Jij mag ook meelezen Elke maand een nieuw verhaaltje - Laat het voorlezen door mama als het nog niet lukt. Zo kan zij de moeilijke woorden uitleggen!!!
31-10-2010
Been en Arm trekken er op uit!
Been wou op zijn beurt ook de test doen. Been
wist dat hij zeer belangrijk was want zonder benen kon de mens niet gaan of
staan. De mens kon niet lopen! Been stapte op! Maar er was niet zoveel te
beleven buiten het lichaam. Tegen de eerste steen had hij zich zo hard gestoten
dat hij maar besloot om snel terug te gaan naar het lichaam. Het been slenterde
nog wat om niet te laten blijken, dat het zich enorm verveeld had. Na een paar
dagen stond het been weer helemaal op zijn plaats. De anderen vroegen hoe het
geweest was en waarom been zo snel teug was en been vertelde dat de open vrije
wereld voor hem lag en dat hij alles kon beleven wat hij maar wou! En toch was
hij liever weer thuis in het lichaam om steun te geven.
Ook arm was afgezwaaid en vloog als een
boemerang eventjes in de ruimte. Snel werd arm dat vliegen moe en kwam in een
boemerang vlucht terug. Het is precies of ik niets anders kon dan weer terug
vliegen en arm stak zijn schouders op en zei: “Ik voel me eigenlijk best
als we hier allemaal samen zijn. We zijn eigenlijk een lichaam en we horen
samen te zijn. We hebben geen zin als we afzonderlijk bestaan want we hebben
mekaar nodig. Dit gevoel kwam nog sterker naar voren toen adem besloot het
lichaam te verlaten. Allen riepen ze niet doen! Niet doen!
Vervolgens verliet oog het lichaam voor een
jaar. Het oog zag alles en kon zich zelfs afsluiten als je moest slapen. Het
oog was overtuigd het beste te zijn van het lichaam en vertrok meteen de ruimte
in om van daaruit alles gade te slaan. Omdat de sterretjes zo fonkelen, denken
de mensen wel eens dat het oogjes zijn. Het zijn al die oogjes van uit de vele
verhalen.
Bij zijn terugkeer vroeg ook het oog: 'Hoe
hebben jullie zonder mij kunnen leven?' De andere antwoordden, 'Als blinden,
zonder iets te zien, maar we konden uitstekend praten, rondlopen met onze
blindenstok. Ja we ebben ons eens laten leiden door een blindengeleidehond, die
overal de weg kende en goed op de hoogte was van het gevaar op straat! Als je
weg was, oog, hebben goed kunnen horen, denken en ademhalen!' Het was duidelijk
dat Oog niet de beste was. Meer nog eens het oog weer opkeek, kon je de
sterretjes zien van blijdschap in het oog. Het oog is de spiegel van wat je
voelt. Je kan blijdschap of droefheid aflezen uit het oog! Maar nu was het oog
blij want je zag het aan de sterretjes in het oog!
Het verstand kwijt!
Vervolgens verliet het verstand het lichaam
voor een jaar en bij zijn terugkeer vroeg hij, 'Hoe hebben jullie zonder mij
kunnen leven?' De andere antwoordden, 'Als kinderen waarvan het verstand nog
niet volledig gevormd is, maar we konden uitstekend praten, zien,
dansen en zwaaien met onze armen we konden horen en ademhalen!' Kennelijk was
ook het verstand niet de beste.
Het binnenst oor, dat luistert naar het eigen stille
stemmetje is afgestemd op het Brahman, de universele wereldziel, de oerimpuls
zoals ieder mens heeft. Die weet bij verstandig luisteren wat goed en wat slecht
is! Wat van binnenuit gefluisterd wordt is meestal erg betrouwbaar tenzij je
daarboven probeert je eigen dromen te denken : ” dat je nooit problemen
zal hebben”. Soms ben je niet wijs in je geest en denk je dat je als
heel speciale en uitverkoren persoon rechten hebt, die een ander mens niet
heeft! Als je moet ondervinden dat je bent zoals iedereen,kan je verbitterd
geraken, nukkig zijn, verbolgen, rancuneus, en niet geneigd tot vergeven en
vergeten als je dan toch moeilijkheden tegenkomt in je leven. Laat die droom
vallen over wat het leven zou moeten zijn en leef het leven zoals het werkelijk
is! Denk nu niet dat alle problemen op jou hoofd alleen vallen. Weet vooral dat
problemen kansen kunnen zijn of gelegenheden om nieuwe inzichten, nieuwe krachten
en nieuwe manieren van denken en doen te krijgen. “Problemen zijn kansen
in werkkleren “er moet aan gewerkt worden en je wordt er een beter mens
van als je ze kan verwerken!
Het lichaam heeft niet gehoord wat niet voor mijn oren
bestemd was of wat je in de war brengt, waarvan je schrik en angst krijgt zoals
van de donder en dreiging. Mijn binnenste oor heeft heel wat goeds gehoord. Het
lichaam wist precies wat het moest doen om goed te leven en werd niet in de war
gebracht door tegenstrijdige berichten, stemmingmakerij en slechte raad! Maar
toch zijn we tevreden dat het oor terug is. Je kan het wel niet afsluiten maar
ondertussen kan je wel leren aandachtig te luisteren naar de dingen, die goed
zijn voor je. Je kan meer aandacht schenken aan wat interessant is zoals de les
op school en de les thuis en zo leer je het binnenste oor op een nog betere
manier te gebruiken want goede raad is goud waard!
FW: Het oor komt terug! De stemmetjes zonder het buitenoor!
Bij zijn terugkeer na een reis van 12 maanden vroeg het oor aan het lichaam: Hoe hebben jullie zonder mij kunnen leven? Het lichaam antwoordde : We hebben geleefd als doven, zonder ook maar iets te horen! Maar we konden goed praten, we zagen alles gebeuren voor onze ogen, we konden goed bewegen met armen en benen, we konden denken en met onze ademhaling was alles OK! Een jaar lang hebben we ons eigen stille stemmetje gehoord en wisten we wat goed en wat slecht was. We hadden tijd om ernaar te luisteren en te begrijpen wat van binnenuit kwam. Anders hoorden we dat stemmetje niet omdat er teveel lawaai in onze oren kwam! We hebben de les op school en de les van het leven thuis niet gehoord. Wij hebben ook niet moeten luisteren naar domme, platte en vlijende praat waarvan je niet wijzer wordt . Ons oor was er één jaar niet om te luisteren naar giftige pijnlijke woorden, die niet gelukkig maken en je soms op een vals spoor zetten. Nu volgden we ons eigen spoor. Bij de afwezigheid van het oor hebben we geleerd dat je kon horen als het oor er nog was. Je luisterde daarom niet altijd aandachtig. Ja er komt zoveel lawaai af op dat oor dat je niet meer weet naar wat je moet luisteren. Het is soms zoveel dat je zelfs niet meer wil luisteren. Wat gefluisterd wordt moet dubbel kritisch afgewogen. Waarom mag iemand anders dat niet horen? Is het kwaadsprekerij of zijn het leugens? Het oor bezorgt je niet altijd goede dingen! Je zou wel eens willen als het oor terugkomt dat je het kan afsluiten maar er is maar een soort oren en die staan altijd open! Om het oor goed te gebruiken heb je inzicht en verstand nodig. Als je dat niet gebruikt dan gaat de wijze woorden het ene oor in en het andere uit zonder door het verstand gefilterd te worden en afgewogen te worden. Een verstandig en wijs mens is één en al aandacht en zet zijn oren open en overweegt alles wat hij hoort. Het binnenst oor, dat luistert naar het eigen stille stemmetje is afgestemd op het Brahman, de universele wereldziel, de oerimpuls.
Zware ruzie in het lichaam â Is de tong het beste van je hele lichaam?
En opeens begonnen de tong, het oor, het verstand en de adem en alle ledematen ruzie te maken. Wie is hier in het lichaam de belangrijkste? Dat was de grote vraag waar ze een oplossing voor zochten! Ze zouden dat uitproberen en testen ...
De tong was overtuigd dat zij het belangrijkste was. Ze was immers gewoon het grote woord te voeren. Om dat te bewijzen ging de tong weg van het lichaam! Een heel jaar lang. Na twaalf maanden kwam de tong terug. De tong was verbaasd dat het lichaam er zo goed uitzag. Het lichaam had immers gedurende 365 dagen niet kunnen spreken. Het lichaam zag er zelfs verstandiger uit want het had goed kunnen luisteren. Het lichaam zag er ontspannen uit want het had geen ruzie met iemand gemaakt. Geen leugentje is over de lippen van het lichaam gekomen en het werd van heel wat ellende gespaard. Ja spreken is zilver en zwijgen is goud horen we in een spreekwoord.
De tong was nieuwsgierig en zij vroeg : Hoe hebben jullie het gesteld zonder mij? Nu het lichaam weer kon spreken vertelde het: "Wij hebben geleefd zoals stomme mensen, zonder te spreken. We hebben niet één woord gezegd en dus ook geen woord verkeerd gezegd. Nee we hebben geen ruzie gemaakt en niemand iets verweten. Wij hebben een heel jaar lang niet gelogen en niemand iets wijs gemaakt dat niet waar was. Maar we konden alles goed zien. We begrepen alles en sloegen niet steeds onze snater ertussen. We konden goed ademen. We konden alles horen en zien en we konden goed denken en goed bewegen!"
Het was duidelijk dat de tong niet onmisbaar was om te leven maar toch was het beter dat de tong terug was. Nu kon het lichaam weer praten. Maar het lichaam had ondertussen geleerd dat de tong ook goed kon gebruikt worden om goede dingen te zeggen van de mensen. Ook had het lichaam geleerd dat het een jaar beter doorkwam zonder te liegen en achterbaks kwaad te vertellen! Soms moet je voor je iets zegt je tong zeven maal ronddraaien om even goed te denken of het wel goed is wat je wil zeggen. Als het niet goed is dan leg je maar beter een knoop in je tong! Eigenlijk wil ik je vertellen dat je beter even nadenkt voor je spreekt en dat je sommige dingen best helemaal niet zegt.
Het oor had heel het verhaal gehoord van de tong. Het oor was heilig overtuigd dat het zelf echt onmisbaar was voor het lichaam. Ja, dat het oor het belangrijkste is van heel het lichaam. Meer dan eens heb je de indruk dat je alleen maar luistert en dat er verder niets is. Men zegt dan vaak dat het lichaam helemaal of een en al oor is. Ook daarom is het oor overtuigd dat het veel meer onmisbaar dan de tong. Zonder hem zou het lichaam niets kunnen horen! De eerste keer dat het lichaam een straat oversteekt en er een auto passeert zal het lichaam eronder lopen omdat het lichaam niets gehoord heeft. Zelf de toeter van de auto kan het lichaam niet horen zonder het oor!
Bij Confucius lezen we niets van de menselijke ziel, de menselijke natuur en het hiernamaals. Hij legt zich toe op ethische kwesties in de verhouding tussen de mensen onderling. Net zoals boeddhisme en het taoïsme is er in het confucianisme geen verhouding beschreven tussen de mens en een Opperwezen of God! Confucius spreekt zich niet uit over God of geesten in zijn gesprekken met Chi Lu zegt hij bijvoorbeeld :Wie niet in staat is de levenden te dienen, hoe zou het mogelijk zijn dat hij dan de geesten dient? en Als we al niets van het leven weten hoe kunnen wij dan iets van de dood kennen? Ook met de geschriften van Chuang Tzu, filosoof van de Tao, had Confucius het zeer moeilijk en sprak erover als eigenzinnige woorden! Deze redeneringen zouden ons ook in verwarring brengen: De ware wijze besteedt geen aandacht aan wereldse zaken .... Hij houdt zich aan de Tao, zonder te twijfelen. Zonder te spreken kan hij spreken. En hij kan spreken en toch niets zeggen. En zo zwerft hij voorbij de grenzen van deze stoffige wereld. En wat met de volgende tekst: Als er een begin is geweest, is er een tijd voor het begin geweest. En een tijd voor de tijd die voor de tijd van dat begin is geweest. Als er bestaan is, moet er niet-bestaan zijn geweest. En als er een tijd is geweest dat er niets bestond, moet er een tijd daarvoor zijn geweest - toen zelfs niets niet bestond.
Toen niets opeens tot bestaan kwam, kunnen we wel vaststellen of dat tot de categorie van bestaan of van niet-bestaan behoorde? Zelfs de woorden die ik zojuist heb geuit - ik kan niet zeggen of ze echt zijn geuit of niet. Zoals je ziet is het een abstract taaltje en dat zint Confucius helemaal niet!
Ook in deTao* kunnen we een scheppingsverhaal in vele episoden en uitvoeringen horen. Zo is alles ontstaan uit een oerbol waarin alle leven, energie en dingen in vast zitten. De bol rijpt, barst open en alle dingen (kwis) vliegen alle kanten op en elk volgens zijn gewicht, vliegen in de lucht of vallen naar beneden en vormen de aarde met alles erop en eraan. Licht en zwaar verbinden zich met elkaar zodat er nog een midden ontstaat tussen hemel en aarde. Alles ontwikkelt verder en alle dingen en ook de mens, met een bijzondere plaats in dat alles, ontstaat. De mythe van PanGu beschrijft dit in detail: Na het openbarsten van de oerbol komt ook PanGu, een man met 2 hoorns en met een berenpels te voorschijn. Hij scheidt met een zwaai van zijn bijl de aarde van de hemel. Hij scheid Yin en Yang en staat ertussen als het centrum tussen hemel en aarde. Als vakman beitelt hij zon, de maan en de sterren en groeit zelf ook elke dag een stukje. Na zijn werk sterf PanGu om leven te geven aan de wereld! Zijn hoofd wordt de bergen, zijn adem de wind. Zijn stem wordt de donder en zijn ledematen de vier windstreken. Zijn vlees verandert in grond, zijn haar in bomen, zijn zweet wordt de regen, zijn beenderen de stenen. Tenslotte worden de insecten, die over hem kruipen, de mensen.
*Taois hetprincipe in het taoïsme, confucianisme en in andere Chinese filosofieën dat steeds in beweging is, alles omvattend en tijdloos, vormloos en ongebonden is. De Tao voedt en inspireert alles en maakt orde in de chaos. Figuurlijk betekent Tao weg of pad. Deze manier van denken isessentieel in het Oosterse denken. Voor hen die zich echt willen verdiepen zijn er de teksten van de Tao Te Ching (stamt uit de 6de eeuw v. Chr en zou door Loa Tze geschreven men weet niet of hij de enige auteurs en of het niet pas in de jaren 300 v. Chr. zou te boek gesteld zijn). Je kan er onder andere lezen dat je de Toa niet kan beschrijven of afbeelden. Als men denkt dat te kunnen dat is het geen Tao meer. Goed leven in de Tao is het goede pad bewandelen en niet zozeer de bestemming, die men nastreeft!
Boeddhisme zonder god of goden en zonder scheppingsverhaal.
Het Boeddhisme verzet zich tegen rituelen omwille van de twijfelachtige werkzaamheid en omdat de juiste daad een mens verheft en niet een ritueel. Ook tegen het verspillen van kostbare tijd aan onvermijdelijk onoplosbare kwesties verzet het boeddhisme zich. Zoals een volgeling overweegt Ben ik in het verleden geweest? Of ben ik in het verleden niet geweest? Wat ben ik in het verleden geweest? Hoe ben ik in het verleden geweest? Van welke toestand ben ik in welke toestand overgegaan in het verleden? - Zal ik in de toekomst zijn? Of zal ik niet in de toekomst zijn? Wat zal ik in de toekomst zijn? Hoe zal ik in de toekomst zijn? ... Dit is een dwaze manier van denken want je denkt over een onoplosbare kwestie!
Het verhaal van de tien onbeantwoorde vragen en de vergelijking van de pijl
Nu overkwam het de eerwaarde Malunkyaputta, die in afzondering diep in meditatie zat, dat zich de volgende overweging aan zijn geest voordeed: Deze theorieën ... heeft de Gezegende (Boeddha) onverklaard gelaten, terzijde geschoven en verworpen: dat de wereld eeuwig is of niet dat de wereld eindig is of niet dat de ziel één ding is en het lichaam ook, of niet dat de mens die het Nirvana heeft bereikt na de dood bestaat, of niet na de dood bestaat, of beide, of geen van beide . En het feit dat de Gezegende ze niet aan mij verklaart, bevalt me niet of staat me niet aan. Dus gaat Malunkyaputta naar de Boeddha en legt deze kwesties aan hem voor. De Boeddha antwoordt: Het is alsof ... een man gewond was door een pijl die dik met vergif was ingesmeerd, en zijn vrienden en kameraden, zijn familieleden en verwanten, zouden een arts erbij roepen ... en de zieke zou zeggen: Ik laat deze pijl er niet uithalen voordat ik weet of de man die me gewond heeft behoorde tot de krijgerskaste, de Brahmanenkaste, de landbouwkaste of de kaste der ondergeschikten. Of stel dat hij zou zeggen: Ik laat deze pijl er niet uithalen voordat ik weet of de man die me gewond heeft lang of kort of van gemiddelde lengte was. Of stel dat hij zou zeggen: Ik laat deze pijl er niet uithalen voordat ik weet of de man die me gewond heeft een zwarte, donkere of gele huidkleur had. Of stel dat hij zou zeggen: Ik laat deze pijl er niet uithalen voordat ik weet of de man die me gewond heeft uit dit en dat dorp of die en die stad kwam. Vele andere mogelijkheden worden genoemd. Die man zou sterven, Malunkyaputta, zonder dit alles ooit te weten te zijn gekomenHet religieuze leven hangt niet af van het antwoord op deze vragen. Houd daarom ... altijd in gedachten wat ik niet heb verklaard en wat ik wel heb verklaard. Ik heb geen enkele van de voornoemde kwesties verklaard. En wat ... heb ik wel verklaard? Ellende heb ik verklaard; de oorsprong van ellende, de beëindiging van ellende en het pad dat tot de beëindiging van ellende leidt heb ik verklaard.
In de latere geschriften van de hindoes DE UPANISHADS , geschriften die zowat 3000 jaar oud zijn vinden we geen dergelijke scheppingsverhalen meer. Deze zijn meer toegespitst op de individuiele ziel en de universele geest De Ene
In de hele wereld is geen studie zo mooi en verheffend als die van de Upanishads. Ze is de troost van mijn leven geweest en zal de troost van mijn dood zijn. Zo bewees de grote 19de-eeuwse filosoof Arthur Schopenhauer eer aan de verheven ideeën die de hindoetraditie bijna drieduizend jaar lang hebben bezield. In de Upanishads, die majestueuze Himalayas van de Ziel ontdekken we de pan(overal)-Indiase diagnose van de menselijke toestand, gevangen als ze is in een onophoudelijke kringloop van dood en wedergeboorte (samsara), vanwege de gevolgen van daden (karma) die zijn verricht in onwetendheid van de goddelijke grondslag van alle leven (Brahman). We vernemen ook van het recept voor bevrijding (moksha) uit deze beperkende onwetendheid door de verwezenlijking van iemands innerlijke spirituele aard, het Universele Zelf of Atman, die niets anders is dan Brahman.
We hebben de les op school en de les van het leven thuis niet gehoord. Wij hebben ook niet moeten luisteren naar domme, platte en vlijende praat waarvan je niet wijzer wordt . Ons oor was er één jaar niet om te luisteren naar giftige pijnlijke woorden, die niet gelukkig maken en je soms op een vals spoor zetten. Nu volgden we ons eigen spoor. 
En opeens begonnen de tong, het oor, het verstand en de adem en alle ledematen ruzie te maken.
