Toen we vanmorgen zijn opgestaan was het helder weer met veel wind. Ook in de nacht heeft het stevig gewaaid zo, dat zelfs de homemobiel ervan schudde. De nacht was heel rustig, geen lawaai en ook geen of nauwelijks verlichting. Om te slapen was dat heel fijn.

We zijn om 08.15 vertrokken naar Arzua, een afstand van 41 km, we zijn daar aangekomen om 18.15 uur. Een lange wandeldag, over mooie paden door een "boerenlandschap". De dorpjes die we zijn gepasseerd zijn, net als gisteren, echt klein, een paar huizen of boerderijen, maar meestal wel een of enkele albergues meestal, voorzien van een bar.

Tussen de middag, na ongeveer 22 km hebben we in de mobielhome geluncht in O Coto, een dorpje bijna 5 kilometer voorbij Palas de Rei.

Na de lunch zijn we doorgelopen tot Arzua, zo'n 19 kilometer verder. 

Het landschap was heuvelachtig, met veel agrarische activiteiten. Mede hierdoor viel het niet mee om een standplaats voor de nacht te vinden, ook omdat er in de directe omgeving geen campings zijn.

Morgen willen we tot kort voor Santiago de Compostela komen en dan proberen we een standplaats te krijgen op de camping. Zondag hoeven we dan nog maar ongeveer 15 km te lopen om bij de cathedraal van Santiogo te komen. Voor de volgers: we proberen om ca. 11.00 uur op het plein van de cathedraal te zijn en in bereik te komen via de webcam die daar aanwezig is.

Ook vanmorgen weer wakker geworden met mooi weer op een prachtige plaats bij het oude klooster van O Cebreiro. Prima geslapen in een bijna absolute stilte, slechts de wind en de vogels waren te horen, voor het overige stil, heerlijk.

Vanmorgen zijn we om 08.00 uur gestart en op weg gegaan door de nog steeds fantastisch mooie natuur, maar de paden waren wel moeilijk begaanbaar. Als het maar mogelijk was hebben we gekozen voor verharde wegen. Dat lijkt wel een beetje tegenstrijdig, maar de grote scherpe stenen op de paden doen echt zeer onder de voeten. Komt misschien ook wel van de steeds dunner wordende zolen van onze wandelschoenen. Het profiel daarvan voldoet al enige tijd niet meer aan de wettelijk voorgeschreven hoogte.

Voor de middag hebben we gelopen tot Triacastela, een mooi plaatsje, waar we gekomen waren na een wandelpad, dat volgens de beschrijving dalend zou zijn maar in de praktijk afdaalde naar de passerende dorpjes en daarna weer klom, zo ging dat eigenlijk steeds voor de middag. Tot aan Triacastela hebben we 22 km gelopen. 

Na de middag hebben we nog 15 km gelopen tot aan Ayan, ongeveer 6 km voor Sarria. De middag etappe verschilde eigenlijk niet zozeer van het gedeelte dat we vanmorgen gelopen hebben. Wel is het landschap aan het veranderen! Want het hooggebergte ligt nu achter ons en dat is toch weer anders. Bij Ayan  heeft Rob ons om ongeveer 17.00 uur opgepikt en zijn we teruggereden naar Samos, waar we weer een heel mooie locatie hebben gevonden voor de nacht. Weer een plek bij een (snel)stromende beek, lekker fris en een heerlijk, rustgevend geluid. Vandaag in totaal 37 km gewandeld en het gaat nog steeds heel goed.

We zijn nu 60 dagen onderweg en hebben in totaal 2133 km gelopen en dat betekent 35,5 km per dag. Morgen passeren we in de loop van de dag de 100 km paal, toch ook weer bijzonder.

Door alle spanning en drukte rondom ons avontuur, hebben we vergeten te vermelden welkepresentjes uit de verrassingsdoos zijn gekomen.

Vorige week zondag 7 april was dat een opkikkertje in de vorm van een flesje Ouddorps Koffiemaatje, een heerlijk koffielikeurtje. Afgelopen zondag 14 april mochten er twee pakje worden gepakt, in het ene pakje een puzzel, woordzoeker, om de hersenen te blijven trainen en een tijdschrift over de hobby van Rob, namelijk modeltreinen en heel specifiek Marklin H0, en dit om vast weer te wennen aan bezig zijn met zijn hobby.

Op voorhand bieden wij excuus aan voor eventuele taal en schrijffouten, hoewel we werken met correctoren, kan het toch gebeuren dat er foutje in blijven staan, nogmaals excuus daarvoor.

Morgen gaan we op pad naar Gonzar, een klein dorpje op ongeveer 9 km voor Portomarin.

Vanmorgen was het meteen mooi weer. We zijn om 08.00 uur vertrokken uit Cacabelos en op weg gegaan naar O Cebreiro. We zijn vertrokken met de gedachte dat het een zware tocht zou worden, met op het laatst een taaie beklimming naar het oude klooster van O Cebreiro.

De paden lagen weer deels langs de verkeerswegen, maar daarop zien we kilometers lang geen verkeer.

De middagpauze hebben we gehouden in de buurt van Trebadelo op een punt waar de wandelroute de de Rob te volgen weg kruist. Het toeval wil dat dat  precies een plek was precies die precies op de helft van de afstand van onze wandeling van vandaag. In totaal 37 km.

Het eerste stuk vanmorgen was nog vrij vlak, maar na de middagpauze ging de route geleidelijk aan omhoog. De laatste kilometers was het stevig klimmen. Het is ons goed afgegaan en achteraf viel het ons niet tegen. We hebben, vooral vanmiddag weer genoten van de schitterende natuur en de prachtige vergezichten. Morgen laten we de bergen achter ons en wordt het parcours weer vlak.

Voor de nacht hebben we een plaats mogen innemen op het terrein van het klooster, bijzonder, mooi en erg rustig.

Vanmorgen om 08.15 uur vertrokken vanuit het voor ons gezellige Acebo. We hebben ee prima geslapen en hadden een heel plezierige parkeerplaats voor ons alleen. Heerlijk rustig en donker.

Het was een beetje betrokken, maar niet koud en in de loop van de ochtend brak de zon door en die is de hele dag gebleven, lekker warm met temperaturen tot zeker 25 graden.

Vanmorgen hebben we veel afdalingen gelopen over mooie, maar moeilijke paden, niet langs verkeerswegen.

Tussen de middag hadden we voor de lunch  afgesproken in Ponferrada, een vrij grote stad, die we bereikten na 18 km.  De aangegeven pelgrimsroute heeft ons wel een aantal kilometers extra laten lopen. Om voor ons onduidelijke redenen zijn we om de stad heen geleid, terwijl we door de stad een directere weg hadden kunnen volgen. Een uur lang en vele kilometers aan een stuk hadden we zicht op de kathedraal, maar we kwamen er niet dichterbij. Jammer, maar wat maakt het uit op de totale afstand en het was heerlijk weer, dus we mogen en moeten niet klagen.

Na de lunch zijn we verder gegaan naar Cacabelos ook weer een grotere plaats. De wandelroute daarheen ging weer langs secondaire wegen en via een aantal dorpjes, leuk om te wandelen en in tegenstelling tot vanmorgen, vrij vlak. We kwamen in Cacabelos aan om 16.45 uur en na een wandeling van 15 km. Vandaag weer 33 km dichter bij ons doel gekomen. We hebben weer een heel goede plaats gevonden om te overnachten, even buiten het dorp en mooi gelegen aan een stromende beek, ook altijd lekker en makkelijk.

Morgen wordt het hard werken, want dan gaan we weer klimmen met als einddoel O Cebreiro. We beschouwen de etappe van morgen als de laatste "zware" etappe voor Santiago de Compostela. Als we die tot een goed einde brengen dan is ons uiteindelijke doel binnen bereik, tenminste als de omstandigheden goed blijven en we geen serieuze kwetsuren opdoen.

Vol goede moed gaan we morgen van start, met weersvooruitzichten die prima zijn.

Vanmorgen bij het opstaan was het al mooi weer. Een heldere hemel en nagenoeg geen wind. De nacht was wat onrustig, want Astorga is een levendige stad. Tot diep in de nacht hebben we gemerkt dat er ook een uitgaansleven is, maar we stonden ook midden in het centrum. Eigen schuld dus.

Om 08.00 uur zijn we vertrokken en het was heerlijk om meteen in de zon te kunnen lopen. Wat ziet alles er dan toch anders uit. De huizen in de dorpen, de omgeving en het landschap en ook de mensen, zij lijken vrolijker en zijn ook anders gekleed. Wat ook opvalt is dat hoe dichter we bij Santiago de Compostela komen, hoe meer pelgrims er onderweg zijn. Dat maakt het eveneens wat leuker, want je bent met velen onderweg naar hetzelfde doel.

De wandelpaden vandaag zijn schitterend, weliswaar voor het grootste deel langs de weg gesitueerd. Dat is echter geen enkel probleem geweest, want er was nauwelijks autoverkeer. De omgeving is prachtig en alles zonovergoten. Voor de middag zijn we door verschillende dorpjes gekomen, hele rustige dorpjes, verschillend van opbouw, maar een ding hebben ze gemeen; de kerk. De kerken in deze streek hebben naar ons idee een wat Zuid-Amerikaanse uiterlijk. Wat ze echter absoluut gelijk hebben zijn de ooievaarsnesten. Elke kerktoren heeft een of meer ooievaarsnesten, die ook allemaal druk "bevolkt" zijn. Het is hier druk in het luchtruim.

Voor de lunch hadden we afgesproken in Rabanal del Camino en daar kwamen we om ongeveer 12.30 uur aan, na een ochtend echt genieten. Het slechte weer van de voorbije weken, zijn we in een klap kwijt, bij wijze van spreken natuurlijk. Na de lunch zijn we op pad gegaan naar El Acebo. Onderweg vanmiddag zijn we langs het Cruz de Ferro gekomen en daar hebben we volgens de bestaande traditie de door familie en bekenden meegegeven symbolen van boete, in de vorm van steentjes, rozenkransen en dergelijke neergelegd en achtergelaten. In meerdere opzichten deed ons dit meer dan we tevoren gedacht hadden, het was best emotioneel.

Voorbij het Cruz de Ferro was de tocht werkelijk schitterend. Het ene prachtige vergezicht met diepe dalen en hoge bergen met besneeuwde toppen op de achtergrond, volgde op het andere, echt schitterend. Dit hadden we allemaal gemist als het weer niet zo fraai was geweest. Het was een heel mooie route langs diverse authentieke Spaanse dorpen. Het weer was zoals gezegd zo mooi vandaag dat we de regen en de kou van de afgelopen weken al bijna vergeten zijn. Via het dorpje Manjarin, dat vrijwel uitsluitend uit ruines bestaat, zijn we doorgelopen naar El Acebo. We kwamen daar om 17.15 uur aan, na vandaag in totaal 38 km te hebben gewandeld.we zijn wel heel voldaan en we voelen ons, naar omstandigheden, prima.

Tussendoor hebben we vandaag ook nog een mijlpaal bereikt, te weten, we hebben 2000 gewndelde kilometers achter ons, toch niet niks.

Morgen verder.