ik loop verloren. verloren in het leven, weet niet goed wat te denken, wat te doen, hoe me te gedragen, sleep zoveel met me mee, waar ik niet om gevraagd heb, waar ik niet vanaf raak, dat me steeds terug in de nek geworpen wordt. en van sommige dingen is het duidelijk. waarom. ik moet leren. ok ik leer. maar andere dingen? waarom?
ik heb ook het gevoel dat ik minder en minder bepaal hoe ik leef. andere mensen, dingen, gebeurtenissen bepalen dat. en ik heb er niks aan te zeggen. ik heb er geen grip op. ik loop verloren.
Heb je dat soms ook niet, dat gevoel dat de wereld stilstaat? Dat er niks is dat vooruitgaat? En je slaagt er zelf ook niet in om ook maar iets zinnigs gedaan te krijgen?
Het is ook zo het moment dat er heel veel dingen plotseling stuk gaan. Want natuurlijk, als er iets stuk gaat, is het alsof het de andere dingen aansteekt. Je zou dan denken: jamaar, dat is omdat je al die dingen tegelijk hebt gekocht, dus logisch dat die ook tegelijk stuk gaan. Mis. Wie heeft het geld om tegelijkertijd TV, wasmachine, computer, bril, vaatwasser, haardroger enz te kopen? Trouwens, een aantal van die dingen zijn allang vervangen. Die zijn vroeger al stuk gegaan. Een ander aantal van die dingen had ik al. Maar toch: het fenomeen blijft.
En bovendien kondigen ze dan nog aan op het nieuws dat het weer tijd is voor de jaarlijkse gruwel: het uur verandert. Net als je die lentemoeheid een beetje te boven begint te komen, nemen ze je haast onmerkbaar een uur slaap af. Een kleine ingreep waar de meeste mensen toch ongeveer een week lopen over te klagen. Vreemd fenomeen. Ja, we zullen weer moeten opstaan in het donker. Dat kleine uurtje gooit ons ritmegewijs een maand terug in de tijd. Kan iemand me nog eens diets maken waarom we dit doen?
er zijn verschillende manieren om iemand gevangen te zetten. het besef van gevangen te zitten is beangstigend. je weet niet hoe je eruit moet geraken. je verliest je oriënteringsvermogen, realiteitszin.
een echte gevangenis heb ik nog niet meegemaakt.
maar ik vermoed dat het gevoel uiteindelijk hetzelfde is: je bent machteloos en iemand anders beslist over je doen en laten. en je kan niet anders dan ondergaan. voorlopig dan toch.
een gouden kooi is in zekere zin misschien nog erger: je hebt ze voor een stuk mee gecreëerd, of alleszins aanvaard. en je beseft dat ze leeg is. je hebt gefaald.
dat is eigenlijk wat men je in een echte gevangenis ook wil duidelijk maken: je hebt gefaald. je hebt iets gedaan wat in deze maatschappij niet juist is, je hebt een fout gemaakt. maar of dat altijd zo is en of dat iets opbrengt? ik zou enkel maar meer rebelleren, denk ik. of ben ik braver dan ik dacht?
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Ann Van Goidsenhoven, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blablamie.
Ik ben een vrouw en woon in Anderlecht (België) en mijn beroep is heel polyvalent tewerkstellingsconsulente bij Actiris.
Ik ben geboren op 17/11/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Arabische taal en cultuur, dieren, koken, reizen, mensen, ontdekken, werken, computernetwerken, muziek, ....
This Blogging Type is Unique and Avant-Garde
