Ik denk dat als de drie maanden hier in Namen om zijn, ik een boek kan vol schrijven over wat ik allemaal heb meegemaakt op de bus.
Vorige week heb ik al mijn eerste gesprekje gehad met een kindje op de bus. Ik zat vooraan net achter de chauffeur. Toen stapte er een mama en een papa op met hun zoontje. Ik schat hem een jaar of 5. In plaats van dat het jongentje bij zijn ouders achteraan in de bus ging zitten, zette hij zich langs mij neer.
Even later kreeg ik een bericht op mijn gsm en ik smste terug. Dat kreeg hij in de gaten. Wat was hij gefascineerd door mijn gsm! Ik vroeg of hij wist wat dat was. Pour jouer les jeux?
Ik legde hem uit dat het een telefoon was om overal mee heen te nemen. Maar er stonden ook wel spelletjes op, bijv. een lego-spelletje. Dat herkende hij wel, want dat had hij zelf ook.
Even later waren we bijna bij het station en stak ik mijn gsm maar weg. Ik zei dat ik nog wel andere spelletjes zou zoeken voor als ik hem nog eens tegenkwam. Hij vroeg of ik de volgende keer op dezelfde bus zou zitten. Dat kon ik vanwege mijn wisselende uurrooster niet beloven, en probeerde dat maar in mijn beste Frans uit te leggen.
Volgens mij had hij het trouwens niet in de gaten dat ik eigenlijk niet zo goed Frans sprak, alleen moet hij het soms wel vreemd hebben gevonden als ik zei dat ik hem niet begreep :)
Deze week waren mijn ervaringen met de bus iets minder leuk. Maandag waren de Waalse feesten nog maar net voorbij, waardoor de bussen nog steeds via gewijzigde haltes reden. Daardoor moest ik opstappen aan de rotonde in plaats van aan het station. Avril, die bij me op kot zit, moest ook dezelfde bus nemen als ik: de 27. Tenminste, dat dacht ik eerst. Een vriendin van haar kon me nog net op tijd er op wijzen dat ik de andere 27 moest hebben, die naar Vedrin ging in plaats van naar de andere richting. Gelukkig had ik genoeg tijd ingecalculeerd zodat ik toch nog op tijd op school was.
Dinsdag was het nog erger. De bus die mij naar het station bracht, kwam net aan bij het station toen ik mijn volgende bus al zag staan. Er waren nog veel mensen aan het opstappen op die bus, dus ik was nog op tijd. Maar nog voordat ik kon instappen, gingen de deuren al dicht en reed de bus verder. Hij zat kennelijk al vol. Dan maar de volgende bus dacht ik, die kon ik ook nog nemen om op tijd op school te zijn. Maar ik was toch al een beetje zenuwachtig aan het worden.
Toen de volgende bus aankwam, stonden er echter nog veel mensen klaar om op te stappen. En waar ik voor vreesde gebeurde, ook deze bus reed zonder mij verder! Gelukkig kwam er even later een versterkingsrit aan, zodat ik toch nog op de bus geraakte en op tijd op school was. Maar hier voelde ik mij toch niet zo goed bij. Wat als het iedere dag zo zou verlopen, en er eens helemaal geen plaats meer zou zijn waardoor ik te laat op school zou zijn
Maar dit had ik de volgende dag al weten op te lossen. Ik neem nu de bus iedere dag nog een kwartier vroeger. Dat betekent nog iets vroeger opstaan, maar wel op tijd de bus kunnen nemen én kunnen zitten in de bus. En om s avonds ook ervoor te zorgen dat ik kan zitten op de bus, hebben Carmen en ik ook een oplossing gevonden. Ik rijd een stukje met Carmen mee, en ze zet mij af aan de bushalte net voor de bushalte van mijn school. Dat wil zeggen dat ik al op de bus zit wanneer al het volk er op stormt ;)
En zo ga ik denk ik nog 2,5 maanden mijn plan moeten trekken :)
