Trail La Magnetoise: 43km (Olne; 23 februari, 2014)

Facts and figures:

• Afstand 43 km

• Hoogtemeters: circa 1300+hm

• Aantal meters asfalt: 12% (maar in werkelijkheid zeker 20%)

• VEEL (leem)modder, pittige, glibberige afdalingen en lange hellingen.

• Weer: -2°C bij de start, winderig maar staalblauwe hemel. Tijdens de trail een echt lentezonneke en droog.

Wat voorafging…

Na een relatief goede voorbereiding door deel te nemen aan de snelle Polar Beartrail (22km, 26 jan) en een rustige  Hivernal Trail (30km, 09 feb) was het nu tijd voor het eerste echte trailwerk van 2014…De 44km trail La Magnetoise met meer dan 1200 postitieve hoogtemeters!

Op een echt onchristelijk uur (ondanks dat het zondag is) van 04:30u opgestaan om tegen 05:15u Rudi te gaan oppikken en (al geeuwend) richting Olne te rijden. Vanaf de aankomstplaats te Olne (sporthal) zouden we immers tegen 07:30 u met de bus (aan het stadhuis van Olne) naar de startplaats (kerk van Magnée) van de eigenlijke trail  gebracht worden. Uiteraard was het nog stikdonker toen we thuis vertrokken (bij een klaarheldere sterrenhemel). Om 06:30u waren we in Olne, dus rustig de tijd om ons om te kleden en klaar te maken. Tegen 07:30u samen met Tom Schegers naar de bushalte gewandeld en net op tijd kwam Christophe Heyns er aangelopen om nog mee op de bus te springen. Aan de startplaats moesten we dan nog om 1 of andere onbegrijpelijke reden bijna 10 minuten in de ijzige vrieskoude wachten. Maar dan stipt om 08:00u … eindelijk de “toelating” om te starten!

DE TRAIL

Direct een stevige afdaling met mooie vergezichten en een leuk zonnetje…de kou van het wachten was snel vergeten. Al snel liep het parcours via vrij lange beklimmingen en afdalingen met erg modderachtig paden. Omdat er slechts 1 bevoorradingspost (met enkel water) was voorzien bij km24 had ik mezelf opgelegd om met de nodige regelmaat (om de max. 45min) een Concab-gelleke of energybar te eten. Uiteraard, vermits het een 44km (modder)trail ging worden was Berndje zijnen tactiek van ‘rustig-aan-beginnen’ tevens aan de orde!

Ondanks de lange hellingen en modder verliep het mij allemaal vrij soepel. Tijdens het lopen een gezellig babbeltje kunnen slaan met Tom en Rudi werkt natuurlijk in positieve zin. Het terrein was best afwisselend met de nodige klimmetjes, single tracks, zompige graslanden, pittige afdalingen en er zaten vaak best mooie stukken bij, toch waren er naar mijn mening iets teveel asfalt stukken bij (je kan natuurlijk niet altijd de perfecte trail hebben he). Uiteindelijk zonder al teveel moeite bij de eerste en tevens enige bevoorradingspost op km24 aangekomen (hier werd ook de splitsing van de 67km trail gemaakt). Wat water bijgetankt, gelleke genomen en hop … weg waren we weer. 

26-02-2014 om 21:30 geschreven door Bernd  

Polar Beartrail: 22km (Teuven-Voerstreek; 26 januari, 2014)

Facts and figures:

• Afstand 22 km

• Hoogtemeters: 490

• Aantal meters asfalt 5-10%

• VEEL (leem)modder, pittige afdalingen, zachte glooiingen en 3 lange pittige hellingen.

• Weer: 3-4°C bij de start eerder kil bij een grijze hemel. Tijdens de trail grijs en een beetje kil maar toch (ondanks de voorspellingen) droog.

Wat voorafging…

Voila, de allereerste trail-wedstrijd van 2014! Ondanks de naam zou doen denken is het toch eerder een herfstachtige, kille maar droge herfst-trail geworden (winter hebben we in 2014 nog niet gehad en dus zeker geen ‘polar’-omstandigheden). De start van deze trail was pas om 11:00u en de Voerstreek is minder dan 60 km ver, dus deze keer onnodig om op een onchristelijk uur te moeten opstaan. Om 09:30u mooi op tijd aangekomen, nummertje ophalen, en ons (de Rudi was natuurlijk ook van de partij he) omgekleed in een soort van voetbal-kantine. Zoals altijd weer een aantal, ondertussen min of meer goede bekenden tegengekomen; Christophe, Peetje, Eric en vrouwelijke ultra-trailtopper Marjolein Bil (maar die ken ik eerlijk gezegd niet zo goed en zij mij al helemaal niet). Uiteraard mocht Marc van trailrunshop Scarabee met zijn standje, met (zoals altijd) een hoop nieuwe en hippe trailrun spulletjes niet ontbreken. Gelukkig had ik geen geld bij en heb ik niks kunnen kopenJ!

DE TRAIL

15 Minuten voor de start vlug nog een Concab gelleke genomen en daar gingen we dan van om 11:05 van start. Direct een stevige afdaling in een zompige weide en dan onmiddellijk via een zompig grasland terug naar boven. Al snel verliep het parcours, al klimmend verder via een erg modderachtig pad. Ondanks Berndje zijnen tactiek van ‘rustig-aan-beginnen’ was het tempo erg hoog voor mij. Zeker wanneer je eigenlijk bijna contine tot aan je enkels in de leemachtige modder wegzonk OF bijna uitschoof. De daaropvolgende afdaling ging ondanks de gladheid, erg vlot en soepel. Aan km4 was er een lange en best pittige heling. Aangezien je ook hier tot diep in de modder wegzonk besloot ik hier wat krachten te sparen en heb ik de helling naar boven gewandeld (ook al lijkt een trail van “maar” 22km niet ver, het blijft nog altijd meer dan een halve marathon he). Toen ik km5 passeerde voelde ik wel dat het tempo nog steeds best hoog lag (zeker voor mij op dit modder-parcours), maar het ging mij toch best goed af. Ik had immers niet veel moeite om dit vlotte tempo te handhaven op de vlakke stukken en afdalingen (zou mijn ‘dieet’ nu al vruchten beginnen af te werpen?). Op km9 volgde dan een volgende lange klim die ik rustig afhaspelde. Bovenaan rond km10 liepen we op een soort platteau via een erg drassig landwegeltje vol diepe plassen en modder. Hier hadden velen toch last van de modder en diepe plassen…Berndje echter niet en liep op zijn elan verder J. En daar was dan de bevoorrradingspost bij km13 al in zicht. Snel, al lopende een Concab-gelleke genomen, vlug een glas water en met een rsutpauze van minder dan 10 sec…hop weeral verder ‘en route’. Nu volgde een klim van meer dan 1km (eerste stuk geasfalteerd). Een lange klim, maar net niet te steil waardoor ik aan een rustig tempo gemakkelijk naar boven liep. Trailers die ik een tijd niet meer gezien had kwamen weer binnen bereik en ik liep langzaam, maar zeker terug op hen in. Nadien kregen we nog een paar pittige en gladde afdalingen te verwerken en daar kwam ik dan al snel bij km20. Nog twee zompige grasheuvels oplopen en daar was dan de finish (op het einde van de helling) al!

Bij de aankomst stond snelle jongens Rudi (en Peetje) al te wachten.

Ikzelf was best tevreden met mijn prestatie: een vlot tempo van 5min50 in deze modder,… zonder het gevoel te hebben echt moe te zijn. Dit tempo had ik eigenlijk nog wel een paar extra kms kunnen volhouden en dat is dus een goed teken he!

22km (495 +hm)               2u09min (5’50”/km)

En wat hebben we geleerd?

1. Concab gelleke NET voor de start innemen

2. Een 22km trail vind ik niet meer zo ver J

    

NABESCHOUWINGEN…

Het was vooral een trail met veeeel modder, slijk, een 3-tal pittige klimmetjes, snelle, maar gladde afdalingen!

Volgende trail; Hivernal-trail (Landgraaf) op 09 februari 2014.

26-01-2014 om 21:07 geschreven door Bernd  

X-Trail: 25km (Houfallize; Zondag 8 december, 2013)

Facts and figures:

• Afstand 25 km

• Hoogtemeters: tussen de 800-1000m

• Aantal meters asfalt 2%

• Leuke single tracks (gladde boomwortels), modder, technische afdalingen, pittige hellingen, mooie vergezichten.

• Weer: 5°C bij de start een beetje kil en grijze hemel. Tijdens de trail grijs, maar droog en niet koud…goede loopweer (met lange broek).

Wat voorafging…

Na mijn deelname aan de vlakke 36 km ‘Total Trail experience’ die door Chris en Mildred  georganiseerd was in Lommel op 30 november leek mijn knie toch terug zo goed als in orde te zijn. Het kleine scheurtje in de meniscus dat ik eind juni 2013 had opgelopen is natuurlijk niet verdwenen, maar volgens de ortophedisch chirurg was een operatie niet nodig indien ik geen echte last ondervond tijdens en na het lopen. Dit scheurtje had ik opgelopen door een verkeerde beweging te doen bij het bukken om een foto te nemen van mijn neefje Robbe. M.a.w. dit werd mijn eerste echte trail-wedstrijd in de Ardennen sinds de Kraftman-trail op 16 juni 2013 (Rotem).

Het VERTREK EN DE TRAIL

Zondagmorgen: om 06:15u ging de wekker al. Buiten was het nog pikdonker, kil en het miezerde. Echt leuk om op een zondag in dit jaargetijde op te staan is dat niet natuurlijk!  Tegen 07:15u effie Rudi gaan ophalen en hop richting Houfallize. Onderweg viel de regen met bakken uit de hemel en de temperatuur schommelde rond de 4°C. Echt ideaal weer om 25 km te gaan trailrunnen in de Ardennen kan je dat natuurlijk niet noemen, maar ik had er toch veel zin in. Netjes op tijd aangekomen in Houfallize. Dit ondanks dat we 4 rondjes op het verkeersknooppunt in Luik hadden gemaakt…Rudi wist niet zeker of je voor Houfallize richting Luxemburg of richting Verviers moest volgen (J). Gelukkig vonden we nog net een plaatsje op een erg modderachtig terrein vlakbij het hotel (ol fosse d’outh) waar de start was. In het hotel waar we onze nummer moesten ophalen kwamen we Isabella Wasmes tegen. Zij deed deze keer niet mee, maar hoorde bij de Xtrail-crew (in 2014 gaat Isabelle meedoen aan de Marathon du Sable en aan de 169 km tral-der-trails; de UltraTrail du Mont Blanc).

In het hotel was er zelfs een echte trail-expobeurs. Er waren allerlei standjes opgesteld (Scarabee, trailvoeding, trailkledij….). Onze nummer opgehaald en vervolgens ons gaan omkleden. Eerlijk gezegd is het wel aangenaam om je in december rustig te kunnen omkleden in een verwarmde hotel-ruimte i.p.v. zoals gewoonlijk, buiten in de kou aan de auto. Ondertussen onze immer enthousiaste Vladka en haar man tegengekomen. Voor de rest waren er weinig of geen bekende ‘gezichten’ te zien. Dit ondanks dat er voor de 25 km alleen al bijna 500 deelnemers waren (bij de 50km waren er 109 deelnemers, de 50 km werd trouwens gewonnen door topateleet Thomas Dunkerbeck).

DE TRAIL

Vlug nog een Concab gelleke genomen en daar gingen we dan van start (stipt 10:30u). Direct een stevige klim van bijna 2,5km omhoog (met best veel modder en erg gladde, platgelopen gras-paadjes). Maar door mijn vorige trailervaringen had ik geleerd…rustig aan, niets moet en gewoon een rustig tempo lopen zonder dat het moeite kost. Ik moet zeggen, het tempo zat er lekker in, na ongeveer 6 a 7 km was er een lange afdaling tot helemaal in het dal. Vervolgens even een technisch modderachtig stukje, bruggetje, leuk stukje hoog boven de weg richting La Roche en Ardenne, 500m asfalt en dan de eerste drankpost bij post km11,5. Effie een slok cola, een powerreep en ook Vladka kwam eraan. Beiden vinden we het een geweldige trail tot nog toe. We waren blijkbaar sinds de 36 km trail in Lommel goed ‘mentaal’ getraind.

Na de drankpost volgde een vlak stuk naast de rivier, richting stroom opwaarts. Na het ‘vlakke’ stuk volgende een zware maar mooie beklimming. Hier gebruikte ik mijn ‘snel-doorstap-techniek’, waarbij ik tevens heel rustig en beheerst mijn ademhaling onder kontrole houd. Het nadeel is dat de snelheid (voor zover ik die heb natuurlijk) wegvalt, maar het voordeel is wel dat je niet moe boven aankomt en redelijk snel terug je looptempo kan hervatten.

Wat nu volgt is een lang technisch stuk met veel boomwortels, stenen, draaien, wat springen en kleine hoogteverschillen. Snelheid halen is hier niet mogelijk, het is immers veel te glad en je moet zien dat je niet onderuit gaat. Toch zijn dit vaak leuke en mooie (natuur)stukjes.

Ondertussen komen we dan weeral bij de laatste bevoorradingspost aan op km19,5. Snel een colaatje, powerbar-gelleke en hop weer er vandoor. Het is wel fijn loopweer (lange broek, T-shirt lange mouwen en Salamon T-shirt), maar bij stilstaan wordt het toch snel fris. Vladka is nog steeds in mijn buurt (ze houdt mij latijd in haar vizier zegt ze…schrik om te verdwalen J). Nog een paar klimmetjes en afdalingskes en we komen bij km23 terug in de straten van Houfallize. Nog een paar stevige klimmetjes op het asfalt en dan draaien Vladka en ik de laatste modder-single-track op. Het is nog een erg technisch stukje, maar ondanks mijn goei Salomon trailschoentjes (XT-wings) is de grip volledig weg doordat er alleen maar modderachtige klei aan mij schoen kleeft…ik glijd uit! Helemaal onder de  modder loop ik samen met Vladka onder de finishboog (binnen in het hotel) met een tijd van 2u48min. Blij dat ik er ben, maar niet moe, geen last van de benen of knie…een goed gevoel dus!

En wat hebben we geleerd?

1. Concab gelleke NET voor de start innemen

2. Rustig starten en een fijn relaxed ritme zien aan te aanhouden

3. Genieten van de natuur en beseffen dat je bevoorrecht bent om dit te mogen/kunnen meemaken in je leven!

4. Overschakelen op Concab-gellekes ipv powerbar?

    

NABESCHOUWINGEN…

Het was een trail die alles had wat een trail moet hebben: veeeel modder, slijk, heel wat pittige klimmetjes, technische afdalingen, boomwortels, single tracks en schitterende vergezichten...van begin tot einde genoten...TOP!!!

Volgende trail; 2014! Polar Bear Trail (22km) in de Voerstreek op 26 januari 2014.

15-12-2013 om 21:59 geschreven door Bernd  

Trail Lacs et Chateaux: 46 km (Sisteron; Zaterdag 01 juni, 2013)

Facts and figures:

-         Afstand 42 km (en dus niet de aangekondigde 46 km)

-         Hoogtemeters 1233 m (en niet de aangekondigde 1900m)

-         Aantal meters asfalt 5%

-         Van alles wat: mooie bossen, single tracks, vele smalle bruggetjes, bospaadjes en brede lanen, modder en slijk,…

-         Weer: 8°C bij de start met een miezerige en grijze hemel. Bij de aankomst 12°C, goede looptemperatuur, maar zeker geen lenteweer.

Wat voorafging…

De 29,4 km trail La Grimace van 19 mei is ondertussen goed verwerkt en nu volgt min of meer het eerste echte werk. Een “lange” trail als test/voorbereiding voor de zwaarste trail van ons landje (50km Trail de Fantomes) op 18 augustus.

Het VERTREK EN DE TRAIL

Zaterdagmorgen: om 04:30u ging de wekker al…ik vroeg mij nu echt af of dit nog wel plezant was als ‘hobby’. Na een paar koffies en pannekoeken was ik er echter klaar voor. Nog effie Rudi gaan ophalen en hop richting Sisteron (omgeving Serain). Netjes op tijd kwamen we in Sisteron aan. Het werd ons al meteen duidelijk dat Sisteron niet direct opgenomen zou worden in de lijst van wereldsteden. Sisteron bestaat volgens mij welgeteld uit 1 kerk, 1 cafe, 1 soort parochiezaaltje en hoop en al 100 inwoners. In mijn studentenjaren (3 maanden zomervakantie) heb ik veel gereisd en ben ik in vele desolate dorpjes geweest in allerlei uithoeken van de wereld (Alaska, Canada, IJsland, Noorwegen,…) en steeds vroeg ik mij dan af…hoe vindt ge hier een lief begot? Bij het dorpje Sisteron vroeg ik mij dat opnieuw af!

Gelukkig stonden er in een klein landweggetje zeer veel auto’s geparkeerd…en ja hoor, hier was’t. Toen we uitstapten leek het eerder Allerheiligen dan lente…miezerig en kil. Toen ik mij omgekleed had gingen we richting “finish”. De bus bracht de trailers immers van hieruit naar de verschillende startplaatsen. De deelnemers van de 80km en 66km waren al voor 06:00-07:00u vertrokken. Onderweg naar de vertrekplaats kwamen we Tom ook tegen die nog net op tijd klaar was om samen met mij de bus op te springen richting startplaats voor de 46km (Polleur). Rudi zou een uurtje later vertrekken in Spa (omwille van zijn herstellende enkelblessure had hij besloten om niet de 46km maar de 30km afstand te lopen).

Na de gebruikelijk instructies van de organisatie EN de voorzichtige melding dat er “ongeveer” iedere 20 km een bevoorradingspost was gingen we dan rond 08.10u van start.

Direct een stevige klim omhoog. Maar vorige trail had ik geleerd…rustig aan, niets moet en gewoon een rustig tempo lopen zonder dat het moeite kost. De eerste km’s verliepen dan ook erg soepel aan een rustig tempo, mede dankzij Tom omdat we blijkbaar voldoende te vertellen (of te zeveren) hadden. De trail was niet echt technisch, maar was wel zeer afwisselend. De hele tijd omhoog en omlaag, langs prachtige bospaadjes en single tracks. De modder lag enkeldiep en bemoeilijkte het lopen af en toe. Op sommige plaatsen “stroomde” het water echt naar beneden. Gelukkig waren er ook voldoende min of meer vlakke stukjes, waardoor ik nooit TE moe werd.

Aan km14 kwamen we in het park van Spa centrum en zagen we nog net de achterste deelnemers van de 30 km trail. Van hieruit volgde een stevige klim omhoog naar de top waar de kabelbaan van Spa toekomt (Een toerist neemt de kabelbaan, wij de trappen). Vervolgens via een paar erg glibberige rotspaadjes (waarvan ik even ben afgegleden) langs de andere kant weer naar beneden. Rond km20 kwam ik weliswaar op ‘bekend’ terrein. Het parcours liep namelijk rond het meer waar ook Cretes de Spa langskomt. Hier dacht ik, nog effie en de eerste bevoorrrading komt J. Zowel Tom als ik liepen verschillende lopers van de 30 km trail voorbij…dit gaf ons beiden een goed gevoel moet ik eerlijkheidshalve bekennen. Rond km23-24 moesten we dan een tunneltje door dat helemaal overstroomd was. Speciaal effect om door te lopen. Vlak daarna volgde een lang stuk vals plat met behoorlijk wat klei-achtige modder.

En dan, waar bleef nu toch die bevoorradingspost???; we zaten tenslotte al aan km24-25…km26,27,28…nog steeds geen bevoorradingspost te bespeuren. Omdat ik mijn ‘lange’ (meer dan 40km) trails psychologisch probeer op te delen in de verschillende bevoorradingsposten gaf dit voor mij wel een mentale opdoffer. Tom had duidelijk begrepen dat ik echt zat te wachten (lees; zeuren) op die eerste bevoorradingspost. Soit, op km29.4 was ie daar dan…zoals altijd, genoten van een paar bekers cola, wat banaan en tuc-koekjes en hop ik kon er weer tegenaan. Dit was trouwens ook de enige bevoorradingspost die er was. Maar allez, die 12-14 km konden er nu nog wel bij…de mentale knop was weer op de juiste stand gezet.

Een beetje verder liepen we het mooiste stukje van de trail. Doorheen een mooi feeëriek bos, met een afdaling langs mooie en leuke single tracks. Daarna ging het wel weer wat omhoog, maar kregen we nog een heel stuk langs single tracks doorheen bossen, langsheen een sterkstromende rivier. Op zo’n stukken geniet ik volop, ook al gaat het dan niet erg snel, de mooie omgeving maakt alles goed.

Daar kregen we ook het gezelschap van een facebook-trailgenoot Ruth Bosmans,... beetje kletsen en dan gaan die kilometers toch wel voorbij, ook al begin je na een dikke 35km trail’plezier’het toch wel wat te voelen in de beentjes. Het parcours bleef toch best zwaar, met veel vals plat en vooral veel modder.

Gelukkig waren de laatste 3 km een pak beter. De laatste kilometer was het nog effie doorbijten op een hellend landweggetje. Na welgeteld 5u19’ een trailafstand van 42km en 1233 positieve hoogtemeters netjes volbracht. Moe, voldaan maar zeker niet TE moe … tevreden dus.

10-06-2013 om 21:31 geschreven door Bernd  

29,3 km Trail La Grimace; Marche-en-Famenne (Zondag 19 mei, 2013)

Facts and figures:

-         Afstand 29,3 km (en dus niet de aangekondigde 28 km)

-         Hoogtemeters circa 650 m (en niet de aangekondigde 500 m)

-         Aantal meters asfalt 5%

-         Af en toe brede (slijk/leem) bospaden (vals plat), maar ook mooie en ‘moderate’ technische single tracks

-         Weer: 14 °C bij de start met een matig zonnetje, nadien grijs en best veel regen naar het einde toe.

Wat voorafging…

Na mijn deelname aan de 35 km EastBelgiumTrail (Eupen) op 28 april een rustige voorbereiding, met een 7-tal volledige rustdagen gehouden gedurende  de afgelopen twee weken.

Het VERTREK EN DE TRAIL

Zondagmorgen tegen 07:45 Rudi gaan oppikken. Voor Rudi werd het zijn eerste ‘echte-trail’ sinds zijn enkelblessure die hij had had opgelopen tijdens de Hivernaltrail op 30 januari. Vlotjes naar Marche-en-Famenne gereden, maar natuurlijk toch weer effie fout (Serain) gereden J. Onze nummer gaan afhalen en heel op ’t gemakske ons klaargemaakt. Ik had nu zelfs eindelijk eens den tijd om elk gespje van mijn rugzak juist af te stellen. Voor dit soort technische details ben ik eerlijk gezegd eerder aan de non-challante (lees luie) kant. De meeste bekende trail-collega’s waren natuurlijk niet te bespeuren omdat zij allen meededen aan de 55km en 80 km afstanden (wat ben ik toch klein bier t.a.v. deze kanjers).

Na een waarschuwing van de organisatie dat er rond km15 een gevaarlijk stuk was (een 25 cm smalle en gladde single track vlak naast een, tot 90 m steile rots-afgrond) gingen we dan stipt om 11.05u van start. Zoals altijd, ondanks dat ik mijn start-tempo toch temper, gaat het mij in het begin steeds te snel. Het gaat dan voor mij altijd moeizaam; stramme spieren, geen vlot ritme, ademhaling gaat niet zoals het moet. Op zich is dit niet erg natuurlijk, maar wat ik dan wel enorm demotiverend vind is dat, ondanks de nodige duur-en hill- trainingen, mij in het begin zogoed als iedereen (naar mijn gevoel dan toch) vlotjes voorbijloopt alsof ik 1 of andere beginnende ‘start-to-runner’ ben die aan een trail wil meelopen ver ver boven zijn niveau L. Op die manier valt er de eerste km’s natuurlijk weinig te genieten…in tegendeel zelfs! Vanaf km 5 heb ik dan mijn mentale knop omgedraaid en mij voorgenomen om vooral te genieten tijdens de trail en dit niet als een persoonlijke wedstrijd te zien. Ik eindig sowieso nooit bij de eerste 25%, dus wat het maakt het nu uit of je 60^ste of 98^ste bent. (ik moet wel eerlijk bekennen dat ik toch nog steeds graag tussen de 40% en 60% van het deelnemersveld eindig). Deze mental-switch werkte toch blijkbaar, want vanaf km 6-7 kon ik naar mijn gevoel heerlijk ontspannen lopen en…genieten. Tot dan toe liep Rudi nog steeds samen met mij, wat natuurlijk niet de normale gang van zaken is omdat Rudi van nature veel sneller is als ik. Door zijn enkelblessure moest hij het echter nog steeds rustig aan doen. Dit gaf mij ook de kans om hem, als de oudste (en meest wijze J) van ons 2 een beetje in de gaten te houden en te vermijden dat hij weer iets TE enthousiast ging afdalen!

Na een korte ‘pis-stop’ en 2 slokken cola bij bevoorradingspost km9 zat ik echt goed in een relaxed tempo. Ik liep ontspannen, genietend en raar maar waar, toch met een vlot tempo (rond de 6min/km) en kon zelfs gemakkelijk een aantal mensen voorbijlopen. Ondertussen verliep het parcours erg afwisselend en mooi. Af en toe mooie single tracks tussen de bomen, dan weer door een open landschap met mooie vergezichten en een ideaal loopweertje (niet te warm en niet te koud). Er zaten ook een aantal stevige hellingen bij (van 223m naar 381m), een kilometertje afdalen, weer eentje stijgen en regelmatig ‘vals-plat’. Gelukkig, nu verliep het allemaal erg soepel en vlot en…. ik kon genieten (en mensen inhalen)! Dit moet ik dus meer doen; geen wedstrijdfocus maar gewoon: just run, relax and enjoy! Hierdoor geef je jezelf ook eindelijk eens tijd om regelmatig een iPhone fotooke te nemen. Richting km15 komen we aan het zogenaamde gevaarlijke stuk. Een steile, smalle single track vlak naast een tot 90m diepe rotswand. Dit soort passages vind ik het leukste van al tijdens het trailen. Vervolgens moesten we langs een steil glibberig smal paadje terug afdalen. Rudi was (en moest van mij) nu wegens zijn enkelblessure dubbelvoorzichtig zijn. Tijdens deze afdaling werden we nog voorbijgestoken door onze trailrun-facebook-vriendin en tevens supertrailster Isabelle. Een korte, maar enthousiaste ontmoeting en weer weg was ze (gek toch die facebook”relaties” he).

Vlak na de afdaling komen we terecht op de plaatselijke rommelmarkt en sloegen we terug de weide in richting bevoorrading km16. Isabelle was haar waterzak terug aan het bijvullen en het was voor haar reeds km42…nog slechts 13km te gaan voor haar (3^de dame zou zij worden…Chapeaux). Na twee slokken cola gingen ook wij er weer vandoor. Bij de eerstvolgende beklimming kreeg Rudi last van een blaar. Ik wachtte bovenaan de helling op hem maar ik kreeg de melding : votre copain est arrêté. Ik dus terug naar beneden om te kijken wat er scheelde. Het uitdoen van de enkel-brace, het aanbrengen van een compeed^R pleister en het opnieuw aandoen van de brace kost natuurlijk wel wat tijd. En voila, we konden weer verder. Toch bleek dat Rudi moeite had om het tempo bij te houden. Voor ik het beseft was hij vrij ver achter, de beentjes waren plots leeg wist hij achteraf te vertellen. Ik besloot toch op mijn rustig (maar naar mijn doen, vlot) elan verder te gaan, het was tenslotte nog slechts een dikke 9 km te gaan. Rudi, de ondertussen ervaren trailrunner, heeft immers voldoende trail-afzien-ervaringen opgedaan om deze laatste 9 km ook tot een goed einde te brengen. Ondertussen kon ik meer en meer deelnemers inhalen (en zelfs voorbijsteken).

En daar kwam ik dan aan km28, mooie vergezichten (gele Wikke-velden), bospaadjes, kort klimmetje hier en daar, dat wel ja, maar nog geen finish- geluid of finish te bespeuren. En dan wordt Berndje weer een beetje moedeloos, he. Het was een 28km trail, volgens de affiche, maar ja ook dat hoort bij het trailen. Ondertussen was de zon al een tijdje verdwenen en was het flink beginnen regenen. Maar gelukkig, na 29,3 km trailplezier kan ik dan met een goed en relatief fris gevoel onder de finishboog lopen in een tijd van een 3u03min. Niet slecht voor mij, zeker als je weet dat in die tijd ook de foto-neem-pauzes inbegrepen zijn. In de gietende regen Rudi opgewacht zodat IK nu eens een foto van zijn aankomst kon nemen ipv altijd andersom J. Ook voor Rudi, rekening houdende dat hij een dikke 3 maanden nog een enkelbreuk-operatie had ondergaan en zogoed als niets aan trail-training had gedaan. Volgende trail zal’t waarschijnlijk terug andersom zijn.

En wat hebben we geleerd?

(1) Mentale switch: geen wedstrijdfocus, maar just run, relax and enjoy

(2) Om de 30min een verplichte stevige beet van een powerbar-reep

(3) Om de 1u30’ een powerbar-gelleke

(4) Om de 10-15 min een stevig slokske water

(5) Genieten…a la Bram Vermeulen…het is (geen) wedstrijd

NABESCHOUWINGEN…

Na ons enigszins opgefrist en omgekleed te hebben zijn we nog effie naar de kantine om eindelijk eens onze trail-facebook vriendinnekes/vrienden in levende lijve te ontmoeten. Super-talent en Ultratrailster Mildred was 1^ste dame van de 80 km trail. Isablelle was 3^de dame bij de 55 km trail (terwijl die als training maximum 15 trails loopt!!!) en last but not least; Veerle van Hoeck, alias the flying animal doctor en facebook vriendinneke; 1^ste dame van de 55 km trail. Superleuk om al deze kanjers in echt te ontmoeten, hopelijk komen we elkaar op een volgende trail nog verschillende keren tegen. 

Volgende trail; 46 km Trail Lacs et Chateaux (Spa) op 01 juni 2013.

21-05-2013 om 22:04 geschreven door Bernd  

35 km EastBelgiumTrail, Eupen (Zondag 28 april, 2013)

Facts and figures:

-         Afstand 35km

-         Hoogtemeters 750 m (en niet de aangekondigde 1545m)

-         Aantal meters asfalt 15-20%

-         75-80% voornamelijk brede bospaden, maar ook mooie en technische single tracks

-         Weer: 5-10 °C, frisjes bij de start maar aangenaam loopweer met af en toe een zonnetje

Wat voorafging…

De afgelopen 6 weken 5 maal per week gelopen met een gemiddelde van 55-65 km/week (inclusief 1 maal per week een intensieve “hill-training” aan de Warre in Neeroeteren). Reden voor dit toch wel intensieve trainingsschema (naar mijn maatstaven dan toch) is mijn voorbereiding op een 62 km trail op 22 juni (Trail Vallees du Chevalier bij Namen). De eerder geplande 66 km trail op 1 juni (Trail Lacs et Chateaux) was, door de enkelbreuk van mijn trailmaatje Rudi, immers geen optie meer voor dit jaar. Vandaar mijn ‘’optie” voor de 62 km Trail Vallees du Chevalier trail op 22 juni. Deze 35 km trail paste dus uitstekend in mijn trainingsschema (Training Plan for Races of 40 Miles to 100k on 50 Miles per Week, bron; Relentless forward Progress , A Guide to Running Ultramarathons by Bryon Powell).

Het VERTREK EN DE TRAIL

Zondagmorgen 06:30u, opgestaan voor een rustig en relaxed ontbijtje en tegen 08:30u Rudi gaan oppikken. Voor Rudi werd het zijn eerste ‘test-trail’ (16 km) sinds zijn enkelblessure die had had opgelopen tijdens de Hivernaltrail op 30 januari. Wonder boven wonder en voor de eerste keer voor ons, zonder ook maar 1m fout te rijden op de plaats van bestemming aangekomen…dit ondanks het feit dat er nergens een pijl en/of bord met vermelding ‘EastBelgiumTrail' te bespeuren was! Het viel ons al wel snel op dat er zo goed als geen bekende gezichten te zien waren. Dit kwam waarschijnlijk omdat het de allereerste editie was van deze trail maar het had natuurlijk ook te maken met het feit dat de dag ervoor de - La Bouillonnante – trail was geweest en er tevens die dag ook de eerste natuurloop-editie van de Loop-Van-Vlaanderen was. 

Bij een flauw zonnetje, maar toch een kille wind gingen we dan stipt om 11:00u van start. Zoals altijd, ondanks dat ik mijn start-tempo toch temper, gaat het mij in het begin steeds te snel. Op km2 was reeds de splitsing van de 8, 16 en 35 km routes. De Trail leek wel traag op gang te komen. Ik bedoel dit dan zowel letterlijk als figuurlijk … (a) de eerste 2 km  gingen over asfalt, waarna we redelijk makkelijke paden kregen, brede paden afgewisseld met kleine kiezelpaden en (b) ik had last van mijn rug. Dit kwam omdat ik de 2 dagen ervoor heel veel in de tuin had gewerkt. Dit soort activiteiten zijn waarschijnlijk niet wat men bedoelt met “rust voor de wedstrijd”…of ik word oud, of ik ben gewoon niet gewend om hard te werken??? Gelukkig verliep het vanaf km5-6 al een stuk soepeler, maar ik liep wel moederziel alleen. Ik had nu echt het gevoel bij de laatste te zijn, ik zag immers niemand voor, noch achter mij. Maar ja, dit hoort ook bij het trailen he…gewoon doorgaan dus en no worries, just (try) to enjoy! Vanaf 9km was er een supermooi stuk. Een single-track over een heuvelkam met een prachtig vergezicht, gevolgd door een pad met veel (sorry…zeer veel) boomwortels. Dit vroeg om een hoop coördinatie van het benen-en voetenwerk, maar dit ging mij vlot af. Ik kreeg zelfs 3 trailers voor mij in het vizier (ik zat dus ook nog op de juiste route). De volgende passage over de Hoge Venen werd steeds zompiger! Het ritme werd daardoor telkens onderbroken, maar het maakte de Trail wel steeds mooier! Op km15 zat ik aan een gemiddeld tempo van 6’02”/km. Dit is naar mijn maatstaven en gezien het terrein best een pittig tempo. Na deze passage over de zompige Hoge Venen kwam de eerste drankpost (op 19,4km). Hier nam ik snel een slokje, maar ging er gelijk weer vandoor…nog ‘slechts’ 16km. Wat volgde na de drankpost was een lange vals platte klim naar weer een Venen passage.

Deze passage was minder technisch en gelukkig kon ik nu eindelijk eens met 2 andere trailers aanpikken (Tom Schegers en Mauk van de Waarsenburger??). Op het einde van deze passage volgde een single trail afdaling naar een rivier, die we bleven volgen. We zaten ondertussen op 25km en op dat punt kregen we het hoogtepunt van de trail wat betreft natuurpracht. Gedurende enkele kilometers volgden we via een single trail met leistenen en steile afgronden langs een rivier. Nadien volgde een lang stuk asfalt langs het stuwmeer van Eupen. Dit was niet te vermijden voor de organisatie, omdat ze hogerop niet door de bossen mogen. Dit maakte weinig uit, want na een paar kilometer kreeg je een indrukwekkend zicht op het grootste drinkwaterreservoir van ons landje, de Weserstuwdam. Boven aan de dam voelde ik mij toch stillaan moe worden in de beentjes, mijn tempo was immers nog steeds rond de 6’05”/km (nog altijd pittig voor Berndje op dit terrein). De laatste kilometers waren ook mooi met een 'hol pad' om te beklimmen en een modderige afdaling. Dan nog een laatste klimmeke en daar zag ik Rudi (zoals ik enigszins wel had verwacht) al staan met zijn fotocamera voor een laatste actiefoto.
 

NABESCHOUWINGEN…

Moe, maar weer met een voldaan gevoel onder de finishboog gelopen in een voor mij mooie tijd van 3u34’ (exact 35 km op mijn Garmin)

Mijn trail-kompaan Rudi was ook erg tevreden over zijn eerste test-trail van 16 km…hij is opnieuw klaar voor het langere trailwerk. We waren het er beide over eens dat dit een erg mooie Trailrun was en de organisatie had het goed geregeld. Het aantal deelnemers zou maximaal 300 zijn geweest, maar dat zouden er in 2014 weleens een pak meer kunnen zijn!

Volgende trail; 46 km Trail Lacs et Chateaux (Spa) op 01 juni 2013.

02-05-2013 om 00:00 geschreven door Bernd  

Trail Crêtes de Spa (Zaterdag 30 maart, 2013)

Facts and figures:

-          Afstand 20,4 km

-          Hoogtemeters +/- 600 m (voornamelijk tussen km4 en 5 en tussen km7 en 10)

-          Aantal meters asfalt 25%

-          75% voornamelijk brede bospaden en een paar single tracks

-          Tussen km11 en km16 bijna uitsluitend dalen (sneeuw en bevroren sneeuw)

-          Weer: -2 °C, koud, af en toe stuifsneeuw en af en toe een flauw zonnetje

Wat voorafging…

Zaterdagochtend 30 maart 2013: na de 44 km Sylvester-natuurloop (dec), de 21 km ‘Poort naar Heuvelland trail’ (jan), de 30 km Hivernal Trail (jan), de 16km Danikerbosloop (feb), reeds de 5-de sneeuw/ijs en moddertrail op rij!!! Crêtes de Spa 2013 belooft weer een echte sneeuwtrail te worden (ondanks dat het al 30 maart was lag er op de Hoge Venen nog altijd een 5-10 cm sneeuw!) Ik zou liegen moest ik niet toegeven dat ik de sneeuw, koude en modder van de afgelopen maanden serieus beu begon te worden. (en ja, ook tijdens de trainingen in Neeroeteren was er altijd wel modder, ofwel sneeuw…en altijd koud). Helaas, het zou deze keer niet anders zijn. Ondanks de voorspelde winterse omstandigheden, had ik toch besloten in korte broek (met compressie quads- en sokken van Compressport) te lopen…dit als persoonlijk ‘protest’ tegen de ongelooflijk langdurende winter (of zoals Jort het zegt: de natuur is kapot papa!). 

Het VERTREK EN DE TRAIL

Na het ontbijt tegen 10:15u samen met Jort en Elke op het gemakske richting Spa vertrokken. Helaas nog steeds zonder mijne ‘herstellende’ trailmakker Rudi (Gelukkig voorloopt het herstel van zijn enkelbreuk voorspoedig en zal hij tegen eind april misschien al de kleine afstand met de EastBelgiumTrail kunnen meelopen… Ik zal wel blij zijn, want alleen trailen is maar alleen, he). 

Zonder problemen op de plaats van bestemming aangekomen. Echter het blijft mij toch verbazen; een evenement waar een kleine 3000 mensen bij betrokken zijn… en nergens een pijl en/of bord met vermelding ‘Crêtes de Spa’ te bespeuren??? Gelukkig had ik ondanks de drukte toch een mooie parkeerplaats bij het Lac gevonden. In het sportcentrum la Fraineuse mijn nummer gaan afhalen. Het was er een drukte van jewelste. Helaas voor Elke en Jort nergens een warme cafetaria te vinden om zich wat op te warmen terwijl ik ‘aan het trailen ben’. Toch dapper en superlief van hen om mij, ondanks het lange wachten in de kou, te steunen en mij te vergezellen richting start (Jort vindt het nog steeds een droevig gebeuren dat ik altijd zolang alleen in het bos ga ‘trailrunnen’…maar hij vindt trailrunnen wel cool!).  

Aan de start was goed te zien dat de deelnemers uit een mix bestonden van echte trailrunners en ervaren weglopers. Volgens de ‘geruchten’ een dikke 2000 deelnemers aan de start. Eerlijk gezegd vind ik dit iets teveel “massa”. Geef mij maar de meer gemoedelijke trails met een pak minder deelnemers. Dat het een snelle trail ging worden was alvast zeker, want er waren duidelijk een hele hoop echte snelle ‘weg-atleten’ bij. Ook al behoor ik zeker niet tot de snelle deelnemers, ik had mij toch redelijk vooraan gepositioneerd. Als je immers achteraan ergens moet starten met een meute van 2000 deelnemers is er immers geen doorkomen meer aan…en daar ben ik dan toch nog iets te competitief voor ingesteld.  

Nog een kushandje naar Jort en Elke en dan…start… De eerste 3-4 km verliep min of meer al dalend door Spa centrum. Aan km4 aangekomen was mijn tempo 4’20”/km wat voor mij echt wel veel te snel is om te starten. En dan begon het…een enorme lange steile klim op een klein baantje…hier was dan de eerste selectie. Het klimmen verging mij ‘redelijk’ vlot maar ik had toch verwacht dat, door de intensieve uphill-trainingen van de afgelopen weken, er mij minder mensen vlot voorbij zouden lopen ;-(. Blijkbaar zijn  er nog heel veel mensen die een pak vlotter een helling naar boven kunnen lopen als ik… Misschien toch den ouden dag? Boven aankomen bij km5 en vervolgens effie een km dalen (dit verging mij wel heel vlot). Vanaf km6-7 begon dan de lange klim richting ski-piste tot aan km11-12. Hier had ik wel wat moeite om mijn klimtempo te handhaven (omdat het ook zo een lang recht stuk was), maar ook vooral omdat het volledig met hard aangedrukte en oneffen sneeuw bedekt was. De gladheid en de harde oneffenheden zorgen er toch altijd voor dat je een pak meer energie en krachten verliest dan op gewoon droog (bos)terrein. Mijn tempo was ondertussen wel terug gezakt tot 5’49”. Bovenop het plateau (Hoge Venen) was het best koud en lag er overal nog een goe pakske sneeuw. Ook hier weer af en toe strompelen door het oneffen terrein (met hard aangedrukte sneeuw). Het steilste stuk op de ski-piste zelf heb ik dan maar, met hoofd naar beneden, al stevig-wandelend afgehaspeld. Het moge duidelijk zijn, ik moet echt nog meer specifiek op het klimmen gaan trainen!! Gelukkig was het vanaf km11-12 tot bijna km17 alleen maar dalen. Dit verging mij heel goed. Ondanks het glibberige terrein met sneeuw en modder/’sneeuwslijk’ kon ik vrij vlot dalen en stak ik vele afdalers voorbij. (Natuurlijk gaat het dalen op dit terrein nog altijd een stuk trager dan op droog terrein).  Vanaf km17 nog effie een pittige klim tot km 18-19 en dan was de missie volbracht. Nog wel wat moeten puffen op deze klim maar zonder problemen de finish gehaald. Het allerleukste stuk van de trail was natuurlijk de laatste 200 m die ik samen, hand in hand, met mijne grootste schat op aarde, Jort, heb afgelegd om samen onder de finishboog te lopen. 

NABESCHOUWING…

Ik ben aangekomen in een eerder matige tijd van 1u59’. Dit is een 6-tal minuten trager dan het jaar voorheen. Maar toen was het ook bijna 10 graden warmer en een iets beter loopbaar terrein. Op de einduitslagen zag ik dat de eerste ook een 6-tal minuten “trager” (traag is bij zulke atleten natuurlijk een relatief begrip) waren dan het jaar ervoor…gelukkig ligt dus mijn trage tijd misschien niet aan mijzelf J. 

Omdat Elke toch wel serieus verkleumd was (logisch natuurlijk na 2 uren wachten in zulke koude) zijn we maar snel richting auto gegaan om me even om te kleden. Nadien in een heerlijk warme taverne (met zicht op het Lac) een warme koffie en een spaghetti gegeten.  Nadat Elke en Jort terug goed opgewarmd waren zonder problemen terug naar huis gereden met een tevreden gevoel…Nu mag (sorry, MOET) de lente beginnen!!  

Volgende trail; 35 km EastBelgiumTrail in Eupen op 28 april 2013 (hopelijk met Rudi erbij… en een warm  zonneke).

02-04-2013 om 15:55 geschreven door Bernd  

31 km/17km Hivernal-trail: zondag 20 januari 2013

Facts and figures:

Afstand                                    31 km of 17 km

Trail-parcours                          Veel single tracks, pittige start op de skipiste van Landgraaf, pittige beklimmingen en meer dan 95% off-road onder een 5 cm dik wit sneeuwtapijt.

Terrein                                    Smalle boswegen, weidelandschappen en echt winters (sneeuw, wind en ijsregen).

Wat voorafging…

20 januari 2013…de eerste trail van 2013…of toch niet helemaal?

Het trailjaar 2012 hebben Rudi en ik afgesloten met een kleine 43 km natuurloop (de Silvester marathon) in Nederlands Limburg (regio Gulpen). Slechts 1 week later hebben we toch al weer deelgenomen aan de eerste trail van 2013; De Poort naar Heuvelland trail in Beek (eveneens Nederlands Limburg). Een korte (20,9km), maar toch pittige trail met opvallende ‘asfalt’-wedstrijd allures, desalniettemin de eerste trail van 2013 was dus op 06 januari reeds volbracht.

Maar nu zondag 20 januari 2013, het eerste echte werk, de allereerste editie van de Hivernaltrail. Een (winter)trail met een 100% sneeuwzekere start (ook al was ie gewoon in Nederland). De start van zowel de trail (31 km) als de minitrail (16,9km) was immers via de skipiste van Landgraaf. Gek,…verschillende malen heb ik hier met mijn snowboardje de helling afgezoefd, maar nooit had ik gedacht dat ik langs deze piste ook naar boven zou lopen als start van een trailrunneke.

De start was pas om 11:00u, dus tijd genoeg voor een rustig ontbijtje en Rudi tegen 09:00u op te pikken. De dagen voordien was ik wel wat grieperig en verkouden geweest, maar gelukkig was deze ochtend het grieperige gevoel weg (de verkoudheid echter niet). Maar ja, ik had er echt zin in, dus hoppa…richting Landgraaf! We zijn iets vroeger dan normaal vertrokken want er waren serieus winterse toestanden voorspeld (sneeuw en ijzel) op de weg. Het ging dus duidelijk niet alleen een 100% sneeuwzekere start op de piste worden, maar een echte sneeuwtrail! Het had immers al heel de week gevroren en er lag reeds een 3-4 cm dun sneeuwtapijtje, maar vandaag zou er echter nog 1-2 cm verse sneeuw bijkomen. Ook onderweg naar Landgraaf was er dus al een echte winterse sfeer…ideaal uiteraard voor een wintertrail J. Rudi en ik hadden er zin in.

Traditiegetrouw toch nog “effie” fout gereden! Eenmaal aangekomen is het al erg koud en is het ondertussen flink gaan ijzelen met een bijhorend stevig ijzig windje…wintertrail is dus het correcte woord vandaag. Uiteraard ook weer heel wat bekende (en minder bekende) trailers ontmoet…altijd leuk die ‘vooraf’-trailsfeer.

Het VERTREK EN DE TRAIL

En dan hoppa (11u) en weg zijn we…meteen door de hal de skipiste op…een goei 300 m omhoog in de koude…best pittig als start hoor. Ik moet toegeven, met mijn snowboard naar beneden ‘carven’ gaat wel iets vlotter dan naar boven ‘lopen’. Maar eerlijk is eerlijk, ondanks dat ik er echt zin in had, voelde ik nu reeds dat de verkoudheid mij serieus parten speelde. Eenmaal boven terug buiten in het besneeuwde Limburgse landschap, volgt een kleine afdaling en begint er al snel weer al wat klimwerk. Mooie single tracks waar we hier en daar wat glibberen in de bochten, het tempo ligt ook nog niet echt hoog, maar toch voel ik dat de kracht in mijn benen allesbehalve optimaal is (het grieperige gevoel laat zich toch voelen blijkbaar). Ik voel door mijn verkoudheid ook nog eens extra de kou en ik geraak  echt niet in mijn ritme. En dan komt al snel die gedachte (kan ook door mijn wijze leeftijd komen natuurlijk J)…oei, moet ik nu nog bijna 30 km door deze kou lopen? Maar uiteraard, je blijft gewoon doorlopen natuurlijk, zeker omdat de afwisseling tussen de klimmetjes, mooie afdalingen en schitterende omgeving perfect was. Bij de eerste bevoorrading op km11, was het ook nog beginnen ‘ijs-regenen’. Gezien mijn ‘niet-optimaal-gevoel’ op dat moment, heb ik hier dan toch snel het verstand laten beslissen om voor de korte (17 km) trail te gaan. Het had immers geen enkele zin om met mijn slappe beentjes en mijn vernauwde luchtwegen in deze ijzige koude nog 21 km verder te gaan lopen. Bij de splitsing lange trail/korte trail, met een beetje pijn in het hart, maar ook een beetje opgelucht gevoel, de korte trail route gevolgd. De resterende 6-7 km heb ik dan nog zonder verder noemenswaardige problemen uitgelopen. De omgeving en de trail waren schitterend…maar ‘genieten’ ging deze keer effie niet. Maar toch tevreden dat ik ook deze keer weer heb kunnen deelnemen, ondanks het onverwacht een korte trail geworden is.

TOT SLOT

Ook voor mijn trailmaatje Rudi is de trail anders verlopen dan verwacht. Rudi is namelijk op km16, tijdens een afdaling achter een boomwortel blijven steken…gevolg: gebroken enkel, maandag 21 jan ’s middags geopereerd, 6-8 weken gips…onze deelname aan de team-trail in Nisramont (16 maart) zal dus voor 2014 zijn.

22-01-2013 om 21:22 geschreven door Bernd  

37 km Bear-Trail: zaterdag 27 oktober 2012

Facts and figures:

Afstand                                    37,8 km

Trail-parcours                         Veel single (modder) tracks, heuvel-beklimmingen, grasheuvels, mooie uitzichten
                                               en meer dan 90% off-road.

Hoogste punt                           261 m

Terrein                                    Smalle boswegen, weides, klei, stenen en bladeren

“(Ultra)trailrun in de Voerstreek”

De ‘Bear Trail’ op 27 oktober is de eerste editie van deze trailrun in de Belgische Voerstreek. De langste afstand van 57km is een ultratrail die de hele Voerstreek beslaat en alle mooie plekjes van dit stukje Vlaams Limburg laat zien, inclusief het hoogste punt van Vlaanderen. De kortere afstanden van 37 en 14 km zijn echter niet minder mooi en uitdagend. Onderweg zijn er verzorgingsposten met water, sportdrank, bananen, koeken en chocolade. Veel single trails, pittige beklimmingen, mooie uitzichten en meer dan 90% off-road.

Het start en finish terrein is bij de sportvelden van SK Moelingen (Val. Theunissenstadion) aan de Weg op Berneau 45 te s’Gravenvoeren.

 Het VERTREK

Zaterdag 27 oktober, 06:00u ’s ochtends…opstaan voor de allerlaatste trail-wedstrijd van het jaar 2012. In tegenstelling met de vorige trail in september is het nu nog pikkedonker en koud. Toch heb ik geen enkele moeite met het vroege opstaan…ik heb er zin in! Tegen 07:00u Rudi opgepikt en richting Voerstreek gereden (is slechts 45 minuutjes rijden). Toch gek, zo dichtbij een “Ardennen-achtige” omgeving en slechts zo zelden naar toe geweest. Deze keer neem ik mij (weer) voor om hier in de toekomst toch eens meer naartoe te rijden om te trailen. Nadat we, naar trouwe gewoonte met Rudi, weer de laatste km “effie” fout waren gereden, netjes op tijd op het het sportveld van SK Moelingen aangekomen. Staalblauwe hemel, maar wreed koud en had het stevig gevroren (diezelfde week had ik nog in bloot bovenlijf in de tuin gewerkt bij een dikke 23°C!). Ondanks de koude (-3°C) koos ik toch voor een korte broek met compressiekousen en – quads, thermisch lange-mouwen-shirt als onderlaag en mijn winter-trailtrui van Salomon als tweede bovenlaag. Buff, rugzak gevuld met 1 L High Performance drank, 2 stuks Isostar high energy-bars, 2 powerbar gels en 0.5 L water. Salomon windstopper/regen jas en I-phone achter de vele ritsen van mijn rugzak en klaar was ik.

DE TRAIL

Doordat het zo koud was bleef iedereen in de warme kantine wachten tot vlak voor de start. Dit gaf mij en Rudi de gelegenheid om even met “snelle Jo” en zijn trainingsmaatje Vladka Pokobova te praten. Rudi en Jo gingen voor de ultra-57 km trail. Vladka en ik voor de “korte” 37 km trail. Ik had mij immers voorgenomen om geen 6-7 uren in de winterkoude te gaan lopen…daar had ik echt geen zin in. In de zomer Ok, maar niet nu…ik moet het trailen wel plezant blijven vinden he. Toch, nogmaals erg knap van Rudi en Jo om deze uitdaging aan te gaan (en probleemloos af te handelen).

En om stipt 09:00 u gingen we dan van start, even rond het voetbalveld de weg over en dan de natuur in. Onder een staalblauwe hemel, een schitterend laaghangende zon en een bevroren landschap werd de trail al snel een wondermooi natuurplaatje. De eerste 20 km liepen de deelnemers van de 37 en 57km afstand gezamenlijk. De eerste 20 km heb ik samen met Rudi gelopen. Ondanks de heuvels en best lastige tracks (modder, onregelmatige grote en kleine stenen “verstopt” onder een dik bladerdek) verliep het ons beiden best vlot. Een tempo van 5’45” handhaven op dit terrein en met het oog op een 57 of 37 km, blijft best pittig. De zwaardere omstandigheden in de Ardennen hebben ons blijkbaar toch wat kracht opgeleverd.

Zonder problemen de eerste bevoorradingspost op km11 bereikt en rustig verder gelopen met Rudi. Wat wel opviel is dat we nu reeds zogoed als alleen liepen. We zagen niemand voor noch achter ons…dit is trailen op en top…alleen je tempo, je eigen wedstrijd en…genieten!

Rond km20 kwamen we aan de splitsing 37km/57km en ik wenste Rudi nog succes. Ik ging alleen verder richting km24 bevoorradingspost. Effie wat cola, een banaan, een paar beten van mijn musli-bars en hop weer op pad. Nu waren we met een 4-tal trailers…maar zover je kon kijken…niemand voor of achter ons…gek, maar leuk. Nu begon de vermoeidheid in de benen toch wel wat te spelen. De klei-modder zorgde er immers voor dat er vaak een klont klei aan je schoenzool bleef kleven waardoor je totaal geen grip had en vaak ‘net’ niet onderuit ging. En dit kost natuurlijk erg veel energie. Gelukkig liepen deze 4 trailers een tempo dat ik aan kon (maar wat ik niet alleen zou volhouden). Vanaf nu was het even, niet-genieten, maar gewoon volgen en geconcentreerd het terrein in de gaten houden. Dit vlotte tempo kon ik toch volhouden tot bijna km31. Toen ging het pad weer steil en best lang naar boven. Ik besloot dit stukje toch even te wandelen. Boven aangekomen waren 2 van de 4 trailers ook gestopt wegens last aan de voet. Vanaf nu liep ik weer helemaal alleen, maar het was gelukkig niet meer zo ver, nog slechts 5-6 km te gaan. Maar juist die laatste km’s heb ik het vaak moeilijk, of ik nu een 25 km, een 35 km of een 50 km trail loop…de “laatste-loodjes” zijn elke keer echt van toepassing voor mij. Ik ben er ook nog altijd niet achter of ik tijdens deze laatste km’s psychisch of eerder fysiek moe ben…ik weet het nog altijd niet. Feit is, ik kom mezelf vaak tegen gedurende de laatste km’s …iets om volgend jaar aan te gaan werken??

Toch tevreden met mijn eindtijd: 3u 46 min: 39-ste plaats van de dikke 100 deelnemers. Rudi ook 39-ste in een knappe tijd van 6u15min na 57 Km (hij was wel blij dat hij er was). Jo…superprestatie: 5-de plaats, 4u50min (57 km).

De laatste trail van 2012: mooie trail, schitterende organisatie en een mooi resultaat!

Wat nu?

Ook in de herfst en winter is het mooi lopen in Limburg, dus no worries. En misschien nog eens richting Voerstreek om een trainings-trailke te lopen?

En verder?

jan: Hivernal trail : 30,5 km
mrt: Cretes de Spa: 21 km
apr: Spa-Olne: 33 km of La Bouillonnante: 25 km
mei: Koning van Spanje: 31 km
juni: OHM-trail: 36 km
aug: Courchevel X'trail: alpen-trail: 34 km
aug: Trail des Fantomes: 50 km
sept: Trail Hautes Fagnes: 38 km

...alvast al een doel EN een plan voor 2013!

30-10-2012 om 22:34 geschreven door Bernd  

38,5 km Trail des Hautes Fagnes: Xhouffrais, zaterdag 29 september 2012

Facts and figures:

Afstand                                    38,4 km

Trail-parcours                           58% klimmen

                                  37% dalen

                                  5% vlak (ni veel vlakke stukskes dus)

Hoogste punt                            606 m

Laagste punt                             310 km

Terrein                                      rotsen, zeer veel boomwortels en vaak zompig

Het begin:

Zaterdagmorgen 06:00u, de wekker!...opstaan. In vergelijking met de maand ervoor (50 km trail des Fantomes) was het nu nog pikkedonker en redelijk fris (6°C). Op mijn gemakske ontbeten en tegen 06:30 u Elke en Jort wakker gemaakt (die hebben er wat voor over om mij in mijn hobby te steunen ;-). We vetrekken tegen 07:30u richting de mooie Ardennen. Dit keer richting Hoge Venen voor de mooie trail …Trail Hautes Fagnes in het kleine plaatsje Xhoffraix. In dit dorpje is, helaas voor Elke en Jort, behalve een voetbalkantine, een kerkje en een paar straatjes niets te zien…behalve de mooie natuur natuurlijk. Maar het mag nogmaals gezegd worden, voor mij is een trail lopen wel leuk en genieten, maar voor Elke en Jort betekent dit vaak 4-5 uur wachten terwijl er verder niets te beleven valt. De snelste traillers beginnen immers ook pas (mondjesmaat) na een dikke 3 uur binnen te lopen. En dan is 4-5 uur wachten op zo’n desolaat plaatsje ook best lang (en vaak fris ook)….toch net iets anders dan die drukke bedoeningen bij stratenlopen!

Mooi netjes op tijd tegen 09:00 u op de plaats van bestemming aangekomen. Nadat ik mijn rugnummer was gaan afhalen zijn we snel terug richting auto gegaan, omkleden, rugzak om, gellekes/drank check-up en voila klaar voor het echte werk. Omdat het toch nog behoorlijk fris en regenachtig was had ik besloten (na voldoende lang getwijfeld te hebben) om mijn nieuw Salomon trail-regenjasje aan te doen. En dan richting start, Jort vond het allemaal geweldig al die trailers. Hij vond het wel erg dat hij ni mee mocht ‘trail-runnen’ (zoals hij dat altijd zegt) en dat papa weer zo lang weg ging zijn. 

De trail:

Tegen 10:00 u mij aan de start goed vooraan gepositioneerd (dan sta ik ook eens even helemaal vooraan ;-) en dan start…we zijn weg…de trail is begonnen! Het eerste gedeelte van de trail verloopt over de verharde weg en het tempo is dan ook navenant (is eigenlijk Kalmthouts dialect). Na 3 km zit ik aan een tempo van 4’30’’/km…dit is mijn 15 km wegtempo!!...m.a.w. veel te snel  dus voor een zware trail. Toch was dit (te) hoge tempo min of meer een tactische zet want ik wist dat na zo'n 3,5km iedereen over een zeer smal bruggetje, opeens over een smalle single track steil omhoog moest... een file zien te vermijden dus. Omdat de zon er toch een beetje begon door te komen besloot ik toch maar om snel mijn Salomon-trail-regenvestje uit te doen..plaats genoeg in mijn Salomon Advanced Skin S-lab 12 trailrugzak ;-)

Eenmaal bovenaan vervolgde ik mijn eigen tempo. Toch was mijn tempo nog steeds een stuk sneller dan een dikke 5 weken geleden tijdens de 50 km trail des Fantomes. De temperatuur nu (rond de 15°C) was natuurlijk een stuk aangenamer dan de zwoele 35°C hitte van 5 weken eerder.  De eerste klim had me wakker gemaakt. Het ritme van de dag melde zich en ik ben heerlijk gaan trailen. Zogoed als alle hellingen liep ik in een rustig dribbel tempo omhoog. Pas veel later in de trail, bij de wat steilere hellingen besloot ik te wandelen, aangezien dat net zo snel ging. Ik had 1.5 liter energydrank op mijn rug en 500 ml water in mijn borstzak, plus 2 Powerbar-gellekes en 3 repen Isostar energy-repen. Aan de bevoorrradingsposten 10km, 22km en 30km zou ik dus hooguit 30 sec. stoppen om wat bij te tanken…geen tijd te verliezen dus.Trail Hautes Fagnes kent vele technische stukken. Stukken met zoveel boomwortels dat je je afvraagt of er uberthaupt nog wortels ondergronds zitten!! Dit is dus enorm lastig om te lopen en kost je meer energie dan je aanvankelijk denkt. Verder zijn er ook veel stukken waarbij er vele losse stenen zijn….opletten dus, maar toch ondertussen proberen te genieten van de mooie natuur en vaak knappe vergezichten.

Na zo'n 25km verliet ik de bossen en begon het gedeelte van de hoge venen. Met andere woorden, het bos maakte plaats voor wat meer open vlaktes, en de stevige ondergrond veranderde in zompige veengrond. Het parcours ging regelmatig over aangelegde brug-paadjes wat best wel leuk liep. Verder waren er ook behoorlijk wat langere rechte open stukken met soms een erge drassige ondergrond. Zwaar lopen zenne, pfff…vanaf dit moment in de trail heb ik echt op mijn tanden moeten bijten. Ik voelde mij niet meer zo fit en krachtig. Had ik geen goede dag? Zaten de 50 km trail nog in mijn benen? Ik had tenslotte in juli een 50 km trail gelopen, begin augustus een 42 km trail, eind augustus de 50 km trail des Fantomes en dan nu net geen 40 km trail…misschien was dat wel wat veel (tenslotte meer dan 5 marathon-afstanden gelopen in slechts 3 maanden!!). Maar ja, deze ‘moeilijke’ momenten heeft iedere trailer immers wel eens. De bekende vragen komen dan ook opzetten…is dit nu leuk?, waarom doe ik dit? voor wie doe ik dit?...Maar toch heb ik doorgezet en mij proberen op te krikken aan het feit dat ik toch wel enigszins bevoorrecht ben om aan dit soort trails te kunnen (en mogen) meedoen. Maar eerlijk is eerlijk, dit is de eerste trail van het jaar dat ik het zo lastig had. Het feit dat ik wist dat Elke en Jort zo lang op mij moesten wachten vond ik ook niet zo’n fijne gedachte.  Maar uiteindelijk was daar dan de laatste verzorgingspost op 30,6km. De posten zijn goed voorzien, genoeg te kiezen. Zelf kies ik wat bananen en wat sportdrank (als cola-addict mis ik de cola wel op de bevoorradingsposten…maar een kniesoor die daarom maalt). Ik bel ook even ‘mijne sjattie’ om te zeggen dat ik aan km31 ben en dat het nog ‘slechts’ een 8km terug is tot Xhoffraix.

Bij kilometer 32 verlaat ik de harde bospaden en word ik via een single track terug naar de bossen geleid. Zeer technisch, met houten bruggetjes, vele stenen en een wir-war van paadjes. Ik kom gelukkig toch terug een beetje in mijn ritme. Uiteindelijk, na een 38,4 km bereik ik dan toch voldaan…maar moe de aankomst! En dan DE mooiste moment van de trail…samen met Jort (die zeer blij is dat papa eindelijk terug is) na 4u46’ trailen samen onder de finish-boog lopen.

Geen medailles, geen T-shirt, maar een hoop vriendelijke en voldane trailers. Leuk toch!. Ik maak met een paar mensen nog een praatje om vervolgens terug naar huis te rijden. Om 07:30u. thuis vertrokken, om 16:00u later weer thuis. Het was een dag met veel mooie momenten. Zoals ik wel vaker zeg: 'Dit pakt niemand me meer af'…op naar de volgende droom!

02-10-2012 om 20:52 geschreven door Bernd