Als uitlaatklep gebruikt. Om de dingen te zeggen die moeten gezegd worden, om de dingen te zeggen die niet gezegd of gehoord mogen worden.
(To express some feelings. To say the things that must be said, to say the things that can't be said or heard.)
30-07-2010
Het Dorp. â The Village
Ik had gezien dat we nog verder hadden willen gaan op het lied Cry Little Sister. Dit lied doet me denken aan een ander lied, een Nederlandstalig lied, Het Dorp. Ken je het?
Thuis heb ik nog een ansichtkaart Waarop een kerk een kar met paard Een slagerij J. van der Ven Een kroeg, een juffrouw op de fiets Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets Maar het is waar ik geboren ben Dit dorp, ik weet nog hoe het was De boerenkinderen in de klas Een kar die ratelt op de keien Het raadhuis met een pomp ervoor Een zandweg tussen koren door Het vee, de boerderijen
Refrein: En langs het tuinpad van mijn vader Zag ik de hoge bomen staan Ik was een kind en wist niet beter Dan dat het nooit voorbij zou gaan
Wat leefden ze eenvoudig toen In simpele huizen tussen groen Met boerenbloemen en een heg Maar blijkbaar leefden ze verkeerd Het dorp is gemoderniseerd En nou zijn ze op de goeie weg Want ziet, hoe rijk het leven is Ze zien de televisiequiz En wonen in betonnen dozen Met flink veel glas, dan kun je zien Hoe of het bankstel staat bij Mien En haar dressoir met plastic rozen
Refrein
De dorpsjeugd klit wat bij elkaar In minirok en beatle-haar En joelt wat mee met beat-muziek Ik weet wel het is hun goeie recht De nieuwe tijd, net wat u zegt Maar het maakt me wat melancholiek Ik heb hun vaders nog gekend Ze kochten zoethout voor een cent Ik zag hun moeders touwtjespringen Dat dorp van toen, het is voorbij Dit is al wat er bleef voor mij Een ansicht en herinneringen
Toen ik langs het tuinpad van mijn vader De hoge bomen nog zag staan Ik was een kind, hoe kon ik weten Dat dit voorgoed voorbij zou gaan
Inderdaad, het is van Wim Sonneveld, je kan het liedje beluisteren op YouTube. Wim Sonneveld is geboren in Utrecht (Nederland) op 28 juni 1917 en overleden op 8 maart 1974. Hij was cabaretier en zanger. Hij is toch één van de grootste op het gebied van cabaret. Andere liedjes: Margootje, Josefien, Lieveling,
Een leuk stuk van hem, ook op Youtube (de jongens) en deze (Alie uit Antwerpen). Je moet natuurlijk een beetje houden van cabaret.
Cabaret (kleinkunst) is een vorm van theater die voornamelijk uit muziek, sketches en natuurlijk grappen bestaat. Cabaret is niet hetzelfde als Stand-Up Comedy, hier worden minder muziek en attributen gebruikt. Maar men noemt het vaak ook cabaretiers.
Geert Hoste vind ik één van de grootste die er zijn, doch hij valt een beetje tussen de twee kunstvormen in vind ik, maar erg vind ik dat helemaal niet.
Maar ik had het over het liedje het Dorp van Wim Sonneveld. Het is wel geschreven en gezongen door iemand van een eerdere generatie, maar hetgeen hij verteld dat gevoel heb ik ook wel. Vroeger in mijn kindertijd was hier een heide waar wij in speelden, een heide die wij meermaals in brand staken (sorry brandweer), er was een groot bos waar wij kampen bouwden, tegenover het huis van mijn ouders was een bosje waar wij als kind ons hoofdkamp hadden, onze verzamelplaats, dat was prachtig uitgegraven, met een boomhut, een houten schutting op de grond en dergelijke, er was het pleintje waar we in onze jeugdjaren rondhingen, er waren eigenlijk niet zoveel wegen en huizen En nu? De heide? Al lang weg, het grote bos? Deels ontbost en deels afgesloten. Het bosje? Al lang weg. Het pleintje? Bestaat niet meer. En de betrekkelijk weinig wegen en huizen? De omgeving is zo goed als volgebouwd
Vroeger bij het huis van mijn ouders was er een wegje achter het huis waarlangs mijn ouders met de auto naar onze garage moesten rijden, ook als ik met mijn fietsje weg reed moest ik dat wegje gebruiken. Ik weet nog goed dat links van mij onze tuin en die van de buren lag en rechts van mij stonden bomen. En dat is ook allemaal weg.
Ik moet toegeven, ik word ook wel melancholisch als ik er zo aan terug denk. (Maar daar heb ik wel meer last van ) Waar is die tijd? En ik spreek dan over (zeg maar) twee generaties verschil met de tijd waar Wim Sonneveld het over heeft.
Ik vraag me soms wel eens af. Hoe zou het zijn als ik zo oud ben (als ik ooit zo oud word) als mijn grootmoeder. Over de 80 jaar al. Dat is nog veraf voor mij. Hoe zou het zijn over 50 jaar? Dat is nog héél lang, nog langer dan ik totnogtoe leefde. En als ik kijk naar toen ik een kind was en hoe het nu is, het is al helemaal niet meer vergelijkbaar. De autos zijn anders, mensen wonen dichter op mekaar en kennen elkaar toch minder goed, de oude radio is vervangen door tv, video, laptops, mp3, Alles is anders! Soms vraag ik me wel eens af of ik nog wel wil leven over 50 jaar. Misschien word ik wel gek van al die veranderingen dan? Misschien kan ik er niet aan wennen? Misschien komen de mensen dan niet eens meer buiten? Wie zal het zeggen? En toch, toch zou ik dat allemaal willen meemaken. Nog meer zou ik het verleden hebben willen meemaken, vanaf de eerste mens tot nu. Ik zou willen zien en ondervinden hoe het toen was en wat er toen gebeurde. En ik moet toegeven, af en toe zou ik wel eens willen zien wat de toekomst brengt, en ik heb het niet over de volgende 50 jaren, maar over een veel langere tijd!
Ja, die tijd van vroeger is toch uit de tijd hé!
I saw that we wanted to go some further on the song Cry Little Sister. This song reminds me of an other song, a song in Dutch, The village.
(I added the translations)
Thuis heb ik nog een ansichtkaart (At home i still have a postcard) Waarop een kerk een kar met paard (On which a church, a car with a horse) Een slagerij J. van der Ven (A butchers shop J. van der Ven) Een kroeg, een juffrouw op de fiets (A pub, a lady on a bike) Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets (Most likely it says nothing to you) Maar het is waar ik geboren ben (But its where Im born) Dit dorp, ik weet nog hoe het was (This village, I still know how it was) De boerenkinderen in de klas (The farm-children in the class) Een kar die ratelt op de keien (A car that rattles on the cobblestones) Het raadhuis met een pomp ervoor (The town hall with a pump in front) Een zandweg tussen koren door (A sand road through the weath) Het vee, de boerderijen (The cattle, the farm houses)
Refrein: (Refrain:) En langs het tuinpad van mijn vader (And alongside the garden path of my father) Zag ik de hoge bomen staan (I saw the high trees) Ik was een kind en wist niet beter (I was a child and didnt know better) Dan dat het nooit voorbij zou gaan (Than that it never would end)
Wat leefden ze eenvoudig toen (They lived commonly then) In simpele huizen tussen groen (In simple houses between the green) Met boerenbloemen en een heg (With farmers flowers and a hedge) Maar blijkbaar leefden ze verkeerd (But apparently they lived wrong) Het dorp is gemoderniseerd (The village is modernized) En nou zijn ze op de goeie weg (And now they are on the good course) Want ziet, hoe rijk het leven is (Cause look, how rich life is) Ze zien de televisiequiz (They see the television quiz) En wonen in betonnen dozen (And live in concrete houses) Met flink veel glas, dan kun je zien (With a lot of glass, so you can see) Hoe of het bankstel staat bij Mien (How the lounge suite stands at Mien) En haar dressoir met plastic rozen (And her buffet with plastic roses)
Refrein (Refrain)
De dorpsjeugd klit wat bij elkaar (The towns youth stick together) In minirok en beatle-haar (In mini-skirt and beatle-hair) En joelt wat mee met beat-muziek (And they shout with beat-music) Ik weet wel het is hun goeie recht (I know, its their good right) De nieuwe tijd, net wat u zegt (The new time, just what you say) Maar het maakt me wat melancholiek (But it makes me a little melancholic) Ik heb hun vaders nog gekend (I knew their fathers) Ze kochten zoethout voor een cent (They bought liquorice root for a penny) Ik zag hun moeders touwtjespringen (I saw their mothers rope-skipping) Dat dorp van toen, het is voorbij (The village of then, its gone) Dit is al wat er bleef voor mij (This is al that is left for me) Een ansicht en herinneringen (A postcard and memories)
Toen ik langs het tuinpad van mijn vader (In those days alongside the garden path of my father) De hoge bomen nog zag staan (I could see the high trees) Ik was een kind, hoe kon ik weten (I was a child, how could I know) Dat dit voorgoed voorbij zou gaan (That this would go over forever)
Its a song of Wim Sonneveld, you can hear the song on Youtube. Wim Sonneveld is born in Utrecht (the Netherlands) on June 28th 1917 and passed away on March 8th 1974. He was a cabaret artist and singer. He is one of the best of cabaret. Other songs: Margootje, Josefien, Lieveling (Darling),
Cabaret is a form of theatre, mainly featuring music, sketches and of course comedy. Cabaret isnt the same as Stand-Up Comedy, with that one uses less music and less attributes. But one also names it cabaret artists.
Geert Hoste is one of the best (according to me) but his show is situated between the two, but I dont mind.
But I was talking about the song the Village of Wim Sonneveld. Its written and sung by someone of an earlier generation, but I know the feeling he sings about. In the past in my childhood there was a heath land here, we played in it, a heath land that we set on fire a few times (sorry fire department), there was a large forest where we build camps, facing my parents house was a little forest where we build our main camp when we were kids, our meeting place. It was deepened, with a tree house, a wooden fence and such. Then there was the field were we hung around in our youth, there werent that many houses and roads And now? The heath land? Long gone. The big forest? Partly deforested and partly closed. The little forest? Long gone. The field? Doesnt exist anymore. And the few houses and roads? The surroundings are full of houses and roads
In the past at the house of my parents there was a path behind the house, my parents had to use it to place the car in the garage, also when I took my bike I had to use that path. I still remember that when I looked on my left there were the gardens of my parents and the neighbours and on my right there were trees. And also those are all gone.
I have to admit, I also become melancholic when I think back at those times. (But I have that regularly ) Where are those days? And I talk about times that differ (lets say) two generations with the times Wim Sonneveld talks about.
Sometimes I wonder. How would it be when I grow the same age as my grandmother now (when I get that old). Shes already older than 80 years. Thats far away for me. How would it be 50 years from now? Thats a long time, longer than I lived until now. And when I look at the times when I was a child and at the times now, it isnt comparable anymore. The cars are different, neighbours live much closer and we dont know our neighbours as good as then, the old radio is replaced by television, video, laptop, MP3, Everything is different! Sometimes I ask myself if I still want to be alive fifty years from now. Maybe I get crazy off all the changes? Maybe I cant get used to those changes? Maybe people even leave their houses no longer? Wholl say it? And anyhow, nevertheless I want to experience it all. I would prefer to experience the past, from the first human till now. I would like to see and experience how it was then and what happened then. And I have to admit, sometimes I want to see what the future will bring, and Im not only talking about 50 years from no, but much further in the future!
Yes, those times of the past are ancient history, isnt it?
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Het Dorp Wim Sonneveld cabaret stand-up cabaretier stand-upper Toon Hermans Geert Hoste kleinkunst theater melancholisch The village cabaret artist theatre melancholic
29-04-2010
Verder gaan met de blog of niet? --- Going through with the blog or shouldn't I?
Hallo mensjes allemaal,
Ik ben eindelijk nog eens in staat geweest om hier even binnen te springen. Eerst en vooral wil ik diegenen die een berichtje stuurden bedanken voor hun steun en opmerkingen.
We zijn deze blog met drie personen gestart. Al snel, door een misverstand weliswaar, viel één van ons af. We zijn toen doorgegaan met twee. Door medische omstandigheden kon geen van ons beiden een tijdje géén berichten plaatsen.
Nu is het zo dat één van ons, niet ik dus , een hele tijd in het 'ziekenhuis' zal liggen, en de kans dat hij snel terug is, is héél klein. Véél sterkte overigens S.! En ikzelf ga het alleen nooit geklaard krijgen om meerdere berichten per week te plaatsen. Er zijn ook onderwerpen bij die mij véél minder zeggen, onderwerpen die de anderen absoluut in de blog wilden verwerken, dus voor mij zal 't meer opzoeken zijn, uitzoeken ook ... En dat neemt tijd in beslag. Ik kan zelfs niet beloven dat ik me aan één berichtje per week kan houden, al wil ik er wel voor gaan natuurlijk.
Toch zit ik met de vraag, waarom zou ik het doen? Zoals ik net al zei, ik wil er wel voor gaan, want er zijn toch heel wat berichtjes van lezers en bezoekers binnen gekomen sinds dat we de blog startten, en zelfs toen we géén berichtjes konden plaatsen lieten sommige lezers en 'volgers' weten dat ze er waren. Maar ik wil er natuurlijk zeker van zijn dat ik niet voor niets bezig ben. Ik kan wel begrijpen dat als er soms dagen achtereen géén bericht komt, dat sommigen dan niet meer de moeite doen om terug te komen, en als velen dat doen, dan ben ik in 't kort misschien berichten aan 't plaatsen voor ... tja voor wat hé! Snap je? Daarom dat ik toch ook even jullie mening wil weten, heeft het nut om door te gaan? Ik heb een poll geplaatst (rechts boven), zo kan je laten weten wat jij daarvan vind.
Groetjes en misschien tot snel!
B.s.e.
Hello everybody,
Finally Im able to come to my blog once again. First and especially I want to say thanks the people that send a message for their support and comments.
We started this blog with three persons. Already fast, through a misunderstanding, one of us stopped with it. We continued with two. The last weeks we weren't able to place messages on our blog, this because off medical circumstances.
Now it's a fact that one of us, so not me , has to stain in the 'hospital' for a while, and the chance that he'll be back soon is very small. Good Luck S.! And I myself am not able to place several messages in a week. Also there are some subject that say nothing to me, those are subjects the other two worked on and they wanted them in the blog. So it would be a lot of looking up for me and unravelling too ... And that takes time. I even can't promise that I can place one message a week, but I want to try it of course.
But I still have a question, why should I do that? As I said, I want to try it, because there were a lot of messages from readers and visitors since we started this blog, and even when we weren't able to place anything, there still were messages from readers and 'habitués' and so I knew that they were there. But I want to be certain that Im not doing it for nothing. I can understand that when it takes a while before there's a new message that some people no longer take the trouble to come back, and when a lot of people do that, then in the future Ill place messages for ... for what?!? Do you understand? Therefore I really want to know your opinion, is it worth going through with the blog? I have place a poll (right side, above), so you can let me know what you think of it.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:blog stop or not
10-03-2010
Cry Little Sister
De titelsong uit een film uit 1987, geregisseerd door Joel Schumacher. In de film spelen de toen nog jonge Jason Patric, Corey Haim en Kiefer Sutherland mee. Het lied Cry little sister wordt verkeerdelijk toegewezen aan Sisters of Mercy, maar het is eigenlijk van Gerard McMann (aka Gerard McMahon, G Tom Mac). Jullie , die net als ik bij het uitkomen van de film in hun tienerjaren of ouder waren, jullie weten al over welke film ik het heb, vermoed ik.
De film gaat over:
Na een scheiding komen Lucy en haar twee zonen Michael en Sam Emerson (Jason Patric en Corey Haim) wonen in de kustplaats Santa Carla, Californië. Ze trekken in bij Lucys vader.
In Santa Carla zijn de avonden van de jongelui. Michael en Sam gaan het uitgaansleven verkennen en Michael valt voor Star, hij volgt haar en komt al snel in contact met haar vriend David (Kiefer Sutherland) en zijn luidruchtige motorvrienden. David daagt Michael uit hen te volgen op de motor, zo komt Michael bij een geheime ontmoetingsplaats van de groep De volgende dag weet Michael niet meer wat er gebeurd is Zijn broertje Sam heeft twee vrienden leren kennen in een stripboekwinkel (Frog broers), zij adviseren hem een vampierstripboek te lezen en goed te onthouden wat in het boek staat
Inderdaad, de film heet The Lost Boys. De beste film die ik gezien heb in die tijd! Sindsdien ben ik een grote fan van Kiefer Sutherland. Ik heb een foto bijgevoegd (Kiefer Sutherland Lost Boys) onderin. Ik kan je echt aanraden om deze film eens te kijken als je dat nog niet gedaan hebt. Je merkt natuurlijk wel dat het een film is van meer dan 20 jaar geleden.
Nu, in de tijd dat die film uit kwam begon ik met maten s avonds samen te troepen. Een pleintje ergens achterin, met jongens van mijn leeftijd, jongens die al met een cross-motor of brommer kwamen en zelfs jongens die met een auto kwamen. Dus een grote groep van verschillende leeftijden, en er stonden natuurlijk ook meisjes bij, maar niet zo veel. Dat waren leuke tijden, en we eindigden altijd op dat pleintje, als er niets te doen was waren we er toch bijna een hele avond, als er een fuif was kwamen we daar samen en gingen zo naar de fuif en na de fuif, wel ja, je weet het al, dan trokken we terug naar ons pleintje.
Een paar jaar later toen ik zelf met de cross-motor naar het pleintje ging waren er niet meer zo veel mensen als toen, velen die al wat ouder waren gingen op café, en dan op stap, en meestal kwamen zij s morgens als alles dicht was nog wel samen op het pleintje om nog een pint te drinken, maar s avonds kwamen ze nog maar zelden. Wij (een paar maten en ik) werden zo langzaamaan de oudsten op ons pleintje.
Er werden vele muzieksoorten gespeeld vanuit de een of de ander zijn auto, welke muzieksoort hing er natuurlijk van af wie er waren en vooral wie niet en wie er met de auto was. Het ging van New Wave en Gothic tot gewone Rockmuziek en zelfs van Punk tot Heavy Metal. Muziek van Led Zeppelin, Deep Purple, Sisters of Mercy, Ramones, the Cure, Iron Maiden, Bon Jovi, Sex Pistols en vele anderen
Dat was echt een fijne tijd, en de film (de situatie David en zijn vrienden) was wel een beetje vergelijkbaar (het gevoel, weet je wel) met hoe wij onze avonden doorbrachten op ons pleintje.
Voor mij ging het nog iets verder, in die tijd had ik mijn haar vanboven in een bros, vanachter héél lang en opzij meestal kort opgeschoren. Mijn kledij in die tijd was zwart, zwart en nog eens zwart. Alleen mijn sokken waren soms wit of grijs, hing er echt vanaf wat er te doen was (welke fuif en dergelijke), maar zelfs die waren meestal zwart. Mijn haren waren zwart en er werd (na de film gezien te hebben) al wel eens gezegd dat ik die wit moest maken, maar dat is er nooit van gekomen. Ze zijn wel blauw geverfd geweest of roodachtig voor bepaalde fuiven en festivals, maar wit zijn ze nooit geworden, zelfs nu vallen ze nog liever uit dan grijs of wit te worden.
Door op dat pleintje rond te hangen heb ik natuurlijk heel wat gemist, veel mensen van mijn leeftijd leefden een ander leven en tussen mensen van mijn leeftijd was ik een beetje een eenzaat. Later toen ik zelf naar café begon te gaan en op stap ging werd ook al snel duidelijk dat ik niet met mensen van mijn eigen leeftijd om ging, maar altijd met jongens die heel wat ouder waren als ik, veel van hen kwamen vroeger ook nog naar dat pleintje. Maar op school en dergelijke hoorde ik er toch ook niet echt bij, ik wist niet wat er gebeurde in de wereld van de anderen. Ook het leren heeft geleden onder het pleintje, heb mijn school dus ook nooit afgemaakt en geen diploma gehaald. En dan vooral als je ouder bent kom je te weten wat je zoal allemaal gemist hebt. Als die oudere jongens allemaal getrouwd zijn en je enkel nog leeftijdsgenoten tegenkomt op stap, dan hebben zij hun vrienden, hun leven, hun gewoontes, en dan pas je daar niet meer in (wat begrijpelijk en logisch is natuurlijk). Dan kom je weer tegen wat je op school tegen kwam, dat je een eenzaat bent. Nu, ik heb me daar nooit echt veel van aangetrokken, maar toch, het viel wel op!
Kiefer Sutherland is geboren op 21 december 1966, hij is Brits/Canadees. Hij is de zoon van de succesvolle Canadese acteur Donald Sutherland en Shirley Douglas en hij heeft een tweelingzus, Rachel Sutherland. Zij werden beiden geboren in Londen toen de ouders daar werkten, vandaar dat hij een Canadees en Brits paspoort heeft.
Kiefer Sutherland maakte zijn debuut in 1983 in de film Max Dugan Returns, in 1986 deed hij mee in Stand by Me met onder andere Corey Feldman (ook in The Lost Boys), River Phoenix, Wil Wheaton, Maar zijn grote doorbraak kwam met de film The Lost Boys. Zijn hedendaagse bekendheid heeft hij door de serie 24 waar hij de hoofdrol (Jack Bauer) heeft. Een prachtserie trouwens!
Andere redelijk bekende filmen (voor mij toch ) zijn: Young Guns (1 & 2), Renegades, Flatliners, The three Musketeers, The Sentinel,
Last fire will rise behind those eyes Black House will rock blind boys don't lie
Immortal fear that voice so clear Through broken walls that scream I hear
Cry little sister (Thou shall not fall) Come, come to your brother (Thou shall not die) Unchain me sister (Thou shall not fear) Love is with your brother (Thou shall not kill)
Blue masquerade strangers look up When will they learn this loneliness?
Temptation heat beats like a drum Deep in your veins I will not lie
Little sister (Thou shall not fall) Come, come to your brother (Thou shall not die) Unchain me sister (Thou shall not fear) Love is with your brother (Thou shall not kill)
My Shangri-La I can't forget Why you were mine I need you now
Cry little sister (Thou shall not fall) Come, come to your brother (Thou shall not die) Unchain me sister (Thou shall not fear) Love is with your brother (Thou shall not kill)
Cry little sister (Thou shall not fall) Come, come to your brother (Thou shall not die) Unchain me sister (Thou shall not fear) Love is with your brother (Thou shall not kill) Cry, little sister (Thou shall not fall)
Een prachtlied toch, zo maken ze er nog zelden! Ik ga het lied hier niet vertalen, wie de film heeft gezien weet zo wel ongeveer waarover het gaat, in ieder geval niet over incest zoals zovele vermoeden!
Mij doet het telkens weer terugdenken aan de film, aan de tijd toen ik nog jong was en de jaren voor en na de film uitkwam hier
Trouwens, dat pleintje is er niet meer tegenwoordig. Het hele dorp is niet meer zoals het was.
The theme song from a movie from 1987, directed by Joel Schumacher. Cast of the movie are among others the young Jason Patric, Corey Haim and Kiefer Sutherland. The song Cry Little Sister is wrongly connected with Sisters of Mercy, but actual its originally recorded by Gerard McMann (aka Gerard McMahon, G Tom Mac). you , those that just like me were teenagers or older when the movie came out, you already know about which movie Im talking now, I guess.
The movie goes about:
After a divorce Lucy and her two sons Michael and Sam Emerson (Jason Patric and Corey Haim) move to the coastal town Santa Carla, California. They move in with Lucys father.
In the evening Santa Carla belongs to the youth. Michael and Sam are exploring the nightlife and Michael falls for Star, he follows here and comes in contact with her friend David (Kiefer Sutherland) and his boisterous biker friends. David provokes Michael to follow them on the bike, and so Michael ends up at the secret lair of the gang The next day Michael remembers no longer what happened there His little brother Sam learned to know to friends in a comic-bookstore (Frog brothers), they advise him to read a vampire-comic and to remember whats said in the comic
Indeed, the movie is named The Lost Boys. The best movie I saw in those days! Since then Im a great fan of Kiefer Sutherland. I added a picture (Kiefer Sutherland Lost Boys) at the bottom. I really recommend this movie, you have to watch it ones when you havent seen it yet. Of course youll notice when watching that its a movie made more than 20 years ago.
Now, around the times the movie came out I started together with some pals to hang around. A field somewhere in the back, with boys from my age, boys that already had a motorcycle or moped and even guys that already had a car came. So a large group and different ages, and there also were a few girls, but not that many. Those were pleasant times, and we always ended up at that field, when there was nothing to do in town we were there almost the whole evening, and when there was a party we came together on the field, went to the party and yes, you already know, we ended up at our field again after the party.
A few years later, I had my own motorcycle, I still went to that field but there werent that many people left, many that were older went to the café and then set out, and usually they came to the field at morning when all bars, cafés and such were closed but they barely came in the evening. We (a few pals and I) became the oldest on our field.
Various music was played on the field (from one or anothers car), which kind of music depended on who were on the field and especially who werent at the field and it was mostly the choice of the one that had a car and could play the music. We heard New Wave, Gothic, simple Rock music, Punk, Heavy Metal, Music of Led Zeppelin, Deep Purple, Sisters of Mercy, Ramones, the Cure, Iron Maiden, Bon Jovi, Sex Pistols and many others
It really was a nice time, and the movie (the situation David and his gang) was a little bit comparable (the feeling, you know what I mean) with how we spent our evenings on our square.
For me it even went a little further than that, in those days I had my hair on top short and spiky, behind it was very long and at the sides is was sheared almost away most of the times. My cloths where completely black in those days. Just my socks sometimes were grey or white, it depended on what I was planning to do (which party I went to and such), but usually they also were black. My hair was black and they said (after seeing the movie) sometimes that I should make my hair white, but that never happened. They were painted blue and reddish for some parties and festivals, but they never were white, even now they prefer to fall rather then becoming white or grey.
Because my hanging around on that field I missed a lot of course, many people of my age lived another kind of live and between people of my age I was a little bit a loner. Later when I myself started to go to the café and such it became clear that I wasnt hanging around with people of my own age but always with those that were older than me, many of them came also to the field when they were younger. But on school and such I did not quite belong, I didnt know what happened in the world of the others. Also the learning suffered because of the field, I never ended my school and havent got a diploma. When those older guys are married and such and you only encounter people of your own age on café and such, then they have their friends, their lives their habitudes, and you dont fit in there (its understandable and logical of course). Then you witness the same thing that happened on school, youre again a loner. Now, I didnt care a bit about that, but really, it struck me!
Kiefer Sutherland is born on December 21st 1966, hes an English born Canadian. Hes the son of the successful Canadian actor Donald Sutherland and Shirley Douglas, he has a twin-sister Rachel Sutherland.
Kiefer Sutherland made his debut in 1983 in the movie Max Dugan Returns, in 1986 he acted in the movie Stand by Me together with Corey Feldman (also in The Lost Boys), River Phoenix, Wil Wheaton, But his large break-through was the movie The Lost Boys. His present fame is thanks to the series 24 in which he plays the main character (Jack Bauer). A terrific series by the way!
Other reasonable known movies are (for me they are known ): Young Guns (1 & 2), Renegades, Flatliners, The three Musketeers, The Sentinel,
Last fire will rise behind those eyes Black House will rock blind boys don't lie
Immortal fear that voice so clear Through broken walls that scream I hear
Cry little sister (Thou shall not fall) Come, come to your brother (Thou shall not die) Unchain me sister (Thou shall not fear) Love is with your brother (Thou shall not kill)
Blue masquerade strangers look up When will they learn this loneliness?
Temptation heat beats like a drum Deep in your veins I will not lie
Little sister (Thou shall not fall) Come, come to your brother (Thou shall not die) Unchain me sister (Thou shall not fear) Love is with your brother (Thou shall not kill)
My Shangri-La I can't forget Why you were mine I need you now
Cry little sister (Thou shall not fall) Come, come to your brother (Thou shall not die) Unchain me sister (Thou shall not fear) Love is with your brother (Thou shall not kill)
Cry little sister (Thou shall not fall) Come, come to your brother (Thou shall not die) Unchain me sister (Thou shall not fear) Love is with your brother (Thou shall not kill) Cry, little sister (Thou shall not fall)
Its really a beautiful song, they rarely make them like this nowadays! One little note, the lyrics are not about incest like many say!
The song each time reminds me of the movie, of the times I still was young and the years just before and after the movie came out
Besides, the field is gone nowadays, the whole village isnt anymore like it was.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:The Lost Boys Kiefer Sutherland Cry Little Sister Jason Patric Corey Haim Gerard McMahon McMann G Tom Mac David vampire vampier
01-03-2010
Slumdog Millionaire.
Eindelijk heb ik hem dan gekeken. Men was me al zolang aan het pushen om hem toch eens te kijken en gisteravond is het er dan eindelijk van gekomen.
Waarom het zolang geduurd heeft? Het leek me gewoon niet echt mijn genre van film. Ik kijk graag oorlogsfilms, horrors, films die te maken hebben met het paranormale, duivels en dergelijke. En natuurlijk waargebeurde verhalen (rampen en dergelijke).
Nu, ik ben nooit in India geweest, heb de sloppenwijken nooit met eigen ogen gezien, maar wat ik ervan gezien heb vind ik gruwelijk (en ik heb het niet over het uitzicht maar over de situatie). Ik kan gewoon niet begrijpen dat de wereld de dag van vandaag toestaat dat mensen in zulk een situatie moeten leven. En je hoort velen dan klagen over het feit dat het géén zicht is, dat het stinkt, dat het de waarde van hun appartement of wat dan ook doet dalen, Maar dat is de mentaliteit van de mens van tegenwoordig (van de meeste toch): ieder voor zich en niets voor een ander. En meestal zijn diegenen die klagen deze die zelf géén geldproblemen hebben, deze die zelfs geld teveel hebben (al is dat volgens hen helemaal niet waar),
Maar India (Mumbai) is niet de enige sloppenwijk in de wereld natuurlijk, er zijn er wel meer. In Afrika bijvoorbeeld, Brazilië, Indonesië, Maar liefst 1 op 6 mensen op de wereld leeft in een sloppenwijk. Dat is toch onvoorstelbaar! Neem een voetbalmatch, 22 spelers op het veld en 3 scheidsrechters, 4 daarvan zouden theoretisch in een sloppenwijk wonen. Toch iets om even bij stil te staan.
De Britse film Slumdog Millionaire is van 2008, geregisseerd door Danny Boyle. De film is gemaakt (scenario door Simon Beaufoy) aan de hand van het boek Q & A van Vikas Swarup.
De film gaat over een jongen (Jamal Malik) die deelneemt aan de quiz Who wants to be a Millionaire?. De vragen tijdens de quiz doen hem terugdenken aan zijn leven, aan zijn oudere broer Salim en zijn grote liefde Latika Maar doordat hij telkens het goede antwoord weet verdenkt men hem van fraude
Nu, ik had vroeger als kind twee grote wensen, rijk worden en echte liefde voelen (en vinden). Geen van de twee is gelukt en ik heb de hoop erop eigenlijk (om eerlijk te zijn) opgegeven.
Waarom wilde ik rijk worden? In ieder geval niet om alles te kunnen hebben wat ik wil (overdreven) of om niet te moeten gaan werken. Ik had vroeger een droom, eigenlijk meer een wens, ik wilde veel geld hebben, rijk zijn. Want ik had grote plannen, en dan bedoel ik echt grote plannen. Ik wilde een groot huis kopen met enorm veel grond en bos erbij. Ik zou dan een kleiner huis bouwen om mijn moeder in te laten leven. En dan zou ik verschillende hokken en/of kennels en dergelijke bouwen (binnen en verwarmd indien nodig). Ik zou verschillende gebieden laten omheinen (sommige met een stuk bos, sommige zonder een stuk bos). En dan zou ik bij dierenasielen de dieren gaan ophalen die eigenlijk afgemaakt zouden worden omdat er géén plaats was voor hen en niemand hen direct wilde adopteren. En ook de dieren die ergens gedumpt, afgezet werden. Deze dieren zou ik dan opvangen en een goed leven geven. Ze zouden niets tekort komen.
Waarom wilde ik echte liefde voelen (en vinden)? Wie wil dit niet? Iedereen wil toch zijn grote liefde ontmoeten. Ik zie het zo (figuurlijk vooral), ieder mens heeft vanaf de geboorte een soort van energie bij zich, veilig opgeborgen. Die energie blijft opgeborgen tot het moment dat je die echte grote liefde ontmoet. En dan barst die energie los (dat speciale gevoel weet je wel?). En bij sommigen is die voorraad energie bij wijze van spreken zo enorm dat het eeuwig kan blijven duren, bij anderen is het maar een heel kleine voorraad, maar gemiddeld is het een voorraad die toch een hele tijd zou mee moeten gaan, groot genoeg om te duren tot het eind van ons leven. Maar wat nu als je die grote liefde niet tegenkomt? Dan blijft die voorraad zich opstapelen natuurlijk, en als je van nature iemand bent die weinig energie (op dat gebied dan) heeft, dan is er géén probleem natuurlijk. Maar als je een normale of grote voorraad hebt, dan kom je in de problemen. Neem bijvoorbeeld een ballon en blaas die op, hoe meer lucht je erin blaast, hoe meer ruimte de ballon inneemt. Net zo met die energie (voor de grote liefde). Hoe meer energie opgeborgen, hoe meer plaats het inneemt. En vandaar dat sommigen onder ons die de grote liefde nog niet tegenkwamen andere problemen op het gebied van energie en emotioneel krijgen. Die andere dingen worden weggeduwd, krijgen minder ruimte, waardoor er een onevenwicht ontstaat en men plots minder energie heeft, geen fut meer heeft om dingen te doen, andere emotionele problemen treden op de voorgrond (depressief gevoel, neerslachtigheid, agressie, ). En wat als je teveel lucht in de ballon blaast? Dan ploft hij!
Trouwens, dat grote huis waar ik het over had was bedoelt om met mijn grote liefde te kunnen samenleven, samen met onze kinderen. Er zou een speelruimte zijn voor de kinderen, een grote kamer gevuld met boekenrekken en dus ook boeken, een hobbyruimte, een kamer speciaal voor de huisdieren, Maar zoals ik zei, dit was mijn wens als kind en die heb ik al enige tijd opgegeven.
Ik heb dan niet in een sloppenwijk gewoond, er zelfs nooit één gezien, maar ik weet wel wat het is om in armoede te leven, gelukkig voor mij niet zo extreem als in de sloppenwijken. Maar je geld s morgens moeten tellen om te zien of je een brood kan halen, of misschien een half broodje. De stapel met rekeningen zien groeien terwijl je weet dat er niet meer geld zal binnen komen, de stapel herinneringen die groeit, Een deurwaarder die alles komt opschrijven, een deurwaarder die met politie alles komt opladen, een bijna lege kamer waar je nog in moet leven, Honger hebben en weten dat er nog een paar dagen geen eten op tafel zal komen, medicatie nodig hebben en die niet kunnen halen, niet eens naar de dokter kunnen gaan als je ziek bent,
Ik heb er genoeg van gezien, een moeder die iets moest stelen (pen, schrijfblok, turnschoenen, ) in de plaatselijke winkel omdat haar kind dat nodig heeft op school en zij het geld niet heeft om het te kopen, een vader die na zijn werk gaat bedelen omdat er geld moet bijkomen om de kinderen te voeden, te kleden, naar school te laten gaan, Het slapen op een bank in het station, of in het park. Mensen die gaan stelen omdat ze niet rond komen (voor henzelf of voor de kinderen), doodeerlijke mensen die zich verplicht zien om te beliegen en bedriegen omdat ze meer geld nodig hebben, (En ik heb het hier niet over profiteurs of mensen die niet willen werken of dergelijke!)
Nu, ik ben dus altijd op zoek geweest naar rijk worden en mijn grote liefde. En in deze film Slumdog Millionaire komen beiden aan bod. Enerzijds heb je Malik die meedoet aan dat spelprogramma en de kans heeft om 20.000.000 roepie te winnen. 1 roepie komt overeen met 0.021 US Dollars en met 0.015 Euro. Hij maakt dus kans om 425687.71 US Dollars te winnen of 312697.87 Euro (of meer dan 12.500.000 Belgische Frank). En anderzijds heb je Malik die constant op zoek is naar zijn grote liefde Latika
Ik moet zeggen, ik vond het toch een mooie film, en ik heb geen spijt dat ik hem uiteindelijk toch heb gekeken!
Finally I watched this movie. One always pushed me to watch this movie and last night I finally did.
Why took it so long before I watched it? It just seemed not my genre of movie. I like to watch war movies, horrors, movies about paranormal things, diabolic things and such. And of course true stories (disasters and such).
Now, Ive never been in India, I never saw the slum with my own eyes, but what Ive seen of it I find horrible. (and Im not talking about the view but about the situation). I just cant understand that such things are possible in the world of today that one allows such things to happen. And there are many complaining about the fact that it isnt a view, that it stinks, that it declines the value of their homes, apartments or whatever But that is the mind-set of the people today (most of them): Everyone for himself and nothing for the others. And most of the times those that complain are the ones that havent got money problems, the ones that even have a surplus of money (but according to them that isnt true),
But India (Mumbai) isnt the only slum in the world, there are more. In Africa for instance, Brazil, Indonesia, Approximately 1 of 6 people in the world live in slums. That is just inconceivable! Take a football-match, 22 players on the field and 3 referees, 4 of them would theoretical live in a slum. Something to dwell on, isnt it?
The British movie Slumdog Millionaire (2008) is directed by Danny Boyle. The movie was based (scenario by Simon Beaufoy) on the novel Q & A of Vikas Swarup.
The movie is about a boy (Jamal Malik) who participates at the game show Who wants to be a Millionaire?. The questions during the quiz make him think back to his life, to his older brother Salim and his big love Latika But because he answers right each time one thinks he practiced fraud
Now, as a child I had two wishes, I wanted to be wealthy and feel (and find) real love. None of those is fulfilled and to be honest I gave up hope that it still would happen
Why did I want to become wealthy? Not to be able to buy everything I want (exaggerate) and not to stop working. I had a dream when I was young, actually more a wish, I wanted a lot of money, to be wealthy. Because I had big plans, and I mean really big plans. I would buy a big house and with that tremendously many fields and even a forest. I would build a smaller house for my mother. And then I would build many animal houses and/or kennels and such (inside and heated when necessary). I would fence in different fields (some with a part of the forest, some without). And then I would adopt the animals (from the animal shelters) that would have been killed because there was no room or because nobody adopted them immediately. And also the animals that were dumped, abandoned. These animals I would keep and make sure that they have a good life. They never would go short of anything.
Why I want to feel (and find) real love? Who doesnt want it? Everybody wants to find his big love. I see it like this (figurative), every person has some kind of energy from birth, safely stored. That energy remains stored till the moment that you meat your real big love. And then this energy breaks loose (that special feeling). And some have such a big supply of that energy, so big that it lasts forever, and others have a small supply of that energy. But in average this supply is big enough to last long enough (till the end of our lives). But what when one doesnt find this big love? Then this energy keeps bottling up, and some have a small supply of that energy and then it isnt a problem, but others have a normal or big supply and then theres a problem. For instance, take a balloon and blow it up. The more air in the balloon, the more space this balloon needs (the bigger it gets). The same with that energy, the more energy bottled up, the more place it needs. And thats why some of us who didnt find that big love have problems with energy and emotions. Those things are pushed away, they get less space, and it causes an imbalance. Then one suddenly has less energy, theres no go left to do things, it puts other emotional problems forward (depressed or discouraged feeling, aggression, ). And what when you blow too much air in the balloon? It explodes!
Besides, that big house I was talking about, it was meant to live in with my big love, and our children. There would be a room where the children could play, a large room filled with book shelves and also books of course, a room for the hobbies, a room especially for the pets, But as I said, this was a wish when I was a kid and I gave up hope that this wish would come through.
I didnt live in a slum, I even didnt see one, but I do know what it is to live in poverty, luckily not that extreme as in the slums. But to count your money in the morning to see if you can afford a loaf, or maybe a half loaf. The pile of bills keeps growing and you know that you wont get money any more that month, the pile of reminders keeps growing too, An enforcement officer at your door to make an inventory of the stuff you own, an enforcement officer that comes with the police to take all your stuff away, an almost empty room where you have to live in, Being hungry and knowing that there isnt going to be any food the next days, needing medication and one hasnt got money to get them, not even possible to go to a doctor when youre sick
Ive seen enough of it, a mother that has to steel something (pen, writing-pad, gym-shoes, ) in the local store because her child needs it on school and she hasnt got the money to buy it, a father that needs to beg after his work because he needs money to feed his children, to buy clothes for his children, to make sure that his children can go to school, The sleeping on a bench in the station or in the park. People that start steeling because they dont earn (and have) enough money to live (for themselves but also for the children), honest people that are obliged to lie and deceive because they need more money, (And Im not talking about scroungers or people that dont want to work or such!)
Now, I always searched the wealth and big love. And in this movie Slumdog Millionaire both are in the movie. On the one hand theres Malik who participates the game show and has the chance to win 20.000.000 roepies. 1 roepie is the same as 0,021 US Dollars and as 0,015 Euros. He has the chance to win 425.687,71 US Dollars or 312.697,87 Euros. And on the other hand theres Malik who constantly seeks his big love Latika
I have to say that I found it a beautiful movie, and I dont regret the fact that I finally watched it!
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Slumdog Millionaire India Mumbai Bombay 2008 Danny Boyle Jamal Malik Dev Patel Salim Latika Freida Pinto sloppenwijk armoede rijkdom grote liefde slum poverty wealth big love
09-02-2010
Eurovisie Songfestival. â Eurovision Song Contest.
Brotherhood of man, misschien al gehoord van hen? Ik wel, in 1976 wonnen zij het Eurovisie Songfestival met Save your kisses for me. Een mooi lied toch wel. Het is een Britse popgroep uit de jaren 70, andere liedjes van hen zijn United we stand, Angelo, Figaro, Kiss me kiss your baby, De groepsleden: Nicky Stevens, Sandra Stevens, Martin Lee, Lee Sheridan.
Hieronder de songtekst van Save your kisses for me.
Though it hurts to go away It's impossible to stay But there's one thing I must say before I go I love you - you know I'll be thinking of you in most everything I do Now the time is moving on And I really should be gone But you keep me hanging on for one more smile I love you - all the while With your cute little way Will you promise that you'll save your
Kisses for me Save all your kisses for me Bye bye baby bye bye Don't cry honey - don't cry Gonna walk out the door But I'll soon be back for more
Kisses for me Save all your kisses for me So long honey so long Hang on baby hang on Don't you dare me to stay Cause you know I'll have to say
That I've got to work each day And that's why I go away But I count the seconds till I'm home with you I love you - it's true You're so cute honey - gee Won't you save them up for me - your
Kisses for me Save all your kisses for me Bye bye baby bye bye Don't cry honey don't cry Gonna walk out the door But I'll soon be back for more
Kisses for me Save all your kisses for me So long honey so long Hang on baby hang on Don't you dare me to stay Cause you know You've got to save your
Kisses for me Save all your kisses for me Bye bye baby bye bye Don't cry honey don't cry Won't You save them for me Even though you're only three...
Ik vond dit liedje (en vind dit nog steeds) de max! Simpel, prachtig en hiermee hebben ze in 1976 verdiend het Songfestival gewonnen (voor het Verenigd Koninkrijk) vind ik. Ik keek wel graag naar het Songfestival. Vroeger meer dan nu, maar de muziek die er nu gebracht word is meestal ook niet vergelijkbaar met de muziek van vroeger. Alhoewel dat ik vorig jaar (2009) al voor de finale begon wist wie de winnaar ging wonnen, en dit vond ik ook verdient. Ik denk dat iedereen al wel eens hoorde over Alexander Rybak en zijn Fairytale (voor Noorwegen)? Ik vond dit gewoonweg een prachtig lied!
Ik zal hier enkele inzendingen opnoemen die ik wel leuk vond, en het zijn niet allemaal de winnaars geworden, ook heb ik gelinkt naar Youtube zodat je het lied kan beluisteren.
Er zijn er natuurlijk nog veel meer die ik wel leuk vond, maar ik ken de titels en zangers natuurlijk niet allemaal van buiten, als ik ze hoor dan weet ik het meestal wel. En Abba had ik hier ook moeten tussen zetten natuurlijk , ik ben altijd al een fan van Abba geweest. Maar iedereen kent de liedjes al.
Ik kijk jaarlijks naar het songfestival, al zijn er tegenwoordig niet meer zoveel liedjes die echt af zijn. En ik moet natuurlijk toegeven dat ik het de max vond toen Lordi won in 2006 (Finland)! Dat was echt kicken en telkens als ik dat liedje hoor moet ik terugdenken aan het moment dat duidelijk was dat ze gewonnen hadden!
Natuurlijk heb ik niet alle songfestivals die ik opgenoemd heb gezien, voor sommigen was ik wat jong, en voor die van begin 70 was ik zelfs nog niet geboren, maar ik heb ze opgenoemd omdat ik de muziek van toen wel goed vind en dat ik zelfs liedjes van voor mijn tijd leuk kan vinden.
En om af te sluiten, ik mag natuurlijk niet vergeten te melden dat België in 1986 het Eurovisie Songfestival won, met Sandra Kim Jaime la vie. De enige keer dat we wonnen, dankzij een 13 (en een half) jarig meisje uit Wallonië.
Brotherhood of man, maybe you already heard about them? I did, in 1976 they won the Eurovision Song Contest with Save your kisses for me. Surely a beautiful song. Its a British pop group for the seventies, other songs of them are United we stand, Angelo, Figaro, Kiss me kiss your baby,
The main line-up: Nicky Stevens, Sandra Stevens, Martin Lee, Lee Sheridan.
Below the lyrics of Save your kisses for me.
Though it hurts to go away It's impossible to stay But there's one thing I must say before I go I love you - you know I'll be thinking of you in most everything I do Now the time is moving on And I really should be gone But you keep me hanging on for one more smile I love you - all the while With your cute little way Will you promise that you'll save your
Kisses for me Save all your kisses for me Bye bye baby bye bye Don't cry honey - don't cry Gonna walk out the door But I'll soon be back for more
Kisses for me Save all your kisses for me So long honey so long Hang on baby hang on Don't you dare me to stay Cause you know I'll have to say
That I've got to work each day And that's why I go away But I count the seconds till I'm home with you I love you - it's true You're so cute honey - gee Won't you save them up for me - your
Kisses for me Save all your kisses for me Bye bye baby bye bye Don't cry honey don't cry Gonna walk out the door But I'll soon be back for more
Kisses for me Save all your kisses for me So long honey so long Hang on baby hang on Don't you dare me to stay Cause you know You've got to save your
Kisses for me Save all your kisses for me Bye bye baby bye bye Don't cry honey don't cry Won't You save them for me Even though you're only three...
I found this song (and it still is) top-class! Simple, beautiful and with this song they won the Eurovision Song Contest (for the United Kingdom) in 1976, they deserved to win. I liked watching the Eurovision Song Contest. Formerly more than no, but the music that is made now isnt comparable with the music of those days. Although that last year (2009) I already knew (before the finals began) who was going to win, and he deserved this too. I think everybody already heard about Alexander Rybak and his Fairytale (for Norway)? This just is a very beautiful song!
Ill put here some candidates of the Eurovision Song Contest that I liked (song and such), and they arent all winners. I also placed a link to Youtube so that you can listen to the song.
There are of course much mores songs that I found amusing, but I cant recall the titles or performers, when I hear the song I remember them. And I should have named Abba of course , I always was and will be a big fan of Abba. But everybody knows the songs.
Each year I look at the Eurovision Song Contest, though there arent much songs anymore that are perfect.
And I have to admit that I found it perfect when Lordi won in 2006 (Finland)! This really was joyful and each time I hear this song I think back at the moment that they knew they had won!
Its logical that I havent seen all Eurovision Song Contests that I named, for some I was a little too young and for those from the beginning of the seventies (and earlier) I still wasnt born then. But I named them because I also like the music of those times and because they simply were good.
And to end this message, I may not forget to say that Belgium won the Eurovision Song Contest in 1986 with Sandra Kim Jaime la vie. The only time we won, thanks to a girl from Wallonia and she only was 13 (and a half) years old.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Brotherhood of Man Save your kisses for me songtekst lyrics Eurovisie Songfestival Eurovision Song Contest 1976 2009 Alexander Rybak Fairytale 1981 1983 1984 1985 1988 2000 Brainstorm Céline Dion Bobbysocks Herreys Daniel Bucks Fizz Lordi 2006 Sandra Kim
05-02-2010
Dierenmishandeling. - Cruelty to animals.
Zoals ik eerder al eens aanhaalde, zijn er twee dingen waar ik niet mee om kan, kinderen aanraken (je weet wel wat ik bedoel) en dierenmishandeling. En over dierenmishandeling wil ik het nu hebben.
Maar eerst zal ik even uitleggen hoe ik op dit onderwerp kom. Het begon natuurlijk met het liedje Excerpt from a Teenage Opera (Grocer Jack), en zo kwam ik op kindermishandeling en kindermisbruik. En van daar was voor mij snel de stap gezet naar dierenmishandeling.
Nu, als er één liedje is dat mij aan dieren doet denken en waar ik vroeger menig traantje voor gelaten heb, dan is het dit liedje: Bright Eyes van Simon en Garfunkel (ik hoor hen graag zingen).
Velen weten natuurlijk dadelijk dat dit uit de film Watership Down komt, bij ons ook bekend als Waterschapsheuvel. Of zoals ik vroeger zei: die film met die konijntjes. De boek is trouwens ook héél mooi! Het verhaal gaat over een groep konijnen die een reis ondernemen nadat één van hen een voorgevoel had van een groot gevaar dat de kolonie Sandelvoorde bedreigde. Hun vlucht voert hen door donkere bossen, over rivieren, En geweend dat ik heb bij deze film
Er is nog zon film waar ik een traan bij gelaten heb, Animal Farm of beter bekend als Dierenboerderij. Ook hier is het boek heel mooi, het is van George Orwell. Het verhaal gaat over een groep dieren die het zat zijn om als slaven van de mensheid te moeten leven, zij nemen de macht in eigen handen. En anders dan de meeste dieren zich het hadden voorgesteld loopt het uit op een tirannie Ook hier heb ik als kind bij geweend
Ik heb het nu eenmaal voor dieren, ik kan het niet aanzien als een dier pijn lijdt. Dan breekt er telkens iets bij mij vanbinnen. Of het nu een dier is in gevangenschap, een huisdier, een dier in het wild (jager of prooi). En ik weet het, in het wild is het logisch dat op de prooi gejaagd word door andere dieren, de voedselketen. Maar toch, een dier zien lijden doet iets met me, maakt niet uit waardoor het lijdt!
Nu, dierenmishandeling, dit omvat alle niet noodzakelijke handelingen en alle verwijtbare nalatigheden van mensen waardoor dieren pijn aangedaan, letsels toegebracht, of ernstig in hun welzijn benadeeld worden. Ik zie daaronder het toetakelen, verminken van dieren, verwaarlozen, misbruiken van dieren en het jagen op dieren. En misschien vergeet ik zelfs nog iets nu.
Voor mij zou elke mens die een dier pijn doet (en ik heb het niet over een ongeluk) zwaar gestraft worden, zwaarder dan men nu op sommige plaatsen doet. Voor mij mag die persoon gerust hetzelfde ondergaan als wat hij/zij het dier heeft aangedaan, zelfs totdat hij/zij helemaal gebroken is (psychisch), en dan mogen ze hem/haar met een spuitje uit hun lijden verlossen, of misschien ook beter niet! Zo ver mogen ze daar in gaan van mij!
De ideale televisiezenders om te zien wat mensen dieren kunnen en durven aandoen zijn Animal Planet en Discovery. Het is gewoon afschuwelijk, ongelooflijk, onvoorstelbaar wat sommigen dieren aandoen. Dieren in gevangenschap die gebruikt worden als attractie of om werk te verrichten, dieren die enorm verwaarloosd en mishandelt worden, huisdieren en/of gedomesticeerde dieren die enorm verwaarloosd en mishandelt worden, Het feit dat mensen dieren ergens kunnen wegbrengen en achterlaten en de manier waarop (vastbinden, in een doos, in een zak, met tape de poten en de snuit vastgeplakt, ). Alleen er aan denken al geeft me een verdrietig gevoel. Hebben die mensen geen bewustzijn? Hebben zij géén hart?
Voor mij komt daar dan nog bij: dieren die in gevangenschap moeten leven in te kleine kooien of ruimtes, dieren waar op gejaagd word voor sport, plezier of voor geld, het gebruiken van dieren voor gevechten en er zullen nog wel dingen zijn die men doet waardoor een dier pijn lijdt. En uiteraard is er dan nog het (laten) toebrengen van verwondingen door andere dieren, of het nu voor de voedselketen is (waar je niets aan kunt veranderen natuurlijk, dat is nu eenmaal de natuur, maar het blijft erg om een dier te zien afzien) of niet.
Je hebt mensen die het doelbewust doen (sport, spel, plezier, ), dat zijn de ergste gevallen, dat gaat mijn begrip te boven, zulk een mensen zijn het niet waard om te leven! Je hebt mensen die het bewust doen, maar ze beweren dat ze van het dier houden!?! Hier kan ik ook géén begrip voor opbrengen, als je van een dier houd en je kan er om één of andere reden niet voor zorgen (geldproblemen, medisch, ) dan doe je wat het beste is voor het dier, er zijn genoeg instanties waar je dit dier dan naartoe kan brengen. Al verschilt dit van land tot land en instantie tot instantie, er zijn nog genoeg landen die het toestaan dat er (als je een dier dat jou toebehoort naar een instantie brengt omdat je het onmogelijk kan houden), toch je er toch nog voor moet betalen. Gelukkig zijn er ook landen en instanties die inzien dat het welzijn van een dier prioritair is ten opzichte van geld. En ik weet wel dat een dier onderhouden geld kost, ook voor die instanties, maar daar moet de regering van een land maar voldoende steun (financieel) voor geven, mensen betalen belastingen voor iets. En dan zijn er nog de mensen die niet beter weten, de mensen die denken dat ze goed doen, de mensen die dieren dus onbewust pijn doen. Hier moet ingegrepen worden, voor het welzijn van het dier of de dieren, want meestal gaat het in zulke gevallen om meer dieren. En misschien ben ik nog wel groepen die dieren doen lijden vergeten ook
Wat is nu het welzijn van het dier? Dit is een veelomvattend begrip dat betrekking heeft op het fysieke, maar ook op het psychische. Wat zijn nu inbreuken op het welzijn van dieren? Dorst, honger, fysiek ongemak, pijn, verwondingen, ziektes, angst, chronische stress,
Dieren hebben ook rechten, al worden die rechten niet door iedereen gekend en nageleefd en nagestreefd. De rechten van het dier zijn als het ware de grondrechten van dieren. Momenteel worden dieren gezien als objecten die het eigendom van iemand kunnen zijn. Dit vind ik persoonlijk al enorm verkeerd. Een object? Een dier is bij mijn weten nog altijd een levend wezen en geen object. Objecten zet je bij het huisvuil als ze stuk zijn, objecten verkoop je, geef je weg of gooi je weg als je ze moe bent, DIEREN NIET! Maar er zijn zelfs nog landen waar dieren géén rechten hebben! Een schande vind ik het!
Er is ook een verschil tussen zelfbewuste dieren en die van andere levensvormen. Maar wie oordeelt of een dier zelfbewust is, wie beslist wat de term zelfbewust inhoud? Ik vind dat de fout hier al begint, mensen weten onvoldoende wat wel en wat niet kan (al zouden sommige dingen sowieso geweten moeten zijn). Er is in veel landen ook onvoldoende controle. En of je nu zelfbewust bent of niet, pijn blijft pijn, honger blijft honger, !
Dan is er de dierenbescherming, in sommige landen (Amerika, Australië, ) is dit een goed uitgebouwd, werkend systeem (al zullen er altijd dierenmishandelaars zijn). Maar in andere landen is het iets van niets. Daar zie je ze niet eens, je leest er niets over, je hoort er niets over, en in sommige landen bestaat het niet eens. Weer een schande dus!
Ik vind dat dit een uitgebouwd systeem dient te zijn, met databases van iedere mens, ieder gezin die een huisdier en/of gedomesticeerd dier heeft. Een verbinding met de dierenartsen in het land, zodat de dierenbescherming automatisch door krijgt als iemand met zijn huisdier of dergelijke bij de dierenarts geweest is, en vooral wie totaal niet komt. Zo is het voor dierenartsen ook makkelijker om een verdacht iets door te geven aan de dierenbescherming. Ik vind dat het gerust mogelijk moet zijn om met een deel van het belastinggeld van de inwoners van een land dit systeem op te zetten, te onderhouden en te laten werken.
Ook zou er meer controle moeten zijn, zwaardere straffen voor inbreuken en een duidelijke wet over wat inbreuken zijn. Men zou bijvoorbeeld kunnen verplichten dat bij de aankoop van een dier een papier moet ondertekend worden dat de wetten en rechten betreffende dieren gelezen en gekend zijn en dat als nadien blijkt dat die niet nageleefd worden de straffen (eens zo) zwaar zullen zijn.
Ik vind het tijd dat er iets gedaan word (ook in mijn land België) aan de schandalige, onbegrijpelijke, onmenselijke behandeling van dieren!!! En nog liever gisteren dan vandaag!!!
En ik weet dat er organisaties zijn die te ver gaan, maar zou niet ieder normaal mens van mening moeten zijn dat die dierenmishandelaars nog meer te ver gaan???
Ik vind het zelfs véél te ver gaan dat men dieren gebruikt om proeven op te doen, en zelfs dat men dieren laat inslapen omdat er géén plaats is voor hen of als er niet snel genoeg geinteresseerden opdagen (voor adoptie)! Een schande vind ik dat en met pijn in het hart moet ik toegeven dat ik niet het geld en de ruimte heb, anders zou ik al die overbodige dieren bij me nemen en een goed leven bieden. En het valt me op dat de meeste mensen met een hart voor dieren die ik ken ook het geld niet hebben en hetzelfde denken als mij. En ik zeg niet dat er géén mensen met geld of zelfs rijke mensen zijn die een hart voor dieren hebben, maar ik ben er nog géén tegen gekomen.
Dat men dieren laat inslapen die niet meer geholpen kunnen worden, die niet meer te redden zijn, gevaarlijke dieren, daar ben ik helemaal voor, men moet een dier niet meer laten afzien als nodig (ik heb trouwens diezelfde mening bij mensen)!
En om af te sluiten, ik heb het hier over dieren van muis tot olifant, van walvis tot paedocypris, De enige dieren (als je het dieren kan noemen) waar ik echt niets van moet hebben, maar ik zal deze zelfs nog niet mishandelen, zijn insecten en dergelijke, daar ben ik vies van en ik blijf het liefst ver uit de buurt van hen! ;-)
Dus regeringen doe een inspanning om een duidelijk wet te maken, doe een financiële inspanning om een systeem dat wel degelijk dieren beschermt op te zetten (computers, gebouwen, bewegingsruimte, voedsel, personeel, Al moeten er nog andere manieren zijn om aan voedsel te komen en dergelijke.) en doe het snel alstublieft!!! Want de huidige dierenbescherming is gewoonweg onvoldoende! En alstublieft begin niet met het opzetten van een raad van bestuur met oude politiekers, zie dit niet als een manier om vriendjes aan een extra inkomst te helpen, dat doe je al meer dan genoeg. Het geld kan beter gebruikt worden voor de dieren zelf! En ook het systeem van de dierenasielen moet daar volledig in mee betrokken worden en veranderd worden, zodat dieren die nog gezond zijn niet afgemaakt moeten worden omdat er géén plaats is of omdat er niet direct iemand is die het dier wil adopteren!
En voor de mensen zelf, gebruik je verstand en doe met een dier zeker niet wat je bij jezelf ook niet zou doen! Wees menselijk en respecteer het bestaansrecht en de gevoelens van dieren alstublieft!!! En ook al heb je zelf géén dieren, of net wel, als je merkt dat in je buurt iemand zijn dier mishandelt, misbruikt of verwaarloost, meld dit dan alstublieft!
As I said before, there are two things that enrage me, abuse of children and cruelty to animals. And I want to talk about animal abuse now.
But first Ill explain how I came to this subject. It started with the song Excerpt from a Teenage Opera (Grocer Jack), and so I came to child abuse and child misuse. And from there it was easy for me to make the step to cruelty to animals.
Now, if there is one song that reminds me of animals, that moved me to tears, then its this song: Bright Eyes by Simon and Garfunkel (I love their songs).
Many know of course that this song is played in the movie Watership Down. Or as I said as a child: the movie with the little rabbits. Besides, the book is also very beautiful! The story is about a group of rabbits that undertakes a trip after one of them had a premonition of a large danger that threatened their colony Sandleford. Their flight leads them through dark woods, over rivers, And Ive wept for this movie
There is another movie that moved me to tears, Animal Farm. Here also the book is very beautiful, its from George Orwell. The story is about a group of animals that are sick of working as slaves for humans, they revolt. And differently than most animals thought this brings them to a tyranny For this movie I also wept when I was a child
I just have a weakness for animals, I cant stand the sight of an animal that suffers. Then my heart breaks each time again. It doesnt matter if its an animal in captivity, a pet, an animal in the wild (hunter or prey). And I know it, in the wild its logical that the prey is hunted by other animals, the food chain. But anyhow, seeing an animal suffer does something to me, doesnt matter what the reason of the suffering is!
Now, cruelty to animals, this includes all not necessary proceedings and all accusatory neglects of humans that causes animals to suffer, that causes injuries to animals, or that causes that the health of the animals is seriously harmed. For me this means the beating, the mutilating, the misuse, the neglect of animals and the hunting on animals. And maybe I even forgot some things.
For me each person that hurts an animal (and Im not talking about accidents) should be heavily punished, more heavily than now is done in some places and countries. I say that such a person has to undergo the same as what he/she did to the animal(s), even until he/she is totally broken (psychological), and then one can give him/her an injection to relieve him/her from his/her suffering, or maybe better not! This is how far one can go in this!
The perfect television stations to see what humans can and dare to do to animals are Animal Planet and Discovery. Its just horrible, unbelievable and inconceivable what some do to animals. Animals in captivity used as attraction or to work, animals that are enormously neglected and molested, pets and/or domesticated animals that are enormously neglected and abused, The fact that people can bring away animals and dump them and then the way how they do it (tied up, in a box, in a bag, with tape around legs and snout, ). Just thinking about that makes me sad. I just cant understand that a lot of humans can do this, that they want to do this, havent they got a conscious? Are they cold hearted? And according to me these belong to that too: animals in captivity who have to live in too small cages or spaces, animals on which one hunts for sport, pleasure or money, the use of animals for fights and there will be other things that one does that makes animals suffer.
And naturally there is the causing of (allowing to cause) injuries by other animals, if its the food chain (one cant change that of course, thats nature, but it stays severe to see a suffering animal) or not, it doesnt matter.
There are people that do this wittingly (sport, game, pleasure, ), those are the most awful cases, that is beyond me, such people arent worth living! There are people that do this wittingly, but they pretend to love animals!?! Also this is beyond me, if one loves an animal and there is a reason why one cant take care for it (financial problems, medical problems, ) than one does what is best for the animal, there are plenty of organizations where one can take the animal. But it differs from country to country and from organization to organization, there are a lot of countries that permit that (if one takes its own animal to an organization because its impossible to take care of it) one has to pay money for that. Fortunately there are also countries and organizations that realize that the welfare of an animal has priority to money. And I know that taking care of an animal entails a great deal of money, also for those organizations, but according to me the government of the country should give sufficient support (financial), people pay taxes for something. And then there are those who dont know better, the people who think that they do good for the animal, the people that make animals suffer without knowing that they do it. Here one has to intervene, for the welfare of the animal(s). Most of the times there are more animals involved in such cases. And maybe I forgot some types of people that make animals suffer
What is the welfare of the animal? This is a comprehensive view with relation to the physical, but also the psychological. What are violations of the welfare of the animal? Thirst, hunger, physical disutility, pain, wounds, illnesses, fear, chronic stress,
Animals also have rights, but those rights arent known and/or understood by everybody, not everyone lives up to them and not everyone persecutes them. The animal rights are as it were the basic laws of animals. Currently animals are seen as objects that could belong to someone. Personally this is completely wrong! An object? According to me an animal is still a living being and no object. Objects are things one throws in the garbage when there broken, objects are sold, are given away or thrown away when somebody is tired of it, ANIMALS ARENT! But there even are countries where animals havent got rights! Its a disgrace!
There is also a difference between self-consciousness animals and those of the other life forms. But who judges if an animal is self-conscious, who decides what the interpretation of self-conscious is? According to me the blame starts here already, people dont know sufficient what can and what cant (even that some things should be know automatically). In a lot of countries there is insufficient inspection. And if one is self-conscious or not, pain always will be pain and hunger always will be hunger, !
Then there is the animal protection, in some countries (America, Australia, ) this is a good developed and working system (but there will always be animal abusers). But in other countries its something of nothing. There youll barely see them, you barely read about them, you barely hear something about them, and in some countries it even doesnt exist. Again a disgrace!
According to me it should be a developed system, with databases of every human, every family that has a pet and/or a domesticated animal. There should be a connection with the veterinarians in the country, so that the animal protection services immediately know when someone came to the veterinarian with his/her animal, and more important, they know when someone doesnt visit the veterinarian. Like this it is even easier for the veterinarians to report to the animal protection service when they suspect something. According to me it should be possible to use a part (enough) of the tax-money that the people of a country pay to organize such a system, to support such a system and to make such a system operational.
Also there should be more inspection, heavier punishments and a clear and understandable law for animals. For instance, one could oblige people that buy an animal to sign a document that states that they read and know the laws and rights concerning to animals and that if afterwards turns out that they didnt live up to it the punishments will be (twice as) heavily.
I think its time that something is done (also in my country Belgium) at the scandalous, inconceivable, inhuman treatment of animals!!! And rather yesterday then today!!!
And I knot that there are organizations that go too far, but isnt it so that every sane human has to have the opinion that animal abusers go too far too???
I even find it going too far that one uses animals to do experiments, and even that one puts animals to death painlessly when there isnt enough room for them or when there arent interested people (to adopt) soon enough! I find this meanness and with pain in my heart I have to admit that I dont have the money or the space, otherwise I would help all those redundant animals and make sure that they have a happy and good live. And it strikes me that most people with a heart for animals that I know also dont have enough money and think the same as me. And I dont say that there arent people with money or even rich people that have a heart for animals, but I havent met one just yet.
I can understand and I am in favour of the fact that one puts animals that cant be helped anymore, that are past saving, dangerous animals, to death painlessly. One shouldnt let animals endure pain (physical and/or psychological) longer as necessary (besides, I have the same opinion with humans that suffer and cant be helped)!
And to end, Im talking about animals from a mouse to an elephant, from a whale to a paedocypris, The only animals (if one can name it animals) that I dont want anything to do with, but I even wouldnt be cruel to them, are insects and such, they make me sick and preferably Ill stay away from them as far as possible! ;-)
So, to most governments, make an effort to make a law for animals that is clear and understandable, do a financial effort to set up a system that thoroughly protects animals (computers, buildings, elbow-room, food, personnel, But there also should be other ways to get food and such.) and do it fast please!!! For the present animal protection is just insufficient! And please, dont start with the creation of a board of directors with former politicians, dont see this as a way to fix an additional income for friends, you do this more than enough. The money better can be used for the animals! And also the system of the animal shelters has to be completely involved and has to be changed, so that animals that still are healthy shouldnt be killed because there isnt room for them or because there isnt someone immediately who wants to adopt the animal!
And for the people, use your common sense and certainly dont do with the animal what you wouldnt do to yourself! Please be human and respect the feelings of animals and their right to exist! And even if you dont have animals yourself, and even if you do, when you notice that in your environment someone abuses, misuses or neglects its animal report this please!
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Dierenleed dierenbescherming asiel mishandeling misbruik Watership Down Waterschapsheuvel Animal Farm Dierenboerderij dierenwelzijn dierenrechten verwaarlozen animal suffering animal protection shelter cruelty abuse misuse welfare rights law neglect
26-01-2010
Excerpt from a teenage opera.
Zegt de titel je niets? Het lied heeft ook een andere titel, misschien dat deze meer zegt: Grocer Jack. Het is een liedje van voor ik geboren werd, namelijk van 1967. Ik vind dit echt een prachtig liedje, ik herinner me nog goed dat ik het vroeger ongelooflijk mooi vond dat die kinderen erin mee zongen en ik. Nu nog trouwens. Het liedje is gezongen door Keith West. Ik vind de tekst ook heel mooi (Nederlands staat tussen haakjes)
Count the days into years (Tel de dagen in jaren) his eighty two brings many fears. (hij is 82 en dit brengt vele angsten met zich mee.) Yesterday's laughter turned to tears (Het lachen van gisteren werden tranen vandaag) his arms and legs don't feel so strong (zijn armen en benen voelen slap aan) his heart is weak, there's something wrong (zijn hart is zwak, er is iets mis) Opens windows in despair (Vensters openen uit radeloosheid) tries to breathe in some fresh air (hij probeert wat frisse lucht binnen te krijgen) his conscience cries: Get on your feet. (zijn geweten schreeuwt: Herpak u) Without you, Jack, the town can't eat. (want zonder u Jack, heeft de stad geen eten.)
Grocer Jack, grocer Jack. get off your back. (Kruidenier Jack, Kruidenier Jack, sta op.) go into town. don't let them down. Oh no. Oh no. (ga de stad in, laat ze niet stikken, oh no oh no) Grocer jack. grocer Jack. get off your back. (Kruidenier Jack, Kruidenier Jack, sta op) go into town, don't let them down, Oh no. Oh no. (ga de stad in, laat ze niet stikken, oh no oh no)
The people that live in the town (de mensen die in de stad wonen) don't understand (begrijpen het niet) He's never been known to miss his round, (nog nooit miste hij zijn ronde) It's ten-o'clock, the housewives yell. (Het is tien uur, schreeuwen de huisvrouwen) When Jack turns up we'll 'give him hell. (Als Jack komt, zullen we het hem eens zeggen) Husbands moan at breakfast tables (Echtgenoten kreunen aan de ontbijttafels) No milk. no egg. no marmalade labels (Geen melk, geen eieren, geen confituur) Mothers send their children out (Moeders sturen hun kinderen) to Jack's house to scream and shout (naar Jacks huis om te roepen)
Grocer Jack, grocer Jack. get off your back (Kruidenier Jack, Kruidenier Jack, sta op) come into town. don't let us down. Oh no. Oh no. (kom naar de stad, laat ons niet in de steek, Oh no Oh no) Grocer Jack, grocer Jack. get off your back (Kruidenier Jack, Kruidenier Jack, sta op) come into town. don't let us down. Oh no. Oh no. (kom naar de stad, laat ons niet in de steek, Oh no Oh no)
A Sunday morning bright and clear (Een zonnige zondagmorgen) Lovely flowers decorate the marvellous square (Mooie bloemen verfraaien het prachtige plein) People cry and walk away (Mensen wenen en wandelen weg) and think about the fateful day (en denken aan de noodlottige dag) Now they wish (nu wilden ze) they'd given Jack more affection and respect (dat ze Jack meer affectie en respect gegeven hadden) Little children dressed in black (Kleine kinderen in het zwart gekleed) don't know what happened to old Jack (ze weten niet wat er gebeurde met oude Jack)
Grocer Jack, grocer Jack, (Kruidenier Jack, Kruidenier Jack , is it true what mummy says (is het waar wat mama zegt) you won't come back, oh no, oh no (dat je niet meer terug komt, oh no, oh no) Grocer Jack, grocer Jack, (Kruidenier Jack, Kruidenier Jack) is it true what mummy says, (is het waar wat mama zegt) you won't come back, oh no, oh no (dat je niet meer terug komt, oh no, oh no)
Ik vind het gewoon prachtig om een kind te horen zingen (niet allemaal natuurlijk ). Dat heeft iets magisch, iets rustgevends, dat pakt je gewoon Er zijn nog wel liedjes waarin kinderen meezingen (van vroeger) maar ik kan nu niet direct op de titels komen. Een meer recent liedje met een kinderkoor zal hier in België (en misschien zelfs daarbuiten) wel bekend zijn. Helmut Lotti heeft op de Grote Markt in Brussel in 2003 een megaconcert gegeven (Pop Classics in Symphony). Als afsluiter zong hij het liedje Im Sailing met een kinderkoor (50 kinderen). Laura Seys zong toen een stukje solo en daarna met Helmut samen. Gewoonweg prachtig, daar heb ik gewoon geen woorden voor
Als ik zulke liedjes hoor, met kinderen, dan komt bij mij dat rotte gevoel weer op, dat ik zelf geen kinderen heb. Sommigen zeggen nog niet, maar daar durf ik niet meer op te hopen. Als ik soms zie hoe sommige ouders gezellig dingen met hun kinderen doen, hoe ze samen gaan shoppen, naar de speeltuin gaan, buiten spelen in de sneeuw, dan knaagt dat bij mij enorm. Soms kan je zelfs spreken van jaloersheid. Maar wat doe je eraan hé, om kinderen te krijgen moet je met meer dan één zijn, en ik ben maar alleen. Ik zet dit hier nu wel, maar voor de rest hou ik dit altijd voor mezelf, ik laat het gewoon niet merken dat ik ermee zit dat ik geen kinderen heb.
Als er twee dingen zijn waar ik echt woest van word, dan zijn dat het mishandelen van kinderen en het mishandelen van dieren (later meer hierover). Met mishandelen van kinderen bedoel ik niet alleen mishandelen, maar ook misbruiken, vermoorden, Echt als ik zon dingen hoor of zie dan zou ik kunnen wenen, wenen van verdriet en wenen van woede, en het is maar best dat diegene die een kind of dier mishandelt niet bij mij in de buurt komt dan, want ik sta echt niet in voor de gevolgen dan. Ik kan het gewoon niet vatten dat sommige mensen zo ja hoe moet je het noemen achterlijk? of ziekelijk? of gestoord? kunnen zijn dat ze dit dieren of kinderen zoiets kunnen aandoen. Het gaat hier om weerloze, onschuldige, wezens. Nee, echt, ik kan dat niet begrijpen en voor zowel diegenen die dit kinderen aandoen alsook voor diegene die dit dieren aandoen is een levenslange straf niet voldoende! (en meestal krijgen ze die niet eens!) Zulke personen (feitelijk kan je het geen mensen noemen) moesten ze eerst zelf laten ondervinden wat ze anderen aangedaan hebben, net zolang tot ze volledig gebroken zijn. En als er niets meer over schiet, als de persoon niet meer kan voelen, niet meer kan denken, als die persoon psychisch volledig kapot is, dan kan je deze een spuit geven en zijn leven beëindigen. En dan zal die persoon nooit meer de kans hebben om nog zon dingen te doen. En ja, zelfs voor diegenen die dieren mishandelen, want dit vind ik even erg!
Ik heb de twee liedjes op Youtube opgezocht en bij dit bericht bijgevoegd.
Doesnt the title say anything to you? The song also has another title, perhaps this says more to you: Grocer Jack. Its a song from before I was born, namely 1967. I find this a very beautiful song, I still remember that when I was young I found that the children sang very beautiful. I still do. The song is from Keith West. I also find the lyrics quite beautiful.
Count the days into years his eighty two brings many fears Yesterday's laughter turned to tears his arms and legs don't feel so strong his heart is weak, there's something wrong Opens windows in despair tries to breathe in some fresh air his conscience cries: Get on your feet. Without you, Jack, the town can't eat.
Grocer Jack, grocer Jack. get off your back. go into town. don't let them down. Oh no. Oh no. Grocer jack. grocer Jack. get off your back. go into town, don't let them down, Oh no. Oh no.
The people that live in the town don't understand He's never been known to miss his round, It's ten-o'clock, the housewives yell. When Jack turns up we'll 'give him hell. Husbands moan at breakfast tables No milk. no egg. no marmalade labels Mothers send their children out to Jack's house to scream and shout
Grocer Jack, grocer Jack. get off your back come into town. don't let us down. Oh no. Oh no. Grocer Jack, grocer Jack. get off your back come into town. don't let us down. Oh no. Oh no.
A Sunday morning bright and clear Lovely flowers decorate the marvellous square People cry and walk away and think about the fateful day Now they wish they'd given Jack more affection and respect Little children dressed in black don't know what happened to old Jack
Grocer Jack, grocer Jack, is it true what mummy says, you won't come back, oh no, oh no Grocer Jack, grocer Jack, is it true what mummy says, you won't come back, oh no, oh no
I find it dazzling when a child sings (not all children ). It has something magical, something comforting, something that touches you There are other songs in which children sing (in bygone days) but I cant recall them now. A more recent song with a child choir will be known in Belgium (and probably in other countries too). Helmut Lotti has on the Grand Place in Brussels in 2003 given a mega-concert (Pop Classics in Symphony). As last song he sang the song Im Sailing with a child choir (50 children). Laura Seys sang a little part solo and after that she sang together with Helmut. Downright beautiful, I just havent got words for it
If I hear such songs with children, then this dreadful feeling comes back, the fact that I myself havent got children. Some say not yet, but I no longer dare to hope on it. If I see how some parents do pleasant things with their children, how they go shopping together, how they go together to the playground and have fun, how they play together in the snow, this gnaws at me tremendously. Sometimes one could even say jealousy. But what can I do about it, to have children you have to be with more then one, and Im alone. I put this here, but normally I hold this to myself, I dont let anyone notice that I have problems with the fact that I dont have children.
If there are two things of which I can become really fiercely, then those are the maltreating of children and cruelty to animals (later on more about this). And with cruelty I dont mean only maltreating, but also abuse, murder, molesting, .. Really, when I hear or see such things I can cry, crying out of sorrow and crying out of rage, and its best that the one who maltreats a child or an animal doesnt come near me if I know it because I dont vouch for the consequences then.
I just cant understand that some people are so yes how should one name it retarded? or sick? or mad? that they do such things to children or animals. Were talking about defenceless, innocent, beings. No, really, I cant understand it and for those who do those things to children and to animals a sentence for life isnt hard enough! (and most of the times they arent sentenced for life!) Such persons (actually they cant be named people or humans) should first experience themselves what they did to others, and this until they are completely broken (mentally). And as theres nothing left anymore, if he/she can no longer feel a thing, if he/she cant think anymore, if this person is psychologically completely broken, than one can give him/her an injection to end his/her life. And then such persons wont have the chance to do such things anymore. And yes, even the same sentence for those who maltreat animals, cause I find this as severe as maltreating children!
I looked up the two songs on Youtube and added the links.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Grocer Jack Keith West excerpt from a teenage opera kinderen zingen Helmut Lotti Grote Markt 2003 Pop classics in symphony Laura Seys Kinderkoor mishandelen misbruiken vermoorden tekst children sing maltreat abuse murder Grand Place child choir lyrics
29-12-2009
Van David Bowie tot Falco. â From David Bowie to Falco.
Ik kreeg vandaag een link doorgestuurd van een liedje van David Bowie. Ik was vroeger een grote fan van hem en zijn muziek. Deze link werd me doorgestuurd omdat het een liedje is waarin Gail Ann Dorsey mee zingt. Ik had al van haar gehoord en wist dat ze bass-gitariste was, maar dat ze zo mooi en goed kon zingen wist ik nog niet, wat een stem! Prachtig gewoon! Het liedje dat gezongen werd is Under Pressure. Oorspronkelijk zong David Bowie dit met Queen, waar ik nog steeds een fan van ben.
Op de Tribute voor Freddie Mercury zond David Bowie dit met Annie Lennox, maar dit met Gail Ann Dorsey vind ik mooier. Telkens als ik dat liedje terug hoor moet ik denken aan het jaar 1991. Ik weet nog goed dat ik op zondag 24 november vernam dat hij overleden was. Ik ben er dagen niet goed van geweest en heb menig traantje gelaten tijdens het beluisteren van de muziek en de beelden op televisie. De dag ervoor had hij pas officieel bekend gemaakt dat hij aids had. Maar dit werd al langer vermoed. Voor mij is Freddie Mercury de grootste en dit zal hij altijd blijven. Zijn stem, zijn presentie, zijn muziek,
Ik heb wat clips van op YouTube onderin bijgevoegd. Natuurlijk heb ik ook de clip bijgevoegd die ik toegezonden kreeg van David Bowie en Gail Ann Dorsey. Ook het liedje Under Pressure van Queen en David Bowie heb ik erbij gezet. De liedjes van Queen zijn dus Under Pressure, The Show must go on, Another one bites the dust, Who wants to live forever, These are the days of our lives en Radio Ga Ga. Ik kan hier niet gaan zetten welke liedjes ik de beste vind, want ik vind ze allemaal perfect!
Dat iedereen moet sterven dat is logisch. Maar wat ik spijtig vind aan het sterven van Freddie Mercury is dat ik nooit de kans heb gehad om Queen live te zien. Als er in mijn leven twee groepen zijn die ik live gezien wilde hebben dan zijn dat Queen en Pink Floyd. Pink Floyd heb ik op Werchter gezien, dat was gewoon magnifiek en iets om nooit te vergeten. Maar Queen heb ik dus spijtig genoeg nooit live gezien.
Nu, om terug te komen op David Bowie. Er zijn twee liedjes die ik enorm prachtig vind en ik heb daar ook een link van bijgezet (YouTube). Life on Mars vind ik enorm mooi. En dan natuurlijk Space Oddity. Nog zon prachtig nummer. Maar er zijn er natuurlijk meer! Telkens als ik het liedje Space Oddity hoor moet ik denken aan een Duitstalig liedje van Peter Schilling. Dit liedje noemt Major Tom. Er zijn wel wat Duitstalige liedjes die ik enorm graag hoor. Ook al vind ik het Duits een lelijke taal. Dit is er één van.
Ik denk dat iedereen ook wel Nena kent, met 99 luftballons en zij heeft nog wel wat mooie liedjes. Peter Maffay met Du hoorde ik ook wel graag. Nicole met Ein bisschen friede, Roland Kaiser met Santa Maria, Juliane Werding met Geh nicht in die stadt, Spider Murphy Gang met Skandal in Sperrbezirk en natuurlijk niet te vergeten Matthias Reim met Verdammt ich lieb dich. En er zullen er nog wel zijn waar ik nu niet direct op kom.
Het zijn vooral liedjes uit de tijd dat ik nog jong was. En zoals al gebleken is uit vorige berichten mis ik die tijd enorm. Toen was ik nog gezond, had ik géén zorgen, had ik nog niet veel fouten gemaakt in mijn leven.
Soms zijn er van die dagen dat ik me echt slecht voel, dat ik even niet meer weet waar het naartoe moet. Van die dagen dat alles voor mijn part gestolen mag worden en het me allemaal niets meer interesseert. Op zulke dagen luister ik wel eens naar die muziek van vroeger, gewoon om even alles te vergeten en terug te denken aan toen. Er is één liedje dat ik iedere keer luister, gewoon omdat ik het een knap liedje vind. Het is ook een Duitstalig liedje. Als je het hoort zal je het wel herkennen. Het is van de groep DÖF en het liedje noemt Codo.
Vaak als ik radio aan het luisteren ben dan vraag ik me toch af wat er gebeurd is. De muziek die in de jaren 60, 70 en 80 gemaakt werd vind ik zo goed, maar zulk een muziek wordt tegenwoordig niet meer gemaakt. Ik weet wel, de tijd gaat verder, alles wordt moderner, alles evolueert, ook muziek Maar toch! Voor mij is de muziek die toen gemaakt werd (niet alles natuurlijk) eeuwig! En ik zal er zo lang als ik kan naar blijven luisteren. Al luister ik ook wel naar de hedendaagse muziek natuurlijk, want ik heb de radio bijna constant op staan en daar word natuurlijk veel hedendaagse muziek op gespeeld en maar weinig muziek van toen. En er zijn natuurlijk wel heel wat hedendaagse zangers, zangeressen en groepen die ik ook graag hoor, maar het is andere muziek dan die van vroeger!
Het gebeurt ook wel dat ik een cd op zet. Ik heb maar één cd waarop muziek in het Duits staat. Falco The final curtain! En die vind ik echt de max!
Falco is een Oostenrijks rockmuzikant uit de jaren 80. Je hebt het liedje Rock me Amadeus dat wel bekend was hier in België (en ook in andere landen). Zelf vind ik het liedje Push! Push! fantastisch, maar dit was in het Engels. Maar ook Out of the Dark vind ik één van zijn beste. Dit is Duitstalig gemixt met Engels. En natuurlijk mag ik het liedje Jeanny niet vergeten, dat kennen de meeste wel. En ook niet te vergeten het vervolg van Jeanny, Coming Home. Later werd nog een derde deel gevonden van Jeanny, The spirit never dies. Falco kwam op 6 februari 1998 door een auto-ongeluk om het leven. In een interview had hij ooit gezegd dat als hij ooit te vroeg zou sterven dat hij dan wilde sterven als James Dean. En 16 jaar later sterft hij ook zoals zijn idool. Falco was 41 toen hij stierf.
Zo zie je maar waar een toegezonden link via e-mail toe kan leiden. Het ene liedje doet me denken aan een ander en zo kom ik van David Bowie Under Pressure tot Falco The spirit never dies. Soms zegt wel eens dat het doordenken op alles, wat ik enorm veel doe, niet altijd goed is. Maar dit is bij mij een automatisme, dit gebeurt vanzelf. Er wordt iets gezegd, ik hoor iets, ik zie iets, en automatisch begint het denkproces dan. Ik denk dat iedereen wel automatisch linken legt bij dingen. Maar de meeste denken daar niet bij na en/of gaan daar niet op in. Ik wel!
Ik heb dus een hele lijst van links naar YouTube. Ik zou deze onder in het bericht invoegen, maar omdat het er wat veel zijn en om het overzicht te behouden in die links, zal ik ze hier in de tekst zetten, dan kan je duidelijk zien wat de link is. Als ik ze gewoon invoeg krijg je de codes van YouTube en kan je pas zien en horen wat het is na het aanklikken van de link. En vermits het er nogal wat zijn wil ik er géén zoektocht van maken.
I got a mail today with a link to a song of David Bowie. I was a big fan of him and his music. This link was sent to me because it was a song in which Gail Ann Dorsey sings with him. I already heard of her and knew she plays bass-guitar, but I didnt know that she could sing this beautiful and good. What a voice! Just dazzling! The song was Under Pressure. Originally David Bowie sang this with Queen, Im still a fan of them.
On the Tribute for Freddie Mercury David Bowie sang this song with Annie Lennox, but I like the one with Gail Ann Dorsey more beautiful. Each time I hear that song I think back at the year 1991. I still know that on Sunday the 24th November I learnt that Freddie Mercury died. I was real gloomy the first days after that news and it moved me to tears. I had some difficult moments when I heard the music or saw about it on television. The day before Freddie Mercury just announced officially that he had aids. This was already suspected before. For me Freddie Mercury is the greatest and he will be that forever. His voice, his stage presence, his music,
I added some clips of YouTube at the bottom of this message. Of course I added also the link that I got about the song Under Pressure by David Bowie and Gail Ann Dorsey. I also added the song Under Pressure by Queen and David Bowie. The songs of Queen are thus Under Pressure, The show must go on, Another one bites the dust, Who wants to live forever, These are the days of our lives and Radio Ga Ga. Its impossible for me to put all the songs I like here because I find them all perfect!
Its logical that everyone has to die. But the thing I regret is that I never had the chance to see Queen live. There are two bands that I wanted to see live and those are Queen and Pink Floyd. I saw Pink Floyd in Werchter and it was so magnificent and its something Ill never forget. But I never saw Queen live and thats unfortunate.
Now, back to David Bowie. There are two songs that I find tremendously beautiful and I added a link to YouTube. Life on Mars is very beautiful and then of course Space Oddity. But there are more songs by David Bowie that I like! Every time I hear the song Space Oddity I think about a German song by Peter Schilling. This song is Major Tom.
There are other German songs I like. And this in spite of the fact that I find German an ugly language. Major Tom is one of those songs. I also like some songs from Nena, like 99 luftballons. Peter Maffay has also a beautiful song Du. Others are Ein bisschen friede by Nicole, Santa Maria by Roland Kaiser, Geh nicht in die stadt by Juliane Werding, Skandal in Sperrbezirk by Spider Murphy Gang and last but not least Verdammt ich lieb dich by Matthias Reim. And there are still other songs in German but I cant summon up them now.
Most of those songs were from the time I still was young. And as I said in previous messages I enormously miss that time. Then I was healthy, I didnt had to reckon with anything, I didnt made a lot of mistakes in my life then. Sometimes there are days that I feel a little depressed, that I dont know where to go. Days that Im interested in nothing and I even hate the day. On such days I listen to music of my childhood, just to forget everything and to think back at those days. There is one song I listen to every time, just because I find it a great song. Its in German. If you hear it youll probably recognize it. It is from the band DÖF and calls Codo.
Often when listening to the radio I ask myself what happened. The music from the 60s, 70s and 80s was that good, but they arent making such music any more. I know, time continues, everything becomes modern, everything evolves, even music But anyhow! For me the music made then (not everything of course) is everlasting! And Ill keep listening to it as long as I can. But I listen to modern music too cause my radio is playing almost the whole day and they play modern music most of the times and little music of those days. And there are of course a lot of present-day singers and bands whose music I like but its another kind of music than that when I was young!
It happens that I put on a CD. But I have only one CD with music in German. Its a CD from Falco The final curtain. And the music on it is very beautiful.
Falco is an Austrian rock musician from the 80s. There is the song Rock me Amadeus that was known in Belgium (and in other countries). I find Push! Push! magnificent, but this is in English. But also Out of the Dark is one of his better songs. This is in German and English. And I cant forget Jeanny, most of you know this song. And when I say Jeanny I have to name the second part of the song, Coming home. Later one found a 3rd part, The spirit never dies. Falco died on February 6th 1998 by a car-accident. In an interview he once said that if he should die too early that he wanted to die the same way James Dean died. And 16 years after that interview he dies as his idol. Falco was 41 years old when he died.
Now you see where a link send by mail can lead to. A song sometimes recalls another song and so I get from David Bowie Under Pressure to Falco The spirit never dies. Some say that it isnt always a good thing to think over everything, as I do regularly. But this happens to me automatically, it just happens. Something is said, I hear something, I see something, and spontaneously the thinking-process starts. I guess everybody in an automatism makes links with things. But most dont think over it and/or dont react to it. I do!
I have a lot of links to YouTube now. I wanted to add them after the message but because there are to many links and to keep the overview of the links I will add them in the message itself. So one knows what the link is. If one adds the links after the message one just gets the codes of YouTube and so one only knows what it is after opening the link. And because there are a lot of links I dont want to make a search expedition out of it.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:David Bowie Gail Ann Dorsey Under Pressure Queen Freddie Mercury Space Oddity Major Tom Peter Schilling DÖF Codo Falco Jeanny Push Out of the Dark doordenken denkproces James Dean auto-ongeval think over thinking-process car-accident
14-12-2009
Leven in de 16e, 17e en 18e eeuw - Living in the 16th, 17th and 18th century
Gisteren nog aan het discussiëren geweest over de oude tijd. En dan niet over 1950 of 1900 maar over de 16e, 17e en 18e eeuw. Toen er nog géén autos waren, géén computer, geen internet, geen telefoon, geen televisie, geen radio, Hoeveel mensen uit België bijvoorbeeld zouden nu kunnen leven zoals men toen deed? Zonder die luxeartikelen? Ik denk weinig. Ik weet niet of ik dit zelf zou kunnen, het lijkt me wel héél aangenaam. De rust! De stilte! Geen vliegtuigen die over vliegen, geen autos die door de straat rijden, Ik zou het gerust een hele tijd willen uitproberen. Echt wel.
In die tijd waren de steden en dorpen ook nog niet zo vol gebouwd en was het niet zo druk. Als ik zo rond kijk op het internet, dan denk ik wel dat ik in die tijd liever in Amerika gewoond had dan in Europa. In de prairies, tussen de indianen. Dat volk heeft me altijd enorm geïnteresseerd. De Cheyenne, de Navajo, de Cherokee, de Sioux, de Choctaw, de Mohawk, de Pawnee, de Blackfeet, de Apache, Ook hun religie vind ik wel heel interessant. Spijtig dat je daar nergens geen volledige uitleg over kan vinden. Zou daar alles van willen weten. Je hebt de totempaal, de dromenvanger, het krachtschild, Manitou, Allemaal interessante dingen waar ik te weinig over kan vinden. Het probleem is ook, vermoed ik, dat elke stam zijn eigen religie had. Nu, ik noem het religie, maar de Indianen kennen niet echt een religie blijkbaar, het is meer spiritueel dan religieus.
Maar feit is dus dat ik het gerust wel eens zou willen proberen om te leven in die tijd. Al is dat natuurlijk niet mogelijk. Maar moest het kunnen, dan zou ik het liefst naar Noord-Amerika gaan om daar alles te leren, beleven en begrijpen van het leven van bepaalde indianenstammen. Ik denk dat ik de televisie, de computer en het internet wel zou kunnen weglaten. Een auto heb ik zelf niet. En de vliegtuigen zou ik echt niet missen. De radio zou ik het toch het moeilijkst mee hebben, want die staat hier bijna altijd aan. Muziek brengt me tot rust, geeft me nieuwe energie, motivatie, soms zelfs steun. Dus dat zou ik wel missen.
Het zou toch prachtig zijn moest je terug kunnen gaan in de tijd. Ik zou dus sowieso een hele tijd tussen de indianen gaan leven. Maar ik zou ook wel de tijd van de zeilschepen willen mee maken en mee uitvaren. Er is niets zo prachtig en groots als de oude zeilschepen. Bijvoorbeeld die waarmee Columbus naar Amerika zeilde, of meevaren met de Hirondelle, de Entreprenant, de Aurore, de Defiance, de Assurance, de Resolution en nog vele anderen.
En er zullen nog wel dingen zijn die ik zou willen meemaken, maar waar ik nu niet kan opkomen.
Er zijn natuurlijk ook wel heel wat nadelen als je moet leven zoals in de 17e eeuw bijvoorbeeld. Verwarming zoals wij die kennen was er nog niet, de geneeskunde was bijlange na niet zover gevorderd,
Ik doe dat wel eens graag over zulk een dingen praten en discussiëren.
Yesterday some friends and me were discussing living in the old times. And not about 1950 or 1900 but about the 16th, 17th and 18th century. There were no cars, no computers, no internet, no telephones, no television, no radio, then. How many people for instance from Belgium would be able to live like that? Without those luxury articles? I think little. I dont know if I could do that, but it seems enjoyable. The silence! The calmness! No airplanes that fly by, no cars riding in the streets I really would try it for some time. Truly.
In that time the cities and towns werent this full and it wasnt so busy then. If I look around on the internet I have to say that I rather would live in America then in Europe. In the prairies with the Native Americans. I always was interested in those tribes. The Cheyenne, the Navajo, the Cherokee, the Sioux, the Choctaw, the Mohawk, the Pawnee, the Blackfeet, the Apache, Also their religion is quite interesting. Unfortunately you cant find a complete survey of those religions. I really want to know everything about that. You have the totem pole, the dreamcatcher, the power shield, Manitou, All interesting things and you cant find enough information of that. The problem is also (I suspect) that each tribe has its own religion. Now, I name it the religion, but the Native Americans dont have a religion, but actually its all about spirituality.
Fact is that I would try to live in those days if it was possible. But it isnt. But if it was possible to go back in time, I would like to go to North America to learn, experience and understand all about the Native Americans. I am sure that I could live without television, computer and internet. A dont have a car now. And I wouldnt miss the airplanes. I would have some problems without a radio, cause thats always playing music here. Music is appeasing, gives me new energy, motivates me and sometimes gives me support. So I would miss the radio.
It would be magnificent if one were able to go back in time. In any case I would go living with the Native Americans. But I also would like to witness the time of the sail ships and set sail on one. There is nothing so beautiful and grand as the old sail ships. For instance the ship with which Columbus sailed to America, or sail up with the Hirondelle, the Entreprenant, the Aurore, the Defiance, the Assurance, the Resolution and yet many others.
And there will be some more things I would like to experience, but I cant remind more things at the moment.
Naturally there are a lot of disadvantages if one has to live like they did in the 17th century (for instance). They didnt know heating as we know it, the medical science wasnt this advanced,
I like to talk or discuss about those things sometimes.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:16e 17e 18e eeuw 16th 17th 18th century sail ships zeilschepen uitvaren set sail Hirondelle Entreprenant Aurore Defiance Assurance Resolution spirituality Manitou Dreamcatcher spiritualiteit Dromenvanger power shield krachtschild indianen Native Americans
12-12-2009
The Scabs
Vanmorgen nog eens leuk wakker geworden met de radio waar toevallig het liedje Matchbox Car van The Scabs gespeeld wordt. Mijn favoriete Belgische band aller tijden en toch ook wel de beste rockband van België.
De Scabs zijn Guy Swinnen (zang, gitaar), Francis Vangeel (gitaar), Frankie Saenen (drums), Berre Bergen (bass, vocals). Francis Vangeel werd vervangen door Willy Willy en in 1994 stapt deze zelf uit de groep. Berre Bergen werd in 1989 vervangen door Fons Symons. Ze ontstonden in 1981. Eind 1996 werd de band ontbonden. In 2007 kwamen er reünieconcerten. Guy Swinnen koos de naam van de band na het zien van een reportage op de BBC over de mijnstakingen in Engeland. Op een bepaald moment reed er een wit busje door de stakende menigte waarin mensen zaten die het werk gingen doen en riep die menigte Scab! Scab! Scab!. Scab betekent stakingsbreker.
Bekende nummers van The Scabs zijn dus onder andere Matchbox Car, maar ook Hard Times, Stay, Dont you know, Nothing on my Radio, Robbin the Liquor Store, Crystal Eyes, Tell me about it, Shes Jivin, Jodie en natuurlijk niet te vergeten Time. Als ik al mijn favoriete nummers hier moet neerzetten dan heb ik denk ik zowat alle nummers van The Scabs hier staan.
Na The Scabs ging Guy Swinnen solo verder. Hij bracht het album Hazy uit, dat ik zeer ondergewaardeerd vind. Daarna kwam de theatertour Hard Times Revisited en een akoestische CD. Hij startte met Bert van Hoeylandt de groep Jonesy, die later werd omgedoopt tot Swinnen. Daarbij kwamen nog Jean-Marc Talloen, Wim Geenen en Wim V.
Ik zal de sites van The Scabs en Guy Swinnen hier bij zetten dan kunnen eventueel geïnteresseerden een kijkje gaan nemen.
Ik heb The Scabs leren kennen toen ik nog op de lagere school zat. Ik was toen tien jaar of net elf jaar, ze brachten de mini-album Rockery uit, op de b-side het derde nummer was Stay en dat vond ik toen de max, en sindsdien ben ik een fan van The Scabs en Guy Swinnen en dat zal ik altijd blijven. De laatste keer dat ik Guy Swinnen live zag optreden was op Genk-on-Stage in 2008. En ik hoop dat dit niet de allerlaatste keer was voor mij.
The songtekst van Matchbox Car vind je hieronder. Tussen haakjes staat de vertaling.
I was thrown in a world of disaster I grew up with my disillusions someone smashed my toys when I was only four and later on my best friend stole my favourite matchbox car
the first girl I ever met left me for a man the priest who thought he knew it all he kicked me in the balls because he didn't understand the way I felt I was talking to a wall but don't expect I'll be depressed I learned how to get along
My favourite matchbox car
(ik werd in een wereld van rampen geworpen) (ik groeide op met mijn ontgoochelingen) (iemand gooide mijn speelgoed aan stukken toen ik vier was) (en later stal mijn beste vriend mijn favoriete matchbox auto)
(mijn eerste vriendin verliet me voor een man) (de priester die dacht dat hij alles wist) (hij trapte me in het kruis) (omdat hij niet begreep hoe ik me voelde) (ik praatte tegen een muur) (maar verwacht niet dat ik depressief zal zijn) (ik leerde ermee leven)
(mijn favoriete matchbox auto)
Zoals ik net zei, ik was tien of elf jaar toen ik The Scabs leerde kennen. Het soort muziek dat ze brachten vond ik perfect, maar ook de teksten van hun liedjes. Veel teksten zijn diepzinnig en ik herken me erin, zelfs toen al. Als er tegenwoordig dagen zijn dat het me niet gaat, dan speel ik de muziek van The Scabs en Guy Swinnen. Ergens geeft dat me kracht en nieuwe moed. Telkens weer.
Laatst nog, ik had toen veel last van mijn ziekte (pijn) en wist eigenlijk met mezelf geen blijf. En op zon momenten is het logisch dat je het ook emotioneel wat moeilijker krijgt. Ik had voordien al gemerkt als ik weg ging, dat ik niet gezien word, maar stond daar niet bij stil en zette dat van me af. Totdat ik dus weer enorm last kreeg van pijn en toen begon ik daar automatisch over te praktiseren. Dat niet gezien worden, daar bedoel ik natuurlijk niet letterlijk mee dat ik onzichtbaar ben. Maar soms voelt het wel aan alsof ik dat effectief ben. Je loopt ergens (bijvoorbeeld een winkel, door een café, ) en het is net alsof men je niet ziet, alsof je er niet bent. Is het een kwestie van negeren? Of is het gewoon dat dit de aard van de mensen tegenwoordig is? Ik weet het niet. En als het dat alleen was, dan zou ik nog zeggen. Maar wat me nog meer raakt is het feit dat als je ergens komt (bijvoorbeeld sportcentrum, op café, ) en er mensen zitten die je kent dat die dan doen alsof ze niet weten dat je binnen bent gekomen. Dat gebeurt natuurlijk niet altijd, maar er zijn van die momenten bij. Of dat je bij kennissen aan de tafel zit en net iets gezegd hebt, dat er niemand reageert, dat het net is alsof je denkt dat je iets gezegd hebt maar dat er géén geluid uit gekomen is. Of bijvoorbeeld als je bij je gezin binnen komt, dat ze gewoon door doen met wat ze bezig zijn, of dat ze niets zeggen en gewoon een gesprek beginnen en je negeren. Of van die momenten dat je iets zegt en dat je dan géén reactie krijgt, maar een blik van en wat dan nog? of dat ze gewoon tegen elkaar over iets anders beginnen
Een mens zou aan zichzelf gaan twijfelen natuurlijk. Ik vraag helemaal niet dat men rond mijn nek springt of een feestje bouwt omdat ik binnen kom of dat men vol aandacht is als ik iets zeg. Maar het minste dat men kan doen als je ergens binnen komt en je bent bekend (vrienden, familie) dat men dan gewoon even vraagt hoe het is. En als je iets gezegd hebt, dat men tenminste laat merken dat men je gehoord heeft. Soms op zon momenten dan is het voor mij alsof de tijd enorm vertraagd is, alles verloopt dan in slowmotion. Je komt ergens binnen en plots zie je alles vertraagd, de bewegingen van iedereen op die plaats waar je binnen komt zijn vertraagd, het lijkt alsof je zelf enorm traag beweegt en vermits niemand wil merken (dat gevoel heb je) dat je binnen komt, wil je zo snel mogelijk ergens gaan zitten of verder gaan, maar alles gaat zo traag Of je zit aan een tafel met een groep kennissen of familie. En je hebt net iets verteld (maakt niet uit over wat) en je krijgt geen reactie. Dan lijkt de tijd soms ook enorm te vertragen. Je ziet sommige aan tafel dan zitten met een blik van wat zegt die nu allemaal of en wat dan nog, een blik van verstomming, men zit je aan te gapen En het lijkt alsof dat maar blijft duren, die open monden, die dwaze blikken, vragende blikken En dan plots is die vertraging voorbij en loopt de tijd terug normaal. En vanaf dan is het alsof je niet bent binnen gekomen, alsof je niets gezegd hebt. Alles gaat gewoon verder alsof je er niet bent.
Meestal negeer ik die momenten, denk ik er niet over na en zet ik ze van me af, maar op momenten van zwakte (emotioneel) komt dat natuurlijk allemaal terug en dan is het alsof je n slag met n voorhamer op je gezicht krijgt. Want al die momenten die je negeert stapelen zich op
This morning I woke up with the radio on which the song of The Scabs Matchbox Car was played, that was very enjoyable. My favourite Belgian band of all times and also the best rock band of Belgium.
The Scabs consists out of Guy Swinnen (song, guitar), Francis Vangeel (guitar), Frankie Saenen (drums) and Berre Bergen (bass, vocals). Francis Vangeel was replaced by Willy Willy and in 1994 Willy Willy left the band. Berre Bergen was replaced in 1989 by Fons Symons. The Scabs started in 1981. End 1996 the band called it a day. In 2007 they started doing reunion concerts. Guy Swinnen chose the name of the band after seeing a story on the BBC about the miners strike in England. A white delivery van drove through the crowd and in that delivery van where people that were going to work. The crowd shouted Scab! Scab! Scab!. Scab means strikebreaker.
Some of the songs of The Scabs are Matchbox Car, Hard Times, Stay, Dont you know, Jodie, Nothing on my Radio, Robin the Liquor Store, Crystal Eyes, Tell me about it, Shes jivin and of course Time. If I should name all my favourite songs I guess that I should wrote down almost all songs of The Scabs.
After The Scabs, Guy Swinnen goes solo. He releases the album Hazy, an album that is very under-appreciated. After that there was the theatre-tour Hard times revisited and the release of an acoustic CD. Together with Bert van Hoeylandt he started the band Jonesy, that band was renamed Swinnen afterwards. The band consists of Jean-Marc Talloen, Wim Geenen en Wim V.
I will put the websites of The Scabs and Guy Swinnen here, so that those who are interested can take a look there.
First time I heard about The Scabs was when I was in primary school. I must have been 10 or 11 years old, they just released the mini-album Rockery. On the b-side of that album there was the song Stay and I liked that song, it was top and since then Im a fan of The Scabs and Guy Swinnen and I always will be. The last time Ive seen Guy Swinnen live was on Genk-on-Stage in 2008. And I really hope that this wasnt the last time for me.
Here are the lyrics of Matchbox Car.
I was thrown in a world of disaster I grew up with my disillusions someone smashed my toys when I was only four and later on my best friend stole my favourite matchbox car
the first girl I ever met left me for a man the priest who thought he knew it all he kicked me in the balls because he didn't understand the way I felt I was talking to a wall but don't expect I'll be depressed I learned how to get along
My favourite matchbox car
Like I just said, I was ten or eleven years old when I heard about The Scabs. The kind of music they brought was perfect to me but also the lyrics of their songs. Many lyrics are profound and recognizable to me. If there are days nowadays I have a bad time then I play the music of the Scabs and Guy Swinnen. It gives me strength and new spirit. Each time it works.
Recently I had a lot of inconvenience of my illness (pain) and I felt really wretched. And on those moments its logical that one gets some emotional difficulties. I already noticed that sometimes I was not seen, but I tried to ignore that and tried to get rid of it. Until I got that inconvenience then I started to puzzle my head off because of that not being seen. When i say not being seen I dont mean literally that Im invisible. But sometimes it feels as if I am invisible. You walk somewhere (for instance a shopping, a café, ) and its just as if people dont see you, as if you arent there. Is it ignoring? Or is it the nature of humans nowadays? I dont know. And if that were the only thing I would endure it. But what strikes me more is the fact that if you enter somewhere (for instance sport-centre, café, ) and there are people you know and when you enter they act as if you dont enter, as if you arent there. This doesnt happen all the time of course, but it happens occasionally. Or if you are sitting at the table with friends or family and you say something and nobody reacts, it is just like you think you said something but there was no sound coming out of my mouth. Or for instance if you enter the room where youre family is that they just continue whatever they were doing or they say nothing and start a conversation with each other and ignore you. Or on those moments that you say something and that nobody reacts, but they put up a questioning face or a they look as if they are thinking and so what? or even worse they just start talking to each other about something else
One would start doubting himself. I dont want that everybody jumps around my neck or they start celebrating because I enter. I even dont ask full attention when Im saying something. But the least one can do if somebody one is acquainted (friends, family) with enters is asking how the entering person is getting on. And if someone one knows says something the least one can do is showing that one heard what was said. On those moments to me its just as if time is slowed down, everything happens in slow-motion. You enter and suddenly everything happens slowed down, the movements of everybody in that place happen in slow-motion. You have the feeling that youre moving extremely slow and since everybody acts as if you dont come in (you have that feeling) you want to be seated as soon as possible or you want to carry on as soon as possible but everything goes that slow Or if youre sitting at a table with friends or family and you say something (doesnt matter what) and you get no response and reaction. On those moments time seems to go slow too. Everybody at the table is looking as if theyre thinking what the heck is he/she saying or and so what, looking dumfounded, staring And it keeps continuing. Those open mouths, those silly looks, questioning looks And then suddenly that slow-motion is past and time goes normal again. And everybody acts as if you didnt enter, as if you said nothing. Everything goes on as if you arent there.
Most of the times I pay no mind to those moments and I get rid of the feeling, but on moments of frailty (emotional) that all comes back and then its like you get a blow in your face with a sledge hammer. Cause all the moments you ignore are bottling up
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:The Scabs Guy Swinnen Willy Willy Berre Bergen Frankie Saenen rockband België stakingbreker Hazy Jonesy Genk on Stage emotioneel vertragen tijd staat stil stilstaan slowmotion emotional slow down stand still rock Belgium scab time slow-motion
05-12-2009
Expedition Robinson - Survivor
Expedition Robinson season 10 just ended. This is a reality television game broadcasted by 2BE in Flanders (a Belgian television channel) but it started on VT4 another Belgian television channel and RTL5 in the Netherlands (a Dutch television channel) but it began on NET5 another Dutch television channel. The program is originally started in Sweden. In America its called Survivor.
During a period of 40 to 50 days about 18 contestants fight on a number of uninhabited islands for the title of Robinson. First they are divided in groups and these groups have to compete each others in challenges. The challenges are alternated, a Robinson-challenge, where the team that wins can win something that could make their stay more luxurious and an Elimination-challenge where the team that looses has to go to the Tribal Council. On this Tribal Council the contestants of the losing team have to vote and declare which contestant has to leave the game. Halfway the game the groups are merged into a single group, the Merge. From then on the rewards in the Robinson-challenges are individual and the Elimination-challenges become the Immunity-challenges. When a contestant wins such an Immunity-challenge, he/she has immunity on the next Tribal Council, and nobody can vote on him/her. Finally there are only a few contestants left and the Finals begin. The Final Tribal Council is the last council, and all eliminated players (after the Merge) vote to determine the winner of the game. They have to vote on the contestant (from the last two or three survivors) they think is the most Robinson worthy.
When is someone worthy to be named Robinson? First you must survive and/or overcome the deprivations. Those deprivations are: the food shortage and the hunger, the weather conditions, the lack of contact with the outside world and especially the home front, missing daily things like television, radio, computer, washing machine, just the things of all days that arent on the island, not be able to get a bad or a shower, Second you will encounter yourself on such an uninhabited island, as it were you have to learn to live with yourself, but also you have to be able to live with the other contestants. So you have to be able to live in a group but also be able to shift for yourself. Third you should have a good physique to win some challenges, to persevere, but you also should have a good mental strength to persevere, to handle the things that happen in the group, to be able to cope the deprivations, Fourth, and certainly not in the last place, you must be able to play the or a game. Cause Expedition Robinson stays a game. But each of us will have an own definition for Robinson-worthy. This is how I see it.
I saw all seasons except the first. Expedition Robinson is a game I would take part if I could. Its a marvellous game.
Would I name myself Robinson-worthy and would I get far in the game? I dont know, if I take my own definition I could only come to one conclusion. Concerning the deprivations I must say that I guess that I could manage those, Ive been in the army and when we were on exercises we had to miss modern things, we didnt have a shower or bath, it was through rain and wind, and the day after we had to continue, even in those wet and dirty uniforms, without decent washing. Concerning the hunger I wouldnt have had much problems I guess. Because of my financial problems I learned. what hunger is, for months on end, so I could cope that. But I have another problem concerning the food, with caracoles and snails and so, I never would (can) eat that, only thinking about it is bad for my stomach. Concerning encountering myself I have to say that I would have coped that and counting on myself I do that every day now. But living in a group is something else, living with people with whom it clicks is no problem, but most of the time the number of those with whom it clicks is less than 50%. So probably it would wrench between more than half of the contestants and me. And that of course would be a problem. Even a big problem, because I cant hide things for others. One says once in a while to me that Im an open book for those who can see me. One could see (behaviour, body, face, eyes, ) what I think and how I think. If Im physical strong I dont know. How strong I would stay with hunger (if I was healthy)? I dont really know how much energy and force I would loose each day there is not enough food. So on that field I would have to wait and I could be not so bad as I think, but it could be even worse than I think. Mental strength has two sides. If I dont look at living together with others I would have coped all. But if I would be able to live together with people I dont like, I doubt that. And could I play the game? I wouldnt have any problem with playing a game myself. But if I could see through the others and their game I dont really know. So there is only one conclusion I can make, if I would end up on an uninhabited island alone I would probably survive a long time, but with a group? And in this game? Im afraid that I should be happy if I reached the Merge.
Why I wanted to participate if I was able? Firstly to see how far I would get and how much I would be able to adapt to the people I would out of necessity live with on the island. Secondly for the experience on itself, living on an island for a while without noises from the modern world, without computer, television, radio, For the beauty of the environment and of course for the game.
Presently there were ten seasons of Expedition Robinson and one special (all stars). As I already said I only have seen nine. Below I will list the seasons, the places and the finalists.
SEASON 10 (2009) Marcel Vandezande (Belgian, age 53) in Malaysia SEASON 9 (2008) Yin Oei Sian (Belgian, age 36) in Malaysia SEASON 8 (2007) Vinnie (Vinncent) Arrendell (Dutch., age 35) in Malaysia SEASON 7 (2006) Olag Urashova (Dutch., age 25) in Panama SEASON 6 (2005) Marnix Allegaert (Belgian, age 37) in Malaysia SEASON 5 (2004) Frank de Meulder (Belgian, age 37) in Malaysia SEASON 4 (2003) Jutta Borms (Belgian, age 30) in Indonesia en Malaysia SEASON 3 (2002) Derek Blok (Dutch., age 41) in Malaysia SEASON 2 (2001) Richard Mackowiak (Belgian, age 44) in Malaysia SEASON 1 (2000) Karin Lindenhovius (Dutch., age 26?) in Malaysia
ALL STARS (2006) Ryan van Esch (Dutch., age 40) in Philippines
Something about the presenters. Ernst-Paul Hasselbach was the presenter for the Dutch television from the beginning. Unfortunately he died in an automobile accident while shooting the television show 71° North, this was on October 11th 2008. Hes replaced by Eddy Zoëy. For Belgium there have been more presenters. First this was Desiré Naessens, then Roos Van Acker, after her Lotte Verlackt was the presenter and at the moment Evi Hanssen presents it for the Flemish television.
I really hope that this reality television game show will be made for a long time and especially is broadcasted on Flemish television. Cause I heard something about the fact that the Belgian television would drop out? This typically something Belgian, we already noticed that concerning sport on television and now there is a chance that they are stopping with this program? It appears that there are only lamebrains at the so-called top!
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Expedition Robinson Survivor Ernst-Paul Hasselbach Ryan van Esch Karin Lindenhovius Richard Derek Blok Jutta Borms Frank de Meulder Marnix Allegaert Olga Urashova Vinnie Arrendell Yin Oei Sian Marcel Vandezande challenges merge tribal council
Expeditie Robinson
Expeditie Robinson seizoen 10 is pas afgelopen. Dit is een reality-spel uitgezonden door 2BE (maar begon op VT4) in Vlaanderen en RTL5 (maar begon op Net5) in Nederland. Van oorsprong is het een Zweeds programma. In Amerika noemt het Survivor.
Gedurende een periode van 40 à 50 dagen strijden een 18-tal deelnemers op een aantal onbewoonde eilanden om de Robinson-titel. Eerst worden ze verdeeld in groepen en moeten deze groepen tegen elkaar strijden in proeven. De proeven zijn afwisselend een Robinson-proef, waar het winnende team iets kan winnen om hun expeditie aangenamer te maken en een Eliminatie-proef, waar het verliezende team naar de Eilandraad moet. Op de Eilandraad moeten de deelnemers van het verliezende kamp stemmen en bepalen welke speler het spel volgens hen moet verlaten. Halverwege het spel worden de groepen samengevoegd, de Samensmelting, tot één groep. Vanaf dat moment zijn de beloningen in de Robinson-proeven individueel en worden de Eliminatieproeven Immuniteits-proeven. Bij een Immuniteits-proef kan de winnende deelnemer immuniteit winnen bij de eerstvolgende Eilandraad, en hij/zij kan dus niet weggestemd worden. Uiteindelijk blijven er maar een paar deelnemers over en begint de Finale-ronde. De Eindronde is de laatste Eilandraad, waarbij de deelnemers die sinds de Samensmelting zijn afgevallen mogen stemmen op de finalist van wie zij vinden dat de titel Robinson waardig is.
Wanneer ben je waardig om Robinson genoemd te worden? Ten eerste moet je de ontberingen natuurlijk overleven en/of overwinnen. Die ontberingen zijn: de voedselschaarste en de honger, de weersomstandigheden, het gemis van contact met de buitenwereld en vooral het thuisfront, dagelijkse dingen missen zoals tv, radio, pc, wasmachine, gewoon de dingen uit deze tijd die op het eiland niet zijn, niet in bad of onder de douche kunnen gaan, Ten tweede kom je op zon onbewoond eiland sowieso jezelf tegen, je moet als het ware met jezelf leren leven, maar ook nog eens moet je met de andere deelnemers samen kunnen leven. Je moet dus zeker in groep kunnen leven maar ook zelf je plan kunnen trekken. Ten derde moet je fysiek sterk zijn om proeven te kunnen winnen, om te kunnen volhouden, maar je moet ook mentaal sterk zijn, om te kunnen volhouden, om hetgeen gebeurt in de groep aan te kunnen, om de ontberingen aan te kunnen, Ten vierde, en zeker niet in de laatste plaats, moet je een spel kunnen spelen. Want uiteindelijk blijft Expeditie Robinson een spel. Maar ieder van ons zal een eigen definitie voor Robinson-waardig zijn hebben. Dit is hoe ik het zie.
Ikzelf heb alle seizoenen gezien, behalve het eerste. Expeditie Robinson is echt een spel waar ik zelf aan mee zou gedaan hebben moest ik gekund hebben. Ik vind het gewoon prachtig.
Zou ik mezelf Robinson-waardig noemen en ver komen in het spel? Dat weet ik niet, als ik kijk naar mijn eigen definitie dan kan ik maar tot één conclusie komen. Wat betreft de ontberingen aankunnen moet ik zeggen dat ik dat wel zou aankunnen, ik heb in het leger gezeten en daar zaten we op oefening ook een hele tijd zonder moderne dingen, zonder douche en/of bad, in regen en wind, en we moesten de dag erna ook door, zelfs in die natte, vuile kledij, zonder ons degelijk te wassen. Wat de honger betreft zou ik ook niet zoveel problemen gehad hebben, ik heb door financiële problemen honger leren kennen, maanden aan een stuk, dus daar zou ik wel mee omkunnen. Maar ik heb een ander probleem wat eten betreft, met caracoles en slakken en van die dingen, dat krijg ik nooit binnen, het gedacht alleen al. Wat betreft mezelf tegenkomen moet ik zeggen dat ik dat wel zou aangekund hebben en op mezelf rekenen doe ik dagdagelijks. Het in groep leven is dan weer wat anders, met mensen waarmee het klikt heb ik géén probleem, maar dat aantal is meestal niet eens de helft van de groep. Dus het zou waarschijnlijk stroever lopen met meer dan de helft van de deelnemers. En dat zou natuurlijk een probleem zijn. Een groot probleem zelfs, vermits ik zo een dingen niet kan verbergen voor anderen. Men zegt wel eens meer tegen mij dat ik een open boek ben voor mensen die bij me staan. Men ziet gewoon aan mij (manieren, lichaam, gezicht, ogen, ) wat ik denk en hoe ik denk. Fysiek sterk kan ik eigenlijk niet zeggen. Hoe sterk zou ik gebleven zijn met honger (als ik gezond was)? Ik weet eigenlijk niet hoeveel energie en kracht ik zou verliezen per dag dat er te weinig voedsel is. Dus op dat gebied zou het voor mij afwachten zijn en zou het goed hebben kunnen meevallen, maar ook serieus tegen hebben kunnen vallen. Mentaal is dan weer tweezijdig. Als ik niet naar anderen kijk zou ik alles wel aangekund hebben mentaal. Maar of ik het mentaal zou aankunnen met mensen samen te leven waar het niet mee klikt, dat betwijfel ik. En dat is natuurlijk een probleem in een spel als Expeditie Robinson. En het spel kunnen spelen? Daar zou ik géén probleem mee hebben, wat betreft het zelf een spel spelen, maar of ik het spel dat de anderen spelen zou kunnen doorgronden en daarmee zou omkunnen dat weet ik eigenlijk niet. Dus kan ik maar tot één conclusie komen, als ik alleen op een onbewoond eiland terecht zou komen, zou ik waarschijnlijk wel een hele tijd kunnen overleven, maar met een groep? En dan in dit spel? Ik vrees dat ik blij zou mogen zijn als ik de Samensmelting zou halen.
Waarom ik aan dat spel zou mee willen doen als ik moest kunnen? Ten eerste natuurlijk om te zien hoever ik zou komen en hoezeer ik me zou kunnen aanpassen aan mensen waar ik noodgedwongen mee zou moeten samenleven. Ten tweede voor de ervaring op zich, een tijd op een eiland wonen, zonder de geluiden van de moderne samenleving, zonder computers, televisie, radio, Voor de schoonheid van de omgeving en natuurlijk niet te vergeten voor het spel.
Er zijn momenteel tien seizoenen geweest van Expeditie Robinson en een special. Zoals ik al zei heb ik er maar negen en de special van gezien. Ik zal hieronder even de seizoenen, de plaats waar die zich afspeelde en de winnaars weergeven.
SEIZOEN 10 (2009) Marcel Vandezande (Belg, 53j.) in Maleisië SEIZOEN 9 (2008) Yin Oei Sian (Belg, 36j.) in Maleisië SEIZOEN 8 (2007) Vinnie (Vinncent) Arrendell (Ned, 35j.) in Maleisië SEIZOEN 7 (2006) Olag Urashova (Ned, 25j.) in Panama SEIZOEN 6 (2005) Marnix Allegaert (Belg, 37j.) in Maleisië SEIZOEN 5 (2004) Frank de Meulder (Belg, 37j.) in Maleisië SEIZOEN 4 (2003) Jutta Borms (Belg, 30j.) in Indonesië en Maleisië SEIZOEN 3 (2002) Derek Blok (Ned, 41j.) in Maleisië SEIZOEN 2 (2001) Richard Mackowiak (Belg, 44j.) in Maleisië SEIZOEN 1 (2000) Karin Lindenhovius (Ned, 26j.?) in Maleisië
ALL STARS (2006) Ryan van Esch (Ned, 40j.) in Filipijnen
Nog even over de presentatoren. Ernst-Paul Hasselbach was vanaf het begin presentator voor de Nederlandse televisie. Spijtig genoeg is hij aan de gevolgen van een ongeval overleden tijdens de opnames van 71° Noord, dit was op 11 oktober 2008. Hij is nu vervangen door Eddy Zoëy. Voor België zijn er al meer presentatoren geweest. In het begin was dit Desiré Naessens, daarna Roos Van Acker, dan kwam Lotte Verlackt en momenteel is Evi Hanssen de presentatrice.
Ik hoop dat dit reality-spelprogramma nog lang gemaakt zal worden en vooral dan ook uitgezonden word in Vlaanderen. Want ik heb zoiets gehoord dat de Belgen zouden afhaken? Dat is weer typisch iets Belgisch, we hebben het al gemerkt in de sport dat men afhaakt wat betreft uitzendingen en nu gaan ze dus daar misschien ook al mee stoppen? Het lijken wel allemaal dwazen daar aan de zogenaamde top!
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Expeditie Robinson Ernst-Paul Hasselbach Ryan van Esch Karin Lindenhovius Richard Derek Blok Jutta Borms Frank de Meulder Marnix Allegaert Olga Urashova Vinnie Arrendell Yin Oei Sian Marcel Vandezande Samensmelting proeven eilandraad
29-11-2009
The Sweet
Vandaag hoorde ik op de radio een lied dat ik niet direct thuis kon brengen. t Is te zeggen, ik wist wel dat ik vroeger als kind met de platenspeler van mijn moeder dit liedje speelde, het was geen elpee, maar een single. Maar ik kwam niet op de naam van de band of de naam van het liedje. Ik ben dan natuurlijk direct gaan opzoeken wie het was, want ik ben iemand die blijft tobben over zo een dingen.
Vrij snel had ik de naam van de band al gevonden. The Sweet, een Engelse glamrockband van de jaren 70. De bezetting bestond uit Andy Scott, Steve Priest, Brian Connolly en Mick Tucker.
Maar dan moest ik gaan zoeken hoe het liedje noemde, want dat schoot me nog steeds niet te binnen. The Sweet had heel wat hits: Funny Funny, Co-Co, Wig-Wam Bam, Block Buster, Poppa Joe, Ballroom Blitz, Fox on the run en nog wel heel wat andere
Ik ben dan op Youtube gaan zoeken naar liedjes van The Sweet en zo kwam ik tenslotte uit bij het liedje Little Willy. Ook een goed nummer van hen. Persoonlijk vind ik Ballroom Blitz, Blockbuster en Fox on the run wel de leukste liedjes van The Sweet, maar dit komt waarschijnlijk omdat mijn moeder ook deze op elpee had.
Als ik aan The Sweet denk, denk ik natuurlijk ook direct aan Mud. Ook een Engelse glamrockband. Ook van hen waren er singles te vinden in de collectie thuis. Liedjes als Dynamite en Tiger Feet.
Dit liedje horen deed me dus terugdenken aan mijn kindertijd. Een zorgeloze kindertijd (zorgeloos als ik mijn vader niet mee tel). Ik weet nog goed dat ik vele dagen op de kamer van mijn ouders zat, met hun singles, elpees en platenspeler. Ik denk dat ik heel wat platen zot gedraaid heb. Als kind heb je nog niet echt besef van rekeningen, geldproblemen, geld in het algemeen, werken gaan, tijdsdruk, stress, Bij die dingen sta je gewoon niet stil dan, al moet ik zeggen dat het bij mij niet lang geduurd heeft voor dat besef kwam, dit door de scheiding van mijn ouders.
Ik ben opgegroeid in een huis waar altijd wel de radio aan stond, ik had toegang tot de platenspeler en plaatjes van mijn ouders en had er zelf ook al een paar gekregen. Ik merk dat ik nu ook altijd de radio op heb staan, gewoonte zeker? Al zijn er ook momenten dat ik het graag helemaal stil heb, geen radio, geen tv, geen geluiden van laptop of pc, niets, gewoon doodgewone stilte. Maar het is echt wel moeilijk tegenwoordig om het helemaal stil te krijgen. Enkel de geluiden van de stilte en de natuur. Moet je maar eens proberen! Er is altijd wel een auto of vrachtwagen die je hoort, een claxon, ergens iemand die schreeuwt of kinderen die spelen, een vliegtuig dat laag over vliegt, een autoalarm of dergelijke die af gaat, Altijd is er wel iets dat de stilte verbreekt. En dat is wel spijtig, want er zijn wel momenten dat ik complete stilte nodig heb. Om tot rust te komen, om energie te krijgen, om iets te overdenken, om mezelf te horen
Ik weet nog goed, als ik als kind bij mijn oma en opa (moeders kant) ging slapen. s Morgens was ik dan eerder wakker, en ging dan beneden wat met mijn knikkers of autootjes spelen op het tapijt. Dat was een tapijt met enkele banen die rondom liepen, en dat was natuurlijk ideaal om als weg te gebruiken. En daar was het altijd héél stil. Het enige dat je hoorde was de stilte en het getik van de keukenklok. Een prachttijd, en zeker toen mijn opa nog leefde. Ik was acht jaar toen hij overleed.
Ik herinner me die tijd nog goed, toen ik een kind was. Al moet ik zeggen, de tijd dan nadat we verhuisd waren. Van het huis waar we eerst woonden weet ik niet zoveel meer, enkel flarden van herinneringen. Maar ik was toen ook héél jong, ik zat in het derde kleuterklasje toen we verhuisden. Ik ken natuurlijk de buren nog, en ik weet nog hoe het huis er vanbuiten uit zag, maar de binnenkant? Nee, die kan ik me niet echt meer voor het oog halen. Je kan zeggen dat het enige wat ik nog van die tijd heb fotos zijn, vastgelegde beelden van delen van het huis, en dan vooral de woonkamer.
Zoals ik al zei, er zijn wel flarden die ik me nog herinner. Zoals een keer dat ik naar mijn peter gelopen was zonder mijn ouders te verwittigen (mijn peter woonde niet zover). Of een keer dat ik thuis zat met mijn moeder en mijn babysit (buurmeisje) en dat sinterklaas snoep binnen gooide, wat heb ik me toen verschoten. Maar mijn kamertje daar herinner ik me niet meer. Wel de tuin nog, met onze twee grote honden, binnen hadden we nog een klein hondje, al zat een van die grote ook veel binnen. Het retro-behang herinner ik me ook nog, en de oranje kleuren in van alles en nog wat.
Zo zie je maar, wat een liedje teweeg kan brengen bij een mens.
Today I heard a song on the radio and I didnt remember who it was en what the name of the song was. I remembered that as a child a played it on the turntable of my mother, it wasnt an LP-album but a single. But I couldnt bring up the name of the band or the song. I started searching on the internet, because I am someone that keeps toiling on things like this.
Quite fast I found the name of the band. The Sweet, an English glam rock band in the 1970s. The line-up consisted Andy Scott, Steve Priest, Brian Connolly and Mick Tucker.
But I still had to find the name of the song, I couldnt recall it. The Sweet had a lot of hits: Funny Funny, Co-Co, Wig-Wam Bam, Block Buster, Poppa Joe, Ballroom Blitz, Fox on the run and a lot of others
I opened Youtube and searched for songs of The Sweet and so I ultimately found the song Little Willy. Also a good number of The Sweet. But personal I find Ballroom Blitz, Block Buster and Fox on the run the best songs of The Sweet, but this is because my mother had those on LP-album.
If I think of 'The Sweet', I naturally think about Mud. Also an English glam rock band. There were also some singles of them in the music collection at home. Songs as Dynamite and Tiger Feet.
This song made me think back to my childhood. A carefree childhood (carefree if I dont reckon my father). I still know that I spent lots of days in my parents room, with their singles, LP-albums and turntable. I guess I overused a few albums and the player. As a child one doesnt have a real understanding of bills, money problems, money in general, having to work, time pressure, stress You dont dwell on that at that age, but I have to say that it didnt take long (in my case) before I had to learn the value of money and so, because of the divorce of my parents.
I grew up in a house in which the radio always was playing, I had access to the turntable and albums of my parents and I even got a few albums myself (as present). I notice that the radio is playing in my house all the time too, out of habit? But there are also moments that I want to be in complete silence, no radio, no television, no sounds of laptop or pc, nothing, just ordinary silence. But nowadays its very difficult to achieve complete quietness. Only the sounds of the quietness and the nature. You should try this once! There always is a car or truck you can hear, a car-horn, someone somewhere that screams or children playing, an airplane that flies over very low, a car-alarm or such that sounds Always theres something that breaks the silence. Its a pity, because there are moments that I need complete quietness. To come to rest, to get some energy, to consider something, to hear myself,
I still know that when I was a child, I stayed over at my grandparents (mothers parents). At morning I was awake before them, I got downstairs and played with my matchbox-cars and my marbles on the carpet. It was a carpet with big stripes ideal to use as road. And at my grandparents house it was very quiet. The only things you could hear where the silence and the ticking of the kitchen clock. A beautiful time, and certainly when my grandpa was still there. He passed away when I was eight years old.
I still remember those days when I was young. But I have to say, the time after we moved. I dont remember much about the house before that, only shreds of memories. But I was very young then, I was in nursery class when we moved. I still know the neighbours, and I remember what the house looked like on the outside, but the inside? No, I cant recall it to memory. You can say that the only things I have from that time are pictures, embedded images of parts of the house, and then mostly the living room.
As I said, I still remember pieces of that time. There was a day when I ran to my godfather and my parents didnt know where I was (my godfather didnt lived to far away). There was a time that I was sitting in the living room with my mother and my baby sitter (neighbour girl) and that Saint Nicholas threw candy in the house, I still remember how this frightened me. But I cant recall my room. I remember the garden, in which we had two big dogs, and inside the house we had a little dog, but one of those big dogs was inside the house more than outside. I remind myself the retro-wallpaper and the orange colours in this, that and the other.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:The Sweet Mud platenspeler single elpee Ballroom Blitz Fox on the run Blockbuster Tiger Feet kindertijd zorgeloos stilte radio turntable single LP-album childhood carefree silence
21-11-2009
Doe Maar: âPaâ en Stef Bos: âPapaâ - Doe Maar: âPaâ (Dad) and Stef Bos: 'Papa' (Daddy)
Wie kent er Doe Maar nog?Een Nederlandse (Nederlandstalige) popgroep die splitte in 1984.Later was er wel nog een reünie.Doe Maar combineerde ska, punk en reggae tot een uniek iets.Volgens mij is Doe Maar de populairste band in het genre Nederpop.Doe Maar bestond vooral uit Henny Vrienten (zang en basgitaar), Ernst Jansz (zang en toetsen), Jan Hendriks (gitaar en zang) en Jan Pijnenburg (slagwerk en zang).Al heeft de groep ook wel andere formaties gekend.
Bekende nummers van hen zijn: sinds 1 dag of 2, is dit alles, de bom, één nacht alleen, Doris Day, Belle Helene, radeloos, nachtmerrie, heroïne, nederwiet en nog vele anderen.
Een van hun liedjes was ook Pa.Ik hoorde het net nog op de radio, vandaar ook dit bericht.
Zoals je daar nu zit, je haren bijna wit De rimpels op je handen Zo vriendelijk en zacht, wie had dat ooit gedacht Je bent zoveel veranderd Ik werd niet wat jij wou, maar papa luister nou Ik doe de dingen die ik doe met mijn ogen dicht
Je was heel wat van plan, maar daar kwam weinig van Ik lever geen prestaties Ik heb niet veel geleerd, deed alles net verkeerd Heb moeite met relaties Ik loop niet in de rij, ik breek en vecht me vrij En doe de dingen die ik doe met mij ogen dicht
Knoop je jas dicht, doe een das om, was eerst je handen Kam je haren, recht je schouders, denk aan je tanden Blijf niet hangen, recht naar huis toe, spreek met twee woorden Stel je netjes voor, eet zoals het hoort en zeg u u u u...
Ik sta hier en ik zing, ik doe gewoon mijn ding Dat moet je accepteren Ach luister nou toch pa, het is nog niet te laat Want leven kun je leren Ik weet niet waar ik sta, loop niemand achterna Maar doe de dingen die ik doe met mijn ogen dicht
Knoop je jas dicht, doe een das om, was eerst je handen Kam je haren, recht je schouders, denk aan je tanden Blijf niet hangen, recht naar huis toe, spreek met twee woorden Stel je netjes voor, eet zoals het hoort en zeg u u u u...
Stef Bos heeft ook een liedje over pa, genaamd papa.Ook een mooi liedje.Ik denk dat velen door die liedjes even aan hun vader zullen denken, goed of slecht.Ik ook hoor, maar positief kan ik het toch niet noemen, maar echt negatief?Tja, volgens sommigen zal het wel negatief zijn, volgens anderen gewoon een gevolg van al wat gebeurd is.Het liedje van Stef Bos leunt dan weer iets meer aan bij mijn situatie.
Stef Bos is een Nederlandse zanger.In 1989 schreef hij het lied Door de wind voor Ingeborg (voor het songfestival van 1989, voor België), hij zong daar ook als achtergrondzanger.
Andere liedjes van hem zijn: is dit nou later, gek zijn is gezond, breek de stilte, mijn hart gevolgd, de radio, diep in het zuiden en heel wat anderen.Maar papa is het liedje waar ik het hier over had.
Ik heb dezelfde ogen En ik krijg jouw trekken om mijn mond Vroeger was ik driftig Vroeger was jij driftig Maar we hebben onze rust gevonden En we zitten naast elkaar En we zeggen niet zoveel Voor alles wat jij doet Heb ik hetzelfde ritueel Papa, ik lijk steeds meer op jou
Ik heb dezelfde handen En ik krijg jouw rimpels in mijn huid Jij hebt jouw ideeën Ik heb mijn ideeën En we zwerven in gedachten Maar we komen altijd thuis De waarheid die je zocht En die je nooit hebt gevonden Ik zoek haar ook En tevergeefs Zolang ik leef Want papa, ik lijk steeds meer op jou
Vroeger kon je streng zijn En God, ik heb je soms gehaat Maar jouw woorden Ze liggen op mijn lippen En ik praat nu Zoals jij vroeger praatte Ik heb een goddeloos geloof En ik hou van elke vrouw En misschien ben ik geworden Wat jij helemaal niet wou Maar papa, ik lijk steeds meer op jou
En jij gelooft in God Dus jij gaat naar de hemel En ik geloof in niks Dus we komen elkaar na de dood Na de dood nooit meer tegen Maar papa Ik hou steeds meer van jou
Ik heb een goddeloos geloof En ik hou van elke vrouw En misschien ben ik geworden Wat jij helemaal niet wou Maar papa, ik lijk steeds meer op jou
Papa, ik hou steeds meer van jou Papa, ik lijk steeds meer op jou
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog jong was.Mijn vader had een probleem met alcohol (heb ik ook gehad) en de situatie thuis was niet langer houdbaar.Mijn vader had daarna bezoekrecht, maar soms kwam hij gewoon niet opdagen en als hij wel kwam dan dumpte hij ons al eens snel bij zijn ouders (mijn oma en opa dus).Het voelde toen al aan dat hij het meer als een verplichting dan als een wens zag.En dat is later dan maar weer gebleken, toen hij zijn leven ging leiden en niet om keek, hij keek naar niets of niemand en deed gewoon zijn ding (ik heb momenteel ook mijn eigen leven en wil geen rekening moeten houden met anderen, maar dat is er gekomen door andere omstandigheden en ik heb geen kinderen).Momenteel hebben we zelfs geen contact meer en als het aan mij ligt, dan blijft dat zo.
Vroeger vroeg ik me wel eens af of hij mijn vader wel was.Maar dit kwam door hem, omdat hij meermaals liet horen dat ik niet zijn kind was, maar van de melkboer of de postbode.Maar dan heb ik ooit fotos van hem gezien als kind (mijn oma toonde die mij) en daar was wel duidelijk dat ik zijn zoon was, wij leken als twee druppels water op elkaar.En nu ik ouder aan het worden ben, heb ik toch heel wat trekken die hij ook had (en heeft).Dus het valt niet te ontkennen dat het wel degelijk mijn vader is, al had ik dat soms toch graag anders gezien.Maar het blijft mijn vader en ik vrees een beetje dat als hij weer eens hulp nodig heeft, dat ik toch weer afwijk van mijn standpunt en help waar ik kan.
Qua karakter hebben we wel wat overeenkomsten (ook de minder goede) maar ook heel wat verschillen.Ik ben iemand die, als er iets moet gebeuren, dat liever gisteren dan vandaag doe.Mijn vader zal het eerder morgen of daarna doen.Ik ben iemand die als er iets op mijn lever ligt, dit onmiddellijk kwijt moet.Terwijl mijn vader dat eerder zal opkroppen.Ik hou nogal van netheid en orde, en dat heeft mijn vader dus ook weer niet echt.
Nu, ik moet zeggen, diezelfde kenmerken heb ik ook verschillend met mijn moeder en zus.Zij doen alles op het gemak, eerder morgen dan vandaag.En ook bij hen is het niet zo net als ik zou willen.Dus dezelfde verschillen.Weet je, soms heb ik echt wel het gevoel dat ik een buitenstaander ben (zeker gezien er tussen mij en hen ook nog een compleet verschil is in opvatting, interesses, dingen die we kijken op tv, humor, ) dat dit een andere familie is waar ik niet bij hoor (als ik kijk naar vader, moeder en zus toch).Maar als ik dan denk aan hoe mijn grootouders waren, vooral opa (pa van mijn vader), dan weet ik dat ik wel degelijk familie ben.Want aan de dingen die hij vroeger deed (constant bezig zijn, opruimen, klussen, niets laten liggen, ) herken ik mijzelf nu.En als er dagen zijn dat ik het moeilijk krijg (omdat het wel veel botst tussen mij en hen, door die verschillen), dan denk ik aan mijn opa en als hij effectief was zoals ik denk, dan weet ik dat hij mijn standpunten begrijpt.En dat geeft toch enorm wat steun.
Who does remember Doe Maar?A Dutch (Dutch-language) pop music, they split in 1984.Later on they had a reunion.Doe Maar is translated as Just do it.Doe Maar combined ska, punk and reggae to something unique.According to me Doe Maar is on of the most popular bands in the genre nederpop.Doe Maar consisted of Henny Vrienten (song and bass guitar), Ernst Jansz (song and keyboards), Jan Hendriks (guitar and song) and Jan Pijnenburg (drums and song).But the group has known other formations as well.
Famous songs are: Since 1 day or 2 (sinds 1 dag of 2), is this everything (is dit alles), the bomb (de bom), one night alone (één nacht alleen), Doris Day, Lovely Helene (Belle Helene), desperate (radeloos), nightmare (nachtmerrie), heroin (heroine), nederwiet and many others. (I translated some titles to English, the Dutch stands between brackets.
One of their songs was 'Dad'.I heard it just on the radio, hence this message.
As you sit there, your hair almost white
The wrinkles on your hands
So kind and soft, who had thought that ever
You are changed so much
I didnt became what you wanted, but daddy listen now
I do the things that I do with my eyes closed
You had a lot of plans, but little came from that
I dont make any performances
I havent learned much, did everything just wrong
Have trouble with relations
I dont run in line, I break out and fight free
And do the things that I do with my eyes closed
Button up your coat, put on a necktie, firstly wash your hands
Comb your hairs, straighten your shoulders, think of your teeth
Dont stay to long, come straight home, speak with two words
Present yourself decently, eat like you supposed to do and say you you you you
I stand here and I sing, I just do my thing
You have to accept that
Oh listen to me dad, it isnt to late yet
Cause you can learn to live
I dont know where I stand, run after nobody
But do the things that I do with my eyes closed
Button up your coat, put on a necktie, firstly wash your hands
Comb your hairs, straighten your shoulders, think of your teeth
Dont stay to long, come straight home, speak with two words
Present yourself decently, eat like you supposed to do and say you you you you
Stef Bos also has a song about dad, called daddy.Also a beautiful song.I think that many will think about their father when they hear the songs, good or bad thoughts.I do, but in my case you cant say that they are positive thoughts.But really negative?Well, some will call it negative, others will say that its just a consequence of everything that happened.The song of Stef Bos leans something more to my situation.
Stef Bos is a Dutch singer.In 1989, he wrote the song 'Through the wind' (Door de wind) for Ingeborg (for the eurovision song contest of 1989, for Belgium), he also was the background singer then.
Other songs of him: is this now later (is dit nu later), being insane is healthy (gek zijn is gezond), break the silence (breek de stilte), followed my heart (mijn hart gevolgd), the radio (de radio), deep in the south (diep in het zuiden) and a lot others.Only 'daddy' is the song that I was talking about.
I have the same eyes
And I get your features around my mouth
In the past I was quick-tempered
In the past you were quick-tempered
But we found our serenity
And we sit next to each other
And we dont say much
For everything you do
I have the same ritual
Daddy, I always resemble you more
I have the same hands
And I have your wrinkles in my skin
You have your ideas
I have my ideas
And we rove in our thoughts
But we always end up at home
The truth that you sought
And you have never found it
I seek her too
And in vain
As long as I live
Cause daddy, I always resemble you more
In the past you could be strict
And God, sometimes I hated you
But your words
They lay on my lips
And I talk now
Like you talked before
I have a godless belief
And I love each woman
And maybe I became
What you totally didnt want
But daddy, I always resemble you more
And you believe in God
So you go to heaven
And I believe in nothing
So after our death we wont encounter
After our death we never will meet again
But daddy
I always love you more
I have a godless belief
And I love each woman
And maybe I became
What you totally didnt want
But daddy, I always resemble you more
Daddy, I always love you more
Daddy, I always resemble you more
My parents separated when I was young.My father had a problem with alcohol (I also did) and the situation at home simply wasnt maintainable any longer.My father did get right of access of my sister, and me but sometimes he didnt show up and if he came he dumped us at his parents (my grandpa and grandma).Then I already had the feeling that he saw this like an obligation.And later it appeared to be like that, when he lead his life and didnt look back (he just purposely overlooked us).He didnt consider anybody or anything and just did his thing (I currently have my own live too and dont want to consider others, but the reason is completely different with his and I dont have children).At the moment we dont approach each other and if I have the option, it stays like this.
In the past I sometimes asked myself if he was my real father.But that was his fault, because several times he said that I wasnt his kid, but that I was a child of the milkman or the postman.But then my grandmother showed me some pictures of my father, when he was a kid, and it was well clear that I was a son of him, we resembled each other like one shoe in a pair resembles the other.And now that Im older, I notice that I have a lot of features and he had (has) those too.So it isnt disputable that Im his son, even if I sometimes hoped it could be otherwise.But he stays my father and I fear a little bit that if he once again needs help, that I will again deviate of my point of view and help him where I can.
As for character, there are some communalities (also the less good) but also a lot of differences.I am someone that if it something has to be done I will do it rather yesterday than today.My father will do it tomorrow or after that.I am someone that if I need to say something I will say it.My father will bottle up those things.I appreciate cleanliness and order, and thats another thing my father doesnt have.
Now, I have to say, I have the same things also different with my mother and sister.They do everything at ease, rather later than soon.And at their place it isnt as neat as I would want it.So the same differences.You know, sometimes I truly have the feeling that Im an outsider in my family (certainly if you know that we are completely different in humour, interests, view, things we watch on television, ). That they are a family I dont belong too.But if I remind myself on what my grandparents were like, especially grandpa (dad of my father), then I know that Im family.For all the things he did in the past (constantly being busy, cleaning, doing odd jobs, doesnt let things hang around, ) I recognize myself in it.And if there are tough days again for me (because through those differences there are sometimes conflicts between them and me), then I think of my grandpa and if he really was like a remember him, and then I know that he understands my point of view.And that tremendously gives me support.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Stef Bos Doe Maar Nederpop Pa Papa familie Ma Zus Moeder Vader Opa Grootouders verschillen Dad daddy family mom sister mother father grand parents differences songtekst lyrics sinds 1 dag of 2 is dit alles de bom één nacht alleen Doris Day Belle Helene
07-11-2009
Vakantieliefde (Holiday love)
Ik hoorde vandaag een liedje op de radio, van Batiste.Het heette vakantieliefde.Ik had nog nooit van hem gehoord.Ik denk dat de meeste mensen hier wel ervaringen mee hebben.Ik ook.Ik heb de songtekst van het liedje even opgezocht (wat tussen haakjes staat is gewoon even vertaald)
Vakantieliefde ga je mee k wil met je zwemmen in de zee vakantieliefde ga je mee
We liepen samen hand in hand over het plein over het strand schreef onze namen in het zand
maar de vakantie vloog voorbij blijf in gedachte steeds bij mij dit zijn de woorden die je zei
Embrasse moi, ne pleure pas (omhels me, niet wenen) je ne veux pas partir sans toi (ik wil niet gaan zonder jou) ik wil blijven maar ik moet je laten gaan Embrasse moi, ne pleure pas (omhels me, niet wenen) je ne veux pas partir sans toi (ik wil niet gaan zonder jou) ik zal schrijven maar ik moet je laten gaan vakantieliefde n cliche tot je het hebt, je maakt t mee maar de vakantie is passee en die vakantie vloog voorbij blijf in gedachten steeds bij mij dit zijn de woorden die je zei
Embrasse moi, ne pleure pas (omhels me, niet wenen) je ne veux pas partir sans toi (ik wil niet gaan zonder jou) ik wil blijven maar ik moet je laten gaan Embrasse moi, ne pleure pas (omhels me, niet wenen) je ne veux pas partir sans toi (ik wil niet gaan zonder jou) ik zal schrijven maar ik moet je laten gaan
ne pleure pas, ne pleure pas, ne pleure pas, ne pleure pas (4x niet wenen) je pense a toi (ik denk aan jou)
Vakantieliefde ga je mee k wil met je zwemmen in de zee vakantieliefde ga je mee
Vakantieliefde ga je mee k wil met je zwemmen in de zee vakantieliefde ga je mee
Embrasse moi, ne pleure pas (omhels me, niet wenen) je ne veux pas partir sans toi (ik wil niet gaan zonder jou) ik wil blijven maar ik moet je laten gaan Embrasse moi, ne pleure pas (omhels me, niet wenen) je ne veux pas partir sans toi (ik wil niet gaan zonder jou) ik zal schrijven maar ik moet je laten gaan
ik moet je laten gaan
Moest direct denken aan mijn jeugd.Aan al de vakanties waar ik met MJA naar toe ging.MJA organiseert alle jaren groepsvakanties voor jongeren.Ondertussen is de naam veranderd in Joetz.Ik ben zelf niet mee naar het buitenland gegaan met MJA, maar heb prachtige vakanties gehad in Mol, Blankenberge en Amel.Dat was tussen 90 en 93.Ik heb me echt geamuseerd op die vakanties.Zoals ik eerder al eens zei, ik zou graag terug in de tijd gaan om een heel deel dingen in mijn leven anders te doen, en moest dat kunnen (wat niet is spijtig genoeg) dan zou het zijn tot net voor ik de eerste keer met MJA mee ging.
Of ik op de vakanties zelf al dingen anders zou doen?Moeilijke vraag, maar ik vermoed van wel.Ik zou het eerst en vooral al heel anders aanpakken bij sommige vriendinnen die ik daar had. Sommige kan je vakantieliefdes noemen, anderen net niet.Maar er zijn drie meisjes (ondertussen vrouwen) die ik nooit vergeet.Maar het zijn ook niet de enigen waar ik iets mee had, al was dat juist mijn probleem op sommige momenten, ik wilde teveel.
Zo was er op een van die vakanties een meisje, Wendy heette ze.Ik was al met haar op vakantie geweest in Mol, en daarna zaten we ook samen in de groep die naar Blankenberge ging.Het was een echt tof en lief meisje.Ik kan me haar nog zo voor me zien bij wijze van spreken.We trokken in Blankenberge natuurlijk direct naar elkaar toe, want we kenden elkaar al.Maar ik was zo stom om na een paar dagen met een ander meisje iets te beginnen.Daar heb ik nog steeds spijt van, had ik niet moeten doen.Maar ja, wat doe je eraan hé.Na de vakantie hebben we geen contact meer gehad met elkaar.Wat ik heel spijtig vind, maar het was begrijpelijk natuurlijk, na wat ik haar had aangedaan.Maar ik had haar graag nog beter leren kennen, maar zij woonde zo ver van mij, dus dat was moeilijk natuurlijk.
Dan was er ook een meisje, ik weet haar naam niet meer (foei!), maar was op dezelfde vakantie, als ik me niet vergis sliep ze zelfs op dezelfde kamer als die Wendy.Ik weet niet meer juist hoe het kwam, maar in het begin van de vakantie had ik totaal geen contact met haar.Dan opeens, ik weet dus niet meer hoe het kwam, heb ik haar beter leren kennen.Ik weet nog goed dat een van de eerste dingen die ze tegen me zei was dat ik niet moest denken dat ik haar zo gemakkelijk zou krijgen als de rest.En dan nog iets met niet vallen voor.Ik heb me dan stoer voorgedaan, maar het raakte me eigenlijk wel en ik heb alleen door die zin al respect voor haar gekregen.De hele vakantie is er ook niets tussen ons geweest.Toen de vakantie voorbij was, en we met de bus naar huis reden, zat ik achter haar.En daar smeden wij een band, en toen zij moest uitstappen, had ik het heel moeilijk, het was een prachtmeid.Die ene kus die ik van haar kreeg, was voor mij heel speciaal.En ook hier moet ik zeggen, ik had contact met haar moeten houden na de vakantie, maar ook zij woonde nogal ver van mij.
En dan was er nog Hilde, ook op een vakantie in Blankenberge.Wij hadden niets met elkaar, en toch weer wel.Zij was trouw aan haar vriendje dat ze thuis had, waar ik respect voor had.Al moet ik toegeven dat ik het heel spijtig vond.Dit was echt een meisje waar ik veel voor voelde, ze was knap, had een goed karakter, blijkbaar ook trouw.Alle vakanties gingen veel te snel voorbij, maar deze was voorbij voor ik het goed en wel besefte.Ze deed iets met mij, ik heb zelfs niets met andere meisjes gehad die vakantie.We hebben nadien nog een hele tijd met elkaar geschreven (een penvriendin dus), maar dan is het contact verwaterd.Ik ben zelfs ooit met een maat van mij (die ook op dezelfde vakantie was) haar gaan bezoeken, haar vriendje was er toen ook.Dit was enorm raar natuurlijk.Zij was echt een meisje die ik minstens als goede vriendin in mijn leven wilde hebben.Maar het is er niet van gekomen.We woonden wel ver van elkaar af, maar niet zo ver als met die anderen.Ik kan me haar nog altijd zo voor de geest halen.
Nu, ik zeg niet dat het zulke vriendinnen waren waar ik mee wilde trouwen, ik was toen nog te jong om daaraan te denken.Maar ik moet wel zeggen, het waren meisjes waar ik zeker een heel goede vriendschapsband mee gewild had, maar ze woonden toch te ver van mij af om het contact te onderhouden.En wie weet wat ervan was gekomen dan.Met Hilde lag het dan iets anders, dat gevoel zat dieper, veel dieper, maar ja, zij had al een vriendje en woonde toch niet dicht genoeg bij, spijtig genoeg.Maar ik heb wel na de vakanties een traan gelaten door hen.
Ik vermoed dat ieder van ons wel zulk een verhalen heeft.En ik moest eraan denken toen ik dat liedje hoorde.Maar er zijn ook momenten dat ik aan die tijd en/of hen terug denk zonder muziek.Mooie tijden waren het.En ik vraag me dikwijls af hoe het nu met hen zou gaan.Hoe gaat het met die Hilde, Wendy, en die andere waar ik de naam niet meer van weet?En zelfs enkele anderen waar ik op die vakanties wel een goede band mee had, hoe zou het met hen zijn?
I heard a song on the radio today, by Batiste.It was named Holiday love.I never heard of him.I guess most of us have experienced this already.Me too.I looked up the lyrics of the song.
""""
Holiday love do you go with me
I want to swim with you in the sea
Holiday love do you go with me
We walked together hand in hand
over the plaza over the beach
wrote our names in the sand
but the holiday flew past
stay with me in the mind
these are the words you said
Embrace me, dont cry
I dont want to go without you
I want to stay but I have to let you go
Embrace me, dont cry
I dont want to go without you
I will write but I have to let you go
Holiday love is a platitude
Until you have it, till you witness it
But the holiday is passed
And that holiday flew past
Stay always with me in the mind
These are the words you said
Embrace me, dont cry
I dont want to go without you
I want to stay but I have to let you go
Embrace me, dont cry
I dont want to go without you
I will write but I have to let you go
Dont cry, dont cry, dont cry, dont cry
I think about you
Holiday love do you come with me
I want to swim with you in the sea
Holiday love do you come with me
Holiday love do you come with me
I want to swim with you in the sea
Holiday love do you come with me
Embrace me, dont cry
I dont want to go without you
I want to stay but I have to let you go
Embrace me, dont cry
I dont want to go without you
I will write but I have to let you go
I have to let you go
Immediately it reminded me of my own youth.Of all the holidays that Ive been on with MJA.For years now MJA is organizing holidays for younger persons (youth).Meanwhile the name is changed in Joetz.I didnt go on holiday outside Belgium with MJA, but I had magnificent holidays in Mol, Blankenberge and Amel.That was between' 90 and' 93.I really amused myself on those holidays.Like I told before, I would gladly go back in time to do a lot of things in my life different, and if it was possible (its a pity that it isnt) then I would go back to the time just before I went on holiday with MJA the first time.
If I would do things differently on those holidays?Difficult question, but I guess so.First I would set different about a few girlfriends I had.Some of them you can say that they were holiday loves, others were close to be that, but were not.There were three girls (meanwhile women) I never will forget.But they arent the only loves I had on those holidays, sometimes that was my problem, I wanted too much.
On one of those holidays there was a girl, named Wendy.I had been already on holiday with her in Mol, and after that we were together in the group that went on holiday to Blankenberge.It was a very sweet and pleasant girl.So to say I still can see her in front of me.In Blankenberge we were close with each other because we already knew one another.But I had to be so stupidly that after a few days I began something with another girl.I still regret that, shouldnt have done that.But what can you do about it now.After the holiday, we didnt stay in touch.Too bad, but understandable, after what I put her through.In fact, I wanted with pleasure to know her better, but she lived so far away that it was difficult of course.
Then there was also a girl, I dont remember her name (shame on me!) but I met her on the same holiday as Wendy.If Im not mistaken she slept in the same room as her.I dont remember how it came but in the beginning of the holiday there was no contact between us.Then suddenly, I dont know what was the reason, we learned to know each other better.I precisely know what she first said to me: You dont have to think that Im as easy as the other girls.And also something about dont fall for.I stayed though.During the holiday we didnt have a relationship.But the day the holiday ended, we drove home with the bus, and I sat behind her.And there we bonded, and when she had to get off the bus it was very painful for me, she was a tremendous girl.Just before the bus (and me) was leaving, I got one (and the only) kiss from her, and that was very exquisite.And I have to say the same here, I should have stayed in contact with her after the holiday, but, like Wendy, she lived to far away.
And then there was Hilde, also on a holiday in Blankenberge.There was no relationship, and yet there was.She was faithful to her boyfriend at home, and I respected that.But I have to admit, I was it quite unfortunate.She really was the girl I enamored, she was good-looking, ha a great personality and faithful too.All my holidays flew past, but this one was over before it started (felt like that).She gave me a special feeling, I even didnt have other relationships that holiday.After the holiday we stayed in touch by writing (as penpals), but eventually the contact subsided.I even visited her with a friend of mine (he was also on the same holiday), but her boyfriend was at home too.This was very odd.For certain she was someone I wanted to have at least as a best friend in my life.But it didnt come to that.We also lived to far from each other, not as far as the other two, but nevertheless far.I still can recall her smile, face, well to be honest, recall her from A to Z.
Now, I dont say that they were the girls I wanted to marry, I was too young then to think about that.But I have to say, they were girls with whom I wanted to have at least a good friendship, but they lived really too far from me to maintain the friendship.And who knows what could come from it.Hilde, with her it was different, the feeling I had for her was much deeper, but she had a boyfriend and anyway there was the distance, unfortunately.But after the holidays, at home, I shed tears for those three.
I guess each of us has stories like that.And the song made me think of them.But there are also moments that I think back at those holidays and/or them without music.Those were the days.And often I ask myself how they are doing now.How is it going with that Hilde, Wendy and the other girl (whose name I dont remember)?And even with some others (with whom I had a link) that were there with me on those holidays, how are they doing?
Waarom ik fan ben van Wim de Craene.Ik ben al fan van zijn muziek toen ik nog héél jong was, in de jaren 80.Toen vond ik het al mooie muziek, met mooie teksten.Nu, sinds ik terug vrijgezel ben, heeft de muziek nog meer inpakt op me.De teksten doen me terugdenken aan momenten uit mijn leven.Ik herken veel van mezelf in de teksten.Er zijn natuurlijk nog wel andere zangers, zangeressen en groepen waar ik me herken in de teksten, dat heeft iedereen wel vermoed ik.Maar met de muziek van Wim de Craene is het gevoel toch iets groter.
Bijvoorbeeld in het liedje van Rob de Nijs Jim.Die tekst (en de muziek ook wel), doet wel iets met mij.Vermits het liedje me terug doet denken aan bepaalde mensen die ik gekend heb.Ook een goede vriend van mij, van vroeger, die alles voor mij zou gedaan hebben, en ik voor hem.Was gewoon een prachtvriend, een betere kan je niet hebben.Hij heeft spijtig genoeg zelfmoord gepleegd.Het contact tussen ons was verwaterd omdat ik door financiële redenen (wegens mijn invaliditeit) veel te ver weg moest gaan wonen.Het was iemand die, als we op stap waren met wat vrienden, en die vrienden wilden naar huis, en ik om een bepaalde reden weigerde in de auto te stappen, wel, hij bracht ze naar huis en kwam mij nadien halen.Toen ik aan het afkicken was van de drugs, kwam hij me bezoeken, en als ik ooit ergens naar toe moest, ik kon hem altijd bellen.Zoals ik al zei, een prachtmens, en ik zal hem nooit vergeten.En ergens blijf ik toch altijd met de vraag zitten, als ik niet invalide was geworden, als ik niet was verhuisd, was het dan ooit zover gekomen?Had ik hem kunnen ompraten?Ik ben niet eens naar zijn begrafenis kunnen gaan en daar zit ik nog steeds mee, maar ja, je kan de tijd niet terug draaien natuurlijk.In ieder geval, hij zit nog altijd in mijn gedachten en dat zal altijd zo blijven, want ik ben er zeker van dat ik in mijn leven niemand meer zal tegen komen waar ik zo een goede vriendschapsband mee zal krijgen.
Jim de tijd is snel gegaan Ik zie je daar nog staan Pilsje in je hand He Jim, wij samen in de kroeg Ik weet nog dat je vroeg He wat is er aan de hand En ik zei dat ik baalde Ik voelde me rot Jim Soms zijn er van die dagen Dat alles mij een beetje tegen staat Ach zo stom van me Jim, dat ik jou niet door had Dat jij al veel verder was Dan ik toen kon begrijpen, Jim Ohohohoh oh maar Jim
Waarom heb je later niet gebeld Wilde je dood gaan als een held Zo stiekem zonder afscheid te nemen Waarom heb je mij ook nooit gezegd Dat je moe was van het gevecht Van de strijd om het bestaan Ik mis je Jim Ohoh Jim, ik mis je Jim Oh nou Jim
Jim, we lachte vaak wat af En werd het diep in de nacht Dan bleef ik bij je slapen Jim Ik zie ons nog opstaan Rond een uur van twaalf Dan bakte wij eieren En dronken koffie uit de soepkom En we praatten weer verder Jim Over vrouwen en vrijheid Vaak dan lieten wij de hond los Langs de zee waar jij ooit als jongen heen wou
Ohoh Oh Jim Waarom heb je later niet gebeld Wilde je dood gaan als een held Zo stiekem zonder afscheid te nemen Waarom heb je mij ook nooit gezegd Dat je moe was van het gevecht Van de strijd om het bestaan Ik mis je Jim Wow ik mis je Jimmy Jimmy Jim Oh nou Jim
Andere mooie liedjes van Rob de Nijs zijn : Nu de nachten nog, Men beste vriendin, Roze droom, Alleen is maar alleen, en er zijn nog wel wat liedjes van hem die ik graag hoor, waar ik nu niet direct op kan komen.
Men vroeg me waarom ik de naam van die vriendin van mij, waar ik enorm veel voor voel(de) niet hier neer zet. Ik ga dit niet doen, vermits ik hier al meer dan genoeg over mezelf vrij geef.Ook heeft zij een relatie en kinderen, en volgens mij is ze gelukkig, en ik heb haar te graag om haar dat geluk af te nemen of wat dan ook.Ik ga daar zelfs zo ver in, een hele tijd geleden kwam ik haar tegen, zij was met haar vriend en kinderen denk ik.Ze had mij ook gezien, ik heb alleen maar geknikt en ben doorgelopen zonder naar haar toe te gaan en/of iets te zeggen.Ik kon dit gewoon niet, ten eerste zou men aan mij zien wat ik voel voor haar, ten tweede zou ik niet goed geweten hebben hoe me te gedragen bij haar vriend en ten derde, nu kan ik het nog een beetje van me afzetten, ergens in een kamertje plaatsen en de deur dicht doen, maar ik weet gewoon als ik die stap naar haar toe had gezet dat ik dat niet meer zou kunnen.Dus sorry, nee ik noem de naam niet.
Ik ben ook niet de prins uit Assepoester.Ze zijn samen op het feest, het is een prachtige avond voor hun beiden, het voelt goed.Zo heb ik ben ik ook eens naar een feest geweest, waar zij ook was, en we hadden een prachtige avond.En toen ging ze naar huis.Assepoester verliest haar muiltje wat de prins dan vind, daar was niets van bij ons natuurlijk, zij vertrok gewoon.Maar het gevoel dat de prins en Assepoester hadden op dat feest, dat was wel vergelijkbaar vermoed ik.De prins is haar gaan zoeken, ik heb dat niet gedaan en zal dat ook niet doen.Het leven is volgens mij ook niet vergelijkbaar met een sprookje, in een sprookje gaat de prins op zoek naar haar, vind haar en ze leven nog lang en gelukkig.In het leven ben ik haar niet terug gaan opzoeken, heb zo geen momenten meer met haar gehad, en we zijn elk onze weg gegaan.En ik kan niet terug in de tijd om dat te veranderen, en ik zal ook niet nu naar haar op zoek gaan, volgens mij, vermits dit geen sprookje is, kunnen er maar twee dingen gebeuren, ofwel ligt haar leven compleet overhoop als ik terug in haar leven stap, en komt er een eind aan haar huidige geluk, ofwel moet ik dan vaststellen dat er niets meer is voor mij, en ik vrees dat ik dat niet zou aankunnen, dus laat ik het maar zo.
Why I'm a fan of Wim de Craene.I was already a fan of his music when I was very young, in the '80s.Then I found already the music and the lyrics beautiful.But, since I'm back single, the music is even more meaningful to me.The lyrics make me think back to moments in my life.I recognize myself in many of the songs.There are of course still other artists and groups where I recognize things of my live in.But the music of Wim de Craene is doing more to me than other music.I presume that everyone has songs like that.
For example in the song by Rob de Nijs, called 'Jim'.The lyrics (and also the music) are also doing something to me.As the song reminds me to certain people I knew.It also reminds me to a good friend of mine, from the past who did everything for me, and I for him.Was just a fabulous friend, you cant have a better friend.He has unfortunately committed suicide.The contact between us diluted because of financial reasons (because of my invalidity) I had to move and the distance between us was very big.He was someone, if we were going out with some friends, and those friends wanted to go home, and I for some reason refused to step in the car, well he brought them home and then came back to make sure I got home safe.When I was trying to stop using drugs, he came to visit me, and if I ever needed to go somewhere, I could always call him.As I said, a fine best friend, and I will never forget him.And somewhere I always stay with the question, if I had not become invalid, if I had not removed, would it have come this far?Could I have persuaded him?I wasnt able to go to his funeral and it keeps bothering me, but you cannot reverse time.In any case, hes still in my thoughts and always will be, cause Im sure that I wont find a friendship this fabulous like the one I got with him.
"" "" Jim the time has gone fast I see you standing there Beer in your hand Hey Jim, we are together in the pub I remember you asked Hey what is going on And I said Im fed up I felt bad Jim Sometimes there are those days that everything annoys me Ah stupid of me Jim, I didnt see through you That you were much further Then I could understand then, Jim Ohohohoh oh but Jim
Why didnt you call later Did you want to die as a hero So secretly, without saying goodbye Why have you never told me That you were tired of the fight Of the struggle for life I miss you Jim Ohoh Jim, I miss you Jim Oh well Jim
Jim, what we often laughed And if it was late at night Then I stayed over with you Jim I see us getting up Around noon Then we baked eggs And drank coffee out of the soupcup And we proceeded talking Jim About Women and Freedom Often than we let the dog loose Along the sea where you ever wanted to go as a boy
Ohoh Oh Jim Why didnt you call later Did you want to die as a hero So secretly, without saying goodbye Why have you never told me That you were tired of the fight Of the struggle for life I miss you Jim Wow I miss you Jimmy Jimmy Jim Oh Well Jim "" ""
Other beautiful songs by Rob de Nijs are: Still the nights now', 'My best friend', 'Pink Dream', 'Alone is just alone, and there are still some songs that I like, but I cant recall them right now.
They asked me why I didnt say the name of the friend of mine, for whom Ive got feelings.I dont do that, since I make public enough of myself.Also she has a relationship and children, and I think she's happy, and I have too much affection for her, to take that happiness away.I even go this far in that: a long time ago I met her, she was with her friend and children I guess.She saw me, I just nodded and walked away, without going to her and/or say anything to her.I couldnt do it, firstly I guess everyone would be able to see in my eyes what I feel for her, secondly I didnt know how to behave to her friend and thirdly, now I still can get rid of my feelings for her, to place the feelings in a little room in my head and close the door, but I just know that when I step to her, I cant do that anymore.So I dont say her name, sorry.
I'm not the prince from Cinderella.They were together at the ball, it was a wonderful evening for both of them, and it felt good.Just like that, I went to a party in the past, and she was there, and we had a wonderful evening together.And then she went home.Cinderella loses her shoe, the prince finds the shoe, it wasnt like that with us of course, and she just left.But the feeling that the prince and Cinderella had at their bal, that was comparable, I suppose.The prince was looking for her, I havent and wont do that.Life to me is not like a fairy tale.In a fairy tale, the prince looks for her, finds her and they live happily ever after.In life I didnt searched for her and there werent any moments like that evening anymore, and we each went our own way.And I cannot return in time to change that, and I wont try to find her now.I think, since this is no fairy tale, but two things can happen, or her life goes completely upside down when I get in her life, and her current happiness will be gone, or I will discover that there isnt anything for me anymore and I fear that I cant handle that so I leave everything like it is.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Wim de Craene Rob de Nijs '80 vrijgezel Jim zelfmoord beste vriend single suicide best fine friend roze droom m'n beste vriendin nu de nachten nog alleen is maar alleen naam vriendin assepoester cinderella fairy tale sprookje
29-10-2009
'Laat me met je meegaan' van Wim de Craene 'Let me go with you' - Zelfmoord / Suicide
Laat me met je meegaan naar het huis dat in je dromen was te zien, waar m'n gedachten ingesloten zijn sindsdien
Laat me met je meegaan van Wim de Craene.Inderdaad, de zanger waar ik mee begon, je kan zeggen dat de cirkel rond is.De lyrics staan hieronder.Waarom ik dit lied heel mooi vind?Wel, ten eerste ben ik een fan van Wim de Craene, zoals je waarschijnlijk al vermoed had.Zijn teksten zijn prachtig, de muziek is top.Je vindt jezelf in heel wat van die liedjes terug vind ik, zo worden ze nu amper nog gemaakt.
"
Neen, je moet voor mij niet anders liefst heb ik je net zoals je bent Net zoals ik jou bij Wimpies tegenkwam net zoals ik uit je mond vernam dat je geen praatjesdrukke kerels bent gewend Neen, je moet beslist niet anders blijf voor mij precies zoals je bent Ook al sta je dikwijls met je hart te koop als ik met mezelf verloren loop Al weet ik best dat ook je modeblad een pasklaar antwoord kent
REF : Laat me met je meegaan naar het huis dat in je dromen was te zien waar mn gedachten ingesloten zijn sindsdien Toon me de kamers, toon me t behang laat het onveranderd bovendien Laat me met je meegaan in de plannen die je klaar had voor vannacht en neem de route die je daartoe had bedacht Schakel meteen, plankgas daarheen voer me daar waarheen je me verwacht
Neen, ik wil je echt niet anders ook al raast de storm soms door ons huis Gisteren was het zomer, ach je weet het wel zware buien wijken meestal snel al is het zicht soms heel beperkt en is de richting soms verward
REF REF "
In 1990 overleed de Craene in duistere omstandigheden.Er werd gezegd dat het zelfmoord was, een overdosis antidepressiva.Maar er was géén afscheidsbriefje, er zijn geen details over welke antidepressiva het gaat en volgens zijn zoon waren er nooit depressieve gevoelens waargenomen bij Wim de Craene, hij zou trouwens al een nieuwe vriendin gehad hebben.Trouwens, volgens zijn zoon, lag Wim de Craene, toen hij gevonden was, met een deken om zich heen gerold, voor de deur.Wat toch allemaal heel merkwaardig is en bij mij ook de twijfels naar voren brengt of het wel om zelfmoord ging.
Zelfmoord, ik moet eerlijk toegeven, ik heb al twee keer op het punt gestaan waar zelfmoord héél dichtbij was.Vroeger in mijn jongere jaren had ik een drugsprobleem.In het begin was het enkel af en toe een joint, speed en cocaïne, maar van het een kwam natuurlijk het ander. En ik heb eenmaal in mijn leven heroïne gesnoven.Hiervan kreeg ik een enorme flash.Ik voelde me tevreden, blij, veilig, zelfs toen ik op het dak van het appartement kwam en op de rand ging staan, met de straat diep onder mij.Toch voelde ik me enorm veilig, ook al kon ik amper nog op mijn benen staan.Ik weet niet juist hoe het kwam, maar op dat moment dat ik daar stond, besefte ik dat ik verkeerd bezig was.Ik had door drugs en alcohol al een paar mensen gekwetst (mensen die het goed met me voorhadden), ik heb door mijn drugs- en alcoholgebruik een prachtmeid laten staan, en nog wel andere dingen misgelopen.En het heeft me een hoop geld gekost natuurlijk.Maar op het moment dat ik daar op die rand stond, besefte ik dat allemaal en ik maakte mezelf wijs dat ik twee keuzes had.Of ik stapte over de rand en vloog vrij naar een volgend leven, of ik stapte van de rand af en moest mezelf herpakken en stoppen met dat vergif.Ik weet niet hoelang ik daar gestaan heb, volgens mijn kameraad van toen (al was het meer een collega-gebruiker dan vriend) toch een paar uren.En ik heb toen beslist om voor het leven te kiezen en te stoppen met die rotzooi.Dat is me ook gelukt, zonder professionele hulp, gewoon met de hulp van twee echte vrienden en de steun die ik kreeg.
Veel later in mijn leven, heb ik nog eens op het punt gestaan om vaarwel te zeggen tegen alles.Dat was net nadat mijn ex besloot dat ze het niet meer zag zitten.Ik zat in zak en as.Je moet weten dat ik invalide ben, niet kan werken, weinig geld heb en bijna nergens meer kom (zoals zovele andere gehandicapten).Ook zijn door mijn invaliditeit, alle contacten die ik had volledig verwaterd en had ik geen vrienden meer op dat moment.De enige die ik had was mijn ex, en dan nog wat familieleden, die volgens mij alleen maar contact hielden omdat ik familie was, niets meer.Ik wist gewoon niet meer wat te doen.Ik kon niet voor mezelf zorgen, we hadden geen kinderen, terwijl ik dat zo graag wilde.Ik wist ook dat de kans miniem, tot bijna nihil, is dat ik nog opnieuw een vriendin zou vinden, ik kwam nergens meer, en hoe groot is de kans dat je als invalide een vriendin vindt.En zonder vriendin is het nogal moeilijk om kinderen te krijgen natuurlijk.Zulk een gedachten gingen door mijn hoofd.Ik wist ook niet of ik het financieel alleen aan zou kunnen, of ik mijn medicatie nog kon betalen.Volgens mij was ik, en iedereen, het beste af als ik er niet meer was.Geen zorgen meer, geen problemen, niemand die zich druk moest maken om mij, niemand die mij moest helpen.En ik zou toch niets missen.Heb hier een hele tijd mee rondgelopen, zelfs zoekend naar wat de beste manier was om zelf uit het leven te stappen.Maar dan is er een moment gekomen dat ik terug dacht naar dat moment op dat dak toen, en dat ik toen gekozen heb om mijn karakter (doorzetter, koppig) te gebruiken om door te leven.En ik kon moeilijk anders dan toegeven aan mezelf, dat ik toen voor het leven gekozen had, en het zou maar zwak zijn om me niet daaraan te houden.Ik had zelfs al een Ruger 9mm gekocht, en dat was niet moeilijk daar waar ik woonde.Maar ik kwam tot het besluit dat ik toen ervoor gekozen had om door te gaan, en ik dit nu niet mocht opgeven.Ik heb zelfs het wapen binnen de week terug verkocht.Dat heb ik dus ook gedaan, doorgebeten, en dat doe ik nu nog.Ik ben nog steeds alleen, financieel is het bijna onmogelijk, de enige contacten die ik heb zijn via internet.Ik heb niets, en heb niets te verliezen.Men zei me al eens dat ik nog leef, wachtend op de dood.Is natuurlijk maar hoe je het bekijkt.Ik bekijk het iets anders, namelijk, ik leef, wachtend tot er iets positiefs gebeurd, en ik wacht nu al twee jaar.Velen zullen zeggen, je moet het positieve afdwingen, en niet wachten.Inderdaad, maar als je niets kan, nergens naartoe kan en geen geld hebt, kan je maar weinig afdwingen hé. Maar het feit dat ik er nog ben, dat ik er het beste van probeer te maken, het feit dat ik nog energie vind om hieraan deel te nemen, dat zegt al veel.
VOETNOOT : Sorry voor mijn Engels, maar ik doe mijn best.
to the house that could be seen in your dreams, where my thoughts have been enclosed since then
"Let me go with you" by Wim de Craene.Indeed, the singer where which whom I started, you can say that we are back in the beginning.You can find the lyrics of the son below.Why I find this song beautiful?Well, firstly I'm a big fan of Wim de Craene, you probably guessed that already.His lyrics are beautiful, the music is top.You can find yourself in a lot of songs, they barely make music like that today.
"" "" No, you shouldnt be different I prefer you just as you are Just as I met you at Wimpies just as I learned from your mouth you are not accustomed to busy guys No, you shouldnt be different Stay exactly as you are Even though you often walk with your heart for sale when I lost myself I already know that your best fashion magazine has an answer
REF : Let me go with you to the house that could be seen in your dreams, where my thoughts have been enclosed since then
Show me the room, show me the wallpaper and leave it unchanged Let me go with you in the plans that you had for tonight and take the route that you bear in mind Switch immediately, full throttle over there
Lead me there where you expect me
No, I dont want you different even though the storm rages in our house sometimes Yesterday was the summer, well you know it heavy rain usually departs soon though sometimes the visibility is very limited
and the direction is sometimes chaotic REF REF "" ""
In 1990, Wim de Craene died die in suspicious circumstances.They said it was suicide, an overdose of antidepressants.But there was no farewell note, there are no details about what antidepressants are involved and according to his son he had never seen in Wim de Craene being depressed, he also had a new girlfriend.Besides, according to his son, Wim de Craene was found with a blanket wrapped around, lying in front of the door.Seems very strange to me and brings out the doubts whether it really was suicide.
Suicide, I must admit, I have twice been on the point where suicide was very close.Back in my younger years I had a drug problem.In the beginning it was just occasional a joint, speed or cocaine, but of course I didnt end there.And I snorted heroin one time.I got a huge rush.I felt happy, safe, even when I was on the roof of the building and stood on the edge, the street deep below.Yet I felt extremely safe, even though I could barely stand on my legs.I'm not sure what happened, but at that moment I stood there, I realized that I was doing the wrong things.I have hurt a few people because I used drugs and alcohol (people who were good to me), because of my use of drugs and alcohol I let a beautiful girl walk away, and I have done other things wrong in that period.And it costs a lot of money of course. But at that moment I stood there on the edge, I realized and told myself that I had two choices.If I stepped over the edge and flew freely to the next life, or I stepped off the edge and had to take my life back in hands and stop with the poisons.I do not know how long I've been there on that edge, according to my friend from then (though it was more a colleague-user than a friend) I stood there a few hours.And then I decided to opt for life and to stop this rubbish.I managed to stop with drugs without professional help, just with the help of two real friends and the support I got. Much later in my life I once was on the point to say goodbye to everything.That was just after my ex decided that she no longer wanted to stay with me.I sat in the pit.You see, I'm invalid, unable to work, I dont have a lot of money and I almost never leave my house (like many other handicapped people).Even by my infirmity, the contacts that I had completely shrunk and I had no friends left at that time.The only one I had was my ex, and a few relatives that kept in contact because they think that this is what relatives do, nothing more.I just didnt know what to do.I couldnt take care of myself, we had no children, even though that I wanted kids.I also knew that the chance is minimal, to almost zero, that I would find another girlfriend, I came nowhere, and how likely is it that you find a girlfriend if you are invalid.And without girlfriend its rather difficult to have children.Such thoughts went through my head.I didnt know if I could cope it financially on my own, or if I could still pay my medication. I thought it would be better for me, and everyone else, if I were gone.No more worries, no problems, no one has to worry about me, nobody should help me.And I wouldnt miss a thing.Have been walking around a long time looking at what would be the best way to commit suicide.But then there was a moment I thought back to the moment on the edge of the roof, and then I have chosen to use my character (fighter, stubborn) to keep on living.And I could hardly admit to myself that I chose for life then, and it would be weak of me to not stick to that decision.I even had bought a Ruger 9mm, and that wasnt difficult where I was established.I came to the conclusion that I then opted to continue, and I couldnt give up now. I sold the Ruger within the week.I have done so, not giving up, and I still do.I'm still single, financially it is almost impossible, the only contacts I have are through the Internet.I have nothing, and have nothing to lose.They told me once that I am still alive, waiting for death.Depends on the way you look at that.I look at it somewhat else, namely, I live, waiting for something positive to happen, and Im already waiting two years.Many will say, you must enforce the positive, and not wait.Yes, but if you cant do a lot, and go nowhere and you have almost no money, you can enforce little. But the fact that I'm still here, that I still try to make the best of it, the fact that i find the energy to participate in this, that say a lot.
FOOTNOTE : Sorry for my English, but i do my best.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:laat me met je meegaan Wim de Craene Let me go with you fan teksten lyrics 1990 zelfmoord suicide
27-10-2009
'Suzanne' Leonard Cohen / Yasmine
Het liedje Suzanne van Leonard Cohen dan.Leonard Cohen is een Canadees.Zijn debuutalbum is Songs of Leonard Cohen uitgebracht in 1967. Het eerste liedje op het album is dat van Suzanne.Het lied was feitelijk eerst een gedicht van Leonard Cohen (Parasites of Heaven 1966).De tekst gaat over het ontmoeten van Suzanne Verdal in Montreal.Zij was de vrouw van een vriend van hem, Armand Vaillancourt.Blijkbaar beschrijven delen van de tekst ook de stad.En zij zou hem echt thee geserveerd hebben in haar loft bij de rivier.Doch, er is nooit sprake van seks geweest, daarom zou hij ook geschreven hebben dat hij haar lichaam raakte in zijn gedachten.
Dit lied is toch wel een van de meest gecoverde liedjes van Leonard Cohen.In het Nederlands is het lied gecoverd geweest door Yasmine en Frank Boeijen.Maar dit was niet het enige lied van Leonard Cohen dat Yasmine coverde, zij was een grote fan van hem.De liedjes van Cohen zijn naar het Nederlands vertaald, de teksten zijn wat aangepast, maar zo dat het de oorspronkelijke teksten niet schaadt.De cd noemt Vandaag, het morgen van gisteren.Yasmine noemde dit haar meest persoonlijkste plaat, op basis van teksten van een ander.Yasmine stapte uit het leven op 37-jarige leeftijd in 2009, wat een grote schok in Vlaanderen was.Ze was dan ook een prachtmens, met een prachtige stem.
Op 4 juli 2009 speelde Leonard Cohen in het sportpaleis in Antwerpen, en hij droeg zijn concert op aan Yasmine.Voor het concert klonk er muziek van Yasmine door de luidsprekers.
In de tekst van Yasmine en Frank Boeijen, in het refrein, staat en je wilt wel met haar meegaan want ze houd al je gedachten in haar hand.Er is een andere songtekst, waarin deze tekst ongeveer staat laat me met je meegaan waar mijn gedachten ingesloten zijn sindsdien
VOETNOOT : nog zo'n film : Ghosts of Girlfriends Past met Matthew McConaughey
--------------------------------------------
About the song `Suzanne' by Leonard Cohen.Leonard Cohen is a Canadian.His debut album `Songs of Leonard Cohen', appeared in 1967.The first song on the album is `Suzanne'.The song was actually a poem of Leonard Cohen (Parasites of Heaven, 1966).The text is about encountering Suzanne Verdal in Montreal.The wife of a friend of him, Armand Vaillancourt.Apparently parts of the text describe the city of Montreal.And she really served him tea on their loft at the river.But they never had sex, therefore Mr. Cohen wrote that he touched her perfect body with his mind.
This song is nevertheless is one of the most-covered songs of Leonard Cohen.In Dutch Yasmine and Frank Boeijen have covered the song.But this isnt the only song by Leonard Cohen covered by Yasmine, she was a huge fan of him.The songs of Cohen have been translated to Dutch, the texts are adapted slightly, but in this way that it doesnt damage the original texts.The album calls `today, the tomorrow of yesterday'.Yasmine called this album her most personal one, based on lyrics of an other'.Yasmine ended it all in 2009, aged 37, it had a great impact in Flanders. She was a beautiful woman with a dazzling voice.
On the 4th of July 2009 Leonard Cohen performed in the Sportpaleis in Antwerp, Belgium, and he dedicated his concert to Yasmine.Before the concert, they played music from Yasmine.
The lyrics of Suzanne by Yasmine and Frank Boeijen, in the refrain, they sing and you want to go with her cause she keeps your thoughts in her hand'.There is another song, in which this text roughly appears let me go with you where my thoughts are included since then'
FOOTNOTE : another such movie : Ghosts of Girlfriends Past with Matthew McConaughey
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Suzanne Leonard Cohen Yasmine Canadian Canadees gedicht poem Verdal Montreal Boeijen Frank 2009 37 age leeftijd Vandaag, het morgen van gisteren, today the tomorrow of yesterday Ghosts of Girlfriends Past Matthew McConaughey 4 juli 2009
22-10-2009
'The Holiday' Jude Law, Cameron Diaz, Kate Winslet - slechte dagen (bad days)
Wilde het vandaag hebben over het liedje Suzanne van VOF de Kunst, uit 1983.In verband met dat stapelgek zijn op iemand.Met aan het liedje van VOF de Kunst te denken, kom ik natuurlijk uit bij een ander lied, Suzanne, van Leonard Cohen, later ook gecoverd door Yasmine en Frank Boeijen.
Ook wilde ik aanhalen dat ik eergisteren de film Dances with Wolves gezien heb, met Kevin Costner, waar ik het toen ook over had.Een mooie en lange film.Er is in die film één moment, waar ik het gevoel wel goed van ken, dat is als Kevin Costner, bij zijn fort, een indianendans doet rond een groot vuur.Het gevoel van te zweven, het gevoel vrij te zijn.
Maar zoals je al merkte, wil ik het over die twee dingen eigenlijk niet hebben vandaag.Had gisteren een minder goede dag, noem het last van eenzaamheid, een dipje, of weet ik wat.Was aan het kijken naar een film, The Holiday, met Jude Law, Cameron Diaz en Kate Winslet.Een aantal jaren geleden zou ik zulk een filmen nooit gekeken hebben, zij me niets.Maar tegenwoordig gebeurt het wel meer dat ik dat genre films bekijk.Maar deze deed me wel iets, weet niet juist hoe het komt, maar de dip was alleen maar erger nadat ik de film gezien had.Misschien door het verhaal, misschien omdat ik zelf de laatste jaren (sinds ik terug vrijgezel ben) niet veel geluk heb in de liefde, misschien door bepaalde muziek die in de film gebruikt word.Als je luistert naar de soundtrack van de film, Maestro en Kiss Goodbye.Doet me enorm denken aan de muziek van Ennio Morricone, vooral dan die van mijn favoriete film, Once upon a time in America.Heb in bijlage deze stukken gezet, kan je de gelijkenis direct in horen.
Ik moet zeggen, vroeger was ik nogal emotieloos, of dat leek misschien maar zo, maar er was weinig dat mij echt aan greep, maar de laatste jaren heb ik daar wel veel last van, misschien ben ik mijn schade van vroeger aan het inhalen, ik weet het ook niet.Feit is, en in de film the Holiday haalt Graham (Jude Law) aan dat hij een major weeper is.Wel, ik moet zeggen, zo voel ik me de laatste jaren ook wel.Ik ben niet fier om dat toe te geven, maar schaam me er ook niet voor, het is gewoon zo.Bij films heb ik er last van, bij sommige gebeurtenissen, soms bij muziek, en er zijn nog wel situaties, het gebeurt gewoon dan.
Vraag me soms wel eens af wat er met mij gebeurd is, dat ik zo een verandering van mezelf mee maak de laatste jaren.Oké, ik weet wel wat er allemaal gebeurd is in mijn leven, en het is zeker niet allemaal rozengeur en maneschijn, ben eigenlijk wel heel wat obstakels tegengekomen in mijn leven.Maar toch, van het ene uiterste naar het andere, vind ik toch wel iets te.Men zei al eens dat het misschien komt doordat mijn ex en ik uiteen zijn, en dat ik sindsdien gewoon mijn gevoelens, emoties niet meer in hou.Maar het is niet vanaf toen dat die ommekeer kwam, was pas nadien, toen wij al een tijd uiteen waren.En ik moet toegeven, uiteengaan was het beste wat we konden doen, de liefde was al meer dan een jaar weg.Dus een knak van die breuk heb ik eigenlijk niet gehad.
Feit is, ik vond het een hele mooie film, en ik denk dat veel mensen zo wel eens iets zouden willen meemaken.Al moet ik zeggen, ik zou nooit aan zo een huisruil mee doen.Ik zou het er héél moeilijk mee hebben dat er iemand anders in mijn huis zou wonen.Zeker iemand die je eigenlijk niet kent.Het gaan leven in een ander zijn huis, zou ik eventueel wel zien zitten, maar het feit dat een ander in mijn woning komt?Nee, daar zou ik toch voor bedanken.
Today, I wanted to talk about the song 'Suzanne' by VOF de Kunst, from 1983.In connection with that being 'crazy' on someone.Thinking about the song by VOF de Kunst, I come to another song, 'Suzanne', by Leonard Cohen, later also covered by Yasmine and Frank Boeijen.
Also wanted to quote that Ive been watching the movie 'Dances with Wolves, with Kevin Costner, I talked already about him.A beautiful movie.There is one moment in the movie, of which I know the feeling very well, the moment that Kevin Costner, is dancing like an Indian around a large fire, hes alone then.Im talking about the feeling to ascend, the feeling of being free.
But as you noticed already, I dont want to talk about those things today.Yesterday I had a bad day, call it the burden of solitude, a dip, I dont know what it was.Was watching a movie, 'The Holiday', with Jude Law, Cameron Diaz and Cat Winslet.A few years ago, I would never watch a movie such as that, I didnt like that kind of movies.Only, these days, I watch to that kind of movies more often.This one in particular, did something to me, I dont know why, but the dip was only more awful after Ive seen the movie.Perhaps the story, perhaps because I myself, the last years, havent had luck in love (since I became a bachelor again), perhaps the reason was the music in the movie.If you listen to the soundtrack of the movie, 'Maestro' and 'Kiss Goodbye'.It reminds me of the music by Ennio Morricone, especially the music of the movie Once upon a time in America, my favourite movie.Have put these pieces of music at the end of this blog, youll hear the resemblance immediately.
I have to say, in the past, I was rather emotionlessly, or maybe it looked like that, but there was little that affected me, but last years I have a lot of problems with emotions.Perhaps because in the past nothing affected me and I now it catches up with me, I dont know.Fact is, in the movie 'the Holiday' Graham (Jude Law) says that he is a 'major weeper, well, I must admit, thats how I feel the last years. Im not too proud to say that, and Im not ashamed to say it too, its just a fact that I am.When watching movies, by some events, sometimes when listening movies, and there are other situations too, it just happens.
Sometimes Im asking myself, what happened to me, what did me change so much the last years.I do know of course what happened in my life, and I have to say, it isnt all sunshine and roses, I encountered a few major obstacles in life.But really, from one extreme to the other, I dont think so.Some said already that perhaps the reason is the divorce between me and my ex, and that since that moment, I let my feelings run free.But Im sure that it isnt the explanation, certainly since we were already broke up a wile before I got emotional.And its a fact, splitting up was the best thing we could do, because the last year of our relationship, we didnt love each other any more.So I didnt crash because of the break up.
Fact is, it was a very beautiful movie, and I guess that many would want to have such an experience sometimes.I have to admit, I would never do such a home exchange.I would have a problem, knowing that a stranger would live in my house.Going to live in someone elses home, but the fact that someone else would live in my home?No, for that I would say: no thanks.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:the holiday jude law cameron diaz kate winslet suzanne vof de kunst dances with wolves kevin costner morricone rozengeur manenschijn sunshine roses
20-10-2009
Bryan Adams
Gisteren kwam ik bij het liedje van Bryan Adams uit, Everything i do, i do it for you.Het nummer kan je terug vinden op het album 'Waking up the Neighbours' en ook op de soundtrack van de film 'Robin Hood: Prince of Thieves' uit 1991.
Vindt het zelf wel een mooi lied.Ook de tekst wel.Al is er wel een kleine tegenstelling in de tekst.Enerzijds word er gezegd dat hij alles zou doen voor haar, offers brengen, zelfs sterven, anderzijds moet ze hem wel nemen zoals hij is (Take me as I am).Nu, als je zo alles leest, wat hij voor haar zou doen, vechten, liegen en zelfs sterven, dan moet je toch héél verliefd zijn op iemand, om zover te willen gaan.Dan moet je toch al stapelgek op iemand zijn.Maar het bestaat, het gevoel van door een vuur gaan voor iemand waar je om geeft.Nu, stapelgek op iemand zijn, en dat doet me dan weer denken aan een ander liedje, een al wat ouder lied, namelijk Suzanne, van VOF de Kunst.
De film Robin Hood (Prince of Thieves), is met Kevin Costner, één van mijn favoriete acteurs.Films van hem zijn onder andere: Swing Vote, Thirteen Days, Message in a bottle, the Postman, the Bodyguard en één van mijn favorieten, For love of the game.Maar er zijn natuurlijk nog veel andere films waarin hij mee speelt.Hij heeft zelfs een band, waarin hij zingt, Kevin Costner & Modern West.Vooral country-rock muziek, wel goede muziek vind ik.Ga hun cd zeker kopen.
Ik ben aan het terug denken, of ik ooit zo stapelgek op iemand ben geweest.Zoals ik al zei, er was wel een meisje vroeger, waar ik wel een heel goed gevoel bij had, maar stapelgek? Zo gek op haar dat ik ver zou gaan (liegen, vechten, door een vuur gaan )Nee, dat niet, want anders was ik toen niet mezelf gebleven en de dingen blijven doen die ik deed (alcohol, drugs )Ik wist dat zij daar niet mee om kon, dus als ik echt stapelgek op haar was, had ik dat gelaten, wat ik zo zou gekund hebben.Anderzijds, ik weet ook dat als er iets was geweest tussen ons, dat ik dan direct die dingen had gelaten.Dus ik weet het niet zo goed of dit valt onder stapelgek zijn op iemand.Ik zou door een vuur voor haar gegaan zijn, als wij een relatie hadden, zou dingen gelaten hebben, als wij een relatie hadden, maar pas vanaf dat er sprake was van een relatie, niet voordien.Heb ik bij de meeste vriendinnen gehad.Kan natuurlijk een fout van mij zijn, dat ik zo denk en ben, en misschien is dat de reden dat ik nog steeds alleen ben sinds mijn ex me verliet.Maar ik ben nu eenmaal het type niet dat gekke dingen (natuurlijk niet letterlijk bedoelt, alhoewel, maar zo gezegd, om in de buurt te blijven van stapelgek) voor een meisje gaat doen als er niet sprake is van iets meer.Moet het dan direct om een relatie gaan?Natuurlijk niet, je kan ook héél goede vrienden zijn, en voor vrienden kan je ook door een vuur gaan als het nodig is.Maar bij haar was er wel sprake van vrienden zijn, maar we zagen elkaar te weinig om van vriendschap te spreken. Klinkt tegenstrijdig, maar het was wel zo.
Trouwens, wat is vriendschap?Volgens Van Dale, het bevriend zijn. En vriend volgens Van Dale, persoon waarmee men door gevoelens van genegenheid is verbonden.Maar wat is dan weer genegenheid zou je dan kunnen vragen.Wel genegenheid volgens Van Dale, liefde.Dus volgens Van Dale kom je van als je vriendschap op zoekt, bij liefde uit.Verwarrend toch, want vriendschap en liefde zijn helemaal niet hetzelfde.Of wel?
Wat zie ik onder vriendschap?Een vriend is iemand die me aanvaard zoals ik ben, iemand waar ik mee kan praten en iemand die kan luisteren, iemand die me helpt indien nodig, maar vooral belangrijk, iemand die je kan vertrouwen, en iemand die er is als je hem nodig hebt.Moet natuurlijk ook andersom gelden.Ik heb hier het woord steunen niet gebruikt, omdat ik dat wat ermee bedoeld word, toch aanhaal, met andere woorden en vermits ik bij kunnen steunen op iemand een wat wrang gevoel heb, en dit is zeker niet letterlijk bedoeld, maar als iemand je steun nodig heeft, hoe groot is dan de kans niet dat de druk te groot word?En als je iemand laat steunen, kan die persoon dan nadien nog op eigen benen staan?Ik zal er altijd zijn voor echte vrienden, zal helpen en doen wat ik kan, maar zal er altijd voor zorgen dat ikzelf niet bezwijk onder de druk en dat de persoon zelf, die vriend dus, zelf het probleem probeert op te lossen, met raad van mij indien gevraagd. Velen vragen wel eens, hoeveel echte vrienden kan je hebben.Vindt dit een moeilijke vraag.Persoonlijk ben ik van mening dat je feitelijk maar één echte vriend zou mogen hebben, dat kan wel eens twee of maximum drie zijn, maar ikzelf hou het bij één.Vrienden genoeg hoor, maar een echte vriend, iemand bij wie je alles kwijt kan en wil, die er voor je is indien nodig, dan blijf ik bij één.Al zullen anderen daar misschien wel anders over denken.
Yesterday I came to the song from Bryan Adams, Everything I do, I do it for you'. The song may be found on the album Waking Up The Neighbours and also on the soundtrack of the movie Robin Hood: Prince of Thieves (1991).
A nice song. The text also is beautiful. Although there is a small contradistinction in the text. On the one hand, he sings that he would do anything for her, sacrifice, even die, on the other hand, they have to take him as he is. Now, if you read all he would do for her, fighting, lying and even die, then you have to be enormously in love with someone, to go that far. Then you have to be madly in love with someone. But it exists, the feeling of moving mountains for someone you care about. Now, crazy in love with somebody, and that makes me think about another song, an older song, namely Suzanne, by VOF de Kunst (a Dutch band).
The film Robin Hood (Prince of Thieves), with Kevin Costner, one of my favourite actors. A few of his films: Swing Vote, Thirteen Days, Message in a Bottle, The Postman, The Bodyguard and one of my favourites, For Love of The Game.But there are many other movies in which he plays. He even has a band, Kevin Costner & Modern West. Country-rock music, very good music.Im going to buy their album.
I'm thinking if I ever have been so in love with someone. As I said, there was a girl in the past, I had a very good feeling when we where together, but crazy in love? So in love with her, that I would to excessive things (Lying, fighting, moving mountains, ...)No, not so, otherwise I hadnt stayed myself and had been keeping to do the things that I did (alcohol, drugs, )I knew that she had problems with the things I did, so if I was crazy in love with her, I would have stopped doing those (which wouldnt have been a problem)Secondly, I also know that if there had been something between us (relationship) that I had left those things immediately. I'm not sure if it means being crazy in love.If we had a relationship, I would have moved mountains for her, would have changed myself, if we had a relationship, but only if there was a relationship, not before.I always stayed myself.It could be a mistake to act like that, and maybe thats why Im still single now, since my ex left me.But Im not someone whos going to do crazy stuff (obviously not literally, though, but to say in the line of crazy in love) for a girl, when there isnt a relationship.Should you only move mountains for a girl(boy)friend?Of course not, you can also move mountains for very good friends. But with her, we were friends, but we met to few to speak about friendship.Sounds contradictory, but thats what it was.
Besides, what is friendship? According to Van Dale, to be friends with. And friend according to Van Dale, which one person is linked by feelings of affection. But then again what is affection?According to Van Dale affection is love. So according to Van Dale when you look up friendship, you get love. Confusing, for friendship and love are not the same. Or is it?
What is friendship to me? A friend is someone who accepts me as I am, someone I can talk to and someone who can listen, someone who helps me when I need help, but most important, someone you can trust and someone who is there when you need him/her.Should also be the other way.I have not used the word lean, because I still say that what leaning means, in other words, since I get a bad feeling of leaning on someone, and this is certainly not meant literally, but if someone needs to lean on you, whats the chance that you become under pressure? And if someone leans on you, is this person afterwards able to stand on his own feet?I will always be there for true friends, will help and do what I can, but I will always ensure that I do not buckle under pressure and that the person who is my friend, tries to solve the problem himself, with my advice if requested.
Many people sometimes ask how many real friends can you have. A difficult question.I believe that you only should have one real friend, for some, maybe two or maximum three, but I stay with one.Friends enough, but true friends, someone where you can (and will) say anything too, who is there when you need him/her, I say one. Though there maybe others who think differently on this.
Categorie:mijmeringen (reveries) Tags:Bryan Adams everything i do i do it for you robin hood prince of thieves 1991 waking up the neighbours kevin costner modern west stapelgek verliefd crazy in love vriendschap friendship vrienden friends
____________________
Welkom op de blog van Bob "Štaka", Sergei "Listonosz", Emil "Hallulooz" Als uitlaatklep, om dingen kwijt te kunnen. Groetjes en veel leesgenot ;-) ____________________ Welcome on the blog of Bob "Štaka", Sergei "Listonosz", Emil "Hallulooz" Used to express some feelings, to say what must be said. Greetz and enjoy reading ;-)
Ik had gezien dat we nog verder hadden willen gaan op het lied Cry Little Sister. Dit lied doet me denken aan een ander lied, een Nederlandstalig lied, Het Dorp. Ken je het?
(sorry brandweer), er was een groot bos waar wij kampen bouwden, tegenover het huis van mijn ouders was een bosje waar wij als kind ons hoofdkamp hadden, onze verzamelplaats, dat was prachtig uitgegraven, met een boomhut, een houten schutting op de grond en dergelijke, er was het pleintje waar we in onze jeugdjaren rondhingen, er waren eigenlijk niet zoveel wegen en huizen
En nu? De heide? Al lang weg, het grote bos? Deels ontbost en deels afgesloten. Het bosje? Al lang weg. Het pleintje? Bestaat niet meer. En de betrekkelijk weinig wegen en huizen? De omgeving is zo goed als volgebouwd
) Waar is die tijd? En ik spreek dan over (zeg maar) twee generaties verschil met de tijd waar Wim Sonneveld het over heeft.
