Op zondag 11 April 2010 speelt pianist Marcel Worms pianowerken van Federico Mompou in het Theater De Blauwe Schuur, Havendijk 15 in Culemborg.
Het betreft werken die in 2008 in Barcelona zijn ontdekt en door Marcel Worms onlangs op cd gezet. Tevens zullen een aantal schilderijen van Raymond Boekelder te zien zijn.

Aanvang: 14.30 uur. Entree: 10 Euro

Amsterdam, zaterdag 14 November, 2009

Om half 8 stond ik al in de Barndesteeg in de regen voor het Bethaniënklooster te wachten op twee vrienden terwijl het concert om kwart over 8 zou beginnen. Gelukkig kwamen ze stipt als afgesproken kwart voor 8 er aan. Nog mooi even tijd voor een kopje koffie alvorens de klanken van Mompou de zaal zouden gaan vullen. Eigenlijk was ik de hele dag al zenuwachtig over hoe de nieuwe muziek van Mompou nu bij me binnen zou komen. Misschien viel het wel tegen.....De zaal stroomde vol en meteen bij het eerste stukje Preludi uit 1913 hoorde ik dat het wel goed zou komen en kon ik me overgeven aan de pianoklanken van Mompou. Tal van prachtige pianostukjes werden door Marcel Worms ten gehore gebracht. Het was er weer, de typische klankkleur van Mompou dat aan Marcel wel is toevertrouwd, dat eigenzinnige spel, de soms onderhuidse spanning, de mysterieuze overgangen, het feest der herkenning en dan weer dat onverwachte.

Het concert werd door Marcel zelf ingeleid met een beknopt maar zeer enthousiast verhaaltje over hoe het toch allemaal zo gekomen is.
Het was uitgebreider ook nog es allemaal na te lezen maar dat was zeker niet iets voor mij om te doen tijdens het concert.
Ik wilde geen noot missen, geen klankkleurverandering onopgemerkt aan me voorbij laten gaan. De muziek van Mompou dwingt dat ook af, allert te zijn op elke nuance want dan pas openbaart zich de soms haast mystieke wereld, de raadselachtige sfeer, vaak vol weemoed of verlangen. Terugdenkend aan 'vroeger' iets dat ooit was. De Mompou-sfeer laat zich maar moeilijk omschrijven maar het heeft iets zeer speciaals. Tal van prachtige korte piano-stukjes volgden elkaar in snel tempo op. Wat een rijkdom aan klankkleur, melodie en ook afwisseling in tempo en hard en zacht. Ik werd o.a. (evenals de eerste keer toen ik het hoorde bij Marcel) enorm gegrepen door het aanzetten in "Dansa dels tres reis que han caigut del camell" Het aanzwellen van het rytmische van de prachtige klank van de geheimzinnige akkoorden. Bijna onheilspellend en dan weer tot rust gekomen, heel even maar en dan wordt dé 'tocht' hervat. Op de vlucht! Paniek! Ik lees: Ïn deze dans vallen drie koningen van hun kamelen" De titel is ironisch bedoeld, voorzover bekend ligt er geen verhaal aan ten grondslag"
Het stuk kwam alles behalve als een grap over, er zit ook een onheilspellende dreiging in. Maar een kamelen-ritme (op de vlucht door de woestijn en dan weer even stil staan, daar zou ik me nog wel iets bij kunnen voorstellen. Maar het gevoel dat het stuk oproept laat zich niet eenduidig in beeld vastleggen of beschrijven.Toch heeft het ook iets filmisch door de voortgang, de beweging, de versnelling. Eén van de vele juweeltjes van voor de pauze!
Het was pauze....even bijkomend keek ik rond en zag dat meer mensen bleven zitten om het nog te laten bezinken als na een goede film in de bioscoop. Ik dacht: Tja, en dat is dan in mapjes boven op een kast gevonden, ongelooflijk! Wat een rijkdom !

Na de pauze vloog helemaal voorbij met wel een lichte ergernis aan Glossa sobre Au clair de la lune uit 1946.
Alsof Hans Liberg het bekende wijsje had verpakt en na afloop triomfantelijk over z'n bril keek van: ja ja dames en heren, heeft u het herkend?
Weerzinwekkend! Ik dacht:  dit soort Richard Clayderman-effect dat het op me heeft, had hij toch niet nodig gehad.
Maar het bewijst wel dat Mompou heel mooi kan inkleuren, wat een colorist! Maar hier wordt het een soort kleurplaat.
Een melodie nemen waar je niets mee hebt (zelfs wellicht weerzin) maar dan je eigen Mompou-sausje erover heen gooien.
Brrr... was ik te streng in mijn oordeel? 1946 kom op! hij was de 50 gepasseerd mag hij ook es iets doen dat ietsje minder is?
Maakt ouder worden milder, minder kritisch? Jeetje wat een moralist ben ik toch. In de pauze ontstond een discussie met m'n vrienden over de ontwikkelingen in het werk van Mompou, de vraag wat beter is z'n vroege of juiste late werk etc. Iets waar je als kunstschilders vaak over in discussie kunt gaan. Altijd maar hopen dat juist ook in het latere werk nog betere dingen zitten dan er al was in het begin.
Het komt je ook domweg beter uit je op te trekken aan die kunstschilders die op late leeftijd hun echte meesterwerken maakten, dan heb je zelf nog steeds een kans! Hans Flupsen"bij Vrij Geluiden: "Er is nog hoop voor ons allemaal, ooit nog es kreatief te worden! (Toen het over Musica Callada ging).
Na afloop van het prachtige concert werd de nieuwe cd overhandigd aan Berta Milla, directrice van Fundacio Frederic Mompou te Barcelona die de nalatenschap van Mompou beheert.
Ik was blij dat ik de cd kon kopen en nu vandaag wordt me langzaam duidelijk dat meesterwerkjes van Mompou door Marcel Worms op een schitterende manier zijn vastgelegd!
Het artikel in de Volkskrant door Frits van der Waa met het interview met Marcel over de componist Mompou begint al meteen goed:
"Ik ben nu op een leeftijd dat ik ga kijken wat echt de moeite waard is zegt pianist Marcel Worms (58) en dan is de muziek van Mompou een van de dingen die overeind blijft."
Ik moest lachen toen ik het las want het deed me denken aan een vriend die ooit zei bij het luisteren van een bepaalde passage in een muziekstuk: "Als je dit niet goed vindt dan houd je gewoon niet van muziek"!
En daar ben ik het in het geval van Mompou helemaal mee eens, kopen dus die cd! en ontdek de schoonheid van deze muziek!
Marcel bedankt weer!

Voor artikel van Frits van der Waa in de Volkskrant met interview met Marcel Worms over de componist Federico Mompou zie:
http://www.xs4all.nl/~fvdwaa/art/vk2176.htm


 

Pianist Marcel Worms geeft premiereconcert met ongepubliceerd werk voor piano van Federico Mompou, tevens presentatie van de cd: 'Mompou - Unpublished works for piano"(Zefir records)
Plaats: Bethaniënklooster, Amsterdam
Datum: zaterdag 14 November a.s.
Aanvang: 20.15 uur.
Entree: 15 Euro

Dit mag u beslist niet missen! Komt allen!

La Musica Callada, La Soledad Sonora.
De muziek van de stilte, de klinkende eenzaamheid.

'Mompou vond een zeer persoonlijke expressie, gekenmerkt door een karig notenmateriaal met een          
bezwerende melodie en wonderlijke harmonieën'  (Michiel Cleij)