We zijn vandaag weer op Caballo Lake State Park aangekomen, we hebben de afgelopen twee weken bij Elephante Butte Lake gestaan,dat is een kwartiertje noordelijk van hier. En ik moet zeggen daar is het echt de moeite waard,verschillende zandstranden,waar elk weekend veel campers en tentjes aan het water staan,maar wij hebben onze Diego daar heerlijk kunnen laten rennen en zwemmen. Rob heeft ook gezwommen, ik alleen met de voeten in het water, nog te koud. We wilden verder naar het noorden, maar het regent of sneeuwt er nog, dus nog maar niet. Even 6 dagen terug naar Caballo en dan tot eind van de maand weer naar Elephante Butte, want het is er heerlijk, je mag maar 14 dagen op een state park staan, dan 6 dagen weg en dan mag je weer 14 dagen. Na die tijd kijken we hoe het weer dan is. Vanmorgen bij de garage gestopt om naar de band van de camper te laten kijken, Rob moest elke keer als we gingen rijden de band oppompen, gelukkig was het ventiel alleen kapot, dus voor wel $ 7.50 waren we klaar, kadootje...... Toen we hier twee weken geleden waren hadden de cactussen alleen knoppen, nu heeft Rob foto's gemaakt dat ze open zijn, mooi rood bij het open gaan en geel als ze bloeien. We kwamen afgelopen week een oudere dame, 75 jr, die ons uitvoerig vertelde over het camperen in de USA en rondrijdt in een oud bakbeest van 1972 , het was best wel interessant maar er was ook soms geen ontkomen aan, ze is dan ook al heel lang alleen denk ik. Ik kwam ook een oude muzikant tegen die in de 80,er jaren veel in Europa en dus ook in Nederland heeft gespeeld. De bandnaam "Daddylonglegs" zei mij niets maar er blijken opnames te zijn van de VPRO, 1976 of zo. Prachtige verhalen over die tijd die mij dus ook nog "vers" in het geheugen staan. De filmmuziek van "Jackie", 2012, met Carice van Houten en haar zus die hun moeder zoeken in de VS, heeft hij geschreven vertelde hij mij en ik heb het op internet opgezocht, dat klopt dus. Al met al een paar kleurrijke figuren die voorlopig in mijn herinnering zullen blijven.
Na twee weken acclimatiseren in Tucson zijn we begonnen aan onze laatste reis in "the States". Eenmaal in de camper is het of we niet zijn weggeweest en alles werkt gewoon weer. We hebben Sil en Yvon nog getroffen op de de camping, hartelijk weerzien zoals altijd. We beginnen onze reis in zuid New Mexico en we blijven hier ong. drie maanden en dan richting noord Washington/Seattle in de overige drie maanden, vanwaar we weer vertrekken. Ongebruikelijk voor mij heb ik deze keer nog geen enkele foto gemaakt omdat ik nog niets nieuws heb gezien maar dat gaat best nog wel komen. De eerste stop was in City of Rocks state park en het is echt of er een grote hoop rotsen in de woestijn zijn neer gegooid wat van "boven" er moet uit zien als een stadje maar wel mooi en lekker rustig. Na drie dagen trekken we verder naar Caballo Lake State Park maar niet zoals TomTom ons laat rijden, over 'Las Cruses' maar binnendoor over Silver City. Fantastische weg voor motoren maar minder geschikt voor onze combinatie, genieten dus!!!!! Wel twee uur langer dan gewoon over de snelweg. New Mexico is wel een van de goedkoopste staten qua kamperen want ze geven een jaarpas voor $225.- en dan sta je gratis op state parks en betaal je alleen voor de stroom, $ 4.- normaal $ 14.- dus na 22 dagen kost het bijna niets meer. Het is nu voornamelijk "weer aan het vakantie gevoel" wennen er genieten van wat ons is gegeven. Later meer! groetjes, Rieky en Rob.
op weg naar het zuiden laten we Salt Lake City letterlijk links liggen en trekken via allerlei binnenwegen van meer tot meer verder. Het is met deze temperaturen heerlijk aan het water en we zoeken ook heel bewust bij onze volgende bestemming naar een watertje. Het rijdt, zo door de bergen, fantastisch en we genieten van de mooie vergezichten. Alleen beginnen de remmen wat geluid te maken en daar zal binnenkort naar gekeken moeten worden. Nou dat valt nog niet mee als je "binnendoor" rijdt, de garage's zijn hier niet op zo'n grote camper berekend en we moeten dus een groter plaats zoeken. Intussen bezoeken we een paar hele mooie parken, o.a. Codachrome Basin St. Park en Bryce Canyon waar we de het eerste jaar in de sneeuw liepen en het park voor de helft was afgesloten, en Coral Pink Sand Dunes. Eindelijk in Kanab vinden we een grote garage en Rob wilde hier ook een gooi doen naar een permit voor The Wave, een schitterend stukje natuurgebied op de grens van Utah en Arizona. Er mogen maar 20 personen, waarvan 10 via een internet loterij en 10 zgn. walk in's, het gebied in. Dus eerst naar de "loterij", helaas!!, geen geluk deze keer maar morgen nog maar een keer proberen. Bij de garage blijken de remblokken totaal versleten en de linker remschijf is ook behoorlijk aangetast, daar moet dus een nieuwe op. Meteen de volgende morgen, na de loterij, weer niet, grrr..!! , kunnen we terecht en de spullen liggen al klaar. Jammer.. de verkeerde blokken maar niet getreurd, over 10 minuten zijn de goede er. En ja hoor, ze zijn er en passen. O,oh..de remschijf blijkt ook niet te passen en na wat rondbellen vinden ze er een 125 km verderop dus dat wordt de volgende morgen maar wij hebben toch niets om handen en zo rijden we naar St. George om dat ding op te halen, we nemen wel de oude mee om te vergelijken en zowaar hij past!! Met een gerust hart kunnen we de reis vervolgen. Met nog een maand te gaan schiet het al aardig op maar we verheugen ons nu al op het volgend jaar.
Op de grens van Colorado en Wyoming ligt het Flaming Gorge reservoir, door een dam in de Green River, die uiteindelijk bij Moab en Canyon Lands uitkomt in de Colorado River. Dit was meteen ook ons meest noordelijke punt van onze reis dit jaar. Met nog bijna twee maanden te gaan, "zakken" we langzaam aan weer zuidwaarts. Het was weer een onvergetelijke tocht om dit gigantische meer en we hebben weer genoten van dit prachtige stukje Amerika. Heel bijzonder was voor mij het nest van een Osprey koppel met jongen. Ze waren niet zo blij met mij, voor een mooie foto moet dat maar.
Dit is tevens ook het moment dat we besloten hebben om de camper niet te verkopen maar volgend jaar nog eens zes maanden aan ons avontuur te knopen, je leeft tenslotte maar een keer.
Na een behoorlijke rit zijn we neergestreken in Utah, ja...alweer aan een meer, het water blijft toch trekken en eindelijk.!!! we hebben weer eens internet. Dat in de wildernis rondtrekken heeft wat dat betreft wel een nadeel, 't is goedkoop maar aan de "Verizon" van $ 80,= per maand heb je niets, totaal geen bereik. Wat voor de beesten wel heel fijn is, ze mogen gewoon los rond rennen en niemand die zich eraan stoort. Je hoort wel van mensen dat ze nog nooit een stel katten zomaar los hebben zien lopen, komen ze wel terug?? Ja hoor! Voor hun is het gewoon thuis, na een uurtje of twee krijgen ze er genoeg van en dan zijn ze er plots weer en gaan een paar uur binnen slapen. Na het gejakker van vorig jaar is dit echt een vakantie reis, we staan ook langer op een plaats als het ons bevalt...en dat doet het vaak.
Ruim 2 weken zijn we nu al in de buurt van Gunnison en ook de noordkant van de Canyon bekeken. Het blijft een prachtig gezicht, zo diep en grillig met een snel stromende Gunnison river onder ons. De rit naar de noord kant was geweldig om te rijden maar we zijn wel apart naar boven gereden omdat de weg nogal kronkelde en soms ook erg steil was.
Bij Crawford is een vrij nieuw state park maar in Colorado zijn de state parks nogal duur, ze vragen $ 20.- voor het camperen en daarbovenop nog eens $ 7.- per voertuig dus we staan hier maar een dag. Eindelijk ook eens regen en dat gaat de komende dagen vaker gebeuren, flinke onweersbuien en dat frist de boel lekker op, zo wordt het dak van de camper ook eens gewassen!!
Gisteravond weer eens een boomstammetje ingezaagd en aangestoken, het was een mooi gezicht, net een gigantische fakkel en hij brandde wel 3 uur lang en door het warme weer konden we tot 11 uur buiten zitten maar doordat de wind ging liggen, kwamen de muggen ons lastig vallen zodat we wel naar binnen moesten.
Vandaag ook geleerd dat als de generator aanzet en je vergeet om de airco's uit te schakelen "hij" dus geen stroom levert, dat heeft inderdaad wat hoofdbrekens gekost voordat ik daar achter was.
Morgen vertrekken we richting Wyoming, naar een plek "Flaming Gorge" genaamd en de naam alleen al belooft weer veel goeds, ik hoop dat er weer mooie foto's kan maken.
We weten nu dat we echt in Colorado zijn, we blijven klimmen maar de beloning is er ook naar. Aangekomen in Montrose, we rijden een steile helling op naar de Canyon en vinden een mooie plek met stroom voor $12,--. Dus wij blijven hier een kleine week. De zelfde middag een weg naar de bodem van de Canyon gereden, 16% !!!! De remmen hadden het super zwaar en stonken behoorlijk, eenmaal beneden. De rivier stroomt zo snel dat Boy de grootste moeite heeft om de bal eruit te vissen en weer naar de kant te komen, na 4 keer had hij er genoeg van. De weg terug naar boven was andere koek, de temperatuur steeg vrij snel naar het kookpunt en we moesten 3 keer stoppen om de boel te laten afkoelen. Dus maandag maar naar een garage en het bleek de ventilator te zijn, die moet worden vervangen. Slik..!!!!. Twee dagen later is hij klaar en kunnen we de zuidkant van de Canyon bekijken, wat een schouwspel krijgen we voor geschoteld, elke draai van de weg biedt een duizelingwekkend uitzicht op de nauwe maar diepe Canyon. Niets voor mensen met hoogtevrees dus!
Vrijdag 5 juli
Op weg naar het stadje Gunnison treffen we een mooie campground aan het stuwmeer vlakbij de stad en staan hier, "droog" voor $ 6.- . Dat wordt dus weer minstens een week met Gunnison om de hoek voor de boodschappen. Een aardig klein stadje met authentieke huizen en winkeltjes maar ... wel een wal-mart! Van hier uit gaan we weer terug naar het noordwesten richting Wyoming.
We zijn gisteren op Ridgway State Park aangekomen, na een prachtige aan te raden rit,(van Dolores de 145 en daarna de 62). Ridgway is een klein en knus plaatsje met oude winkeltjes.
Daarvoor hebben we een klein half uurtje van Dolores aan een groot meer gestaan,prachtig, niet duur, en een ruimte..... de beestenbende konden 9 dagen lekker los lopen , Ducje heeft tot twee keer toe een baby konijn te pakken gehad, gelukkig zijn die beesten ook niet gek en hield hij/zij zich dood, kon Rob hem weer vrijlaten. Boy is elke dag een paar keer een nat pak gaan halen bij de boat ramp, kon hij daarna lekker languit op het gras liggen. Rob heeft ook een keer een duik gedaan in het koude water. Het internet was niet erg fijn, op en af, hoewel een spelletje wordfeud wel gespeeld kon worden.
We hebben voor Dolores (House Creek) twee dagen in Mesa Verde Nat. Park gestaan, "droog" en duur. Wel mooi, maar we zijn verwend he, dus we zijn niet meer zo gauw onder de indruk.
We waren wel verrast door de weg naar de 5Branches camping bij het Vallecito reservoir. We moesten eerst over een heel smal bruggetje,over een dam en toen een zandpad die eindeloos leek te duren en als toetje keien en een s bocht naar beneden naar de camping,ik had bijna een natte broek.( ohhh bent U via de dam gereden?????) ( U kan beter via de andere kant komen, was ook zand pad maar net..... iets beter) Ook hier aan een plas/meer , maar ook hier hebben ze last van laag water, maar de bootjes konden varen. Mooie camping maar duur. We hebben wel heerlijk gestaan. Voor Boy te modderig , om te zwemmen, dus we zijn na het boodschappen doen gestopt om hem lekker af te laten koelen. Wel grappig is, er is maar een weg, je kan dus nooit mis, je komt aan, gewoon de weg volgen en dan de camping en die gruwel naar de dam en je gaat weer verder.
New Mexico, Van 1 tot 10 juni hebben we aan Cochiti Lake gestaan, ( dichtbij Santa Fe), een aanrader, bij het water, mooi nieuw aangelegde plaatsen en boven heeeel veel ruimte met prachtig uitzicht,daar kozen wij voor. Wil en Dik stonden daar ook en dat was gezellig.We hebben wel de hele week rookwolken achter de bergen gezien,Los Alamos park stond in de fik, het bleef maar waaien en wij kregen een bui, we hoopten dat hij verder trok om daar wat te blussen ... maar helaas. We zijn ook een dagje het oude stadsplein van Santa Fe gaan bekijken, leuk ,allemaal indianen met sieraden zaten in het oudste gouvernement's house van New Mexico, een gezellig plein vol mensen op bankjes en jeugd op skate boards. Rob heeft nog een grote en zware wandeling gemaakt naar Kasha Katuwe Tent Rocks Nat. Mon. en was na drie en een half uur terug met prachtige foto's
De 10e afscheid genomen en we zijn verder naar het noorden gereden naar El Vado State Park, niet duur maar voor het eerst sinds onze vakantie geen internet, maar weer prachtig en ruim gestaan. Ook dit meer heeft last van laag water maar voor Boy geen probleem. We hebben hier 3 dagen gestaan. We gaan verder naar het noorden en dan naar het westen, Navaho Lake State Park, de route is echt weer mooi, onze plek is net een camping in Italie, terras-achting, mooi maar voor ons te druk, we blijven maar een dag staan (al was dat niet de bedoeling) En zo komen we de veertiende aan in COLORADO.
Ter afscheid van ons samenzijn nabij Santa Fe hebben Dick en Wil ons getrakteerd op een specialiteit van Dick's kookkunst, nl. gamba's in knoflooksaus. Wij zijn er alle twee zo verrukt over dat het op ons vaste menu komt. Gelukkig was hij zo vriendelijk om het recept met ons te delen en ook de koolsalade van Wil is zo heerlijk dat die er niet bij mag ontbreken. We hebben heel gezellig samen buiten gegeten en daarna nog lekker binnen gebabbeld en nagenoten met een kopje koffie. Het is heel bijzonder dat we elkaar zo tegen komen, in zo'n groot land en het is ook erg gezellig maar aan al het goede komt een end en morgen vertrekken ze weer. Wij blijven nog tot maandag en gaan dan richting Colorado.
Inmiddels zwerven we al een aantal weken door New Mexico en hebben het reuze naar ons zin.
Regelmatig zoeken we een meertje op waar we dan een korte week staan. Na wat Email verkeer kwamen we erachter dat Dick en Wil, die we kennen van de USA meetings in Nederland, op een zelfde koers reizen als wij. Dus het was ook snel duidelijk dat we elkaar zouden treffen nabij Santa Fe. Onderweg naar Santa Fe zagen we dat er een weg was afgesloten wegens een brand en aangekomen op de camping zagen we grote rookwolken boven de bergen uitkomen en het lijkt ook best dichtbij, het blijft nog dagen branden. Het is een mooie campground en met de bekende senioren-pas is het ook nog eens spotgoedkoop. We hadden de camper nog maar net geïnstalleerd toen Rob zag dat we op een gereserveerde plek stonden en dat we dus weer weg moesten, op dat moment stopt er een oranje Jeep voor de deur en Dick stapt uit en meteen daarna Wil dus ook. Zij stonden wat verder weg en er was daar nog plaats genoeg dus meteen mee en een plekje naast hen "gepakt". Het was een hartelijk weerzien en we hebben ook al een heel gezellige avond bij hen doorgebracht. Vandaag, maandag, is Rob alleen op pad gegaan naar Kasha-Katuwe Tent Rocks wat ook weer prachtige foto's heeft opgeleverd.
Na het laatste bericht zijn we langzaam noordwaarts getrokken en na een tussenstop van een week in het Lost Dutchman State Park waar we de kachelventilator-motor hebben laten vervangen, hij begon vorig jaar vreselijk lawaai te maken. Rob heeft het zelf nog geprobeerd maar hij was niet los te krijgen.
Daarna een week bij Lake Pleasant net boven Phoenix. Een heerlijk meer met kraakhelder water en waar ook niet moeilijk werd gedaan over de hond in het water. Maar de temperatuur wordt zo langzaam aan ondraaglijk, 39 gr. dus we trekken weer een stukje "hogerop".
Donderdag de 16e in Winslow AZ aangekomen. Bekend van de Eagles, Take it easy. Standing on the corner in Winslow Arizona, such a fine sight to see, enz.
De volgende dag een bezoekje naar Painted Dessert en Petrified Forest, Nat. Park. En wederom gebruik gemaakt van de senior pass, dat ding is goud waard en de rit was ook zeer de moeite waard, wat een schitterend gezicht, die gekleurde rotspartijen.
