Ik heb al een tijdje niets meer van me heb laten horen maar ik heb dan ook heftige tijden achter de staart (die ik ondertusse kwijt ben!). Ik weet niet waar te beginnen.. Misschien bij het gegroei, de vreemde geluiden van buitenaf, bewegingen of bij die rare slang die uit mn buik komt?
Het startte allemaal toen ik scampi-allures begon te vertonen. Heel m'n ini mini lijfje vervormde, verdikte en verkleurde! Ondertussen heb ik al weer tien verschillende vormen aangenomen, voel me net een brok klei. En alsof dit nog niet genoeg is, komt er een constant getrommel uit mijn buikje. Maar mijn hersenkronkeltjes laten me geloven dat ik deze trommel nodig heb dus probeer ik er maar kalm bij te blijven.
Weet je wat ook vreemd is? Ik zit in een keigrote zak vol met water! Ik kan van links naar rechts en van boven naar onder zwemmen. Hoe meer ik verdik hoe minder ver ik kan zwemmen maar ja misschien verhuis ik later naar een groter zakje? Ook word ik soms zeeziek door dat geklots, alsof heel m'n wereldje door elkaar word geschud. Heb dan altijd het gevoel dat'k ziek word maar plots is het dan over, alsof iemand anders mijn "ziek zijn" overneemt.
Och ja, zolang die vreemde slang aan m'n lijfje mijn buik maar goed dik blijft maken ben ik tevreden.
Goh wat heb ik een fantastisch en toch ook wel vermoeiend avontuur meegemaakt! Ongelofelijk!
Ik was juist juist gesprongen, zag ik daar duizenden spartelende, vechtende beestjes op me af komen. Nu ja dat was niet zo ongewoon, dat gebeurde wel vaker volgens m'n mede eitjes. Maar wat er toen gebeurde was toch wel op zijn minst vreemd. Eén van die visjes probeerde constant door m'n velletje te dringen! Ik wist niet wat me overkwam, probeerde het tegen te houden maar dat visje was apesterk! Na enkele vriendelijke pogingen het viezerikje duidelijke te maken dat ik zijn avances ongepast vond, was ik het moe. Ik trok mijn schild op maar het kwaad was al gebeurd, die viezerik verloor zijn staart! Eikes wat was me dat seg!
Ik dacht daarna toch wel eventjes te kunnen rusten, maar nee, de dikkop begon zich direct te splitsen en ik moest maar volgen. Telkens ik dacht dat hij klaar was, begon hij opnieuw en opnieuw en opnieuw!!!
Toen total black-out. (mijn excuses hiervoor)
Nu is het niet meer ik en hij. Nu spreken we over wij. We hebben ons dan maar lekker warm en zacht in een wandje in de buurt genesteld. Blijkt dat we meer gemeen hebben dan we dachten..
