OPEN BRIEF AAN SELHATTIN KOCAK

Selahattin, na je drievoudige mea culpa in de gemeenteraad van Beringen twee weken geleden omwille van het verwaarlozen van je mandaat is de storm gaan liggen. Tijd voor een oprechte wederdienst van ondergetekende.

Ik herinner mij nog zeer goed hoe je mij in 2006 opbelde om te zeggen dat je mij voortaan de hand zou gaan drukken, hetgeen voordien nooit gebeurde. Aldus eindigde het tijdperk dat je mijn uitgestoken hand telkens met gekruiste armen beantwoordde. In de voor mij donkerste dagen van mijn politieke loopbaan, namelijk ten tijde van de moorden van Hans Van Themsche, was jij er plotseling om enig mededogen met een politieke tegenstander te tonen.

Zeker op dat moment had je de keuze om meer dan ooit de andere kant op te kijken en met nog meer overtuiging te volharden in de boosheid. Maar neen, je toonde je van je meest nobele kant. Voor de camera van TV Limburg schudden wij elkaar de hand en vooraleer we de deur van de Medialaan 4 achter ons dichtgeslagen hadden, waren we vrienden, voor het leven hoop ik. Nu jij in donkere tijden bent beland en de politieke onzekerheid als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt, vind ik dat er een en ander moet gezegd worden wat tot nu toe nog niet aan de oppervlakte is gekomen.

Ten eerste: van jouw mea culpa weet ik dat deze oprecht is. Meer nog, als je zegt dat je als een goede Vlaming je kruis wil dragen - toch wel wat gedurfd als moslim - dan hoop ik dat nu voor iedereen duidelijk is dat jij meer dan voldoende Vlaamse vezels in lijf, leden en geest gekweekt hebt sinds je zoveel jaren geleden voor het eerst voet zette op Vlaamse bodem.

Ten tweede: telkens wanneer ik jou opbelde om dringend een noodmaatregel te treffen, bv. voor een inwoner uit Beringen die zijn oprit niet op kon geraken omdat er openbare werken aan de gang waren, greep je zo snel mogelijk in. Als schepen heb je zeker goede dingen gedaan, en ik herinner me nog dat ik je op een gegeven moment een score van 100 op 100 heb gegeven toen één van jouw dossiers in de gemeenteraad werd besproken.

Je legde bovendien jezelf de sanctie van vrijwilligerswerk op als boetedoening voor je verslapte aandacht als schepen.

Als politicus is het inderdaad mijn plicht om jouw gebrekkige uitoefening van je lokaal mandaat aan de kaak te stellen. Dat is inmiddels gebeurd, en daarmee is de kous af. Want als mens is het evenzeer mijn plicht om te zeggen dat je mijn vertrouwen op persoonlijk vlak nog nooit hebt beschaamd, en dat je als politicus wel degelijk een indruk op mij hebt kunnen maken. Indien men bij de SP.a één allochtoon - net zoals jijzelf hou ik niet van dit oerlelijk Nederlands woord - voldoende had moeten coachen en naar het parlement had moeten loodsen, dan was jij het wel, en dat meen ik. Net zoals in de gemeenteraad van Beringen zou je ook daar een meerwaarde betekend hebben.

Zonder het uiteraard ook maar op één punt eens te hoeven zijn met je opvattingen. In elk geval, mocht iemand je nog eens aanpakken over je zonden, stuur hem of haar dan maar naar mij, dan zal ik die persoon wijzen op de goede dingen die ik van jou heb mogen ervaren.