Plots kreeg ik het idee om deze blog te starten. Ik weet niet waarom. Ik schrijf graag ja, maar een blog is toch iets moeilijk vind ik. Waarover schrijf je constant? Wat heb je elke keer opnieuw te vertellen aan de wereld? Ik dacht eraan om mijn "spannende verhalen" via deze weg te delen met het web. Het is nu echter zondagmorgen en ik lig in bed met de laptop. Alles behalve spannend dus. Toch wilde ik meteen starten met schrijven. Dus hier is een korte samenvatting van mijn leven.
Ik heb niet veel vrienden. Vroeger, toen ik nog in de lagere school zat had ik een hartsvriendin. We speelden elke woensdagmiddag samen. Wanneer je mij zag, zag je haar. We waren echt onafscheidelijk. Ik denk zelfs dat mensen ons vaak als zussen beschouwden. Maar je weet hoe dat gaat... Na al die jaren lagere school, vertrek je naar het middelbaar. Ieder naar een andere school. Je probeert contact te houden en dat lukt de eerste twee jaren. Maar dat blijft niet duren. Zij veranderde in een feestbeest, ik veranderde in een "voorbeeldstudent". Ik geef niet om feesten en uitgaan. Voor mij is school echt iets heel belangrijk. Ik wil een diploma halen zodat ik iets kan gaan doen in mijn leven waar ik van hou. Ik spendeer mijn weekends dan ook grotendeels achter mijn boeken. Maar dat vind ik niet erg. Ik besef dat je hard moet werken om iets te bereiken in je leven. Het komt zich niet allemaal vanzelf aanbieden. Tijdens de blokperiodes zeggen mijn ouders steeds dat ik niet mag vergeten om ook wat te ontspannen. Ik vind het grappig als ze dat zeggen. Ja, ik moet ontspannen maar een blokperiode is nu niet echt de tijd om veel te "chillen". Toch apprecieer ik het als ze dat zeggen. Ze weten dat ik er hard voor werk, en dat vind ik belangrijk. Mijn ouders steunen me echt enorm in mijn keuzes. En dat is volgens mij dan ook waar je familie voor hebt.
Mijn zus is waarschijnlijk de beste vriendin die ik heb. Ik kan alles tegen haar zeggen. Echt alles. Eventuele problemen, dingen waar ik mee zit, maar ook dingen die ik gewoon kwijt wil omdat ik er graag over praat. Ze zal er altijd voor me zijn, net zoals ik er altijd voor haar zal zijn. Ze woont nu sinds kort alleen. Ik kan niet zeggen dat ik haar niet mis. Daarom ben ik ook blij dat ze wekelijks langs komt om eens bij te babbelen. Mijn zus en mijn ouders zijn mensen waar ik steeds op kan rekenen en die me nooit zullen laten vallen. Zij zijn dan ook de mensen die me door een periode hebben geholpen waarin ik het echt moeilijk had. In Februari zijn er enkele dingen gebeurt die ik moest verwerken. Ik werd gedwongen om keuzes te maken die ik niet wilde maken door iemand die me niet respecteerde. Dat was tot hier toe waarschijnlijk de moeilijkste beslissing uit mijn leven. Ik heb diep gezeten door die persoon, helemaal de grond in geboord. Maar nu ben ik blij dat ik toen een keuze heb gemaakt, en ik besef dat het een zeer goede keuze was. Ik ben terug helemaal gelukkig, dat was 1 jaar geleden niet zo. Ik kan nu veel meer genieten van de vrije tijd die ik heb. Ik moet me niet continu zorgen maken om problemen die door hem gecreëerd werden en die ik dan kon gaan oplossen. En toen alles één grote leugen bleek te zijn werd het me te veel. Ik was kapot na het maken van die beslissing, maar ik ben er sterker uit gekomen. Ik denk dat het cliché: "what doesn't kill you, makes you stronger" echt wel klopt, nu ik het zelf heb kunnen ervaren. Ik heb gekozen voor geluk.
Ik denk dat dit dan meteen de eerste "boodschap" is van mijn blog. Kies voor geluk. Durf een sprong in het duister te wagen als de kans groot is dat je dan gelukkiger wordt dan nu. Je moet altijd kiezen voor wat jou gelukkig maakt en niet voor wat de maatschappij van je verwacht. Kies voor geluk en verdoe je tijd niet met ongelukkig te zijn. Het leven is al zo kort, dus geniet er zoveel mogelijk van.
Just my life
