Vannacht een zeer onrustige nacht gehad, zo ongeveer tot Kramikske vanochtend op zijn werk kwam opdagen. Hij slaapt al voor de tweede nacht op rij bij hem thuis en mijn systeem is dat duidelijk niet meer gewend. Dus om 6u totterde ik eindelijk in mijn diepe nachtslaap en ik heb zwaar gedroomd. Frankrijk en Italie zaten er zeker in, al weet ik niet meer hoe. Saskia ook, op een vreemde manier. Ze was nog steeds dood, maar haar ouders waren wel van een zeer rijke familie, met een teut van een moeder maar een hele gezellige vader. Hihi, ze had het zelf ook wel heel leuk gevonden denk ik, die droom. De ouders hadden ergens een kasteel, zo in de streek van Molenbeek, en eerst was ik langsgeweest voor een of andere receptie, waar ik mocht kennis maken met de hond. Lieve hond, maar duidelijk mishandeld. Iets in mij zei me dat mevrouw daarachter zat. De bitch! Enkele fotografen vonden de hond geweldig en hij kon dan ook op veel aandacht rekenen. Maar daar kon mevrouw dan weer niet tegen en die zat te kankeren. Maar vader zei: laat maar begaan. En zijn wil was duidelijk wet, hoe vriendelijk hij hem ook oplegde. Ik keerde terug naar mijn auto. Die stond ergens in een straatje dat ik als Italiaans zou bestempelen. Mooie huisjes, sieannkleurtjes, een prachtig weertje. De vader had me uitgenodigd om op zijn paardenren in Koekelberg naar zijn paard te komen kijken, dat serieus was gegroeid sinds de laatste keer dat ik het had gezien. Kramikske zat om de een of andere reden op me te wachten maar ik zei dat ik er wel zou geraken, ik ging eerst langs dat paard en dan kwam ik direct af. Onderweg naar dat paard kwam ik langs de zee. Daar vond ik, tussen een hoop andere poezen, een Bubak-kopie. Ik had hem al enkele malen gezien, maar hij ging telkens van me lopen. Ook nu weer. Verder tussen de rotsen vond ik een nest piepjonge poesjes, allemaal zwarte, behalve eentje, een ros. Waar was de mama? Er kwam duidelijk wel iemand langs, er lag eten en pillen. Het rosse katje was ziek. Alle katjes kwamen aaitjes vragen en kregen die ook. Het rosse katje bewoog niet en lag te kermen in een hoekje. Ik legde mijn hand op het katje en bad het te genezen. En het katje opende zijn oogjes, kalmeerde en kroop naar me toe, snuffelend, likkend. Eventjes dacht ik nog: ik mag die poesjes hier niet laten, ik pak ze mee, en breng ze naar een asiel. Eventjes dacht ik ook nog dat ik dat katje toch niet kon genezen hebben met mijn aanraking? Toen werd ik wakker. Ik herinnerde me een spelletje op facebook waar men me vroeg welke bovennatuurlijke macht ik het liefst zou bezitten. Ik denk dat ik geantwoord heb: de macht om te genezen. I wish I could.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Ann Van Goidsenhoven, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blablamie.
Ik ben een vrouw en woon in Anderlecht (België) en mijn beroep is heel polyvalent tewerkstellingsconsulente bij Actiris.
Ik ben geboren op 17/11/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Arabische taal en cultuur, dieren, koken, reizen, mensen, ontdekken, werken, computernetwerken, muziek, ....
This Blogging Type is Unique and Avant-Garde
