ZOMERREIS 2009 BIKE FOR LIFE
Zondag 17 mei t/m zaterdag 23 mei.
Deelnemers full monty: Jan & Maureen, Dimitri & Jane, Clif, Kevin & Gwen, Lieven
Deelnemers part-time / support: Fre & Nathalie, Douglas & Celine, Erwin, Dieter, Sven, Bram, Michel, Kevin L, Freddy & Rosette
WAT VOORAFGING
Het idee om dit jaar onze zomerreis te koppelen komt als vanzelf opzetten wanneer Kevin & Gwen begin 2009 hun plannen uit de doeken doen: een heroïsche veldslag van mens en machine versus een volwassen brok graniet. Concreet: de Ventoux naar boven ten voordele van Kom op tegen Kanker.
Gaandeweg wordt duidelijk dat het initiatief vanuit alle hoeken veel bijval en steun geniet, we zien het als clubbestuur dan ook als onze plicht om de actie financieel te steunen, met als resultaat dat onze clubnaam op de mouwen van de Bike for LIFE-uitrusting prijkt.
Wat gaandeweg ook duidelijk wordt, is het feit dat goeie bedoelingen en sponsorgeld niet zullen volstaan om dit avontuur tot een goed einde te brengen.
Wie minstens één keer die berg op wil slaat dus prompt aan het trainen en hamsteren (Immodium in geen enkele apotheek omgeving Oostende meer verkrijgbaar). s Morgens, s middags en s avonds iedereen op een dieet van pasta, aardappelen en rijst (lekker bij de koffie), je kent dat wel.
Ons enige voordeel: die berg is alleen, wij uiteindelijk met 50.
Hij zal dus tegen zn kas krijgen, willen of niet.
En toen
werden we wakker
ZONDAG 17 MEI DOUGLAS EN ZN BROODJES
Om 20.30 uur wordt verzamelen geblazen bij Lieven die samen met Jan & Maureen, Douglas & Celine en Clif vertrekken richting kale berg.
Dimitri & Jane zijn al weg van s middags, Kevin & Gwen zijn al een paar dagen gearriveerd en vormen er het zenuwcentrum van de actie.
Aangezien Clif de avond voordien stevig in het glas gekeken heeft, wordt eerst nog de nodige ballast in de beek geloosd waarna we kunnen aanzetten.
De rit verloopt vlot met enkel de noodzakelijke plas- en tankpauzes waarbij ook van bestuurder gewisseld wordt.
De virtuele broodjes van Douglas houden ons op de been, zodat we maandagmorgen om 07.00 uur fris en monter (?) arriveren in het gehucht St.-Trinit (Eternit als geheugensteun) bij Sault, waar we verblijven in het kleine vakantiedorp Les Claux du Puits.
MAANDAG 18 MEI OLIVER EN DE LOBBIBOOM
Dimi is zn uitgeslapen zelf wanneer hij ons verwelkomt, als we nog slapers in de ogen hadden is dat nu alleszins niet meer het geval. We vinden ons er op slag een stuk beter uitzien.
We zeggen in de bungalow ernaast gedag aan Kevin, Gwen en Oliver, duwen een klein ontbijt naar binnen en dan is het tijd voor wat platte rust.
Na het middagmaal is er geen tijd meer te verliezen: we moeten dringend relaxen.
En dat gebeurt natuurlijk best op de plaats die we intussen het best kennen: ons fietszadel.
Schnell, Vortmachen ! roept Douglas teneinde een ruim territorium af te bakenen rondom onze bungalows en onze mobilhome. Lobbiboom verbetert Oliver.
Op de stafkaart valt ons oog op een plaats met vele kringetjes en het opschrift Gorges de la Nesque.
Kan niet anders dan mooi zijn, dus allen daarheen om een beetje los te rijden.
Dimi heeft het verkeerd begrepen en meent alle anderen los te moeten rijden bergop.
Wie komen we daar tegen ? Je gaat het nooit geloven: een bende Ollanders. En dat op het moment dat we van het uitzicht willen genieten. Ze hebben het blijkbaar begrepen want ze vertrekken wanneer wij aankomen.
Bij het afdalen besluiten we om zelf even de beentjes te strekken met als gevolg dat de hartslag nog hoger ligt dan bij het naar boven rijden. Salut Ollanders !
Rijgedrag dat ook gecatalogeerd kan worden onder de noemer energieverspilling.
Soit, we keren terug via dezelfde weg -kunnen we toch eens van het uitzicht genieten- en arriveren een drietal uur/75 km na ons vertrek terug op het domein.
Een lekker aperitief, een hapje en een drankje en we kunnen genieten van een welverdiende nachtrust.
DINSDAG 19 MEI DOUGLAS EN ZN TRIPLE
Vandaag willen Douglas en Celine respectievelijk 3 en 1x de Ventoux bedwingen.
Het is een prachtige, zomers warme dag, goed nieuws voor ons maar minder goed voor Douglas.
Hij weigert door ons gepamperd lees: opgejaagd- te worden en wil de berg alleen op, al is het maar dat we niet zien welke apotheek hij in zn tank gooit. Celine met de wagen in zn zog voor de nodige support.
Okay, dan rijden we als alternatief een kort ritje, zegge 50 km, via de Col de LHomme Mort (whats in a name) een ommetje via Montbrun-les Bains en even doorsteken richting Saint-Auban-sur-lOuvèze. En wie komen we daar toevallig tegen ? Yves & Cindy met kroost.
Nadat Jan hun kindjes toppezot gemaakt heeft kunnen we voldaan via dezelfde weg terugkeren.
Intussen schommelt het kwik rond de 25-30 °C waardoor we op tijd en stond meewarig het hoofd richting Ventoux richten waar Douglas ongetwijfeld alle kleuren van de regenboog ziet.
Tijd voor een minuutje bezinning dus terwijl Clif zn gesmolten chocoladereep naar binnen giet.
Wat hadden we gezegd, 50 km ? Het worden er 100, juist op tijd terug om Douglas te begeleiden voor zn derde en laatste veldslag tegen die heuvel-met-grootheidswaan.
Geen nood, Celine is mee om zn enthousiasme een beetje te temperen.
Een kleine drie uur later is de opdracht volbracht: 2 x Sault, 1 x Bedoin voor Douglas, 1 x Sault voor Céline chapeau !
Ze kunnen dus bijschuiven aan tafel waar Lieven een overheerlijk avondmaal klaargemaakt heeft: spaghetti met twee potten gekochte tomatensaus (neen, niet over datum).
Hoezo, geen honger en wij zouden iets gaan eten en t ligt zeker niet aan je kookkunst. Ooookay, de boodschap is doorgekomen. Dat komt ervan als je twee vrouwen-meesterkoks mee hebt op reis. Jan & Maureen, Dimi & Jane dus weg; hebben Clif en Lieven lekker (?) meer over.
Aangezien honger de beste saus is, schuiven Dougie en Celine dus ook aan; gevolg: alles op!
Als compliment kan dat tellen.
Zoals iedereen van ons select groepje kan Douglas nagenieten door middel van een goeie sportmassagebeurt van zn gehavende benen, uitgevoerd door Der Jan. All inclusive heet zoiets.
WOENSDAG 20 MEI DIMI EN ZN SPECIAAL WIEL
Aan de ontbijttafel schuift Dimi of zeg intussen maar Drimiti de Verschrikkelijke Vaatwasvuller een hot item naar voor: hij heeft steeds meer last van zn K-wiel. Let op: geen fietsonderdeel.
Meer info bij D.V.V. zelf, we gaan het hier proper houden.
Tijd dan om afscheid te nemen van Douglas en Céline; Time flies when youre havin fun is deze keer zeker van toepassing. t Wordt tijd dat ze een bom in die winkel gooien, zien we hen denken bij het vertrek. Niets aan te doen: de plicht roept. Salut en tot binnenkort, kèrels.
Delegeren is nu het ordewoord, dus Jan & Maureen en Drimiti & Jane sturen we naar de markt in Sault, Clif en Lieven rijden de beentjes los richting Revest-du-Bion. We kunnen het pittoresk dorpje geen tweemaal voorbij rijden, een terras-stop dringt zich dus op bij het terugkeren.
Na het middagmaal zetten we opnieuw aan voor een kort, ontspannen ritje van een 50-tal km.
Eerst de Col de lHomme Mort, gevolgd door een lekkere afdaling om te eindigen met een klimmetje van 10 %. De beentjes sparen voor vrijdag wordt wel erg moeilijk op die manier.
DONDERDAG 21 MEI TWEEMAAL 1 UUR
s Morgens gaan we even langs bij de nieuwe lading kanonnenvlees met ondermeer Bram & gezelschap, Fré, Nathalie, Sven, Erwin en Joël.
Ze brengen een bezoekje aan ons vakantiedomein en reeds bij de eerste helling houdt Svens ketting het voor bekeken. Met vereende krachten duwen we de man in de bolletjestrui naar boven. Ironie ten top. Na reparatie is zn aluminium ros als nieuw en klaar voor de actie.
We zijn nu D-Day minus 1; elkeen van het gezelschap zal de dag naar eigen goeddunken invullen.
Lieven rijdt 2 x 1 uur de beentjes los in de directe omgeving.
Jan & Drimiti houden de kerk in het midden en kiezen voor 1 uur Ventoux-verkenning en 1 uur wijnboerbezoek, steeds vergezeld van de vrouwtjes.
Aangezien 1 +1 niet altijd 2 is zien we ze niet snel terug.
Clif kiest voor tweemaal 1 uur aperitieven op de camping bij de nieuw gearriveerden.
Aangezien 2 x 1 niet altijd enz
Nog snel een shake of 4 binnenkappen. Met namen als Muscle Constructor en Wheight Gainer doen ze denken aan slechte B-films. Als dat maar goed afloopt. Van afloop gesproken, of neen, toch maar liever niet
Tijdens het aperitief, voorafgaand aan een opnieuw heerlijke maaltijd dank u dames- arriveert de personal coach van Lieven: Michel. Welkom, zet je bij en eet een lookbroodje, je moet hier niet werken en zelfs de vaatwasser wordt gevuld voor je.
Drimiti weigert eerst maar wanneer Jan ermee dreigt hem te birren is t rap gedaan.
Nadien worden de laatste voorbereidingen getroffen: pastas klaargestoomd, potten sportdrankpoeder gemarkeerd, bidons klaargezet, bars en gels in de aanslag.
Gaat dat eigenlijk nog door, die Bike for LIFE ? proberen we nog met de moed der wanhoop.
VRIJDAG 22 MEI JAN EN ZN T-SHIRT en ook nog BIKE FOR LIFE
Al enkele dagen zoeken we ons heil niet in de glazen bol, maar in de porseleinen pot.
Vanmorgen luidt het verdict: niet goed. Maar er is geen weg terug.
Nadien zullen we zeggen: t was lastig, zwaar, redelijk dodelijk en ook niet te schatten. Maar eigenlijk moet je het gewoon gedaan hebben om de inspanning een beetje te kunnen inschatten, besluiten we.
Fietsen is goed, stunten is beter, denkt Jan wanneer hij de derde maal naar boven rijdt, ditmaal via Malaucène. Dus maar een vers wit t-shirt Wil je met me trouwen ? aangetrokken vlak voor de laatste bocht. En Maureen ? Ze stond erbij en ze keek ernaar. En ze zei niet Ja maar Natuurlijk.
Bij deze dus hartelijk gefeliciteerd allebei, het is wel duidelijk dat het goed zit tussen jullie.
Over naar het sportieve gedeelte: het komt erop neer dat die berg van 50 losgeslagen woestelingen tussen 05.00 u en 21.00 u een pandoering van jewelste gekregen heeft.
Tussen die 50 een 9-tal clubleden: Kevin (6), Fré (4), Drimiti (4), Jan (3), Clif (2), Sven(1), Erwin (1), Dieter (1) en Lieven (6). Het vrouwelijke geslacht laat zich evenmin onbetuigd met als club-links Gwen (1) en Nathalie (1).
Ons clubtje heeft die hoop stenen dus een slordige 34 keer (Douglas & Celine niet vergeten) afgerost, jawaddedadde.
Onnodig te vermelden dat zulks niet mogelijk was zonder de steun van tientallen enthousiaste supporters, waarvan velen slechts voor drie dagen afzakten naar het zuiden.
Meest gekende onder de leden zijn Bram, Kevin L., Michel O. en Freddy & Rosette.
We komen er nog een fox-op-vakantie Dirk P. tegen die ons eveneens onbaatzuchtig helpt waar nodig.
Een welgemeende Dankt u ! is hier dus zeker op zn plaats.
Tijdens de debriefing op het terras van Kevin & Gwens bungalow komt langzaam het besef dat het een dag geworden is om nooit meer te vergeten (en nooit meer over te doen, maar dit terzijde).
Na een paar glaasjes wijn lonkt ons bed, t is goed geweest, de riem mag eraf.
ZATERDAG 23 MEI - ABFAHREN
We proberen onszelf uit bed te hijsen (die rug ! die benen ! hoe zou dat komen ?) en vegeteren ons de dag door: eerst wat rondstruinen op de markt, daarna een hazetukje en een rugmassage by Der Jan.
Alles om optimaal voorbereid te zijn voor de afreis.
Het wordt een zware dobber, maar we hebben ervoor gekozen. Wat zeg ik ? We hebben ervoor betaald. Ha ja !
Nog maar pas terug thuis en al met heimwee terugdenken, teken dat het dik in orde was.
Als de volgende clubreis nog maar in de buurt komt van deze fantastische ervaring, mogen we onszelf gelukkig prijzen.
Tot de volgende, bende !
Verslag: Lieven
|
