geduld

ik brandde
naar je ogen
zo hemels
en zo blauw

ik verlangde
jou te mogen
met jou versmelten
is wat ik wou

ik hunkerde
naar je kussen
in het echt
dit keer

ik keek zo uit
om jou te zien
want ik was
klaar voor meer

ik wachtte
en ik smachtte
ik weerstond
wind en kou

maar tevergeefs
je bracht me
enkel pijn
mijn hart werd grauw

zal ik nu ooit
nog durven
te springen
voor een man

in het ongewisse
alle hoop opgegeven
ik kan zonder liefde leven
maar wat is leven dan?

19/01/2008

19-01-2008 om 00:00 geschreven door Botervliegje