Grote bewondering heb ik voor hen die iedere maand trouw een gedeelte van hun salaris op een spaarrekening zetten en dat daar ook gewoon jaren kunnen laten staan. Proficiat, dat is mij nog nooit gelukt. Sparen is hier in huize Koopziek maar een eng woord. Geld uitgeven vinden we nou eenmaal leuker dan op een papiertje kunnen zien wat de kinderen allemaal over de balk kunnen gooien als wij dood en begraven zijn. Natuurlijk is dit niet verstandig, maar het is wel een stuk leuker.
Gelukkig ben ik wel consequent in mijn hekel aan sparen. Ik heb namelijk ook een vreselijke schurft aan alle spaar- en loyaliteitsprogrammas die je bij iedere winkel worden aangesmeerd, in de maag gesplitst en opgedrongen. Vooral de klantenpassen vind ik een walgelijk instituut met een hoog Big Brother-gehalte. 'Zo, eens even zien wat mevrouw K. Koopziek deze week allemaal bij ons gekocht heeft zodat we er meteen op in kunnen spelen en haar mailbox en brievenbus kunnen vol spammen'. En van alle grootgrutters met klantenpassen spant de Albert Heijn toch wel de kroon met zijn loyaliteitsprogramma, wie geen klantenpas heeft wordt als afvallig beschouwd en krijgt dus ook de op grote borden aangekondigde aanbiedingen niet voor de 'bonus prijs. En dan durven ze zich ook nog af te vragen waarom ze steeds meer klanten verliezen. Wondere wereld.
Ook de Shell weet hoe ze haar klanten moet binden, ''spaart u airmiles?', 'nee, dank u', 'zegels?, 'nee hoor, dank u', 'oh, u tankt V power, als u 3 kassabonnen spaart kunt u zon leuke pet krijgen. Hier, ik zal de spaarkaart meegeven', 'Oh, wat aardig, dat had u niet hoeven doen hoor, dank u'. Godzijdank had ik net V power getankt, dus hup, het gas erop zodat ik de verloren tijd aan de kassa weer terug kan winnen.
Ondanks mijn verwoedde pogingen verschoond te blijven van alle spaar acties glipt er zo nu en dan toch wel eens eentje tussendoor. Bijvoorbeeld een actie van de eerder genoemde Shell, die hadden een efteling spaar actie. Tja, dat is nou weer net iets waar de familie Koopziek graag naartoe gaat. Toch had ik op dat moment wijzer moeten zijn, op voorhand had ik al kunnen weten dat ik, hoewel ik zon 1000 km per week rijd en meestal bij Shell tank, nooit binnen de actieperiode voor vader, moeder en hun vier kleine Koopziekjes de kortingskaarten bij elkaar had weten te tanken. Nu is het wel zo eerlijk hierbij te vermelden dat dit niet de schuld van de Shell is, die ligt namelijk helemaal bij mij, de eerste zegels worden nog netjes op een kaart geplakt, maar de 2de tankbeurt belanden die in het dashboard kastje, en de 3de en volgende keren vergeet de pompbediende ze te geven of ik om er naar te vragen. Alle andere zegel en stempel acties zijn van het zelfde laken een pak. Het is gewoon helemaal niks voor mij.
Misschien moet je zoiets ook wel langzaam opbouwen. Ik zal eens beginnen te proberen de statiegeldbonnetjes van de flessenautomaat te gaan sparen en, belangrijker nog, ze nou eindelijk eens te gaan inleveren. Wie weet kan ik het geld zelfs wel op een spaarrekening zetten, of er toegangskaarten voor de efteling van kopen.