Kristien Nelen
Welkom op mijn blog!

Over mijzelf
Ik ben Kristien Nelen
Ik ben een vrouw en woon in Essen (België) en mijn beroep is Leerkracht L.O.
Ik ben geboren op 20/11/1978 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport, MTB, Film, geschiedenis.
3x Belgisch Kampioene XC. Provinciaal Kampioene 2010. Belgisch Kampioene Downhill 2014. Belgisch Kampioene Enduro 2

Inhoud blog
  • Azencross Loenhout
  • Scheldecross, Antwerpen
  • Druk weekend: 26e @cross Essen & 22e@ Druivencross Overijse
  • 3e @korte tijdrit Achtkamp Brasschaat
  • 11/9: Enduro One, Bad Endbach: 2e plaats

    Kalender

    Wedstrijden



    Zoeken in blog


    Foto

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Mountainbike/enduro
  • webshop downhillsport.nl
  • Team Fietsshop Uitgeest
  • MTBschool Noorderkempen
  • MTBLily, alle uitslagen en verslagen
  • Offroadbiking

  • Archief per maand
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 03-2016
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013

    MTB XC & Enduro rijdster. Powered by Fietsshop Uitgeest
    01-01-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Azencross Loenhout
    Jaarlijks verschijn ik aan de start in buurgemeente Loenhout, een leuk parcours met het "wasbord" waar ik elke ronde naar uit kijk! Bij de verkenning voelde ik dat mijn hartslag op sommige stukken enorm de hoogte in ging, bijna op de adem trappend. Dat was niet normaal... Met 75 dames aan de start, een record, ongelofelijk! Deze keer werd ik dus eens niet als laatste opgeroepen . Ik stond op de laatste of voorlaatste rij, heb niet achterom gekeken, dat is niet zo goed voor het koppeke (als je ziet dat er niemand achter je staat). Een goeie start, mij ergens met enige waaghalzerij tussen 2 anderen in gewrongen om op te kunnen schuiven. Op het einde wou ik nog bijschakelen maar stond al op m'n zwaarste (max snelheid blijkbaar 47km/u). Voor mij is deze start veel beter omdat hij langer en breder is wat me dus meer kans geeft om op te schuiven. In de korte modderstrook aan de tent gingen er een paar onderuit waardoor ik gehinderd werd en terug plaatsen verloor. Aan de bergjes moesten we lopen. Na de eerste ronde kwam ik als 47e door maar ik had slechte benen, vooral mijn linkse bovenbeen was compleet verzuurd en deed pijn. De volgende ronde kon ik er alsnog 2 inhalen en dan kwamen we met z'n drie in een groepje te zitten, we reden om de 44e plek. Op de lange asfaltstrook bij de start/aankomst lieten ze het tempo zakken en heb ik geprobeerd weg te rijden. Aan de modderstrook kwamen ze echter terug. Dat was m'n slechtste stuk van het parcours. Telkens moesten we van de fiets en daarna ook nog over dat slootje springen en daar viel telkens een gat. De rest van de ronde moest ik dan harken om dat weer dicht te krijgen, wat meestal pas tegen het einde (richting wasbord) lukte. De volgende ronde weer van dat op de weg maar toen ben ik braafkes blijven zitten. Ik voelde me niet al te best, het ging steeds slechter met me. Ik had ook geen power op de rechte stukken en de bruggen. Het was knokken om erbij te blijven, alsook om in dezelfde ronde te blijven en er niet uitgenomen te worden. Toen we bij het passeren van de Jury mochten doorrijden was mijn eerste doel geslaagd: uitrijden in dezelfde ronde. Wat toch niet vanzelfsprekend is als je met 75 start... Dat was gelukt en het vat was af. Voor het eerst zag ik tegen deze laatste ronde op. Aan de modderstrook viel weer een gat en ik kreeg het niet meer dicht. Het was op...halfweg werd ik nog gepasseerd door een Japanse en tegen het einde kwam er nog een Zweedse over ook. Pfff. Als 48e bolde ik over de meet, ontgoocheld dat ik nog 2 plekken verloor maar vooral uitgeput. Toen ik naar de auto reed werd ik zelfs even onwel. Daarna hoorde ik van mijn helpers (bedankt Wim & Nicky) in de materiaalpost dat ik na 2 rondes lijkbleek zag. Ik ben nog met de fiets teruggereden maar dat was misschien niet zo'n goed idee. Bij dat losrijden bleef de hartslag ook abnormaal hoog. 's Avonds voelde ik me echt slecht en de dag erna was ik goed ziek, hierdoor heb ik Baal moeten laten liggen. De planning voor het BK valt hiermee in het water maar ik zal proberen er nog alles uit te halen wat kan. Doel was top 10 maar ik vrees dat ik dat ga moeten bijstellen naar top 12. We doen ons best!



    01-01-2017, 18:19 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Scheldecross, Antwerpen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag supporters en vrienden, zaterdag aan de start van de Scheldecross. In de verkenning had ik niet zo'n geweldig gevoel en nogal wat gesukkel in het zand. Bij de start stond ik weer op de laatste rij, ik was goed mee weg en op het rechte stuk in de speeltuin kon ik al wat inhalen. Bij het eerste kleine bergje moesten er al een paar van de fiets, ik kon nog net tussendoor wringen met wat stunt-en vliegwerk maar daardoor won ik weer wat plaatsen en kon volle bak naar het volgende rechte stuk. Daar wou ik er nog passeren maar net als ik dat wil doen schiet Caren Commissaris er tussen. In plaats van voorbij te steken blijft ze echter naast die andere rijden en verspert mij de weg. Ik moet inhouden en wachten... Aan de steile berg moet iedereen van de fiets, ik passeer een trage loopster. Bijna boven voel ik dat er iemand achter mijn rugnummer haakt en aan mijn truitje trekt, daar was het een beetje chaos en vechten voor je plaats. Naar beneden nog niet eens in de pedalen en weer van de fiets omhoog lopen door de haperende massa. De laatste lus bergop kon ik eindelijk doorrijden maar voor mij geraken ze er net niet op en ik moet weer van de fiets. Daarna begon de inhaalrace. Ik reed rond met een goed gevoel en slaagde erin om weg te rijden van mijn groep. Ik kom bij andere dames aan de lange zandstrook, die lag er veel beter bij dan in de verkenning. Nu was er een redelijk spoor helemaal links. Je moest wel goed concentreren en wat core-stability om er mooi door te komen. Hier werd ik weer opgehouden doordat er maar één spoor was. Op het lange stuk erna kon ik er weer inhalen. Op één ronde tijd ging ik van de 46e plek naar de 36e! Het bleef goed gaan en de ronde daarna haalde ik er nog eens 4 in. Op een gegeven moment maak ik wel een fout net als ik aan de lange zandstrook begin, ik geraak niet in m'n pedaal en schuif er af. met wat gesukkel geraak ik dan toch eindelijk op gang. Achter mij botste er ineens iemand op mij maar ze konden toch niet voorbij en eens ik terug goed vertrokken was reed ik ze terug op achterstand. Bij het ingaan van de laatste ronde krijg ik Aurelie Vermeir te pakken en zie ik Eva Maria Palm rijden, ik kom steeds dichter maar het is net te laat en we moeten stoppen. Spijtig. Als we nog een ronde langer mochten had ik er misschien nog ingehaald . 31e van de 50 en een goed gevoel, mooi resultaat en ik merk dat ik meer vertrouwen krijg op de crosser. Nadien nog 1.5u terug naar huis gefietst met dank aan Wim & Nicky die mijn autoke naar huis reden.

    01-01-2017, 17:09 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    12-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Druk weekend: 26e @cross Essen & 22e@ Druivencross Overijse
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ESSEN: Mijn thuis dus voor mij wel belangrijk. Deze keer gezorgd dat ik fris voor de dag kwam ;). Het beloofde een snelle race dus niet zo mijn ding maar ik moest me laten zien he... Nog maar m'n 2e cross dus starten vanop de laatste rij. De start zag ik niet zo zitten wegens (te) smal en meteen twee bochten en balken. Toch verliep alles goed, alleen voor de balken verloor ik terug wat plaatsen. Er werd gereden aan een hels tempo maar ik voelde me goed en kon toch weer opschuiven. Dan was er niemand meer maar ik zag er wel rijden, ik heb het serieuze gat kunnen dichtrijden en maakte aansluiting bij 2 rensters. Het werd een hevig onderonsje om de 24e plaats maar tegen het einde moest de jonge Jinse Peeters lossen. Dan ging het tussen mij en Tinne Vermeiren, beiden deden we kop of pogingen om weg te rijden. Ik had het steeds moeilijk op de hobbelige stukken maar had veel power op de rechte stukken. De voorlaatste ronde heb ik nog een poging gedaan en een tijd op kop gereden maar bij het ingaan van de laatste ronde ging ze me voorbij na een foutje aan de balkjes. Ze versnelde en mijn vat was leeg, de 2 laatste ronden waren er teveel aan vrees ik. Halfweg kwam ook Gertie Willems er nog over, ze verraste mij en ik kon niet meteen aanpikken, spijtig. Zo werd ik 26e van de 35. Niet slecht, ik heb zelden zo afgezien en tegen zo'n tempo rondgereden, ni normaal. Mijn gemiddelde hartslag lag ook maar 5 slagen van het maximum! Tevreden dus maar jammer dat ik het niet kon afmaken. Ik had niet gedacht dat ik dit kon... De vele supporteres maakten natuurlijk dat ik net dat ietsje meer kon en het maakte alles ook heel plezant! Bedankt! DRUIVENCROSS OVERIJSE: Voor de eerste keer eens 2 wedstrijden achter elkaar, wat zou dat geven? Nog nooit in Overijse geweest maar deze stond op m'n bucketlist ;). Bij het verkennen had ik blijkbaar toch nog goeie benen, het vele losrijden en de Forever lite Ultra shake zaten daar wellicht voor iets tussen... Het enige probleem was de fietskeuze daar ik geen twee dezelfde heb. De nieuwe tweedehands heeft schijfremmen en één plateau vooraan waardoor er minder modder ophoopt, alsook heeft deze een kleiner verzet. Ik heb er alleen nog geen 2e wielset met Rhino's (modderbanden) voor. Na een rondje met deze was het snel duidelijk dat de gewone tubes niet volstonden. Ik moest met de Scott op weg: de velgremmen gaven minder vertrouwen en het verzet is zwaarder maar ik had tenminste grip met de Rhino's. Ik werd als laatste van 27 dames opgeroepen...joepie... Ik draaide als laatste de steile asfaltklim op maar halfweg stonden er al een deel geparkeerd en ik kon hard doorgaan. Twee keer werd ik gehinderd en moest ik inhouden omdat ik niet voorbij kon. Bovenaan terug bijschakelen en alles geven naar de afdaling in de wei. Ik zat zowaar tussen grote kleppers, wauw! Echter ik nam mijn bocht te wijd waardoor er iemand tussenkwam. Ook in de volgende bochten verloor ik terug plaatsen, zo werd ik gepasseerd door Bianca Van den Hoeck (15e). Ik was te voorzichtig op de gladde ondergrond, dit speelde mij heel de wedstrijd parten en kostte mij al mijn gewonnen plaatsen. Bergop ging het dan weer super maar er waren maar twee klimmen, de 3e moest je lopen en de andere klimmetjes waren maar een paar meter. Spijtig voor mij. Met nog 3 rondes te gaan kwam ineens Christine Vardaros erover, ik wist niet eens dat ze achter me zat. Ik verloor ze even snel weer uit het oog... Met nog 1 ronde te gaan moest ik als eerste stoppen en werd 22e. Ik begrijp niet wat er aan de hand was: was het fysiek dat ik gewoon niet beter kon? Na de startklim kon ik niet meer diepgaan, in Essen kon ik dit 45min lang. Of was het mentaal dat ik me niet kon opladen en/of de kop liet hangen nadat er veel mij terug passeerden? Feit was: ik was niet moe... terwijl ik in Essen kapot zat en wel 10 keer ben gestorven. Het leek alsof ik me minder durfde te geven en meer berekend reed, in Essen kon dat gewoon niet, daar zat ik in dat groepje en het was knokken voor elke meter. Zaterdag Scheldecross, moet er nog zand zijn? ;)

    12-12-2016, 21:31 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    23-10-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.3e @korte tijdrit Achtkamp Brasschaat
    De eerste proef van de Brasschaatse Achtkamp, de 1km tijdrit, is achter de rug. Er was veel nevel en mist, ik zocht de best mogelijke omstandigheden dus laat starten was de boodschap en hopen dat het wat optrok. Ook was ik net ziek geweest en de laatste "restjes" zaten nog op mijn longen waardoor ik nog slijmen ophoestte. Niet ideaal om dan in zo'n mist te rijden. Ik had het opwarmingsschema van coach Jos (tevens ploegcoach van Chedy, mijn achtkampploeg) gevolgd en was er klaar voor! Ik wist perfect met welk verzet ik moest starten, ik was gisteren komen verkennen en proberen vanop het platform. Ik was goed weg en had het gevoel dat ik lang kon rechtstaan en blijven versnellen. Vorig jaar moest ik veel sneller gaan zitten. Tot ineens de ketting oversprong waardoor ik uit m'n ritme was, alsook lag hij nu kleiner dus ik moest terug opschakelen. Dan armen op het ligstuur en gaan. Ik had eerst het gevoel dat ik niet al m'n kracht kon overbrengen maar na wat geschuif zat ik beter. De bocht ging bijna perfect, ik kon goed terug optrekken maar toen ik ging zitten kon ik het verzet niet houden. Ik moest van het ligstuur om af te schakelen. Dan ging het weer beter en het laatste stuk kon ik nog rechtstaan en lang sprinten. Blijkbaar was ik amper 5 honderdsten trager dan Demmy Druyts, dat was balen! Een overspringende ketting kost al snel een seconde... Lenny Druyts, net terug van het EK piste, was 4sec sneller en onklopbaar. Ik denk dat ik beter kon maar zo'n pech heb je niet in de hand... Nu ging die bocht eens goed (wat anders dikwijls een heikelpunt is). Blij dat ik geen last had van mijn ademhaling. Vorig jaar was ik 1 sec sneller maar de omstandigheden zijn natuurlijk elk jaar anders. Op naar volgend weekend: 200m en verspringen, mijn "slechtste" proeven.

    23-10-2016, 22:16 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    16-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.11/9: Enduro One, Bad Endbach: 2e plaats
    Klik op de afbeelding om de link te volgen de finale van de Enduro One serie. Door de pech van vorige wedstrijd werd deze laatste beslissend: wie won, won ook de serie. Zaterdags mochten we weer 2 specials verkennen, waarvan één ook de proloog was. Omdat het nu op details zou aankomen besloot ik om ook de overige te bezichtigen, dit is toegestaan maar dan wel naast de fiets. Het was de eerste keer dat ik dit deed en ik was dan ook ontsteld toen ik te voet nr 2 deed maar anderen gewoon zag rijden! Het ergste was dan nog dat ik ook mijn naaste concurrente, Tanja Naber en haar team, op een "verboden" special zag rijden. Toen ik daar nadien met anderen over sprak bleek dit al langer gemeengoed... Het maakte mij boos en gefrustreerd. Ik reed een goeie proloog maar Tanja won met 4sec verschil. De wedstrijd dan. De 1e special verliep niet zo goed als op training, ergens een verkeerde lijn en op het einde te lang gesukkeld in een haakse bocht. Nr 2 ging wel goed: een goeie flow maar nog wat te agressief in de bochten en daardoor moest ik veel terug optrekken. De 3e had een tof eerste stuk, geen problemen hier. De 4de startte in een bikepark met een rockgarden gevolgd door een northshore (smal houten verhoog) en een paar kombochten. Daarna werd het natuurlijker. Wauw wat een leuke trail!! Het ging echt super. Ook de 5e en laatste special die we als proloog reden liep zo mogelijk nog beter! Vlammen zonder fouten, wat 'n gevoel. Beter dan zaterdag op de proloog en blijkbaar even snel als Tanja. Ik finishte met een goed gevoel maar toch was dit niet voldoende om te winnen... Het werd de ondankbare 2e plek op amper 14sec over 5 specials. Tanja won, ze was telkens 3 a 4 sec sneller (zoals voorbije wedstrijden), dankzij de "stiekeme verkenningen"? Ik had de organisatie hierover ingelicht en sprak haar ook aan maar ze bleef erbij dat ze niet op hun fiets zaten, ik bleef erbij dat ik wel iets anders zag. Uiteindelijk gaf ze toe het stuk waar ik haar zag op het zadel te hebben gezeten maar ze beweerde dat ze hun voeten op de grond hadden. Tja, ik zag wel duidelijk dat ze gewoon reden en nog niet traag ook... Ik had geen zin in ruzie, het was altijd een toffe meid dus ik liet het daar bij. Ik was super tevreden over mijn rijden, voor mezelf had ik lekker gewonnen! ;) Zodoende werd ik ook 2e in het eindklassement. Maatje Hilke Grosse werd 3e op een 30tal dames. Ik heb nadien nog eens met de organisatie samengezeten en ze erkenden het probleem. Ik begrijp deze manier van werken niet, zij zijn de enigen die het zo doen. Ofwel sta je verkenning toe bij alle specials, ofwel niet, simpel. Twee specials laten verkennen en de anderen ook al uitpijlen maar verbieden ze te rijden is vragen om valsspelen. Ze gingen het nog eens bekijken voor volgend jaar. Wel leuk dat ze open staan voor kritiek en verbetering. Verder is dit een van de best georganiseerde series die ik al reed. Hiermee sluit ik mijn enduro-seizoen af. Graag dank ik mijn sponsors: Fietsshop Uitgeest, downhillsport.nl, Agu, Maloja kledij, FiveTen schoenen en Schwalbe en trainer Jos Henderieckx die mij met raad en daad bijstaat!

    16-09-2016, 00:24 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cannondale enduro Tour, St Marie-aux-mines: 5e
    In Bikepark Lac Blanc volgde een plezante voorbereiding op de wedstrijd van zondag: Cannondale enduro Tour. De droogte zorgde voor "gladde" trails, zeker omdat er veel steentjes lagen. Opletten geblazen! De eerste 3 specials liepen niet goed, ik kon mijn flow maar niet vinden en had moeite met de vele haakse bochtjes. De verbindingen waren lang en slopend en het werd al snel duidelijk dat we goed moesten doorrijden om binnen de tijdslimiet te finishen. De 4e special vond ik de leukste en het begon goed te gaan. De paadjes waren zeer smal wat weinig foutmarge toeliet dus ik durfde niet al te snel gaan. De 5e special zou een lang vlak stuk bevatten dus ik veranderde mijn kettingblad voor de start van een 30tands naar een 32. Het bleek eerder bergop te zijn, ik gaf alles, denkende dat ik hier serieus wat tijd zou kunnen goedmaken. Omdat ik krap zat in tijd wisselde ik niet terug om naar de laatste special te rijden maar dat sloeg tegen. Het was nog een lange klim die eindeloos leek, ik moest op mijn limieten rijden om er tijdig te geraken. Snelsnel gestart maar beneden was het onduidelijk naar waar je moest om de wedstrijd te beëindigen. Uiteindelijk de weg gevonden en net op tijd bij de aankomst om de timing-chip in te lezen. Nadat iedereen binnen was bleek ik 5e te zijn maar de 4e dame was meer dan een half uur buiten tijd. Blijkbaar had de organisatie de tijdslimiet te strak gezet en keken ze niet zo nauw... Ik had dus voor niks zo gestresst en alles gegeven om op tijd te zijn. Niet tevreden over deze wedstrijd maar 't was plezant!

    16-09-2016, 00:22 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.28/8: Trek Bike Attack, Zwitserland
    De "Trek Bike Attack" is een van mijn favoriete wedstrijden. Het is geen klassieke enduro maar een downhill-marathon van 18km met een enduro-einde. Met massastart vanop 3000m naar beneden stormen om dan via enduropaadjes te finishen in het volgende dorp. Dit jaar hadden ze het parcours aangepast: een fysiek stuk met korte steile klimmetjes was vervangen door een dalend stuk door velden met lastige bochten. Dat was dus in mijn nadeel, maar het voordeel was dan weer dat de kwalificatie nu over het onderste gedeelte ging (dat meer fysiek was) ipv het afdaalgedeelte op de berg. En inderdaad, ik zette zelfs de 2e tijd neer! Fantastisch, nu mocht ik eens op de eerste rij starten :). Mijn wedstrijd kon al niet meer stuk -dacht ik- want dat was buiten de pech gerekend... Zondag dus lekker op de voorste rij van de 25 starters, samen met meervoudig kampioene Tracy Moseley (Trek factory team). Zij had de kwalificatie niet gereden en moest dus eigenlijk achteraan starten maar blijkbaar gelden de regels niet voor sterren? Een kopstart maar nog voor de eerste bocht waren er 2 die me voorbij glipten. Net toen ik binnenbocht wou nemen werd mijn achterwiel omhoog gekatapulteerd door een grote steen waardoor ik controle verloor en buitenom moest, daardoor kwam er nog iemand binnendoor. Damn! Ik lag 4e en we waren met dat groepje goed weg. Ik kon al mijn lijnen rijden en maakte geen fouten. Ik hing achter Alba Wunderlin die heel ongecontroleerd reed, vorig jaar kon ik haar niet volgen. Halfweg de berg moest de Oostenrijkse Birgit Braumann (Trek gravity girls) aan de kant met een lekke band. Nu streden we nog met z'n 3 voor het podium en het fysieke gedeelte (mijn sterkste punt) moest nog komen: dat zag er goed uit! De voorkant van mijn fiets begon wat raar te voelen, had ik mijn vork dan toch te zacht gezet? Het werd steeds erger en moeilijker om mijn bike te controleren, ik kon Alba niet meer volgen... Hé hoe kan dat? Nu een zeer technisch stuk met stenen en bochten, ik kon nog amper sturen en besefte dat er iets mis was. Ja, een lekke voorband! Ik panikeerde. Zette me aan de kant maar kon niet helder denken. Ik draaide de band maar kon niet direct iets vinden. Eerst probeerde ik een "bommetje" in de hoop dat een gaatje zou dichtgaan met de latexvloeistof die in de tubelessband zat maar dit lukte niet. Dan vond ik het gaatje en probeerde dit te dichten met een "worstje", iets vrij nieuw dat ik nog niet geprobeerd had maar al wel van "zien doen"...Lukte ook niet. Ondertussen besefte ik dat het game-over was, sowieso als je lek hebt. Het gaat immers zo snel bergaf dat je dit onmogelijk kan goedmaken. Dan maar binnenband gestoken en ondertussen was iedereen al lang gepasseerd. Dan kwam Birgit eraan, zij ging niet uitrijden zei ze. Ik twijfelde maar wou nog genieten van het parcours en ben dan toch maar door gereden. Ik kreeg het wel niet over m'n (competitieve) hart om over de finish te rijden om als laatste geklasseerd te worden en ben dus ergens afgedraaid. Liever een "DNF" (Did not finish) dan.... Te weinig woorden om te zeggen hoe rot ik me voelde, dit kwam dan nog eens bovenop de vorige pech. Het was allemaal wat teveel, had er even genoeg van. Gelukkig waren daar nog enkele dagen Vogezen met Werner om dit allemaal te laten bezinken. ik ontdekte er nog mooie paadjes en het was alweer vergeten. Nuja, een beetje dan toch... ;)

    16-09-2016, 00:20 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Enduro One, Ochsenkopf: pech
    17 augustus vertrokken we voor 2 weken op vakantie, met daarin 2 wedstrijden. Eerste halte was aan de "Ochsenkopf", een berg van 1000m tegen de Tsjechische grens. Dit was de voorlaatste manche van de Duitse Enduro One serie. Ik reed vorig jaar deze serie ook al en vond deze wedstrijd toen een van de mooiste, echter hadden ze deze keer een aantal moeilijke stukken eruitgehaald en/of vervangen door een stom alternatief :(. De proloog op zaterdag ging goed, tot ik bijna beneden was en mijn ketting er af lag! Ik moest het laatste stuk met bochtjes over gras dus uitbollen en kon niet bij-trappen. Teleurgesteld, ik weet niet eens hoeveelste ik was eigenlijk. Zondag dan 6 specials, het ging wel maar ik had geen super gevoel. De laatste special (ook proloog), een van mijn lievelingsspecials in het bikepark: wortels, stenen en een paar snelle flowy stukken en op het einde een beetje fysiek met enkele sprintstukken. Ik was nog maar net vertrokken of mijn ketting lag er weer af! Omdat ik nog maar net gestart was stopte ik om hem er terug op te leggen maar er lagen kronkels in de ketting. Eerst probeerde ik die te ontwarren maar dat was hopeloos. Dan maar zo verder en geprobeerd door bij te "pumpen" om wat snelheid te behouden, deze track was niet zo steil. Plots zag ik dat de knopen eruit waren dus ik stopte weer, maar de ketting was gewoon wat verder gedraaid en nu zaten de knopen tussen mijn derailleur. Dan maar weer zo verder. Beetje gesukkel en de sprintstukken al steppend gedaan alsook het laatste stuk naar de finish. Maja, het mocht allemaal niet baten, ik had teveel tijd verloren. Ik viel van de 3e naar de 8e plaats. Balen. De ketting bleek geheel verdraaid en naar de vaantjes, ze hebben de derailleur uit elkaar moeten halen om de ketting eruit te krijgen... Nog nooit zoiets gezien. Daarbovenop verloor ik ook mijn 1e plaats in het klassement, wat een domper!

    16-09-2016, 00:19 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.5/7-10/7: Trans Verdon (Frankrijk)
    Van Oostenrijk ging het naar Frankrijk. Een 5daagse wedstrijd met enduro-en XC (cross-country) specials. Er was een XC-klassement , een enduroklassement en een algemeen klassement. Een nieuwe formule dus, ongezien. Ik wist dat het maar de vraag ging zijn of ik voldoende hersteld was voor zoiets zwaars. Inderdaad, het ging wel goed maar ik was niet fris en had niet genoeg power in de xc-specials. Die specials bleken meer enduro te zijn met enkele klimmen, terwijl de enduro specials enkel afdalen waren. De eerste dag waren de specials onder de verwachtingen maar daarna was het plezant en uitdagend. De meeste trails waren zeer smal, met weinig foutmarge. In een haarspeldbocht ging ik over m'n stuur en belandde in een ravijn, ik gleed naar beneden en kwam tot stilstand tegen een boompje, ondersteboven. Ik probeerde recht te krabbelen maar geraakte de steile helling maar moeilijk op. Veel tijdverlies dus... De dag erna was er een fantastische special met grote rotsblokken, dikke fun! Maar ook op het randje, nogal spannnend dus. Dikwijls was het 2u klimmen en de hitte woog ook zwaar. Elke dag zaten we zo'n 4 a 5u op de fiets. Een keer moesten we langer dan 2u klimmen, met een stuk te voet de fiets op de rug dragen. De special was een supersmal paadje langs een bergflank: rechts de berg, links een diep ravijn, geen bomen om je tegen te houden deze keer ... Af en toe lagen wat rotsen in de weg en ergens ontbrak er zelfs een stuk pad waar je over moest springen. We reden van de ene naar de andere plaats en sliepen in tentjes, onze bagage werd vervoerd. Lekker avontuurlijk! :) Ik had stevige concurrentie van ex-teamgenote Alexandra Marchal, zij had speciaal voor deze wedstrijd een andere fiets ter beschikking, tussen enduro en XC in en met de nieuwe bredere "plus" banden waarmee je makkelijker over rotsen en wortels rolt. Ze woont nu meer in Frankrijk en haar vriend is de organisator en zij kennen dus alle trails. Nuja, ook zonder dat was zij waarschijnlijk de beste. Zij won alle klassementen en was dus ook 1e algemeen, ik was overal 2e, een Franse was 3e. Een mooie ervaring maar ik zou het niet nog eens doen.

    16-09-2016, 00:17 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.3/7: enduro One, Wildschonau (Oostenrijk)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vrijdags vertrok ik naar Oostenrijk, zaterdag konden we 1 special en de proloog oefenen. Die laatste ging over een alpenweide met aangelegde sprongen, niet m'n ding. Uiteindelijk kon/durfde ik 1 van de 3 sprongen, hopen dat dit voldoende was voor een degelijke tijd. De andere special was superleuk en zeer technisch met veel wortels. Ik behaalde een 3e plek in de proloog en dat terwijl er meer dames waren die 2 van de 3 sprongen deden. 's Nachts viel er veel regen maar zondag was het goed weer. De 1e special was degene die we mochten oefenen en lag er best moeilijk bij. Ik finishte deze toch met een goed gevoel. De 2e special was niet technisch maar héél fysiek: een lange sprint van 4minuten eigenlijk. Ik vond dit niet goed gaan maar had blijkbaar wel een goede tijd. De andere specials verliepen vrij goed. Ik werd 2e achter Raphaela Richter, een jong toptalent (Radon factory team) die top 10 haalt in wereldbekers. Zij zal niet alle manches rijden dus moet ik zien dat ik de rest voorblijf om mijn 1e plaats in het klassement te bewaren.

    16-09-2016, 00:16 geschreven door Kris10  

    Reageer (0)

    T -->

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs