Ik ben Kristien Nelen
Ik ben een vrouw en woon in Essen (België) en mijn beroep is Leerkracht L.O.
Ik ben geboren op 20/11/1978 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport, MTB, Film, geschiedenis.
3x Belgisch Kampioene XC.
Provinciaal Kampioene 2010.
Belgisch Kampioene Downhill 2014.
Belgisch Kampioene Enduro 2
MTB XC & Enduro rijdster. Powered by Fietsshop Uitgeest
03-12-2013
PK cyclocross, Rijkevorsel
Afgelopen zaterdag reed ik het Provinciale Kampioenschap cyclocross mee. Dit eigenlijk beetje uit verplichting, omdat je anders de week erop niet mag starten en ik wou graag de Scheldecross meedoen. Vandaar...
Ik had net een zware trainingsweek en ook vrijdag heb ik gewoon een training afgewerkt. Verder was ik redelijk goed hersteld van mijn val, enkel nog nekpijn waarvoor ik naar de kiné ga.
Rob ging mee en we troffen er een plezant parcours met bos en korte bergjes; dat zag ik wel zitten! :)
Ik moest helemaal achteraan starten en kon niet opschuiven. Aan de balken kwam iemand ten val en ik werd opgehouden, toch kon ik stilaan wat opschuiven. Af en toe werd ik nog opgehouden door dames jeugd en het parcours leende zich niet echt om overal voorbij te steken. Ik had zware benen maar het gevoel was goed.
Halfweg koers kwam ik ten val aan de trappen, ik botste met mijn scheenbeen tegen een trap en schoof er van af. Pijnlijke zaak en m'n hele scheen lag open... Het moest weer lukken, ik had nummer 13...
De laatste rondes kwam ik wat in de clinch met 2 dames die mij niet voorbij wilden laten. Telkens werd ik in de kant gereden of sneden ze mijn bocht af als ik binnendoor wou. Zo verloor ik jammer genoeg nog 1 plek en werd ik 13e algemeen.
Er was geen aparte uitslag provinciaal, beetje raar maar ja, dat deed er toch niet toe.
Een goeie training en mijn 1e cross (die ik uitreed althans). Normaal dus Scheldecross en daarna wat crossen voor eigen volk. Ik kijk er naar uit!
Toertocht Woensdrecht (Nl) met nieuwe Lapierre bike
Na een weekje gedwongen rust door mijn val in Gavere, zat ik zaterdag al eens op de fiets maar niet voor lang. Nekpijn en hoofdpijn speelden me nog parten, ook de looptraining was daardoor geen succes (schokken).
Vandaag -zondag- gekozen voor een toertocht in eigen streek: Woensdrecht ligt hier net over de grens. Meteen een goeie gelegenheid om mijn nieuwe MTB & nieuwe Continental banden eens te testen. Testen is nodig omdat deze fiets afgemonteerd is met het nieuwe Sram XX1, dit wil zeggen met 1 blad vooraan en 11 tanden achteraan. Geen chainsuck meer, ketting kan er niet af door het speciale "+ en - vertanding" en natuurlijk wat lichter zonder voorderrailleur en shifter! De Continentals voor het eerst tubeless gemaakt, alsook voor het eerst met Mountain King II die meer moddergericht is dan de allround X-King.
Met de fiets richting Woensdrecht over de baan en het valt op dat de Mountain Kings best goed bollen en geen vervelend lawaai maken. Na een half uurtje kom ik al pijlen tegen in Huybergen, dus daar meteen ingepikt. Veel singletracks en leuke stukjes, de meesten zijn me wel bekend. Op vettige stukjes klieft de Mountain King mooi rechtdoor, waar de Vredesteins of Xkings wel eens durfden uit te schieten naar links of rechts. Hier en daar laat de organisatie technisch leuke stukjes liggen, spijtig :(. De bevoorrading laat ik voor wat het is en ik "cruise" lekker door. Voorlopig nog geen nekpijn.
Ook in mul zand trekken de banden hun plan, je zou denken dat hij zich ingraaft maar dit valt goed mee! De bike voelt licht aan, bolt vlot over alle wortels en putten en trekt hard op. De XX1 schakelt soepel en snel, soms zelfs té snel zodat ik een tandje te ver zit.
Mijn tempo is niet om over naar huis te schrijven maar dat heb je als je op hartslag rijd... Ik maal de 45km rustig af en trek eens door op de bergjes. Af en toe duikt toch even nekpijn op...
Dan nog terug over de baan naar huis en een 3,5u gefietst. Dik tevreden, zowel over bike & banden als over mijn herstel. Over de conditie zullen we het even niet hebben :)
Na 1 maand training besloot ik om te starten in de superprestige te Gavere. Vorig jaar startte ik al op 1 november in de Koppenberg maar nu wou ik wat langer opbouwen met duurtrainingen. Ik vond dat het MTB-seizoen er onder geleden had.
Gavere lag me vorig jaar wel met die klimmetjes en afdalingen maar nu lag het er veel slechter bij. Gelukkig had ik een nieuwe fiets gekregen van Lapierre en mijn Team fietsshop Uitgeest waardoor mijn verzet beter aangepast is.
Bij de verkenning viel me op dat de beschermende kussens van de steile afdaling te hoog bovenaan hingen en het laatste stuk niet beschermden, net waar je veel snelheid kreeg en dan ook nog een bocht moest nemen. De loopstroken lagen zeer zwaar door de kleimodder, niks voor mij...
De wedstrijd van de nieuwelingen liep zodanig uit dat ik mijn sprints niet meer kon trekken aan de startzone. Ik besloot rustig te starten. Ik geraakte niet meteen in mijn pedaal waardoor ik achteraan belandde. De eerste afdaling was chaos zoals altijd, een kleine opstropping. De eerste loopstrook viel ik helemaal stil maar zodra ik terug op de fiets zat liep het weer lekker.
De inhaalrace kon beginnen! Ik was mooi aan het opschuiven tot ik de 2e keer bij de beruchte afdaling kwam...
Ik wou zo weinig mogelijk remmen omdat je dan begon te schuiven. Plots slaagt mijn fiets naar rechts in een geultje en ik val, ik knal daarbij keihard met mijn gezicht tegen een paaltje van de linten. Daarna weet ik het een stukje niet meer... Blijkbaar even buiten bewustzijn geweest.
Ik hoor van alles en plots lig ik in de EHBO-tent. Iemand vraagt mijn ogen te openen maar dat lukt niet. Kloppende pijn aan de hele rechterkant van mijn gezicht en ook mijn nek. Ze trekken mijn ogen dan maar open en schijnen met een lichtje. Ik ben bang, bezorgd dat mijn oogkas of jukbeen gebroken is. Praten gaat moeilijk. Ik krijg nu 1 oog open en zie allemaal bezorgde mensen.
Ze doen me nog een nekkraag om en voeren me af met de ambulance naar UZ Gent.
Daar steken ze een infuus en ik moet onder de scanner en nog wat foto's van romp en knie. Stilaan kom ik meer bij, al voelde ik me verschrikkelijk moe. Ik denk dat ik zeker de helft van de tijd daar geslapen heb! Mijn rechteroog gaat nog steeds niet open, zo moet het dus voelen als ze op uw "face" boksen :)
Eindelijk komt het verlossende bericht dat ik niks gebroken heb, waarschijnlijk wel een barstje in de oogkas en de sinus is wat geraakt. Ik moet daarom antibiotica om infecties te voorkomen. Verder een hersenschudding en een week werkonbekwaam.
Maandag en dinsdag heb ik veel geslapen. Vandaag, woensdag gaat al wat beter. Nog veel nekpijn en pijn aan oogkas en oog.
Ik hoop dat ik 30/11 kan starten op het Provinciaal Kampioenschap te Rijkevorsel.
Graag wil ik iedereen bedanken die me geholpen heeft: Eddy Vandervaeren die een eerste keer meeging als verzorger, Peggy (mama van Aurelie Vermeir) en alle andere helpende handen.
Mooie spulletjes aangekregen, nu nog testen...blubber genoeg voor deze grippy bandjes! Ben ook eens benieuwd hoe het tubeless maken zal verlopen met de Continental Revo Sealant (vloeibare latex). Ik houd jullie op de hoogte!
Vanmorgen al vroeg wakker dankzij het winteruur . Ik hoor de wind jagen en de regen kletsen, hmmm....Bovendien voel ik me al paar dagen niet al te best. Toch voelde ik me een beetje verplicht omdat deze tocht georganiseerd werd door toeristenclub "Hoekse Trappers" waar ik lang geleden bij begon te fietsen. Het klaarde al wat op en ik kreeg er wel zin in.
Met de fiets tot aan de start was al 15min extra duurtraining . Met een gezapig tempoke vertrok ik dan voor 40km fun, de hartslag was toch hoger dan normaal dus het werd echt een slakkegang . Als je als 3voudig kampioene langs alle kanten voorbij wordt gereden door bompa's en toeristen dan doet het hartje toch zeer. Maja, ik weet wel waar ik mee bezig ben, dat kan je van sommige hardrijders niet zeggen. Die denken dat ze Sven Nys zijn of dat het een of ander kampioenschap is en alles moet voor hen wijken tegen 30 per uur . Ik lach in m'n vuistje als de hardrijders beginnen stil te vallen ergens windop, ik rij ze voorbij met een soepele tred: NA! Als een beetje verder een paar stevige mannen een bergje amper op geraken ruik ik mijn kans, girlpower. Dit kan toch nog plezant worden
De lange rechte (lees: "saaie") stukken herval ik dan weer in mijn rol als slak. De bevoorrading wou ik links laten liggen tot ik bekend volk zie. Een korte babbel (is mountainbike echt een zomersport???) en de fiets weer op. Bijna rond, het bos uit en ineens begint da daar te drashen van ik kan ni meer!! Helse wind, striemende regen en zelfs hagel...HELP de wereld vergaat! Doorrijden, schuilen, doorrijden, schuilen...wat zal het worden? Doorrijden snel naar huis, straten staan blank. Bijna thuis: helblauwe lucht en stralende zon. Nou moe? Ze spelen hier met uw voeten (wielen)...
Blij dat ik onder een lekker warme douche kan. Voila, mijn eerste fietstrainingske zit er op: opbouwen naar volgend seizoen
Donderdagavond 10/10 kwamen er onheilspellende berichten binnen over sneeuw in Flims, de organisatie ging het parcours aanpassen. Vrijdagmorgen, net voor ik wil vertrekken check ik nog even de site en mijn mail en wat bleek...Afgelast! Er was zoveel sneeuw gevallen op korte tijd dat de wedstrijd onmogelijk werd.
Jammer, ik moest dat weekend dan maar anders zien op te vullen. Uiteindelijk ben ik 12e geworden in het eindklassement van de internationale Specialized-Sram enduro series. Niet slecht voor mijn 1e jaar, daarbij heb ik ook niet alles gereden.
Beste prestatie was een 9e plek in Willingen (D) en 2e plaats in de proloog van Kronplatz (It).
TE KOOP: Lapierre Prorace 29er carbon, 2013. Maat M. XTR achter, XT voor. XT cranck en shifters. Fox TCD met cashima coating. Formula remmen. Easton onderdelen en wielen. Slechts 6 maanden gereden, teamfiets goed onderhouden. Nieuwprijs 3400, nu 2100. Zonder pedalen, ander zadel mogelijk
Deze wedstrijd werd gereden op zaterdag en vrijdag moest ik nog werken. Ik ben met Rob 's avonds nog vertrokken zodat ik s' morgens nog goed zou kunnen verkennen.
Het had veel geregend en het parcours lag er glad bij. De verkenning verliep stroef, ik vond het goeie gevoel niet, zelfs niet op de technische afdalingen die net mijn ding zijn. Door de modder hield ik het dan maar op 1 rondje.
Toen wij moesten starten was het wat droger geworden en ik besloot om mijn opwarmingop het parcours te doen.Een goed idee want stukje bij beetje kwam het goeie "terreingevoel" terug. Alleen kreeg ik bij het sprinten pijn op de longen, steken. Ik ben dan maar rustig gestart en zat achteraan.
Na de offroadklim kon ik wel een Nederlandse passeren. Ik zat nu achter Steffi Derveaux maar aan het eerste technische stuk maakte ze een foutje en ging ik voorbij. Aan het laatste technische stuk: het worteltapijt, reed ik tot achteraan eraf en toen ik bijna de lus had gemaakt en aan het bruggetje was, kwam Steffi ineens te voet van rechts. Ze had hiermee een heel stuk afgesneden, dat was goed gezien van haar.
Dan passeerden we beiden een eerste maal aan de finish. Daarna reed ik haar weer voorbij net voor we het bos indoken. Op de lange vettige klim had ik het lastig en net toen ik boven was moest ik zodanig bekomen dat ik bijna stilstond. Steffi kon me voorbijgaan en dook als eerste de afdaling in. In het volgende stuk dat bestond uit een lastige smalle singletrail gleed ik van het paadje af en belandde een paar meter lager in de bosjes. Ik had gelukkig niets maar wel veel tijd verloren. Dit kon ik nooit meer goedmaken.
Op het einde van die 2e ronde zag ik Petra ineens lopen maar ik kon haar net niet bijhalen.
De laatste ronde kreeg ik last van krampen, vooral door het bergop lopen. Het beste was er af en Marlies kwam sterk opzetten. In de afdalingen was ik sneller maar bergop was zij beter. Net in het laatste stuk bergop moest ik haar laten gaan en zo werd ik 6e.
Met een knappe organisatie en een nog sjieker parcours was dit een mooie afsluiter van het XC-seizoen. Volgende week nog een laatste enduro in Zwitserland. Daarna rusten en de winter gebruiken om uit dit diepe dal te geraken want echt veel stelde mijn XC-seizoen niet voor...Daarentegen haalde ik dan weer mooie resultaten in mijn eerste endurojaar.
In Neupré (Luik) vond de laatste manche van de Easyphone Cup plaats.
De 1e special was weinig technisch en vrij fysiek, alles liep goed. Té goed...De volgende special begon met een afdaling op natte losse steentjes, ik zat zo in de "flow" dat ik overmoedig werd en misschien wel té snel ging. Ik voelde dat de bike steeds moeilijker controleerbaar werd. De steentjeslaag werd dieper waardoor je er inzakte, er volgden een paar bochten. De eersten gingen nog goed maar ik drifte steeds meer naar de buitenkant, tot ik één bocht niet meer kon halen. Ik voelde de bike schuiven en wijd gaan, ik kon een boom niet meer ontwijken. Ik knalde er frontaal op, werd over mijn stuur geslingerd en smakte hard tegen de stenen. Ik moest even bekomen, klom op m'n fiets maar voelde al meteen serieuze pijn aan mijn heup en dijbeen. Ik kon amper trappen. Toen kwam Teamie Vivian voorbij en ze moedigde mij aan om door te gaan. Ik reed de special nog uit op adrenaline maar tegen een slakkegang.
Na verzorging besloot ik toch door te gaan. In het begin was het moeilijk om terug een goed ritme te pakken en om het vertrouwen terug te vinden. De 5e en voorlaatste special liep weer lekker en was superleuk. De laatste moesten we weer die 2e doen waar ik gevallen was. Ditmaal dus zeer behouden gereden...
Mijn hoop op het podium was weg dus ik was blij verrast toch nog 3e te zijn! Achteraf gezien heb ik veel "sjans" gehad want dat was echt een harde smak, ongeloofelijk hoe zo'n protectievest en fullface helm je zo goed beschermen.
Ik mocht nog een tweede keer het podium op voor het Waals Kampioenschap. Ik heb een Waalse vergunning en werd dus zo 2e achter Alex Marchal die ook algemeen won. Dit jonge (ex- XC) talent zal trouwens volgend jaar ook voor Team Fietsshop Uitgeest rijden.
Nog 2 wedstrijden te gaan voor einde seizoen: 5 oktober XC te Houffalize en 12-13 oktober de laatste manche van de Specialized-Sram enduro in Zwitserland. We gaan er het beste van maken!
Zaterdagmiddag stonden er 3 specials op het programma. Het waren "flowy" specials waardoor de tijden dicht bij elkaar lagen. Zo stond ik 2e op slechts 10 seconden van de Waalse Alex Marchal, spannend!
Die avond deed ik nog mee aan een "nachtspecial". Mijn eerste ervaring met een nachtrit en al meteen een knaller: afdalen in een donker bos met een lampje op je stuur. Geweldig! Dit was een apart klassement dat ik won, er was geen enkele andere dame die er zich aan durfde wagen.
Zondag werd een ander paar mouwen, de regen viel met bakken uit de lucht...De 1e special lag mijn voorganger al na de 3e bocht tegen de grond en zelf had ik het ook moeilijk om recht te blijven. De 2e special was nog erger: het was als rijden op ijs of zeep. Overal lagen rijders tegen de grond, boompjes geknakt en struiken gehavend. Ik haalde mijn "waterski-techniek" boven: buik op je zadel, 1 voet uitgeklikt en zo achter je fiets hangen die alle kanten op slingert. Het werd gewoon dikke fun! Mijn Continental banden hielden me overeind waar de concurrentie tegen de grond ging.
De 3e special was echt mega-technisch met grote stenen overal, niet te doen. Veel gelopen dus. De laatste was ook moeilijk maar door de aanhoudende regen werd de modder vloeibaarder waardoor je meer grip had. Deze was een leuke afsluiter.
Na spannend afwachten bleek ik toch gewonnen te hebben! Ik was dolblij en daarbovenop kregen we nog mooie prijzen. Na een week miserie had ik een heel plezant weekend, niet enkel op sportief vlak maar ook met de "Belgische delegatie". We zaten allemaal in hetzelfde hotelletje dus ambiance verzekerd.
Happy! Ik mag enkele van de TOP banden van het Nederlandse Continental testen. Ik ben benieuwd, ik ga ze alvast aan een serieuze test onderwerpen! Aan bod zullen komen: techniektraining in de MTBschool waar ik lesgeef, grave toertochten (in de modder??), wedstrijden in België en trainingen op de Kempische zandgrond...
Ik houd jullie op de hoogte! Je kan alles ook volgen op hun site: http://www.conti.nl/reviews/fietsbanden/
. Ik hoor de wind jagen en de regen kletsen, hmmm....Bovendien voel ik me al paar dagen niet al te best. Toch voelde ik me een beetje verplicht omdat deze tocht georganiseerd werd door toeristenclub "Hoekse Trappers" waar ik lang geleden bij begon te fietsen. Het klaarde al wat op en ik kreeg er wel zin in.
. Met een gezapig tempoke vertrok ik dan voor 40km fun, de hartslag was toch hoger dan normaal dus het werd echt een slakkegang 
. Als je als 3voudig kampioene langs alle kanten voorbij wordt gereden door bompa's en toeristen dan doet het hartje toch zeer. Maja, ik weet wel waar ik mee bezig ben, dat kan je van sommige hardrijders niet zeggen. Die denken dat ze Sven Nys zijn of dat het een of ander kampioenschap is en alles moet voor hen wijken tegen 30 per uur 
Als een beetje verder een paar stevige mannen een bergje amper op geraken ruik ik mijn kans, girlpower. Dit kan toch nog plezant worden 
Happy! Ik mag enkele van de TOP banden van het Nederlandse Continental testen. Ik ben benieuwd, ik ga ze alvast aan een serieuze test onderwerpen! Aan bod zullen komen: techniektraining in de MTBschool waar ik lesgeef, grave toertochten (in de modder??), wedstrijden in België en trainingen op de Kempische zandgrond...
Ik houd jullie op de hoogte! Je kan alles ook volgen op hun site: http://www.conti.nl/reviews/fietsbanden/
