Ik ben Kristien Nelen
Ik ben een vrouw en woon in Essen (België) en mijn beroep is Leerkracht L.O.
Ik ben geboren op 20/11/1978 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport, MTB, Film, geschiedenis.
3x Belgisch Kampioene XC.
Provinciaal Kampioene 2010.
Belgisch Kampioene Downhill 2014.
Belgisch Kampioene Enduro 2
MTB XC & Enduro rijdster. Powered by Fietsshop Uitgeest
19-03-2015
2e plaats Enduro Esneux
Zondag was het mijn tweede wedstrijd, maar eerste enduro (Easyphone Cup). Zenuwachtig! Met 12 aan de start waaronder veel Duitse en een paar Nederlandse dames was het afwachten hoe sterk de concurrentie was. Ik ambieerde een podium maar de sterkste concurrentie zou van mijn eigen teamgenoot Alexandra Marchal komen... Vorig jaar won ze hier ook.
Het was koud en druilerig en alle dames moesten als laatste starten, dat betekende dus lange wachttijden aan de specials gezien de meer dan 200 deelnemers. Niet leuk!
Eindelijk was het onze beurt en omdat ik vorig jaar de serie won mocht ik als eerste van start. Alexandra startte 15sec achter mij, dat vond ik lastig. De eerste special is voor mij altijd moeilijk, ik moet er steeds wat inkomen en durf niet voluit te gaan. Ik vond dat nu meevallen, dacht dat ik goed gestart was maar Alex zat in mijn wiel net voor de finish. Nogthans zat er ook een pittige klim in, wat normaal in mijn voordeel is, dat was mentaal een tegenvaller. Alex heeft al veel getraind en dat was er aan te zien. Al was ik weggeschoven op een wortel waardoor ik de helft van dat klimmetje moest lopen en op het einde werd ik gehinderd door mijn voorligger.
Special twee liep wat beter maar ik had een binnenbocht te laat gezien. Dan moesten we beide specials een 2e keer rijden. Weer schoof ik weg op het steile klimmetje, ik slaagde er maar niet in om over die gladde wortel te geraken... Het stuk erna ging super en Alex was achter. Ook zij stond deze keer te voet op het klimmetje.
De 4e special deze keer goed opgelet en de binnenbocht genomen. De bochten lagen spekglad, het was uitkijken maar de Schwalbe banden gaven goed grip.
Na de middag lag de moeilijkste special te wachten. Ook deze keer twee specials die we 2x reden. Weer goed gestart, de beentjes sprintten super ondanks dat ik nog geen intervals gedaan had. Volle bak door een bochtige geul en opeens een lint! Oeps, 't was hier rechtsaf een gladde talud op. Toen ik aan het moeilijkste stuk kwam viel er net een man voor mij. Ik moest in de remmen, kon nog net ontwijken op een smalle wortel-stenen richel en dit steile gladde stuk goed nemen. Dan moesten we over een grote rots, ook lekker glad. Dit lukte bangelijk goed, terwijl anderen stonden te sukkelen. Nog twee gladde bochten en dan volle sprint naar de finish! Wauw wat een zalig gevoel en felicitaties van Alex, tof!
Ik was in de wolken, zeker omdat dit stuk ook de vorige jaren er in zat en het mij nog nooit zo vlotjes lukte!
De 5e special was vrij kort met veel scherpe bochten. Dan die moeilijke weer, ik hoopte dat het net zo vlot liep. Spijtig genoeg lag het nu een pak gladder door de vele passages, ik gleed weg in het bovenste stuk waardoor ik controle verloor en recht op een boom af ging! Ik kon nog net zorgen dat ik er mooi met mijn wiel tegen parkeerde ipv te vallen :). Snel weer in de pedalen voor die rots, dat liep nog net goed. Beetje jammer van die fout.
De 8e en laatste special was echter heel plezant, driften en schuiven door scherpe bochten en dus een leuke afsluiter.
Lang wachten op de uitslag maar ik wist dat ik niet kon winnen, Alex zat telkens kort op mij. Het werd een 2e plek net als vorig jaar, op 37 sec op 8 specials. Dat is niet slecht maar tevreden was ik ook niet. De 3e plaats ging naar de Duitse Lysenko. Teamgenote en downhillster Roos Op De Beeck werd 8e. Bij de mannen stonden we ook nog op het podium: zowel Daniël Prijkel (5e algemeen) als nieuwkomer Jelmer Pietersma (3e Master) mochten de handjes in de lucht steken. Wat een mooi begin voor het Team!
Zondag keek ik uit naar mijn eerste wedstrijd van't seizoen, een Cross-Country in Ottignies en dat onder een stralend warm zonneke maar zonder Rob die niet kon. Daar waar ik in 2007 voor 't eerst BK werd op een technisch rondje.
Ter plaatse zag ik dat het een totaal ander parcours was, aan de andere kant van het "Bois des reves"-park. Ontgoocheld na een verkenningsrondje, helemaal niet technisch en veel steile klimmen.
Tijdens de opwarming op het parcours bleek het er wat moeilijker bij te liggen hier en daar, nu werd het pas leuk!
Verbaasd dat ik mocht starten op de tweede rij, mooi meegenomen op de smalle startklim. Ik was goed mee weg maar voelde al meteen de benen vollopen ondanks een degelijke opwarming. Toen we na een stuk in't bos op het vlakke pad reden kon ik zien welk groepje er voor me uitreed. Ik kon het haast niet geloven! Ik zag Inne, de Nederlandse Britt VD Boogerd, Pauline...rensters waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze ooit nog kon volgen. Ik zat 7e.
Net voor de steile zig-zag klim raasde Hilde Verschaeve voorbij, die kende ik nog van toen ik pas begon. Een grote dame met evengroot palmares waar ik veel respect voor heb, teveel misschien... Op de klim maakte ze fouten en bijna in elke scherpe bocht stonden we te voet maar ze liet me niet voorbij. Ik zag de rest wegrijden maar durfde niet te roepen of kwaad te worden.
In een afdaling kon ik haar passeren door een gewaagde binnenbocht te nemen, cool! :) Op een lange steile klim verderop kwamen zowel Hilde als pluimgewicht Marlies Beckers voorbij. Deze en de volgende ronde speelden Hilde en ik haasje over. Zij op de klimmen, ik in de afdaling. Ik voelde echter de benen steeds meer protesteren, tot tegen de krampen aan. Dit na amper 40min, hoe kan dat?
Dan maar gelleke genomen en gas terug, ik moest Hilde laten gaan en hopen dat ik niet nog verder terugzakte. Ik kon het nog een ronde uithouden maar zag op het einde dat Steffi niet ver achter was. Ik moet dus wel wat stilgevallen zijn. Gelukkig was de meet in zicht want ik zou het niet lang meer uitgehouden hebben ;).
Een 9e plek waar ik best tevreden mee kon zijn gezien de omstandigheden. Ik was dinsdag en woensdag goed ziek, buikgriep. Zo erg zelfs dat ik woensdagmorgen 2.5kg kwijt was! Vandaar waarschijnlijk de vroege krampen, vocht-mineralentekort? Verder ben ik nog niet aan het intervallen op training dus er zit nog veel rek op. Wat een verandering tov de voorlaatste plek vorig jaar in Dinant!
Misschien is het nog niet te laat om aan een "come-back" te denken? :P
Leuk weerzien met iedereen en dat veel mensen vroegen hoe het was terwijl ik bijna niet meer in het XC-wereldje zit deed deugd. Ook de vele supporters gaven enorm steun. Het deed deugd om weer terug te zijn!
Echter zondag staat de eerste enduro op het programma, in Esneux. Lapierre Prorace 29er racemasjien omruilen voor dikke bak Spicy Team 27.5' met 160mm veerweg: BRAAP! :)
