Aangezien 4 posts van mij verwijderd zijn, post ik ze nu opnieuw.
Het boek begint langdradig te worden en het duurt lang om te lezen. De wrede passages kunnen mij allesbehalve bekoren. De mensen in de kampen worden in mensonwaardige omstandigheden vastgehouden. Ik vind het boek al veel slechter dan in het begin.
Het valt me eigenlijk nu pas op dat er nooit dialogen in dit boek staan. Ik heb zo een medelijden met de man want hij mag niet van Liza houden. Het leest nog steeds erg vlot. Sarah
De schrijver vertelt heel erg in details wat er in het televisieprogramma gebreurt en over wat de vorige aflevering ging. Dit doet hij ook bij al de pillen die zijn moeder neemt. Hij beschrijft steeds hoe deze noemen en voor wat je ze moet nemen, dit neemt bijna een hele pagina in beslag. Het boek is nu iets minder maar leest nog steeds snel.
Ik heb net tot pagina 107 gelezen en het is eigenlijk nog wat hetzelfde. Het is nog steeds een wreed boek. Het is nu heel diep en erg want de schrijver maakt zich zelf een beetje zielig. Jeroens Brouwers zegt dat gelukkige schrijvers niets te vertellen hebben. Hierdoor doet hij me een beetje aan Dimitri Verhulst denken omdat deze ook zo hard over zijn leven verteld.
Het ergste deel vond ik dat de vrouwen als kikkers moeten rondspringen, ze worden belachelijk gemaakt en gefolterd.
Ik had ook liever niet willen lezen over de bevalling want hij beschrijft dit heeeeel vies.
Nu vind ik het boek echt al heel goed en mooi geschreven.
Ik heb in de paasvakantie al mijn berichten erop gezet maar ze zijn er op een of andere manier niet opgezet... Ik ga het nu een tweede keer proberen.
Het boek begint ineens heel wreed te worden. Het gaat hier over vrouwen die in elkaar worden geslagen en worden gefolterd. Er wordt gezegd dat de mensen hier op moeten toekijken en ze hier trauma's aan overhouden. Ik vind het wel schattig dat hij altijd terugdenkt aan Liza, zijn jeugdliefde.
Het boek is soms wel wat vreemd omdat de schrijver echt van de hak op de tak spingt. Het boek is al veeeeel beter dan in het begin.
Ik heb het boek nu uitgelezen en ik vond het een tamelijk goed boek. Er bestaan er betere maar deze is ook zeker leesbaar. Over het einde, ik vond het einde van het boek zeker niet slecht. Bij dit soort boeken, waar het over iemand zijn leven gaat, kan je ook moeilijk een slecht einde maken. Het gaat over iemand zijn leven en dat heeft niet echt een stop punt (buiten als je dood gaat natuurlijk).
Ik zit nu denk ik een dikke 20 pagina's van het einde en vind het nog steeds een redelijk goed boek. Iets waar ik mij wel aan erger zijn de overtollige details die ze je geven tijdens het lezen bv. Al de zenders waar Jeroen Brouwers zijn moeder naar keek. Dit vertraagd het boek heel erg. En dat vind ik minder leuk om te lezen.
Ik heb erg lang moeten wachten omdat de boeken altijd uitgeleend waren, eens ik het boek had geleend ben ik beginnen lezen en zit nu aan pagina 50. Tot nu toe vind ik nog niet echt dat het echt mijn aandacht trekt. Het aller begin las heel erg traag maar nu gaat het al wat sneller. Ik heb wel het gevoel dat het nog een goed boek kan worden.
Ik heb het boek nu enkele dagen en ik zit ongeveer 30 pagina's ver. Tot nu toe vind ik het boek een beetje te traag gaan. Er zou wat meer mogen gebeuren in het boek.
Hopelijk komt hier nog verandering in zodat ik het boek met plezier kan lezen.
