Ongeloofelijk ! Hassan, mijn beste vriend, mijn halfbroer is dood !? Door het geweld om het leven gekomen. Neen, dit kan niet waar zijn ! Ik wou alles goed maken en nu dit ! Radeloos was ik toen ze mij het nieuws over Hassan vertelde. Ik wist meteen hoe ik het met Hassan kon goed maken ook al was hij dood. Ik moet zijn zoontje Sohrab uit het weeshuis halen. Toen ik naar het weeshuis in Afghanistan ging dankzij de hulp van Farid ben ik te weten gekomen dat Sohrab door een talib was meegenomen. Dit kan toch niet waar zijn. Hoe kan iemand nu zomaar een kind meenemen ? Ik ga op zoek naar die talib. Het is mijn enigste kans om mijn schuld bij Hassan goed te maken ! Dus ging ik op zoektocht naar de talib die Sohrab had meegenomen. En ja als ik dacht dat mijn leven niet erger kon had ik het fout. Assef was de talib die Sohrab had meegenomen uit het weeshuis. Ik schreeuwde: 'Geef mij Sohrab, ik zorg voor hem niet jij!' Ik gebruikte mijn macht om Assef te overmeesteren toen het op een gevecht uitkwam. En eindelijk ik heb gewonnen. Ik vluchtte meteen met Sohrab naar Pakistan. Ik adopteerde de zoon van Hassan om mijn schuld goed te maken. En uiteindelijk zijn we een gelukkig gezin in Amerika. Sohrab, Soraya en ik.
Ik kon niet geloven dat ik Rahim opnieuw zag. Rahim vertelde mij dat Hassan ook de zoon van Baba is. Ik wist niet meer wat te geloven ! Dat betekende dat Hassan mijn halfbroer is ? Mijn beste jeugdvriend was heel de tijd mijn halfbroer zonder het te weten. Ik wou alles rechtzetten, ik moest koste wat het kost mijn beste vriend terug opzoeken. Ik moet zeggen tegen Hassan dat hij mijn halfbroer is. Ik moet met hem praten over wat er gebeurt is. Het was zo dom van mij om niet in te grijpen... . Waarom was ik zo bang, waarom heb ik niets gedaan om Hassen te helpen en bleef ik daar gewoon staan. En waarom heb ik Hassan genegeerd en het probleem niet uitgepraat ? Och, ik haat mezelf zo hard. Ik keer meteen terug naar Afghanistan. Ja... dat ga ik doen ik ga Hassan een bezoekje brengen en alles uitpraten.
Gevlucht uit ons eigen land door de inval van de communisten uit de Sovjet-Unie. Na dat mijn vader en ik een tijd in Pakistan hebben gewoond zijn de verhuisd naar de Verenigde Staten. Mijn vader heeft het moeilijk om rond te komen, en heeft het moeilijk om me aan te passen. Voor mij was het geen probleem om mij aan te passen ik voelde mij een echte Amerikaan en vlekkeloos heb ik mijn middelbare school kunnen afmaken. Mijn band met mijn vader lijkt te verbeteren we worden closer. En ook ontmoete ik Soraya Tahiri. Nog nooit heb ik zo een mooi meisje gezien ik. Ik wou met haar trouwen en dat deed ik ook. Maar ik trouwde snel omdat mijn vader ziek was. Alles moest snel gaan, ik wist niet wat te doen. Ik was hopeloos op sommige momenten maar bleef doorgaan. Je moet blijven proberen tot het niet meer gaat, dit heb ik geleerd van mijn vader. Blijven doorzetten ! Mijn vader stierf in zijn slaap. Met pijn in het hart heb ik afscheid genomen voor de man die er altijd voor mij was en mij zoveel dingen heeft geleerd.
- "'Als je iemand vermoordt, steel je een leven,' zei Baba. 'Je steelt het recht van zijn vrouw op een echtgenoot, berooft zijn kinderen van een vader. Als je een leugen vertelt, steel je iemands recht op de waarheid. Als je iemand bedriegt, steek je zijn recht op een rechtvaardige behandeling. Kun je dat volgen?'" -
De relatie met mijn beste vriend is gebroken en een hechte relatie met mijn vader heb ik niet. Een moeder heb ik ook nooit gehad. Ik kan niets slecht zeggen over mijn vader, Baba. Hij is een groot man met een goed hart. Mijn vader is goed in zaken doen met andere mensen en wordt gerespecteerd door iedereen in de buurt. Met zijn zakenpartner Rahim kan hij alles waarmaken en alles tegen zeggen. Ik denk dat mijn vader teleurgesteld in mij is omdat ik eerder lees en schrijf in plaats van mij bezig te houden met sporten. Maar ik kan er niets aan doen, sport interesseert me helemaal niet. Daarom doe ik mee aan de vechtvliegerwedstrijd. Ik wil je trots maken vader. Als ik dit win kan je trots op me zijn en is de rest van de buurt dit ook. Ik won jouw liefde maar verloor tegelijk ook de vriendschap van mijn beste vriend door deze wedstrijd.
Wat ik heb gedaan was fout, ik had je dit niet mogen aandoen. Ik had voor je moeten opkomen Hassan... . Het was fout van me om weg te rennen toen je daar alleen voor Assef stond. Ik had je moeten helpen. Mijn schuldgevoel is te groot voor woorden en ik kan je niet meer onder ogen komen vanwege deze schuldgevoelens. Ik was bang, denk ik. Bang om ook misbruikt te worden door Assef en Kamal. En ik had je ook niet mogen betuchtten van het stelen van mijn verjaardagscadeau. Je bent mijn beste vriend en ik had je niet mogen behandelen als een stuk schroot. In de maatschappij ben jij minderwaardig maar voor mij ben jij evenveel waard, zelfs meer waard dan iedereen anders. Mijn jeugd met jou was een grote zomer vakantie en dit wil ik terug. Ik wil je terug als vriend. Hassan het spijt me wat er tussen ons is gebeurt, ik hoop dat alles ooit terug goed komt.
-"Ik had een laatste kans om een beslissing te nemen. Een laatste kans om te beslissen wie ik zou worden. Ik kon die steeg in stappen, voor Hassan opkomen, zoals hij al die keren in het verleden voor mij was opgekomen- en aanvaarden wat er met mij zou gebeuren. Of ik kon wegrennen. Uiteindelijk rende ik weg."-
