuken mogelijk wel eens wat van die geplukte boleten gegeten hebben, wij kregen ook wel eens paddenstoelen opgediend, maar dat waren dan in die tijd meer gecultiveerden die wél tot die familie behoorden en we allemaal kennen onder de naam champignons.

Toen ik op een gegeven moment het kloosterleven niet meer zag zitten en de burgermaatschappij weer opgezocht had, na de militaire dienst en vooraf vele studies een gezin gesticht had, ging ik met mijn vrouw Ria en de  kinderen
veel op pad in de natuur, onze vakanties brachten we door op de Hoge Veluwe en daar in die bossen trof je bijna het hele jaar door verschillende soorten paddenstoelen aan.
 
Ook na mijn 'herintreding' bij de broeders van de O.F.P. in 1996 in het klooster 'De Pauw' te Angeren ging ik tot 2008 nog veel de natuur in en vooral in de maanden september en oktober, wanneer de natuur een ander jasje had aangetrokken kon ik me daar in de uitgestrekte bossen en heidevelden opperbest vermaken. Ergens heb ik nog wat foto's bewaard van enkele door mij ontdekte zwammen en als ik ze terugvind zal ik  proberen ze hier in te voegen, anders breng ik deze apart in een volgend artikel.  

Je moest vaak diep de bossen in om cantharellen te vinden, want die zijn makkelijk klaar te maken en smaken nog lekker ook. Met eetbare paddenstoelen kun je van alles doen: verwerken in de soep, sausjes, omeletten, pasteitjes en zelfs zijn er soorten waarmee je een heuse paddenstoelentaart kunt maken.
 
Bij champignons, dus ook bij eetbare paddenstoelen hoort vlees, wild en gevogelte en doe je er wat groenten bij, dan heb je een complete maaltijd!

Wereldwijd, behalve aan de Noord-en Zuidpool heb ik ze nooit aangetroffen, kun je paddenstoelen, boleten of wil je ze zwammen noemen-óók oké-aantreffen. Bijna elke dag wordt er ergens weer een nieuw soort aangetroffen, maar er zijn ook soorten die zeldzaam geworden zijn en zelfs enkele die we nergens meer aantreffen.

Door de warme zomer, en nadien het vochtige augustusweer, heeft men voor een paar dagen terug in Ermelo een tropische zwam, die bekend is onder de naam Inktviszwam aangetroffen en met zijn 5 rode tentakels lijkt deze wel wat op de paranormale Duitse inktvis Paul. Nieuw is ook een zogenaamde traliezwam die, voorheen in Zuid-Europa en Afrika aangetroffen werd, ergens in het Westland zich geopenbaard heeft; zie inzet!

Hier beneden zet ik wat afbeeldingen van enkele paddenstoelsoorten, een te bereiden schotel en wat leuke websites die u beslist moet gaan bekijken en misschien voelt u er wat voor om in de toekomst zelf eetbare paddenstoelen te telen.

Waarschuwing: Pluk klakkeloos zelf geen paddenstoelen als je er geen verstand van hebt, want sommige soorten zijn zo giftig dat je, als je daarvan eet gelijk je oogjes voorgoed kunt sluiten!

Klik http://www.mycologen.nl voor algemene kennis over paddenstoelen!
Klik http://www.warenkennis.nl/paddestoelen/herkennen.htm  voor ondermeer 'eigenteelt' &  nog meer wetenschap over dit onderwerp!

Ik zou zo zeggen: ,,Doe er uw voordeel mee en mocht je kweek slagen, dan kom ik samen met Soeur Marie bij u dineren, waarbij u uw kookkunst kunt botvieren met boleten die u in een grote bloembak op de vensterbank in uw huiskamer zelf gekweekt hebt"!





Hier de beroemde Cantharellen, momenteel zeldzaam

DIT ZIJN DE MORIELJES!

Hier enkele champignons waarmee ik een geintje wou uithalen!
s
Paddestoelenschotel-30 minuten de oven in-en dan eten maar!

Bijlagen:
6 Houtskoolzwam.jpg (17.7 KB)