Hallo, ik ben een mooie Maine Coon kater met stamboom en mijn naam is Sky.
Sky is een Engelse jongens en meisjesnaam. De betekenis van de naam is `hemel`.
De naam van mijn moeder is "Piper" en de naam van mijn vader is "Macho".
U zult nog veel over mij lezen, als ik bij Cattery Natanousch Pacoma kom te wonen.
Dit is Sky Stamboomnaam: Blue Sky van Nixmirandoen Kleur: Blue Solid/Smoke? Vader: Macho van Nixmirandoen Moeder: Aviricoons Piper Halliwell Geboortedatum: 24 februari 2010 Testen: Showresultaten:
De oorsprong van dit ras is terug te leiden naar de staat Maine in Noord-Amerika, met zijn korte zomers, koude winters met dikke pakken sneeuw en zijn ruige klimaat. Over het verleden van de Maine Coon doen vele verhalen de ronde. Concrete bewijzen zijn er echter niet en zo zal de oorsprong van de enige natuurlijke halflanghaar kat van Noord Amerika, altijd in mysterie gesluierd blijven.
Legende Eén van de meest bekende legenden is die van de kruising van een huiskat met een wasbeer. De staart van de Maine Coon vertoont grote gelijkenissen met de weelderige en gestreepte staart van de wasbeer (raccoon in het Engels). Een kruising tussen deze twee dieren is echter genetisch onmogelijk.
Kruisingen Een andere theorie is dat de huiskat zich zou hebben gekruisd met de lokale 'bobcats' in Maine. In de streek van Maine leven vele wilde katten waaronder de Bobcat, de Lynx en andere kleine wilde kattensoorten. Er zijn verslagen van ooggetuigen die de paring tussen de katten zouden hebben gezien. Bobcatkittens lijken in grote mate op de huidige Maine Coon kittens met een stevig lijfje, krachtige poten en pluimpjes op de oren. Dit is een aannemelijker idee dan de vermenging met de wasbeer. Echter, de genoemde wilde katten hebben een korte stompe staart; die zou niet kunnen leiden tot de volle lange staart van de Maine Coon.
De Maine Coon staat bekend om zijn grote aanpassingsvermogen qua leefomgeving; hij kan op een appartement wonen maar ook intens genieten van de buitenlucht. De Maine Coon kan het prima vinden met katten en honden, en is snel gewend aan nieuwe huisgenootjes.
Goedgehumeurd Ze zijn altijd goedgehumeurd en worden vaak omschreven als de clown onder de katten met hun gekke capriolen en streken. Ze vermaken zich uren met de kleinste vliegjes of papieren propjes. Maine Coons kunnen de, op het eerste gezicht, meest onmogelijke houdingen aannemen om te gaan slapen, je vindt ze dan ook vaak slapend op hun rug.
Zachtaardig Onder het wilde, indrukwekkende uiterlijk schuilt een zachtaardig karakter, dat niet opdringerig is maar wel geniet van menselijk aandacht. Ze blijven speels tot op hoge leeftijd en vergeten hierbij af en toe hun grootte. Ze liggen niet vaak op schoot maar blijven wel altijd dicht in de buurt.
Intelligent en nieuwsgierig Het zijn intelligente katten die een grote interesse hebben in hun omgeving, zelfs tot op het nieuwsgierige af. De meeste Maine Coons vinden stromend water geweldig en zijn zelfs niet vies van een regenbui. Typische eigenschappen van Maine Coons zijn het 'babbelen' tegen hun baasjes en het eten met hun voorpootjes; ze scheppen als het ware het eten uit het bakje.
Stemgeluid De meeste mensen zijn verbaasd als ze voor het eerst het zachte stemgeluid van een Maine Coon horen, je zou een heel ander geluid verwachten als je kijkt naar het formaat en uiterlijk van de kat. Van de meeste Maine Coon houders zul je horen dat als ze eenmaal een Maine Coon in huis hebben (gehad) ze niets anders meer willen, er wordt gekscherend gepraat over 'het coon-virus'.
De Maine Coon is het grootste gedomesticeerde kattenras en heeft een natuurlijk uiterlijk. Ze hebben een losstaande halflangharige vacht met weinig ondervacht. Ze hebben hoge, gespierde poten en een volle lange staart.
Staart en kop De staart wordt door de Maine Coon gebruikt in tijden van kou door deze om zich heen te draperen en erop te gaan liggen. Zo worden de oren en de poten warm gehouden. De staart behoort dan ook minimaal dezelfde lengte te hebben als het lichaam. De kop is breed met een vierkante snuit; in de neus zit een knik (in tegenstelling tot de Noorse boskat waar de neus recht behoort te zijn). De oren zijn groot met haarpluizen en boven op de oren zitten pluimen (lynxtips).
Haar en gewicht Vaak heeft de Maine Coon een grote dikke kraag, terwijl op de kop het haar kort is evenals op de schouders en poten. Op de flanken en rug is het haar langer; de buik en broek is dicht en lang behaard. Ondanks dat er over het gewicht en de grootte vaak overdreven wordt is de Maine Coon een zware, grote kat; een poes weegt tussen de 5-7 kilo en een gezonde kater kan tot 9 kilo worden. Ze bereiken hun uiteindelijke gewicht, grootte en vacht pas als zij 3 à 4 jaar oud zijn.
Vachtkleur en structuur Hoewel de browntabby (de oorspronkelijke kleur), eventueel met wit het meest populair is, mogen alle kleuren en patronen voorkomen, behalve colourpoint en de kleuren lilac, chocolate, cinnamon en fawn. De structuur van de vacht is sterk afhankelijk van de kleur en patroon van de vacht. Zo is de een zacht en pluizig en de ander stug of vettig.
De volgende patronen komen voor: gemarmerd (classic of blotched) en gestreept (ook wel mackerel genoemd) en daarnaast natuurlijk effen.
Verzorging van de Maine Coon Door de langharige vacht verwacht je veel onderhoud te hebben aan de Maine Coon maar niets is minder waar. De vacht heeft geen speciale verzorging nodig dan eens in de week te kammen. De vacht is waterafstotend en zorgt ervoor dat de kat is beschermd tegen kou, regen en sneeuw. Dit 'vettige' laagje zorgt er ook voor dat de vacht niet snel klit. Als je niet wilt showen met je Maine Coon is het ook niet nodig om hem te wassen.
Kammen Tijdens de rui kun je de kat helpen de haren kwijt te raken door met een grove kam 2 keer per week te kammen. Voor de staart van de Maine Coon zijn er speciale roltandkammen; deze zijn wat milder en zorgen ervoor dat de staart mooi vol blijft en de haren niet beschadigd.
Voer Geef als hoofdvoer droge brokken van een premium merk. Brokken zorgen ervoor dat de tanden en tandvlees in een goede conditie blijven. Er zijn speciale brokken op de markt voor de Maine Coon, maar je kunt ook denken aan voedsel speciaal voor een mooie vacht, sterke botten of een gevoelige maag. Zorg altijd dat er vers water staat, al zul je merken dat een Maine Coon liever uit een stromende kraan drinkt.
Feline Imunodeficientie Virus (FIV) of ook wel Kattenaids (bron: Dierenkliniek Wilhelminapark)
Iedere katteneigenaar die gaat fokken komt het vroeg of laat tegen. Voordat de poes bij de kater mag komen moet er een bloedtest uitgevoerd worden. Er wordt getest op FIV (aids) en FeLV (leukemie). FIV is een ziekte die niet alleen van belang voor fokkers met raskatten maar ook voor eigenaren van "gewone" huiskatten want helaas komt FIV bij alle soorten katten voor. In onderstaande tekst beschrijven we wat FIV inhoudt, de besmetting, de diagnose, de behandeling en hoe het te voorkomen.
Wat is FIV voor een ziekte?
FIV wordt veroorzaakt door een virus dat verwant is aan het HIV virus bij de mens dat AIDS veroorzaakt. FIV wordt daarom ook wel kattenaids genoemd. FIV kan alleen de kat besmetten en niet de mens.
Hoe kan een kat besmet raken met het FIV-virus?
Het virus wordt overgebracht via bloedcontact. Vooral via vecht- en bijtworden worden katten geïnfecteerd. Omdat katers veel vaker vechten is het percentage geïnfecteerde katers tweemaal zo groot als geïnfecteerde poezen. De ziekte komt het meest voor onder normale huiskatten die naar buiten gaan. Katten die binnenshuis leven in een groep waar de rangorde bepaald is zullen elkaar niet snel besmetten doordat ze niet veel vechten met elkaar.
Ook bij dekkingen wordt er vaak gebeten (nekbeet) waardoor een poes geïnfecteerd kan worden door de kater. Een drachtige poes kan het ook via de placenta en later via de moedermelk overbrengen op haar kittens.
Bij FIV geschiedt de voornaamste overdracht veel meer door een directe bijtwond met vechten en in veel mindere mate door langdurig sociaal contact. FeLV wordt daarentegen voornamelijk door langdurig sociaal contact overgedragen en in een veel mindere mate door een bijtwond met vechten.
Wat zijn de symptomen van FIV?
Het ziekteverloop is vergelijkbaar met HIV. Het virus tast het immuunsysteem (immunosuppressie) van de kat aan waardoor deze gevoelig wordt voor allerlei infecties.
Na infectie met het FIV virus zijn er een aantal stadia:
1. Acute stadium. Dit stadium kan zonder ziekteverschijnselen optreden. Soms wordt alleen wat koorts waargenomen. 2. Asymptomatische fase. In deze fase vertoont de kat geen ziekteverschijnselen. Deze periode kan een aantal jaren duren, soms zelfs langer dan 5 jaar. De kat kan wel andere katten besmetten. 3. Fase met vage, algemene symptomen zoals terugkerende koorts, oogontstekingen (uveitis) verminderde eetlust en vermageren. 4. AIDS gerelateerd stadium. Dit is het stadium waarin het de eigenaar opvalt dat de kat niet in orde is. Veel voorkomende ziekteverschijnselen zijn: tandvleesontstekingen, oogontstekingen, vermageren, lymfeknoopzwelling, benauwdheid, diarree. Deze symptomen worden over een periode van enkele maanden steeds erger. 5. AIDS. Uiteindelijk zal een deel van de katten een stadium bereiken vergelijkbaar met AIDS bij de mens. De kat vermagert, krijgt chronische ziekteproblemen en allerlei secundaire infecties die hij niet kan overwinnen bijvoorbeeld longontsteking. Neurologische verschijnselen (zenuwafwijkingen) worden nogal eens waargenomen bij katten met AIDS.
Is FIV te behandelen?
Kattenaids is helaas niet te genezen. De therapie bestaat uit het onderdrukken van de secundaire infecties met antibiotica. Specifieke antivirale therapie met Interferon van virbac is mogelijk maar niet 100% werkzaam. Het is daarbij een dure behandeling en wordt daarom in de praktijk nog niet veel toegepast.
Er is momenteel in Nederland nog geen vaccin beschikbaar tegen FIV.
Het is erg belangrijk dat katten waarbij FIV is gediagnosticeerd geen andere katten besmetten. Dit betekent dat ze alleen gehuisvest moeten worden en dat ze ook niet meer naar buiten mogen. Dit ter bescherming van andere katten!
Hoe is FIV te voorkomen?
Het risico op infecties met FIV is het kleinst bij katten die binnen worden gehouden. Katten die in een groep leven, goed met elkaar overweg kunnen en dus niet veel vechten lopen de minste kans.
Katten die in grotere groepen worden gehouden, bijvoorbeeld in catteries of dierenasiels/pensions dienen regelmatig gecontroleerd te worden. Positieve dieren dienen geïsoleerd te worden van negatieve katten.
Wordt een nieuwe kat geïntroduceerd in een bestaande groep dan is het verstandig deze kat eerst te testen alvorens hij in de groep mag. De kat zal dan eerst 4 weken in quarantaine (apart gehouden van de rest) moeten en daarna kan bloedonderzoek plaatsvinden.
En zeker als u uw kat laat dekken is het van zeer groot belang dat u de negatieve test van de andere kat onder ogen krijgt, let hierbij ook op dat de test niet ouder dan ½ á 1 jaar is.
Wat is de toekomst voor een kat met aids?
Door de lange periode (gemiddeld 5 jaar) die zit tussen besmetting met het virus en het ontwikkelen van ziekteverschijnselen hebben katten met FIV een betere prognose dan katten met FeLV. Zij kunnen meestal nog een aantal jaren een goed leven hebben alvorens zij te ziek worden. Helaas zal ook een kat met aids uiteindelijk overlijden aan de complicaties van de ziekte.
Feline Leukemie Virus of leucose (FeLV) (bron: Dierenkliniek Wilhelminapark)
Iedere katteneigenaar die gaat fokken komt het vroeg of laat tegen. Voordat de poes bij de kater mag komen moet er een bloedtest uitgevoerd worden. Er wordt getest op FeLV (leukemie) en FIV (aids). FeLV is een ziekte die niet alleen van belang voor fokkers met raskatten maar ook voor eigenaren van "gewone" huiskatten want helaas komt FeLV bij alle soorten katten voor.
Wat is FeLV voor een ziekte?
FeLV is een virusziekte met een dodelijke afloop. Het virus kan leukemie (tumoren van de witte bloedcellen) veroorzaken, maar dit is niet de ziekte die het meest optreedt na infectie. Het virus tast namelijk het immuunsysteem van de kat aan (immunosuppressie) waardoor ze gevoeliger zijn voor infecties.
Het ziektebeeld van FeLV wordt daardoor veroorzaakt door secundaire infecties.
Hoe kan een kat besmet raken met het virus?
Na infectie vermeerdert het virus zich in tonsillen in de keel en verspreidt zich naar het beenmerg, lymfeknopen. Het virus komt in het bloed en vanaf dan is het aan te tonen door middel van een bloedtest. Als de speekselklier wordt geïnfecteerd dan zal de kat virus gaan uitscheiden en vanaf nu is de kat besmettelijk voor andere katten!.
Vooral speeksel bevat dus hoge concentraties virus en dit is ook de voornaamste manier van overdracht van de ene kat op de andere. FelV wordt voornamelijk door langdurig sociaal contact met andere katten overgedragen. Denk bijvoorbeeld aan uit elkaars bakje eten of elkaar wassen, want via speeksel, bloed, urine en ontlasting kan het virus overgebracht worden. Een drachtige poes kan het virus via de placenta overbrengen op haar kittens (en later via de moedermelk). Dit kan leiden tot abortus of geboorteafwijkingen maar er kunnen ook gezonde kittens geboren worden die virusdrager blijven.
FeLV wordt voornamelijk door langdurig sociaal contact overgedragen, maar ook door een bijtwond met vechten. Bij FIV daarentegen geschied de voornaamste overdracht veel meer door een directe bijtwond met vechten en in veel mindere mate door langdurig sociaal contact.
Katten die in een groep samenleven en onderling niet vechten hebben dus ook kans op besmetting als er een kat met FeLV in de groep zit.
Niet alle katten die besmet raken met het virus worden ziek. Gezonde, sterke katten met een goed immuunsysteem kunnen het virus bestrijden en overwinnen. Deze katten scheiden geen virus uit en worden er niet ziek van.
Katten die het virus niet kunnen bestrijden worden ziek. Katten die het virus niet kunnen bestrijden, bijvoorbeeld door een verminderde weerstand, zullen het virus gaan uitscheiden. Zij zijn zelf nog niet ziek maar al wel besmettelijk voor andere katten. Ze worden daarom ook wel "dragers" genoemd. In de loop van enkele maanden tot jaren (3 jaar) zullen zij ziekteverschijnselen gaan vertonen.
ER BESTAAT EEN LEEFTIJDSRESISTENTIE.
Bij jonge kittens zal 70-100% ziek worden. Bij kittens van 8-12 weken oud wordt 30-50% ziek. Bij volwassen katten wordt 10-20% ziek.
Wat zijn de symptomen van een kat met FeLV?
Het meest belangrijke zijn secundaire gevolgen van de infectie door een verminderder afweer, waaronder FIP, toxoplasmose, bacteriële ontstekingen, tandvleesontstekingen, abcessen, huidontstekingen en oogontstekingen (uveitis).
FeLV ziekteverschijnselen.
Tumoren. De meest voorkomende tumor is maligne lymfoom maar ook leukemie, tumoren in lever, nieren, buikvlies of milt kunnen ontstaan. Bloedarmoede doordat het beenmerg niet goed meer functioneert. Vermageren. Benauwdheid. Koorts. Sloomheid. Zwelling van lymfeknopen. Oogontsteking zoals uveitis. Slecht eten. Voortplantingsproblemen bijvoorbeeld abortus, sterfte van pasgeboren kittens, onvruchtbaarheid. Verlammingsverschijnselen.
Het is afhankelijk van waar de tumoren zich bevinden en welke organen aangetast zijn, welke klachten de kat krijgt.
Is FeLV te behandelen?
Helaas is FeLV niet te genezen. De secundaire bacteriële ontstekingen dienen met antibiotica bestreden te worden. Experimenteel wordt gebruik gemaakt van Interferon van Virbac. Dit is een dure behandeling maar het lijkt succes te hebben. Het is echter nog onduidelijk of dit ook DE therapie zal worden voor katten met FeLV.
Katten die daadwerkelijk ziek zijn zullen helaas overlijden. (50% is overleden binnen 1 jaar, 90% binnen 3 jaar). Hoelang de kat nog kan leven met zijn ziekte is afhankelijk van de symptomen en zijn weerstand. De kat dient in ieder geval apart gehouden te worden van andere katten in verband met het besmetten van andere katten. Dit betekent dat de kat ook niet naar buiten mag, omdat hij dan andere katten kan besmetten.
Hoe is FeLV te voorkomen?
De enige manier om FeLV te voorkomen is om de kat binnen te houden en niet in contact te laten komen met andere katten. Als u een FeLV vrije cattery heeft neem dan alleen nieuwe katten in huis die uit een veilige omgeving komen waar regelmatig getest wordt op FeLV.
Er is een vaccinatie beschikbaar tegen FeLV maar deze is zeker niet 100% betrouwbaar. Ook een gevaccineerde kat kan de ziekte nog krijgen. Alleen in risicogebieden, of als bekend is dat er buiten een met FeLV besmette kat rondloopt, adviseren we u om uw kat te laten vaccineren tegen FeLV.
Het bestrijden van FeLV berust vooral op het opsporen van dragers die ongemerkt andere katten besmetten. Dit dient vooral in grote groepen katten regelmatig gedaan te worden, bijvoorbeeld cattery's, multicat households of een dierenasiel. Zeker voordat een poes ter dekking aangeboden wordt moet er een bewijs zijn dat allebei de katten de ziekte niet bij zich dragen. Vraag hier ook naar als u kat gaat dekken of laat dekken!
