Kristien Nelen
Welkom op mijn blog!

Over mijzelf
Ik ben Kristien Nelen
Ik ben een vrouw en woon in Essen (België) en mijn beroep is Leerkracht L.O.
Ik ben geboren op 20/11/1978 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport, MTB, Film, geschiedenis.
3x Belgisch Kampioene XC. Provinciaal Kampioene 2010. Belgisch Kampioene Downhill 2014. Belgisch Kampioene Enduro 2

Inhoud blog
  • Azencross Loenhout
  • Scheldecross, Antwerpen
  • Druk weekend: 26e @cross Essen & 22e@ Druivencross Overijse
  • 3e @korte tijdrit Achtkamp Brasschaat
  • 11/9: Enduro One, Bad Endbach: 2e plaats

    Kalender

    Wedstrijden



    Zoeken in blog


    Foto

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Mountainbike/enduro
  • webshop downhillsport.nl
  • Team Fietsshop Uitgeest
  • MTBschool Noorderkempen
  • MTBLily, alle uitslagen en verslagen
  • Offroadbiking

  • Archief per maand
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 03-2016
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013

    MTB XC & Enduro rijdster. Powered by Fietsshop Uitgeest
    11-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.BK downhill 27 juli
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zaterdag afgezakt naar Vielsalm, in de gietende regen. 's Namiddag werd het iets beter, regelmatig een bui ipv aanhoudende regen. We konden tot 18u trainen. Nog groffe modderbanden gelegd, die tubeless Schwalbes zijn de enigen die ik er zonder hulp op krijg, top! Vooraan voor de Dirty Dan gekozen, eerste maal dat ik ermee ging rijden. De Magic Mary die ik vooraan had verhuisde naar achter. De ideale combinatie om de modder te trotseren. Met de camions naar boven (wat een luxe :) ) en de eerste run veel gestopt en de moeilijke punten bekeken. Het liep niet lekker maar mijn vertrouwen steeg en daar hadden de goeie banden een bijdrage aan! Die Dirty Dan is een zalige voorband. De 2e run ging al vlotter en bij de 3e en 4e run had ik er zowaar plezier in ondanks de modderpartij. Niet één keer gevallen! Er was wel één punt waar ik altijd sukkelde: een opwaartse haakse bocht die halfweg steil naar beneden ging en bezaaid lag met stenen. Wat ik ook probeerde, het lukte maar niet, maar ik was niet de enige. Ik zag dat de andere dames veel moeite hadden met het gladde parcours. Bij mij ging het goed en ik amuseerde me, ik hoopte zelfs dat het zondag ook zo'n slecht weer was! Spijtig genoeg was het zondag beter en alles begon te drogen. We hadden nog een uurtje training waarmee ik 2 runs kon doen. De 2e keer schoof ik weg na een bocht, te ver naar buiten en van het paadje af... Mentaal een deuk maar wist dat het klein foutje was en zag het verder wel zitten. Alleen was ik denk nu meer in het nadeel op een sneller parcours, niet te vergeten dat ik met een endurobike reed (minder veerweg). De kwalificatie was dramatischer: zeer snel en maximaal begonnen, aan de moeilijke bocht "alles of niks" maar zwaar gecrashed... Gesukkeld met het gedraaide stuur, te snel terug willen vertrekken en daarmee paar meter verder weer in de fout. Dan terug de flow proberen te zoeken maar een teleurstellende tijd van 3'.09". In de finale had ik op zeker gespeeld aan de moeilijke bocht door uit te klikken en met de voeten te peddelen... Tijdverlies maar zo was ik gevrijwaard van een valpartij met nog meer tijdverlies. Verder goed afgewerkt buiten 2 bochten die ik te scherp aansneed. Met 2'51" een hele verbetering, al denk ik dat 2.45 wel mogelijk was, was dit goed voor een 3e plaats bij de dames! Ongeloofelijk! Ik hield een Britse 6sec achter mij. Teamgenote Roos Op de Beeck werd knap 2e. Net als vorig jaar telde deze wedstrijd ook als BK. Ik werd afgeroepen en nam plaats op het 2e schavotje maar men zei dat ik gewonnen had?? Ik begreep er niks van! Bleek dat Roos niet meetelde omdat zij nog junior is (18 jaar)? Dus ik was kampioen bij de Elites. Oke maar waarom kreeg zij dan geen junior-podium? Onbegrijpelijk... Wat een feest moest worden voor ons team werd een domper, ook voor mij. Ik gunde Roos de titel, als volbloed downhillster en groot talent verdiende ze dit. Dit was niet eerlijk... Gelukkig werd dit 2 weken later rechtgezet door de Bond. BK is een UCI wedstrijd en dus rijden dames vanaf 17 bij elites en heeft Roos WEL recht op de titel. Binnenkort zal zij haar trui ontvangen en ik de zilveren medaille. Eind goed, al goed.

    11-08-2015, 23:23 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    10-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bisnummer@ Wildschonau (Oostenrijk)!
    Afgelopen weekend stond de 2e manche van de Enduro1 serie op het programma. Deze keer in Wildschonau, Oostenrijk, een mooi skigebied. Zaterdag konden we special 5 trainen en dat was nodig! Zeer technisch en smal wandelpaadje met veel scherpe bochten, rotsen en wortels. Deze was bereikbaar met de lift dus was best wel luxe! :). Om 16u startte dan de proloog, onverkend maar wel zichtbaar op de skipiste gelegen. Volle bak een paar honderd meters omhoog sprintten en dan afdalen op het gras met bochten en kunstmatige obstakels. Op een van die obstakels gebeurden veel valpartijen, een paar moesten zelfs naar het ziekenhuis. Ik besloot er net voor te remmen zodat ik er rustiger over kon. Op het einde moesten we van trappen maar ik had dat niet gezien, kwam volle bak aangesjeesd en vloog er in één keer over, wow! Ik won blijkbaar met 1 seconde! Zondag beloofde weer een tropisch warme dag te worden (34°-36°), niet te vergeten alles wat we dragen van bescherming + rugzak, was dit niet zo aangenaam... De eerste special was een tegenvaller: 3 minuten volle bak over een vlak grindpad met bochten. Niet echt enduro maar zeer fysiek, tja, ook dat heb je nodig voor enduro. Ik had schrik om hier op achterstand gezet te worden want een paar van mijn concurrenten doen ook XC wedstrijden (cross-country). Op een van de langste klimmen die in de hete zon lagen, hadden ze aan de bevoorrading een tuinslang waarmee we verfrist werden. De andere specials waren plezant, snel en technisch. De 4e was echt de max, ik zat constant op de limiet. Dan de bekende 5 die wel beter had gekund, nu waren er hier en daar nieuwe sporen/lijnen waarmee je bochten kon afsnijden maar ik zag ze telkens te laat. De 6e en laatste moesten we weer de proloog doen, net nu was de batterij van m'n E.I-shock leeg, eigen fout want ik had 'm al een maand niet meer opgeladen. Het systeem blokkeert automatisch je vering, echt handig bij sprinten en optrekken. Had dan maar de vering zo hard mogelijk bijgepompt, maar ook weer niet te hard want er zat een serieuze drop/sprong in. Ik sprintte wat ik kon maar had het gevoel dat ik niet vooruit ging. Na 4u wedstrijd ook niet meer zo vanzelfsprekend... Alle obstakels goed genomen en een mooie finish. Dan spannend afwachten en op het grote scherm de tijden met uitslag in't oog houden. De speaker was mij echter voor, ik had gewonnen! Toch weer onverwacht omdat ik dacht dat ik bij de 1e en de laatste special veel tijd verloren zou hebben. Bleek helemaal niet! Zelfs in die sprintspecial had ik de snelste tijd :). De laatste (proloog) was ik zelfs 5 seconden sneller dan zaterdag toen we die nog fris konden rijden! Supertevreden dus. Maandag en dinsdag doorgereden naar 2 bikeparks in de buurt (Leogang en Saalbach) om nog te trainen op techniek én om lekker te genieten van de vakantie natuurlijk.



    10-07-2015, 23:17 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    08-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1e plaats proloog & wedstrijdwinst@ Bad Endbach
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Afgelopen weekend ging het naar Duitsland voor de eerste wedstrijd van de "Enduro1" (enduro-one) serie. Oorspronkelijk ging ik voor de Cannondale-serie in de Vogezen, maar deze wedstrijden waren al na 1 minuut volzet! Van de Cannondale tour wist ik wat te verwachten van niveau en parcours, maar van de Duitse serie wist ik niks. De eerste manche was in Bad-Endbach, 4u rijden. Zaterdag mochten we de 1e en de 5e special verkennen. De rest was geheim. Die 1e special was heel kort en je kon telkens omhoog met een sleepliftje waar je voor moest betalen. Ik hield het op 2 runs en reed naar special 5 die vanaf 16u ook de proloog werd. Deze was lang en "bikeparkstyle": snel, kombochten en drops. Voor de proloog werd er halfweg gestart. Het ging meteen goed, geen fouten. Ergens moest er ook stevig getrapt worden over een stuk dat moeilijk bolde door veel wortels, op het einde ook nog een eindsprint en 10 meter bergop lag de finish. Benieuwd naar de tegenstand en toch wat verrast toen ik als winnares werd afgeroepen! Blijkbaar scheelde het slechts 5 seconden. Heel blij maar toch ook zenuwachtig voor de wedstrijddag, het zou een spannende strijd worden waarbij elke seconde telde. Elke fout, elke extra pedaalslag kon het verschil maken. Zondag D-day, het miezerde af en toe en het was amper 13°. Zenuwachtig bij de 1e special, ik mocht geen enkele fout maken, hier en daar kon je een snellere lijn rijden als je van het pad afging. Die mocht ik niet missen. Veel bochten en wortels, het lag zo droog dat de grond heel los lag maar ik had veel grip met de Schwalbes. Er waren ook 2 offcambers (schuine verkanting) op gras waarop je scherp moest draaien, niet simpel. 3-2-1 en goed weg! Het steilste stuk goed genomen en ook de offcambers doorgekomen. Zag ik daar al mijn voorligger... Ik riep dat ik eraan kwam maar hij reageerde niet. Ik bleef roepen tot ik in zijn wiel zat maar hij ging niet opzij. Hij ging wel snel maar ik kon sneller... Beetje gefrustreerd aangekomen en maar hopen dat dit niet mijn overwinning zou kosten. De volgende specials zou ik wel slimmer wezen. Goed kijken achter wie je ging starten (vrije keuze) en proberen wat extra tijd te winnen door wat langer te surplacen als je moest starten ;). De 2e special was een teleurstelling: amper een hellingsgraad en ik werd zot van de bochten! De hele special sprinten, optrekken, scherpe bocht, optrekken, sprinten. Tussen boompjes laveren... Er zat geen snelheid in, het was moeilijk om "flow" te krijgen. Met een matig gevoel deze beëindigd. Ondertussen een Tsjech ontmoet die ook alleen was en met hem verder de wedstrijd afgelegd, zo had ik meteen een goeie voorligger die mij niet zou hinderen! ;) Special 3 was gelukkig van een ander allooi. Vrij technisch met vooral véél wortels. Het liep weer lekker. De 4e begon met een "rockgarden" (aangelegd stenentapijt) en ging over op een stukje "northshore" (smalle verhoging op houten planken). Deze was ook weer plezant. De laatste special was ons bekend, knallen dus! Na slechts 3u waren we al rond, de verbindingsstukken waren niet zwaar en de specials lagen niet ver uit elkaar. De top-organisatie liet er geen gras over groeien: meteen was de uitslag bekend en werd het podium gedaan. YES! Ik had toch gewonnen! Ook weer een klein verschil: 25 seconden op 5 specials + proloog is niet veel. De 3e dame strandde ook op slechts 1 minuut. Deze Belg stond te genieten op het podium en we kregen mooie prijzen. Na 2 weekends winst volgt nu een trainingsweekend. Het weekend van 4-5 juli trek ik naar Oostenrijk voor de 2e manche, hopelijk kan ik deze trend verderzetten!

    08-07-2015, 22:16 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    23-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winst in Frankrijk!
    Na meer dan een maand zonder wedstrijd keek ik uit naar dit weekend. De enduro de la Semoy, een manche van de Franse EREC Dark Dog Cup, staat bekend als een van de meest technische en moeilijkste enduro's in de buurt. Deze wedstrijd gaat over 2 dagen en 10 specials. Vorig jaar werd ik 3e. Zaterdagmiddag was het al vrij warm toen we van start gingen via een lange steile klim naar de 1e special. Beetje zenuwachtig maar eens ik gestart was liep het als een trein! Netjes, clean en sneller dan anders. Alles leek zo simpel, wat een gevoel. Met een dosis moraal ging het naar special 2. Een beetje té overmoedig, te hevig gestart en bijna uit de eerste bocht gevlogen. Daardoor uit mijn "flow" en beginnen sukkelen op de stenige secties. Pas op het einde ging het beter. Terug met een goed gevoel naar de 3e special maar ik begon last te krijgen van de warmte. Deze was fysiek zwaar met een aantal stukken bergop, niet makkelijk om aan hoge hartslag en met verzuurde benen een technische afdaling in te duiken die je niet kent. Foutloos rijden is niet simpel bij enduro. Ik begon steeds meer hoofdpijn te krijgen. De volgende special had veel steile haarspeldbochten en wortels. Nog een laatste klim met steil wandelstuk voor special 5. Dan ook nog 2 steile klimmetjes in de special zelf om helemaal choco te zijn. Op het einde een bord "Danger, jump", veel volk en een gapend gat. Ik blokkeerde en gooide alles dicht, de kleinere eindjump ging wel. Kwaad op mezelf! Dit is een van mijn zwakke punten. Ik werk eraan maar het probleem zit in het koppeke. Op plaatsen waar je één drop of sprong meermaals kan oefenen lukt het wel, maar duikt dit onverwacht op dan blokkeer ik soms. Een spijtige afsluiter maar ik wist dat we die morgen (zondag) weer zouden doen: 2e kans dus. De tussenstand; ik stond 1e met 2 minuten voorsprong. Het was al laat. Een korte nacht op een slecht bed, om 6.30u op voor dag 2. Suf en vermoeid naar de 1e special, gelukkig een lichtlopende klim. De chrono telde af 5-4-3... tijd om wakker te worden! Goed gestart en het eerste stuk goed doorgekomen tot je een scherpe bocht moest maken en je meteen opgewacht werd door een zeer steile afdaling waarvoor je eerst tussen een boom en een grote rots moest mikken. BAM! Met m'n stuur tegen die boom en het was verkeken, ik moest van de fiets en een stukje lopen. Verder foutloos gereden. De volgende stond bekend als de moeilijkste, de naam "Mad Max" loog er dan ook niet om. Super steil, wortels en krappe haarspeldbochten op het menu. Ik raakte mijn achterband met mijn poep, zo diep en ver naar achter moest je hangen! Bijna elke bocht voetje zetten om niet in de netten te belanden en dan doordriften, top! De Magic Mary vooraan en Hans Dampf achteraan waren de perfecte combinatie voor dit werk, ik ben niet één keer weggeschoven. De volgende specials waren allemaal heel steil en bochtig. De voorlaatste eindigde met een smalle plank over een opblaasbaar zwembad, hoe komen ze erbij! De verleiding was groot om er in te springen want ook nu was het verschrikkelijk warm. Dan de laatste, een verkorte versie van die van gisteren, tijd om iets recht te zetten. Ik sprong van de drop, YES! Wat een gevoel! Ik behield mijn voorsprong en won. De Nederlandse downhillster en enduriste Kiona Harbers werd 2e en Inne Gantois (marathonspecialiste) knap 3e in haar eerste wedstrijd, wat een talent! Eigenlijk was het "vaderkesdag" en had ik niks te vieren, ik droeg deze overwinning dan ook op aan mijn vader. Ik heb nu eindelijk het goeie gevoel te pakken en hoop dit nu verder door te trekken naar de volgende buitenlandse wedstrijden.



    23-06-2015, 23:46 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    31-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Trainingsweekends in Frankrijk een succes
    Beste vrienden en supporters, door het (toch nog) plotse overlijden van mijn vader en de begrafenis zijn er 2 mooie wedstrijden weggevallen. Daardoor is het nu even een stille periode die ik probeer op te vullen met specifieke endurotraining. Zo ging ik vorig weekend naar het Noord-Franse "Les Hautes Rivieres" voor een endurando (enduro-toertocht) die ik reed als training. Binnen twee weken vindt hier een wedstrijd plaats dus dit was een goede voorbereiding. Op het programma: 45km en 1500 hoogtemeters, dat kan tellen! Het was een zware dag: supersteile lange klimmen gevolgd door technische specials, goed voor 5.5u biken. Een geslaagde training. Deze zondag ging het dan naar Charleville-Mezieres (N-Frankrijk), ook voor zo'n "endurando". Ik was zaterdagavond al vertrokken omdat het 3u rijden was en al vroeg begon. Daar in de auto geslapen, was geen succes mede door het vergeten van mijn slaapzak... Beetje koud... 's Morgens klaar voor 35km en 1000 hoogtemeters. De klimmen reed ik tegen stevig tempo naar boven. Doordat bijna alle specials op dezelfde berg vertrokken hebben we er nog een paar extra gedaan. Het was zo leuk dat ik er niet genoeg van kreeg! Er waren 5 specials waarvan de eerste de moeilijkste en langste was, helemaal over een rotskam, sjiek en heftig. De volgende waren makkelijker en hadden vooral scherpe steile bochten en een paar sprongen. Dat kwam goed uit want sprongen beheers ik nog niet goed. Een supersteil stukje durfde ik niet af, dat was echt maf! Nadat we alle specials gedaan hadden zijn we toch weer helemaal naar boven gefietst om nr 4 en 5 nog een keer te doen. Zodoende kwamen we als laatsten binnen. Iedereen zat al lang aan "den apres" en bekeek ons raar. Of we verloren waren gereden? Hahaha! Nee, we hebben gewoon 7 specials gedaan ipv 5 ;) Trainen heet dat ;) Volgend weekend moet nog opgevuld worden en het weekend daarna staan er eindelijk weer wedstrijden op het programma. Deze vrijdag (5 juni) is het trouwens "kampioenenhuldiging" van gemeente Essen. Daar zal ik nog gehuldigd worden voor mijn 2 titels van vorig jaar. Iedereen welkom in zaal Rex, om 19.30u! Het zou leuk zijn als jullie erbij zijn! http://www.essen.be/activiteitendetail/790/kampioenenhuldiging



    31-05-2015, 22:44 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    T -->

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs