aandenken aan ons BIBITA, overleden op 16 december
gedichten/versjes/verhaaltjes ter ere van ons BIBITA. VERGETEN DOEN WE JE NIET. ze is gestorven op 16 december 2006 om 21u. ons BIBITA was een lief meiske, veel te vroeg van ons weggegaan op amper 4 jaar en 3 maanden! van 11 april 2005 tot en met 16 december 2006 heeft ze bij ons mogen vertoeven. ik mis je enorm.
20-01-2007
men liefste schat
Mijn liefste schat heeft haar oogjes gesloten, waar moet ik heen met mijn verdriet? Alles deden we samen, ik voel mij verstoten, het is onrecht, accepteren kan ik het niet.
Lieve meid, altijd aanwezig, mijn grote meid. Zo'n onzinnig einde heb je niet verdiend. Maar toch......... Vaarwel mijn lieve schat, Ik ben heel dankbaar dat ik je heb gehad
Waarom ben je heengegaan mijn lieve meid Het was toch nog helemaal niet jouw tijd Je stond in de bloei van je leven Je had iedereen nog zoveel te geven Je baasje had nog zoveel plannen met jou Nu sta ik alleen in de kou Bij alles wat ik doe, moet ik aan je denken Hoe het was toen ik je nog liefde konden schenken Dat jij er niet meer bent doet me erg veel pijn Ik wil nog zo graag bij je zijn Je gaf me zoveel liefde en plezier Nu is het voorbij met het vertier Nooit meer wandelen door de straten Door slechts één klap was je de klos
Waarom moest juist jou dit gebeuren En zit ik nu om je te treuren Wat over blijft is een herinnering aan een fantastisch dier Waar je aan terug kan denken met plezier Hoe je je baasje kon paaien Zodat ik je zou aaien Hoe uitbundig je kon spelen en rennen Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen Helaas is dat allemaal verleden tijd En moet ik verder zonder deze geweldige meid Het zal nooit meer hetzelfde zijn Zonder je humor en je gein Slechts vier jaar mocht je leven Waarin je al je liefde hebt gegeven We missen je heel erg lieve meid Waarom nu toch, het was nog niet jouw tijd.
Wij hebben veel verdriet omdat jij het daglicht niet meer in je ogen ziet. Jij ligt niet meer in je mand en loopt ook niet meer met ons over het strand. Jij hebt het daar fijn er is daar ook geen pijn. Wij huilen nog elke dag in onze gedachten en dromen, maar blijf daar wel op ons wachten tot wij ooit weer een keer bij jou komen. Al was het maar een poot of een lik een kwispel of een kus jij blijft mijn eigen Lieve Hondenzus.
Verleden is verboden ik wou dat het verdween, maar ik zie ons samen lopen, en we weten niet waarheen. Nog raak ik je aan................. de afstand wordt al groot................ Nee ik heb niet geleerd, te leven met jouw dood!
Ik hou zo van jou, misschien is het niet waar, zwaait ineens die deur weer open en natuurlijk sta jij daar! Want ik hou zo van jou, afscheid nam ik niet, en het einde blijft nu open, zoals jij het achterliet.
Ik droom je terug bij mij en hou je zo goed vast heb ik je niet vaak genoeg verteld, dat er niet één zo bij me past? Ze zeggen dat het went, maar niemand zegt wanneer. Dus ik leef met de dag en jij sterft telkens weer....
Voor mij was je een kleine lieve meid. We hadden samen een ongeloof'lijk fijne tijd zonder woorden, begrepen we elkaar en was er iets, dan stond je voor me klaar. Je likte vaak m'n tranen droog, kroop lekker dicht tegen me aan je was de enigste, die me zwijgend kon verstaan... Dag en nacht, in weer en wind was je er, m'n grootste vriend.
Je was moeders mooiste, en ik sloot je in m'n hart, dat maakte van jou en mij, juist zo'n paar apart. Nu ben je dood, ik ben er van kapot waarom moest dat nu zo, men mooie snot? Je was zo aanhankelijk en zo oneindig trouw, 't gekke is, dat ik nog altijd van je hou ik voel me zo schuldig, je val duurde maar even toch gaf jij me de mooiste momenten in mijn leven ik dank je schat, voor je vriendschap... en je moet weten dat ik jou in heel mijn verder leven niet meer zal vergeten....
Eèn ding moet je weten ik zal je nooit vergeten Wat jij voor mij betekende, is met geen pen te beschrijven, of in woorden uit te leggen En zou het wel zijn uit te leggen, zou geen mens mij of het begrijpen.
Vier mooie jaren, korte jaren. Mocht ik jou, mijn meisje noemen. Het afscheid deed pijn, maar ik weet, dat het zo heeft moeten zijn. Maar de leegte, die je achterlaat, in mij, is niet meer op te vullen.
Maar ik ben dankbaar, dankbaar ondanks de pijn, van het verlies, dat ik je vriendin heb mogen zijn. Dat ik in jouw leven heb mogen delen
Je tijd is nu gekomen, we moeten je laten gaan, omdat we met liefde en zorgen alles voor jou hebben gedaan. We geven het uit handen, met pijn in ons hart. Hij komt en laat je "slapen", voorbij is dan jou smart.
Zonder jou moeten we nu verder, onze trouwe kameraad, Die in ons huis en hart een grote leegte achterlaat Een "ORANJE ZON" ging onder, en bij de nieuwe dageraad Missen wij de wandelingen met jou, in de bossen, de zee en op straat. Ja men meisje, zo gaat dat in het leven, alles gaat voorbij. Maar de tijd dat JIJ bij ons woonde, had een bijzondere glans door jou, ook voor mij!!
ik moet haar gaan begraven Mijn tranen druppelen op haar vacht Ze is nog warm, haar ogen zijn gesloten Haar pels is glanzend en heel zacht Nog eenmaal streelt mijn hand haar grote lijf zoals ik zo vaak heb gedaan Ik zie van alles uit haar leven in flitsen langs mijn ogen gaan Haar lichaam ligt slap in mijn handen en overtuigt me van haar dood Vaarwel liefste je was/bent men vriendinnetje Ik huil, want mijn verdriet is groot
Stop nu maar met wenen, genoeg tranen voor een nacht Kijk 'ns naar datgene dat morgen op je wacht Is dat niet voldoende, de toekomst lacht je toe
Stop dus maar met treuren. Ga slapen je bent moe. Morgen schijnt de zon weer, er is leven na de dood. Alleen al de herinnering vervult m'n hart met hoop
En ik denk aan jou En dan klopt m'n hart in m'n keel ik mis je zo Na al die tijd nog even veel
Ik vergeet je niet, ook niet na duizend jaar 'k Blijf van je houden, je bent al m'n tranen waard kijk naar onze foto's, naar jaren van geluk! Naar wat we samen hadden, de tijd ging veel te vlug
Niemand is vervangbaar, dat voelt het kleinste kind Dus wees maar niet ondankbaar om wat je hebt bemind
Want ik denk aan jou En dan klopt m'n hart in m'n keel Ik mis je zo Na al die tijd nog even veel We zijn ver van elkaar Ik weet niet waar je bent Maar voel je daar hoe ik elke dag Elk moment aan je denk?
Ik denk aan jou En dan klopt m'n hart in m'n keel Ik mis je zo!!! Na al die tijd nog even veel
Kop op, verman je, genoeg tranen voor vandaag, vergeet de pijn, dat kan je, ook al slijt dat nog zo traag Want morgen schijnt de zon weer, er is leven na de dood Kon ik dat maar geloven, dan leefde ik op hoop
Want ik denk aan jou En dan klopt m'n hart in m'n keel Ik mis je zo Na al die tijd nog even veel Ik denk aan jou Ik hou van jou ook al ben je hier niet meer....
het is zo moeilijk om afscheid van haar te nemen ik kan je niet vergeten en heb het heel moeilijk ik mis je zo
Alles is voorgoed gedaan Als jij er klaar voor bent 'k Heb aan je zijde gestaan Oh God, ik heb je graag gekend
Ik blijf nu hier jij gaat naar daar En daar is niet zover van hier We spreken af, ik weet niet waar En daar ontmoeten we elkaar
Zonder jou tikt de klok even snel Maar de tijden veranderen wel Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan
Slaap zacht, je hebt het verdiend Je vocht tot aan je laatste zucht En ga, ga nu m'n vriend En droom voor eeuwig opgelucht
Net zoals vroeger kom je wel terecht Ik weet je vindt een thuis heel gauw En ik herhaal wat jij me ooit hebt gezegd In m'n hart blijf ik je trouw
Zonder jou tikt de klok even snel maar de tijden veranderen wel dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan weet dat je in m'n hart blijft voortbestaan
En ik weet ik zou dankbaar moeten zijn Maar precies daarom doet het zo'n pijn
Zonder jou...(x2)
(dit is 1 van de liedjes die me in de tranen doen barsten van verdriet)
