Ik ben Kristien Nelen
Ik ben een vrouw en woon in Essen (België) en mijn beroep is Leerkracht L.O.
Ik ben geboren op 20/11/1978 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport, MTB, Film, geschiedenis.
3x Belgisch Kampioene XC.
Provinciaal Kampioene 2010.
Belgisch Kampioene Downhill 2014.
Belgisch Kampioene Enduro 2
MTB XC & Enduro rijdster. Powered by Fietsshop Uitgeest
11-08-2015
Net geen podium in Bike Attack, Zwitserland
De Trek Bike Attack is een downhill marathon (18km) met een fysiek, cross-country-achtig einde. Op mijn lijf geschreven en sinds ik de eerste keer deelnam in 2013 en meteen 2e werd (vorig jaar 3e), is dit een van mijn lievelingswedstrijden.
Donderdagmiddag aangekomen in Churwalden. Meteen een paar dorpjes verder naar Lenzerheide om het parcours te verkennen. Het was hetzelfde als vorig jaar al hadden ze de poortjes (skipoorten die je verplicht moet passeren) op de moeilijkste stukken breder gemaakt waardoor je de moeilijkste lijn kon omzeilen en nog sneller naar beneden kon. Hier was ik niet zo blij mee... Ook maakte dit dat op één bepaald stuk een vijftal lijnen waren ontstaan waar er vroeger twee waren. Dat maakte de lijnkeuze moeilijker. Ik had hier veel moeite mee, al was de eerste run wel zalig goed. Door een lekke band kon ik maar 3 keer de kwalificatie doen.
Vrijdag was het heel druk aan de lift en stond je soms 1.5u te wachten. Ik ben dan het hele wedstrijdparcours gaan doen, met het fysieke gedeelte naar de finish in Churwalden erbij. Ik had last van mijn kuiten, vooral de rechtse was pijnlijk. 's Avonds van alles geprobeerd in de hoop dat het zaterdag beter zou zijn. Tevergeefs... toen ik opstond was de kuit zo stijf en pijnlijk dat ik de eerste minuten amper kon stappen. Hoe meer ik bewoog hoe beter het ging dus nog wat losgereden en dan de lift in voor de kwalificatie.
Vanop de Rothorn (2.800m) stortten we ons één voor één naar beneden, met 15sec interval. Ik had een goeie start en al snel haalde ik de andere dame bij. Ik riep maar ze liet me niet voorbij. Voorbijsteken is op sommige plaatsen onmogelijk of risicovol door de vele stenen. Pas na een vlak stuk door een tunneltje kon ik voorbij. Er waren 2 plaatsen waar bijna iedereen lek reed en daar heb ik rustiger gereden. Dan lekker gereden tot ik in een steile afdaling vast kwam te zitten achter een andere biker die z'n remmen de hele tijd dichtkneep terwijl je volle bak kon gaan. Hierdoor kon ik mezelf ook niet het volgende klimmetje op lanceren en verloor veel snelheid. Na de ruwe stukken volgde het bikepark met springbulten en kombochten en dan een sprintje naar de finish aan de lift.
Niet tevreden en een 11e plaats (in 20minuten). Hiermee belandde ik in het eerste startvak, na de 5 snelste dames. Het was dus zaak om zondag heel vroeg de fiets te gaan wegleggen in dat vak zodat je vooraan stond. Ik was er om 6.20u maar er stond al een lange rij. Toch lagen er boven nog maar 2 fietsen dus kon de mijne nog mee op de eerste rij!
Om 10u gingen we terug naar boven in afwachting van de start om 12.30u. Rond 11.30u was ik boven en begon het gestress. Ik maakte me druk om mijn -nog steeds pijnlijke- kuit én omdat ik bang was om de verkeerde lijnkeuze te maken. Verder stonden er veel toppers aan de start waaronder de Duitse Kogler (prof bij BMC), 3 meiden van Trek Gravity team, Steffi Marth (ex-Olympisch BMX en downhillster) en een paar meiden die Europese serie rijden. Podium zou niet haalbaar zijn, top 5 leek me wel mooi. Al kon iedereen pech hebben, de wedstrijd moest gereden worden...
Bijna tijd, cool om zo achter de top 5 te staan en meteen vooraan de eerste bocht in te kunnen duiken. Deze lag moeilijk en het stuk ernaartoe had maar één goeie lijn die min of meer steenvrij lag. Ik was goed weg en kon ook meteen die goeie lijn op, de bocht ging slecht en ik moest mijn voet uitsteken. Hierdoor verloor ik even aansluiting. Achter mij hoorde ik ze vallen. Ik kon het gat snel dichtrijden na de volgende bocht en zat achter iemand van Trek toen we aan het stuk met de vele lijnen kwamen. Ik zat zo kort dat ik gewoon volgde en voor ik het besefte zat ik waar ik NIET wilde zijn! Ik had niet verwacht dat deze goeie dame zo'n slechte lijnkeuze zou maken... Ik deed dan zomaar wat en uiteindelijk reed ik los door een stenenmassa met grote losse blokken om toch maar terug op het goeie pad te geraken. Oef! Dacht even dat het niet goed ging komen.
Het volgende stuk terug aansluiting gevonden maar ik moest serieus doorgaan om in hun buurt te komen (max snelheid 86km/u!). Ik kon 2 dames zien rijden en net voor het bikepark zat ik er kort bij. In het bikepark verloor ik echter weer meters en op het lange sprintstuk aan de finish van gisteren was niemand meer te zien... Nu reden we door naar Churwalden via allerlei klimmetjes en afdalingen. Al snel kwamen er 3 dames weer in zicht op een stuk bergop. De laatste daarvan haalde ik vrij makkelijk in, het was een van de Trek meiden. Ik reed wat ik kon maar de afstand op de andere 2 leek maar langzaam te verminderen. Ik had niet de beste benen.
Pas in de laatste klim had ik nog iemand te pakken maar moest heel diep gaan om te zorgen dat ik het gat zo groot mogelijk maakte voor we aan het laatste technische stuk begonnen. In de verte zag ik de andere rijden, rood shirt. Ik dacht dat het de BMC-ster was en dat ik misschien 3e lag? Nog alles gegeven naar de finish en dan ontgoocheld dat ik 4e was. Blijkbaar op slechts 30sec! Dat maakte het nog erger... Enerzijds was het een mooie prestatie in dat sterke deelnemersveld (40 dames), anderzijds had er misschien wel meer in gezeten. Al was die 3e echt wel fysiek goed, komt ook uit de cross-country (Sabine Spitz junior team) maar sinds 2011 downhill en laatste jaren enduro met top 5 plaatsen in Europese serie. Dusja, ook niet niks!
Topfavoriete Kerstin Kogler (BMC) won en Birgit Braumann (Trek, winnares 2013) werd 2e.
Algemeen wel tevreden, al viel ik voor het eerst naast het podium. Nu snel dat kuitprobleem oplossen en dan rustig werken naar de volgende wedstrijden.
